Dit is het tweede deel van een kleine verhalen serie. Ik raad u aan om eerst deel 1 te lezen.

Ik schrok wakker van deze heerlijke kus en mijn eerste gedachte was ‘Roos’. Boos zei ik dan ook direct: “Hoe durf jij je in godsnaam hier nog te laten zien. Ben ik niet duidelijk genoeg geweest dat ik nooit, maar ook echt nooit, meer iets met je te maken wil hebben. Mijn tuin uit nu, opgedonderd.” Deze vrouw bleef echter lachen en zei: “Gefopt Michel, ik ben het Ingrid.”

Ik kwam een beetje op adem en zei: “Goh, jullie lijken nog meer op elkaar dan 1 jaar geleden. En wat brengt je nu hier opeens bij mij, je bent toch al weer een hele tijd in het land?”

Ze keek me aan en vroeg: “Heb je ook een ligstoel voor mij en misschien een glas wijn. Daar ben ik wel aan toe.” Ik verontschuldigde me voor mijn onbeleefde gedrag en pakte snel een andere stoel en een glas voor haar. Eenmaal gezeteld proosten we even op elkaar voordat Ingrid van wal stak. “Ik heb Fabio verlaten kort na dat gesprek met jou. Het was niet de eerste keer dat hij vreemd ging, maar hij had zo hard beloofd dat niet meer te doen toen hij eenmaal wist dat ik zwanger was. Ik geloofde hem echt deze keer. En dan doet hij het toch weer, en nog wel met mijn eigen zus en maakt haar op de kop toe ook nog zwanger, zo dacht ik. Het was op dat moment de druppel die de pot deed overlopen. Het was gewoon teveel voor me, kon er niet meer tegen. Heb daarop de scheiding aangevraagd, en mede dankzij jouw video en foto’s was alles snel geregeld. Ik ben nog wel bevallen in Italië, en Fabio en ook de familie hebben het kind erkend. Ik krijg voor de rest van mijn leven een erg riante vergoeding naast de alimentatie voor mijn kind. Sinds eind februari ben ik weer hier, maar durfde je al die tijd niet aan te spreken. Ben wel een paar keer hier voorbijgelopen en heb ook al aan de deur van je apotheek gestaan. Pas vandaag, toen ik je in de tuin zag, durfde ik de stoute schoenen aan te trekken. Eindelijk, na zoveel tijd moet ik zeggen.”

De hele tijd had ik haar goed aangekeken en wist dat ze de waarheid sprak. Zag de pijn en ook de onzekerheid in haar ogen. Meer nog zag ik een heerlijke vrouw, die een erg dun jurkje aan had dat weinig aan de verbeelding overliet. En alsof ze het erom deed boog ze zich over naar mij, mij zo een goed zicht gevend op haar werkelijk heerlijke borsten, goed opgeborgen in een BH.

Ze zag me zien staren en keek me met een guitige blik aan, terwijl ik zei: “Het moederschap heeft je mooi gemaakt Ingrid. Ik ben oprecht blij dat je die stoute schoenen eindelijk uit de kast hebt gehaald. Maar wat wil je nu van mij?”

Hierop kwam een nog grotere lach op haar gezicht komen en pakte ze mijn handen vast. “Ik ben blij te horen dat je geen slechte gevoelens over mij hebt. Paps had me al bevestigd wat ik altijd gedacht had over jou nl. dat je een uiterst integere en oprechte man bent en liever die onjuiste roddels over je heen liet gaan dan mijn huwelijk in gevaar te brengen. Daar heb je moed en karakter voor nodig en ik weet niet hoe ik je daarvoor ooit kan bedanken. Kan van mezelf niet begrijpen dat ik mijn oren naar Fabio en Roos heb laten hangen, toen jij opeens weg was. Ik had beter moeten weten. En weet je, het schijnt zo te zijn dat Fabio nog zeker 2 kinderen bij andere vrouwen heeft verwekt. Dat heb ik van Roos gehoord die trouwens al sinds haar terugkeer ook bij onze ouders inwoont. Verder werk ik hier al weer een paar maanden, parttime dat wel. Als kinderarts in een huisartsen praktijk, die in hetzelfde gezondheidscentrum gevestigd is als jouw dependance . Behalve jou, mijn familie en nu een paar collega's ken ik hier verder niemand, en zou je graag wat meer willen zien en beter leren kennen. Mag ik je eens uitnodigen voor een etentje buitenshuis?”

Zo keuvelden we een hele tijd door totdat ze opeens schrok van de tijd, en zei dat ze als de wiedeweerga naar huis moest. Dat het bijna tijd was om haar zoontje te voeden en haar ouders ongerust zouden zijn. Ik kreeg een snelle zoen en weg was ze, mij met veel vragen achterlatend.

De weken daarna was het opvallend rustig, en ik was haar bijna weer vergeten. Alleen al de gedachte aan een relatie met iemand anders vond ik doodeng. Zou ik ooit weer iemand kunnen gaan vertrouwen en mij vrij voelen bij die ander? Deze vraag speelde de hele tijd door mij hoofd.

