Het is een klamme septemberavond, ik sta voor de spiegel in mijn nieuwe studentenkamer, een piepkleine kamer in een huis aan de rand van de stad. De muren zijn nog kaal, de geur van verf hangt in de lucht, en mijn matras ligt slordig op de grond—ik heb nog geen tijd gehad om een bedframe te regelen. Mijn vingers glijden over de rand van een strak zwart kanten topje dat ik uit mijn kast heb getrokken. Het is licht doorschijnend, mijn harde tepels prikken er al doorheen voordat ik überhaupt iets heb gedaan. Daaronder een leren minirok, zo kort dat ik mijn kont amper kan bedekken als ik buk. Mijn asblonde haar hangt los, nog wat warrig van het douchen, en mijn blauwe puppyogen staren me aan, omrand met een dikke laag eyeliner en nepwimpers die mijn blik zwaarder maken dan hij is.

Ik haal diep adem. Vanavond is de huisborrel, mijn eerste echte kennismaking met de vijf anderen met wie ik dit huis deel. Ik weet niet wat ik kan verwachten, maar de tinteling in mijn onderbuik verraadt dat ik hoop op meer dan alleen een glas wijn en wat ongemakkelijke smalltalk.

De muziek dreunt al door de gang als ik mijn kamerdeur opentrek. Het is een of andere foute housetrack, het soort dat je in een brakke kroeg hoort vlak voordat iedereen te dronken is om te dansen. Ik loop op blote voeten naar de woonkamer, mijn roodgelakte teennagels glinsteren onder het tl-licht. Als ik de drempel over stap, draaien vier paar ogen mijn kant op. Twee jongens, twee meiden, allemaal een jaar of twee ouder dan ik. Ze zitten verspreid over een versleten bank en een paar gammele stoelen, een fles wodka en wat plastic bekers op de salontafel tussen hen in. De vijfde huisgenoot, zo blijkt, is nog onderweg.

“Jezus, jij bent Noor zeker?” klinkt een stem van de bank. Het is een jongen met kort donker haar en een kaaklijn die scherp genoeg is om glas mee te snijden. Hij draagt een strak wit shirt dat zijn biceps accentueert, en zijn ogen glijden ongegeneerd over mijn lichaam. Ik voel hoe zijn blik blijft hangen bij mijn borsten, die door het kant heen bijna obscene schaduwen werpen. “Ik ben Thijs,” zegt hij met een scheve grijns, terwijl hij een slok wodka achterover slaat.

Naast hem zit een meisje met een kort bobkapsel, felrood geverfd, en een piercing door haar onderlip. Ze draagt een oversized trainingsjack en een strakke legging, haar benen over elkaar geslagen. “Lotte,” zegt ze kortaf, maar haar ogen verraden een nieuwsgierigheid die ze niet uitspreekt. De andere twee stellen zich voor als Max en Sanne—Max een slungelige jongen met een bril en een nerveuze lach, Sanne een blondine met een zongebruinde huid en een jurkje dat haar vormen subtiel omarmt. Ze lijken minder geïnteresseerd, al voel ik Max’ ogen af en toe steels mijn kant op schieten.

Ik ga op de rand van een stoel zitten, mijn benen over elkaar geslagen zodat mijn rok nog net mijn string bedekt. Thijs reikt me een beker wodka aan, zijn vingers strijken kort langs de mijne als ik hem aanpak. “Op je nieuwe huis,” zegt hij, en ik voel hoe zijn stem een ondertoon heeft die mijn hartslag versnelt. Ik neem een slok, de alcohol brandt in mijn keel, en ik voel hoe de warmte zich verspreidt naar mijn borst, mijn buik, en lager.

De avond kabbelt voort. De wodka vloeit, de muziek wordt harder, en de gesprekken vervagen in een waas van gelach en halve zinnen. Lotte vertelt iets over een ex die haar bedrogen heeft, Max morst per ongeluk drank over zijn broek en vloekt zachtjes, en Sanne verdwijnt na een uur naar haar kamer met een slaperige “te rusten”. Maar Thijs… Thijs blijft dichtbij. Hij heeft zich naast me op de bank genesteld, zijn dijbeen rust nonchalant tegen het mijne, en ik voel de hitte van zijn huid door de stof van zijn jeans heen. Zijn arm ligt over de rugleuning, zijn vingers spelen af en toe met een pluk van mijn haar.

“Jij bent niet echt het verlegen type, of wel?” zegt hij op een gegeven moment, zijn stem laag en dicht bij mijn oor. Ik draai mijn hoofd naar hem toe, mijn lippen weken iets uiteen, glanzend van de gloss die ik eerder heb opgesmeerd. “Hangt ervan af,” antwoord ik, mijn ogen vinden de zijne. Er hangt een spanning tussen ons, een stilzwijgende uitdaging. Ik voel hoe mijn tepels harder worden onder zijn blik, hoe mijn string langzaam vochtig begint te worden tegen mijn kutlippen.

