Dit verhaal maakt deel uit van een langere serie en is absoluut niet als standalone verhaal te lezen. Ik raad iedereen dan ook aan eerste de voorafgaande delen te lezen.

Dit verhaal is wel in tweeen geknipt omdat het te lang werd. Deel 6 komt er snel achteraan.

De drie dames voegden zich opgewekt bij ons aan tafel en we hieven het glas en toasten op een kinderrijke toekomst. Bij de andere vrouwen zag ik, nu de kou uit de lucht scheen te zijn, de opluchting op hun gezicht en zo hadden we toch weer een zeer gezellige namiddag met een overheerlijke maaltijd. Er werd al volop gefantaseerd over eventuele kindernamen, en ook kwamen er, zeg maar, wat logistieke vragen op tafel, zoals bijvoorbeeld de toekomstige huisvesting wanneer iedereen met bijvoorbeeld oud en nieuw hier zou zijn. Dat was voer voor de ouders en toekomstige grootouders, die zouden daar wel hun kop over breken. Toekomstzorgen zo werd gezegd, niet iets om ons vandaag druk over te maken. Maar het tekende wel de gemoedelijke en verwachtingsvolle, of beter bronstige, sfeer die aan tafel heerste.

Bij het natafelen, onder het genot van een chupito, vertelden de vrouwen wat meer over zichzelf, en kreeg ik een beter inzicht en begrip voor hun verlangens, zeker die naar een kind. Zoals ik al eerder aangaf waren het allemaal vrouwen met een meer dan goede opleiding en, zo bleek, in veel gevallen ook uitdagend en interresant werk. Zinvol en betekenisvol van aard in hun ogen ten minste en in lijn met de, zeg maar, ecologische visie en inslag van dit dorp. Dolores, de vrouw waarmee ik een dezer dagen het bed nog zou delen, was fiscaliste en had haar eigen kantoor in Valladolid. Zij was ook meteen de oudste van dit groepje vrouwen, 34 jaar, en had een tweetal ongelukkige relaties achter de rug. Met slechte seks voegde ze eraan toe, maar alles bij elkaar opgeteld was ze nu wel tevreden met haar bestaan als alleenstaande vrouw, alleen ontbrak dat ene stukje nog t.w. het moederschap. Ze was een vrolijke vrouw die zich op haar wijze door het leven sloeg, en zich blijkbaar verzoend had met het feit dat ze tot nu toe niet de juiste partner ontmoet had. Maar zo zei ze: “Door Lourdes en jou, Leonard, heb ik de hoop niet opgegeven ooit een man te ontmoeten die bij me past. En ik weet nu dat je de zaken op zijn beloop moet laten en niet geforceerd op mannenjacht gaan zogezegd. Lourdes is jou ook zo maar pardoes tegen het lijf gelopen, hopelijk overkomt mij dat ook nog eens. Ik hoef ook niet op die man te gaan zitten wachten om moeder te worden. Lourdes had Bianca al, een volwassen dochter, en dat was voor jou ook geen probleem, eerder één extraatje zelfs, dat je trouwens niet versmaad hebt. Ik zoek dan wel geen pedofiel maar een man die accepteert dat ik al een kind heb. En zou ik die man niet ontmoeten, dan nog weet ik dat jij er altijd zal zijn voor je kind en voor mij. Die verantwoordelijkheid ontloop jij niet en dat geeft mij een gerust gevoel. En” zei ze met een ondeugende lach: “Ik verwacht de komende dagen wel flitsende seks want dat heb ik na al die slechte seks wel verdiend. En van mijn nichtjes heb ik de verzekering gekregen dat ik niets tekort zal komen.”

Ik keek haar en vervolgens de anderen aan, en zag daar alleen maar een lachen en bevestigend knikken. Daarop zei ik: “Ja Dolores, je moet leven bij de dag en nooit hopen dat er wellicht iets in de toekomst gebeurd. Dat laatste had ik ook met Wilma, mijn overleden echtgenote. Juist toen we besloten kinderen te krijgen verongelukte ze. Nu ben ik daardoor wel in Lourdes en Bianca’s leven, en in het verlengde daarvan ookm dat van jullie, terecht gekomen, maar zoiets gaat niet voor iedereen op. En je hebt gelijk ik zal er altijd zijn voor onze kinderen, en ook voor jou mocht je die steun nodig hebben. Maar seks is iets waarvoor jullie allen ter aller tijde toestemming van Lourdes en Bianca moeten hebben. “

Ze lachten allemaal en een van de andere vrouwen zei: “Als de seks echt zo goed is als Lourdes en Bianca beweren dan heb ik minimaal 2 mooie aandenkens aan jou, en misschien wel meer als het de eerste keer niet lukt. Daar kan ik wel mee leven denk ik, zeker als ik een kind van je krijg.” Daarmee was dit onderwerp ook afgesloten en werd er nog over van alles gesproken.

Opeens vroeg Louisa mij waar ik die tatoeage vandaan had. Ik keek haar verbaasd aan, en vroeg me af hoe zij dat wist. Ik draaide me om naar Lourdes, die rood aan kleurde en ik mijn antwoord had. Nu heb ik net boven en deels op mijn linkerborst het beeld van een ‘Condor’ staan. Ik aarzelde even en realiseerde me opeens dat ik hier eigenlijk nooit met iemand over gesproken had. Zelfs Wilma en ik hebben het er eigenlijk nooit echt diepgaand over gehad. Het meeste had :ik zelf ook uit de tweede hand gehoord, namelijk van een shamaan die ons op een van zijn reizen meegenomen had en erbij aanwezig was. Ik heb dit altijd als een soort grijze vlek in mijn geheugen ervaren, en wellicht was het nu wel de juiste tijd daar wat verandering in proberen te brengen.

Als antwoord op haar vraag begon ik aan mijn verhaal: “Hetgeen ik jullie nu ga vertellen heb ik voor een groot deel uit de mond van een shamaan gehoord, iemand waarmee Wilma en ik een kleine week zijn opgetrokken op onze rondreis door Midden- en Zuid Amerika. Ik kan jullie helaas geen gestroomlijnd verhaal aanbieden. Het zal eerder een zeer ongestruktureerd en gefragmenteerd verhaal worden. Deels voortkomend uit hetgeen hij ons verteld heeft, deels zijn het flarden uit mijn of Wilma’s herinneringen. We hebben echt grote gaten hierin, betreffende de dagen die we met deze man hebben doorgebracht, en dat met name de dagen bij die stam. In al de jaren daarna heb ik regelmatig voor mezelf geprobeerd alles op een rijtje te krijgen. Niet alleen om te begrijpen wat ons overkomen is, maar er spelen ook nog echt meer persoonlijke zaken in mee. Helaas is mij dat is tot nu toe nooit echt gelukt.”

Ik staarde even voor me uit, met blijkbaar een verdrietige blik, en herpakte me. Voordat ik echter kon doorgaan zei Louisa: “Leonard, als jou dit te veel verdriet of pijn doet , laat het dan zitten. Dat was niet mijn bedoeling.” Ik had het zelf niet echt door maar de tranen stonden al in mijn ogen toen ik haar bedankte voor deze woorden en zei dat ik het toch een keer moest vertellen en dit wellicht het juiste moment was. Bianca en Lourdes zaten nu opeens aan beide kanten van me en hielden mijn handen vast. Lourdes droogde mijn ogen af en zei: “Schat, doe het niet als het te zwaar voor je is.”

Ik antwoordde: “Louisa, Dank je wel maar er zal nooit een juist moment zijn voor dit verhaal, en nu is het wellicht de goede plek en tijd daarvoor.”

Ik maakte even mijn bloes open en liet de tatoeage aan de aanwezigen zien. Inmiddels zag ik dat vrijwel iedereen aan of rondom onze tafel zat, en startte dan toch maar met mijn verhaal:

“Om eerlijk te zijn moeten jullie weten dat tatoages helemaal niet bij mij horen, dat het niet mijn ding is, en deze buiten mijn medeweten geplaatst is” zo begon ik. “Het klinkt wellicht vreemd maar dit is dus op onze rondreis door Midden- en Zuid Amerika gebeurd. En wel in het Amazonegebied van Peru waar we bij toeval beland waren. Volgens Wilma ontmoet of beter trek ik altijd de meeste bijzondere of vreemdste mensen aan, of het nu op vakantie is of gewoon op een weekenduitje, terrasje of verjaardags feestje. Of op een paadje achter mijn huis waar een vrouw mij besproeid met pepperspray,” wat een gelach opleverde en bij Lourdes een rood hoofd. “Overal dus eigenlijk, ook geregeld in Nederland of West Europa volgens haar, zoals b.v. een Wica priesteres, Hindoestische , Boedhistische monniken, shaoistische priesters, waarzegsters of beter spirituele vrouwen zoals uit de Roma cultuur en nog veel meer, ook zelfs de donkere kant.