Eigenlijk was het ook beter dat ik niks meer van haar hoorde, want ik wist niet wat ik met een vrouw moest aanvangen die als 2 druppels op mijn ex leek. Niet alleen dat, ik zou Roos dan waarschijnlijk regelmatig gaan zien en daar had ik absoluut geen behoefte aan.

Juli liep inmiddels op zijn einde en tot nu toe had de zomer zich van haar beste kant laten zien. De tuin lag er schitterend bij, en ik had zelfs in een uithoek ervan en uit het zicht van jan en alleman, een groot hemelbed van bamboe laten plaatsen.

Deze ochtend had ik mij flink uit de naad gewerkt en lag nu uitgezakt bij te komen op een van mijn ligstoelen. En weer werd ik uit mijn overpeinzingen gewekt door een heerlijke zoen. Ik schrok wakker en keek in een lachend vrouwengezicht. Het duurde deze keer wat langer dan een paar tellen voordat ik besefte wie voor mijn neus stond. De lach werd met de minuut groter totdat ik mijn achternicht Joyce herkende. Joyce is 3 ouder dan ik, en we konden het in onze jeugd goed met elkaar vinden. Mede omdat de mannen in onze familie nogal opvliegend waren en ook losse handjes hadden. Vaak hadden we bij elkaar troost en rust gevonden na weer eens een pak slaag. Zij is degene geweest die mij niet alleen ontmaagd had maar mij ook goed geleerd had hoe een vrouw te verwennen. Een les die ik nooit vergeten ben en waar ik haar nog altijd dankbaar voor ben. Ze was stewardess en op een van haar vluchten naar Los Angeles had ze de man van haar leven gevonden. Een Amerikaan, Andrew, die net buiten L.A. woonde en in de filmindustrie werkzaam was. In die tijd als geluidstechnicus, inmiddels heeft hij zijn eigen bedrijf op dit gebied. Joyce was een klein jaar nadat ze hem leerde kennen, in het huwelijk met hem getreden en ze zijn nu ouders van 2 kinderen, Randy en May, respectievelijk 8 en 6 jaar oud. Ik had haar zeker 3 jaar niet meer gezien, en ook al een klein jaar niet meer gesproken. En nu stond ze hier lachend voor mijn neus.

Ze bleef lachen, waarop ik vroeg: “Droom ik of ben jij dat echt, Joyce? En wat doe jij hier na zoveel jaren?” Ze knikte bevestigend, waarop ik opsprong en haar meer dan innig omhelsde. En zo stonden we een tijdje tot ze me vroeg: “Mag ik niet bij je komen zitten. En heb je een glaasje witte wijn voor mij?” Ik: “Sorry wat onbeleefd van mij, maar jij bent de laatste die ik hier verwacht had.” Rende snel naar het tuinhuisje voor een ligstoel, en vervolgens naar binnen voor een fles wijn en een tweetal glazen.

Eenmaal terug keek ik haar eens goed aan en zei: “Je ziet er prachtig uit na al die jaren. Zo te zien gaat alles goed met jullie. Ben je hier op vakantie met je familie? En waar is de rest?” Ze lachte om vervolgens serieuzer te worden: “Ja, maar de rest volgt in een paar dagen. Ik ben wat eerder gekomen omdat ik verontrustende berichten over jou hoorde. En ook om Ingrid te zien met haar nieuwste aanwinst.”

Ik keek even op bij het horen van Ingrid’s naam, maar dat was ook wel te verwachten. Uiteindelijk had Ingrid in het verre verleden een relatie gehad met Joyce’s jongere broer en sinds die tijd waren ze vriendinnen. En zei: “Wat leuk en Ingrid is een aantal weken geleden ook even langs gewipt bij mij. Dat zijn dan 2 vliegen in een klap voor jou deze vakantie.”

Ze keek me hierop aan en zei: “We moeten eens goed met elkaar praten Michel. Maar eerst wat anders: ik slaap nu bij mijn ouders, maar die hebben een even klein appartement als die van jou. Kunnen wij straks wellicht bij jou logeren? Ik weet dat onze kinderen dit oude huis fantastisch zullen vinden, zoiets vind je nauwelijks in de States.” Ik: “Natuurlijk kan dat lieverd, plaats zat. Zal ik je even een rondleiding geven, want er is nogal wat veranderd. Ik heb dit laatste jaar niet stil gezeten hoor. Misschien wat minder buiten geweest dan normaal, maar heb al mijn vrije tijd gebruikt om dit huis voor een groot deel in de oude stijl terug te brengen. ten minste aan de binnenkant dan. Ik heb onder meer de keldergewelven aangepast en geïsoleerd. Verder zijn alle kamers in de oorspronkelijke kleuren geverfd, dus niet dat witte van mijn ouders. In oude familiearchieven had ik beschrijvingen aangetroffen van de diverse kamers en dat sprak me erg aan, vandaar. Ik heb dat ook nog geverifieerd met mijn ouders en jouw vader, mijn oom dus. En die bevestigden dat. Kom, dan laat ik het je zien, en kun tegelijkertijd wat foto’s’ nemen van hun slaapkamers. Als je wilt kun je vannacht al terecht, dan maak ik wel even je bed op. En trouwens over die oude familiearchieven gesproken, daar ben ik nu samen met iemand van de gemeente en universiteit van Nijmegen een klein boek over aan het schrijven. Wellicht komt er zelfs een kleine documentaire over, maar dat zal de toekomst uitwijzen. Dus stil gezeten heb ik zeker niet, hoogstens mijn gedachtes verzet.”

