Als er in februari in de zon gefietst wilt worden, is Tenerife de bestemming bij uitstek. Rock was om die reden ook neergestreken op dit grootste eiland van de Canarische groep. De racefiets was op voorhand al geregeld en bij aankomst bleek die weinig teleurstellend van kwaliteit. Het kleinschalige hotel aan de westkant van het eiland bood een heerlijke uitvalsbodem om een weekje heerlijk de dagelijkse beslommeringen uit het hoofd te fietsen.

Het hotel kende alle gemakken, een prima buffet en vooral een plaats waar de gehuurde fiets ook veilig geplaatst kon worden. Uitkijkend aan de ene kant op de Atlantische Oceaan, met La Gomera uitdagend aan de horizon liggend, en de machtige El Teide aan de andere zijde. Daar lag de uitdaging, bij die befaamde vulkaan.

Nadat Rock de eerste dag vooral langs de kust zuidwaarts was gegaan zonder veel bijzonder veel hoogtemeters te pakken, was het buffet een welkome verademing. De douche had al enige frisheid gebracht, maar de rijkelijk uitgestalde keuzes, warm en koud, zorgden ervoor dat de gebruikte energie weer aangevuld kon worden.

Het hotel kende een prima bezetting, waarbij het ook weer niet te druk was. Waar Rock gewoon gekleed was in een lange broek met een licht shirt, waren er genoeg stellen en groepen die zich hadden uitgedost alsof ze echt een avondje uit eten gingen, met alle bijkomende verleidingen van dien. Rock had er echter weinig oog voor. Af en toe gleed zijn blik langs een drietal dames dat aan het tafeltje naast hem zat en waarvan de taal ergens vanuit het Oosten van Europa moest komen. Een blondine met een tengere bouw had een elegante gele jurk van een geribbelde stof aan welke haar lichaam naadloos accentueerde. Ja, dat er geen beha onder gedragen werd, was iets wat waarschijnlijk het hele buffet had opgemerkt. De roodharige en brunette waren eveneens elegant gekleed, maar hielden hun lichamelijke kenmerken wel meer voor zich. Het was dat ze relatief hard praatten, de wijn er rijkelijk vloeide en Rock zelf in stilte van zijn maal genoot.

Nadat tweemaal was opgeschept, liep hij nog eenmaal naar het buffet. De desserts waren uitnodigend uitgesteld, maar de bakken ijs waren het die zijn keuze werden. Een bak lichtgelig vanille-ijs werd geflankeerd door de smaken chocolade en aardbei. De klassieke smaken, weinig uitnodigend, maar altijd goed doend bij een breed publiek. Vanille werd in twee scoops op het bordje gedaan en toen hij zich omdraaide, knalde hij bijna tegen de dame van het tafeltje naast haar in haar niet te miskennen gele jurk op. Een combinatie van een vloek en excuus rolde over zijn lippen.

Irina gruwelde van de onoplettende mensen tijdens het buffet. Nadat eerst een bord paella al bijna uit haar handen werd gelopen, was het nu weer iemand met ijs die haar maar net kon ontwijken. Misschien speelde de vermoeidheid in haar benen een rol, misschien de alcohol, maar haar irritatie was terug aan tafel nog steeds aanwezig, zich tegen haar gezelschap beklagend over die donkere man van het tafeltje ernaast.

Nadat Rock na het eten nog een kop thee had gedronken in de bar van het hotel waar een lokale muzikant bekende hits van weleer op een prima manier met gitaar en zang ten gehore bracht was genoten, liep hij terug naar de hotelkamer. Ergens bedacht hij dat achter al die deuren een verhaal zat, dat er seks zat en waarschijnlijk vaker van het soort vergelijkbaar met het vanille-ijs dan speciaal. Vanille was immers altijd aanwezig, waardoor het gewoon was. De vermoeidheid zorgde vervolgens dat hij een goede nachtrust vond, om de volgende dag al tijdig op de fiets te stappen.

De druppels zweet gleden van zijn voorhoofd toen hij zijn helm aan het stuur hing. De klim naar Santiago del Teide was heftig geweest en het eerste deel van de afzink naar Tamaimo pittig. Het was niet zozeer dat het echt pittig was, maar de concentratie was minder. Daarbij was het water in een iets te kleine voorraad meenomen, waardoor in Tamaimo gestopt werd. Een klein lokaal supermarktje zou vast wel water hebben.

Blijkbaar was hij niet de enige die juist hier gestopt was. In Santiago del Teide was het een komen en gaan van fietsers, maar hier niet. Hier stond één fiets, duidelijk ook van het gehuurde kaliber. Toch was het slechts een gegeven tussen alle gegevens die zijn zintuigen opnamen, want de focus was op het winkeltje.

Binnen zag hij een dame met een kleine blonde paardenstaart onder haar helm staan bij de kassa om daar iets af te rekenen. Rock had er verder weinig boodschap aan, want zijn ogen waren gefocust op waar het water te vinden was. Dat bleek vlak bij de uitgang te vinden zijn. Hij stapte daarheen, pakte een fles water en schrok toen hij de dame naast zich bemerkte.

