Door: JohanK
Datum: 12-03-2025 | Cijfer: 9.6 | Gelezen: 3378
Lengte: Zeer Lang | Leestijd: 52 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Bdsm, Chantage,
Lengte: Zeer Lang | Leestijd: 52 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Bdsm, Chantage,
Vervolg op: Het Bedrog Van Wilma - 6
Beste Lezers,
Dit is geen op zichzelf staand verhaal, maar het zevende deel uit een langere serie. Ik raad u aan om eerst de voorafgaande delen te lezen.
Veel plezier.
JohanK
Vervolg Hoofdstuk 27. Vertrouwen kweken.
Inmiddels was het dik na middernacht maar beiden hadden we nog niet echt slaap. De emoties van deze dag waren wel slopend geweest, en de adrenaline van de laatste uren was nog niet uitgegierd in ons lichaam. Tijd dus voor een slaapmutsje en we zaten lekker bij elkaar ieder van ons met zijn eigen gedachten. Totdat Wilma opeens zei: “ik ben blij dat je er weer bent in mijn leven. Je bent mijn anker dat realiseer ik me nu en dat heb ik de laatste jaren gemist”. En vleide zich tegen me aan. Ik liet het maar even zo, een zwaluw brengt ten slotte nog geen lente.
Mijn gedachten gingen dan naar het plannetje wat eerder op de dag in mijn hoofd gekropen was. Dat Wilma oversekst was, stond buiten kijf. Dat ze tevreden was met minimaal 2 seks afspraken per week ook. En eigenlijk verschilt dat niet zo erg veel van wat ze deed in onze studentenjaren. Wat als ik voor deze behoefte nu eens een oplossing zocht. Niet dat ik de plaats van Marcel en Wouter wilde innemen, maar een soort surrogaat pooier was misschien een tussenoplossing. Maar dan wel een luxere aanpak. En misschien bestond bij de andere vrouwe die nu voor Marcel en Wouter werken diezelfde behoefte. Dan zouden we dat pand kunnen gebruiken als een soort luxe bordeel.
Ik parkeerde die gedachte even en we besloten het bed op te zoeken. Ondanks dat we laat naar bed gegaan waren, was ik toch weer vroeg wakker. En die gedachte die ik geparkeerd had, kwam weer op. Hij ging alle kanten op, en beetje bij beetje vormde zich een patroon. Ik stond daarop op, pakte mijn iPad en legde mijn gedachten vast, plus wat bijbehorende actiepunten.
Ging vervolgens een ontbijt voor Wilma klaarmaken en bracht haar dat op bed. Ze was net wakker en keek me blij en dankbaar aan. Na een heerlijke ochtendkus vertelde ze mij dat ze voor het eerst sinds lange tijd onbekommerd en zonder zorgen had geslapen. Dat deed me deugd en ik stelde het volgende voor: “Fijn lieverd, geniet nu van je ontbijt en neem dan een lekker bad. Ik heb dadelijk nog een telefoongesprek en daarna hebben we alle tijd voor onszelf. Wat denk je ervan als we je ouders uitnodigen ergens een hapje te gaan eten?” Wilma knikte instemmend en zei: “Laten we dat hier doen ik heb echt zin om jullie te verwennen”.
Ik belde mijn schoonouders op en die gingen maar wat graag op onze uitnodiging in. Was eigenlijk ook alweer tijden geleden dat we dat gedaan hadden. Mijn schoonmama was wel nieuwsgierig naar de stand van zaken, en ik praatte haar bij. Ze was meer dan opgelucht te horen dat er weer een vorm van toenadering was, en .zei haar ook dat het actieplan nog altijd doorging en dat Harm me zo zou bijpraten.
Dat gebeurde uiteindelijk halverwege de middag. En kreeg van hem een update over op de stand van zaken rondom mijn actieplan. We hadden, mede dankzij de hulp van de oud-politierechercheur, nu meer dan voldoende materiaal in handen gekregen om er een mooie show van te maken. En zei dat ik donderdag ochtend mijn iPad of PC maar aan moest sluiten op de TV voor een live programma. Meer wilde hij nog niet kwijt. Ik nodigde nog dezelfde avond mijn schoonmoeder uit voor het bijwonen van deze liveshow.
De rest van de dinsdag en woensdag verliep verder rustig. Wel maakte Wilma en ik lange boswandelingen, aten ergens een pannenkoek en op een bepaald moment vroeg ik haar of ze nu al nagedacht had over de toekomst. Daarop antwoordde ze: “Nee, nog niet ben alleen maar aan het denken hoe ik die gasten kan terugpakken”. Ik : “Laat dat maar mijn zorg zijn. Denk je maar na over je toekomst”. Ze keek me aan en vroeg toe : “Meen je dat echt? Ga jij Wouter en Marcel aanpakken? En heb je er geen problemen mee als ik bijvoorbeeld betaalde seks heb met andere mannen of naar een seksclub ga?” Ik zeg: “Seks met andere mannen had je vroeger ook al uit vrije wil, net zoals ik met andere vrouwen trouwens. Ik zie je liever betaalde seks hebben dan dat je willekeurig een man in een kroeg oppikt. Je kunt bijvoorbeeld als escort werken dan weet je ook dat je beschermd wordt. Of misschien als gastvrouw in een seksclub. Ga nu maar eens rustig op internet uitzoeken wat de mogelijkheden zijn, of dat ook in je straatje past. We kunnen dat straks samen doen door een beetje te surfen op het net, als je wilt. En een parenclub doe ik liever samen met jou als je dat geen bezwaar vindt?”
Hoofdstuk 28. Toeleven naar de ‘Afrekening’.
We waren die woensdag laat in de middag thuis, toen ik een WhatsApp berichtje ontving met de mededeling ‘OPERATIE AFREKENING’ gestart: Pakketjes afgeleverd en in goede orde ontvangen. Tot morgenochtend. H.’
Ik had een lach op mijn gezicht, en Wilma vroeg: “Wat valt er te lachen.” Ik liet haar het berichtje zien en ze keek me stomverbaasd aan: “Zo snel al. Heb je alles wel goed doordacht op deze korte termijn. Ik wil niet dat ze door overhaast en onzorgvuldig werk ermee weg komen”. Waarop ik antwoordde: “Vertrouw maar op me.”
De rest van de avond probeerde ze meer uit me los te krijgen maar ik hield mijn kaken op elkaar. Wel kwamen er erg veel berichtjes binnen van Marcel en Wouter, die probeerden Wilma te bereiken en naarmate ze niets van zich liet horen, haar begonnen uit te maken voor slet en onbetrouwbare bitch. Haar vervolgens begonnen te bedreigen en zeiden haar wel weten te vinden. Anders gezegd: de paniek sloeg toe en ze wisten niet waar ze aan toe waren.
En ik, ik begon wel erg benieuwd te worden naar de volgende ochtend.
Wilma bleef me die avond aan mijn hoofd zeuren over wat precies Wouter en Marcel nu ontvangen hadden. Ik lag zelfs al in bed te doezelen toen ze me opeens verraste, in haar meesteresse pakje naast het bed stond, me vastbond en zei me zolang te straffen totdat ik het haar verteld had.
Zodra ze zag dat ik een erectie kreeg, greep ze de kans ze om haar woorden kracht bij te zetten en ging de zweep genadeloos over mijn pik en ballen, die door het ‘geweld’ in elkaar krompen. En nu met een echt sadistische lach op haar gezicht zei ze: “Moet ik het nog een keer vragen?”. Ik bleef echter volhouden in mijn stilzwijgen. Wilma wist hoe gevoelig mijn tepels waren en ik voelde hoe zij, nog altijd met die sadistische lach op haar gezicht, deze zachtjes begon te strelen, waar mijn pik zoals gebruikelijk weer direct op reageerde.
En zij herhaalde de vraag en weer bleef ik koppig en dus ging de zweep er weer over. Dit herhaalde zich een aantal keren totdat Wilma besefte dat ze op deze wijze niet verder kwam. Daarop verliet ze de kamer om even later terug te komen met een emmer knijpers.
Deze plaatste ze 1 voor 1 op mijn pik, ballen en tepels, ik schat zo een stuk of 25 in totaal. Ze zei: “Ik vraag het je voor de laatste keer, anders moet je de Mrs. maar gaan smeken en ik weet niet of je dan nog wel genade krijgt.” Ik bleef stil en zij begon me nu genadeloos te zwepen. Een voor een sloeg ze de knijpers los. Wat behoorlijk veel pijn deed en na een keer of 20 gaf ik me over en smeekte haar te stoppen. Wilma ging voor straf echter tot het bittere einde door en eindigde met: “Als ik niet tevreden ben met wat ik zie, begin ik opnieuw. In het andere geval volgt een kleine beloning.” Ze haalde mijn iPhone en ik ontgrendelde deze. Ze las het bericht wat ze gezonden hadden, bekeek de bijgevoegde documenten en foto’s, en er verscheen een grote lach op haar gezicht. “Dit verdient een erg grote beloning” zei ze. “Je meesteres is meer dan tevreden met haar slaafje. Je mag als beloning je Mrs. nu lekker naar een hoogtepunt likken en daarna zal ze je neuken als toetje. Want dat heb je wel verdiend.”
Ze wist verdomd goed hoe weerloos ik was voor de heerlijke geurtjes en smaak van haar geile kut, hoe extreem geil ik daarvan werd en dat alleen al een beloning voor mij zou zijn. Ze kleedde zich helemaal uit, tot op haar lieslaarzen na. Nog zoiets wat me opwindt, is haar daar zo naakt te zien staan met die hoge laarzen met stiletto hakken aan. Ze maakte de boeien los, ging boven me staan, beide laarzen aan weerszijde van mijn kin en nek. Ik voelde de druppels van haar sapjes al op mijn gezicht vallen en probeerde er een paar op te vangen. Mmm, en toen zakte ze langzaam omlaag totdat ze boven op mij zat. Ze wreef haar heerlijke onderlijf over mijn gezicht totdat mijn tong haar heerlijke natte vagina en clitje bereikte. Ik genoot van haar heerlijke schaamlippen, likte haar clitje wat al erg hard en fier vooruit stond en uiteindelijk ging ik met mijn tong heerlijk in haar hete en vochtige vagina. Ik hoorde een diepe kreun van voldoening. Mijn tong ging zo diep als mogelijk naar binnen en met een hand begon ik haar clitje te masseren terwijl ik haar lekker door bleef likken. Slurpte haar heerlijke sapjes op en speelde nu met haar borsten en tepels.
Wilma kwam tot mijn verrassing al heel snel klaar en hoe wel niet. Het geil spoot eruit en bleef maar even doorgaan. Ze sidderde, krijste en ik had de grootste moeite om alles te verwerken, stikte er haast in. En zij bleef maar schokken op mijn mond en gezicht, het leek wel of ze een orgasme in een orgasme beleefde zo heftig ging het er aan toe. Het raasde door haar hele lijf heen en nam pas na enkele minuten af. Om vervolgens op mijn lichaam ineen te zakken en ik had de grootste moeite me te bevrijden onder haar last. Mocht al blij zijn dat ze me vooraf los gemaakt had, alsof ze helderziend geweest was. Ze lag er bijna bewusteloos bij, zo kwam het in ieder geval op mij over. Dus trok ik snel haar laarzen uit, legde wat badhanddoeken op ons doordrenkte bed en keek zo op haar neer. Ze lief en onschuldig zij daar nu lag.
Dat kijken naar een vrouw die zojuist een heerlijk orgasme beleefd had, vond ik sowieso altijd al een van de mooiste momenten in mijn leven. Een vrouw ziet dan zo vreselijk mooi uit. Het lijkt wel of er dan een soort glans of aura over haar hele lichaam streelt , ze straalt dan een bepaalde zachtheid, loomheid uit. Wilma’s lichaam gloeide helemaal en ik vleide me naast haar neer en legde een deken over ons neer. Ze kwam na een paar minuten een beetje bij zinnen, kroop in mijn armen om vervolgens in tranen uit te barsten. Van geluk zo bleek even later.