Joyce keek me lachend aan en zei: “Natuurlijk wil ik hier nu al komen logeren. Want Lieverd, deze dagen wil ik eens heerlijk van jou gaan genieten, dat is al veel te lang geleden geweest. Dat van die rondleiding is wel een goed idee. Ik zal een kleine video maken, ook van buiten en van het pleintje, dat zal indruk op hun maken, en helemaal op hun vrienden en vriendinnen. En trouwens ook op die van ons, dat weet ik 100% zeker. Met een beetje pech wordt dit nog een toeristische trekpleister, haha.” Zo liepen we even door het hele huis, de tuin en zelfs kort over het dorpsplein waar de apotheek aan lag. Eenmaal weer binnen plaatste ze de videos al direct op haar facebook pagina, en verstuurde zij ze ook naar haar kinderen “Zo” zei ze “dat is gedaan dan kunnen ze deze straks bekijken als ze willen. Mijn complimenten trouwens, dit is echt prachtig geworden, hebben mijn en jouw ouders het al gezien?” Ik knikte en zei: “Ze waren allemaal ontroerd, omdat het hun weer aan hun jeugd deed denken. Natuurlijk is het niet volledig hetzelfde als vroeger, maar de kleuren wel. En alles is nu goed geïsoleerd, en op iedere verdieping zijn er eindelijk douches en toiletten. Ik heb niet alle veranderingen van mijn vader teniet gedaan, hoor”. Joyce wierp vervolgens een blik op mijn schildersezel, die in de serre stond, en vroeg me of ik nog schilderde. Ik knikte waarop ze vroeg: “Ik zou graag weer eens een naakt schilderij van mij willen hebben, zoals vroeger. Lukt dat denk je de komende week? Als het kan ook een schilderij van ons vieren? En ten slotte nog een van mijn ouders maar dat kan later altijd nog.

En nu even over jou, schat. Ik heb van je ouders en ook van Ingrid inmiddels al te horen gekregen wat er tussen jou en Roos gebeurd is. Ook dat je een jaar nauwelijks buiten geweest bent, je min of meer afgezonderd hebt en je omgeving verwaarloosd hebt. Maar als ik je huis nu zie, heb je die tijd goed gebruikt en niet zitten nukken. Maar toch Michel, ik herken je niet meer terug, zo teruggetrokken of beter op jezelf ben je nooit geweest. Je wist altijd alles wat er om je heen gebeurde, stond midden in het sociale leven. Kom vertel me eens jouw versie van het gebeuren.”

Joyce kon me altijd overrompelen, nu ook weer. Ik was een paar minuten van slag voordat ik op haar verzoek inging en mijn kant van het verhaal vertelde, inclusief het tonen van de video en foto’s. Na afloop keek ze mij aan en zei: “Je wist toch wat je in huis haalde met Roos. Dat is altijd een wildebras en seksbeest geweest. En, voor zover ik weet, nooit echt standvast of monogaam. Weet je Michel, Andrew typeerde haar de eerste keer dat hij haar ontmoette al als een sugarbaby. Gelukkig was hij in die tijd een gewone geluidstechnicus en viel buiten haar doelgroep. Toen ten minste, nu niet meer, nu hij succesvol is. Roos heeft mij zelfs een jaar of wat terug nog eens gebeld met de vraag of ze op vakantie mocht komen. Maar dat heeft Andrew resoluut afgewezen, hij wilde geen heibel in de tent. Geen man heeft ooit aan Roos haar standaarden kunnen voldoen, dus ik was zeer verbaasd te horen dat jullie gingen trouwen. En sorry om te zeggen maar dit verrast me absoluut niet, Roos is niet het monogame type, verre van dat zelfs.”

Ik: “Dat laatste wist ik wel, Joyce, en daar heb ik me ook nooit illusie’s over gemaakt. Andrews oordeel over haar overvalt me wel een beetje, net zo goed als dat verzoek om bij jullie op vakantie te komen. Ergens moet ik hem wel gelijk geven, het irriteerde me altijd onwijs dat ze continu met Fabio zat te flirten, soms zelfs in het bijzijn van iedereen, zelfs die van haar zus. Ik vond het respectloos van haar, maar zowel Roos als Ingrid deden het altijd af als simpele jaloersheid. Het is helaas niet bij flirten alleen gebleven. En nu ik dit zo tegen je zeg, rijst het vermoeden bij mij op dat Ingrid er wellicht van op de hoogte was, dat ze misschien zelfs trio’s hebben gehad. Want waarom was Roos daar blijven hangen, en niet teruggekeerd naar Nederland? Ze had hier haar werk, waar zij, dacht ik, erg gelukkig mee was. Dat geef je toch niet maar zo op, toch? We hadden een open relatie, en de afspraak was dat we eerlijk naar elkaar zouden zijn over onze affaires. En daar wringt de schoen bij mij, die oneerlijk van haar en niet slechts een keer maar vaker dus. Plus het feit dat ze durfde te beweren zwanger van mij te zijn.”

