Beste Lezers,

Dit is geen op zichzelf staand verhaal, maar het zesde deel uit een langere serie. Ik raad u aan om eerst de voorafgaande delen te lezen.

Veel plezier.

JohanK

Hoofdstuk 18. 2 Weken later.

Zaterdag, op het eind van de ochtend, waren we op weg naar het zuiden van het land. Het was het begin van de herfstvakantie en de kinderen gingen een week logeren bij mijn ouders. Ze hadden allemaal hun eigen dingen ingepakt en Wilma en ik hadden ook wat kleine spullen ingepakt voor het weekend. We bleven daar slapen en het plan was om zondag aan het eind van de middag of vroeg in de avond terug te rijden. Mijn ouders brachten de kinderen dan volgende week zaterdag terug en zouden dat weekend overblijven.

De laatste 2 weken waren kil en stil in huis geweest, en het kwam op mij over alsof de kinderen blij waren, een weekje naar hun grootouders te mogen. Ik wist nog altijd niet waarom Wilma die zaterdagmiddag weggebleven was van dat event. Ook nooit naar gevraagd, alleen de meisjes hadden haar gevraagd waarom ze gelogen had. Iets wat ze in eerste instantie weer ontkende maar die leugen over een vergeten telefoon werd door de meisjes ontkracht. Wat weer een boze reactie in mijn richting had opgeleverd, iets in de trant van haar niet vertrouwen en bespioneren. Mijn antwoord dat die applet “waar is mijn apparaat” al eeuwen op ieders telefoon stond, negerend. Haar andere antwoord, autopech, werd ook als leugen ervaren, en sinds die tijd hadden ze nauwelijks met haar gesproken.

Ik snapte haar ook niet meer, waarom liegen tegen je kinderen, helemaal als je bij een eventuele scheiding de zeggenschap hoopt te krijgen.

Opvallender, voor mij dan, was dat er deze laatste 2 weken vrijwel geen enkel contact was geweest tussen haar en W&M, ten minste niet via de chat. M.u.v. de ijzige stilte in huis leek het bijna op de oude dagen, ten minste op de tijden dan voordat ik haar bedrog ontdekte. Geen overwerk, normale tijd thuis etc. En begreep beter waarom ik er waarschijnlijk zo gemakkelijk ingetuind was.

Die zaterdagavond met mijn hele, inclusief aangetrouwde, familie, ongeveer 25 man/vrouw heerlijk uitgegeten. Mij tegoed gedaan aan het Limburgse eten, inclusief de vlaaien, want dat is echt iets wat ik soms mis dat bourgondische leven. De rest van de avond gezellig zitten na borrelen en bijpraten bij in mijn ouders thuis, tot vroeg in de nacht.

Tegen 2.00 die nacht waren we uiteindelijk naar bed gegaan. Wilma was tegen me aangekropen en begon mijn pik zachtjes te strelen. En zei: “Deze jongen heeft de laatste weken te weinig aandacht gekregen. Wat als we morgen nu eens eerder naar huis gaan, bijvoorbeeld direct na de middag dan hebben we de rest van de dag voor ons samen”. Ik stem daarmee in, niet zozeer om te spelen meer met het idee e.e.a. uit te spreken.

Zogezegd zo gedaan en om 13.30 zaten we al in de auto. Maar niet voordat we de kinderen ter afscheid geknuffeld hadden, en ik Kaj gezegd had dat ik mijn belofte deze week ging nakomen. Wat mij niet alleen een extra knuffel opleverde, belangrijker was zijn lach, hij nu wist dat ik het niet vergeten was.

Hoofdstuk 19. Wilma’s bekentenis - poging 1.

Tijdens de autorit had ik weer de bluesmuziek van Gary Moore aanstaan, daar kon ik gewoon echt van genieten. Wilma begon te praten over waarom ze die donderdag pas zo laat thuis was gekomen: “Ik heb die middag een lang gesprek met de familie gehad. Niet alleen over de financiële zaken. Maar ook over hun vader, hoe goed we met elkaar konden opschieten, wat voor lieve man hij was, en hoe graag ik hem mocht. De familie was zo ontroerd over wat ik zoal vertelde aangaande hun vader en hadden me daarop uitgenodigd om samen ergens wat te eten. We hebben zo gezellig zitten praten, zoveel gelachen dat we de tijd gewoon uit het oog verloren waren. Het restaurant heeft ons eruit moeten gooien en pas toen zag ik dat het al na middernacht was. En ik was boos op jou omdat jij niet respecteerde dat een goede en zeer lieve klant dood was, ik dit moest verwerken en dat samen met de familie gedaan had. Jouw beschuldigingen dat ik met een andere man naar bed was gegaan, deden me erg veel pijn, als je dat maar door hebt. En dan die andere opmerking over die witte auto. Wist je niet dat onze schoonmaakster een witte Kia heeft en zij altijd op mijn vrije dag, woensdag, komt schoonmaken? En dat we die vrijdagavond, na afloop van de vrouwenclub, bij ons thuis nog lang, in gezelschap van een andere vriendin hadden zitten doorpraten. Toen jij belde zagen we pas hoe laat of beter vroeg het was, hadden zij zich rot geschrokken en waren daarop snel naar huis gereden. Ben je nu tevreden, jij achterdochtig en jaloers mannetje? Heb ik jou ooit een reden gegeven om jaloers te zijn, vraag je dat maar eens af”, zo besloot ze haar relaas.

“Wat is ze toch goed in het verzinnen van leugens”, was de gedachte die bij mij opkwam. Ik moest gelukkig mijn aandacht op de weg houden, daar het niet alleen was gaan regenen maar ook onverwacht druk geworden was. Daardoor kon ik haar niet in de ogen kijken en zei uit lieverlede maar: “Sorry schat, maar een telefoontje had er wel afgekund dat het later zou worden. En weet ik veel dat je schoonmaakster ook lid van je vrouwenclub is.”

Daarmee was dit gesprek afgelopen en ik zag in de spiegel Wilma vergenoegd naar voren kijken in de veronderstelling dat ze zich hier zo makkelijk had weten uit te praten. Wat was ze toch veranderd, schoot door mij heen, en merkte dat mijn gevoel voor haar steeds minder werd. En net als mijn kinderen hield ik de rest van de rit mijn mond.