Na een tijdje was ze uitgehuild en ik vroeg haar wat er gebeurd was, voegde ook toe dat ik nog nooit zo een heftig orgasme van haar had meegemaakt. Dat laatste moest ze zelf ook beamen, ze had het idee dat het misschien wel een soort ontlading geweest was van alle spanning van deze laatste jaren. Een andere verklaring kon ze in ieder geval niet bedenken. Zelf had ik mijn twijfels, maar tja wat weet ik van vrouwelijke orgasmes af. ten minste niet van de emotionele kant, wat er allemaal bij loskomt.
Voor haar overheerste het gevoel dat eindelijk, na zoveel tijd, alles goed zou gaan komen. En met dat gevoel viel ze in slaap. Mijn andere beloning viel in het water, maar misschien was dat ook wel beter, zo.
Hoofdstuk 29. De afrekening.
De volgende morgen stonden we rond 9.00 uur op. Snel douchen, aankleden en naar beneden. Wilma bereidde het ontbijt voor gedurende de tijd dat ik de PC aansluit op de TV en uittest. We settelden ons op de bank met ons ontbijt en de koffie. Even later kwam schoonmama ook binnenlopen en ging in een gemakkelijke stoel zitten met een kop koffie en stukje gebak. We keuvelden een beetje totdat even voor 9.45 een beeld verscheen van een vergaderruimte.
We zagen een zeer leeg bureau omringd door leren zitstoelen staan, een mooie stijlvolle boekenkast, en een zithoek. Verder een kleine bar met wat drankjes. Op dat moment betrad een wat oudere, zeer gedistingeerd uitziende, man de kamer met een map documenten onder zijn armen. Er werd even omgeschakeld naar een andere ruimte waar inmiddels ook een paar, mij onbekende, mensen zaten. Wilma herkende de notaris waar ze de contracten getekend en haar B.V. opgericht had. Ze keek me verbaasd aan, waarop ik even een kleine uitleg gaf. Zei dat de oudere man in de eerste kamer een acteur was die dadelijk het toneelstuk zou openen. De notaris in de andere kamer was hier omdat we inmiddels wisten dat hij valsheid in geschrifte had gepleegd en straks in het verhaal nog een kleine rol zou spelen.
Deze man had zich inmiddels al geïnstalleerd, de PC gestart en het viel me op dat er ook een beamer en videoscherm geïnstalleerd waren. Hij testte alles uit, en ging dan zgn. aan het werk. Even later werd er geklopt en een secretaresse kondigde bezoek aan. Wouter kwam naar binnen, zeer geagiteerd en viel stil, leek wel overdonderd door de deftig uitziende omgeving en zeer waarschijnlijk ook door de hautaine uitstraling van de man in de stoel. Deze stond op en heette hem van harte welkom. Iets vergelijkbaars gebeurde wat later ook bij de binnenkomst van Marcel. Beiden waren totaal geïntimideerd door de entourage, hun gesprekspartner en zaten onrustig in hun stoel. Het was overduidelijk dat ze van hun à propos waren, geen idee hadden van wat hun te wachten stond, waarin ze nu beland waren.
De man opende het gesprek en bedankte beide heren dat ze op zo een korte termijn tijd hadden kunnen vrijmaken om langs te komen. Wouter gromde en zei binnensmonds: “Alsof we een andere keuze hadden.” De man negeerde zijn opmerking en ging stoïcijns verder: “Ik vertegenwoordig een aantal mensen die beleggingen hebben gedaan op advies van een dame, Wilma genaamd, die als partner met jullie samenwerkt. Bij deze mensen is wel degelijk bekend dat dit een dekmantel is voor andere dubieuze praktijken van jullie, en zij weten deksels goed dat zij daarvan niet op de hoogte is. Mijn klanten hebben hun zorgen bij ons geuit dat ze niet blij zijn met de wijze waarop jullie haar behandelen, nu en ook in het verleden. Dit hadden ze echter oogluikend toegestaan, omdat het rendement op hun investeringen meer dan goed was en sommigen ook hebben mogen genieten van de extra diensten van Wilma, maar dat laatste is bijzaak voor hun. Ze zijn niet alleen verontrust over jullie plannen met haar, nee zij ergeren zich er ronduit aan hoe jullie omgang met haar, hoe jullie haar misbruiken voor jullie eigen plezier en nu haar gezinsleven willen ruïneren.
Daarom hebben zij de koppen bij elkaar gestoken en zijn tot het besluit gekomen in te grijpen, een einde aan deze praktijken te maken en hebben zij onze expertise ingeroepen, omdat wij ervaring met dit soort praktijken hebben. Ja, en kijk maar niet zo verbaasd dat deze mensen elkaar kennen. Op hun niveau gelden andere regels dan voor mensen als jullie. We volgen jullie nu al een tijdje, en hebben in deze laatste maanden erg veel belastend materiaal verzameld. Wat trouwens een fluitje van een cent was. En dan niet alleen informatie van de laatste weken, maar ook uit het verleden. Jullie hebben gisteravond slechts een paar kleine voorbeelden gekregen van hetgeen we gevonden hebben, reken erop dat het veel meer is. Wij geven jullie nu alleen een kleine inkijk van wat nodig is voor deze zaak, van wat we hebben en weten.”
Er werd vervolgens een kleine presentatie gestart die een overzicht gaf van meerdere documenten, foto’s en video’s die verkregen waren door in te breken in hun omgeving. Outlook bestanden, klanten overzichten, foto’s van het kantoor c.q. het luxe bordeel, video’s van diverse sekssessies, chantage brieven, informatie over de diverse B.V’s, etc. Wouter en Marcel werden lijkbleek toen ze beseften dat al hun gegevens in handen van derden was gevallen.
De man vervolgde: “Ik zie aan jullie reactie dat het duidelijk is in welke situatie jullie beland zijn. Ik vertegenwoordig echter alleen klanten van Wilma, klanten die hun beleggingen willen veiligstellen, nu en in de nabije toekomst.” Dit ging zo nog een tijdje door totdat hij zei: “Laten we een kleine pauze inlassen, voordat ik overga op het eisenpakket van mijn klanten. Als jullie behoefte hebben aan frisse lucht of even rustig willen overleggen kan dat. U kunt hier van ons koffie krijgen of aan de overkant van de straat, en in dat restaurant een kop koffie drinken. In dat laatste geval verwacht ik jullie over een half uur terug”. Wouter en Marcel besloten tot het laatste.
Ook wij namen een kleine pauze, waarin zowel Wilma als haar moeder mij stralend aankeken. Ik moest zelf ook erkennen dat mijn oorspronkelijke plan omgetoverd was tot iets ongelofelijks. En diep in mijzelf was ik Harm en Steven erg dankbaar voor wat ze voor elkaar gekregen hadden. Maar dit was pas part 1. Dus gingen we goed zitten voor het vervolg.
Na een klein half uur kwamen ze terug en het leek erop alsof ze zich herpakt hadden en de regie probeerden over te nemen. Voordat de man het woord kon nemen begon Wouter te praten. In het kort kwam zijn verhaal erop neer dat hij hem niet geloofde, dacht dat hij blufte. Want zij hadden belastend materiaal van al hun klanten dat ze zo openbaar konden maken en daarmee de reputatie van deze personen konden vernietigen. De man luisterde onbewogen naar zijn betoog. En toch, toen Wouter hiermee klaar was, en met een grote arrogante blik achterover leunde in zijn stoel, bleef deze man rustig. Totaal niet onder de indruk van wat hij gehoord had, pakte alleen maar de telefoon op, en draaide een nummer. Schakelde slechts de luidspreker op de telefoon aan, meer niet. Ik zag het zelfvertrouwen, de arrogantie, bij beide mannen omslaan in onzekerheid. Zo een reactie op Wouters betoog hadden ze niet verwacht. Aan de andere kant van de lijn begon nu een man, laten we hem Mijnheer X noemen, te spreken: “Goedemorgen Wouter en Marcel”, zo startte hij. “Hoe voelt het nu om aan de andere kant van de tafel te zitten en zelf het slachtoffer van chantage te zijn. Ik heb het genoegen gehad dit gesprek te mogen volgen en kan alles beamen wat deze heer eerder aan jullie verteld heeft. En voor de goede orde alles wat jullie aan belastend materiaal van ons denken te hebben is reeds verwijderd van de server en ook de backup bestanden zijn vernietigd. Als je wilt kun je dat nu controleren maar dat betekent ook dat onze sancties aan jullie groter en hoger worden. Die keus is aan jullie. Voor nu raad ik jullie ten zeerste aan erg goed naar ons eisenpakket, dat jullie dadelijk voorgeschoteld krijgen, te luisteren.”
Wilma keek me aan en zei: “Ken je deze man en hoe weet je dat hij een klant van mij was.” Ik kon alleen maar aangeven dat ik zelf ook verrast was door deze actie en nergens van op de hoogte was. Marcel en Wouter bonden in en van hun eerder vertoonde zelfvertrouwen was niets meer over. Als geslagen honden zaten ze nu in hun stoelen.
De man legde de hoorn weer op de haak terug en vroeg Marcel en Wouter of ze nu iets te drinken wilden hebben voordat hij zou beginnen met het voorlezen van het eisenpakket. Beiden knikten van nee. Dat eisenpakket bleek een aardige waslijst te zijn en het heeft weinig zin hier uitgebreid op in te gaan. Dit pakket was trouwens in overleg met Wilma’s advocaat samengesteld. Belangrijkste was wel dat naast het ongeldig verklaren van het contract van Wilma, zij ook vrijgepleit of beter onwetend verklaard werd van alle illegale praktijken die de heren in de loop der jaren uitgevoerd en opgebouwd hadden. Daarnaast zou ze een enorme vergoeding voor alle werkzaamheden die ze gedaan had, inclusief voor de avonden in de seksclub. Een vergoeding waar natuurlijk wel nog belasting van afging en waarschijnlijk ook nog een boete. Die weer op M&W door berekend zou worden.
Voldeden de heren niet aan het gestelde eisenpakket dan waren dit de te verwachten sancties:
Hun familie zou geïnformeerd worden onder meer door pikante foto’s en video’s van hun escapades;
Hun werkgevers zouden geïnformeerd worden over hun dubbelleven en de financiële malversaties;
De politie alle documenten kreeg toegespeeld.
De man keek vervolgens Marcel en Wouter aan en vroeg: “Gaan jullie hiermee akkoord?” Het bleef voor een moment stil aan de kant van de heren voordat ze stilletjes knikten. “Dat is dan geregeld” zei de man. “Kunnen jullie me nu vergezellen naar de kamer hiernaast? Daar zit een notaris die al wat documenten voorbereid heeft om e.e.a. te effectueren”. Gebroken liepen Marcel en Wouter mee naar de aangrenzende kamer waar ze hun eigen notaris zagen in gezelschap van een andere notaris. De oudere man zei dat ze wisten dat hun notaris ‘Valsheid in geschrifte’ gepleegd had, dat ook al bekend had en hier alleen uit puur formele redenen aanwezig was. De echte formaliteiten zouden daarom door de andere notaris afgehandeld gaan worden.
Ter afsluiting stelde hij nog een laatste vraag, puur uit nieuwsgierigheid zo voegde hij toe: “Waarom hebben jullie je oog op een oudere getrouwde vrouw laten vallen, en niet op een jongere van in de twintig?” Wouter antwoordde: “Heel simpel, ze was beschikbaar en had al een, mijns inziens trouwens onterechte, reputatie als het sletje van het bedrijf. Ze scheen in het verleden iets gehad te hebben met een manager, vandaar die reputatie, dat ze zich omhoog geneukt had. Belangrijker was dat zij hierdoor makkelijk te manipuleren en te chanteren was. Haar gezin betekende alles voor haar, makkelijker kon gewoon niet. Een voor ons eenvoudig uit te spelen kaart zogezegd. En onze klanten voelden ze zich comfortabel bij haar: een oudere, wijzere, ervaren en zeer zeker ook geduldige en gulzige vrouw, ofwel ‘een kat in de zak’ voor ons. Bijkomend voordeel was dat ze een nymfomane bleek te zijn. Echt onverzadigbaar en we hebben ervan genoten en ons profijt ermee opgedaan.”