Irina moest in zichzelf lachen. Haar vriendinnen waren al lang teruggegaan, maar zij had de klim goed weten te verteren. Dit ijsje was meer dan verdiend geweest. Het simpele vanille-ijsje met een dun laagje goedkope chocolade erom zou helemaal de hare worden. Net op dat moment herkende ze de fietser die binnen was gestapt. Zou hij haar ook herkennen? De test was makkelijk, gezien de vuilnisemmer naast de koeling met flesjes agua naturale stond.

Haar blauwe ogen fonkelden onder de helm, welke zij dus niet had afgezet. Terwijl ze nog een stap zijn kant op zette, waarbij hij ongemerkt misschien net wat langer naar haar keek, trok ze het plastic van het ijsje. Vlak voor hem stopte ze. Hij was perplex, maar terwijl ze een klein nipje, in zijn ogen verleidelijk, van het ijsje nam, deponeerde ze het stukje plastic in de vuilnisemmer. Daar stond Rock naast. ‘Als ik de chocolade van de vanille af heb geknabbeld, likt en zuigt het zo lekker weg, vooral als je hem helemaal diep in je mond steekt. Zo heerlijk, hmm.’

Even knipperde hij met zijn ogen, maar toen was zij al die schim die de deur van de winkel dicht deed klapperen. Verstijfd stond hij daar. Het moest wel dat hij die woorden had gedroomd, want zoiets zou een jongedame toch niet zomaar tegen een wildvreemde man zeggen? Het Engels met een Oost-Europees niet te plaatsen accent bleef ook hangen, waardoor Rock nog meer twijfelde.

Hij pakte vervolgens een flesje water, rekende het af en liep naar buiten. Geen spoor natuurlijk van die dame. Terwijl de warmte langzaamaan richting het hoogtepunt van de dag ging en hij eigenlijk voor dat moment terug bij het verblijf wilde zijn, schonk hij het flesje leeg in de bidon nadat eerst een zeer grote slok werd genoten. Toen hij daarna het flesje in de vuilnisemmer binnen deponeerde, dacht hij terug aan die meid. Die woorden konden niet echt zijn.

De afzink naar het dorp waar het hotel was, werd gekenmerkt als prima te doen. Dat zorgde ervoor dat Rock de geestelijke ruimte had om terug te denken aan het moment met de dame, wat niet goed was voor zijn hoofd. Had ze nu na die woorden haar ijsje diep in haar mond gestoken, er overduidelijk aan gezogen, om hem uiterst verleidelijk weer uit haar mond te laten gaan? Die wel of niet gezegde woorden maakten hem gek. Een fietsbroek is dan niet de meest makkelijke bij deze gedachtes.

Met haar ijsje in haar mond had ze veel bekijks gehad onderweg. De meters van Tamaimo naar Puerto de Santiago waren niet de slimste om af te leggen met een ijsje in haar mond, al was het maar omdat de vanille sneller smolt dan gewenst. Net boven het Puerto de Santiago had ze besloten de TF-47 nog wat langer te volgen en de goed befietsbare weg richting Alcala te gebruiken om wat uit te fietsen. Een rotonde had voor een natuurlijk keerpunt gezorgd. Irina wist dat ze bij aankomst eerst haar mond moest af gaan doen, want dit was ongetwijfeld een gênant gezicht.

Nadat het hotel bereikt was, een douche was genomen en Rock vooral de gedachtes aan de fietsende dame de loop had gelaten, streek hij neer op een zitje nabij het zwembad. Bij het buffet met de doorlopende snacks had hij een bekertje gepakt en gevuld met vanille-ijs. Ergens was die zin daarin aangewakkerd, gezien hij zelden dat tot zich nam. Daarbij was ook een beker middelmatige koffie meegepakt.

Net toen hij een paar happen van het ijsje had genomen, viel zijn oog op een zoekende dame. Hij herkende haar van het buffet van de avond ervoor, maar ditmaal was de elegante gele, niks aan de fantasie overlatende jurk achterwege gelaten. Haar bordeauxrode bikini was door de lichtrode doorschijnende omslagdoek geen geheim meer. Waar ze naar zocht, was niet duidelijk. Haar zonnebril van tamelijk overdreven proportie hield dat tot haar geheim.

Irina had het idee dat Monika en Elena aan dit zwembad zouden liggen. Zij moesten immers al lang en breed terug zijn. Zouden ze dan toch door zijn naar het strand? Hun fietskleding was immers wel op het balkon bezig met doorluchten. Vanuit haar ooghoek zag ze de man zitten die ze nog in het kleine supermarktje een tal van hoogtemeters hoger in Tamaimo had getroffen. Omdat ze haar vriendinnen niet zag, besloot ze maar wat drinken te halen, waarbij misschien een kleine snack alle verbruikte calorieën zou kunnen compenseren. Toen ze hem naderde, deed ze even haar zonnebril omhoog.