Thuisgekomen snelde Wilma naar boven. Ze zei: “Schat, trek je een goede fles wijn open dan gaan we dadelijk lekker samen genieten. Maar eerst wil ik je verrassen.” Ik haalde onze spullen uit de auto en zette deze in het halletje neer. Ging vervolgens even rustig zitten en maakte het mij gezellig. Boven hoorde ik de kraan van het bad annex jacuzzi aangezet worden, en Wilma zingen. Zelf liep naar de wijnkast en koos een mooie Spaanse fles rode wijn uit, een Protos. Uit een van de betere wijnstreken van Spanje, te weten de Ribera del Duero, omgeving Valladolid. Ontkurkte deze en schonk hem over in een karaf. Om hem wat te laten decanteren, wat de smaak ten goede komt. Vleide me vervolgens weer neer op de bank en zette wat rustige muziek op. Op dat moment kwam Wilma naar beneden in een van de mooiste negligés die ik ooit gezien had. Wat een presentatie, wat een uitstraling en wat een sensualiteit. Ze draaide zich een paar keer om en vroeg me: “Vind je het mooi?” Ik kon alleen maar knikken en stamelde uiteindelijk: “Ja schat, heel, heel erg mooi.” En zag een volle stralende lach op haar gezicht verschijnen en ze zei: “Alleen voor jou, voor de liefste man op de wereld. Ga je mee naar boven schat en neem de wijn ook mee? Ik heb nog meer in petto voor jou vandaag.”

Ik nam de wijn glazen en karaf in mijn hand mee en volgde haar naar de badkamer. Daar nam ze de glazen en karaf over uit mijn handen en zette deze neer naast de jacuzzi, om mij vervolgens langzaam uit te kleden. Eigenlijk was ik helemaal niet in de stemming voor sex maar liet me voor even meeslepen in haar spel. Ze kleedde me uit en zag dat ik nog altijd een slappe pik had. Verbaasd keek ze me aan en zei: “Zo die heeft er niet veel zin vandaag. Vind je me niet mooi en opwindend genoeg dan?’ vroeg ze.

Hoofdstuk 20. Weerlegging.

Ik antwoordde daarop: ”Ja, dat raad je erg goed. De buitenkant ziet er wel bloedmooi uit, maar je binnenkant stukken minder tegenwoordig”, liep weg en haalde mijn telefoon. Maakte de fotogalerij open en zei: “Dit is de foto van de DashCam van die zaterdagochtend, 3 weken geleden. En kijk eens naar deze witte auto, dat is geen Kia maar een Range Rover. En de eigenaar is een oud-collega van je. En deze tweede auto die zo hard wegrijdt was, dat soms een andere man. Heb je een trio met 2 mannen in ons huis gehad? En deze witte auto is trouwens het laatste jaar zeer regelmatig hier gezien, minimaal 1 keer per week, zelfs afgelopen woensdag nog. Ik merk ook hoe makkelijk de leugens tegenwoordig uit je mond komen. Ik hecht daarom weinig waarde aan je verklaringen m.b.t. je overwerk die week, ook die zaterdag trouwens. Dus nogmaals waarom lieg je tegen mij of beter ons?”

En ging verder: “De afspraak was en is noch altijd, dacht ik, dat we open en eerlijk zouden zijn over onze buitenechtelijke avonturen. Juist met het doel een positieve en inspirerende omgeving voor ons beiden en onze kinderen te creëren. En kijk nu eens, waarin we beland zijn, een negatieve en achterdochtige sfeer. Iets dat we altijd wilden vermijden. Je hebt mij, nee ons verraden en dat doet pijn, verdomde veel pijn.

Deel van de afspraak was ook dat we nooit seks met anderen in ons eigen huis zouden hebben. En ook die heb je meer dan eens aan je laars gelapt, sterker nog je hebt seks gehad met anderen terwijl de kinderen thuis waren. Kaj heeft je al een keer betrapt, me gevraagd of ik niet meer van je hield omdat jij en ome Wouter, ja zo noemde hij hem, zoveel gilden en lachten uit de slaapkamer. Ik weet dat hij jullie betrapt heeft terwijl jullie seks hadden en ook dat je er niets mee gedaan hebt, terwijl je dat beloofd had aan je moeder. Ik heb dat allemaal moeten horen van haar en heb daarover al met Kaj gesproken. Net zoals ik dat trouwens ook met onze dochters heb gedaan.”

Ik stopte even om wat van de wijn te drinken en even mijn emoties tot rust te laten komen. Wilma stond aan de grond genageld en zag er meer dan bleekjes uit. Ik vervolgde mijn betoog:

“Dus wat betekent ons huwelijk nog voor je? Zie je nog wel een toekomst voor ons of wil je het bijltje er bij neer gooien? Denk namelijk niet dat ik een van je vele minnaars wordt en je me makkelijk om je vingers kunt draaien zoals je vandaag probeerde te doen. Dat je bij wijze van spreken vanavond met mij seks dacht te hebben en misschien dan weer morgen met iemand anders? Je doet moeite om er voor hun sexy, sensueel en aantrekkelijk uit te zien, zoals je nu eens 1 keer voor mij doet. En trouwens, ik heb boven ook je grote verzameling lingeriesetjes en seks speeltjes gevonden en vele ruiken ook nog naar seks. Nee Wilma, ik kan geen seks meer met je hebben als je me bedriegt. Mijn vertrouwen is weg en dat doet vreselijk veel pijn. Ook heb ik geen behoefte aan een huwelijk waarin achterdocht en twijfel aan mijn vrouw, aan haar eerlijkheid en oprechtheid, mij beheerst. Je bent veranderd en de kinderen voelen dat ook aan. Dus maak je keuze hoe je verder wilt gaan met mij of ons.”

Was Wilma in het begin nog rood van woede na mijn opmerkingen, met name toen ik onze zoon aanhaalde, nu zat ze ingezakt, gebroken op de rand van het bad. En brak in huilen uit en zei dat ze dit nooit gewild had, dat ze wist dat ze fout geweest was, dat ze me niet kwijt wilde.

Ik reageerde schamper: “Ik kan je nu niet meer geloven, kan je niet meer vertrouwen, dat is iets dat je weer moet verdienen. De leugens komen zo makkelijk je mond uit dat ik echt niet meer weet wie je in werkelijkheid bent. Iedereen maakt wel eens een verkeerde stap, fouten ook, ik al helemaal. Er zijn zeker momenten geweest dat ik je verwaarloosde, je niet de aandacht gaf die je verdiende. Dus het is de hoogste tijd om te praten maar niet nu, wellicht later deze week. Nu zijn we te geëmotioneerd en zeggen we misschien dingen waar we later spijt van hebben.”