Ik keek bij dit zakelijke en kille antwoord naar Wilma. En zag een ongelofelijke ontnuchtering, woede, gevolgd door schaamte op haar gezicht. Waar ik helemaal in kon meegaan, dit koude en onbeschofte antwoord was meer dan een klap voor haar. Zo misbruikt en gemanipuleerd te worden, je gezin op het spel te zetten voor dit soort mannen, pff. Nog niet te spreken over de hoeveelheid geld die ze al die jaren aan haar verdiend hadden, en nog hoopten te verdienen.
Voordat Marcel en Wouter het pand verlieten zei de man nog: “Zoek ons niet op want dat heeft geen zin. We weten jullie ten alle tijden te vinden. Dit pand zal over een paar uur leeg en verlaten zijn”.
Hoofdstuk 30. Na afloop.
Zodra de heren weg waren en ook de notarissen het pand verlaten hadden zag ik Harm, Steven in gezelschap van Annet in beeld komen. De eerste twee in een euforische stemming, de laatste wat meer gereserveerd maar wel met een brede lach op haar gezicht. Harm belde me op en zette de microfoon op de luidspreker en vroeg ons hoe het nu ging. Ik gaf de telefoon aan Wilma en die zei huilend van blijdschap: “Het is de mooiste reality uitzending ooit geweest in mijn leven. Ik ben zo blij met hoe jullie deze klootzakken hebben aangepakt. Van wie kwam dat idee?” en begon vervolgens iedereen te bedanken voor wat ze voor haar gedaan hadden.
Ik nam het daarna van haar over en nodigde allen uit om naar ons te komen. Dat zegden ze toe, ook Annet. Ik ging vervolgens met Wilma even een klein rondje wandelen zodat ze even tot zichzelf kon komen. Boosheid, gekwetstheid, het gevoel van zo misbruikt te zijn, echt alles kwam er bij haar uit. Ze voelde zich zo stom, door en door vernederd, en al helemaal door de toon waarop Wouter zei, dat ze beschikbaar was. Ze was nog altijd laaiend bij terugkomst van onze wandeling en wilde het hier absoluut niet bij laten. Er leefde bij haar echt een groot verlangen naar wraak, om het Wouter en Marcel dubbel en dwars terug te betalen. De financiële vergoeding die ze kreeg, woog niet op tegen de vernedering, zo zei ze. Dat was alleen maar een vergoeding voor haar werkzaamheden en niet voor de jarenlange vernedering die ze ondergaan had. Ze was hier onverbiddelijk in en ik beloofde haar dit straks ter sprake te brengen. Want onderschat niet een gekrenkte vrouw, en dat was zij zeker.
Een half uur later kwamen de anderen, en werden door Wilma persoonlijk bij de deur opgevangen en nogmaals hartelijk bedankt door haar. Harm overhandigde de getekende papieren wat hem een dikke kus en warme omhelzing opleverde, waarna zij opnieuw in tranen uitbrak. Alle emoties en stress kwamen er eindelijk uit. Iedereen was ook geëmotioneerd door haar uitbarsting en ik zag sommigen ook een traantje wegpikken. Inmiddels had ik een tweetal flessen champagne geopend en werd getoast op de goede afloop.
Oma had een grote rijsttafel laten bezorgen en wat later zat iedereen aan de eettafel te genieten van het heerlijke eten. Harm legde ons uit wat ze allemaal gedaan hebben en bedankte ook de politie voor hun medewerking. Ik was erg benieuwd van wie het scenario kwam en ook hoe ze in godsnaam mijnheer X zover hadden kunnen krijgen mee te werken. Harm keek Steven hierop aan, die daarop antwoordde dat hij wat informatie had doorgespeeld gekregen en vervolgens deze man benaderd had. En daar mijnheer X een zwak had en heeft voor Wilma, was hij bereid om mee te werken, ook omdat het voor hem een leuke revanche was op zoals hij het zei: “Die arrogante eikels”. Ik wilde ten slotte ook iets meer weten over de legaliteit van het eisenpakket en in hoeverre de politie en eventueel justitie akkoord waren gegaan.
Ook nu weer nam Steven het woord en zei dat hij dat deel, samen met Annet, voor zijn rekening genomen had en dit in overleg met alle partijen, inclusief onze advocaten, afgehandeld had. Dat hij ook het grootste deel van het script geschreven had en doorgenomen met de acteur. Iets dat hij met erg veel plezier gedaan had, zo voegde hij toe. Eindelijk eens mensen op een ludieke manier terugpakken voor het leed wat ze andere aandeden. Puntje bij paaltje had iedereen genoten van deze actie en Annet voegde toe dat dat ook gold voor haar en haar collega’s die meegekeken hadden.
Het was een heerlijke namiddag geworden. Voordat iedereen weg ging bracht ik nog even het verlangen van Wilma ter berde om het hier niet bij te laten. Zij voelde zich zo vernederd door deze mannen dat ze hun echt nog meer wilde terugpakken. Harm bood aan haar hier mee te helpen, hij had wel een idee maar wilde dat ook met Annet even kortsluiten.
Bij het afscheid zei Annet nog tegen Wilma dat ze zich de komende week ter beschikking moest houden voor een tweetal informatieve gesprekken met haar collega’s. En liep samen met Harm weg.
Ik vergezelde mijn schoonmoeder wat later naar huis. Halverwege de wandeling viel ze me huilend in de armen en begon me uitvoerig te bedanken. We zochten daarop maar even een bankje op om de emoties tot rust te laten komen. Ik begreep dat het voor haar, net als trouwens voor mij, een zware periode geweest was, mede omdat zij er niet met haar man over kon praten. Nu alles achter de rug was, kwamen die emoties vrij. Ik: “Weet je mama, je kleindochters zijn een kopie van Wilma. Ik had met hun nooit de komende jaren kunnen leven omdat ik elke dag hun moeder in hun zie. Zij zouden het mij ook nooit vergeven hebben wanneer ik niet het onderste uit de kast gehaald had om Wilma hieruit te redden. Die gedachte alleen al was meer dan voldoende om door te zetten. En dan dat rot nummer van Reinhard May.”
Bij de laatste opmerking keek ze me vragend aan. Ik pak mijn iPhone zocht dat nummer op en speelde het af.
Ze luisterde, lachte en zei: “Ik heb wel altijd het idee gehad dat je een romantische inslag hebt” en stond nog steeds lachend op om de wandeling voort te zetten. Haar vermoeidheid was ook direct over. Al verder gaande voegde ze toe: “Weet je Martin, men zegt wel eens dat met de ouderdom ook de wijsheid komt. En dat men nooit te oud is om te leren. Ergens kloppen beide uitspraken wel maar het gebeurd altijd weer op andere manier dan we verwachten.
Deze laatste weken met jou en Wilma hebben me dit weer laten zien en ik heb mijzelf opnieuw uitgevonden en daarbij jou ook veel beter leren kennen. Ik hoop dat dat laatste trouwens ook voor Wilma mag gelden. Jij hebt een erg begripvol hart en zoiets kan nooit hoog genoeg geacht worden. Ik besef weer hoe het leven een voorrecht is als je kunt groeien of worden tot wie je echt bent. Sowieso geldt dat voor mezelf en nu heb ik mogen ervaren op welke wijze jij dat doet. Hoe je jezelf bent gebleven, niet wegloopt voor moeilijke situaties, de ander in hun waarde laat. Ongeacht hoe zwaar dit ook voor je geweest is en door wat voor diepe dalen je heen bent gegaan dezer dagen. Je oordeelt niet, denkt na over wat er gebeurd en wat je kunt doen. Dat is het moeilijkste van alles weet je: “denken is moeilijk, de mens oordeelt liever zonder te weten”. Die acceptatie van jezelf is mijns inziens de essentie of kern van jouw kijk op het leven. Zelf kan ik zeggen dat ik trots ben om je te kennen en blij dat je de man van mijn dochter bent, hoe lastig ze je het ook vaak maakt.”
Ik was sprakeloos door de wijsheid die uit deze woorden sprak, verlegen zelfs, kon haar alleen maar omhelzen, een grote kus geven en bedanken voor alle steun deze laatste weken.
Bij thuiskomst bleek Wilma nog altijd in een euforische stemming te zijn. Nu we eindelijk alleen waren nam ze uitgebreid de tijd om me te bedanken. Ik werd mee naar boven getrokken naar onze badkamer. Het bleek dat ze het bad c.q. jacuzzi al had laten vollopen en ze kleedde me langzaam uit. Ik nam plaats in het de jacuzzi, en werd getrakteerd op een zeer erotische en opwindende striptease, voordat ze zelf naast me kwam zitten. Er stond champagne klaar en we lieten eerst alle stress en emoties uit ons lijf vloeien. Wilma laf tegen me aan en kon geen genoeg krijgen met me te kussen en te bedanken. De rest van de avond heb ik haar moeten afremmen. Wilma was niet te stoppen en gaf me weer eens een inkijk in haar libido. En ik was geestelijk gewoon te moe om daarin mee te gaan, wat ze gelukkig accepteerde.
Om het verhaal aangaande Marcel en Wouter kort te houden, het volgende:
Samen met Wilma had Harm de opgenomen scene van afgelopen maandag waarbij ze de heren onder hun ballen schopte etc. een beetje aangepast. De tekst was vervangen door de volgende, door Wilma ingesproken: “Goedenavond allemaal. Jullie kennen me waarschijnlijk van mijn aanwezigheid en mijn uitspattingen in de afgelopen jaren. De beide heren die u hier op deze video ziet en die u wellicht ook bekend voorkomen, hebben me al die jaren gedrogeerd en gechanteerd. En jullie ook wellicht door in de welkomstdrankjes XTC te vermengen. En tenslotte: in sommige kamers zijn camera’s geplaatst om sommige deelnemers eventueel te chanteren”.
Op de geplande BDSM-avond was in de seksclub, exact om middernacht ingebroken op het videosysteem en werd bovenstaande videoboodschap op elk scherm afgespeeld. Na het zien en aanhoren hiervan was er, naar horen zeggen, paniek en woede uitgebroken in de club. Vrijwel gelijktijdig vond er een politie-inval plaats. Daarbij werd onder meer gecontroleerd op bezit van drugs en waren Marcel en Wouter gearresteerd. Diezelfde nacht had hun familie compromitterende foto’s en video’s ontvangen. Op zondagochtend waren belastende documenten en compromitterende foto’s per koerier bij hun werkgevers thuis afgeleverd. Hiermee waren deze heren voor eens en altijd geruïneerd en hun verhaal wat ons betreft ten einde.
Hoofdstuk 31. Blackout.
Dit alles was zonder mijn medeweten gebeurd. De dag of beter nacht na de ontmaskering was ik namelijk erg ziek geworden. Aan de eerste dagen had ik sowieso vrijwel geen herinnering m.u.v. de erg zware hoofdpijn die ik had. Ik kon geen geluid, licht , totaal niets verdragen. Zelfs het bewegen van een pink was ondragelijk voor mij.
Groot was mijn verbazing toen ik niet in mijn eigen bed wakker werd maar in een ziekenhuisbed. Ook in een verduisterde ruimte en met een infuus in mijn linkerarm. Naast het bed zat Wilma die onmiddellijk reageerde op mijn bewegingen. Ze was meer dan blij te zien dat ik tekenen van leven vertoonde, gaf me een kus en riep de verpleegster erbij. Deze kwam al snel in gezelschap van een arts aanzetten. Er werden me wat vragen gesteld, zoals hoe ik me voelde, en daarna werden wat kleine testjes uitgevoerd. Daarna kreeg ik van Wilma te horen waarom ik in het ziekenhuis was beland.
In het kort gezegd kwam dit uit de koker van mijn schoonmoeder. Zij vond deze hoofdpijn niet normaal. Ondanks tegenwerpingen van mijn moeder, dat ik dit soort hoofdpijnen al twee keer eerder in mijn leven beleefd had, was ze niet te overtuigen. Ze had 2 dagen gewacht, omdat ik vroeger volgens mijn moeder altijd de derde dag bij zinnen kwam. En toen ik op zondag nog altijd niet reageerde, heeft ze haar zin doorgedreven. Blijkbaar had ze al eerder contact gezocht met een bevriende neuroloog die direct zondag al wat scans had laten uitvoeren. Gelukkig bleek er geen sprake van een hersenbloeding of tumor te zijn, iets waarvoor iedereen bevreesd was. En nu lag ik dus hier nog ter observatie in bed.