Verbaasd keek Rock op. De dame van de gele jurk wás de dame op de fiets die hij trof in Tamaimo. Haar blik van onder haar zonnebril die zij even liftte bij het passeren gaf die bevestiging. Even moest hij slikken. ‘Jammer dat die niet op een stokje zit en ik hem niet zo diep in mijn mond kan nemen.’

Wederom wist Rock niet of de zintuigen te geloven waren. Hadden zijn oren het bij het rechte eind? Feit was dat de dame naar binnen was gelopen en hem alleen een blik op haar achterkant gunde. Dat haar broekje beperkt was tot een model in de categorie string, waarbij haar getrainde billen trots onder de omslagdoek de aandacht vroegen, droeg niet bij aan de gedachtes die door zijn hoofd spookten. Snel nam hij een hapje ijs, waarna een slok van de koffie volgde. Toen hij opnieuw richting het snackbuffet en de daarbij horende toog met taps voor fris, water en sangria keek, was er geen spoor van de dame te bekennen. Rock hield zich voor dat hij zichzelf gek maakte. Toch was er weer dat accent dat het toch wel echt had doen lijken.

Die avond voelde Rock een bepaalde spanning richting het buffet. Hij had tijdig hetzelfde tafeltje in gebruik genomen als de avond ervoor, maar zowel na de loopjes voor het voor-, hoofd- en nagerecht voelde het eten als een teleurstelling. Dat kwam verre van de kwaliteit van het eten. Ergens had hij gehoopt de dames, en dan vooral de blondine, te treffen. Enigszins teleurgesteld verliet hij bijna twee uur later het restaurant, om daarna bij de bar ook geen van de dames te treffen.

Die nacht kenmerkte zich door overmatig gekreun en gehijg in beide kamers naast die van Rock, waardoor hij wegdroomde met de blondine en haar wel of niet gesproken woorden in zijn hoofd en de lichamelijke uitwerking van die gedachtes in zijn hand.

Nadat de volgende ochtend het ontbijt zo vroeg mogelijk genoten was, had Rock zich in zijn fietskleding gehesen om vervolgens naar de fietsenkelder te gaan. Daar stond immers zijn gehuurde racefiets in alle donkerte te popelen om een nieuwe tocht te maken. Het idee was een uitdagende rit naar de noordkant van het eiland, via Santiago del Teide richting Puertito de los Silos. Daarbij zou in Santiago del Teide wel de keuze worden gemaakt om op de heen- of terugweg via La Montañeta te gaan. Dat zou van de benen afhangen.

Terwijl Rock met zijn fietsschoenen in de hand en de helm al op het hoofd de fietsenkelder betrad, viel het op dat er al licht brandde. Direct hoorde hij ook wat geluiden, welke hij interpreteerde als gevloek in een hem onbekende taal. Al snel begon zijn hart sneller te kloppen toen hij zag wat er speelde.

Balend probeerde Irina haar ketting goed te krijgen. Ze was vroeg opgestaan en haar vriendinnen hadden geen zin gehad om haar te vergezellen. Wederom zou ze de tijd op de fiets alleen besteden. Waarom hadden die twee anders een fiets gehuurd? Een beetje verschrikt keek ze op toen een stem haar vroeg wat er aan de hand was. Ze keek op, zag wie het was, maar ontdooide niet.

‘Verdomde huurfietsen,’ klonk het.

Zonder in zinnen te antwoorden, maakte ze hem duidelijk dat er een euvel met de ketting was. Hij knikte, zette zijn schoenen en drinken op de grond en boog zich over het mankement. Al snel was het verholpen, waarbij de binnenkant van zijn handen een keer niet het lichtste deel van zijn handen waren.

‘Grote ronde?’

‘Geen idee,’ antwoordde ze schouderophalend. Irina kon alle baalmomenten niet loslaten. Daarvoor was wel een poosje op de fiets nodig.

‘Ik ga via Santiago del Teide naar het noorden, en terug. Mocht je willen volgen, voel je vrij.’

Irina knikte naar hem, dankte en pakte haar fiets.

Rock had heel wat anders gedacht bij deze ontmoeting. Was deze nukkige blondine wel dezelfde als de dag ervoor? Misschien moest hij inderdaad niet zoveel in zijn hoofd halen, want zoals zij nu op hem reageerde, konden die woorden nooit werkelijk zijn geweest. Het was gewoon de geest van de reiziger alleen.

Nadat hij zijn hadden ontdaan had van het zwartachtige smeer was de teleurstelling enigszins daar toen hij terug in de fietsenkelder bemerkte dat er geen spoor was van de dame. Haar bui bracht haar waarschijnlijk liever alleen op pad in plaats van in gezelschap, hield hij zich voor. Daarom prepareerde hij zijn fiets, deed zijn helm goed en liep met de fiets aan de hand richting de straat.

Enige twijfel was daar bij het betreden van de openbare weg. De keuze was of direct aan de bak met hoogtemeters, of een korte afdaling naar de kustweg. Voor het gemak werd de laatste optie genomen, waardoor Rock de eerste meters zijn benen stil kon houden. Een paar honderd meter verderop was het even in de remmen knijpen, maar de afwezigheid van verkeer zorgde ervoor dat er vrij naar rechts gedraaid kon worden.

