Mijn Verhaal - 27

Zaterdag, de renners reden van Lavelanet naar Béziers. Wij stonden op zo’n vijfendertig kilometer van de aankomst. Een strookje parking langs de weg. Zo’n acht, negen campers en caravans. Wakker worden na een nacht met onweer tot rond twee uur. De deur van de mobilhome open maken. Hmmm, het rook zo heerlijk fris buiten. Geen beekje in de omgeving, dus geen frisse duik, enkel een kattewasje. De zon scheen reeds goed door. Kort sportbroekje aan. Buiten ontbijten. Er kwam af en toe een auto of camion van de Tour voorbij. En vanaf negen uur kwamen er ook meer en meer supporters voorbij op zoek naar nog een parkeerplaatsje. Die vonden ze op het industrieterrein op zo’n kilometer van waar wij stonden.
- Goeie morgen !
Wie kwam daar aan ? Geert, de zoon van onze Oudenaardse Vlamingen. En.. Geert droeg warempel enkel dat mini-zwemslipje met de leeuwenkop vooraan. Het stond hem beeldig.
- Pa vraagt of je komt aperitieven rond elf uur. En dan barbecue.
- Graag.
Geert bleef bij ons rondhangen. Samen met de boys wandelde hij naar het industrieterrein. Ondertussen raadpleegde ik de kaart om te zoeken waar we ons die avond naartoe moesten verplaatsen. Potverdikke, op onze nationale feestdag arriveerden ze op de legendarische Mont Ventoux. Daar konden we zeker niet op, want het stond er van dagen voordien propvol. En de dag nadien was er een rustdag. Kon ik ergens een naaktcamping vinden, dicht bij de weg die de renners volgden ? Ik was zeker drie kwartuur bezig en, ja, ja, jaaaa…. Een eind voorbij Carpentras in een onooglijk dorpje was er een eerder kleine naaktcamping tussen de tourroute en een riviertje met de leuke naam Ouvèze. Ik nam mijn gsm en belde hen op. Oui, oui… ja dicht bij de route ? Si, si… Hupskadé, geregeld, plaats numéro 17.
Tegen half elf kwamen de boys terug, samen met Geert. Blijkbaar amuseerde hij zich bij mijn manen. Tegen elf uur naar de caravan van Geerts ouders. Waar we voorbij kwamen was het bijna overal hetzelfde : barbecuetoestellen en mannen die van een aperitief genoten. Bij Antoon en Ria was het barbecuetoestel ook al aan het opwarmen en het kampeertafeltje stond vol lekkere aperitiefhapjes. Het werd een leuke middag. Nee, nee, niet te veel eten. Een worstje en een brochette, meer niet. De dochter Suzanna bleek een spraakwaterval te zijn die mijn jongens regelmatig aan het lachen kreeg. Op de weg was het eerder een processie van supporters die hun auto op de parking van het industrieterreintje geplaatst hadden en verderop een leuke plaats zochten om de renners aan te moedigen.
Om kwart over twee kwam de reclamecaravaan voorbij met veel muziek en lawaai. Half vier de renners. Zoals elke dag een lawaai van je welste. Ik vroeg me af of die renners ’s avonds wel gemakkelijk in slaap geraken.

Eens de renners voorbij, afscheid van ons Vlaamse gezin. Geert dankte voor het leuke slipje. Wij naar onze camper. Nog iets drinken en dan zo snel mogelijk “en avant” naar onze volgende bestemming zodat we het grote verkeer voor konden zijn. Ik maakte een hele omweg om het drukke verkeer rond Béziers, eindpunt van de rit die dag, te mijden. Om zeven uur reed ik door Carpentras, richting Mont Ventoux. enkele kilometer verder een plaatje “camping nudiste”. Frederik merkte die als eerste op.
- Naaktcamping ? voeg hij.
Ik knikte. Mijn drie gezellen juichten. Ik reed het kleine paadje op naar de camping.
- Zeg, Jaak, zegde Werner plots, heb je dat plakkaat gezien ?
- Waar ?
- Daar aan de zijkant.
Ik stopte, reed enkele meters achteruit. Er stond een klein bord half verborgen door de struiken. “Attention, gays allowed”
- Tedju, een homocamping.
- Ja, gays toegelaten.
- En dan ! riep Pieter uit. Wij doen gewoon wat wij graag doen, meer niet.
Een camping waar gays blijkbaar in het openbaar mochten doen waar ze zin in hadden. En ik kwam daar binnen met drie boys in de volle bloei vna hun leven. We overlegden even. De jongens waren akkoord om die camping op te rijden. Dus…