Iets later die dag kreeg ik dan bezoek van de neuroloog, vergezeld door mijn schoonmoeder en moeder. En bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn en mijn schoonmoeder moest met tegenzin toegeven dat mijn moeder misschien toch gelijk had. In ieder geval mocht ik naar huis.
Daar ik snipverkouden was, en ook nog altijd hoge koorts, dook ik direct het bed in. En kwamen mijn dochters en zoon even bij mij aan bed zitten. Ze waren erg geschrokken bij thuiskomst uit Limburg, had Wilma me al verteld. Zeker mijn dochters, die ondanks mijn verkoudheid naast me kwamen liggen, totdat ze werden weg gestuurd. Kaj vond nog even de tijd om snel te zeggen dat oma hem verteld had over de actie van afgelopen donderdag. Hij zelfs de video daarvan al gezien had. En hij het meer dan gaaf vond hoe ik die 2 mannen op hun nummer gezet werden. Wilde wel nog weten of we nu bij elkaar bleven. Kon hem alleen maar zeggen we ons best daarvoor zouden maar nog verder moeten praten, ook met hun. Hij misschien al met mams kon praten.
Hoofdstuk 32. Mijn moeders oordeel.
Die verdere week lag ik thuis in bed. De eerste dagen nog met een stevige koorts en ergens die week ving ik een deel van een gesprek op tussen Wilma, en haar en mijn moeder. Ik hoorde mijn moeder zeggen: “.. dat het waarschijnlijk kwam doordat ik op jeugdige leeftijd een paar keer na een zware hersenschudding altijd te vroeg opgestaan was. En dat dit ook steeds gebeurde na een zware emotionele gebeurtenis. De eerste keer na de dood van mijn opa toen ik 9 jaar was, de andere keer na de dood van mijn hond 5 jaar later. Met beide gebeurtenissen, zeg maar met verlies van iets geliefds, zou ik niet goed omgegaan zijn. Volgens mijn moeder had het mijn vertrouwen in mens en dier beschadigd, omdat ze me ze zo maar alleen achter lieten. Dat mijn hoofd of hersens dat niet aankonden, het niet begrepen zogezegd, dus kreeg ik een soort van blackout, zoals nu ook weer. Die duurde toen altijd twee dagen gevolgd door een zware verkoudheid. Het is blijkbaar zijn manier om met verlies om te gaan, als iemand of iets zijn rotsvaste vertrouwen beschadigd. Martin is daarna wel weer ok, maar ik weet dat hij niet meer dezelfde is als ervoor. Dat had ze gemerkt aan mijn liefde voor honden. Die was en is er nog altijd maar hij heeft er nooit meer een genomen. Die band durfde hij niet meer aan,” zo zei ze.
“En jij Wilma”, zo ging ze door: “hebt zijn vertrouwen gebroken, meer dan je wellicht beseft. Wat Martin nu met deze actie gedaan heeft voor jou, komt denk ik meer voort uit zijn betrokkenheid en liefde voor jullie kinderen, dat zij in een veilige en stabiele omgeving opgroeien. Dat is het belangrijkste voor hem, daar zet hij alles voor opzij. En dan geeft hij liever de voorkeur aan een slecht huwelijk dan aan een scheiding, puur omdat beter is voor hun. Hem kennende, voelt hij echter ook een soort van verantwoordelijkheid, loyaliteit aan jou, en daarom heeft hij dit allemaal gedaan. Dit hoefde hij niet, hij had al meer dan voldoende bewijs om de zeggenschap over hun te krijgen. Je bent nu verlost van het juk van die mannen, kunt op eigen benen staan en krijgt op de kop toe de beschikking over een mooie som geld. Dus je hoeft je geen zorgen te maken over je financieel toekomst.
Dit alles neemt niet weg dat je, in mijn ogen, een egoïst bent. Wij, maar ook je eigen ouders, hebben ook zo een fase in ons huwelijk mee gemaakt dat het saai leek. Je moeder heeft ooit eens gezegd dat ‘ de grootste tragedie van een gezin het niet-geleefde leven van de ouders is’. Die wijsheid hebben wij ons in onze oren geknoopt en je ouders ook voor zover ik weet. Want zowel ik en mijn man als jouw ouders hebben daar in onderling overleg een uitweg voor gevonden. Je ouders waren en zijn swingers, ik en mijn man zijn eerst naar parenclubs gegaan en de jaren daarna hebben we aan partnerruil gedaan. Dus voor een oplossing gekozen waar we samen van konden genieten, en geen van ons is in zijn eentje gaan rotzooien, zoals jij. We hadden en hebben respect voor onze partner.”
Inwendig moest ik gniffelen want vergelijkbare woorden had ik een paar weken eerder gehoord uit de mond van haar moeder. Vreemd dat onze ouders ons nooit op deze , zeg maar, val gewezen hadden, dat zou ons misschien veel ellende gespaard hebben.
Mijn moeder was inmiddels verder gegaan met haar betoog: “Dus houdt er maar rekening mee, Wilma, dat je zijn vertrouwen kwijt bent en dat het je zeer veel moeite zal kosten om dat terug te winnen als je dat nog wilt ten minste. Het zal nooit meer zijn zoals het geweest is, realiseer je dat zeer goed. Je moet accepteren dat dat onvoorwaardelijke vertrouwen verleden tijd is, want anders voer je een verloren strijd. Trouwens, je moet niet denken dat je dit nog kunt bespreken met hem. Dat je zijn vertrouwen bedrogen hebt is een vaststaand gegeven voor hem. Te meer daar het niet 1 keer is gebeurd maar over een periode van dik 3 jaar. Hij zal naar je luisteren maar ergens tijdens het gesprek haakt hij gewoon af. Niet dat dat bewust gebeurd. Hij heeft het gewoon te diep weggestopt in zijn onderbewustzijn, het is als een zwart gat in zijn hersens en op dat specifieke moment in het gesprek zal hij alles vergeten, zelfs dat waar jullie over aan het praten waren. Het is zijn manier om met dingen om te gaan en verder te leven. Vraag het maar aan zijn broer of zus die hebben met hem ook proberen te praten over opa of zijn hond. Oppervlakkig kan het nog maar als je dieper op zijn gevoelens ingaat, slaat hij dicht. En is hij het gesprek vergeten. Mijns inziens is dat ook goed want wat geweest is geweest en je moet verder met je leven. In zijn geval vergeten maar niet vergeven, nooit niet. Hij zal het met zich meedragen, je er nooit op aanspreken of je iets verwijten, maar zijn vertrouwen ben je kwijt. Dus als je echt nog iets met hem wilt zal dat anders zijn dan wat je ooit had. Kun je dit aan, wil je dat, stel je die vraag want de liefde zal anders aanvoelen. En doe dit nooit uit medelijden want dan doe je jezelf te kort. Zie het als een nieuwe fase in je leven en misschien vinden jullie de liefde opnieuw uit.”
Ik luisterde het aan en was verbaasd over mijn moeder. Hoe goed ze me kende en hoe feilloos ze de hand op de wond wist te leggen. Ze had 200% gelijk en ergens was ik blij dat zij dit aankaartte, ik had dat nooit zo kunnen verwoorden, en waarschijnlijk had Wilma het als onzin afgedaan. Nu, na deze woorden, kon ze nadenken over de consequenties van haar daden en ook of zij een toekomst met mij in het verschiet zag. Want zoals mijn moeder al zei, hetzelfde zou het nooit meer worden.
Opeens kreeg ik een hoestbui en de dames snelden de kamer binnen. Mijn moeder keek me aan, en ik gaf haar een knipoog en luchtzoen, waarop ze glimlachte. En stond even later op voor een bezoek aan het toilet, verfriste me een beetje en poetste mijn tanden. Dat was het dan ook wel want ik was nog te beroerd om iets meer te doen en weer blij het bed weer in te kunnen duiken. Gelukkig nu wel met heerlijk fris beddengoed want dat was snel verwisseld door mijn schoonmoeder. Ik was nog net in staat een kopje bouillon naar binnen werken voordat ik weer in slaap viel. Het heeft tot aan het eind van die week geduurd voordat ik koortsvrij was. Kon me ook niet herinneren ooit zo ziek geweest te zijn.
De dagen daarna hadden deze woorden van mijn moeder mij in mijn dromen achtervolgd. De pijn van het verlies van zowel mijn opa als mijn hond pijnigden dezer dagen mijn hersens en gevoel. Met name het gemis, de grote leegte die hierdoor in mijn leven was ontstaan, maakten deze dromen tot een hel voor me. De ongrijpbaarheid en het onomkeerbare, het definitieve lieten een gevoel van hulpeloosheid en machteloosheid bij me achter. Vreemd genoeg werd ik uiteindelijk op zaterdag opgeruimd en verfrist wakker. Erg rustig ook voor mijn gevoel. Wel kreeg ik naderhand te horen dat ik zeer onrustig geslapen had deze laatste paar dagen. Met mijn moeder heb ik later die dag over deze dromen gesproken en ze zei dat het wellicht mijn wijze was om dingen af te ronden en te verwerken. En dat dan die griep toch ergens goed voor was geweest.
Later die zaterdag kwam Wilma bij mij op bed zitten. Ze nestelde zich aan het voeteneinde en vroeg me hoe het nu met me ging. Mijn moeder had me al verteld dat ze elke avond en nacht aan mijn bed gekluisterd was. Altijd nadat de kinderen waren gaan slapen. Ze zat dan in een stoel naast mijn bed, en had me geen ogenblik alleen gelaten, volgens mijn moeder. Steeds met een boek in de hand. Zij had me verzorgd, het koortszweet weggewist, mij geholpen als ik mijn blaas moest legen. En als ik onrustige dromen had ze mijn handen vastgehouden. Mijn moeder had regelmatig alles gecheckt en als ze in slaap gevallen was, haar toegedekt. Zelf had ik van dit alles weinig tot niks meegekregen.
Nu zat ze dus aan het uiteinde van het bed, wel een beetje gespannen zag ik aan haar gelaatstrekken. Ik keek haar rustig aan en voordat ik haar wilde antwoorden realiseerde ik me dat ik mijn angst om haar te verliezen kwijt was. Wellicht was het niet zo zeer het verliezen, waar in bang voor was, maar meer de leegte die ze zou achterlaten in mijn leven als we uit elkaar zouden gaan. Ik voelde dat ik die leegte nu bij wijze van spreken zou kunnen omarmen, door durfde te gaan en er niet bang meer was . En met dat besef was ik eindelijk in staat om mijn emoties naar Wilma beter te stroomlijnen.
En viel er een rust over me heen, kon ik uiteindelijk het gesprek beginnen. Niet dat ik mijn boosheid of teleurstelling over haar verraad naar mij kwijt was, verre van dat. Maar ik zat niet meer in die negatieve mode, het verwijtende zeg maar. Afstandelijk ook niet, eerder iets van onaanraakbaar, zonder gevoelloos te zijn. Ik zag dat Wilma dat ook zo ervoer, en dat er een spanning van haar afviel.
Uiteindelijk gaf ik een antwoord door te zeggen dat het eerst sinds dagen echt goed met me ging. We praatten dan gemoedelijk over alledaagse zaken en ook de kinderen. Hoe hun vakantie geweest was, en meer. Ik hoorde dat ze eindelijk de moed had gehad om met Kaj te spreken. En ten slotte ook over de eerder beschreven actie in de seksclub. Ongemerkt was ze overgestapt naar haar eigen situatie. Ze vertelde me ook over het tweetal informatieve gesprekken, in bijzijn van haar advocaat, met de politie, en dat het daar voorlopig bij zou blijven. Daar er geen officiële aanklacht lag, hoefde ze dat ook niet meer te verwachten. Ook dat ze e.e.a met de belastingdienst moest regelen. Verder dat ze een drugtest heeft ondergaan, die gelukkig negatief was uitgevallen. Dat riep dan wel weer vragen bij mij op, die ik dan ook stelde. Zoals b.v. “Hoe vaak heb je dan nu wel drugs gebruikt als je seks met klanten had?” Daar moest ze dan weer op blozen en erkennen dat het minder was dan ze had doen voorkomen. Eigenlijk alleen maar op de avonden op de seksclub en bij sommige vervelende klanten.