Irina had al niet haar beste ochtend en nu zag ze, tegen haar verwachting in, dat de man die ze gisteren had getroffen en nu haar fiets in paraat had gemaakt, de andere kant op ging dan gedacht. Afdalen was niet echt haar ding, maar toch moest ze in de achtervolging. De keuze om rondjes om de rotonde net iets boven het hotel te draaien, was niet de beste geweest. Hopelijk koos hij niet voor een snelle afslag, want dit gedeelte van het stadje was haar nog onbekend. Anderzijds wist ze waar hij heen wilde fietsen en tot aan Santiago del Teide was er toch maar een optie?

De ochtendlucht was heerlijk, de zee rustig en de temperatuur fijn. Rock genoot van de eerste meters, de langs de kust slingerende weg volgend. Al snel moest er stevig geklommen worden, wat slechts ruim honderd meter betrof, waardoor de benen direct even op de pijnbank mochten. Van daaruit ging het wel meer gestaag omhoog, waardoor een mooi tempo gevonden werd.

Honderd meter. Wat is honderd meter? Irina kreeg het niet direct en bemerkte dat hij lekker in het tempo zat, waardoor omkijken ook niet erbij hoorde voor hem. Zou ze hem roepen? Nee, wat moest hij dan wel niet denken? Het zweet stond nu al op haar voorhoofd. Vluchtig trok ze de rits van haar fietsshirt wat naar beneden. Gezien haar borsten van een grootte waren die in haar ogen niet noemenswaardig was, verkoos Irina er vaak, zeker bij deze temperaturen, voor om geen sportbeha deel te laten zijn van haar outfit. De rits gaf nu de huid tot net tussen haar boezem bloot. Iets meer lucht.

Het dorp en daarmee de kust was al snel verlaten om via de goed geasfalteerde weg de klim in te zetten. In Puerto de Santiago was het ook al klimmen geweest, maar nu maakten de benen Rock duidelijk dat er echt kleiner geschakeld moest worden. Terwijl aan de linkerzijde de bananenplantages in veelvoud passeerden, leek het achter hem stil op de weg, ondanks dat er wel verkeer klonk. Spanjaarden halen nu eenmaal alleen in als het echt kon. Toen hij omkeek, zag hij op een gepaste afstand een iemand zwoegen die hij direct herkende. Had ze daar al die tijd al gereden? Omdat het ook toeval kon zijn, besloot hij zijn eigen tempo maar licht af te zwakken.

Hij keek toch om? Irina wist nu niet of ze er goed aan deed om deze achtervolging te continueren. Misschien moest ze gewoon in het eerste dorp, Tamaimo, waar gisteren de eerste minimale ontmoeting met hem was geweest, omkeren en zich bij haar relaxende vriendinnen voegen. Verder durfde ze haar rits ook niet te openen, bang voor de windvlagen die ineens meer van haar intieme rondingen prijs kon geven. De druppels gleden al langs haar slapen in hoeveelheden die haar waarschijnlijk ook zouden doordrenken met de penetrante geur van inspanning, ofwel zweet. Kwam ze nu toch iets dichterbij?

Rock hoorde licht het geluid van een draaiende ketting, van het zwoegen en van het geduldige verkeer. Zonder om te kijken besefte hij dat de dame die hij deze ochtend nog geholpen had en die op haar beurt geen idee had wat hij de middag en avond ervoor onder de douche en in bed over haar gefantaseerd had, nu relatief kort achter hem moest zitten. Toch keek hij pas om toen de TF-82 hen het dorp uitvoerde, de slingerweg richting El Retamar, El Molledo en voorl Santiago del Teide zelf. Hij besloot dit tempo aan te houden, wat misschien de uiteindelijke totaalinspanning niet eens zo’n slechte keuze kon zijn. Het was wel duidelijk dat de dame zijn wiel wel min of meer kon houden, al had hij wel het idee dat zij geen tandje meer over had.

Irina was blij met elke meter. Ze had zich niet verdiept in de route en wist niet of de piek bij Santiago del Teide zou liggen of dat daarna de hel nog niet over was. Haar benen stonden al op ontploffen. Het zweet trok zich inmiddels niks meer van de menselijke charmes aan. Nu al verlangde ze naar de douche bij terugkomst. Dat ze het wiel een beetje kon volgen voelde oké, maar niet meer dan dat. Alleen had ze dit nooit voor elkaar gebokst.

Ergens had ze gedacht beter in vorm te zijn. Thuis had ze toch veel zowel binnen als buiten op het zadel gezeten en kilometers gemaakt, maar hier voelde het blijkbaar toch anders. Irina was blij toen de rotonde de TF-82 Santiago del Teide inleidde, waarna haar kopman stopte bij het kerkje. Ze klikte los, pakte de bidon en hing hijgend over haar stuur.

