Warmte In De Kou - 1

Het is begin jaren negentig in de vorige eeuw. De opkomstplicht voor militaire dienst bestaat nog en ik ben na een voorstel van het ministerie van Defensie als 26-jarige afgestudeerde een hele dag extra getest ergens in het midden van het land. Uitkomst: geen risico voor een officiersfunctie. Niet veel later begin ik aan een versnelde officiersopleiding.

Seks met mannen was mij niet vreemd (ik wist vanaf mijn elfde dat ik minimaal bi was), maar dat had zich voornamelijk voltrokken tijdens mijn adolescentietijd en meestal met ongeveer leeftijdgenoten. Uit die ervaring wist ik dat sommigen mij aantrekkelijk vonden en vooral mijn sekspakket wilden voelen. Daar had ik geen moeite mee en menig mannelijke puber is vooral diep in de strot door mij volgespoten.

In de officiersopleiding zaten ook vooral leeftijdgenoten. Een variatie van plus of min twee jaar, maar dat voelde als verwaarloosbaar. In onze lichting zaten nogal wat aantrekkelijke figuren en tijdens het gezamenlijke douchen bleken zes van ons meer dan bovengemiddelde pikken te hebben. Nou ja, voor zover dat aan de slappe toestand af te lezen viel. Op één van hen viel mijn oog het vaakst: in slappe toestand al zo'n 17 cm en met een dikte die ik nog nooit had gezien, ook niet in een seksblaadje. Van Delven (fictief) heette de eigenaar en hij was net als ik rond de 1,85 meter lang en net als ik gespierd mager, blond en blauwogig. Eigenlijk niet een tiepje op wie ik normaliter zou vallen, maar ja die pik leek groter dan mijn eigen niet geringe apparaat en ik raakte een beetje gefixeerd op hem.

Met Van Delven had ik in de opleiding overigens zelden te maken. Hij volgde een totaal andere deelopleiding, dus ik zag hem slechts op de kazerne en zelden bij een oefening. Eén oefening zal ik echter nooit vergeten en vooral de nasleep niet. Het was een algemene oefening kaartlezen en wachtlopen en de gehele lichting stond in de winterse kou op het kazerneplein.

De opleidingsluitenant maakte ons duidelijk dat we in tweetallen aan de slag moesten en dat er gemengd moest worden tussen de deelopleidingen. "Zoek je partner en wees daar slim in", zei de luitenant en voor ik het wist, stond Van Delven naast mij die zei: "Meertens, jij en ik gaan winnen." In zijn broek een absurd dikke bobbel, in zijn ogen een twinkeling die mij bijna onzeker maakte. "Uuh, Van Delven, waarom denk jij dat?" Hij keek me vragend aan en zei: "Jij weet niet half hoe slim, doortastend en atletisch jij bent. Zelfs de luitenant is van je onder de indruk." Hij legde zijn hand op mijn schouder, keek diep in mijn ogen en toen voelde ik de bui al hangen: dit zou een seksuele titanenstrijd worden.

"Mannen, jullie krijgen per tweetal één kaart, één kompas, één zaklamp en verder de gebruikelijke persoonlijke standaarduitrusting. Op de instructiekaart staat in militaire taal wat er van jullie verwacht wordt. Het tweetal dat het eerst op de eindbestemming aankomt en alle handelingen voldoende heeft uitgevoerd, krijgt na afloop in de officiersmess van de majoor een oorkonde. Succes èn 'be careful out there' - op de plaats rust - rust - start."

Van Delven en ik beginnen de instructiekaart te lezen en begrijpen dat het in grote lijnen gaat om goed lopen, niet altijd de rechte lijnen volgen (dan kom je vast te zitten in gevaarlijk terrein), denken aan water en eten en twee uur in een schuttersputje de wacht houden. We schatten het totaal in op ongeveer 24 uur, plus of min een uur, door op de kaart te kijken.

"Hé, Van Delven", zeg ik ineens, "er zit een addertje onder het gras." Hij kijkt me aan: "Hoezo?" Ik wijs in een hoek van de kaart en dan lichten zijn ogen op: "Fuck, dat bedoel ik nou, Meertens: dat zie jij vrijwel meteen." De kaart bleek zo'n tien jaar oud te zijn en dan moet je op allerlei andere zaken alert zijn.

Niet ver van ons staat een opleidingssergeant ons te observeren en hij knikt ons vriendelijk toe: "Goed gekozen, Van Delven. En voor jullie beiden: maak ons trots.". "Roger, sergeant", komt tegelijkertijd uit onze mond. Het is geen flauwekul dat je in diensttijd verbroedert.

