We lieten onze verovering even bijkomen in de hooistal. Het was daar niet koud, want het laatste wat we wilden was een ziekte. Ze moest maar even wennen aan haar gevangenschap, want daar zou ook geen verandering meer in komen. De hele voorbereiding was door een groot team gedaan maar het kernteam bestond uit mijn vader Marque (56), mijn broer Jan (32), zus Janneke (26) en ik, Hendrik (25). Mijn moeder Hilda (55) zorgde achter de schermen dat we te eten hadden en dat de administratie werd gedaan.

We dronken een bakje en aten wat. Moeder vroeg of alles volgens plan was verlopen en of de handelswaar onbeschadigd was aangekomen. Iedereen lachte. Hoewel een het pervers plan was, was iedereen zich ter dege bewust van het feit dat er binnen de kaders goed gezorgd moest worden voor Renate. De familie had naast ruime ideeën over hoe je geld kon verdienen ook open ideeën over sex en relaties (maar binnen de familie was er geen sprake van incest). Er waren al twee uur verstreken. Papa zei dat hij met Janneke even bij Renate zou kijken. Misschien moest ze ook wat drinken en plassen. En haar daarna voorbereiden.

R e n a t e

Daar lag ik dan als een worst in een net. Het was, zelfs zonder kleren niet koud, dat was ten minste iets. Voor de rest had ik alleen maar zorgen en vragen. Ze hadden dat allang kunnen doen natuurlijk, maar gingen ze me vermoorden, of mijn organen verkopen. Misschien werd ik wel als een goedkoop hoertje ingezet, of wilde de boer dingen met mijn doen die zijn vrouw niet wilde. Ik kon niet bedenken wat er mij te wachten stond en hoe lang dit allemaal zou duren. Als het dan moest, dan zou ik me overgeven aan sex, dat was, hoe pervers ook, het beste alternatief van alles wat me door het hoofd ging. Een iets in mij werd hier ook door getriggerd, een vage opwinding van gebruikt te zullen worden zonder er iets tegen te kunnen doen. Niet zoals een onverwachte brute verkrachting, maar meer een ingeleide, onafwendbare daad. In mijn hoofd was dat een wezenlijk verschil. Ik verfoeide mezelf direct, dat ik me aan zo'n gedachte al had overgegeven. Als een deel van mij het al zou willen, of misschien toch niet, dan was ik toch net zo verdorven als degene die mij hier gevangen had? Ik was in de war en ik moest al sinds ik hier lag pissen als een paard. Zouden ze me vergeten zijn? Ik dacht aan mijn ouders, hoe ze me zouden zoeken. Ik was alles kwijt en moest me overgeven en in leven blijven. Hoe dan ook. Het net begon in mijn vel te striemen en ik kon nauwelijk bewegen. Het leek alsof ik bij elke beweging het net op een andere plek ging drukken. Ik prees me gelukkig dat ik niet zulke tieten had als die boerin hier, want dan zou dat ook pijn doen. Ik kon niet meer, normaal zou ik met beentjes wiebelen om het piesen te stoppen , maar ja...Ik piste in mijn slipje en het vieze warme vocht liep langs mijn benen naar beneden. Op een vreemde manier gaf deze warmte me een beetje geruststelling. Toen ging de deur weer open.

"vermoord me niet" was het eerste wat ik uitbracht.

"Dat is het laatste van je zorgen", sprak de man.

"Wij gaan ervoor zorgen dat je in topconditie komt en blijft. Dood heb ik niks aan je. Ik ben trouwens Heer Marque, en dit is Mevrouw Janneke. Zo spreek je ons bij gelegenheid ook aan, maar dat zal niet zo vaak zijn, haha. Jij bent hier niet om te praten. Mijn twee zoons Jan en Hendrik en mijn vrouw zul je waarschijnlijk ook nog wel eens ontmoeten"

"Janneke, ik zie dat het ook al een plas heeft laten lopen. Met een broekje aan is dat niet zo hygiënisch".