Ik wilde haar in mijn armen nemen om haar te steunen, maar ze duwde me weg en liep al huilend naar de slaapkamer.

Ik trok wat gemakkelijker kleding aan, nam de wijn mee naar beneden en ging rustig TV kijken. Wilma bleef een tijdje boven, nog altijd huilend dat wel maar na een poosje was het stil. Dan hoorde ik haar even met iemand praten waarna ze naar beneden kwam en rustig in een stoel ging zitten zonder verder iets te zeggen. Ik schonk haar een glas wijn in en vroeg of ze iets wilde eten. Ze schudde van nee, meer niet, ondernam ook geen poging tot een gesprek. Er heerste een kille stemming en na een dik uur zei Wilma: “Welterusten, ik ga naar bed”. Ik checkte even haar mobiele telefoon en zag dat ze alleen met haar moeder gebeld had.

En als je over de duivel spreekt belde mijn schoonmama me op dat moment op. Ze vertelde met dat Wilma haar gebeld had met de vraag of ze morgenochtend Boris kon lenen, hun trouwe bouvier en een goede waakhond. Dat was zeer ongebruikelijk en ze vroeg me of ik enig idee waarom ze Boris nodig had. Ik zei “Zou het absoluut niet weten. Zij krijgt morgenochtend wel Wouter en Marcel op bezoek, maar dat zijn haar partners of beter pooiers en minnaars.”

En bedacht me dat het beter was morgenochtend buitenshuis te gaan werken, want Boris zou voor 200% zeker gaan blaffen bij de ingang van mijn werkkamer. En antwoordde haar: “Ze zal wel haar redenen daarvoor hebben. Misschien wilt ze hun wel voor de variatie van het lijf houden.”

Vroeg daarna nog even of ze nog iets van Steven gehoord had, maar helaas niet, en wenste haar een goede nachtrust toe.

Hoofdstuk 21. Goedkeuring Politie.

Een nieuwe week stond in de startschoenen. Ik was er vroeg uit, zo rond 6.00 uur, en had in de ochtend een paar klant afspraken ingepland. Dat was ten minste wat Wilma veronderstelde, want ik wilde absoluut niets van haar gesprek met Wouter en Marcel missen. Helemaal niet meer nadat ik haar gisteren had laten weten op de hoogte te zijn van hun escapades en wist dat ons huwelijk op het spel stond. Was nu benieuwd hoe zij verder dacht te gaan. Dat kon echter niet meer vanuit huis, omdat zij de bouvier van haar ouders ‘leende’ en die hond mijn aanwezigheid beslist en zeker zou ruiken en mij zo kon verraden. Eerst zorgde ik ervoor dat alles naar behoren functioneerde, dat de bijeenkomst werd opgenomen, we ook konden meekijken of meeluisteren.

Voordat ik naar beneden ging, keek ik nog even op de slaapkamer naar Wilma. Ze lag nog in bed en keek me met trieste ogen aan. Ik wenste haar een goede morgen en gaf haar zo waar een kus. In de keuken bereidde ik het ontbijt voor en checkte mijn iPhone of er bijzondere berichten waren. Tot mijn verbazing was er nog steeds geen WhatsApp uitwisseling tussen Wilma, Wouter of Marcel geweest. Dit had ik toch wel minimaal verwacht, zeker na onze aanvaring van gisteravond. Wilma was verbazingwekkend stil hierover en dat verbaasde me wel weer.

Ik trof een voicemail van de Steven aan. Beluisterde hem en hoorde dat de politie graag met mij vandaag contact wilde hebben en hoe laat het mij uitkwam. Hij voegde toe dat alle signalen op groen stonden. Mooier kon de week niet beginnen, schoot door mijn hoofd.

Een dik uur later was ik zo goed als klaar om te vertrekken. Liep naar boven en zei tegen Wilma: “Moet je niet Boris gaan halen of zal ik dat snel voor je doen? “ En direct daarna: “Schat, als we beiden willen dat het goed komt dan lukt ons dat ook. Ik wil in ieder geval 200% mijn best doen als jij dat er ook voor over hebt. Onthoudt dat a.u.b.” Er kwam een kleine glimlach op haar gezicht en ik gaf haar nogmaals een kus en zei tot straks en sloot af met: “Ik houd ondanks alles nog altijd een beetje veel van je hoor. Tot straks zo tegen 13.00 uur denk ik.”

Ze reageerde daarop met: “Haal toch maar even Boris voor me op a.u.b.”

Ik liep daarop naar het huis van mijn schoonouders, belde aan en zei dat ik Boris kwam ophalen. Mijn schoonmoeder vroeg me nog of ik al iets meer wist over hoe en waarom, en ik schudde van nee.

Thuisgekomen stond Wilma al onder de douche, en riep ik dat Boris beneden was en tot straks.

Eenmaal buiten belde ik snel met Steven en bedankte hem voor het berichtje en verontschuldigde me voor het vroege uur. Ik zei hem dat het wat mij betrof al om 8.30 kon en dat ik tot even voor 9.45 de tijd had. Dat het enige moment vandaag was, dat voor mij kon. Hij bedankte me en zou even met Annet contact zoeken. En belde mij paar minuten later al terug dat het ok was. Ik vroeg of hij erbij wilde zijn, wat hij beaamde. Stelde voor hem op te halen wat niet nodig bleek te zijn, daar hij op loopafstand van het politiebureau woonde.

Gezien het vroege uur was ik ruimschoots op tijd bij het politiebureau en zag dat er iets verderop al een koffie- annex broodjeszaak open was en besloot daar even te gaan zitten. Keek eens goed rond en merkte op dat er voldoende plek was om straks ongehinderd te kunnen werken c.q. meekijken en luisteren naar het gesprek van Wilma met de beide heren. Ik sprak de bediende aan en vroeg of het mogelijk was een bepaalde tafel, die ik aanwees, van 9.50 tot pakweg 11.00 voor mij te reserveren (ik hoefde de seks tussen Wilma en de heren niet te zien). Dat vormde geen probleem wat ook het voordeel opleverde dat ik me niet al te veel hoefde te haasten , in het geval het gesprek onverwacht zou uitlopen. Testte daarop ook even hun wifi netwerk, startte het programma om te na te gaan of ik de beelden en geluiden van thuis goed kon ontvangen, wat geen probleem bleek op te leveren.