Dan klinkt er gestommel bij de voordeur. Iedereen kijkt op, en ik volg hun blik. Een jongen stapt de kamer binnen, zijn haar warrig en nat van de regen die buiten is losgebarsten. Hij is lang, breder dan Thijs, met een stoppelbaard die zijn gezicht een ruige rand geeft. Zijn leren jack glinstert van het water, en onder zijn gescheurde spijkerbroek zie ik stevige kuiten. “Sorry, kutweer,” mompelt hij terwijl hij zijn jas uittrekt en over een stoel hangt. Zijn ogen scannen de kamer en blijven op mij hangen. “Jij bent de nieuwe,” zegt hij, meer een constatering dan een vraag. Zijn stem is diep, rauw, en ik voel een rilling over mijn rug lopen.

“Dat is Noor,” zegt Thijs, en ik hoor een vleugje bezitterigheid in zijn toon. “En dat is Joris,” vervolgt hij, wijzend naar de nieuwkomer. Joris knikt, zijn lippen krullen in een halve grijns, en hij laat zich in een stoel tegenover me vallen. Hij pakt een beker, schenkt wodka in, en slaat die in één beweging achterover. Zijn ogen verlaten de mijne geen seconde.

De sfeer verandert nu Joris er is. Thijs’ hand glijdt van de rugleuning naar mijn schouder, zijn vingers strijken langs mijn blote huid. Lotte kijkt van mij naar Joris en weer terug, een subtiele glimlach om haar lippen, alsof ze iets weet dat ik nog niet doorheb. Max is te dronken om het te merken, zijn hoofd leunt slap tegen de bank. Maar Joris… Joris leunt voorover, zijn ellebogen op zijn knieën, en zegt: “Dus, Noor, wat brengt een meisje zoals jij naar een huis zoals dit?”

Ik voel hoe mijn adem stokt. Zijn vraag is simpel, maar de manier waarop hij ‘meisje zoals jij’ zegt, met die rauwe ondertoon, maakt dat mijn kutje samentrekt van spanning. “Gewoon, een kamer,” antwoord ik, maar mijn stem trilt licht. Thijs grinnikt naast me, zijn hand glijdt nu over mijn bovenarm, zijn duim drukt net iets te hard in mijn vlees. “Ze liegt,” zegt hij speels, zijn lippen vlak bij mijn oor. “Ze is hier voor meer dan dat.”

Ik bloos, maar ik ontken het niet. Want hij heeft gelijk. En Joris weet het ook—ik zie het aan de glinstering in zijn ogen, aan de manier waarop hij zijn lippen likt terwijl hij me blijft aankijken. De wodka heeft mijn hoofd licht gemaakt, mijn remmingen vervagen, en ik voel hoe mijn lichaam reageert op de spanning die in de lucht hangt. Mijn benen schuiven iets uit elkaar, mijn rok kruipt omhoog, en ik weet dat als Joris goed kijkt, hij de contouren van mijn string kan zien, misschien zelfs het vocht dat zich daar begint te verzamelen.

“Misschien moeten we haar maar eens echt verwelkomen,” zegt Joris, zijn stem laag en suggestief. Thijs’ grip op mijn arm verstevigt, en ik voel hoe mijn hartslag versnelt. Lotte staat op, rekt zich uit, en zegt: “Ik laat jullie het zelf uitzoeken.” Ze loopt weg, maar niet zonder een laatste, veelbetekenende blik mijn kant op. Max mompelt iets onsamenhangends en strompelt naar zijn kamer. En dan zijn we nog met z’n drieën.

Joris staat op, loopt naar de tafel, en schenkt nog een beker wodka in. Hij steekt hem naar me uit, maar als ik mijn hand uitsteek, trekt hij hem terug. “Niet zo,” zegt hij, en hij brengt de beker naar mijn lippen. Zijn vingers sluiten zich om mijn kin, dwingen mijn hoofd iets achterover. Ik open mijn mond, en hij giet de wodka langzaam naar binnen, een deel druppelt langs mijn kin, over mijn hals, en sijpelt tussen mijn borsten door mijn topje in. Thijs kijkt toe, zijn ademhaling zwaarder nu, en ik voel hoe zijn hand van mijn arm naar mijn dij glijdt, zijn vingers gevaarlijk dicht bij de rand van mijn rok.