Mijn horoscoop is zelfs door 3 verschillende mensen uitgelezen. Er bestaat een boek over dat wat in de astrologie ook wel je ascendant genoemd wordt, en waar een heel hoofdstuk aan mij gewijd is. Dat geldt trouwens ook over een boek dat over numerologie gaat en waar mijn geboortedag uitvoerig aan bod komt. Het is gewoon te bizar voor woorden, en dat stipte Wilma min of meer aan.

Wica staat voor de oudere natuurgodsdiensten in Europa en wordt vaak gelijkgesteld aan hekserij.

In al die jaren had ik hier zelf nooit zo bij stil gestaan maar op dat moment en zelfs nu nog moest ik haar gelijk geven. Zoiets gebeurde dus ook weer op deze vakantie, en wel toen wij in Chiclayo waren, een havenstad in het noordelijk deel van Peru. Dit is een stad of beter gebied waar men nog, naast het Christendom, veel geloofd in de oudere natuurgodsdiensten en -praktijken zoals bijvoorbeeld het shamanisme. In deze stad vind je zelfs een zogenaamde Shamanistenmarkt, een markt waar men allerlei soorten kruiden, dode en soms open gesneden dieren en andere aanverwante attributen aantreft en kan kopen. We waren in deze stad tijdens onze reis beland, en het plan was hier een tussenstop van een dag of drie te maken, ondermeer om wat oudere ‘piramides’ te bezoeken, maar meer nog om wat energie bij te tanken voordat we het Andes gebergte op zouden zoeken.

Er komen hier relatief weinig toeristen, maar deze stad ligt wel aan een van de belangrijkste doorgangsroutes van Noord- naar Zuid Amerika, en navenant is er veel aktiviteit en handel. Een erg bedrijvige stad dus.

En ook hier werd ik dus, ditmaal in een lokaal cafe, aangesproken door een, zoals later bleek, shamaan. Zo een shamaan kun je zien als een traditionele inheemse arts of medicijnman. Hij vertelde ons over deze markt, en nam ons daar wat later ook mee naar toe. Verder vertelde hij veel over zijn leven en werk, met name over dat deel in de binnenlanden van Peru. Wij wisten niet dat Peru ook een Amazonegebied kende waar nog veel inheemse stammen leefden, in vaak erg primitieve omstandigheden. En dat wekte onze aandacht. Helemaal omdat wij beiden een medische achtergrond hadden, was er bij ons nu wel een zekere nieuwsgierigheid gegroeid, naar de wijze waarop deze man te werk ging. En zijn wij ingegaan op zijn uitnodiging hem te vergezellen op een van zijn bezoeken aan zo een inheemse stam. Dit zou niet langer dan een dag of 5 tot 6 gaan duren en onze reisgenoten juichten de wat langere rustpauze van harte toe. Zo kregen zij ook voldoende tijd voor ondermeer motoronderhoud maar meer nog om even bij te tanken. Dit laatste was ook wel hard nodig daar het volgende stuk het Andes gebergte zou zijn, flink de hoogte in met niet altijd de beste wegen. Nog niet spreken over de eventuele ademhalingsproblemen die we wellicht zouden ondervinden tijdens die rit.

De reis met deze shamaan was een zware, boeiende en zeker ook spectaculaire tocht. We waren de eerste ochtend al voor het ochtendgloren vertrokken. Vliegtuigje, boot en uiteindelijk te voet de wildernis in totdat we halverwege de ochtend van de derde dag bij deze inheemse stam aankwamen. Veel sneller dan ik verwacht had. Voordat we vertrokken had de shamaan ons e.e.a. verteld over deze stam, en ook hun gewoontes. Zodat we wisten wat ons te wachten stond. Bijvoorbeeld dat deze mensen geen schaamte kennen en vrijwel naakt rondlopen, op soms een lendendoek na. Ook dat ze een, in onze ogen, vrije seksuele moraal erop nahouden en geen schaamte of gene kennen en het kan voorkomen dat we mensen gewoon seks zien hebben. En seks is dan een groot woord je zegt hij, vergelijk het met honden die elkaar ook gewoon bestijgen. Hij raadde ons aan een zwembroek of bikine mee te nemen, daar volledig gekleed rondlopen als een slecht teken gezien zou worden. We werden met de nodige nieuwsgierigheid en egards ontvangen, en kregen een eigen slaapplaats of beter hut toegewezen. De meeste mensen van deze stam waren, zoals de shamaan gezegd had, schaars gekleed of zelfs naakt. Ik schatte in dat deze stam niet meer dan 150 tot 200 mensen omvatte, waarvan een aanzienlijk deel kinderen en vrouwen. Maximaal 35 mannen van volwassen leeftijd, maar achteraf bleek deze schatting te voorzichtig geweest te zijn, het waren net geen 50. En vrijwel niemand ouder dan pakweg 50 jaar, wat eigenlijk normaal is in deze levensomstandigheden.

Ik weet niet wat deze shamaan allemaal tegen hun gezegd had, tegen mij zei hij alleen maar dat hij ons meegenomen had omdat wij arts waren en over bepaalde krachten, kennis en vaardigheden beschikten die hem van dienst konden zijn. We verwisselde onze kleren snel voor een zwembroek en bikini.

Diezelfde morgen begon hij al met zijn, zeg maar, consult en bij sommige diagnoses of helingen werden ondermeer de ingewanden van dieren gelezen. Wij hadden met hem daarvoor al kort de paar zieken bezocht en onze diagnoses, in zoverre men daarover na een vluchtig onderzoek kon spreken, met hem gedeeld. Opmerkelijk genoeg voor ons was hij tot vergelijkbare conclusies gekomen en vroeg hij ons of we zijn sessies wilden bijwonen en wellicht soms zelfs bijschieten. Dit om het effect van de heling te vergroten. Nu hadden Wilma en ik ons, naast onze normale medische opleiding, ook geschoold in Reiki, een Japanse healing methodologie. Zeg maar een wijze van energetische healing, en na onderling overleg hadden Wilma en ik besloten op zijn verzoek in te gaan. In onze naïviteit veronderstelden we dat het iets vergelijkbaars zou zijn. Maar daar waar je bij Oosterse praktijken veelal als basis terugvalt op zeg maar meditatie of yoga, gebruikt men hier drugs of hallucinerende middelen om met de geestenwereld in contact te treden. Dit werd me helaas te laat duidelijk, en er bleek een ons onbekende drug of plant gebruikt te zijn t.w. Ayahuasca . Wat wij nooit geweten hadden, was dat in een ons aangeboden drankje iets van deze plant zat, naast wat andere kruiden. In dat van mij, zo hoorde ik later van deze shamaan, veel meer dan in dat van Wilma. Wilma had inmiddels ook haar topje uitgedaan en verder waren wij dus zo goed als naakt. En kregen we wat tekens op ons lichaam geschilderd, dit ter bescherming tegen de kwade geesten zo werd ons verteld. Tot zover kon ik mij nog alles herinneren, wat de rest van deze ochtend en en deel van de vroege middag gebeurd is, heb ik later van de shamaan moeten vernemen.

Ik heb nooit goed tegen drugs gekund en deze altijd zo goed als mogelijk vermeden. Ook nu was het blijkbaar verkeerd gegaan en ergens in het begin van de middag, in ieder geval direct na afloop van de sessie’s, schijn ik flink ‘out’ gegaan te zijn, met de nodige hallucinaties en uiteindelijk ben ik een klein beetje ziek geweest, overgegeven etc. Dit laatste pas nadat ik weer een beetje bij zinnen begon te komen. Maar door de stam werd dit , zo werd me later verteld, geïnterpreteerd dat ik in zwaar gevecht met deze boze geesten geweest was en nu mijn lichaam reinigde door de resten van dit gevecht met hun uit te spugen.

Mijn hele leven lang heb ik nooit tegen drugs, kalmeringsmedicijnen of narcose gekund. Al op jonge leeftijd, 10 jaar, heeft men mij eens valium gegeven. Ik was een te druk kind, zeg maar ADHD typetje. Dat werkte dus ook averrechts en van lieverlede had mijn moeder mij daarna mee naar haar Yogalessen genomen. En dat werkte meer dan uitstekend. Plaatselijke narcoses, zoals, bv bij de tandarts, kon ook nooit maar dankzij de yoga lessen ben ik in staat gebleken dit soort ingrepen te doorstaan zonder mezelf bewust te zijn van de pijn. Tijdens een operatie aan mijn pols schijn ik zelfs in slaap gevallen te zijn. En heeft de arts me achteraf lachend en vol verbazing wakker gemaakt. Iedere keer als ik hem zie komt hij hier op terug. Het enige wat me nu angst aanroept is een operatie met volledige narcose. En hoop dat dat nooit nodig zal zijn.