Mocht er iemand denken dat het hier bij bleef, dan vergist hij of zij zich. Zie vervolg.
Dit is geen op zichzelf staand verhaal, maar het zevende deel uit een langere serie. Ik raad u aan om eerst de voorafgaande delen te lezen.
Veel plezier.
JohanK
Vervolg Hoofdstuk 27. Vertrouwen kweken.
Inmiddels was het dik na middernacht maar beiden hadden we nog niet echt slaap. De emoties van deze dag waren wel slopend geweest, en de adrenaline van de laatste uren was nog niet uitgegierd in ons lichaam. Tijd dus voor een slaapmutsje en we zaten lekker bij elkaar ieder van ons met zijn eigen gedachten. Totdat Wilma opeens zei: “ik ben blij dat je er weer bent in mijn leven. Je bent mijn anker dat realiseer ik me nu en dat heb ik de laatste jaren gemist”. En vleide zich tegen me aan. Ik liet het maar even zo, een zwaluw brengt ten slotte nog geen lente.
Mijn gedachten gingen dan naar het plannetje wat eerder op de dag in mijn hoofd gekropen was. Dat Wilma oversekst was, stond buiten kijf. Dat ze tevreden was met minimaal 2 seks afspraken per week ook. En eigenlijk verschilt dat niet zo erg veel van wat ze deed in onze studentenjaren. Wat als ik voor deze behoefte nu eens een oplossing zocht. Niet dat ik de plaats van Marcel en Wouter wilde innemen, maar een soort surrogaat pooier was misschien een tussenoplossing. Maar dan wel een luxere aanpak. En misschien bestond bij de andere vrouwe die nu voor Marcel en Wouter werken diezelfde behoefte. Dan zouden we dat pand kunnen gebruiken als een soort luxe bordeel.
Ik parkeerde die gedachte even en we besloten het bed op te zoeken. Ondanks dat we laat naar bed gegaan waren, was ik toch weer vroeg wakker. En die gedachte die ik geparkeerd had, kwam weer op. Hij ging alle kanten op, en beetje bij beetje vormde zich een patroon. Ik stond daarop op, pakte mijn iPad en legde mijn gedachten vast, plus wat bijbehorende actiepunten.
Ging vervolgens een ontbijt voor Wilma klaarmaken en bracht haar dat op bed. Ze was net wakker en keek me blij en dankbaar aan. Na een heerlijke ochtendkus vertelde ze mij dat ze voor het eerst sinds lange tijd onbekommerd en zonder zorgen had geslapen. Dat deed me deugd en ik stelde het volgende voor: “Fijn lieverd, geniet nu van je ontbijt en neem dan een lekker bad. Ik heb dadelijk nog een telefoongesprek en daarna hebben we alle tijd voor onszelf. Wat denk je ervan als we je ouders uitnodigen ergens een hapje te gaan eten?” Wilma knikte instemmend en zei: “Laten we dat hier doen ik heb echt zin om jullie te verwennen”.
Ik belde mijn schoonouders op en die gingen maar wat graag op onze uitnodiging in. Was eigenlijk ook alweer tijden geleden dat we dat gedaan hadden. Mijn schoonmama was wel nieuwsgierig naar de stand van zaken, en ik praatte haar bij. Ze was meer dan opgelucht te horen dat er weer een vorm van toenadering was, en .zei haar ook dat het actieplan nog altijd doorging en dat Harm me zo zou bijpraten.
Dat gebeurde uiteindelijk halverwege de middag. En kreeg van hem een update over op de stand van zaken rondom mijn actieplan. We hadden, mede dankzij de hulp van de oud-politierechercheur, nu meer dan voldoende materiaal in handen gekregen om er een mooie show van te maken. En zei dat ik donderdag ochtend mijn iPad of PC maar aan moest sluiten op de TV voor een live programma. Meer wilde hij nog niet kwijt. Ik nodigde nog dezelfde avond mijn schoonmoeder uit voor het bijwonen van deze liveshow.
De rest van de dinsdag en woensdag verliep verder rustig. Wel maakte Wilma en ik lange boswandelingen, aten ergens een pannenkoek en op een bepaald moment vroeg ik haar of ze nu al nagedacht had over de toekomst. Daarop antwoordde ze: “Nee, nog niet ben alleen maar aan het denken hoe ik die gasten kan terugpakken”. Ik : “Laat dat maar mijn zorg zijn. Denk je maar na over je toekomst”. Ze keek me aan en vroeg toe : “Meen je dat echt? Ga jij Wouter en Marcel aanpakken? En heb je er geen problemen mee als ik bijvoorbeeld betaalde seks heb met andere mannen of naar een seksclub ga?” Ik zeg: “Seks met andere mannen had je vroeger ook al uit vrije wil, net zoals ik met andere vrouwen trouwens. Ik zie je liever betaalde seks hebben dan dat je willekeurig een man in een kroeg oppikt. Je kunt bijvoorbeeld als escort werken dan weet je ook dat je beschermd wordt. Of misschien als gastvrouw in een seksclub. Ga nu maar eens rustig op internet uitzoeken wat de mogelijkheden zijn, of dat ook in je straatje past. We kunnen dat straks samen doen door een beetje te surfen op het net, als je wilt. En een parenclub doe ik liever samen met jou als je dat geen bezwaar vindt?”
Hoofdstuk 28. Toeleven naar de ‘Afrekening’.
We waren die woensdag laat in de middag thuis, toen ik een WhatsApp berichtje ontving met de mededeling ‘OPERATIE AFREKENING’ gestart: Pakketjes afgeleverd en in goede orde ontvangen. Tot morgenochtend. H.’
Ik had een lach op mijn gezicht, en Wilma vroeg: “Wat valt er te lachen.” Ik liet haar het berichtje zien en ze keek me stomverbaasd aan: “Zo snel al. Heb je alles wel goed doordacht op deze korte termijn. Ik wil niet dat ze door overhaast en onzorgvuldig werk ermee weg komen”. Waarop ik antwoordde: “Vertrouw maar op me.”
De rest van de avond probeerde ze meer uit me los te krijgen maar ik hield mijn kaken op elkaar. Wel kwamen er erg veel berichtjes binnen van Marcel en Wouter, die probeerden Wilma te bereiken en naarmate ze niets van zich liet horen, haar begonnen uit te maken voor slet en onbetrouwbare bitch. Haar vervolgens begonnen te bedreigen en zeiden haar wel weten te vinden. Anders gezegd: de paniek sloeg toe en ze wisten niet waar ze aan toe waren.
En ik, ik begon wel erg benieuwd te worden naar de volgende ochtend.
Wilma bleef me die avond aan mijn hoofd zeuren over wat precies Wouter en Marcel nu ontvangen hadden. Ik lag zelfs al in bed te doezelen toen ze me opeens verraste, in haar meesteresse pakje naast het bed stond, me vastbond en zei me zolang te straffen totdat ik het haar verteld had.
Zodra ze zag dat ik een erectie kreeg, greep ze de kans ze om haar woorden kracht bij te zetten en ging de zweep genadeloos over mijn pik en ballen, die door het ‘geweld’ in elkaar krompen. En nu met een echt sadistische lach op haar gezicht zei ze: “Moet ik het nog een keer vragen?”. Ik bleef echter volhouden in mijn stilzwijgen. Wilma wist hoe gevoelig mijn tepels waren en ik voelde hoe zij, nog altijd met die sadistische lach op haar gezicht, deze zachtjes begon te strelen, waar mijn pik zoals gebruikelijk weer direct op reageerde.
En zij herhaalde de vraag en weer bleef ik koppig en dus ging de zweep er weer over. Dit herhaalde zich een aantal keren totdat Wilma besefte dat ze op deze wijze niet verder kwam. Daarop verliet ze de kamer om even later terug te komen met een emmer knijpers.
Deze plaatste ze 1 voor 1 op mijn pik, ballen en tepels, ik schat zo een stuk of 25 in totaal. Ze zei: “Ik vraag het je voor de laatste keer, anders moet je de Mrs. maar gaan smeken en ik weet niet of je dan nog wel genade krijgt.” Ik bleef stil en zij begon me nu genadeloos te zwepen. Een voor een sloeg ze de knijpers los. Wat behoorlijk veel pijn deed en na een keer of 20 gaf ik me over en smeekte haar te stoppen. Wilma ging voor straf echter tot het bittere einde door en eindigde met: “Als ik niet tevreden ben met wat ik zie, begin ik opnieuw. In het andere geval volgt een kleine beloning.” Ze haalde mijn iPhone en ik ontgrendelde deze. Ze las het bericht wat ze gezonden hadden, bekeek de bijgevoegde documenten en foto’s, en er verscheen een grote lach op haar gezicht. “Dit verdient een erg grote beloning” zei ze. “Je meesteres is meer dan tevreden met haar slaafje. Je mag als beloning je Mrs. nu lekker naar een hoogtepunt likken en daarna zal ze je neuken als toetje. Want dat heb je wel verdiend.”
Ze wist verdomd goed hoe weerloos ik was voor de heerlijke geurtjes en smaak van haar geile kut, hoe extreem geil ik daarvan werd en dat alleen al een beloning voor mij zou zijn. Ze kleedde zich helemaal uit, tot op haar lieslaarzen na. Nog zoiets wat me opwindt, is haar daar zo naakt te zien staan met die hoge laarzen met stiletto hakken aan. Ze maakte de boeien los, ging boven me staan, beide laarzen aan weerszijde van mijn kin en nek. Ik voelde de druppels van haar sapjes al op mijn gezicht vallen en probeerde er een paar op te vangen. Mmm, en toen zakte ze langzaam omlaag totdat ze boven op mij zat. Ze wreef haar heerlijke onderlijf over mijn gezicht totdat mijn tong haar heerlijke natte vagina en clitje bereikte. Ik genoot van haar heerlijke schaamlippen, likte haar clitje wat al erg hard en fier vooruit stond en uiteindelijk ging ik met mijn tong heerlijk in haar hete en vochtige vagina. Ik hoorde een diepe kreun van voldoening. Mijn tong ging zo diep als mogelijk naar binnen en met een hand begon ik haar clitje te masseren terwijl ik haar lekker door bleef likken. Slurpte haar heerlijke sapjes op en speelde nu met haar borsten en tepels.
Wilma kwam tot mijn verrassing al heel snel klaar en hoe wel niet. Het geil spoot eruit en bleef maar even doorgaan. Ze sidderde, krijste en ik had de grootste moeite om alles te verwerken, stikte er haast in. En zij bleef maar schokken op mijn mond en gezicht, het leek wel of ze een orgasme in een orgasme beleefde zo heftig ging het er aan toe. Het raasde door haar hele lijf heen en nam pas na enkele minuten af. Om vervolgens op mijn lichaam ineen te zakken en ik had de grootste moeite me te bevrijden onder haar last. Mocht al blij zijn dat ze me vooraf los gemaakt had, alsof ze helderziend geweest was. Ze lag er bijna bewusteloos bij, zo kwam het in ieder geval op mij over. Dus trok ik snel haar laarzen uit, legde wat badhanddoeken op ons doordrenkte bed en keek zo op haar neer. Ze lief en onschuldig zij daar nu lag.
Dat kijken naar een vrouw die zojuist een heerlijk orgasme beleefd had, vond ik sowieso altijd al een van de mooiste momenten in mijn leven. Een vrouw ziet dan zo vreselijk mooi uit. Het lijkt wel of er dan een soort glans of aura over haar hele lichaam streelt , ze straalt dan een bepaalde zachtheid, loomheid uit. Wilma’s lichaam gloeide helemaal en ik vleide me naast haar neer en legde een deken over ons neer. Ze kwam na een paar minuten een beetje bij zinnen, kroop in mijn armen om vervolgens in tranen uit te barsten. Van geluk zo bleek even later.
Na een tijdje was ze uitgehuild en ik vroeg haar wat er gebeurd was, voegde ook toe dat ik nog nooit zo een heftig orgasme van haar had meegemaakt. Dat laatste moest ze zelf ook beamen, ze had het idee dat het misschien wel een soort ontlading geweest was van alle spanning van deze laatste jaren. Een andere verklaring kon ze in ieder geval niet bedenken. Zelf had ik mijn twijfels, maar tja wat weet ik van vrouwelijke orgasmes af. ten minste niet van de emotionele kant, wat er allemaal bij loskomt.