Onze glazen bijvullend vroeg Joyce me: “En nu, wat zijn je plannen voor de toekomst. Je kunt je niet blijven afsluiten van de wereld? Hoe lang geleden heb je wel niet seks gehad?” Ik schoot in de lach en zei: “Je hebt toch aan het huis kunnen zien dat ik niet stilgezeten heb. Al mijn energie is hierin gegaan en op deze wijze tijd heb ik tijd voor mezelf genomen. En ik heb je net verteld over die plannen om een boek te schrijven. Dat kost ook veel tijd en is erg leuk. Ach, en seks dat heb al een klein jaar niet meer gehad, dus je komt als geroepen. Sinds een paar weken ben ik ook weer in mijn goede doen en ga wat vaker er op uit. Helaas heeft dat gehele gedoe een vervelende nasleep gehad, in de zin van roddels over mij. Dat ik Roos opgezadeld had met een kind en haar daarna in de steek gelaten. Dus mijn reputatie is aan diggelen zogezegd.”

Zij nipte aan haar wijn en zei met een lach op haar gezicht: “Dat valt wel mee denk ik. Je hebt jezelf toch echt te veel afgezonderd van de wereld. Ingrid is inmiddels gescheiden en al weer een paar maanden hier. En wat met Roos precies aan de hand is weet ik niet. Dus ik denk dat er in het roddelcircuit aardig wat nieuws te horen valt. Laten we maar zo bij mijn ouders mijn spullen ophalen, dan hoor ik mijn moeder ook wel even uit. En morgen heb ik met Ingrid afgesproken, dan ben ik weer van alles op de hoogte.”

Zo bleven we nog wat praten totdat Joyce zei: “Kom laten we naar mijn ouders gaan, mijn spullen verhuizen naar hier en dan ergens een hapje gaan eten. Ik trakteer, want ik slaap bij jou.” We maakten ons op weg, maar de wandeling duurde langer dan voorzien. Op zo een mooie zaterdag namiddag in juli zaten de paar terrasjes bomvol, en Joyce kwam aardig wat oude bekenden tegen. Ik vanzelfsprekend ook, maar daar waar Joyce warm onthaald werd, gold voor mij het omgekeerde. En dat liet Joyce niet over haar kant gaan, en ze zei tegen iedereen dat men beter moest weten. Dat zij allen Roos toch ook uit het verleden kenden. Dat geen man in die tijd veilig voor haar geweest was, en hoeveel huwelijken of relaties wel niet gesneuveld waren door haar toedoen. Had niemand zich ooit afgevraagd waarom haar zus naar huis gekomen was, gescheiden zelfs en dat terwijl ze juist moeder geworden was. Nee, zo ging ze door, het is makkelijker iemand te veroordelen zonder na te denken. En dan mij nog wel, ik die in haar ogen, de meest integere man was die zij ooit gekend had. Dat ik echt niks verkeerds gedaan had, behalve uit respect voor Ingrid mijn mond dichtte houden over het gedrag van haar zus.

Dit was de Joyce die ik kende, puur recht voor haar raap. Daarmee was voor haar de kous afgedaan en liepen we verder naar haar ouders. Die mij ook meer dan hartelijk verwelkomden en zeiden blij te zijn dat ik weer eens iets van me liet zien. Zij waren vanzelfsprekend al lang geleden door mijn ouders bijgepraat, maar hadden, ook op verzoek van hun, mij al die tijd met rust gelaten. Nadat we alle spullen van Joyce naar mijn huis hadden overgebracht, waren we met ons vieren uit gaan eten. En al vlug bleek dat Joyce’s woorden hun effect hadden, ondermeer doordat we niets hoefden te betalen voor het eten.

Tijdens dit eten kwamen al de nodige WhatsAppje’s binnen, en Joyce zei glunderend dat iedereen onder de indruk was, het huis schitterend vond en er zelfs wat lichte jaloezie heerste. Dat laatste gold dan voor sommige van hun vrienden. Ze liet haar ouders daarop de video zien die ze eerder die dag gemaakt had van mijn huis en het dorpsplein. Als laatste kwam er nog een berichtje binnen van Andrew binnen, die vroeg of zijn nichtje, de dochter van zijn zus mocht meekomen. Deze was van dezelfde leeftijd als May en hij stelde voor dat ze op dezelfde kamer konden slapen.