Rock had besloten om de dame te laten kiezen voor het vervolg. Hij had zijn voeten al aan de grond gezet en zijn bidon aan zijn mond. Toen hij omkeek naar Irina, was het in één klap duidelijk dat vermoeidheid en verleiding ook samen konden gaan. Van achter zijn zonnebril zag hij haar over haar stuur staan uit te hijgen, vast geen benul hebbende van haar shirt. Het ontbreken van een sportbeha zorgde ervoor dat haar borsten deels prijs werden gegeven, zonder dat het ordinair was. De lichte huid kreeg daar duidelijk minder zon.

‘Afdalen naar de kust of via hoogte naar de kust?’

Irina keek de man vragend aan. Ze liftte haar hoofd een beetje en probeerde zijn vraag te peilen, maar die fietsbril gaf niks prijs.

‘Jij mag kiezen.’

Blijkbaar begreep hij haar twijfel. ‘Het liefst naar de kust,’ zei ze in minder goed Engels dan hij sprak. ‘Heel zwaar zo.’

‘Ready?’

De weg werd voorgezet en via de bochtige, pittige afdaling van het vervolg van de TF-82, werd de TF-421, welke zowaar nog meer concentratie vergde. Af en toe keek Rock om, maar de dame volgde op afstand. Na gisteren had het moment in Santiago del Teide heb nog meer materiaal gegeven om later die dag heerlijk bij weg te dromen. Dit waren geen woorden. Dit stond op zijn netvlies gegrift. Gezien de strakke fietsbroek en het zadel nu niet het moment om daar aan te denken.

Bij Puertito de los Silos werden de benen weer aan de grond gezet.

‘Break?’

‘Ja, dat zou fijn zijn.’

‘Even anders aan het strand zitten?’

‘Geen slecht idee. Misschien dat ik er daarna beter in zit. Wat een afdaling.’

Rock begreep de dame als geen ander, want ook hij had flink getranspireerd door de afdaling. De keuze om even aan het strand neer te strijken, was zeker niet slecht.

Playa del Puertito bleek erg druk, waarbij vooral het gehalte families met kinderen al rijkelijk was. Daarom werd besloten het pad langs de kust te volgen in afwachting op een ander strandje. Google Maps beloofde dat die er kwam.

Alsof het zo had moeten zijn. Haast uit het niks dook Playa Leri op. Klein en donker, maar bovenal leeg. Een groot contrast met het vorige strand. Maar ja, dat lag ook dicht bij de bewoonde wereld. Even keek Rock de dame aan, waarna besloten werd de fietsen de strandopgang mee op te brengen. Daar werden ze voorzichtig tegen een rots gezet. Rock liep naar de schaduwzijde langs een rotspartij en ging er zitten. Zijn shirt opende hij en zijn helm legde hij naast hem neer.

‘Ik heet Irina.’

‘Irina, mooie naam. Ik heet Rock.’

‘Rock? Als in Rocky?’

‘Ja, eigenlijk is het dat ook.’

Daarna dronken beide een flinke slok water om vervolgens over de afgelegde weg wat te praten.

‘De zee lijkt zo heerlijk,’ zei Irina na een flinke poos.

‘Nou, dan ga je erin.’ Rock zei dat omdat fietskleding toch snel droogde. In Italië was hij zelf ooit ook, wel zonder het shirt, het water in gegaan, even opgedroogd en daarna verder zonder dat de fietskleding nog natte sporen van het water van het Noord-Italiaanse meer vertoonde.

Irina lachte.

Eigenlijk had Rock ook helemaal gelijk, dacht Irina. Een frisse plons in het water zou geen kwaad kunnen. Misschien zou dat wel voor wat extra verfrissing juist voor het vervolg zorgen. Hier was toch niemand, behalve de fietser die ze voor een flink aantal kilometers tegen zijn billen had gekeken. Daarom stond ze op en liep ze naar het water.

Rock kon zijn ogen niet geloven. Dit had hij niet verwacht toen hij suggereerde dat ze wel erin kon. Irina dropte haar fietsshirt aan de waterkant, waarna ook haar fietsbroek eraan moest geloven. De jurk van de eerste avond had niet gelogen over haar figuur, maar had ook niet verteld dat het zo’n perfect plaatje was. De naakte billen liepen langzaam de rustig kabbelende zee, wat eigenlijk de oceaan was, in.

‘Kom ook!’

Rock schrok een beetje van de woorden. Hij dacht te veel na over wat hij net had mogen zien.

‘Dit is geweldig. Echt zo verkoelend!’

Hij liep naar de waterkant en besefte dat het raar zou zijn als hij nu wel met fietskleding en al het water in zou gaan. Een paar tellen later lag daarom een hoopje mannelijke fietskleding naast die van Irina. Uitnodigend keek ze naar zijn toetreding in het water, waarna er vrijelijk gespetterd en gezwommen werd.

Onze pure naaktheid genoot gezamenlijk van de verkoelende zee, van het strand voor ons alleen en van de priemende zon aan de hemel welke gestaag naar hoogte klom. Irina was geweldig, haar vrije bewegen en haar fonkelende ogen schetsten een hele andere dame als zojuist voor kilometers in zijn wiel.