Voor haar overheerste het gevoel dat eindelijk, na zoveel tijd, alles goed zou gaan komen. En met dat gevoel viel ze in slaap. Mijn andere beloning viel in het water, maar misschien was dat ook wel beter, zo.
Hoofdstuk 29. De afrekening.
De volgende morgen stonden we rond 9.00 uur op. Snel douchen, aankleden en naar beneden. Wilma bereidde het ontbijt voor gedurende de tijd dat ik de PC aansluit op de TV en uittest. We settelden ons op de bank met ons ontbijt en de koffie. Even later kwam schoonmama ook binnenlopen en ging in een gemakkelijke stoel zitten met een kop koffie en stukje gebak. We keuvelden een beetje totdat even voor 9.45 een beeld verscheen van een vergaderruimte.
We zagen een zeer leeg bureau omringd door leren zitstoelen staan, een mooie stijlvolle boekenkast, en een zithoek. Verder een kleine bar met wat drankjes. Op dat moment betrad een wat oudere, zeer gedistingeerd uitziende, man de kamer met een map documenten onder zijn armen. Er werd even omgeschakeld naar een andere ruimte waar inmiddels ook een paar, mij onbekende, mensen zaten. Wilma herkende de notaris waar ze de contracten getekend en haar B.V. opgericht had. Ze keek me verbaasd aan, waarop ik even een kleine uitleg gaf. Zei dat de oudere man in de eerste kamer een acteur was die dadelijk het toneelstuk zou openen. De notaris in de andere kamer was hier omdat we inmiddels wisten dat hij valsheid in geschrifte had gepleegd en straks in het verhaal nog een kleine rol zou spelen.
Deze man had zich inmiddels al geïnstalleerd, de PC gestart en het viel me op dat er ook een beamer en videoscherm geïnstalleerd waren. Hij testte alles uit, en ging dan zgn. aan het werk. Even later werd er geklopt en een secretaresse kondigde bezoek aan. Wouter kwam naar binnen, zeer geagiteerd en viel stil, leek wel overdonderd door de deftig uitziende omgeving en zeer waarschijnlijk ook door de hautaine uitstraling van de man in de stoel. Deze stond op en heette hem van harte welkom. Iets vergelijkbaars gebeurde wat later ook bij de binnenkomst van Marcel. Beiden waren totaal geïntimideerd door de entourage, hun gesprekspartner en zaten onrustig in hun stoel. Het was overduidelijk dat ze van hun à propos waren, geen idee hadden van wat hun te wachten stond, waarin ze nu beland waren.
De man opende het gesprek en bedankte beide heren dat ze op zo een korte termijn tijd hadden kunnen vrijmaken om langs te komen. Wouter gromde en zei binnensmonds: “Alsof we een andere keuze hadden.” De man negeerde zijn opmerking en ging stoïcijns verder: “Ik vertegenwoordig een aantal mensen die beleggingen hebben gedaan op advies van een dame, Wilma genaamd, die als partner met jullie samenwerkt. Bij deze mensen is wel degelijk bekend dat dit een dekmantel is voor andere dubieuze praktijken van jullie, en zij weten deksels goed dat zij daarvan niet op de hoogte is. Mijn klanten hebben hun zorgen bij ons geuit dat ze niet blij zijn met de wijze waarop jullie haar behandelen, nu en ook in het verleden. Dit hadden ze echter oogluikend toegestaan, omdat het rendement op hun investeringen meer dan goed was en sommigen ook hebben mogen genieten van de extra diensten van Wilma, maar dat laatste is bijzaak voor hun. Ze zijn niet alleen verontrust over jullie plannen met haar, nee zij ergeren zich er ronduit aan hoe jullie omgang met haar, hoe jullie haar misbruiken voor jullie eigen plezier en nu haar gezinsleven willen ruïneren.
Daarom hebben zij de koppen bij elkaar gestoken en zijn tot het besluit gekomen in te grijpen, een einde aan deze praktijken te maken en hebben zij onze expertise ingeroepen, omdat wij ervaring met dit soort praktijken hebben. Ja, en kijk maar niet zo verbaasd dat deze mensen elkaar kennen. Op hun niveau gelden andere regels dan voor mensen als jullie. We volgen jullie nu al een tijdje, en hebben in deze laatste maanden erg veel belastend materiaal verzameld. Wat trouwens een fluitje van een cent was. En dan niet alleen informatie van de laatste weken, maar ook uit het verleden. Jullie hebben gisteravond slechts een paar kleine voorbeelden gekregen van hetgeen we gevonden hebben, reken erop dat het veel meer is. Wij geven jullie nu alleen een kleine inkijk van wat nodig is voor deze zaak, van wat we hebben en weten.”
Er werd vervolgens een kleine presentatie gestart die een overzicht gaf van meerdere documenten, foto’s en video’s die verkregen waren door in te breken in hun omgeving. Outlook bestanden, klanten overzichten, foto’s van het kantoor c.q. het luxe bordeel, video’s van diverse sekssessies, chantage brieven, informatie over de diverse B.V’s, etc. Wouter en Marcel werden lijkbleek toen ze beseften dat al hun gegevens in handen van derden was gevallen.
De man vervolgde: “Ik zie aan jullie reactie dat het duidelijk is in welke situatie jullie beland zijn. Ik vertegenwoordig echter alleen klanten van Wilma, klanten die hun beleggingen willen veiligstellen, nu en in de nabije toekomst.” Dit ging zo nog een tijdje door totdat hij zei: “Laten we een kleine pauze inlassen, voordat ik overga op het eisenpakket van mijn klanten. Als jullie behoefte hebben aan frisse lucht of even rustig willen overleggen kan dat. U kunt hier van ons koffie krijgen of aan de overkant van de straat, en in dat restaurant een kop koffie drinken. In dat laatste geval verwacht ik jullie over een half uur terug”. Wouter en Marcel besloten tot het laatste.
Ook wij namen een kleine pauze, waarin zowel Wilma als haar moeder mij stralend aankeken. Ik moest zelf ook erkennen dat mijn oorspronkelijke plan omgetoverd was tot iets ongelofelijks. En diep in mijzelf was ik Harm en Steven erg dankbaar voor wat ze voor elkaar gekregen hadden. Maar dit was pas part 1. Dus gingen we goed zitten voor het vervolg.
Na een klein half uur kwamen ze terug en het leek erop alsof ze zich herpakt hadden en de regie probeerden over te nemen. Voordat de man het woord kon nemen begon Wouter te praten. In het kort kwam zijn verhaal erop neer dat hij hem niet geloofde, dacht dat hij blufte. Want zij hadden belastend materiaal van al hun klanten dat ze zo openbaar konden maken en daarmee de reputatie van deze personen konden vernietigen. De man luisterde onbewogen naar zijn betoog. En toch, toen Wouter hiermee klaar was, en met een grote arrogante blik achterover leunde in zijn stoel, bleef deze man rustig. Totaal niet onder de indruk van wat hij gehoord had, pakte alleen maar de telefoon op, en draaide een nummer. Schakelde slechts de luidspreker op de telefoon aan, meer niet. Ik zag het zelfvertrouwen, de arrogantie, bij beide mannen omslaan in onzekerheid. Zo een reactie op Wouters betoog hadden ze niet verwacht. Aan de andere kant van de lijn begon nu een man, laten we hem Mijnheer X noemen, te spreken: “Goedemorgen Wouter en Marcel”, zo startte hij. “Hoe voelt het nu om aan de andere kant van de tafel te zitten en zelf het slachtoffer van chantage te zijn. Ik heb het genoegen gehad dit gesprek te mogen volgen en kan alles beamen wat deze heer eerder aan jullie verteld heeft. En voor de goede orde alles wat jullie aan belastend materiaal van ons denken te hebben is reeds verwijderd van de server en ook de backup bestanden zijn vernietigd. Als je wilt kun je dat nu controleren maar dat betekent ook dat onze sancties aan jullie groter en hoger worden. Die keus is aan jullie. Voor nu raad ik jullie ten zeerste aan erg goed naar ons eisenpakket, dat jullie dadelijk voorgeschoteld krijgen, te luisteren.”
Wilma keek me aan en zei: “Ken je deze man en hoe weet je dat hij een klant van mij was.” Ik kon alleen maar aangeven dat ik zelf ook verrast was door deze actie en nergens van op de hoogte was. Marcel en Wouter bonden in en van hun eerder vertoonde zelfvertrouwen was niets meer over. Als geslagen honden zaten ze nu in hun stoelen.
De man legde de hoorn weer op de haak terug en vroeg Marcel en Wouter of ze nu iets te drinken wilden hebben voordat hij zou beginnen met het voorlezen van het eisenpakket. Beiden knikten van nee. Dat eisenpakket bleek een aardige waslijst te zijn en het heeft weinig zin hier uitgebreid op in te gaan. Dit pakket was trouwens in overleg met Wilma’s advocaat samengesteld. Belangrijkste was wel dat naast het ongeldig verklaren van het contract van Wilma, zij ook vrijgepleit of beter onwetend verklaard werd van alle illegale praktijken die de heren in de loop der jaren uitgevoerd en opgebouwd hadden. Daarnaast zou ze een enorme vergoeding voor alle werkzaamheden die ze gedaan had, inclusief voor de avonden in de seksclub. Een vergoeding waar natuurlijk wel nog belasting van afging en waarschijnlijk ook nog een boete. Die weer op M&W door berekend zou worden.
Voldeden de heren niet aan het gestelde eisenpakket dan waren dit de te verwachten sancties:
Hun familie zou geïnformeerd worden onder meer door pikante foto’s en video’s van hun escapades;
Hun werkgevers zouden geïnformeerd worden over hun dubbelleven en de financiële malversaties;
De politie alle documenten kreeg toegespeeld.
De man keek vervolgens Marcel en Wouter aan en vroeg: “Gaan jullie hiermee akkoord?” Het bleef voor een moment stil aan de kant van de heren voordat ze stilletjes knikten. “Dat is dan geregeld” zei de man. “Kunnen jullie me nu vergezellen naar de kamer hiernaast? Daar zit een notaris die al wat documenten voorbereid heeft om e.e.a. te effectueren”. Gebroken liepen Marcel en Wouter mee naar de aangrenzende kamer waar ze hun eigen notaris zagen in gezelschap van een andere notaris. De oudere man zei dat ze wisten dat hun notaris ‘Valsheid in geschrifte’ gepleegd had, dat ook al bekend had en hier alleen uit puur formele redenen aanwezig was. De echte formaliteiten zouden daarom door de andere notaris afgehandeld gaan worden.
Ter afsluiting stelde hij nog een laatste vraag, puur uit nieuwsgierigheid zo voegde hij toe: “Waarom hebben jullie je oog op een oudere getrouwde vrouw laten vallen, en niet op een jongere van in de twintig?” Wouter antwoordde: “Heel simpel, ze was beschikbaar en had al een, mijns inziens trouwens onterechte, reputatie als het sletje van het bedrijf. Ze scheen in het verleden iets gehad te hebben met een manager, vandaar die reputatie, dat ze zich omhoog geneukt had. Belangrijker was dat zij hierdoor makkelijk te manipuleren en te chanteren was. Haar gezin betekende alles voor haar, makkelijker kon gewoon niet. Een voor ons eenvoudig uit te spelen kaart zogezegd. En onze klanten voelden ze zich comfortabel bij haar: een oudere, wijzere, ervaren en zeer zeker ook geduldige en gulzige vrouw, ofwel ‘een kat in de zak’ voor ons. Bijkomend voordeel was dat ze een nymfomane bleek te zijn. Echt onverzadigbaar en we hebben ervan genoten en ons profijt ermee opgedaan.”
Ik keek bij dit zakelijke en kille antwoord naar Wilma. En zag een ongelofelijke ontnuchtering, woede, gevolgd door schaamte op haar gezicht. Waar ik helemaal in kon meegaan, dit koude en onbeschofte antwoord was meer dan een klap voor haar. Zo misbruikt en gemanipuleerd te worden, je gezin op het spel te zetten voor dit soort mannen, pff. Nog niet te spreken over de hoeveelheid geld die ze al die jaren aan haar verdiend hadden, en nog hoopten te verdienen.