Vervolgens begaf ik me naar het politiebureau waar ik vrijwel gelijktijdig met Steven aankwam. Hij vertelde me snel wat ik zoal kon verwachten. Eenmaal binnen werden we opgewacht door Annet, die ons begeleidde naar een kleine vergaderruimte waar 2 andere rechercheurs al zaten te wachten. Eentje bleek gespecialiseerd te zijn in financiële misdrijven, de ander in drugs, zedendelicten, prostitutie, etc.

Beiden hadden de aangeleverde documentatie deze laatste 2 weken grotendeels bestudeerd en wilden meer vragen aan me stellen. Daar alle seinen op groen stonden had ik er geen bezwaar mee, vroeg het voor de zekerheid toch maar even. Ze antwoorden dat er in principe geen bezwaren tegen zijn zolang ervan geweld of afpersing geen sprake zou zijn. Ik zei dat het doel was deze mannen met gelijke munt terug te betalen, en legde uit wat we precies wilde doen. Dat toverde tot mijn verbazing een lach op hun gezicht. Hier konden ze wel mee akkoord gaan, onder de voorwaarde dat ze wilden meekijken, en iemand van de politie, Annet in dit geval, ter plaatste aanwezig mocht zijn. Daar had ik geen problemen mee, en vroeg hun of ze ons misschien nog ten dienste konden zijn met het loskrijgen van wat meer informatie. Dat hoefden zij niet te doen maar wel Steven, die e.e.a. al uitgewerkt had, en dat in het kort aan hun uitlegde. Al was het niet helemaal legaal, toch gingen ze akkoord gezien de urgentie. Nu alles geregeld was, beantwoordde ik hun vragen en zegde hun toe ik vandaag al een gesprek met Harm kon regelen die hun meer gedetailleerd door de documenten kon leiden.

We waren ruim op tijd klaar en ik bedankte ieder voor hun medewerking en de toegezegde steun. Afgesproken werd dat alle contact via Annet en Steven zou verlopen. En nam afscheid, ging met een meer dan goed gevoel de deur uit, en belde Harm even op om hem op de hoogte te brengen. Hij zegde toe om vanmiddag wat tijd vrij te maken voor een telefoon conferentie maar dan wel vanaf mij thuis. Hij wilde absoluut anoniem blijven in deze. Voor de rest verliep alles naar wens, zei hij en de diverse acties werden direct in gang gezet, nu alle seinen op groen stonden.

Hoofdstuk 22. Een Breuk met Wouter en Marcel?

Rustig liep ik vervolgens naar het koffiehuis en installeerde me aan de eerder gereserveerde tafel. Gelukkig was het niet al te druk en rumoerig in de zaak en ik bestelde wat koffie met gebak en water.

En startte mijn laptop en vervolgens het programma. Zette ook mijn koptelefoon op zodat ik het gesprek goed kon volgen en niemand kon meeluisteren.

Het was kort voor 10.00 en ik zag Wilma tot mijn verbazing in haar strenge en uitdagende sm-pakje toch sel nerveus rondlopen. Wat was ze van plan, vroeg ik me af?

Op dat moment ging de bel van de voordeur en liep Wilma ernaartoe om de mannen binnen te laten. Ik zag een goedkeurende en ook geile blik in hun ogen, en ze wilden doorlopen naar de woonkamer. Wilma hield hun tegen en zei: “Zo, hebben mijn slaafjes niet geleerd hoe ze de Mrs. moeten begroeten? Nog gekleed en niet in de juiste houding.” Ze wees op 2 mandjes die in het halletje stonden: “Daarin kunnen jullie je kleren kwijt. Ik verwacht jullie tussen nu en 3 minuten in de juiste houding in mijn speelkamer” en liep weg. Draaide zich even om en zei: “Oh ja en straf hebben jullie meer dan verdiend, helemaal jij Wouter, dus reken daar maar op. Ik ben absoluut niet blij met jullie gedrag.”

Ik switchte vervolgens van het halletje naar de slaapkamer en zag even later beiden heren in de juiste houding aan Wilma’s voeten liggen en haar voeten, die in zwarte lieslaarzen zitten, kussen. Ze stond op, nam een zweep in de hand en liep om beide heren heen. Hoe moet ik jullie nu straffen voor jullie onbehoorlijk en onbeschofte gedrag. Zeker jou Wouter, jij die mij deze laatste weken geen respect getoond hebt, vernederd zelfs. Niet luisteren naar de Mrs. haar wensen en dan ook nog niet eens de Mrs. begroeten zoals het hoort. Ze zwiepte een paar keer met de zweep om vervolgens 2 keer uit te halen op de rug van beide heren. Marcel wilde wat zeggen en kreeg direct weer een slag. “Heb ik je gezegd dat je mag praten slaaf”, en gaf hem ook direct een flinke trap onder zijn ballen. Marcel kroop kreunend van pijn in elkaar. “Doet het pijn, sissy?” vroeg Wilma gemeen lachend. “Dit is maar een kleine afstraffing voor wat jullie mij en mijn familie de laatste jaren hebben aangedaan “. Vervolgens gaf ze Wouter ook zo een schop onder zijn ballen, waarop deze van pijn krimpend in elkaar zakte. Hij wilde wat zeggen maar Wilma ranselde hem met de zweep. “Houd je bek, ik ben nu aan het woord en luister goed”, ging ze verder. “Ik ben jullie chantage meer dan zat en wil niet scheiden van mijn man omdat het jullie zo goed uitkomt. Ik zal straks alles aan hem vertellen en het risico nemen dat hij niets meer van me wil weten en dat ik ook de zeggenschap over de kinderen verlies. Maar jullie hoer word ik niet meer. En als jullie me willen bedreigen dan heb ik al voorzorgsmaatregelen genomen. Opgehoepeld nu, mijn huis uit en blijf voorgoed weg.”

Marcel stond woedend op en liep dreigend op Wilma af. “Boris” schreeuwde Wilma en de hond kwam aangestormd, ging grommend en in aanvalshouding voor beide heren staan. Een woord van Wilma zou voldoende zijn. Nu begreep ik ook de reden waarom ze Boris nodig had.