Terwijl alle koppels de kazerne aan het verlaten zijn, blijven Van Delven en ik de kaart bestuderen en besluiten even in de officiersmess wat te drinken en te eten. In die mess zit ook de majoor die meteen snapt wat de grote lijn van ons plan is: "Heren, vertel me even wat jullie nu al snappen en dan geef ik via een paar vragen nog wat hints. Jullie verdienen dat en per slot van rekening zijn jullie nog in opleiding."

In het kort kwam het erop neer dat de majoor checkte of wij aan alles gedacht hadden. Wijziging van het magnetische noorden, wijzigingen in het terrein en de invloed van lichte sneeuw op onze observaties. "En wat is er met de grond?" Van Delven, meteen: "Die is in de toplaag hard, dus dat schuttersputje gaat langer duren en je kunt gemakkelijk je enkels verzwikken tijdens het lopen." Ja, daar werd ik gelukkig afgetroefd. Van Delven, nogmaals: "Oooh ja, we moeten een duoputje maken, zodat we elkaar warm kunnen houden." De glimlach van de majoor was hartverwarmend: "Geinig koppel zijn jullie: bij jullie is één plus één drie."

Ik zal het nu niet lang meer rekken: het seksueel interessantste tijdens deze oefening vond uiteraard plaats in de duoschuttersput. Wellicht is duoschutterskut een betere benaming.

Het is drieëntwintighonderd uur. Van Delven en ik hebben inmiddels zo'n tien uur gelopen op de Veluwe. (De meesten elf uur). In die tijd hebben we hemelsbreed slechts twintig kilometer afgelegd, maar dat vinden wij gezien de omstandigheden acceptabel. Inmiddels heb ik één keer tijdens het urineren de megapik van Van Delven op oorlogssterkte gezien: wow, wow. Hij keek ook naar de mijne en zei: "Mooie pik, man, die doet echt niet zoveel onder voor mijn dick."

Maar goed, dat was inmiddels al zo'n vijf uur geleden en we hadden onze zinnen op winnen gezet. Dat betekende dus slim lopen en goed in de gaten houden waar we volgens de kaart een schuttersput moesten graven. "Meertens, snap jij iets van astronomie?" Ik: "De grote lijnen wel, maar ik voel me een leek." "Nou dat komt dan goed uit, dan corrigeer jij mij zodadelijk in de hoofdlijnen, want ik weet er best wat van: we zijn bijna bij de plek."

Ik: "Ja, haha, dat kan ik ook op de kaart zien." Van Delven: "Wees op je hoede: ik zie nu al dat er een flink stuk bos bij is gekomen." Ik: "Okido, dus wellicht gaan we helemaal niet in open terrein graven." Van Delven: "Precies: en dan kunnen we nog veel gemakkelijker een verbroederend wachtje houden." Ik: "Fuck, Van Delven, nou word ik heet." "Dat hoopte ik al, maatje, we gaan elkaar flink verwennen. Voel hem alvast maar even." Van Delven pakt mijn rechterhand vast en geleidt hem naar zijn kruis. "Warm je hand maar even op èn: mag ik dat ook?"

Binnen no time staan we te zoenen en warmen onze handen op aan elkaars kruis. Ik schat Van Delven op zo'n 24 cm lengte en 7 cm doorsnede, de mijne is 22 keer 6 als ik superhard ben, maar meestal zo'n 21 keer 5,5.

Van Delven fluistert ineens in mijn oor: "Ik heb al jaren een vriendin, maar ik word van jou vele malen harder. Jij hebt zo'n fucking mooie ogen en zo'n fucking mooi gevormde pik." Ik stamel: "Zo'n pik als die van jou lijkt wel van een seksgod ... kom laten we doorlopen ... ik moet even op adem komen." "Maar we gaan toch wel seks hebben straks?" Ik: "Dacht het wel, maatje, ik wil jouw zaad en jij het mijne."

Na ongeveer twintig minuten komen we aan de rand van een bosgedeelte en staat Van Delven in de lucht te staren: "Ik kom uit op zo'n tweehonderd meter noord-noordoost, wat is jouw inschatting?" Ik lees de kaart super nauwkeurig, peil een aantal terreinkenmerken met het kompas en zeg dan: "Ja, dat klopt." Van Delven: "Eén plus één is echt drie bij ons en nu moeten we heel goed onthouden wat voor bomen en struiken er rondom de graafplek staan - heb jij pen en papier?"

We lopen het bosgedeelte in, vinden de plek, noteren op een tekening wat er rondom de plek is en graven met z'n tweeën in een half uur een duoschuttersput. "Nou wordt het raar", zeg ik, "hoe weten de hulpleiders dat we hier inderdaad twee uur blijven zitten?"