Voordat Marcel en Wouter het pand verlieten zei de man nog: “Zoek ons niet op want dat heeft geen zin. We weten jullie ten alle tijden te vinden. Dit pand zal over een paar uur leeg en verlaten zijn”.
Hoofdstuk 30. Na afloop.
Zodra de heren weg waren en ook de notarissen het pand verlaten hadden zag ik Harm, Steven in gezelschap van Annet in beeld komen. De eerste twee in een euforische stemming, de laatste wat meer gereserveerd maar wel met een brede lach op haar gezicht. Harm belde me op en zette de microfoon op de luidspreker en vroeg ons hoe het nu ging. Ik gaf de telefoon aan Wilma en die zei huilend van blijdschap: “Het is de mooiste reality uitzending ooit geweest in mijn leven. Ik ben zo blij met hoe jullie deze klootzakken hebben aangepakt. Van wie kwam dat idee?” en begon vervolgens iedereen te bedanken voor wat ze voor haar gedaan hadden.
Ik nam het daarna van haar over en nodigde allen uit om naar ons te komen. Dat zegden ze toe, ook Annet. Ik ging vervolgens met Wilma even een klein rondje wandelen zodat ze even tot zichzelf kon komen. Boosheid, gekwetstheid, het gevoel van zo misbruikt te zijn, echt alles kwam er bij haar uit. Ze voelde zich zo stom, door en door vernederd, en al helemaal door de toon waarop Wouter zei, dat ze beschikbaar was. Ze was nog altijd laaiend bij terugkomst van onze wandeling en wilde het hier absoluut niet bij laten. Er leefde bij haar echt een groot verlangen naar wraak, om het Wouter en Marcel dubbel en dwars terug te betalen. De financiële vergoeding die ze kreeg, woog niet op tegen de vernedering, zo zei ze. Dat was alleen maar een vergoeding voor haar werkzaamheden en niet voor de jarenlange vernedering die ze ondergaan had. Ze was hier onverbiddelijk in en ik beloofde haar dit straks ter sprake te brengen. Want onderschat niet een gekrenkte vrouw, en dat was zij zeker.
Een half uur later kwamen de anderen, en werden door Wilma persoonlijk bij de deur opgevangen en nogmaals hartelijk bedankt door haar. Harm overhandigde de getekende papieren wat hem een dikke kus en warme omhelzing opleverde, waarna zij opnieuw in tranen uitbrak. Alle emoties en stress kwamen er eindelijk uit. Iedereen was ook geëmotioneerd door haar uitbarsting en ik zag sommigen ook een traantje wegpikken. Inmiddels had ik een tweetal flessen champagne geopend en werd getoast op de goede afloop.
Oma had een grote rijsttafel laten bezorgen en wat later zat iedereen aan de eettafel te genieten van het heerlijke eten. Harm legde ons uit wat ze allemaal gedaan hebben en bedankte ook de politie voor hun medewerking. Ik was erg benieuwd van wie het scenario kwam en ook hoe ze in godsnaam mijnheer X zover hadden kunnen krijgen mee te werken. Harm keek Steven hierop aan, die daarop antwoordde dat hij wat informatie had doorgespeeld gekregen en vervolgens deze man benaderd had. En daar mijnheer X een zwak had en heeft voor Wilma, was hij bereid om mee te werken, ook omdat het voor hem een leuke revanche was op zoals hij het zei: “Die arrogante eikels”. Ik wilde ten slotte ook iets meer weten over de legaliteit van het eisenpakket en in hoeverre de politie en eventueel justitie akkoord waren gegaan.
Ook nu weer nam Steven het woord en zei dat hij dat deel, samen met Annet, voor zijn rekening genomen had en dit in overleg met alle partijen, inclusief onze advocaten, afgehandeld had. Dat hij ook het grootste deel van het script geschreven had en doorgenomen met de acteur. Iets dat hij met erg veel plezier gedaan had, zo voegde hij toe. Eindelijk eens mensen op een ludieke manier terugpakken voor het leed wat ze andere aandeden. Puntje bij paaltje had iedereen genoten van deze actie en Annet voegde toe dat dat ook gold voor haar en haar collega’s die meegekeken hadden.
Het was een heerlijke namiddag geworden. Voordat iedereen weg ging bracht ik nog even het verlangen van Wilma ter berde om het hier niet bij te laten. Zij voelde zich zo vernederd door deze mannen dat ze hun echt nog meer wilde terugpakken. Harm bood aan haar hier mee te helpen, hij had wel een idee maar wilde dat ook met Annet even kortsluiten.
Bij het afscheid zei Annet nog tegen Wilma dat ze zich de komende week ter beschikking moest houden voor een tweetal informatieve gesprekken met haar collega’s. En liep samen met Harm weg.
Ik vergezelde mijn schoonmoeder wat later naar huis. Halverwege de wandeling viel ze me huilend in de armen en begon me uitvoerig te bedanken. We zochten daarop maar even een bankje op om de emoties tot rust te laten komen. Ik begreep dat het voor haar, net als trouwens voor mij, een zware periode geweest was, mede omdat zij er niet met haar man over kon praten. Nu alles achter de rug was, kwamen die emoties vrij. Ik: “Weet je mama, je kleindochters zijn een kopie van Wilma. Ik had met hun nooit de komende jaren kunnen leven omdat ik elke dag hun moeder in hun zie. Zij zouden het mij ook nooit vergeven hebben wanneer ik niet het onderste uit de kast gehaald had om Wilma hieruit te redden. Die gedachte alleen al was meer dan voldoende om door te zetten. En dan dat rot nummer van Reinhard May.”
Bij de laatste opmerking keek ze me vragend aan. Ik pak mijn iPhone zocht dat nummer op en speelde het af.
Ze luisterde, lachte en zei: “Ik heb wel altijd het idee gehad dat je een romantische inslag hebt” en stond nog steeds lachend op om de wandeling voort te zetten. Haar vermoeidheid was ook direct over. Al verder gaande voegde ze toe: “Weet je Martin, men zegt wel eens dat met de ouderdom ook de wijsheid komt. En dat men nooit te oud is om te leren. Ergens kloppen beide uitspraken wel maar het gebeurd altijd weer op andere manier dan we verwachten.
Deze laatste weken met jou en Wilma hebben me dit weer laten zien en ik heb mijzelf opnieuw uitgevonden en daarbij jou ook veel beter leren kennen. Ik hoop dat dat laatste trouwens ook voor Wilma mag gelden. Jij hebt een erg begripvol hart en zoiets kan nooit hoog genoeg geacht worden. Ik besef weer hoe het leven een voorrecht is als je kunt groeien of worden tot wie je echt bent. Sowieso geldt dat voor mezelf en nu heb ik mogen ervaren op welke wijze jij dat doet. Hoe je jezelf bent gebleven, niet wegloopt voor moeilijke situaties, de ander in hun waarde laat. Ongeacht hoe zwaar dit ook voor je geweest is en door wat voor diepe dalen je heen bent gegaan dezer dagen. Je oordeelt niet, denkt na over wat er gebeurd en wat je kunt doen. Dat is het moeilijkste van alles weet je: “denken is moeilijk, de mens oordeelt liever zonder te weten”. Die acceptatie van jezelf is mijns inziens de essentie of kern van jouw kijk op het leven. Zelf kan ik zeggen dat ik trots ben om je te kennen en blij dat je de man van mijn dochter bent, hoe lastig ze je het ook vaak maakt.”
Ik was sprakeloos door de wijsheid die uit deze woorden sprak, verlegen zelfs, kon haar alleen maar omhelzen, een grote kus geven en bedanken voor alle steun deze laatste weken.
Bij thuiskomst bleek Wilma nog altijd in een euforische stemming te zijn. Nu we eindelijk alleen waren nam ze uitgebreid de tijd om me te bedanken. Ik werd mee naar boven getrokken naar onze badkamer. Het bleek dat ze het bad c.q. jacuzzi al had laten vollopen en ze kleedde me langzaam uit. Ik nam plaats in het de jacuzzi, en werd getrakteerd op een zeer erotische en opwindende striptease, voordat ze zelf naast me kwam zitten. Er stond champagne klaar en we lieten eerst alle stress en emoties uit ons lijf vloeien. Wilma laf tegen me aan en kon geen genoeg krijgen met me te kussen en te bedanken. De rest van de avond heb ik haar moeten afremmen. Wilma was niet te stoppen en gaf me weer eens een inkijk in haar libido. En ik was geestelijk gewoon te moe om daarin mee te gaan, wat ze gelukkig accepteerde.
Om het verhaal aangaande Marcel en Wouter kort te houden, het volgende:
Samen met Wilma had Harm de opgenomen scene van afgelopen maandag waarbij ze de heren onder hun ballen schopte etc. een beetje aangepast. De tekst was vervangen door de volgende, door Wilma ingesproken: “Goedenavond allemaal. Jullie kennen me waarschijnlijk van mijn aanwezigheid en mijn uitspattingen in de afgelopen jaren. De beide heren die u hier op deze video ziet en die u wellicht ook bekend voorkomen, hebben me al die jaren gedrogeerd en gechanteerd. En jullie ook wellicht door in de welkomstdrankjes XTC te vermengen. En tenslotte: in sommige kamers zijn camera’s geplaatst om sommige deelnemers eventueel te chanteren”.
Op de geplande BDSM-avond was in de seksclub, exact om middernacht ingebroken op het videosysteem en werd bovenstaande videoboodschap op elk scherm afgespeeld. Na het zien en aanhoren hiervan was er, naar horen zeggen, paniek en woede uitgebroken in de club. Vrijwel gelijktijdig vond er een politie-inval plaats. Daarbij werd onder meer gecontroleerd op bezit van drugs en waren Marcel en Wouter gearresteerd. Diezelfde nacht had hun familie compromitterende foto’s en video’s ontvangen. Op zondagochtend waren belastende documenten en compromitterende foto’s per koerier bij hun werkgevers thuis afgeleverd. Hiermee waren deze heren voor eens en altijd geruïneerd en hun verhaal wat ons betreft ten einde.
Hoofdstuk 31. Blackout.
Dit alles was zonder mijn medeweten gebeurd. De dag of beter nacht na de ontmaskering was ik namelijk erg ziek geworden. Aan de eerste dagen had ik sowieso vrijwel geen herinnering m.u.v. de erg zware hoofdpijn die ik had. Ik kon geen geluid, licht , totaal niets verdragen. Zelfs het bewegen van een pink was ondragelijk voor mij.
Groot was mijn verbazing toen ik niet in mijn eigen bed wakker werd maar in een ziekenhuisbed. Ook in een verduisterde ruimte en met een infuus in mijn linkerarm. Naast het bed zat Wilma die onmiddellijk reageerde op mijn bewegingen. Ze was meer dan blij te zien dat ik tekenen van leven vertoonde, gaf me een kus en riep de verpleegster erbij. Deze kwam al snel in gezelschap van een arts aanzetten. Er werden me wat vragen gesteld, zoals hoe ik me voelde, en daarna werden wat kleine testjes uitgevoerd. Daarna kreeg ik van Wilma te horen waarom ik in het ziekenhuis was beland.
In het kort gezegd kwam dit uit de koker van mijn schoonmoeder. Zij vond deze hoofdpijn niet normaal. Ondanks tegenwerpingen van mijn moeder, dat ik dit soort hoofdpijnen al twee keer eerder in mijn leven beleefd had, was ze niet te overtuigen. Ze had 2 dagen gewacht, omdat ik vroeger volgens mijn moeder altijd de derde dag bij zinnen kwam. En toen ik op zondag nog altijd niet reageerde, heeft ze haar zin doorgedreven. Blijkbaar had ze al eerder contact gezocht met een bevriende neuroloog die direct zondag al wat scans had laten uitvoeren. Gelukkig bleek er geen sprake van een hersenbloeding of tumor te zijn, iets waarvoor iedereen bevreesd was. En nu lag ik dus hier nog ter observatie in bed.