De heren dropen daarop af onder het uiten van verwensingen en bedreigingen.

Wilma volgde hun samen met Boris naar beneden en wachtte tot ze het huis verlieten en wegreden. Ze riep ze na dat als ze ook maar iets ondernamen zij hun vrouwen en werkgevers zou inlichten. En gaf Boris een aai over zijn kop, samen met een groot bot om op te eten, en ging zich fatsoeneren.

Ik had vol verbijstering het tafereel zitten bekijken en wist niet wat me hier overkwam. Allerlei vragen welden bij me op? Was ik blij met haar actie? Ergens wel ja, want ze koos hier voor mij en ons gezin. En toch, ergens durfde ik dit niet voor 100% zeker te zeggen, er heerste toch wat twijfel bij mij. Voor het moment kon ik ermee leven, konden we vooruit. Ik informeerde in het kort de anderen wat er gebeurd was, dat we verder konden gaan met onze plannen. A.s. donderdag dus omdat ik had Kaj beloofd dat ik voor het einde van de herfstvakantie duidelijkheid wilde geven over de situatie, en of we wel of niet gingen scheiden. Een andere reden was dat SM-feest wat voor komend weekend in hun seksclub gepland stond. Voor die tijd wilde ik weten welke richting ze koos, zodat ik haar in het slechtste geval de toegang kon weigeren bij thuiskomst. En ook mijn ouders van te voren kon inlichten, want zij zouden komend weekend bij mij logeren.

Het was niet voor niets geweest dat ik Wilma gisteren al had laten weten dat ik wist dat ze vreemd ging, haar echter nog niet het achterste van mijn tong laten zien. Ik wilde een reactie aan haar ontlokken en die had ik gekregen. Natuurlijk kende ze me meer dan goed, ik veronderstelde dat ze onraad geroken had, wellicht probeerde ermee weg te komen. Stiekem hopende op mijn goede hart of iets van die aard. Gisteravond was natuurlijk van mijn kant al meer dan duidelijk geweest. En de afgelopen 3 weken had ik ook al meerdere kleine speldenprikken uitgedeeld (geen strakke kont, seksclub, sex-orgies). En ten slotte was er dan ook nog eens die nieuwe beveiliging van ons huis. Er bestond een meer dan gerede kans dat ze vermoedde dat ik camera’s had geïnstalleerd en hoogstwaarschijnlijk had ze daarvoor zo’n show opgezet.

Ofwel in hoeverre was ze echt oprecht en dan voor mijzelf: wat wilde ik verder met haar? Want ik geloofde al lang niet meer dat alle seks plaatsgevonden had onder dwang en dat ze wel degelijk met plezier gewerkt had. Wat ze min of meer ook al had toegegeven. Dat ging zeker op voor de avonden en nachten in de seksclub, terugdenkende aan die schaterlach toen ze er naar toeging en ook bij terugkomst, zaterdag zo een week of 3 geleden.

Eigenlijk ging het me nog niet eens zozeer om het vreemdgaan, wat mij bijzonder boos had gemaakt deze laatste weken, was dat ze mij, ons allen verraden had, er geen woord over gesproken had in meer dan 3 jaar. En daar bovenop het gegeven seks te hebben met Wouter en Marcel terwijl onze kinderen ook thuis waren, Kai haar zelfs een keer betrapt had.

Te veel vraagtekens voor me, kwam deze actie van vanochtend voort uit puur egoïsme en eigenbelang van Wilma?

De kwestie die openstond en beantwoord moest worden was: ging het bij haar alleen om de seks of zocht zij wat anders, was ze niet meer gelukkig in ons huwelijk in de huidige vorm? En op hetzelfde moment kwam een ander idee in mijn hoofd op. Moest dat nog even laten rijpen maar wie weet was het een optie om toch samen door te gaan. Maar voor het moment was het belangrijkste te weten dat Wilma een stap gezet had in de goede richting. En daar ging het in deze om.

De vraag welke ik me zojuist gesteld had, hoefde ik niet vandaag al beantwoord te krijgen, daar gunde ik me de tijd voor.

Ik wilde haar later vandaag echt door het stof zien kruipen, door de modder gaan en echt het onderste uit de pan naar boven halen zonder al mijn troeven uit te spelen. Ik wilde zien hoe oprecht en eerlijk ze was, maar niet prijsgeven, dat ik bijvoorbeeld weet had van haar werkzaamheden als hoer, van de vele sessies in de seksclub etc. Ik zou me alleen beperken tot de afgelopen weken. Ook de WhatsApp uitwisselingen zou ik in eerste instantie achter de hand houden maar niet schromen deze wel uit te spelen.

Dat gedacht hebbende zorgde ik ervoor dat ik de benodigde informatie, foto’s en ook video’s bij de hand had, als ik straks het gesprek met haar zou aangaan. Zeker stellen dat zij verder niets van de andere informatie op mijn telefoon te zien kreeg.

Voordat ik richting huis reed belde ik even Harm, mijn schoonmoeder, Steven en ook Annet op om hun op de hoogte stellen van de gewijzigde omstandigheden.

En begaf me rustig op weg naar huis. Zette de autoradio aan en toevallig of niet werd net dat oude nummer van Reinhard May gespeeld “Als de dag van toen houd ik van jou….”. Ik liet de tekst tot me komen en die raakte me erg diep. Het zorgde ervoor dat mijn boosheid en gekwetstheid wegvloeiden. Op dat moment kwam bij mij ook een gedachte op uit het Taoïsme, een oude Chinese filosofie, die gaat over het handelen in het leven. Onder meer wordt hierin ook de leraar en leerling verhouding uitvoerig belicht. In zo een relatie draai je om elkaar heen, sta je open om te leren maar ook om te onderwijzen, je kennis te delen. Ofwel, het ene moment ben je leerling en het andere moment leraar. En realiseerde ik me, dat Wilma en ik ergens daarmee gestopt waren, met te leren en te delen van en met elkaar. Waar ik eerst erg boos was en me min of meer voorgenomen had dat ik haar door het stof wilde zien kruipen en meer, liet ik dat idee nu varen. Want zo realiseerde ik me, op deze wijze zou ik haar nog verder van me afdrijven en dat wilde ik ook weer niet.