Eenmaal weer helemaal helder vond ik mij helemaal naakt terug in een soort open ruimte, waar ik met bijzondere aandacht werd verzorgd door zowel Wilma als meerdere van die inheemse vrouwen. Wilma, die nu net als ik ook helemaal naakt was, was ook lichtelijk gedrogeerd geweest, en had wel hallucinaties gehad maar veel minder erg dan ik, zo kreeg ik van haar te horen. Zij lichtte me in over tatoeages die bij ons beiden eerder deze namiddag waren gezet. Bij haar was net als bij mij een tatoeage van een Condor gezet maar dan op haar billen en deels ook op haar onderrug. Ik was zeg maar te ontregeld om daar verder bij stil te staan of me zelfs druk over te maken.

De Condor, zo verklaarde de shamaan ons later, is voor vele inheemse stammen een heilige of mythische vogel van de Andes, en beschermt hun tegen kwade of slechte geesten en boosaardige invloeden. Hij zei dat de stamoudsten overtuigd waren van onze sterke energie en dat zij deze tatoeages niet alleen als dank maar meer nog ter bescherming tegen deze boze en gevaarlijke geesten noodzakelijk vonden. Deze kwade geesten moesten worden afgeweerd, omdat deze in hun ogen de oorzaak van mijn zwakte waren.

De condor vertegenwoordigt de westerse culturen van de wereld, zoals die van Latijns-Amerika. Deze culturen vertegenwoordigen het vrouwelijke bestanddeel van dualiteit en fungeren als het hart, in plaats van de geest van het lichaam. De condor vertegenwoordigt 'zijn'-culturen in plaats van 'doende' culturen. Hierdoor zijn spiritualiteit en traditie vaak prominenter aanwezig.

Wilma, zo zei hij, had hun daarbij zelfs in dat gevoel versterkt. Zij beschouwden haar als een zeer sterke beschermster van mij, maar zagen ook dat zij het niet alleen af kon. Waarschijnlijk herinner je je daar weinig van, zo zei hij tegen Wilma, maar in jouw stemming of trance had je je over Leonard gegooid en wilde je hem niet los laten. Hoe jij in je woeste, wilde naaktheid, hem daarbij bereed en hem in hun ogen op deze wijze beschermde tegen deze boze geesten, was meer dan indrukwekkend. Volgens hun zienswijze, haalde zij jou, Leonard, daarmee terug uit deze geestenwereld waarin jij verstrikt was geraakt, ofwel uit jouw trance. Dat je je daarna toch nog behoorlijk zwakjes of ziek voelde, was voor hun bewijs genoeg dat je meer bescherming nodig had, in de vorm van die tatoeage dus. En indirect werden jullie daarmee ook in deze stam opgenomen. Je hebt daarna een kruidenmengsel gekregen en toen heeft het nog zeker een uur of 2 geduurd voordat jij volledig hersteld was. Dit had ik dus allemaal van de shamaan te horen gekregen, want Wilma kon zich ook niet veel meer herinneren van die sessie. Alleen dat wij net als hem blijkbaar naakt hadden gedanst om een vuur en om de zieke. Ook zij was aan het einde van de sessie lichtelijk verdoofd geweest en hier naar teruggebracht. Maar bij haar was dat van korte duur geweest, alhoewel ze zich weinig kon herinneren van wat die Shamaan gezegd had over mij beschermen en berijden.

Nadat we weer helemaal opgeknapt waren hadden we drinken en iets lichts te eten gegeven, en zijn we door de vrouwen mee naar de rivier genomen en daar gewassen door hun. Ik weet niet wat er in die drankjes of dat eten gezeten heeft, maar ik voelde me na deze wasbeurt weer helemaal fris en opgeknapt, alsof ik de hele wereld aankon. En voelde me ook opgewonden, geil en mijn pik stond fier vooruit wat me verbaasde na zo een koud bad in de rivier. De vrouwen moesten lachen en raakten mijn pik aan wat niet echt hielp om deze slap te krijgen. Ook aan Wilma merkte ik de nodige opwinding. Ik zag die wellustige blik in haar ogen, haar tepels stonden keihard vooruit en dat kwam echt niet door het koude water. Voor de goede orde moeten jullie weten dat Wilma erg lang was, zo een 1.82 mr., blond en een mooie D-cup net zoals jij Bianca. Toen ik haar leerde kennen was ze vrij slank, schriel, een spillebeen is misschien een betere beschrijving. Nadat we eenmaal samen waren is ze met mij gaan meesporten, ondermeer judo en zwemmen. Hierdoor had ze een zeer sterk en mooi atletisch figuur gekregen, ook meer zelfvertrouwen. En dat kwam wel van pas voor dit soort vakanties.

Wilma werd daarna van mij afgezonderd, en ik zou haar pas later die avond, bij de festiviteiten, terug zien. Ze was prachtig opgemaakt, of beter geverfd, en zat bij of eigenlijk op het stamhoofd. Zelf was ik ook geverfd, meer mannelijk om mijn spieren beter te accentueren. Ik had daar het nut absoluut niet van ingezien, zo vertelde de shamaan mij achteraf, maar kon er niet onderuit. Iets later is me duidelijk geworden waarom dat zo was. Vooraf aan dit festijn werden er namelijk wat wedstrijden gehouden. Typisch weer iets voor de mannen om hun kunsten voor de vrouwen te vertonen, iets wat blijkbaar bij elke beschaving voorkomt, zo was mijn eerste gedachte. Dat typische masculiene gedrag wat je bij elke diersoort aantreft om een vrouwtje te imponeren.

Ik was in gezelschap van de shamaam naar dit zeg maar festijn gelopen en zat afgezonderd van de rest van iedereen aan een klein vuur. Het was dat de shamaan ons eerder al geïnformeerd had over de losse zeden van deze stam, want naast het eten kwam het op mij over als een lichte orgie. Ik zag alleen een drietal mannen afzijdig zitten, net als ik. En tot mijn grote verbazing zag ik dat Wilma erg ‘frivool’ bezig was met het stamhoofd. Daar ze elkaars taal niet spraken was hun ‘gesprek’ eerder zeer handtastelijk nog netjes uitgedrukt.

Dit soort wedkampen heb ik altijd vermeden, haat ze eigenlijk, maar al snel bleek dat ik deze niet kon ontlopen, hoe graag ik dat ook wilde. Ik was hier zeer verwonderd over, en vroeg de shamaan naar het hoe en waarom, omdat we hier toch als gast waren. Hij keek me erg ongemakkelijk aan, en dat gaf me al direct een onplezierig gevoel. Daarna richtte hij zijn blik even op Wilma en zei op fluisterende toon toen dat het een soort van “paringsritueel” was. Ik op mijn beurt keek ook naar Wilma maar kreeg geen enkele reactie van haar kant. Zij was te druk bezig met het stamhoofd, zo kwam het in ieder geval op mij over. In ieder geval had ze geen oog voor mij.

Ik snapte er echt helemaal niets van en vroeg om nadere toelichting. Hij zei zachtjes: “Ze willen je uitdagen vanwege je vrouw, wie haar mag hebben. Ze vinden jou niet sterk genoeg, omdat je een vrouw nodig had om je te beschermen. Vandaar die wedkamp en niet alleen daarom. Je vrouw straalde vanmiddag een onvoorstelbare kracht uit toen ze je bereed en terughaalde uit deze geesteswereld. Ze schreeuwde daarbij heel hard en was vervolgens even een paar minuten out. Later vanmiddag heeft ze zoiets ook gedaan bij het stamhoofd. Zij was daar naar toe gebracht nadat jullie gewassen werden. Zij zijn nu van menig dat haar krachten hierdoor op hun stamhoofd zijn overgeslagen. Net zoals ze daarmee jou uit die geesteswereld teruggehaald had. En nu willen zij ook dat Wilma hun niet alleen gaat beschermen, maar hier blijft, hun stam sterke kinderen geeft.” Ik keek hem verbaasd aan en vroeg voor de zekerheid: “Begrijp ik goed dat ze met het stamhood seks gehad heeft?” Hij knikte bevestigend. “En vindt zij of de stam dat ik voor haar moet gaan vechten? Waar heb jij ons mee naar toe genomen. Dit is niet zoals ik Wilma ken. Ik wil met haar praten? “ en maakte me op om naar haar toe te gaan. Daar kwam ik niet toe omdat ik werd tegen gehouden door een aantal mannen. Ik keek naar de shamaan maar die reageerde niet, wendde zijn blik zelfs van me af. Ik draaide mij om naar het stamhoofd en naar Wilma. Wilde haar hierop aanspreken maar zij negeerde me volledig, zag me zelfs niet staan zo kwam het op mij over. Ze keek me hoogstens even vluchtig aan en ging verder waar ze mee bezig was.

Ik had absoluut geen zin om in het strijdperk treden en al helemaal niet voor zo een primitieve reden. Dit alles stuitte mij enorm tegen de borst. Ik keek nogmaals om me heen en zag dat iedereen, inclusief Wilma, hun hoofd van mij afwendde. Het opmerkelijke was dat ik me door deze reactie of beter afwijzing toch ergens teleurgesteld of misschien zelfs beledigd en boos voelde. Uitgedaagd eigenlijk, en van lieverlede ben ik maar opgestaan om dit achter mij te brengen. Hoe atletisch en goed mijn tegenstander ook was, hij was binnen no-time geveld mede dankzij mijn judo achtergrond. Rustig maar inwendig kokend liep ik terug naar mijn plek en gaf Wilma, die nu wel even naar me keek, een verachtelijke blik.