Uit de context begreep ik min of meer dat dit zijn dochter moest zijn, of anders de vriendin van een van zijn zoons. Ik was al opgelucht dat ik het er levend van af zou brengen, dat gaf me tijd om te wachten op mijn redding. Hoe snel zou mijn familie door hebben dat ik van de radar was? Wat ik niet kon beseffen was dat wachten de komende tijd wel mijn voornaamste bezigheid zou worden. Wachten als werkwoord. Janneke kwam nu naar mijn toe en begon mijn string nu stuk te knippen, zonder het net te beschadigen. Ik schaamde me al bij de gedachte dat mijn kutje en blote billen zo voor deze vreemden zichtbaar zouden zijn. Vreemd genoeg voelde ik geen enkele sexuele spanning of dreiging, maar daar bleek ik me achteraf in te vergissen.

Janneke trok de restjes van mijn string onder het net vandaan. Ze keek met een vies gezicht naar de natgepiste stukjes. Gelukkig voor haar droeg ze handschoenen. Alsof ze hierop geanticipeerd had. Ik bedacht me ineens dat ik nog een kans had om weg te komen, zodra ze het net gingen verwijderen. Ik kan heel hard rennen en deze man en vrouw waren voor mij een makkie. Met die jonge mannen erbij zou ik het niet redden. Een sprankje hoop.

H e t _ t e a m

"Het is nog niet donker, we kunnen nog wat stappen zetten, Janneke"

"Ja, pap, doen we! Kijk pap, het heeft zich geschoren"

"Ach ja, meid, dat jonge spul heeft tegenwoordig geen haar meer, jij toch ook niet?"

"Nee, pap dat weet je, ik vind het veel geiler, gladder en schoner zo"

"Hmmm", bromde hij. "Actie nu"

Vader pakte het net boven haar hoofd vast en sleurde haar uit het hooi en mijn zus pakte het net aan de onderkant. Ze worstelde wel om beweging te krijgen in het net en om ons uit balans te krijgen, maar als boeren waren we daarvoor te sterk. En het net dempte elke beweging. We droegen haar naar het dagverblijf. We hadden hier tien identieke hokken gemaakt van onder andere steigerbuis. De ruimte was klein, maar ja de daggasten hoefden hier ook niet te bewegen. Vader haakte het net aan een haak in het eerste hok en Janneke trok de benen naar achter, knipte het net los tot net boven het enkel en gespte deze met een leren riem aan het frame vast. Renate spartelde wel maar kon niet voldoende beweging maken om tot last te zijn. De volgende enkel zat ook spoedig vast. Toen ging het snel. De polsen werden ook vastgeketend en er werden een paar beugels en steunen bevestigd. Renate 'stond' nu met haar onderbenen op leren beenhouders, de bovenbenen recht omhoog. De gespen om haar enkels konden in het frame omhoogschuiven zodat haar enkels naar haar kont bewogen. Haar bovenlijf leunde tegen twee steunen ter hoogte van haar buik en schouders en stond in een schuine stand omhoog (45 graden voor de technici) .Boven haar rug was nog een gepolsterde buis bevestigd, wat het praktisch onmogelijk maakte om het bovenlijf, behalve zijwaarts te bewegen. De gespen om de polsen waren ook verstelbaar. Vooreerst waren haar armen horizontaal gestrekt. Janneke knipte het net verder weg. Renate gilde lichtjes bij het gevoel van het koude staal over haar huid. Verder onderging ze de procedure gelaten.

"Nu nog de hormonen en klaar! Wat denk je, gelijk maar een dubbele dosis?"

"Pap, je vergeet het hoofdstel!"

"Hmmm ja"

"Deze tieten hebben nog niet voldoende omvang, dubbele dosis voor een week en goed voeren". We gaan voor twee cupmaten meer". Terwijl ze dit zei kneep ze venijnig in de borsten van Renate. Renate kreunde. "Wel lekkere soepele borstjes anders"

Alsof Renate ineens ontwaakte uit een droom en vuurde ze allerlei vragen op ons af, die steeds begonnen met WTF, waar ben ik, waarom houden jullie me vast, wat gebeurt hier? Vader plantte zijn rechterhand met ferme kracht op haar linkerbil.

"Auuuw", krijste ze. "Hou op!". Dat was het moment dat ze begon te janken.

We hadden dat al eerder verwacht.

"Ik vertel je een paar dingen, en de rest merk je wel. Iemand die jou heel goed kent heeft ons gevraagd dit voor jou te doen. Wij gaan heel veel geld verdienen. Met jou. En 25% leggen we voor jou op zij. Hoeveel je verdient hangt van jou zelf af. Wil je nog wat zeggen?"