Later die avond, napratend in de tuin onder het genot van een laatste glas wijn, haalden we herinneringen aan vroeger op. Onvermijdelijk kwamen we op onze seksavontuurtjes uit. En als vanzelfsprekend vroeg Joyce me of ik dat standje ‘Lotus’ nog vaak gedaan had. Want dat was toch wel een van ons mooiste en favoriete standjes geweest, met name door de intimiteit ervan. Ik moest tot mijn grote spijt hier negatief op reageren. Daar het toch een redelijk intiem en emotioneel standje was, voelde het voor mij vaak niet goed aan. En was het tegelijkertijd ook een goede graadmeter voor een beginnende relatie, ten minste wat mij betrof dan. Om eerlijk te zijn moest ook erkennen dat ik dit standje met Roos vrijwel nooit gedaan had, die had er het geduld niet voor. Vreemd dat als je er zo over praat er opeens schellen van je ogen afvallen. Joyce vertelde dat zij min of meer dezelfde ervaring had, zelfs met Andrew. Dat was ook een ongeduldig standje, zo zei ze. We keken elkaar aan, en voordat we het wisten waren we in het levensgrote hemelbed, dat verdekt achterin de tuin stond, beland. Wel gelukkig met een muskietennet erom heen, en we hadden daar alle privacy. Onze kleren waren in een mum van tijd uit en ik bewonderde Joyce haar mooie lichaam. Ze was weinig veranderd vond ik, alleen iets voller geworden zonder dik te zijn. Gewoonweg een heerlijke vrouw, iemand waar ik graag het bed mee deelde. En dat liet ik haar weten en voelen, en al snel verloor ik me in haar heerlijke sapjes. Wat had ik deze smaak lang gemist en de lust en herinneringen kwamen in mij naar boven. Hoe vaak had ik me wel niet verloren in deze heerlijke vrouw, hadden we ons wel niet overgegeven aan heerlijke dampende seks.

Maar Joyce wilde vanavond meer, en na deze opwarm ronde verenigden we ons, of beter gingen samen op in deze “Lotus” positie. Nu als het begin van een heet avondje seks, vroeger vaker als de afsluiting daarvan. En we konden het, net als vroeger, erg lang volhouden. Het voelde als een thuiskomen of samengaan van 2 zielen die andere wegen waren ingeslagen. Die intuïtief wisten dat hun tijd nog niet aangebroken was, en het moment koesterden. Tijd was nu geen factor van belang, alleen wij telden meer niet.

En we gingen erg lang door, alsof er een honger gestild moest worden. En net zoals bij ons etentje eerder die avond, hadden we ook nu de keuze uit een gevarieerd menu. Wat kende ik dit lichaam toch nog altijd goed. Al haar erogene plekjes wist ik moeiteloos te vinden, en Joyce kirde genoegzaam voordat ze zich aan mij overgaf. Alle standjes die we vroeger altijd zo graag uitvoerden kwamen deze nacht aan bod, samen met een tweetal nieuwe. En het licht van de maan gaf alles een extra gloed.

Hoeveel uren we bezig waren geweest deed er niet toe. Wel dat het onbeschrijfelijke uren waren die pas bij het ochtendgloren eindigden toen we samen uitgeput in dit hemelbed en met een lach naar de opkomende zon lagen te kijken. Joyce zei opeens: “Ik heb heimwee Michel. Dat gevoel overviel me gistermiddag al toen ik samen met je door het huis liep. En dat is vannacht alleen maar erger geworden. Ik mis die knusheid, de warmte van dit soort oude huizen. Ook de sfeer op het dorpsplein, dat alles zo makkelijk bereikbaar is, die kleinschaligheid. Zonder dat je elke keer in de auto moet stappen om boodschappen te doen, of vrienden te bezoeken. En nog niet te spreken over de warmte van de mensen. Andrew is daarbij erg veranderd de laatste jaren, nu hij zijn eigen bedrijf heeft en succesvol is. We hebben altijd een open relatie gehad, maar hij is doorgeslagen. Ik heb hem altijd gezegd dat hij, voordat hij seks met een andere vrouw zou hebben, een verklaring moest laten ondertekenen dat deze seks vrijwillig van beide kanten was, zonder dwang etc. Ik ben blij dat hij dat advies opgevolgd heeft, gezien al dat MeToo gedoe. Maar laatst vond ik een ordner op zijn kantoor, met wel 100 van die ondertekende verklaringen. Let wel van 100 verschillende vrouwen, en dat waren niet uitsluitend One Night Stands. En dat is dus alleen van de laatste 4 jaar. Deels kan ik het wel begrijpen omdat hij veel op lokatie moet werken, maar het gaat ten koste van mij. Wij hebben nog zelden seks, al helemaal niet meer zoals die van afgelopen avond en nacht. Het is een must geworden, zo voel ik het ten minste.”

Ik keek haar aan, en nam haar in mijn armen. Woorden waren nu niet van belang, slechts luisteren, aandacht hebben en medeleven tonen deden ertoe. Ze vleide zich op mij neer en zei: “nachten zoals deze met jou verdringen dit allemaal naar de achtergrond. Hier kan ik maandenlang op teren, van deze heerlijke seks met jou. Helemaal in een omgeving als deze. We hebben nog enkele dagen voor ons tweeën alleen lieverd en ik weet nu al dat ik geen minuut daarvan wil verspillen.” We kusten elkaar gepassioneerd toen ze opeens even stilviel, om vervolgens te zeggen: “Weet je Michel, soms heb ik het gevoel dat jij mijn gedachten leest. In mijn dromen of diepste verlangens droom ik vaak van een huis als dit. En niet alleen dat, ook dit bed hoort daarbij. Het zijn echt mijn meest diepe verlangens, en opeens sta ik daar midden in. Ik kan het nog niet geloven maar samen met de seks klopt gewoon alles. Ik weet niet of dit een teken is, wat denk jij?”