De hele stam was stil gevallen en ik hoopte dat het voorbij was, wat ijdele hoop bleek te zijn. Iets later kwam een oudere, meer ervaren man op me afgelopen en daagde me opnieuw uit. Ik maakte aanstalten om op te staan, toen Wilma tot mijn verbazing opstond. Ze kwam naakt heupwiegend en uitdagend op me af. Ik keek haar aan en schrok me een hoedje. Dit was niet de Wilma die ik kende, ze straalde een wilde geilheid uit. Haar ogen waren bloeddoorlopen en ze zag er voor mijn gevoel ook bloeddorstig uit. Ze zei tegen mij: “ik wil je zien vechten voor mij, wil weten of je mans genoeg bent om mij te neuken zoals hij dat mag” en ze wees daarbij naar het stamhoofd. Daarna liep ze met de shamaan naar mijn tegenstander en zei iets in de trant van: “Als je wint ben ik van jou. Maak hem af”. De shamaan vertaalde dit en er klonk gejoel en getrommel.

Ik stond er alleen maar verward bij en me af te vragen wat er met haar aan de hand was. Helemaal niet met mijn hoofd bij die wedkamp of mijn tegenstander. Deze was blijkbaar door haar woorden nog gemotiveerder geworden en draaide al behoedzaam om mij heen. Terwijl ik voor een groot deel nog afgeleid en met mijn gedachten bij het gebeurde van zojuist was, viel hij me al met een luide schreeuw aan. Ergens in mijn onderbewustzijn moest ik toch iets van waakzaamheid of alertheid gehad hebben, want voordat ik het zelf ook maar in de gaten had lag ook deze man al aan mijn voeten. Een reflex meer was het niet geweest. Voortkomend uit zowel mijn jarenlange training in die zelfvededigingssporten en de yoga en meditatie oefeningen, die me een zekere mate van waakzaamheid en innerlijke rust meegeven. In ieder geval had het minder dan een minuut geduurd, en lag de man met een gevoelloze arm te kermen op de grond, mij angstig en met eerbied aankijkend. Met eenzelfde tik geveld zoals in dat restaurant toen Bianca belaagd werd. Ik wist dat de man een paar uur last zou hebben van die gevoelloze arm en hielp hem op de been. Het was angstig stil geworden en ik liep diep in gedachten weg. Geen enkel gevoel van boosheid meer in mij, alleen maar die berusting en verwarring over wat ik net meegemaakt had, niet alleen met Wilma maar ook over mijn eigen reactie op deze uitdaging, en hoe ik me zo had laten meeslepen.

Heel lang heb ik ook niet geweten of ik me hiervoor nu moest schamen of niet. Ik was buiten mijn wil terecht gekomen, me zelfs laten meeslepen, in een primitief “haantjes” gevecht voor een vrouw. En ik begreep Wilma’s gedrag in deze niet, het kwam op mij over alsof ze ervan genoot. En waarom was ik daar zo boos over, wat had mij hiertoe gedreven?”

In ieder geval had ik het festijn achter me gelaten, en me min of meer afgezonderd door een rustiger plek op te zoeken. Uit het gezicht en gehoorsveld van alles en nog wat. De shamaan heeft me naderhand verteld dat het festijn abrupt was afgebroken, in hoogste verwarring was geëindigd. Ik had hier niets van meegekregen, was nog altijd in gedachten verdiept, lichtelijk geagiteerd zelfs, en uit lieverlede maar yoga oefeningen en meditatie gaan doen. Dat was altijd een methode bij mij om tot rust te komen, om ook mijn innerlijke beheersing terug te vinden. En het had meer dan uitstekend gewerkt, zo vernam ik later.

De shamaan had me later die middag bijgepraat over het verdere verloop van die avond en de daaropvolgende nacht en ochtend. Dat ik bijvoorbeeld daar op die plek alleen maar stil zat met mijn ogen wijd geopend en blijkbaar toch niets ziende of horende. In het niets vooruitstarende zogezegd, afgesloten van de wereld om mij heen. De vrouwen schenen mij ook hier, eerst voorzichtig en angstig, eten en drinken te hebben gebracht, zonder dat ik dit doorhad laat staan aanraakte. Ook had ik niet gemerkt dat gedurende die avond vrijwel de hele stam zich beetje bij beetje rondom mij had verzameld, mij zelfs soms geprobeerd had af te leiden door te springen en te dansen, en dat ik absoluut niets van dit alles opgemerkt had en op gereageerd.

Hij, zo zei de shamaan, was op een bepaald moment naast me komen zitten, en had dit na een tijdje als een enorm rustige en vreedzame gewaarwording ervaren. Dat gold voor iedere aanwezige trouwens, en het kwam bij de meesten over alsof ik in een andere wereld verbleef, in contact met de geesten of goden stond. Normaal zouden ze bang zijn geweest, zo zei hij, maar deze keer was daar absoluut geen sprake van, op geen enkel moment gedurende die hele nacht. Doordat ik rustig bleef, geen enkel ogenblik boosheid of woede uitstraalde, eerder vredelievendheid, rust en zeer zeker sterkte. De enige personen die ontbraken waren het stamhoofd, enkele van zijn meest geliefde krijgers en Wilma, zo stipte hij terloops aan. En die krijgers zich al heel snel en geruisloos bij de stam gevoegd hadden, wat zou betekenen dat Wilma de hele nacht en morgen met dat stamhoofd had doorgebracht.

Tenslotte, zo zei hij, was er in het begin van de ochtend enige opwinding en rumoer bij een deel van de aanwezigen geweest. Schijnbaar hadden meerderen van hun, net na zonsopgang, 2 condors in de lucht zien cirkelen, zonder dat dit ook tot enige reactie van mij geleid had. Ik zelf scheen nog altijd in trance te zijn, mij in die andere wereld te bewegen.

Ook hij was, net als het overgrote deel van de stam, wakker gebleven en had genoten van deze sereniteit en vreedzaamheid, die dus door dat verschijnen van die 2 condors verstoord was. Hij keek me wat bevreemd aan en zei dit voor hem alles ook een nieuwe ervaring was en hij niet meer wist wat te geloven. En dat voor de stam dit een teken was geweest, dat deze 2 condors ons beschermden, wij een paar vormden dat niet gescheiden mocht worden.

Dit mede omdat ik kort hierna was opgestaan, mij in de rivier had gewassen om vervolgens naar mijn hut te gaan. Zonder enige aandacht aan mijn omgeving of hun te besteden. Nog altijd in die trance of geesteswereld verkerend, zelfs na dat bad in dat koude water, zo kwam het ten minste op hun over. Een soort afwezigheid en bij de meesten bekleef het gevoel dat ik dwars door hun heen keek, alsof ze er niet waren. In mijn hut had ik dan iets gegeten en gedronken, om daarna op de grond te gaan liggen.

Men begon zich zorgen te maken of ik weer in die geestenwereld gevangen zat, of Wilma niet gehaald moest worden om mij hier opnieuw uit te redden. En juist op dat moment scheen ik naar een vrouw gewenkt te hebben en met haar seks gehad te hebben. En in de daarop volgende uren schijnbaar seks met nog meer vrouwen heb gehad. Van mijn kant uit steeds in die serene stilte en de vrouwen zeiden achteraf dat mijn ogen hun niet zagen, ik afwezig was. Maar dat mijn handen en vingers hun wel streelden en prikkelden. Iedere vrouw had het gevoel in de hemel te zijn geweest, minstens 2 of 3 keer, zo beweerden ze ten minste allemaal nadien. Dat ik hun lichaam had doen tintelen als nooit tevoren en pas later mijn zaad aan hun gaf.

Ik had alles in opperste verbazing aangehoord, kon me hier echt niets bij voorstellen en moest er hartelijk om lachen, zeker om dat bijgeloof. Maar de shamaan bleef bij hoog en laag beweren dat het zo was gegaan, was niet van zijn standpunt af te brengen. Hij vertelde dat hij en alle andere aanwezigen, vrijwel de hele stam, de vrouwen toch echt hadden zien kronkelen en horen gillen van plezier. Zoiets had hij nog nooit mogen meemaken bij een vrouw tijdens de daad, iets wat trouwens gold voor de meeste aanwezigen. Want meestal lag de vrouw doodstil als de man haar penetreerde maar nu was het totaal anders. En alsof het nog niet genoeg was voegde hij er op de kop nog aan toe dat ik deze vrouwen telkens weer op andere manieren had bevrucht, iets wat nieuwsgierigheid had gewekt en ook in goede aarde gevallen was.