Ineens verliet ze zonder enige aankondiging het water, Rock een fantastisch beeld geven van haar achterkant. Ze bukte voorover, pakte haar kleding en liep naar de plek in de schaduw. Daar draaide ze zich om terwijl ze met haar shirt haar blonde haren wat droog depte. De kleine paardenstaart zat immers nog steeds in model. Rock moest nu ook wel het water verlaten. Hij keek rond. Niemand. Daarna verliet hij zo gewoon mogelijk het zeewater, zijn kleding pakkend en naakt naar Irina lopend en haar ongegeneerd hem zien aanschouwen.

Irina wist niet waar ze aan begonnen was, maar eigenlijk ook wel. Zijn naakte lichaam toonde dat ook chocolade in duidelijke smaken naast elkaar geserveerd kon worden. Dat niet alleen zijn gezicht geschoren was, zorgde dat die lichte opwinding wel duidelijk was. Pas toen merkte ze dat ze volledig met haar voorkant naar hem stond, haar borsten, klein van stuk, met haar tepels wat door de zon aangetrokken en haar intieme zone even haarloos als de zijne.

‘Lekker he?’ zei ze toen hij naast haar stond. ‘Chocolade en vanille zijn zo’n goede combi.’

Nu was het duidelijk voor Rock dat het misschien helemaal niet gedroomd was. Die dubbelzinnigheid in haar woorden kwam hem bekend voor. Haar blauwe ogen fonkelden terwijl haar blik alleen naar zijn kruis staarde. Zonder te vragen stak ze haar rechterhand uit en streelde met haar vingertoppen op tedere wijze zijn geslacht. Geen man die dat niet zou toelaten.

Zo snel als de hand was gekomen, ging die ook weer. Irina glimlachte naar Rock en keek terug naar zijn lul. Wederom strekte haar hand zich uit, pakte zijn aan grootte toenemende pik vast en bewoog zonder pardon zijn voorhuid op een standje dat zijn eikel de heerlijke buitenlucht kon genieten. Haar vrije hand gleed naar haar borsten en pakte deze vast. Vervolgens bewoog haar hoofd naar voren. Langzaam. Een kus op zijn ontblote eikel volgde. Zijn pik wist niet hoe snel deze paraat moest staan. Rock ging iets wijder staan. Hij voelde de lippen van deze dame om zijn eikel sluiten, langzaam zijn erectie naar binnen laten glijdend.

Juist op het moment dat haar mond hem diep naar binnen had, klonk er vrolijk Duits gezang. Het aanzwellende geluid wat leek op een familie met weinig talent voor kinderliedjes deed het tweetal verstijven, waarna heel snel, zonder woorden de fietskleding werd aangetrokken. Toen Irina en Rock nog maar net aangekleed voor de rotspartij zaten, verscheen om de hoek inderdaad een gezin met vier relatief jonge kinderen in een bolderkar die duidelijk niet voor enkele secondes het strand kwamen betreden. Nadat het opgewonden duo het even aan had gekeken, stonden ze op en maakten ze zich klaar voor de rest van de route, welke de meest korte naar hun verblijf zou zijn.

De klim was zwaar, maar de adrenaline zorgde ervoor dat alles gemakkelijker ging dan eerder deze dag. Af en toe keek Rock om, waarna Irina veelbelovend naar hem lachte. Achter die lach en haar blik in haar ogen schuilde een geil gevoel welke voor beide geen geheim meer was. Irina had haar shirtje ook weer open hangen, waardoor Rock misschien wel net wat vaker naar achteren keek dan gewoonlijk.

Omdat de geilheid troef was, werd er nergens meer een stop gemaakt.

De fietsenkelder werd bereikt, waarbij beiden door de stijgende temperaturen op het eiland, behorend tot het tijdstip van de dag, het zweet flink uit hun poriën voelde glijden. Irina ging voor, zette haar fiets neer en nog voordat Rock de zijne ook netjes had weggezet, hing haar shirt open. Toen hij zich omdraaide, stond zij voor hem en nog voordat hij dat besefte, voelden hun lippen elkaars aanwezigheid weer, waarbij haar kleine borsten tegen zijn shirt priemden. Niet alleen haar mond wilde aandacht.

Irina voelde zijn handen naar haar achterkant glijden, haar billen opzoeken en deze stevig vastpakken. Ze wilde hem. Ze wilde hem hier. Misschien moest ze dat ook maar gewoon doen. Haar privésituatie had ervoor gezorgd dat ze misschien wel te graag wilde, maar naar alles wat er was gebeurd, moest ze hem wel voelen, al wist ze dat zijn chocolade oneindig zou zijn.

Ze kon het niet laten om haar hand tussen hen in te brengen. Hun lichamen bewogen blijkbaar te weinig, want de automatische verlichting sprong uit. De donkerte zorgde ervoor dat zijn handen ineens in haar fietsbroekje aan de achterkant waren en dat hun tongen het spel nog sensueler begonnen te spelen. Irina voelde zijn krachtige greep op de zachte huid van haar kontje. Zijn handen maakten haar week.

Rock schrok op van het licht dat aansprong en de deur die klonk. Snel fatsoeneerden ze zich en liepen alsof er niks aan de hand was de fietsenkelder uit het hotel in. Snel had hij zijn helm afgezet om niet iedereen getuige te laten zijn van hun, en vooral zijn, opwinding. Zonder woorden liepen ze de groots opgezette lobby van het hotel in.

