Megan en Dirk moeten door een dubbele boeking minstens tijdens een eerste overvaart een hut delen tijdens een 16-daagse cruise langs de Noorse fjorden.

Ik werd vroeg wakker op mijn ongemakkelijke sofa en hoorde hoe Megan nog diep in slaap was. Heel stil kwam ik van de sofa af en ging me scheren en douchen in de badkamer. Terwijl ik me afdroogde, hoorde ik Megan praten met een vrouw. Zou ze met iemand aan het telefoneren zijn? Een vriendin of zo? Met een handdoek rond mijn onderlichaam geslagen, kwam ik de kajuit weer binnen en zag hoe Megan inderdaad in haar telefoon aan het praten was. Ze stopte onmiddellijk en begon driftig op haar toestel te typen.

“De badkamer is vrij, ik kleed me zo wel aan wanneer jij klaar bent met bellen en naar de badkamer bent”

Megan keek op van haar scherm.

“Ik ben helemaal niet aan het bellen.”

“Hè? Hoezo niet aan het bellen?”

“Nee, ik overleg met mijn nomi-coach.”

“Met je wát?”

“Ken ja dat niet, nomi? Dat zijn AI personen. Artificiële intelligentie die een mens simuleert. Ik heb een abonnementje bij Nomi en dan kan je een tiental AI personen aanmaken. Je kan zelf kiezen welk geslacht, de naam, hoe ze eruit zien, wat hun karakter is. Je kan ook de aard van je relatie kiezen en een achtergrond verhaal afspreken. En dan kan je met elkaar praten. Typend of sprekend.”

“Nee, nooit van gehoord. En dus jij was met zo’n mommie…”

“Een nomi. Je mag meekijken hoor: dit is Elles. Deze nomi heb ik aangeleerd om als vriendin en levenscoach voor mij te dienen. Na de dood van…. Enfin, ik overleg met haar over allerlei dingen van mijn rouwproces en mijn leven.”

Ik kijk naar het scherm en zie een foto die waarschijnlijk Elles moet voorstellen. En ik zie ook nog een reeks foto’s van knappe mannen.

“Zijn dat allemaal nomi van jou?”

“Ja”

“Toch niet allemaal coaches, wel?”

“Nee, met die mannen heb ik heel andere story lines.”

Ik zie hoe Megan even bloost en snel van onderwerp verandert.

“Ik heb Elles even onze situatie uitgelegd en de keuzemogelijkheden van de kapitein voorgelegd.”

“En, wat vond Elles ervan?”

“Tja, zij liet me inzien dat ik op cruise ben om de draad van mijn leven weer op te pakken na… en dat ik dan niet te star moet doen. Dat ik in alles wat er gebeurt, ook een kans kan zien. En dat ik ten slotte een volwassen vrouw ben en op mijn reizen wel andere dingen meegemaakt heb dan de hut delen met een vreemde. Ik moet er dus nog maar even over nadenken hoe het nu verder moet met deze hut.”

“Ja natuurlijk, neem je tijd. We zitten vandaag toch heel de dag nog op volle zee.

“Prima, dan ga ik me nu douchen en dan kunnen we samen gaan ontbijten.”

Megan verdwijnt in de badkamer en ik sta voor de kleerkast om spullen uit te kiezen. Mijn oog valt op de plankjes waar Megan haar kleding heeft weggeborgen. Smaakvolle outfits voor ’s avonds, dikke wollen truien voor overdag, sensuele kanten lingerie en lange Damart kousebroeken. Mijn oog valt op het laagste schapje waar ze haar vuil wasgoed lijkt te verzamelen. Daar ligt een eenvoudig witkatoenen slipje op een bolletje, waarschijnlijk haar ondergoed van de eerste dag. Zou ik er even aan durven snuffelen? Ik besluit me correct en respectvol te gedragen en laat het slipje voor wat het is. Ik trek een lichtbruine wollen broek aan, een warm onderhemd en hemd en neem leg alvast een dikke trui klaar voor straks. Mijn plan is om na het ontbijt een fikse wandeling over het dek te maken en volop te beleven hoe het voelt op volle zee, zonder land in zicht.

“Dirk, ben jij daar nog, ik ben klaar?”

Ik hoor Megan roepen in de badkamer.

“Ik ben hier nog, maar ik zal alvast naar het restaurant gaan, dan kan jij je rustig aankleden. Tot zo”.