Aan het eind van de ochtend was ik dan in slaap gevallen, en het overgrote meerderheid van de vrouwen en een enkele man was bij me gebleven om mij te beschermen. Niet tegen de geestenwereld maar tegen het stamhoofd zo vermoedde hij. Want die was echt wel behoorlijk bang geworden na alles wat er gebeurd was.

De vrouwen hadden in die tussentijd hun ervaringen met elkaar gedeeld, getoond en zelfs nagedaan wat ik bij hun gedaan had. Dat was een hele leerzame en opwindende tijdsbesteding geweest, helemaal toen ze ook wat van die posities gingen naspelen.

Ik had dit allles nog met een steeds meer stijgende verbazing aangehoord, kon me absoluut niets herinneren van wat er gebeurd was sinds ik mij gisteravond afgezonderd had van dat feestje en zei dat tegen hem. “Dat kon niet kloppen,” zo antwoordde hij daarop. Want nadat ik eerder vandaag wakker was geworden, had ik me laten wassen in de rivier en daarna wat eten en drinken laten voorzetten, voordat ik hem had opgezocht. Dat wij samen eerst de patienten bezocht hadden, daarna naar die ‘krijgers’ waren gegaan die ik eer bewees voor hun getoonde moed van gisterenavond. Daaropvolgend had ik elke vrouw waar ik blijkbaar die ochtend seks mee heb gehad, nog persoonlijk bedankt. Hoe kon ik hen herkennen als ik nergens iets van afwist, had hij mij gevraagd. Ik moest het antwoord daarop schuldig blijven, kon hem er alleen maar aan herinneren wat die vrouwen eerder gezegd hadden, namelijk dat ik hun niet ‘zag’.

Vervolgens zijn we beiden naar de stamoudsten gegaan.Deze had ik erg vriendelijk bedankt voor de eer die zij mij aangedaan hadden door mij op te nemen in hun stam. Ik hun meer dan dankbaar was voor de bescherming die ze mij op deze wijze geboden hadden bij mijn gevecht tegen die boze geesten, en wees daarbij op de tatoeage. Dat ze goed ingezien hadden dat deze boze geesten sterker waren dan iedereen verwacht had, zelfs ik en de shamaan. Waardoor ik ook meer van mijn krachten had moeten aanspreken dan ik vooraf verwacht had, wat weer de grondslag was voor mijn tijdelijke zwakte. En verontschuldigde me voor mijn gedrag van de afgelopen avond en nacht. Dat laatste bleek niet nodig te zijn, zij bedankten mij juist voor het feit dat ik mijn krachten had weten te beheersen en hun krijgers bewust niet erg verwond had. En verontschuldigden zich ook voor het feit dat ze mij voor zwak gehouden hadden, terwijl het tegendeel waar bleek te zijn. Dat ik mijn kracht juist inhield, en voor het goede bewaarde. En zeker de strijd tegen het kwade soms je krachten kon slopen, en dat zij dat te laat hadden ingezien. Gisteravond pas hadden ze een echt idee gekregen over de grootte van mijn krachten, want nog nooit was een van hun krijgers met een simpele klap geveld, alsof hij er niet toe deed en minder dan een insect was. Het leek of het me geen moeite kostte.

Tja, wat zeg je tegen dit soort logica, dus heb ik het er maar bijgelaten.

Ik had alleen Wilma in geen velden of wegen gezien, en vroeg hun of iemand wist waar zij was. Ze keken wat ongemakkelijk en verwezen me naar de hut van het stamhoofd. Voordat ik daar naar toe ging, stipte ik aan dat ik meer dan teleurgesteld was in de gastvrijheid van hun stamhoofd en het gebrek aan respect voor mij. Dat ik ook nooit voor een vrouw vocht en boos was dat ik daartoe door hem aangezet was. Dat een vrouw haar eigen keuzes maakte en dat dat helemaal voor Wilma gold. En als ik zou merken dat Wilma gedrogeerd of misbruikt was, wat ik inmiddels vermoedde, ik wraak zou nemen, haar zou beschermen tegen wie of wat dan ook.

Met de shamaan sprak ik daarna af dat we in de erg vroege morgen van de volgende dag zouden vertrekken. Ik was het hier meer dan beu en wilde weg, zo snel als mogelijk mijn vakantie voortzetten, met of zonder Wilma. Hierna liep ik naar de hut van het stamhoofd, met in mijn kielzog de shamaan en de stamoudsten. Niemand durfde me tegen te houden toen ik zijn hut binnenliep. Daar trof ik Wilma aan terwijl ze alweer of nog altijd seks had met het stamhoofd. Zij keek me lachend aan om me vervolgens weer te negeren en door te gaan met waar ze mee bezig was. Het stamhoofd daarentegen keek verstoord en daarna angstig op, om vervolgens zijn mond te houden. Ik wendde me tot Wilma, die ietwat geërgerd reageerde en zei: “Je hebt het wel naar je zin hier zie ik. Ik zal je dus niet langer storen, wil je alleen vertellen dat de shamaan en ik morgenochtend vertrekken. Bedenk maar of je met ons meewilt of niet. Zo niet dan is dit nu ons afscheid” en draaide me om en liep de hut uit.

De shamaan had alles voor iedereen vertaald om vervolgens achter mij aan te rennen. Hij vroeg me of ik er zeker van was dat ik haar hier achter wilde laten, ze zou dit niet overleven volgens hem. Ik zei alleen maar dat ik haar nu meer dan 1 dag niet gezien of gehoord had, en zij blijkbaar hier op haar plaats scheen te zijn. Temeer daar ze me zojuist negeerde en meer bezig was met dat stamhoofd te neuken. Hij keek me aan en zei: “de geesten zien dat anders, er hebben hier niets voor niets vanochtend 2 condors boven deze plek gecirkeld “. Ik trok mijn schouders op en zei dat als de geesten dat anders zagen zij bij Wilma terecht moesten en niet bij mij. Zij had ten slotte ook een tatoeage en ik niet voor haar kon besluiten, en haar al helemaal niet kon dwingen mee terug te gaan met ons. Dat moest ze zelf in volle bewustzijn doen, het moest haar eigen wil zijn. Hij keek me hoofdschuddend aan waarop ik vroeg: “Verwacht je dat ik alweer gaan vechten voor haar? Nu met dat stamhoofd, vergeet dat maar. Dat was gisteren voor eens en altijd. Als Wilma voor hem kiest, is ze mij niet waard en daarvoor hoef ik niet te vechten.”

Hij liep daarop nog altijd hoofdschuddend weg en ik ben mijn spullen bij elkaar gaan zoeken om in te pakken en vervolgens wat gaan slapen. Natuurlijk deed het mij pijn dat Wilma blijkbaar voor een andere weg koos, maar als ze niet de moed had om me dat in het gezicht te zeggen dan ging ik er ook niet om smeken. En gisteren had ze me al voor het blok gezet met dat zogenaamde gevecht, en zojuist liet ze me min of meer links liggen, alsof ik niemand was voor haar. Nee, deze weg wilde ik niet inslaan.

Ik moet in slaap gevallen want opeens hoorde ik rumoer en stormde Wilma boos huilend de hut binnen. Ze sprong woedend op me af en begon wild op mijn borst te slaan al schreeuwende: “Wil jij mij hier echt alleen achter laten. Ben ik je dan niets waard, vecht je niet voor onze liefde.”

Ik had moeite haar te kalmeren en liet haar dus maar uitrazen. Toen dat eindelijk zover was keek ze me met verwilderde en betraande ogen aan en zei: “Wat wil je dan nu, me hier laten sterven bij deze primitieve stam, of neem je me mee terug?” Ik keek haar rustig aan en zei: “Ik heb je nu bijna meer dan 1 dag niet gezien, laat staan gesproken. In een dorp van nog geen 200 mensen heb je je verscholen voor mij. De hele middag en avond seks gehad met weet ik veel hoeveel mannen, en de nacht met dat stamhoofd alleen doorgebracht. Mij gisteren zelfs tot een gevecht gedwongen met jou als inzet, om me dan vervolgens te negeren. Je weet dat ik niet van geweld houd, en al helemaal niet van dat masculiene haantjes gedrag, dat vechten om een vrouw. Zeg niet dat je dat niet wist, want je hebt me zelfs uitgedaagd tijdens dat gevecht, een andere man aangezet om me af te maken met jezelf als beloning. Want deze stam wil je hier houden en ook dat je veel sterke krijgers opde wereld zet. Vanmiddag heb ik je nog gestoord toen je lag te neuken met dat stamhoofd, blijkbaar je nieuwe vriendje en had ik je gevraagd wat je wilde doen hier blijven of mee terug gaan? Je keek me minachtend aan, nam zelfs niet de moeite om mijn vraag te beantwoorden en bleef hem demonstratief doorneuken. Voor mij was dat antwoord genoeg. Dus vertel mij nu wat je zelf wilt en vraag dat niet aan mij. Ik ga die keuze niet voor jou maken, jij moet die maken: een leven hier bij deze in jouw ogen primitieve stam of voor mij en onze moderne samenleving.”