Boris verwelkomde mij met wild geblaf en vrolijk kwispelend. Wilma rende ook snel op me af, keek me voor een moment onzeker en verlegen aan om dan toch in mijn armen te springen, me te kussen en zeggen: “Schat, ik moet heel erg met je praten. Zullen we een lange wandeling gaan maken in het bos dan voel ik me rustiger?” Ik reageerde met: “Lieverd wat is zo belangrijk voor je dat je dat tijdens een wandeling wilt bespreken. De kinderen zijn nu niet thuis, kunnen ons niet storen dus we hebben hier toch ook alle ruimte en rust?” Uiteindelijk gaf ik toe aan haar verlangen en gingen we op weg. Ik nam mijn telefoon mee want wilde het hele gesprek opnemen en dan later afdrukken. We dropten Boris haar ouders, en liepen gearmd richting het bos. Al keuvelend over ditjes en datjes en na een tijdje vroeg ik haar: “Waarom wilde je Boris nu eigenlijk vanochtend hebben? Je moeder vroeg me daar ook al naar.” Ze aarzelde voor een moment en zei vervolgens: “Dat heeft te maken met waarover ik wil praten”. Ik keek haar aan en zag dat ze erg zenuwachtig was, verdrietig keek, en het huilen haar nader dan het lachen stond. Was de waarheid zo zwaar of speelde ze een mooi toneelstuk, vroeg ik me af? En besefte dat ik wel erg achterdochtig geworden was, gaf haar het voordeel van de twijfel. Ik zag haar slikken en begreep hoe moeilijk het was om te beginnen. Om de ban te breken vroeg ik haar: “Heeft het met gisteravond te maken, met wat ik je voor de voeten gegooid heb?”

Ze keek naar de grond, begon vreselijk te huilen en knikte van ja. Ik zei dan: “Ok, vertel me dan maar alles over je escapades, hoe lang ze al duren, wat ze voor jou betekenen en wat dat voor ons gezin betekent? “

Hoofdstuk 23. Wilma’s bekentenis - poging 2.

Ze knikte begrijpend en begon zachtjes te praten. Zij sprak over het personeelsfeestje, hoe gezellig het wel niet was geweest, ook hoe heerlijk zij gedanst had met Wouter. Te veel gedronken had en uiteindelijk met hem in een hotel beland was, dat ze gelukkig nog die avond had kunnen reserveren. Hoe geweldig de seks was geweest, over hoe ze zichzelf had laten gaan, maar ook hoe ze zich de volgende dag schaamde dat ze zo genoten had en mij niet onder ogen durfde te komen. Ik keek haar aan en vraag: “Waarom durfde je dat niet dan. We hebben dat toch vroeger ook altijd gedeeld met elkaar, heb ik het je ooit niet gegund of ben ik ooit jaloers op je geweest? En is het hierbij gebleven of is er meer?” Ze keek me aan en zei uiteindelijk: “Ja, sinds die tijd heb ik minimaal 1 keer per week seks met hem gehad”. Ik antwoordde: “Je bent dus bewust een seks-relatie aangegaan en hebt bewust onze afspraak geschonden. Is het zo makkelijk voor je om mij te bedriegen en hoe vaak heb je het al eerder gedaan met andere mannen?” Wilma keek me geschokt aan, begon weer te de snikken en zegt: “Nee, alleen met hem heb ik een langere seks-relatie gehad en die heb ik vanochtend vroeg beëindigd. Dat wilde ik met je bespreken lieverd. Ik weet dat ik heel dom geweest ben en je daarmee erg gekwetst heb. Ik wou dat ik het kon terugdraaien maar dat is onmogelijk. Vergeef me a.u.b. en geef ons nog een kans. Ik wil met jou door, met jou oud worden, schat”.

Weer keek ik haar aan en zei: “Wilma, het gaat me er niet om dat je een seks-relatie had of hebt, dat gebeurde vroeger ook erg regelmatig. Ik voel me nu echter verraden door je. Ik ken je ook niet meer terug. Je bent veranderd in een totaal andere vrouw dan degene waar ik verliefd op ben geworden, mee getrouwd ben en waarvan ik hield. Als je met mij niet meer de waarheid kunt delen, niet meer open en eerlijk in gesprek kunt gaan dan zie ik geen toekomst meer voor ons huwelijk.”

Opende daarop mijn iPhone met de foto van die ochtend na het bezoek aan de seksclub waar ze met beide heren naakt in bed lag. Ze zag de foto en schrok zich wezenloos. Ik zei erbij: “En de kinderen kennen deze mannen ook als ome Wouter en ome Marcel”. Ze vroeg huilend: “Heb je deze foto aan de kinderen laten zien?”, waarop ik zei: “Natuurlijk niet, maar beneden lagen hun portemonnees met hun identiteitskaarten en die heb ik gekopieerd en hun laten zien. En trouwens, Kaj had je al eens betrapt met hun in bed, dat weet je ook.”

En vervolgde: “Ik ga dit niet op de spits drijven, dat heeft weinig zin meer. Daarvoor duurt deze relatie en alles daarom heen al veel te lang, dik 40 maanden nu. We hebben in het verleden uitgebreid gesproken over hoe wij ons leven samen zagen, over de gemeenschappelijke weg die we wilden bewandelen, soms ook onze eigen weg wilden inslaan, elkaar echter altijd op de hoogte beloofden te houden. Daar is blijkbaar een einde aangekomen, je bent erg ver van mij afgedwaald. Ik mis bij jou de wil om mij de waarheid te vertellen over deze nieuwe weg die je ingeslagen bent. Zelfs nu lieg he nog door te zeggen dat je alleen met Wouter seks gehad hebt, terwijl deze foto het tegendeel laat zien. En niet alleen dat, ook dat het pas op het bedrijfsfeest begonnen was, wat ook niet klopt. Je had al een seksrelatie met hem, en had ook al die hotelkamer gereserveerd. Dus hoe eerlijk ben je echt? Je zegt wel dat je door wilt gaan met mij, maar blijft in het vage over alles wat je gedaan hebt c.q. nog doet. Voor mij is dat onvoldoende basis om verder te gaan met jou. Mijn vertrouwen in jou ontbreekt op dit moment volledig, dat zul je moeten terugverdienen, te beginnen met open kaart te spelen. En zelfs dan is het de vraag of ik je kan vergeven.”