Daarop sloot ik mijn ogen voor een paar tellen om terug te halen waarom ik dat besluit genomen had om mijn huis te restaureren. En moest erkennen dat het puur iets impulsiefs, iets gevoelsmatig, was geweest meer kon ik er niet van maken. Opende mijn ogen weer en haar aankijkend antwoordde ik: “Eerlijk gezegd weet ik het niet. Men zegt wel eens dat toeval niet bestaat, maar wat mij betreft was dit gewoon een ingeving. Ik wilde het huis na Roos een andere uitstraling geven, en herinnerde me de dagboeken van mijn voorouders. En daar heb ik de inspiratie uitgehaald. Sorry, maar laten we het niet groter maken dan het is.”

“Het geeft niet” antwoordde Joyce “Het had zomaar gekund toch, en ontneemt mij mijn dromen niet. En eerlijk gezegd is het erg fraai geworden, het geeft het huis een zekere allure, cachet is misschien een beter woord. En het past bij je.”

Zo vielen we in slaap om laat in de ochtend wakker te worden. Ik wilde wat ontbijt op bed brengen maar Joyce gaf aan dat ze ging brunchen met Ingrid en ze zich moest haasten. Daarop gingen we snel douchen maar ook weer niet zo snel om geen korte vrijpartij onder de douche te hebben. Nadat zij de deur uit was, was ik een kleine 10 km gaan hardgelopen, afgesloten met een half uur zwemmen in een kleine zijarm van de Waal.

Bij thuiskomst bleek Joyce nog altijd weg te zijn, wat mij de gelegenheid gaf van een siësta te genieten op het hemelbed. Uiteindelijk was het een lange en heftige nacht geweest en had ik me ook niet echt ingehouden bij het sporten. En dat bleek ook, want voor mijn gevoel was ik binnen de minuut in een diepe slaap gevallen. Om daar een uur of 2 later weer uit gewekt te worden, nu niet door een kus, maar doordat iets op mijn buik en borst lag, en ik wat beweging naast mij op het hemelbed voelde. In eerste instantie gingen mijn gedachten uit naar de poes van de buren, maar die was meestal snel weg bij maar de geringste beweging van mij. Vandaag dus niet, slaapdronken opende ik mijn ogen en zag een kleine pluizebol op mij liggen. Opende mijn ogen wat meer en keek in opperste verwarring om mij heen, om een lachende Joyce naast me te zien liggen. En aan de andere kant van mij ook een stralend gezicht te zien. Weer sloeg mijn hart een tel over maar al snel begreep ik dat het Ingrid moest zijn. Helemaal toen ik Joyce hoorde zeggen: “Zie je wel dat ik gelijk had. Ook mijn kinderen waren altijd op slag rustig als ze bij hem op de borst of in zijn armen lagen.” Ze keek naar mij en zei: “Mag ik je voorstellen aan Fabio junior, de zoon van Ingrid.” Ik richtte me voorzichtig een beetje op en keek naar de kleine op mijn borst. Een bos donker haar en een zelfde spitse neus als zijn vader. Maar de ogen en zeker die lach, die had hij van zijn moeder. En die lach betoverde mij vanaf het eerste moment. Waarop ik tegen Ingrid zei: “Ja, de looks heeft hij wel zijn vader, maar die ogen en die lach zijn van jou. En ik denk dat hij qua karakter ook wel veel van jou heeft meegekregen. Maar waar zaten jullie nu net over te praten aangaande rustig worden bij mij? Dat kon ik niet volgen.”

Ingrid antwoordde: “Fabio junior is een beetje hangerig en huilerig de laatste dagen. Zijn eerste tandje komt uit dus dat is op zich wel weer logisch.” Er schoot me iets te binnen en ik keek daarop naar Joyce: “Jouw en mijn ouders hadden daar toch vroeger iets voor. Een huis, tuin en keukenmiddeltje of iets dergelijks dat dan wel niet de pijn wegnam maar die wel verzachtte. Bel je moeder of nee beter mijn vader even op.” Joyce lachte en zei: “Wat dom dat ik dat vergeten was, ik zal direct je vader bellen.”

Even later kwam ze terug en zei dat het niet alleen geregeld was, maar het eigenlijk ook bijzonder eenvoudig was om te maken en ze het wel een keer samen met Ingrid zou doen. In ieder geval kon ze het over een klein uurtje ophalen. Ik gaf de kleine aan zijn moeder, maar deze was het er absoluut niet mee eens, wat te horen aan het gebrul. Maar ja, ik moest naar het toilet en bij terugkomst nam ik hem maar weer in mijn armen en kwam de rust terug. Beide vrouwen lachten naar elkaar, keken me aan en ik zag Ingrid slikken. En toen kwam de hamvraag uit Joyce haar mond nl. of Ingrid bij mij kon komen logeren totdat ze een eigen woning had gevonden. Want sinds Roos haar terugkomst was de sfeer in haar ouders huis om te snijden, meer dan geregeld waren er woorden zo niet ruzie, waar ook de kleintjes onder te lijden hadden. Op mijn vraag waar ze dan terecht moesten in mijn huis, daar Joyce en haar familie de komende week ook kwamen logeren, hadden zij al een oplossing bedacht. Zij zouden de komende dagen de kamers op zolder opruimen, dan konden hun kinderen daar terecht. Daar kon ik wel in meegaan en voordat ik het wist zat ik alleen met de kleine Fabio en waren de dames al weg om wat niet alleen dat middeltje maar ook wat van Ingrids spullen op te halen. ten minste het hoogstnodige voor de komende nachten, de rest zou volgen als e.e.a. opgeruimd was.