De wodka druppelt nog steeds langs mijn kin als Joris zijn duim over mijn onderlip laat glijden. De ruwe textuur van zijn huid schraapt licht over mijn glanzende gloss, en ik voel hoe mijn tong instinctief naar buiten glipt, het puntje ervan raakt zijn vinger. Zijn ogen vernauwen zich, een glinstering van goedkeuring flitst erdoorheen, en ik voel een scheut hitte door mijn onderbuik schieten. Thijs’ hand rust nog steeds op mijn dij, zijn vingers knijpen nu harder, en ik weet dat hij het gezien heeft—dat kleine, onbedoelde gebaar dat meer verraadt dan ik wil toegeven.

“Voorzichtig, Noor,” zegt Thijs, zijn stem laag en schor, terwijl hij zijn hoofd dichter naar het mijne brengt. Zijn warme adem strijkt langs mijn oor, en ik voel hoe de haartjes in mijn nek overeind gaan staan. “Straks denkt Joris nog dat je hem uitdaagt.” Zijn vingers glijden een fractie verder onder mijn rok, raken net de rand van mijn string, en ik moet een zachte kreun onderdrukken als zijn nagel langs de gevoelige huid van mijn binnenste dij schampt.

Joris laat mijn kin los, maar zijn ogen blijven op me gefixeerd. Hij leunt achterover in zijn stoel, spreidt zijn benen iets wijder, en ik zie hoe de stof van zijn jeans strak over zijn kruis spant. “Misschien doet ze dat ook wel,” zegt hij, zijn stem traag en gevaarlijk kalm. Hij pakt de wodkafles van de tafel, neemt een slok recht uit de hals, en veegt zijn mond af met de rug van zijn hand. “Wat denk jij, Noor? Daag je me uit?”

Mijn hart bonst in mijn keel. De kamer voelt ineens kleiner, de lucht dikker, alsof de spanning tussen ons drieën alle zuurstof opslokt. Ik weet niet wat ik moet antwoorden—mijn verstand schreeuwt dat ik moet opstaan, naar mijn kamer moet gaan, maar mijn lichaam blijft zitten, mijn benen trillen licht, en mijn kutje pulseert onder de dunne stof van mijn string. “Ik…” begin ik, maar mijn stem hapert, en ik voel hoe mijn wangen rood worden.

Thijs grinnikt, zijn hand schuift nu volledig onder mijn rok, en ik voel hoe zijn vingertoppen langs de rand van mijn string glijden, plagend, zonder echt te raken waar ik het wil. “Ze weet het zelf niet eens,” zegt hij, meer tegen Joris dan tegen mij. “Maar haar lichaam liegt niet.” Hij trekt zijn hand terug, houdt zijn vingers voor zijn gezicht, en ik zie hoe ze glinsteren van het vocht dat hij van mijn dijen heeft opgepikt. Hij likt eraan, zijn ogen op mij gericht, en ik voel een golf van schaamte en opwinding door me heen gaan.

Joris staat op, zijn bewegingen loom maar vastberaden. Hij torent boven me uit, en ik moet mijn hoofd kantelen om hem aan te kijken. “Sta op,” zegt hij, geen vraag, maar een bevel. Mijn benen bewegen voordat mijn hoofd het goed en wel doorheeft, en ik kom overeind, mijn rok zakt iets terug, maar bedekt nog steeds amper iets. Thijs leunt achterover op de bank, zijn armen gespreid over de rugleuning, een roofdierachtige grijns op zijn gezicht terwijl hij toekijkt.

Joris stapt dichterbij, zo dicht dat ik de regen nog op zijn shirt kan ruiken, vermengd met een vage hint van tabak en zweet. Zijn hand glijdt naar mijn middel, zijn vingers graven in de zachte huid boven mijn heup, en ik voel hoe mijn adem stokt. “Draai je om,” zegt hij, en ik gehoorzaam, mijn rug nu naar hem toe, mijn gezicht gericht naar Thijs. Ik voel Joris’ handen over mijn heupen glijden, naar de rand van mijn rok, en dan, met een trage, doelbewuste beweging, trekt hij hem omhoog, tot mijn kont volledig blootligt, slechts bedekt door de flinterdunne zwarte string.

“Fuck,” mompelt Thijs, zijn stem hees, en ik zie hoe zijn hand naar zijn kruis glijdt, de contouren van zijn harde pik duidelijk zichtbaar door zijn broek heen. Joris’ handen rusten nu op mijn billen, kneden het vlees ruw, en ik voel hoe mijn kutlippen tegen elkaar wrijven, nat en glibberig onder de stof. “Dit is wat je wilde, toch?” zegt Joris, zijn mond zo dicht bij mijn oor dat ik zijn lippen bijna tegen mijn huid voel. “Dat we je zien. Dat we je willen.”

Ik wil antwoorden, iets gevat zeggen, mezelf verdedigen, maar dan voel ik zijn vinger onder de rand van mijn string glijden, langs mijn natte lippen, en mijn woorden smelten weg in een zachte kreun. Hij lacht, een laag, rauw geluid, en trekt de string opzij, waardoor de koele lucht mijn blote kutje raakt. “Kijk naar haar, Thijs,” zegt hij, en ik voel hoe hij me lichtjes voorover duwt, mijn handen instinctief naar de rand van de salontafel grijpen voor steun. “Ze druipt.”