"Haha, nee natuurlijk heb jij die vraag. Wacht maar af: binnen vijf minuten staat sergeant Berendsen hier - die ken jij amper, maar ik ken hem goed - is een ex-commando - topgozer en superslim."

En het werd nog gekker: terwijl Van Delven dit zegt, horen wij geruis en rijst tien meter naast ons ineens de gestalte van een ander op uit de grond. Ik: "Fucker die fuck, u was echt onzichtbaar, sergeant." "Vaandrig Meertens, dank voor het compliment: uit uw mond komen oprechte woorden. Ik zie jullie weer over twee uur." Ik: "Hmmm, zijn we de eersten?" Berendsen: "Mag ik niet gewoon zeggen, maar ik zeg het dan wel anders: primus inter pares." Ik: "Oké, snap ik, dankuwel." En - flux, flux - Berendsen rent als een hertje weg.

Van Delven kijkt mij beduusd aan: "Begrijp jij dat echt? Wat betekent het dan?" Ik: "Nou ik snap het ongeveer: een minister-president wordt ook vaak primus inter pares genoemd. Schijnt uit de taal van de Romeinen te komen. Is volgens mij goed nieuws, maar we hebben concurrenten, is mijn inschatting."

Dan gebeurt er weer iets dat ik daarna slechts een paar keer heb meegemaakt. Van Delven gaat meteen op zijn knieën, duwt zijn mond tegen mijn kruis en zegt: "Pomp me vol, Meertens, we hebben nu twee uur lol."

"Van Delven, in de put moeten en zullen we veel warmer van elkaar genieten." "Roger, mede-vaandrig, gods zaad onder gods akkers ..." Ik kon een lach niet onderdrukken: wat een topgozer.

Van Delven en ik laten ons zakken in de schuttersput. We hebben in eerste instantie alle balast, behalve ons gevechtstenue, buiten de put gelegd en beginnen te verstrengelen in een kuspartij van heb-ik-jou-daar. Zijn fucking megastaaf voelt nog groter, de mijne bereikt mijn maximum en het lijkt alsof er twee betonharde zakken strijden om de grootste te worden. Dan hoor ik hem fluisteren: "Ik ga minimaal twee keer klaar komen in twee uur tijd. We hebben het warm genoeg. Alles onder de gordel uittrekken en wel meteen."

Dat laat ik me geen tweede keer zeggen en nogal onhandig wurmen hij en ik ons tenue beneden de navel van ons lijf. Omringd door moeder Aarde begint dan een minnespel van ongekende omvang.

"Ik ga je deep throaten, Meertens. Spuit mijn strot vol. Geen genade." Van Delven glijdt langs mijn lijf naar beneden en neemt mijn apparaat voor de helft in zijn mond. Dan even ademhappen: "Goede eikel, maatje, duw hem langzaam dieper." Weer neemt hij de 22 keer 6 (ja, ik was op oorlogssterkte) tot de helft in zijn mond en dan voel ik iets waarvan ik kan leren: hij maakt de kaken breed en niet tuiterig. Ooh ja, natuurlijk, dat is eigenlijk best logisch. Ik durf nu een beetje te duwen en kom een paar centimeter verder. Weer ademhappen en dan zeg ik: "De komende beurt gaat ie tot de wortel. Weg die hand eromheen." Van Delven: "Ooh yeah, fuck me honey."

Ik pak zijn hoofd vast met twee handen, geleid mijn pik in de brede bek van mijn maatje en duw mijn eikel langzaam zijn keel in. Geen enkele tegenstribbeling, een volleerde deep throater die mij het voorbeeld geeft. Hij begint een soort telspelletje met het diep innemen. Ik voel zijn handen over mijn getrainde billen gaan, dan gaat zijn linkerhand lieflijk onder mijn boventenue en masseert hij me als een malle, dan voel ik zijn rechterhand naar mijn anus gaan en treedt hij aldaar binnen. Hij vindt mijn prostaat en dan gaan bij mij alle remmen los: "Ik neuk je kapot, Van Delven", en spuit een week lading diep in zijn keel en blijf bij het terugtrekken klaarkomend schokken.

Uit zijn mondhoeken glijdt dik zaad, ik hoor hem kreunen, hij staat op, duwt mij naar beneden en dan fluistert hij: "Nu, Meertens, neem mijn zaad."

Ik neem de onvoorstelbaar dikke en grote pik van hem zo diep mogelijk in mijn mond en dan volgt een lading die de mijne meerdere malen overtreft. Ik kan het amper aan en word in mijn mond, over mijn gezicht en over mijn hele lijf kletsnat. Wat een ervaring.