Deze beslissing vormde de inleiding tot een van de mooiste, sprankelendste en zeer zeker ook fascinerendste periodes uit mijn leven, moet ik nu, een paar jaar later, erkennen. Diezelfde avond kreeg ik daar, zonder me hier toen al bewust van te zijn, een klein voorproefje van.

De tijd dat de dames weg waren gaf mij de gelegenheid om rustig piano te gaan spelen. Ik liep met de kleine in mijn armen naar de muziekkamer en legde hem voorzichtig op een paar kussens naast mij neer. Iets waar hij het absoluut niet mee eens was te horen aan zijn gebrul. Dat gelukkig echter snel ophield en zelfs overging in gekraai na het horen van de eerste aanslagen op de piano. Ik draaide me even naar hem toe, om te concluderen dat hij gefascineerd was door de muziek, en nieuwsgierig waar dat geluid vandaan kwam. Het daarop volgende uurtje heb ik me heerlijk ontspannen totdat ik opnieuw verrast werd door de dames, of wellicht ook omgekeerd. Want Fabio was tot hun grote verbazing naast me in slaap gevallen.

Op hun verzoek heb ik daarna nog een half uurtje doorgespeeld, geen klassiek werk, meer iets in de stijl van jazz. En dat viel goed bij hun, en zo te horen ook op het dorpsplein te merken aan het applaus na afloop. Want de dames hadden zonder mijn medeweten de ramen open gezet, om de kamer wat te ventileren zo was hun antwoord.

Daar zij die middag al uitgebreid gebruncht hadden, en mede gezien de broeiende hitte, bood ik aan om wat lichts voor te bereiden. Iets wat ze maar al te graag accepteerden en een klein uurtje later serveerde ik een gevarieerde tapas maaltijd, met een heerlijke koude Spaanse witte wijn, een Verdejo.

En werd het een geanimeerde avond, alleen onderbroken door een hongerige Fabio, die vervolgens ook weer huileriger was en niet wilde gaan slapen. Waarop de dames weer op mij terugvielen en ik uiteindelijk Klaas Vaak ten hulp riep middels het spelen van wat slaapliedjes op de piano.

Joyce en Ingrid waren intussen zo ‘egoïstisch’ geweest om al heerlijk samen te gaan spelen met elkaar. Net zoals Joyce en ik de nacht ervoor, hadden deze oud geliefden elkaar ook weer terug gevonden. Ik keek en genoot van zowel de tederheid als de passie die van hun spel afspatte. Met een glas witte wijn in mijn handen nestelde ik me in een tuinstoel en liet hun ongestoord genieten van dit prachtige intieme moment samen. Dit hadden ze net zo hard nodig als ik de avond eerder met Joyce.

Ergens later die avond voegde ik mij geruisloos bij hun, terwijl ze net in een 69 standje verstrengeld waren. Ingrid lag bovenop Joyce en ik kroop achter haar geil dat ik geworden was door het schouwspel. Ik aaide Joyce even over haar hoofd en die had snel door wat mijn plan was en gaf me de ruimte om met mijn inmiddels keiharde pik Ingrid te penetreren. Deze schrok even op, om hard te kreunen van wellust en direct daarna met nog groter enthousiasme door te gaan waar ze mee bezig was. Ook Joyce pakte het stimuleren van Ingrids clitje weer op maar kon niet nalaten mijn pik bij tijd en wijle even een likje te geven. Al snel hadden we ons ritme gevonden, en leken we op een geoliede machine die voortraasde zonder een echte bestuurder. Het gekreun en gehijg werd luider totdat we vrijwel gelijktijdig ons orgasme bereikten. Ingrid als eerste, die schreeuwend klaarkwam, vrijwel direct gevolgd door mij en ten slotte Joyce, die proestend wat van mijn sperma en Ingrids sapjes in haar mond en neus kreeg. Maar gelukkig vrij snel overging met het schoonlikken van Ingrids kutje, waar ik me intussen uitgetrokken had. Vervolgens stortten beide vrouwen zich over mijn pik om deze ook schoon te likken. En die scheen dat wel op prijs te stellen want beetje bij beetje richtte hij zich weer op om uiteindelijk fier omhoog te staan, in afwachting om beklommen te worden. Een uitdaging die Joyce wel wilde aangaan, en om mij de mond te snoeren plaatste Ingrid haar heerlijke sappige kutje op mijn mond. Beide vrouwen zetten hun liefdesspel nu voort, zittend op mijn lichaam, genietend van mijn tong en pik. Een standje dat hun wel scheen te bekoren, luisterend naar hun gesmak en gekreun. Langzaam werkten ze zich, of beter werkte ik hun, naar een volgend orgasme toe. Nu kwamen we vrijwel alle drie gelijktijdig klaar maar nu was het Joyce die net iets eerder over de finish kwam, waarop Ingrid mij deze keer besproeide met haar sapjes.