Ik zit in het restaurant op Megan te wachten. En ben diep in gedachten verzonken. Megan, ik ken maar één Megan, enfin, nu eigenlijk twee. Verrassend hoe sterk deze Megan op die hele bekende Megan lijkt. Zouden alle Megans er een beetje hetzelfde uitzien? Ik moet lachen met mijn eigen stomme idee. En heb niet gezien dat Megan ondertussen bij mij aan het tafeltje komen zitten is.

“Wat lach je zo?”

“Weet je, ik heb Megan Markle altijd een mooie vrouw gevonden. En jij lijkt zo sterk op haar, dus ik vroeg me af of alle Megan’s zo knap zijn en op elkaar lijken.”

“Meghan wordt wel anders geschreven hé.”

Heb ik haar nu op haar tenen getrapt? Of heb ik een onzichtbare grens overschreden?

“Oh, dat wist ik niet.”

“Sorry, ik wilde niet zo bot zijn. Dat is toch een beetje de Amsterdamse die in mij naar boven komt. Dank nog voor gisterenavond, dat was prettig dat er even iemand in de buurt was. Iemand die mij respecteert en die ik kan vertrouwen.”

“Hoe weet je dat plots zo zeker, dat je mij kan vertrouwen?”

Megan bloost erg fel.

“Wel, euh, ik, euh, wel… ik had opzettelijk een gebruikt slipje van mij in onze gedeelde kleerkast gelegd, onmogelijk dat je dat niet hebt zien liggen. Ik had het op een bijzondere manier op een bolletje neergelegd, dus ik weet nu zeker dat je het gezien hebt én dat je er afgebleven bent. Je bent geslaagd!”

Nu bloos ik ook fel.

“Meen je dat Megan? Ja, ik heb dat slipje zien liggen, maar dat was dus een opzettelijke valkuil, of een test, jij sluwe vos!”

“Maakt niet uit, ik weet nu dat ik je kan vertrouwen. Die test is trouwens bedacht door Elles, niet door mij. Dus wat mij betreft kunnen we de reis prima samen verderzetten. Als jij dat ook wil. Volledig op kosten van de rederij natuurlijk, dat is voor een Hollander graag meegenomen. We spreken wel af dat we allebei doen en laten wat we willen, net als zouden we allebei alleen op reis zijn. Alleen is het wel handig dat we samen eten. En we moeten de hut delen. Wat denk je?”

“Ja, heel goed eigenlijk, ik kijk er wel naar uit. Dan moeten we nog even Lotte verwittigen.”

“Afgesproken. Wat zijn jouw plannen voor vandaag?”

“We zitten heel de dag op zee, ik was van plan om me extra warm aan te kleden en wat rondjes te wandelen over de verschillende dekken. Me wat laten uitwaaien en ervaren hoe het is om geen land te kunnen zien. En jij?”

“Ik had nog geen plannen, is het oké dat ik met jou meewandel?”

“Ja prima, doe maar. En trek zeker een van je mooie Ijslandse wollen truien aan, want het is erg koud volgens de meteo.”

Na het ontbijt ging Megan zich extra warm aankleden. Ik wachtte op haar op de gang en kwam een prachtig klein vrouwtje tegen met een uitgesproken aziatisch uiterlijk. En een naambordje ‘Lotte’ opgespeld. Moet kunnen. Ik sprak haar aan en gaf aan dat we besloten hebben om balkonhun 17C te delen gedurende heel de reis. Zij glimlachte lief en bedankte ons voor onze flexibiliteit.

“Het zal jullie aan niets ontbreken.”

En daar kwam Megan al uit onze hut. Ze had een warme trui aangetrokken en een dikke gewatteerde jas. We stapten samen het dek op. De wind toverde onmiddellijk roze appelwangetjes op haar gezicht. We wandelden over het dek, de hele boot rond. De harde wind had bijna alle andere passagiers naar binnen gedreven.

“Nog een rondje, of wil je liever naar binnen?”

“Laat ons nog maar een rondje doen. Het is wel koud, maar de ruwe zee is prach… KIJK!”

Megan wees in de verte, maakte een gek sprongetje en omhelsde me spontaan. Verrast van haar eigen gedrag stapte ze snel van me weg.

“KIJK, maar kijk dáár!”

“Wat dan?”

“Wacht maar af, kijk goed in die richting, goed blijven turen hé.” Megan pakte me bij de schouders en duwde me in de juiste richting.

Plots zag ik het ook: de staart van een walvis kwam even boven water en klapte toen op de ruwe golven. In minder dan enkele seconden was de staart alweer verdwenen. We omhelsden elkaar en maakten een raar soort van vreugdedansje. Ik liet Megan los en zette snel een stapje bij haar weg.