Wilma reageerde bijna direct door te zeggen: “Maar ik wil echt met je door, je bent mijn alles”. Ik lachte smalend en antwoordde: “Als je dat echt zo ziet, biecht dan maar eens alles op. Ook hoe jij de toekomst ziet en welke rol voor mij en de kinderen in dat plaatje van jou weggelegd is voor ons. Ik heb daar zo mijn ideeën over maar wil eerst de jouwe horen. En heel, heel misschien zijn er dan toch nog mogelijkheden voor een weg die we samen kunnen gaan bewandelen. Mocht je hier meer tijd voor nodig hebben dan doen we dit gesprek bijvoorbeeld morgenvroeg of op een ander tijdstip.”

Wilma antwoordde: “Morgenvroeg kan niet dan moet ik werken. Heb een afspraak staan waar ik absoluut niet om heen kan”. Ik antwoordde: “Weet je zeker dat je wilt gaan werken? Is dat belangrijker voor jou dan onze toekomst. Maak je keuze nu maar?”.

Hoofdstuk 24. Het muntje begon te vallen.

Ze keek me aan en toen viel het muntje eindelijk en zei ze zachtjes: “Je weet echt alles he?” Ik knikte: “Wat je doet is jouw zaak. Als dat werk voor jou zo belangrijk is dat je er niet onderuit kunt, ga je maar. Dan weet ik dat wij op de tweede plaats komen voor je.”

Ik opende mijn iPhone en zei: “Ik zend je nu een aantal berichtjes en documenten door, zodat je ook weet hoe je zakenpartners je behandelen en hoe jouw toekomst er bij hun gaat uitzien. Neem ze rustig door en denk erover na. Dat maakt ons gesprek straks makkelijker en misschien bedenk je je nog aangaande die afspraak morgen”. Ik selecteerde onder meer de kopieën van de gesprekken en chats van beide heren m.b.t. het doorverkopen (van het contract) van Wilma, en het drogeren van haar. Ze opende deze en ik zei: “Nogmaals neem je tijd om ze goed te beluisteren en te lezen. Dit is echt niet niks wat ik je nu gezonden heb, dus lees het aandachtig en goed door.” En versnelde daarop mijn pas, Wilma achterlatend in haar onzekerheid en verwardheid.

Later die middag zag ik wat beeps van Wouter en Marcel richting Wilma. Ze zeiden: “Lieverd, we begrijpen dat we je te veel onder druk gezet hebben m.b.t. tot je scheiding en dat je wellicht in paniek geraakt bent. Wil je ons dat a.u.b. vergeven en kunnen we het over een en ander nog eens hebben. Kom je morgen nog werken, dan kunnen we daarna praten?” Ik zag een antwoord van Wilma: “Mijn man weet van jullie beiden af, ook dat we al meer dan 3 jaar een seks-relatie hebben en dat jullie hier in ons huis seks gehad hebben. Is het wel een goed idee dat ik morgen kom werken?” Het antwoord volgde snel: “Als dat alles is maak je dan maar geen zorgen, want hij denkt nog altijd dat je hier gewoon afspraken met klanten hebt of niet? Hij weet alleen dat wij jou neuken meer niet. En misschien is het beter zo dan lossen de problemen over je scheiding zich ook vanzelf op.” Er viel geen woord over de documenten die ze van mij gekregen had. Maar meer nog viel me op dat dit een draai was vergeleken met wat ze beide heren vanochtend gezegd had, toen ze aangaf niet meer voor hun als hoer te willen werken. Wat was dit nu weer? Waarom ging ze toch weer dat gesprek met hun aan, ik had toen gedacht dat het over en sluiten was.

Ook hadden wij, Harm en ik, die namiddag nog een erg vruchtbare telefonische conferentie met beide politierechercheurs. En ik was niet alleen verbaasd over Harm, maar ook over de andere mensen in dat hackersgroepje. De studie en gedetailleerde analyse van de gehackte documenten, oversteeg ons ieder verbeelding. Harm was uitstekend in staat om niet alleen al hun vragen te beantwoorden, maar hun ook door zijn vragen op andere, door hun over het hoofd geziene verbanden en diepere lagen, te attenderen. Ik, maar ook zij, waren met stomheid geslagen over het vernuft achter deze zaken. En tegelijkertijd was iedereen het erover eens, dat wij slechts een topje van deze business gezien hadden. Dat beide heren, en in hun slipstream de dames, slechts pionnen waren in een veel groter spel, of crimineel netwerk. (Van drugs- en vrouwenhandel, prostitutie, corruptie, chantage en witwassen.) Iets om je wel zorgen over te maken, ten minste ik dan.

Die rechercheurs waren er wat relaxter onder, zagen Wilma en de andere vrouwen slechts als slachtoffer. Ondanks deze conclusie’s mochten wij doorgaan met mijn - in hun ogen - onschuldige operatie. Ze waren wel benieuwd wat voor stof dit zou doen oprakelen, zo beëindigden zij het gesprek.

Hoofdstuk 25. Wilma’s bekentenis - poging 3.

Wilma kwam in het begin van de avond naast me op de bank zitten en vroeg of we nu het gesprek van vanmiddag konden voortzetten. “Als je dat graag wilt doen we dat. Maar weet dat ik geen zin heb in een halfslachtig gesprek zoals vanmiddag.” zei ik. “Of je spreekt alles eerlijk uit of we praten niet meer met elkaar, hoogstens bij de advocaat. Dit is je enige kans om schoon schip te maken. En voor jou informatie: ik heb voor vrijdag al een afspraak staan met een scheidingsadvocaat”.

Zij verschoot een beetje van kleur en zei: “Loop je niet te hard van stapel. Geef me de tijd om mijn verhaal te doen.” Waarop ik antwoordde: “Vanmiddag heb je al een mogelijkheid gehad en je was vanaf het eerste moment niet eerlijk, dus als je in herhaling valt en niet oprecht bent zie ik geen andere uitweg. Ik heb je de kans gegeven en die heb je tot nu toe aardig verpest. Je weet nu waar je aan toe bent en vergeet absoluut niets, je krijgt nog een kans, en daarna is het voorbij. “

Wilma slikte even en zei met zachte stem: “Het is echt veel en de kans bestaat dat ik iets vergeet. Reken me daar niet direct op af, please?” Ik: “Vergeten is iets anders dan liegen, en ik voel aan of je iets bewust verzwijgt en dan zie ik dat wel als een leugen. En nogmaals ik ben niet boos, alleen heel erg teleurgesteld in je.”