Irina wist niet wat ze deed, maar zonder dat het besproken was, liep ze met hem mee. Ze kon niet wachten totdat de deur van de hotelkamer gesloten was, hun fietskleding uit zou zijn en hun bezwete lichamen één zouden zijn. Ze verlangde naar zijn handen terug op haar achterste, zijn lippen op de hare en overal waar die nog niet waren geweest. Met elke stap voelde Irina haar intieme zone vochtiger worden, voor zover dat nog kon.

Toen hij stopte voor een kamer, de deur opende en haar voor liet gaan, versnelde haar hartslag. Alles wat hier voorafgaand aan was geweest, had hieraan bijgedragen. Nog voordat hij goed en wel de deur had gesloten en op slot had gedraaid, had zij haar shirt al open. Hij stapte op haar af en zijn handen voelden geweldig in haar zij. Haar ranke lichaam kon haar priemende tepels niet meer tot een geheim houden, maar zijn ogen konden dat niet waarnemen omdat hun monden terug bij elkaar waren.

De stroomversnelling van kleding dat uit ging, was daar. Waarom waren die fietsbroeken voor mannen toch altijd met van die banden over de schouders? Irina rolde zijn broek af en liet haar hand direct om zijn chocoladestaf glijden. Dit had natuurlijk niks meer met het ijsje te maken, op de wil eraan te likken na dan.

Het voelde geweldig om de harde, kleine tepels van haar kleine borsten tegen zijn borstkas te voelen. Rock liet zijn handen over haar blote rug glijden, van boven naar beneden, terug omhoog en naar haar billen. De zachte huid vertoonde een goddelijke afwezigheid van oneffenheden. Hij voelde zijn lichaam steeds naakter voor haar staan, want zijn broek had ze ook uitgekregen, waardoor de fietssokken bij beide het enige nog was wat aan was.

Irina draaide zich om, duwde haar billen tegen hem aan en voelde door haar draai direct zijn handen naar haar kruis gaan. Terwijl hij zijn mond in haar hals begroef, sloot zij haar ogen. Zijn rechterhand voelde als een bevrijding tussen haar benen. Zijn lid voelde ze maar al te goed tegen zich aan kloppen. Toch focuste ze zich op het werk van zijn handen, voor zover men in deze situatie van focussen kon spreken. Toen hij met twee vingers haar intense natheid gebruikte om naar binnen te gaan, zette ze uiterst gewillig haar benen wat wijder. Dat zijn andere hand zich nu om haar borsten ging bekommeren, maakte het geheel alleen maar completer.

Rock voelde het hete lichaam van Irina genieten. Haar gehijg maakte soms plaats voor een ontzettend geil, subtiel gekreun en haar lichaam kronkelde al staand tegen de zijne aan. De volledige overgave aan seks was daar. Hun flink opgebouwde lust zou nu geen grenzen meer kennen. Het liefst zou hij haar nu al op zijn harde staaf spiesen, maar ergens twijfelde hij. De dame mee de douche in nemen of hun bezwete lichamen nu volledig aan elkaar laten overgeven en daarna douchen?

Zijn vingers van binnen voelden zo goed, maar Irina besloot toch zijn pols beet te pakken en hem daar weg te leiden. Vervolgens draaide ze zich om, keek hem verleidelijk aan en pakte zijn handen. Stapje voor stapje volgde hij haar zijn hotelkamer in. Toen het bed binnen bereik was, draaide ze hem daarvoor, liet hem vervolgens op de bedrand zitten en hurkte zelf, waardoor de aanblik op zijn chocoladestaaf ronduit als machtig te bestempelen was. Verleidelijk keek ze hem aan. ‘Misschien wel geen vanille van binnen, maar die kaliber chocola…’ Ze maakte haar zin niet af, omdat ze vanaf zijn ballen naar zijn eikel op een bijzonder geile manier in één keer naar boven likte, waarbij ze voortdurend hem aan bleef kijken. Haar lippen leken vervolgens iets te gaan zeggen, maar sloten zich om zijn eikel, zijn hele ijsje naar binnen zuigend.

Rock legde zijn handen goedkeurend op haar blonde haren. Zonder druk uit te voeren bewogen zijn handen mee met het tempo waarop de blondine met haar hoofd op en neer ging. Zijn pik voelde echt keihard aan en doordat zij zijn eikel helemaal de vrijheid had gegeven, werden het gevoel optimaal benut. Irina wist wat pijpen was, zo bleek.

Toen Irina even haar mond na een klein kusje te hebben gegeven op zijn glimmende eikel rust gaf, keek ze hem, terwijl twee handen even liefdevol als geil om zijn geslacht bleven. Strelend en trekkend deden die hun werk, terwijl Irina hem aankeek en haar woorden zocht. ‘De overtreffende trap van chocolade.’