Zij keek mij verward en radeloos aan en zei: “Dat meen je niet van dat je me al 1 dag niet gesproken hebt en dat ik met iedereen seks gehad heb hier. En al helemaal niet dat ik je dood wilde hebben” waarop ze begon te huilen en zich aan me vast wilde klampen. Ik wilde antwoorden maar de shamaan was me voor.

Hij zei: “Leonard, je moet begrijpen dat Wilma al vanaf gistermiddag lustopwekkende drankjes gekregen heeft. De stamoudsten en vrouwen van deze stam hebben bevestigd dat ze wat extra’s in jullie drankjes hebben bijgevoegd, met kruiden die alleen hier bekend zijn. Bij Wilma was dat al veel eerder gebeurd dan bij jou, eigenlijk vanaf het begin. Puntje bij paaltje heb jij zelfs nooit die middelen gekregen tijdens je verblijf hier. Nee, jij moest gevrijwaard blijven van alles, omdat gisterenmiddag al min of meer besloten was tot die wedkamp waar jij aan mee moest doen. En dat moest je bij volle verstand en met al je krachten doen. Dus zonder extra hulpmiddelen want dat zou niet eerlijk geweest zijn. En de reden voor dat gevecht ken je.

Laten we alles nog eens in perspectief te plaatsen, dat geeft misschien een beter begrip.

Deze stam kent geen schaamte over seks, men is promiscue zogezegd. Seks is erg belangrijk voor hun, het voortbestaan van de stam is voor hun van van levensbelang. Dat jullie gistermiddag, al was het dan onbewust, zo ongeremd en wild seks hadden met elkaar, ook schijnbaar schaamteloos naakt rondliepen had de gemoederen min of meer al verhit. En ja Leonard, jij bent voor hun doen groot geschapen, en jij Wilma had die middag een geweldige optreden gegeven en de mannen overtuigd van jouw sterke gaven en krachten. Beide seksen waren daardoor meer dan geinteresseerd, wel om verschillende redenen, om seks met jullie te hebben, en dat verlangen bestond bij vrijwel iedereen. Maar over jou, Leonard, bestond ook wat onenigheid, twijfels zogezegd over je sterkte.

Direct na onze sessie gistermiddag had jij al een drankje gekregen Wilma. Leonard zou dat oorspronkelijk ook krijgen maar doordat hij nog niet bijgekomen was, was dat niet gebeurd en later helemaal niet meer. Maar dat was wel de bedoeling geweest. Waarschijnlijk was je door dat drankje al wat opgewonden geraakt want zoals je Leonard neukte was ongelofelijk. Wij hadden zoiets nog nooit meegemaakt dat een vrouw op een man zat en hem zo bereed.

Ik heb jou later, nadat je in de rivier gewassen was, en de vrouwen je zeg maar feestelijk versierd hadden, naar de hut van het stamhoofd begeleid. Je was op dat moment al behoorlijk opgewonden. Toen je die hut binnenstapte waren daar naast het stamhoofd zijn 10 beste krijgers aanwezig, allemaal naakt. En het stamhoofd vroeg mij om tegen jou te zeggen dat je hun op dezelfde manier moest verwennen als je bij Leonard eerder die dag gedaan had. Blijkbaar was je toen toch nog een beetje jezelf, in controle. Je hebt dan wel niet geprotesteerd maar wel geëist dat ze allemaal schoon, gewassen moesten zijn inclusief hun lul. Daarop waren ze allemaal de hut uitgestormd naar de rivier en ook binnen 10 minuten alweer terug. En sorry Wilma, je kon bijna niet meer wachten en besprong dat stamhoofd vrijwel meteen bij zijn terugkomst. Ik denk dat dat door de lustopwekkende middelen kwam, want die ontneemt je je wil.

Wat later moest ik jou op verzoek van het stamhoofd vertellen dat je man die avond om jou zou moeten vechten. Dat bericht deed je helemaal niets, ik kreeg zelfs eerder het gevoel dat je er nog wilder, geiler door werd. Ik ben nog een tijdje gebleven en je hebt echt alle mannen geneukt voordat de vrouwen je weer zijn gaan baden. En daar heb je ook weer dat drankje gekregen, zelfs meer dan eerder die middag. De mannen wilden dat jij jouw krachten aan hun gaf, want ze dachten echt dat Leonard alleen maar zo sterk was dankzij jou. Dat was ook de achterliggende gedachte voor die wedkamp, hem voor altijd uit te schakelen zodat jij zou blijven en de stam krachtige kinderen zou geven.

Dus Wilma, toen die wedkamp had je al behoorlijk veel lustopwekkende middelen binnen gekregen en het zou me niet verwonderen dat je zelfs voordat die wedkamp begon nog meer seks met andere mannen hebt gehad. Wellicht om hen te motiveren voor die wedkamp, daar jij de inzet was. En door die middelen vallen bepaalde remmingen en grenzen weg, wat een reden kan zijn dat je weinig schaamte of schuld voelde om Leonard te zien vechten. En je helemaal geen schaamte over je gedrag daarna of zelfs daarvoor al had. Want echt, Wilma, jij hebt aardig wat mannen beklommen sinds gistermiddag. Deze stam kent bijna 50 mannen en ik weet zeker dat je met iedere man geneukt hebt. Je bent een onverzadigbare vrouw gebleken.

En jij Leonard, jij had je na dat gevecht min of meer onttrokken aan dat festijn en totaal geen drank tot je genomen. Dus ook geen lustopwekkende middellen binnen gekregen. Deze waren trouwens ook niet meer in de drankjes van vanochtend, dat heb ik voor de zekerheid nagevraagd. Je gedrag sinds afgelopen avond had namelijk een zeer grote indruk, respect maar ook verbazing bij deze mensen teweeggebracht. In andere woorden al die seks van vanochtend kwam helemaal uit jezelf en ook daarover bestaat veel bewondering. De reputatie over jouw krachten is daar alleen maar door toegenomen. Nog nooit heeft een man namelijk op een ochtend zoveel vrouwen bevredigd, wellicht zelfs zwanger gemaakt.

De stamoudsten en ook vrouwen voelden zich door alle gebeurtenissen van gisteren en vanochtend gedwongen in te grijpen, zo vervolgde hij zijn verhaal. Niet meer uit angst voor jou, eerder uit respect en eerbied. Dat de vrouwen zich hier ook mee bemoeid hadden, zei erg veel en was zeer ongebruikelijk. Want normaliter hielden zij zich op de achtergrond. Zij hadden ondermeer tegen de stamoudsten gezegd dat ze teveel van dat drankje op verzoek van het stamhoofd hadden gemaakt, min of meer voor jou Wilma . De stamoudsten konden hierna echt niets anders doen dan erkennen dat het stamhoofd alle grenzen van gastvrijheid en hoffelijkheid meer dan overschreden had. Niet alleen door jou en in het verlengde daarvan je vrouw niet te respecteren. Maar helemaal door haar voor zijn eigen doeleinden dat middel te blijven geven en haar te blijven misbruiken. Wilma heeft echt nooit een kans gehad of ook maar enig besef wat er met haar gebeurde, en helemaal niet dat jij zonder haar wilde vertrekken. En Leonard, direct nadat ze ontnuchterd was en ik haar had bijgepraat is ze naar jou gerend.” Om vervolgens te beëindigen met de volgende overpeinzing: “ik vraag me wel af wat die vrouwen heeft bewogen naar de stamoudsten te gaan?”

Ik keek van hem naar Wilma, die me verlegen en nog altijd snikkend aankeek. Het was een heel epistel geweest, erg veel informatie ook en mijn vermoeden van het gebruik van drugs of lustopwekkende middelen was bij deze bevestigd. Ik was meer dan boos, mijn hart ging als een wilde tekeer, en ik moest alle moeite doen om te kunnen ademen. Uiteindelijk lukte het me om wat dieper door te ademen en mijn op hol geslagen gedachten tot rust te brengen.

Ik keek Wilma rustig aan, opende mijn armen voor haar en zei: “Maak het alstublieft nooit meer zo moeilijk voor mij. Dit was ondragelijk”. Ze vloog mij daarop in de armen, overlaadde me al huilende met kussen zeggende dat ze me nooit, echt nooit meer wilde loslaten.”

We stonden zo een tijdje elkaar stevig vasthoudende, troostend en strelende. Even in onze eigen wereld tot rust komende, onze emoties tot bedaren brengend.

Er stapte een van de stamoudsten naar voren en die zei wat tegen de shamaan. Deze vertaalde het vervolgens voor ons: “Namens de hele stam bieden wij onze excuses aan. Wij schamen ons over wat er gebeurd is en hopen dat jullie ons dit vergeven. Het stamhoofd is nu vastgebonden, is ook niet langer ons stamhoofd omdat hij ons tot schande gemaakt heeft. Volgend week zal een besluit genomen worden over wat met hem gaat gebeuren. Hij heeft alle regels van gastvrijheid gebroken, een vrouw misbruikt voor zijn eigen lusten en doeleinden. Dit zijn zware vergrijpen binnen onze gemeenschap en die zullen we hem ten laste gaan leggen. Wij willen jullie nu nog graag uitnodigen voor een laatste drankje voordat jullie gaan rusten en vertrekken.”