Iets later lagen we uitgeput naast elkaar op het hemelbed. Beide vrouwen naast mij en ze waren mij dankbaar dat ik hun alle tijd gegeven had voor elkaar. Ingrid lachte en zei tegen Joyce: “Waarom heb je hem voor je alleen gehouden vroeger. Dit was een van de heerlijkste trio’s van mijn leven en echt wat ik nodig had vanavond.” Joyce haar weerwoord was zelfs nog leuker: “Ik had het je ooit voorgesteld maar je vond hem niet aantrekkelijk en interessant genoeg. Dus eigen schuld, dikke bult. Trouwens de komende weken of maanden krijg je genoeg tijd om dit in te halen, maar die keuze ligt bij jou. Fabio jr. vindt hem in ieder geval leuk genoeg, die heeft er een betere kijk op dan jij, haha.” Ingrid keek bij het horen van de naam van haar zoon naar mij, waarop ik zei: “Hij ligt heerlijk te slapen, anders ga je toch even kijken”. Welk advies ze opvolgde.

Joyce lag naast me en vroeg: “Wat vind je nu van Ingrid, en dat ik je zo overrompeld heb?”

“Pff, ze lijkt uiterlijk zoveel op haar zus, dat is soms wel moeilijk hoor. Maar ze is zachter, oprechter en gevoeliger dan Roos. Dat vermoedde ik wel al, en ik vind het erg voor haar wat Roos haar aangedaan heeft. Anderzijds was die Fabio ook niet de juiste voor haar, ten minste in mijn ogen dan. Die man weet niet wat hij verloren heeft.”

“Wat heeft hij dan volgens jou verloren, Michel” vroeg opeens Ingrid, die zachtjes was komen aanlopen. Terwijl ze wachtte op mijn antwoord vulde ze onze glazen wijn bij. Ik antwoordde: “Sowieso een heerlijke, mooie, wilde en sekslustige vrouw. Daarin ben je niet veel anders dan je zus. Bij jou heb ik echter het gevoel dat je echt oprecht genoot en jezelf gaf, Roos is daarentegen egoïstischer. Zij gaat, net zoals het merendeel van de mannen trouwens, puur voor haar eigen lust. Vaak heerste bij mij het idee dat ze iets achterhield, zich niet kon of wilde geven. Maar dat is slechts een deel van het plaatje. Je bent ook een zorgzame en lieve moeder. En in mijn ogen nog belangrijker een vrouw die naast haar man staat, die weet wat ze wilt en hem waar mogelijk inspireert en stimuleert. Hem indien nodig in het gareel houdt, wat sowieso iets is dat deze verwende en onverantwoordelijke persoon nodig heeft. Jij bent slim en intelligent Ingrid, niet oppervlakkig, eerder diepzinnig met een gezond gevoel voor humor. Iemand die door dingen heen prikt, niet direct een oordeel klaar heeft. Waarmee je een goed gesprek kunt voeren. In andere woorden een vrouw om oud mee te worden, waarmee men kan lachen en die nooit en te nimmer gaat vervelen.”

Zij viel even stil, om me dan om mijn nek te vallen en met een snik in haar stem te bedanken voor, naar haar zeggen, het mooiste compliment dat ze het laatste jaar ontvangen had. In mijn pik kwam weer wat beweging waarop Ingrid deze ook lachend bedankte. Joyce zei: “Wat een slijmerd en charmeur is hij toch, he. En wat ben ik dan volgens jou?” “Jij zou haar tweelingzus kunnen zijn, niet qua uiterlijk dan maar qua karakter. Jullie zijn een pot nat, doen echt niets voor elkaar onder, halen zelfs het beste in elkaar naar boven.” Beide dames keken elkaar met een smile aan, en voordat ik het wist was een nieuwe ronde aangebroken.

De daarop volgende dagen, tot de aankomst van Joyce haar familie, was het een feest voor ons drieën. Het leek wel of we erg veel in te halen hadden, niet alleen qua herinneringen. Ook werd ik of de apotheek overstroomd door bossen bloemen uit alle hoeken van het dorp, als verontschuldiging voor hun gedrag van het afgelopen jaar. Niet dat dat veel goedmaakte maar het gebaar op zich waardeerde ik. Veel van de bossen stuurde ik door naar mijn ouders, of gaf ze aan de assistentes. Want die hadden ook onder het gedrag van de mensen te leiden gehad.

De middag na aankomst van de familie van Joyce zaten we allen, inclusief haar en mijn ouders, te borrelen in de tuin. De kinderen, en zeker de meisjes, hadden alleen maar oog voor Fabio jr., toen opeens Roos bij ons in de tuin stond. Haar baby in een draagzak op haar borst.

Nu, bijna 10 jaar later, kan ik nog altijd niet goed zeggen wat voor indruk ze die middag op mij maakte. Was het geagiteerd, bedrukt, verdrietig, boos of gewoon ontredderd. Ze zag er in ieder geval niet goed uit, ondanks haar make-up en nette kleren. Ik weet het nog altijd niet maar wat ze toen die middag deed maakte veel gemoederen los, en dat beeld staat nog altijd op mijn netvlies.

Ze maakte de draagzak los en overhandigde de kleine aan mij, zeggende ….