Rock wist het al zeker, maar nu helemaal. Deze dame had haar woorden echt gesproken. Het waren geen gedachtes van hem, want anders had ze die woorden nu ook niet gebruikt. Hij zag dat ze opstond, even aan haar glimmende kruis voelde en toen op zijn schoot kwam, hem naar achteren drukkend. Zijn handen grepen gelijk haar kleine borsten beet, terwijl zij behendig zijn staaf in haar leidde. Zij waren één. Rock voelde zijn pik langzaam helemaal in haar gaan. Haar kutje nam hem helemaal tot zich.

Op het moment dat ze hem helemaal in zich voelde, begon ze met haar ranke doch gespierde dijen rustig heen en weer te wiegen. Zijn beide handen op haar borsten pakte ze vast. Haar ogen waren op de zijne gericht. Irina had nooit gedacht toen ze hem de dag ervoor trof dit te mogen ervaren.

Irina bereed hem op een wijze waarbij het genot en intensiteit op een hoog niveau bedreven werden. Blijkbaar hadden hun lichamen nog genoeg energie om in elkaar op te gaan. Haar lichte huid vormde een mooi contrast met zijn ergens tussen melk- en pure chocolade inhangende teint. Langzaam kwam ze echt los. Waarom zou ze zich inhouden? Dit was veel te geil om stilletjes voorbij te laten gaan. Hoe meer ze heen en weer begon te wiegen, hoe meer het volume van haar gekreun toenam. Zijn handen verplaatsen zich ondertussen naar haar bovenbenen, terwijl zij de hare op zijn borstkas zette. De getrainde torso voelde als een heerlijk stabiele basis om zo meer met haar heupen op en neer te gaan. Irina was zo nat dat haar poes het soppen niet in stilte voorbij kon laten gaan.

Irina duwde Rock helemaal plat met zijn rug op het bed. Het witte bedlinnen was al niet meer in de staat waarin de schoonmaakster het had gebracht, maar geen van beide had daar oog voor. Zij waren één. Doordat ze zich nu ook helemaal voorover drukte, voelde ze zijn lans heerlijk op en neer gaan. Zij had het initiatief daarin uit handen gegeven, iets waar ze zeker geen spijt van hand. Zijn gespierde benen stuwde elke stoot tot diep in haar, harder en intenser dan toen zij in de lead was.

Ondanks dat hij deze dame nog maar net kende, was hij nu al helemaal in zijn nopjes met haar billen. Haar kleine kontje was duidelijk getraind, maar had ook iets zachts. Zijn handen hielden het een beetje omhoog, zodat hij heerlijk in haar natte kutje kon stoten, wat ook al zo iets geweldigs van haar was. Hoe zij in elkaar opgingen, was niet in woorden te beschrijven. Waar hun monden elkaar ook weer vonden, waren het hun lichamen die haast automatisch om rolden, waardoor Irina onder kwam en Rock boven. Het spel werd daarom een beetje meer het bed op geschoven, zodat de half van het bed hangende benen ook de lakens in beweging konden brengen.

Met lange, diepe stoten neukte Rock Irina op een manier waarop zij alleen maar kon kreunen en haar handen op zijn rug kon houden. Diep bleef zijn pik telkens in haar, waar haar benen om zijn lichaam geklemd waren. Hier hoefde van haar geen eind aan te komen. De seks was het ultieme van hun uitputtende ochtend. Geen vulgaire porno, maar intens de laatste energie benuttend. Hun zweet was één.

Natuurlijk moest hier een eind aan komen, zoals er altijd een eind is aan seks, een hoogtepunt, een climax, een orgasme, maar Irina besefte bij elke stoot dat ze meer van deze chocolade wilde proeven tijdens deze vakantie. Hoe fout ook, maar daar was het ook vakantie voor. Misschien had haar hunkering naar vanille haar wel misleidt, maar geenszins was het erg. Passievol kreunde ze dat hij door moest gaan, waar haar hese stem waarschijnlijk verder reikte dan de muren van de kamer.

Rock genoot van Irina, hij genoot van haar lichaam, het een zijn met haar en van haar botergeile gekreun. Ondanks dat de energie uit het lichaam ebde, gaf hij wat gas bij. Het bed liet krakend weten deze versnelling aan te kunnen, waarop haar greep sterker werd. Toen zij, nu toch wel bijna vulgair, nabij zijn oren kreunde dat hij niet in haar moest komen, wist hij dat zij voelde hoe laat het was. Nog driemaal bracht hij zijn chocoladestaaf diep in haar kletsnatte kutje, waarna hij omhoog kwam en zijn hand er nog net om had toen zijn lading wereldkundig werd. Doordat Irina ook wat omhoog was gekomen, werden haar kleine borsten het trotse toneel van zijn klodders zaad. Zij nam zijn handwerk over om zichzelf ervan te verzekeren dat alles eruit was, wat uiteindelijk werd beloond met een liefkozend kusje op zijn gloeiende eikel.

Zonder woorden werd de douche bereikt, hun lichamen geschoond en afscheid genomen. De kleine kus bij het verlaten van de kamer verklapte dat ze elkaar deze vakantie nog zouden opzoeken. Soms zijn er geen woorden nodig.