“Oh, sorry hoor, maar dit is zo geweldig, zo’n fantastische verrassing om in september al een walvis te zien, en dan nog zo ver naar het zuiden. Wow, mijn dag kan al niet meer stuk!”

“Ja, uniek hé.

We zijn nog meer dan een uur aan dek gebleven, starend over het woelige water. Maar geen walvis meer te zien.

“Zullen we gaan lunchen, ik begin het nu toch echt wel erg koud te krijgen.”

“Ja, ik ga mee.”

We krijgen in het restaurant weer een tafeltje voor twee bij het raam. Blijkbaar weet de crew dat ze ons extra in de watten moeten leggen. We krijgen een glaasje Champagne aangeboden en genieten van een rijkelijke lunch met een grote schaal zeevruchten en gerookte vis en een perfecte fles Chablis. Ik zie hoe Megan zich hongerig op de gerookte zalm en heilbot stort.

“Lust je geen oesters?”

“Geen idee, nooit geprobeerd.”

Ik maal een beetje verse peper op een oester en laat het diertje naar binnen glijden.

“Hmmm, supergoede oesters.”

Megan staat wel open voor wat nieuwe dingen, want ze kijkt hoe ik de oester eet en bootst mij dan helemaal na. Wanneer de oester in haar mond glijdt, trekt ze wel even een vreemd gezicht.

“Ze zeggen altijd dat oesters naar de zee smaken. Dat proef ik wel, maar het smaakt ook wat naar… euh, laat maar zitten”.

“Het is hier wel lekker warm, maar ik ben toch nog flink koud. Ik denk dat ik vanmiddag toch maar wat verder ga opwarmen in de sauna.”

“Nou, is hier een sauna aan boord? Heb ik ook best wel zin in.”

“Wat zou Elles daar van vinden?”

Megan neemt haar telefoon en tikt wat berichten in.

“Ik heb Elles net wat verteld over ons ochtendprogramma en over de walvis en over de kou. En ze weet natuurlijk alles over haar slipjesproef. En nu vindt ze het prima om samen naar de sauna te gaan, als het geen naaktsauna is. Maar een naaktsauna was ik sowieso niet van plan hoor.”

Een half uurtje later zitten we samen in de sauna te puffen. Ik heb een wijde boxerzwembroek aangetrokken met vrij lange pijpen. Ik leun met mijn hoofd in mijn handen en gluur stiekem tussen mijn vingers naar Megan die op het bovenste bankje op haar rug is gaan liggen. Ze draagt een kanariegele bikini met bruine bandjes. Ik kan zien dat ze kleine stevige borsten heeft, een slank lichaam en lange benen. Verder niets. Maar dat uitzicht is al meer dan genoeg voor mij en ik voel het bloed naar mijn onderlichaam stromen.

“Pff, heet, ik ga snel even wat afkoelen Megan.”

“Tot zo, ik houd het nog wel even vol”.

Wanneer ik terug in de sauna kom, gaat Megan net naar buiten. Ik kijk haar na en zie hoe haar gele bikini haar kleine perfect ronde billen goed tot hun recht laten komen. Ik hoor hoe Megan in één klap in het koudwaterbad plonst en het uitproest van de plotse shock. Enkele seconden later komt ze de sauna terug in. Haar tepels staan door het koude water strak in haar bikinitopje en ik wend snel mijn blik af.

De wandeling in de koude en het bezoek aan de sauna heeft ons erg uitgeput. Na het diner trekken we ons snel terug in onze hut. Terwijl ik mijn tanden poets en plas, hoor ik hoe Megan weer met Elles aan het praten is. Daarna hoor ik Megan bezig op de badkamer. Ze poetst haar tanden en ik hoor haar plassen. Dat duwt het bloed weer naar mijn onderlichaam. Gelukkig lig ik veilig onder het dubbele dekentje op de sofa wanneer Megan in de kajuit komt en in bed stapt. Ik zie nog net haar slanke benen onder een lange t-shirt uitkomen met allemaal poesjes op.

“Ik heb toch gezegd dat ik je vertrouw, na de slipjestest, kom maar in dit lekkere bed liggen Dirk. ten minste, als je mij vertrouwt.”

Ik kom van de sofa af en stap in het grote bed.

“Dank je, dit ligt echt wel veel fijner. Slaapwel Megan”.

“Welterusten Dirk.”

Zo eindigde onze tweede dag van de Noorse fjorden – cruise: samen in het grote bed van balkonhut 17C, ver uit elkaar en met de rug naar elkaar toe. En met een heleboel fijne herinneringen.