Wilma en ik keken elkaar aan en zeiden vervolgens tegen de shamaan dat we geen slechte gevoelens over deze stam hadden, hun juist dankbaar waren voor hun gastvrijheid en ook om ons op te nemen in hun stam. Dat we hun uitnodiging om iets te drinken met plezier accepteerden. Wilma zei nog dat ze zich graag eerst wilde wassen en in gezelschap van wat vrouwen ging ze naar de rivier. Zelf nam ik de shamaan even apart om hem uit zijn dromen te helpen m.b.t. mijn grote vertiliteit. Ik was er namelijk vrij zeker van dat ik een of twee van die drankjes had gedronken, maar dat was tegen dovemansoren gezegd.

Ik wees daarna naar Wilma die met de vrouwen naar de rivier liep en zei: “En daar heb je je antwoord op je eerdere vraag waarom die vrouwen in aktie gekomen waren.”

Hij lachte en zei: “Zij is zeker niet de enige die daarvoor gezorgd heeft, onderschat je eigen impact niet, hoor.” Ik liet het er maar bij zitten, ook omdat we morgen toch zouden vertrekken.

Wilma kwam een tijdje later verfrist en ook ‘opgemaakt’ terug gelopen in het gezelschap van wat vrouwen. Ik zag een mooie lach op haar gezicht en een ondeugende, misschien zelfs, geile twinkeling in haar ogen. En dat liet me niet onberoerd, wat niet alleen zij maar ook haar gezelschap opviel. En bij die laatsten gelach en lichte opwinding teweeg bracht. Ze konden het niet laten mijn erectie even aan te raken en giechelend onder elkaar te praten. Wilma stond alleen naar mij met een gelukzalige lach te kijken en vroeg: “Vind je me nog altijd aantrekkelijk dan, kun je nog van me houden na dit alles?” Ik zei alleen maar: “Ik ben nooit opgehouden van je te houden, dacht juist dat jij daarmee gestopt was. En ja, je maakt me wild in deze outfit, dat mag je vaker aantrekken.”

Deze ‘afscheidsborrel’ liep toch weer totaal anders dan we verwacht hadden. Gelukkig zaten er nu geen lustopwekkende middelen in de drankjes, maar dan nog werd het een gedenkwaardige avond. Zoals de shamaan net al verteld had, hebben ze hier geen gene of terughoudendheid met betrekking tot geslachtsverkeer. Eerder het tegenovergestelde en al heel snel begon men te ‘vragen’ over datgene wat ik vanochtend bij de vrouwen gedaan had. Dit vragen gebeurde dan erg direct doordat de vrouwen al met hun kutje zaten te spelen en vragend of was het toch verlangend naar mij keken. Wilma keek met een lach naar mij en vroeg schalks wat ik dan vanochtend zoal gedaan had. Dat kon ik me niet echt herinneren en de shamaan heeft me uit mijn ‘lijden’ gered door wat te vertellen over mijn handwerk. Daarop volgend zei Wilma laten we hen dan maar wat voorlichting geven en dat is een beetje uit de hand gelopen. Op de eerste plaats hebben we hun verteld hoe belangrijk hygiëne is, en daarop waren ze allen naar de badplaats gerend en hadden zich gewassen. We hebben hun vervolgens verteld of beter gedemonstreerd wat beffen, vingeren is. Ook de mannen verteld en laten zien hoe ze de g-spot van de vrouw konden vinden en stimuleren. Aan de vrouwen hoe lekker en gezond het is om een man te pijpen of af te trekken en het sperma door te slikken . Ook dat het gezond is en goed voor de baby. En ten slotte nog diverse standjes voorgedaan. Het was een zeer leergierig publiek en al snel liep dit dus uit de hand op een vrolijke en opwindende manier. Hier kon een parenclub beslist niet tegenop, de spontaniteit , ongeremdheid en leergierigheid van deze mensen.

Later die nacht toen Wilma eindelijk weer bij me lag zei ze dat ze eigenlijk gepland had om deze avond seks met mij te hebben voordat we hier weggingen. Gewoon om al die nare herinneringen weg te spoelen door mooiere. Maar dat zoiets deze avond al gebeurd was, en dat ze echt volop genoten had. De seks samen met deze mensen was zo mooi, ongecompliceerd en verfrissend, net alsof zij het weer voor de eerste keer deed. De ontdekkingstocht met deze mensen was een prachtig afscheidsgeschenk en mooie herinnering. Ze kroop liefdevol in mijn armen en bedankte me voor alles, en sliep. Ik lag nog wat na te denken over deze paar dagen toen ik opeens wat geritsel hoorde. Ik keek om me heen en zag wat vrouwen naar ons kijken. Wenkte naar ze, waarop ze schuchter naar binnen kwamen. Wees op de plek naast mij en ze vleiden zich bij ons om ook in slaap te vallen.

De volgende morgen moesten we er al vroeg uit. Wilma was als eerste op en kuste me met een lach wakker. Ik had een enorme erectie en zij wees naar de vrouwen die om ons heen lagen en zei: “Nu ben ik er toch wel echt benieuwd naar wat jij dezer dagen gedaan hebt.” De vrouwen waren inmiddels ook wakker en keken lachend naar ons. Wilma stond op en wees naar mijn pik. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en de lessen van de avond daarvoor werden in praktijk gebracht terwijl Wilma lachend toekeek en zei: “zie het maar als een schuldaflossing”. Ik werd door een vijftal vrouwen heerlijk klaargelikt en afgetrokken en ze vielen als hongerige dieren op mijn sperma af om dat op te likken.

Alles gebeurde met veel gelach en toen mijn pik eindelijk leeg was namen ze me mee naar de rivier voor een laatste wasbeurt.

Het definitieve afscheid viel ons veel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken. De tranen liepen over onze ogen en met moeite kon ik me losmaken van iedereen. We werden over 2 boten verdeeld. Wilma en de shamaan in de eerste en ik in de tweede. De hele terugreis verliep veel sneller dan de heenreis en halverwegde de middag van de volgende dag voegden we ons al bij onze vrienden. Heel de tijd scheen ik stil geweest te zijn, wat ook wel kan kloppen. Het gegeven dat ik hier misschien wel 10 of meer kinderen zou krijgen zat me meer dan dwars. Ik voelde een verantwoordelijkheid voor hun en kon daar niets mee. Deze nazaten van mij bij een primitieve stam, met weinig of geen toekomst, gaf me een hulpeloos gevoel. Hun nooit zien of kunnen bijdragen aan hun opvoeding maakte me wanhopig, radeloos eigenlijk en het voelde achteraf als een onverantwoordelijke daad, een zware last die ik te dragen had.

Bij terugkomst had ik hierover kort met Wilma en de shamaan besproken. Hij was er nogal gemakkelijk over omdat het in zijn ogen primair om het voortbestaan van de stam ging, en wij als stamleden daar onze bijdrage aan geleverd hadden. Wel beloofde hij om ons op de hoogte te houden en wanneer er hulp nodig was mij zou benaderen.”

Ik heb het jaar daarop van hem vernomen dat er 11 kinderen geboren waren allen met blond haar. 7 jongens en 4 meisjes. Dat het met de stam erg goed ging. We hebben daarna nog 2 keer contact gehad en hij kon alleen maar goed nieuws doorgeven. Wilma en ik hebben nog regelmatig overwogen hun een bezoek te brengen maar door omstandigheden is dat niet gelukt. Helemaal niet meer nadat het contact stil viel.

Ik zat te huilen aan tafel en het verdriet of de radeloosheid sloeg genadeloos toe, greep me bij mijn keel. Het hele dorp was door mijn verhaal stil gevallen. Louisa stond opeens naast mij en sloeg haar armen om mij heen terwijl ze zei: “Wow Leonard, zo een verhaal had ik nu ook niet verwacht van jou. Maar Wilma heeft wel gelijk gehad door te zeggen dat je altijd bijzondere mensen ontmoet. Niet alleen die shamaan maar nu zelfs een hele inheemse en primitieve stam. Wat een bijzondere en mooie ervaring hebben jullie mee mogen maken. Manolo?” riep ze “Hebben wij geen familie in Peru wonen? Wellicht kunnen die navraag doen naar die shamaan. Leo weet je nog toevallig zijn naam?”

Ik kwam tot rust door haar warme woorden en omhelzing en antwoordde: “Dank je oma, die heb ik nog wel ergens liggen maar of ik hem bij me heb weet ik niet. Maar mag ik eerst mijn verhaal alsublieft afmaken?”