Iets later die dag kreeg ik dan bezoek van de neuroloog, vergezeld door mijn schoonmoeder en moeder. En bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn en mijn schoonmoeder moest met tegenzin toegeven dat mijn moeder misschien toch gelijk had. In ieder geval mocht ik naar huis.
Daar ik snipverkouden was, en ook nog altijd hoge koorts, dook ik direct het bed in. En kwamen mijn dochters en zoon even bij mij aan bed zitten. Ze waren erg geschrokken bij thuiskomst uit Limburg, had Wilma me al verteld. Zeker mijn dochters, die ondanks mijn verkoudheid naast me kwamen liggen, totdat ze werden weg gestuurd. Kaj vond nog even de tijd om snel te zeggen dat oma hem verteld had over de actie van afgelopen donderdag. Hij zelfs de video daarvan al gezien had. En hij het meer dan gaaf vond hoe ik die 2 mannen op hun nummer gezet werden. Wilde wel nog weten of we nu bij elkaar bleven. Kon hem alleen maar zeggen we ons best daarvoor zouden maar nog verder moeten praten, ook met hun. Hij misschien al met mams kon praten.
Hoofdstuk 32. Mijn moeders oordeel.
Die verdere week lag ik thuis in bed. De eerste dagen nog met een stevige koorts en ergens die week ving ik een deel van een gesprek op tussen Wilma, en haar en mijn moeder. Ik hoorde mijn moeder zeggen: “.. dat het waarschijnlijk kwam doordat ik op jeugdige leeftijd een paar keer na een zware hersenschudding altijd te vroeg opgestaan was. En dat dit ook steeds gebeurde na een zware emotionele gebeurtenis. De eerste keer na de dood van mijn opa toen ik 9 jaar was, de andere keer na de dood van mijn hond 5 jaar later. Met beide gebeurtenissen, zeg maar met verlies van iets geliefds, zou ik niet goed omgegaan zijn. Volgens mijn moeder had het mijn vertrouwen in mens en dier beschadigd, omdat ze me ze zo maar alleen achter lieten. Dat mijn hoofd of hersens dat niet aankonden, het niet begrepen zogezegd, dus kreeg ik een soort van blackout, zoals nu ook weer. Die duurde toen altijd twee dagen gevolgd door een zware verkoudheid. Het is blijkbaar zijn manier om met verlies om te gaan, als iemand of iets zijn rotsvaste vertrouwen beschadigd. Martin is daarna wel weer ok, maar ik weet dat hij niet meer dezelfde is als ervoor. Dat had ze gemerkt aan mijn liefde voor honden. Die was en is er nog altijd maar hij heeft er nooit meer een genomen. Die band durfde hij niet meer aan,” zo zei ze.
“En jij Wilma”, zo ging ze door: “hebt zijn vertrouwen gebroken, meer dan je wellicht beseft. Wat Martin nu met deze actie gedaan heeft voor jou, komt denk ik meer voort uit zijn betrokkenheid en liefde voor jullie kinderen, dat zij in een veilige en stabiele omgeving opgroeien. Dat is het belangrijkste voor hem, daar zet hij alles voor opzij. En dan geeft hij liever de voorkeur aan een slecht huwelijk dan aan een scheiding, puur omdat beter is voor hun. Hem kennende, voelt hij echter ook een soort van verantwoordelijkheid, loyaliteit aan jou, en daarom heeft hij dit allemaal gedaan. Dit hoefde hij niet, hij had al meer dan voldoende bewijs om de zeggenschap over hun te krijgen. Je bent nu verlost van het juk van die mannen, kunt op eigen benen staan en krijgt op de kop toe de beschikking over een mooie som geld. Dus je hoeft je geen zorgen te maken over je financieel toekomst.
Dit alles neemt niet weg dat je, in mijn ogen, een egoïst bent. Wij, maar ook je eigen ouders, hebben ook zo een fase in ons huwelijk mee gemaakt dat het saai leek. Je moeder heeft ooit eens gezegd dat ‘ de grootste tragedie van een gezin het niet-geleefde leven van de ouders is’. Die wijsheid hebben wij ons in onze oren geknoopt en je ouders ook voor zover ik weet. Want zowel ik en mijn man als jouw ouders hebben daar in onderling overleg een uitweg voor gevonden. Je ouders waren en zijn swingers, ik en mijn man zijn eerst naar parenclubs gegaan en de jaren daarna hebben we aan partnerruil gedaan. Dus voor een oplossing gekozen waar we samen van konden genieten, en geen van ons is in zijn eentje gaan rotzooien, zoals jij. We hadden en hebben respect voor onze partner.”
Inwendig moest ik gniffelen want vergelijkbare woorden had ik een paar weken eerder gehoord uit de mond van haar moeder. Vreemd dat onze ouders ons nooit op deze , zeg maar, val gewezen hadden, dat zou ons misschien veel ellende gespaard hebben.
Mijn moeder was inmiddels verder gegaan met haar betoog: “Dus houdt er maar rekening mee, Wilma, dat je zijn vertrouwen kwijt bent en dat het je zeer veel moeite zal kosten om dat terug te winnen als je dat nog wilt ten minste. Het zal nooit meer zijn zoals het geweest is, realiseer je dat zeer goed. Je moet accepteren dat dat onvoorwaardelijke vertrouwen verleden tijd is, want anders voer je een verloren strijd. Trouwens, je moet niet denken dat je dit nog kunt bespreken met hem. Dat je zijn vertrouwen bedrogen hebt is een vaststaand gegeven voor hem. Te meer daar het niet 1 keer is gebeurd maar over een periode van dik 3 jaar. Hij zal naar je luisteren maar ergens tijdens het gesprek haakt hij gewoon af. Niet dat dat bewust gebeurd. Hij heeft het gewoon te diep weggestopt in zijn onderbewustzijn, het is als een zwart gat in zijn hersens en op dat specifieke moment in het gesprek zal hij alles vergeten, zelfs dat waar jullie over aan het praten waren. Het is zijn manier om met dingen om te gaan en verder te leven. Vraag het maar aan zijn broer of zus die hebben met hem ook proberen te praten over opa of zijn hond. Oppervlakkig kan het nog maar als je dieper op zijn gevoelens ingaat, slaat hij dicht. En is hij het gesprek vergeten. Mijns inziens is dat ook goed want wat geweest is geweest en je moet verder met je leven. In zijn geval vergeten maar niet vergeven, nooit niet. Hij zal het met zich meedragen, je er nooit op aanspreken of je iets verwijten, maar zijn vertrouwen ben je kwijt. Dus als je echt nog iets met hem wilt zal dat anders zijn dan wat je ooit had. Kun je dit aan, wil je dat, stel je die vraag want de liefde zal anders aanvoelen. En doe dit nooit uit medelijden want dan doe je jezelf te kort. Zie het als een nieuwe fase in je leven en misschien vinden jullie de liefde opnieuw uit.”
Ik luisterde het aan en was verbaasd over mijn moeder. Hoe goed ze me kende en hoe feilloos ze de hand op de wond wist te leggen. Ze had 200% gelijk en ergens was ik blij dat zij dit aankaartte, ik had dat nooit zo kunnen verwoorden, en waarschijnlijk had Wilma het als onzin afgedaan. Nu, na deze woorden, kon ze nadenken over de consequenties van haar daden en ook of zij een toekomst met mij in het verschiet zag. Want zoals mijn moeder al zei, hetzelfde zou het nooit meer worden.
Opeens kreeg ik een hoestbui en de dames snelden de kamer binnen. Mijn moeder keek me aan, en ik gaf haar een knipoog en luchtzoen, waarop ze glimlachte. En stond even later op voor een bezoek aan het toilet, verfriste me een beetje en poetste mijn tanden. Dat was het dan ook wel want ik was nog te beroerd om iets meer te doen en weer blij het bed weer in te kunnen duiken. Gelukkig nu wel met heerlijk fris beddengoed want dat was snel verwisseld door mijn schoonmoeder. Ik was nog net in staat een kopje bouillon naar binnen werken voordat ik weer in slaap viel. Het heeft tot aan het eind van die week geduurd voordat ik koortsvrij was. Kon me ook niet herinneren ooit zo ziek geweest te zijn.
De dagen daarna hadden deze woorden van mijn moeder mij in mijn dromen achtervolgd. De pijn van het verlies van zowel mijn opa als mijn hond pijnigden dezer dagen mijn hersens en gevoel. Met name het gemis, de grote leegte die hierdoor in mijn leven was ontstaan, maakten deze dromen tot een hel voor me. De ongrijpbaarheid en het onomkeerbare, het definitieve lieten een gevoel van hulpeloosheid en machteloosheid bij me achter. Vreemd genoeg werd ik uiteindelijk op zaterdag opgeruimd en verfrist wakker. Erg rustig ook voor mijn gevoel. Wel kreeg ik naderhand te horen dat ik zeer onrustig geslapen had deze laatste paar dagen. Met mijn moeder heb ik later die dag over deze dromen gesproken en ze zei dat het wellicht mijn wijze was om dingen af te ronden en te verwerken. En dat dan die griep toch ergens goed voor was geweest.
Later die zaterdag kwam Wilma bij mij op bed zitten. Ze nestelde zich aan het voeteneinde en vroeg me hoe het nu met me ging. Mijn moeder had me al verteld dat ze elke avond en nacht aan mijn bed gekluisterd was. Altijd nadat de kinderen waren gaan slapen. Ze zat dan in een stoel naast mijn bed, en had me geen ogenblik alleen gelaten, volgens mijn moeder. Steeds met een boek in de hand. Zij had me verzorgd, het koortszweet weggewist, mij geholpen als ik mijn blaas moest legen. En als ik onrustige dromen had ze mijn handen vastgehouden. Mijn moeder had regelmatig alles gecheckt en als ze in slaap gevallen was, haar toegedekt. Zelf had ik van dit alles weinig tot niks meegekregen.
Nu zat ze dus aan het uiteinde van het bed, wel een beetje gespannen zag ik aan haar gelaatstrekken. Ik keek haar rustig aan en voordat ik haar wilde antwoorden realiseerde ik me dat ik mijn angst om haar te verliezen kwijt was. Wellicht was het niet zo zeer het verliezen, waar in bang voor was, maar meer de leegte die ze zou achterlaten in mijn leven als we uit elkaar zouden gaan. Ik voelde dat ik die leegte nu bij wijze van spreken zou kunnen omarmen, door durfde te gaan en er niet bang meer was . En met dat besef was ik eindelijk in staat om mijn emoties naar Wilma beter te stroomlijnen.
En viel er een rust over me heen, kon ik uiteindelijk het gesprek beginnen. Niet dat ik mijn boosheid of teleurstelling over haar verraad naar mij kwijt was, verre van dat. Maar ik zat niet meer in die negatieve mode, het verwijtende zeg maar. Afstandelijk ook niet, eerder iets van onaanraakbaar, zonder gevoelloos te zijn. Ik zag dat Wilma dat ook zo ervoer, en dat er een spanning van haar afviel.
Uiteindelijk gaf ik een antwoord door te zeggen dat het eerst sinds dagen echt goed met me ging. We praatten dan gemoedelijk over alledaagse zaken en ook de kinderen. Hoe hun vakantie geweest was, en meer. Ik hoorde dat ze eindelijk de moed had gehad om met Kaj te spreken. En ten slotte ook over de eerder beschreven actie in de seksclub. Ongemerkt was ze overgestapt naar haar eigen situatie. Ze vertelde me ook over het tweetal informatieve gesprekken, in bijzijn van haar advocaat, met de politie, en dat het daar voorlopig bij zou blijven. Daar er geen officiële aanklacht lag, hoefde ze dat ook niet meer te verwachten. Ook dat ze e.e.a met de belastingdienst moest regelen. Verder dat ze een drugtest heeft ondergaan, die gelukkig negatief was uitgevallen. Dat riep dan wel weer vragen bij mij op, die ik dan ook stelde. Zoals b.v. “Hoe vaak heb je dan nu wel drugs gebruikt als je seks met klanten had?” Daar moest ze dan weer op blozen en erkennen dat het minder was dan ze had doen voorkomen. Eigenlijk alleen maar op de avonden op de seksclub en bij sommige vervelende klanten.
Mocht er iemand denken dat het hier bij bleef, dan vergist hij of zij zich. Zie vervolg.
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10