Terwijl de rode vingerprent op haar bil langzaam wegtrok keek Renate vol verbazing. Wat ging er nu door haar heen? Ze bracht geen woord meer uit terwijl vader de riempjes van het hoofdstel met een rubberen bit op haar hoofd aanbracht.

Vader streelde Renate over haar borsten en over haar billen. Hij genoot van de jonge rondingen. Zijn dochter had weliswaar meer in huis maar deze was voorlopig van hem. Voorlopig. Nu het eerste deel achter de rug was voelde hij een enorme geilheid opkomen, zijn pik danste in zijn broek en dat was Janneke niet ontgaan.

"Nog even geduld pap! Ik loop ook al te soppen"

Renate kreeg twee injecties in haar billen

"Mama heeft vast ook wel zin!"

Papa liet weer zijn karakteristieke boerse brom horen en wreef over zijn kruis.

Papa en Janneke kwamen de keuken weer binnen. Er waren nauwelijks tien minuten verstreken.

R e n a t e

De laatste zinnen van Heer Marque waren een plotselinge twist die mij op het verkeerde been zette. Ik was in opdracht ontvoerd? Omdat het goed zou zijn voor mij? Vader, moeder, oom of beste vriendin? Ik kon het me niet voorstellen. In gedachten ging ik alle mensen na die ik kende, zelfs vaag kende, en ik vergat voor een moment waar ik was. Ik had nu in het vliegtuig moeten zitten. Maar ik stond hier vastgeklonken met een rubber staaf dwars door mijn mond als een fucking paard, een naakt paard wel te verstaan. Mijn billen gloeiden van de injecties. MIjn botten deden zeer terwijl ik minimale bewegingen maakte. Ik had geen schijn van kans gehad om te ontsnappen. Dat besefte ik nu nog beter, omdat er buiten dit gezin nog meer mensen waren die mij hier wilden hebben. Althans dat zei de boer. En dat was alles wat ik nu had. Ik wist dat ik me over moest geven, zoals ik uren geleden ook al dacht, toen ik als een rollade in het stro lag. Overgeven, dan hield ik het vol. Die gedachte stelde me gerust en ik voelde me ineens sterker. Het beste halen uit de situatie, geld, leven, een aanraking, aandacht. Ze verwonderde zich over deze volwassen gedachte en keek om haar heen en besefte hoe haar gedachten de situatie romantiseerden. Ze zat vast en was overgeleverd aan de grillen van dit gezin.

Schuin boven haar hoofd zag ze drie bakken waaruit steeds een slangetje kwam die bij elkaar kwamen bij een verdeler, waaruit één slangetje kwam waar ze met wat vooroverbuigen bij kon. Op de bak met een wit stickertje brandde een groen ledje. Voor haar zag ze een scherm. Als ze er naar keek ging het aan. In verschillende vakjes stonden tekstjes als ja; nee; vraag, zin en reiniging. Wat moest ze ermee, ze kon niks bewegen. Ze moest weer pissen. Het gele vocht kletterde uit haar kut en stroomde langs haar benen. Ze voelde weer de aangename warmte die haar kalmeerde en een vaag vaag gevoel dat haar kut reageerde op het plassen. Ze keek weer naar het scherm en ontdekte dat er een cursor was die bewoog. Hoe dan? De boer? Nee, stom. Mijn hoofd! Renate verheugde zich omdat ze in haar beperkte omgeving iets had geleerd. Ze bewoog de cursor naar reiniging. Er begon een ledje te branden, toen twee, toen drie. Een straal warm water spatte ineens op haar billen, een aangename warmte verspreidde zich tussen haar kontje en haar kut. Na een minuut stopte het, jammer genoeg. Ze herinnerde zich de keren dat ze met de douchekop zichzelf had bevredigd en nu wilde ze meer. Ze bewoog de cursor opnieuw naar reiniging, maar nu gebeurde er niks.

Uren verstreken. Renate dacht al niet meer. Misschien sliep ze wel. Het scherm flitste op en er stond ineens 18:00. Renate schrok wakker. Haar kut jeukte en ze had honger, en dorst, veel dorst.