De verblijfspapieren lagen al klaar. Een plannetje van het domein met de keerzijde de “huisregels” in vijf talen.. Ik reed naar plaats numéro 17. Een ruim perceel met vlakbij een sanitair gebouw met douches en toiletten en ernaast “les poubelles”, de afvalbakken. Naast ons op perceel 16 stond een kleine bestelwagen met Britse nummerplaat en een luxueuse caravan. Er lagen twee mannen op rustzetels, naakt uiteraard, gebronsd door de zon. Ik parkeerde mijn camper. En…Moet ik er een tekeningetje aan toevoegen om te tonen hoe de boys nog voor ze de mobilhome verlieten in hun blootste blootje stonden ? Zo naakt als ze waren hielpen ze de luifel uitschuiven , enthousiast uitgelaten. . De twee mannen van perceel 16 gingen rechtop zitten;
- Hello !
Wij antwoordden met een “hello”.
Eens mijn mobilhome geïnstalleerd bekeek ik de huisregels van de camping. Na tien uur ’s avonds en voor half acht uur geen lawaai. Altijd en overal een handdoek bij hebben. In het restaurant van de kantine is een broek of broekrok verplicht. Intieme aanrakingen zijn in het openbaar ten strengste verboden. Kindneren jonger dan veertien niet alleen in het zwembad. Verder nog de openingsuren van het zwembad en de kantine.
- Dus geen seks buiten, lachte Werner.
- Toch normaal, antwoordde ik.
ging ik even met die buren praten. Ze kwamen uit het Engelse Bristol. Ze waren om en bij de veertig jaar. Ja ze vormde een koppel en woonden samen. Ja, de Tour de France interesseerde hen. Toffe kerels, zo vond ik.
Terug bij de boys. Handdoek over de schouders en samen naar de campingkantine voor een avondmaal. We kregen veel bekijks. Kan ook niet anders, ik als bijna veertiger samen met die drie hemelsmooie adonissen, met enkel ene handdoek over onze schouders die onze billen en onze piemels alle vrijheid lieten. Er was een koud buffet beschikbaar, met veel groenten, weinig vlees. Gezonde voeding. We dronken er een glas rosé wijn de Beaujolais bij. Rond negen uur terug naar onze kampeerplaats. Onze Britse buren nodigden ons uit. We namen onze kampeerzeteltjes en namen plaats tussen onze camper en hun caravan. Zij kenden elkaar reeds van in de lagere school en toen ze afgestudeerd waren – allebei ingenieur – zijn ze samen gaan wonen.
- Zijn jullie homo’s ?
- Nee, niet echt.
- Maar jullie hebben seks met elkaar ?
- Ja, natuurlijk, waarom niet ?
- Maar, jullie zeggen dat je niet gay bent !
- Hoef je gay te zijn om seks te hebben met een andere ?
- Nee, of course not.
Zij dronken bier, wij limonade en cola. Ik zag hoe ze mijn boys bekkeen, vooral wanneer er een om een of andere reden opstond. Ik vond het leuk. En bij een van hen zag ik hoe de inhoud van zijn broekje vooraan af en toe begon te leven. Ondertussen liet ik hen verhalen vertellen over hun vriendenkring en wat ze er beleefden
Tegen half twaalf naar binnen. De boys begonnen plots te tateren. God zeg, twee echte Britse homo’s Wat zouden die deze avond nog uitspoken ? Elkaar pijpen of elkaar neuken ? Het was leuk om die jeugd bezig te horen. En bij Pieter en Frederik groeide hun slingertje.
- Blijkbaar willen jullie ook nog ets meemaken lachte ik.
- Maar ja zeg,
- Zouden die echt fisten ? vroeg Werner.
- Waarschijnlijk wel.
- Ik heb dat eens op een videootje gezien. Amaai zeg, zijn hand en pols tot bijna aan de elleboog in de andere zijn kont.
- Ja, iets in jouw holletje duwen dat is wel leuk, maar een vuist… Dan is heel je anusspier toch uitgerokken…
We praatten er nog wat over.
- Zeg, Jaak, waar zijn die dildo’s ? vroeg Frederik;
- O, ja, riep Werner.
- Echt ? vroeg ik.
- Wel ja, die kleinste hé.
- En voor wie ? wilde ik nog weten.
Ze keken elkaar aan.
- Ik wil wel, zegde Werner.
- Ik ook, voegde Pieter er aan toe.
Ik haalde de dildo’s uit de lade onder het enkelbed. Een dunne, een dikkere en een hele dikke.
- Die dus in Pieters kont, zegde Frederik terwijl hij dildo nummer twee nam.
- Dan duw ik die kleine bij Werner naar binnen, besloot ik.
De twee slachtoffers, als je het zo kan noemen, gingen naast elkaar op het bed liggen en trokken hun knieën tot tegen hun borst. Leuk om die gespannen billen te zien met dat anusoog middenin en hun ballenzakje met de twee zaadknollen tussen hun dijen. Ik nam wat vaseline en smeerde die rond Werners anusoog. Frederik deed hetzelfde bij zijn neef. Dan plaatste ik de top van de dildo tegen Werners kontgaatje. Ik zag hoe Werner zijn anusspier dicht kneep. Heel voorzichtig duwde ik de dildo tegen het midden van het dichtgeknepen anusoog. Ik duwde wat harder. Werner gaf een gil. De dildo schoof een, twee centimeter naar binnen. Ik wachtte even; Ik keek opzij en zag hoe Frederik de dildo bij zijn neef naar binnen perste. Pieter zuchtte eerst en begon dan te lachen. Ik keek opnieuw naar Werners kontje, duwde dildo dieper, wachtte even, trok de dildo half terug, perste die dan dieper, bewoog hem heen en weer. Werner duwde zijn bekken omhoog. Wat een zicht. Mijn ene hand tokkelde tegen die dildo die in Werners darmen stak en mijn andere hand voelde aan het frêle ballenzakje. Werner lachte, duwde zijn benen omhoog, legde zijn handen op zijn rug, duwde zijn kont hoger zodat Werne rhalf op zijn schouders rustte, zijn handen onder zijn heupen, benen omhoog. Zijn lul stond stokstijf. Ik nam voorzicht de voorhuid vast, schoof die traag naar beneden. Er verscheen een glimmende eikelkop, rozerood. Met vingers van mijn rechterhand kneep ik voorzichtig in die eikel, terwijl mijn linkerhand de dildo in en uit Werner zijn alibaba-grot schoof. Werner werd hoogrood in zijn gezicht. Hij kneep zijn ogen dicht, schreeuwde. zijn sperma spoot in een hoge boog tot op zijn borst en hals. Zijn handen probeerden mijn handen weg te duwen. Ik hield zijn penis goed vast, kneep erin. Werner schreeuwde. Pieter schreeuwde ook.
Ik stond op met een ferme erectie. Frederik had een slappe lul.
- Zegt je dat niets als je zo een andere aan zijn kontje bewerkt ? vroeg ik.µ
- Ja hoor, lachte Frederik terwijl hij naar zijn slappe piemeltje wees. Terwijl ik Pieter verwende heb ik ook mijn eigen zelf verwend en mijn zaad op zijn ballen en lul gespoten !
Nee maar, hoe bestond het.
We dronken nog iets, praatten er nog over dat we weer op een nudistencamping stonden, en dan met leuke homo’s in de buurt.
Slapen. Wakker worden en denken aan die twee Britse buren van ons. Weer inslapen. Weer wakker worden.