Ze gaf me een kus en ging weer zitten. Ik dronk snel wat water, keek even naar Lourdes en Bianca die me beiden vol liefde kusten en vervolgde mijn verhaal: “Eenmaal in Chiclayo weer bij onze vrienden aangekomen, hebben we een beknopte versie van onze belevenissen gegeven. De light versie zeg maar, ook qua de seks. Het was nog te vroeg en te vers om er uitgebreider op in te gaan. Daar werd gelukkig geen punt van gemaakt, ondanks het feit dat vrijwel iedereen aanvoelde dat er meer gebeurd moest zijn.

Wilma en ik hebben het er die vakantie verder niet meer over gehad. Pas nadat we thuis waren en ons ritme een beetje opgepakt hadden is het op tafel gekomen. Jullie weten nu dat ik in zeg maar die kleine 2 dagen dat we bij die stam geweest zijn het grootste deel van wat gebeurd was, gemist had, er een groot gat in mijn geheugen is. Van de eerste dag herinnerde ik me dus vrijwel niets eigenlijk behalve dan die wedkamp en wat van Wilma’s gedrag. Daarna niets meer tot de volgende middag nadat ik wakker werd. Vanaf dat moment heb ik alles weer in mijn geheugen staan.

De shamaan had wat Wilma betrof gezegd dat ze vrijwel sinds het prille begin lustopwekkende middelen gekregen had en eigenlijk de hele tijd nooit een goed besef heeft gehad van wat er precies met haar gebeurd is. Wilma vertelde nu dat dat niet helemaal klopte, dat ze juist wel herinneringen, nachtmerrie’s, over die tijd had en vaak verwarde gevoelens daarbij. Dat ze al die tijd hiermee meegeworsteld had en er lang niet met mij over kon of durfde te spreken. Zo was ze jaloers op mij geweest, op mijn evenwichtigheid en sterke persoonlijkheid. En dat ze toen zoveel plezier er in vond om mij in die wedkamp te zien optreden omdat ze wist dat ik er niet van hield. Ze genoot van deze zwakte van mij en het had haar nog geiler gemaakt dan ze al was. Dat mannen om haar moesten vechten. Ook vond ze het opwindend mij zo te vernederen door met die mannen in het openbaar te neuken, alles voor mijn ogen. Ze genoot van de ruwe manier waarop deze mannen met haar omgingen, die pure rauwe seks alleen maar om genomen te worden meer niet. Die onderdanigheid wond haar ergens op. Ook toen ik die hut binnenkwam vond ze het heerlijk om mij te vernederen. En een schuldgevoel ontbrak, eigenlijk was er alleen dat triomfantelijke gevoel, maar verder niets voor mjj.

Ze dacht bijna 100% zeker te weten hier toch wel minimaal een klaargekomen te zijn. Omdat ze mannen hoorde juichen en springen om haar heen toen ze bijkwam en daarna werd rondgedragen om aan de voeten van het stamhoofd gezet te worden. Dat vond ze heel erg vreemd zei ze. Helemaal toen ze wel wat te eten en drinken aangeboden kreeg, zo dacht ze ten minste, maar daar moest ze het stamhoofd mee voeren bleek al snel. Omdat ze geslagen werd toen ze zelf wat wilde eten en er werd gewezen naar het stamhoofd. Die moest ze voeren en dat wond haar nog meer op. Ze was bloedgeil gebleven en die klappen wonden haar zelfs meer op, dat onderdanige gevoel. En ze gehoorzaamde het stamhoofd graag toen deze wees naar een andere man, die zij vervolgens ook moest berijden.

Daar had ze al die tijd mee geworsteld. En helemaal toen ze later die namiddag het verhaal van de shamaan hoorde, over hoe ik die dagen doorgekomen was. Ik was nooit in staat geweest haar dat te vertellen vanwege dat gat in mijn geheugen. Ze had die laatste middag, nadat ze ontnuchterd was, slechts een klein stukje mogen horen, en de dag daarna op de terugweg in de boot en in het vliegtuig had de shamaan haar alles nog eens in detail verteld. Dit gecombineerd met haar eigen herinneringen aan onze laatste avond en nacht bij deze mensen had haar verward en tegelijkertijd de ogen geopend. Ze herinnerde zich het verlangen, het plezier in de ogen van de vrouwen toen we hun die voorlichting gaven. En helemaal hoe wij dat samen voorgedaan hadden voor iedereen, in het openbaar. Dat ze geen gene of schaamte voelde, eerder blijdschap. Dat leidde er mede toe dat haar gevoel voor mij als een boemerang terugkwam.

Ze kon het een echter niet met het ander rijmen en dat had haar de hele rest van onze vakantie dwars gezeten. Ik op mijn beurt had haar verteld over hoe die wedkamp mij verwarde. Dat ik in een primitief gevecht voor een vrouw beland was en ook toegegeven daaraan had omdat iedereen me voor mijn gevoel afwees, de rug toekeerde. Hoe gekwetst ik me gevoeld had dat ik me bewijzen moest en daaraan zelfs aan toe had gegeven.

Nadat we dit hadden uitgesproken hadden we ons ingelezen over de werking en bijeffecten van de ‘Ayahuasca’. En een daarvan kon depressiviteit zijn, zoals b.v. het niet houden van jezelf, wat indirect jaloersheid kan oproepen. Ofwel zeer primitieve gevoelens die blijkbaar bij ons naar boven waren gekomen en vreemd genoeg uiteindelijk, na lange tijd dus, ook reinigend voor ons gewerkt hadden. Van dat lustopwekkende middel wisten we niets af en daar Wilma zich niet echt kon herinneren of ze van de seks genoten had, dat veel grijs gebied was voor haar, hadden we de konklusie getrokken dat dit middel bij haar dan niet helemaal goed gewerkt moet hebben. Ik vertelde haar over haar bloeddoorlopen ogen en die bloeddorstige uitstraling.

Misschien had ze zelfs onbewust teveel gekregen, een overdosis zogezegd, omdat zij of haar lichaam onbekend was hiermee, en verkeerd gereageerd had. Dat hed dus wel die geilheid, wellust in haar aangewakkerd had, maar haar gevoel, weten van waar ze mee bezig was verdoofd of zelfs uitgeschakeld had.

Toen we dat besef eenmaal hadden, we lagen op dat moment in bed hierover te praten na heerlijk potje seks, wees Wilma op mijn tatoeage, al lachend zeggende: “uiteindelijk hebben ze ons toch beschermd.” Daarna hebben we het nog gehad over mijn gevoelens m.b.t die kinderen, en ons voorgenomen snel terug te gaan. Helaas is dat er nooit van gekomen. Het fijne was wel dat Wilma met deze conclusies vrede had en ze alles eindelijk achter zich kon laten. En vermoedde ik, dat ze ook voor haar gevoel mij niet bedrogen had.”

Ik keek om me heen en nam zowel Lourdes als Bianca in mijn armen, daarbij zeggende: “Gelukkig heb ik nu niet alleen 2 mooie, lieve en sterke vrouwen in mijn leven maar zelfs een hele gemeenschap, zeg maar mijn nieuwe stam die me opgenomen heeft. En dit jaar uitgebreid gaat worden met een stel mooie kinderen. Ofwel deze cirkel is weer rond.”

Ik trakteerde mezelf op een glas wijn en toastte op de hele gemeenschap dit afsluitend met: “ik hoop niet dat hier lustopwekkende middelen in zitten. Ik wil vanavond nog met jou Dolores pure seks hebben. Een kind moet vanuit mijn gezichtspunt uit gewone lust en verlangenen of beter nog liefde verwekt worden en niet met allerlei hulpmiddelen. Behalve als het Lourdes en Bianca zijn want die werken ook stimulerend.” Dit leverde weer een bulderend gelach op, plus wat lichte tikjes en grijnzen van de drie genoemde vrouwen.

Louisa kwam op me af gelopen en zei: “Nogmaals bedankt voor je mooie verhaal Leonard en wij hebben familie die In Truijllo woont, dat is niet ver weg van Chiclayo. Als je ons de naam van die shamaan geeft kunnen we hun eens laten navragen of hij nog leeft, en misschien iets weet van die stam en je kinderen. En als Wilma dagboeken heeft bijgehouden zou ik deze graag eens willen lezen, als je dat ten minste toestaat. Ze lijkt me een interessante vrouw.” Hierop sprongen Lourdes en Bianca ook op in, en ik zei dat ik eens op zolder moest gaan zoeken, maar ze eerst zelf wilde lezen.

Lourdes zei daarop: “Mams, als je het goed vindt wil ik onze dochter Wilma noemen, als Leonard daarmee ook akkoord gaat?” En Bianca stapte direct in door te zeggen: “ En mijn dochter gaat Leonie heten, naar jou Leonard. Die 2 condors moeten weer gaan vliegen en hun beschermen.”

Het hele verhaal had me emotioneel wel wat gedaan en gesloopt. Ik vond dat het tijd was voor wat anders, keek even naar Dolores, gaf haar een knipoogje en even later begaven we ons alle 4 naar huis, de rest van het gezelschap een leuke avond wensend.