Thijs staat op, zijn bewegingen soepel en zelfverzekerd, en hij komt voor me staan. Zijn ogen boren zich in de mijne, en ik zie hoe hij zijn broek losknopt, de rits omlaag trekt, en zijn boxer naar beneden duwt. Zijn pik springt tevoorschijn, dik en hard, een druppel voorvocht glinstert op de eikel. “Mond open,” zegt hij, en ik gehoorzaam, mijn lippen wijken uiteen, mijn tong steekt iets naar buiten. Hij grijpt mijn haar vast, niet extreem ruw, maar stevig genoeg om me te laten voelen wie hier de controle heeft, en duwt zijn pik langzaam mijn mond in.

De smaak van zout en huid vult mijn mond, en ik sluit mijn lippen om zijn schacht, mijn tong glijdt langs de onderkant terwijl hij dieper stoot. Achter me voel ik Joris’ vingers nu echt mijn kutje binnendringen, twee tegelijk, en ik kreun rond Thijs’ pik, het geluid gedempt maar rauw. Joris beweegt zijn vingers in en uit, traag maar diep, en ik voel hoe mijn knieën beginnen te trillen, hoe mijn lichaam zich overgeeft aan de sensatie.

“Ze zuigt als een pro,” zegt Thijs, zijn stem half lachend, half kreunend, en hij begint mijn hoofd te bewegen, mijn haar als een leidraad. Joris trekt zijn vingers terug, en ik hoor het geluid van een rits, het geritsel van stof, en dan voel ik zijn eikel tegen mijn kutlippen drukken, plagend, zonder naar binnen te gaan. “Zeg het,” zegt hij, zijn stem laag en dwingend. “Zeg dat je het wilt.”

Ik trek mijn mond van Thijs’ pik, een sliert speeksel verbindt mijn lippen nog met zijn eikel, en ik hap naar adem. “Ik wil het,” fluister ik, mijn stem trilt, maar de woorden komen eruit, eerlijk en rauw. Joris grinnikt, en dan stoot hij, hard en diep, zijn pik vult me in één beweging, en ik gil, een mengeling van pijn en genot die door de kamer echoot.

Thijs grijpt mijn kin vast, dwingt me hem aan te kijken terwijl Joris me van achteren neukt, zijn handen op mijn heupen, zijn stoten ritmisch en meedogenloos. “Goed zo, Noor,” zegt Thijs, en hij duwt zijn pik weer mijn mond in, dieper deze keer, tot ik voel hoe hij tegen mijn keel drukt. Ik kokhals licht, tranen prikken in mijn ogen, maar ik stop niet—ik kan niet stoppen. De sensatie van Joris’ pik die mijn kutje uitrekt, Thijs’ schacht die mijn mond vult, het is te veel en niet genoeg tegelijk.

Joris’ hand glijdt naar voren, vindt mijn klit, en begint rondjes te draaien, zijn vingers glad van mijn eigen nattigheid. Mijn lichaam spant zich, een siddering trekt door me heen, en ik voel hoe mijn orgasme opbouwt, snel en onvermijdelijk. Thijs merkt het, zijn greep op mijn haar verstevigt, en hij stoot harder, zijn ademhaling versnelt. “Ze gaat komen,” zegt hij, en Joris gromt instemmend, zijn stoten worden dieper, zijn vingers sneller.

En dan breekt het. Mijn gil wordt gesmoord door Thijs’ pik, mijn lichaam schokt, en ik voel hoe mijn kutje samentrekt rond Joris, hoe mijn benen het bijna begeven. Thijs trekt zich terug, zijn hand beweegt snel over zijn schacht, en ik voel de eerste warme straal sperma op mijn gezicht landen, over mijn wang, mijn lippen. Joris stoot nog een paar keer, hard, en dan voel ik hem ook komen, zijn zaad vult me, warm en dik, en hij kreunt luid, zijn vingers graven in mijn heupen.

Ze laten me los, en ik zak half voorover, mijn handen nog op de salontafel, mijn ademhaling zwaar en onregelmatig. Mijn gezicht is nat van speeksel en sperma, mijn kutje druipt, en ik voel hoe Joris’ zaad langs mijn dijen naar beneden loopt. Thijs laat zich terug op de bank vallen, zijn borstkas gaat snel op en neer, en Joris leunt tegen de tafel, een tevreden grijns op zijn gezicht.

“Welkom,” zegt hij nog eens, en ik weet dat dit niet de laatste keer zal zijn. En diep vanbinnen, onder de schaamte en de pijn, voel ik hoe ik ernaar verlang.