Zondagochtend. Wakker om zeven uur. Beseffen, vandaag is het onze Belgische nationale feestdag ! Opstaan, handdoek over mijn schouders, naar de sanitair gebouw van de camping wandelen. Enkele andere vroege vogels groeten. Lekker zo in de frisse ochtend. Douchen. Terug naar de camper. Aan de kantine vertrok een camionette die verse goederen geleverd had. De boys waren ook al wakker. Ik nam een winkeltas mee en deed de boodschappen voor die dag. Vers echt Frans stokbrood en lekker geurende croissants, wat kaas en uiterst fijn gesneden rookvlees en een pakje “Beurre de Normandie”. Buiten ontbijten. Zalig ! Enig ! De twee Britten kwamen pas tegen negen uur buiten, hun haar in de ogen. Ik moest bijna lachen toen ik ze zag. Vooral hun leuke lange lullen ie heen en weer slingerden als ze stapten. Ze kwamen tot bij ons. Zo in hun pietje blote bloten ! Mijn boys konden met moeite een lach in houden. En de ene stond daar nog plots uitdagend heen en weer te schudden, zijn lul wipte op en neer en zijn ballenzak klotste tegen zijn dijen.
- Nice day, zegde hij.

Na het ontbijt wandelden we even doorheen de camping. Op veel plaatsen zaten de kampeerders nog te ontbijten en na te genieten. Op het einde lag er een vrij grote vijver. Rondom stonden er ligstoelen, waarvan er enkele reeds bezet waren. Er waren ook reeds enkele zwemmers. Een enige kans voor ons. Hup, het eerder frisse water in. Rondjes zwemmen, om te vlugst naar de overkant zwemmen, van op de wipplant in het water duiken. Genieten, een vol half uur. Er kwamen meer mannen aan, ook enkele vrouwen. Ik merkte hoe heel wat ogen mijn boys bekeken. Ja, ze waren zowat de jongste gasten op de camping. En, ze mochten bekeken worden, echt !
Een tijdje op de boord van de vijver liggen drogen in de zon. Wat praten met andere kampeerders die ons aanspraken. Merken hoe sommige ogen op onze piemels gericht waren.
Rond de middag gaan eten in de kantine. Veel te hard gebakken frieten met smakeloze stoverij. Niet echt lekker.
Eens terug bij onze mobielhome, gewoon buiten liggen rusten in de schaduw. Even indutten, wakker worden van luid lachen. Wachten op de komst van de renners.
Tegen twee uur wat kleren aantrekken. De boys met enkel hun mini-zwemslipjes aan in de Belgische kleren. Het was niet voor niets onze nationale feestdag. Via een zij-ingang van het kampeerterrein naar de weg waar de renners voorbij zouden komen. Ook, zoals alle dagen, een massa volk langs de weg. Een geroep en gejuich en applaus van je welste toen de renners voorbij raasden, op weg naar de legendarische Mont Ventoux. Jammer, die dag won er geen Belg. De Fransen waren des te gelukkiger met de zege van hun idool.