Wilma reageerde door te zeggen: “Laten we dan maar beginnen want anders zit ik de hele avond en nacht op hete kolen. Als ik nu die start maak ben ik van mijn zenuwen af, en kunnen we altijd besluiten morgen door te gaan, want ik weet niet hoe je ermee omgaat”. In de volgende uren vertelde Wilma echt alles over haar relatie met beide heren. Hoe die relatie met Wouter al eerder op kantoor begonnen was, als een keertje vreemdgaan. En pas na dat bedrijfsfeestje volledig uit de hand gelopen was. Dat de seks zo heerlijk was, helemaal toen Marcel er bij kwam. Hoe ze haar vervolgens gechanteerd hadden met de foto’s en video’s. En het contract, ze haar min of meer gedwongen hadden om een eigen bedrijf te beginnen. Zij haar niet alleen klanten aangeleverd hadden, maar ook verlangden dat ze seksuele diensten moest verlenen aan die klanten, in andere woorden als hoer voor hun ging werken, en ten slotte ook de seksclub. Echt alles kwam eruit, ook de pillen en in het begin het onregelmatig gebruik van cocaïne als ze klanten ontving. Dat ze daar later mee gestopt was en gewoon genoot van de seks met de meeste van haar klanten. Dat laatste vermoedde ik al, werd nu bevestigd, en maakte het plaatje wel compleet.

Hoofdstuk 26. Opluchting.

Aan het einde van haar relaas, keek ze mij aan, probeerde mij te doorgronden, mijn reactie te peilen. Ik merkte dat ze opgelucht was, om haar verhaal eindelijk, na dik 3 jaar, met iemand gedeeld te hebben. En vroeg haar daarop: “Was het nu zo zwaar om dit met mij te delen, mij in vertrouwen te nemen?”

Wilma antwoordde: “Ja schat, het was zwaar omdat ik deels genoten heb van dit leven. Ik weet nu wel dat de drugs die mij zijn toegediend of die ikzelf genomen had, daar een rol in gespeeld kunnen hebben. Maar zoals ik al zei was ik daar na een tijd mee gestopt, m.u.v. dan die avonden en nachten in de seksclub en incidenteel een lastige klant. Die twijfel, maar ook de spanning en het verlangen naar die ongeremde seks, maakte dat ik het niet kon bespreken met je. Ik wist met mijn eigen gevoelens, verlangens geen raad, en eigenlijk nog altijd niet na al die jaren. Ben ik bijvoorbeeld wel een goede moeder voor mijn kinderen? Ik schaamde me echt dood voor mijn gedrag, worstelde daarmee, maar heb nog altijd die lust gevoelens waar ik niet tegen op kan. Ben nu wel erg blij dat we hier eindelijk over gepraat hebben, dat ik het eindelijk bij je kwijt kon want het begon aan me te vreten. En misschien dat ik daarom ook wel meeging in hun denken om te scheiden omdat ik je niet onder ogen durfde te komen. Maar echt uit het diepste van mijn hart: ik wil jou niet kwijt, nooit van mijn leven.”

Ik knikte begrijpend en vroeg door: “Hoe zie je jouw toekomst dan? Wil je dit werk blijven doen als hoertje, als escort of als gastvrouw in een seksclub of zoiets dergelijks? En ons huwelijk of beter gezin, wat wil je daarmee?”

Nu begon ze huilen en zei: “Ik vond het zo wel goed geregeld, 4 tot 6 klanten per week. Helaas waren allen niet even leuk en dan nam ik wat coke. Ik kan niet zonder de seks lieverd, vind je dat erg? En die mannen deden me verder echt niets hoor, het was puur om de seks te doen. Je weet toch dat ik vroeger ook veel behoefte daaraan had en nu is die behoefte alleen maar erger geworden, vrees ik. Misschien was het ook om de sleur van ons huwelijk te doorbreken, een vorm van herwonnen vrijheid. Dat ik weer het gevoel had te leven.”

Met name deze laatste opmerking maakt me meer dan boos, omdat er veel egoïsme en onverantwoordelijkheid in naar voren kwam. Naar haar gezin toe, die ze dus als een last ervoer en haar blokkeerde in haar leven zogezegd. Het riep vele vragen bij me op: “Hoe denk je dan verder te gaan. Wil je met Wouter en Marcel in business blijven? Of wil je deeltijd als prostitué gaan werken, escort- of callgirl worden. Of gewoon in de bar een man oppikken, hoe denk je die behoefte te gaan bevredigen? En hoe denk je dat met een gezin te combineren?”

Wilma zei: “Nee, na wat ik gehoord en gelezen heb over hoe ze over me denken, me willen doorverkopen wil ik niks meer met die hufters te maken hebben. Integendeel ik zit me af te vragen hoe ik ze kan terugpakken. Maar over die andere dingen heb ik nog niet nagedacht. Weet ook niet hoe jij daarmee omgaat want het is toch niet makkelijk met een ‘loopse’ of oversekste vrouw te leven. Laat staan een hoer.”

Haar aankijkend zei ik: “Ik weet hoe losbandig je vroeger was en het schijnt met de jaren een beetje erger geworden te zijn. Het is botte pech voor jou dat die Wouter en Marcel daar misbruik van gemaakt hebben”. Bij deze woorden begonnen Wilma’s ogen te lachen en sprong ze op, omhelsde me en vroeg: “Vergeef je me mijn gedrag? Accepteer je mij zoals ik ben?” Ik bleef voor een moment stil voordat ik antwoordde: “Wilma ik ken je al jaren dat moet je weten. Accepteren is een groot woord, want je bent nu wel erg excessief bezig. Ik begrijp je maar vergeef je niet dat je mij bedrogen hebt, mij verraden hebt, mij niet vertrouwd hebt. En dan heb ik het nog niet eens over onze kinderen. En je gedrag, tja die mannen hebben je misbruikt, je gedrogeerd en gechanteerd dus wat valt daarop te zeggen. Maar dat we hun terugpakken voor alles wat ze je aangedaan hebben en nog meer, staat als een paal boven water. En of en hoe we hier als gezin mee moeten of kunnen omgaan bespreken we daarna wel. Je moet dondersgoed beseffen dat je heel veel ellende, schade aangericht hebt, en dat wis je niet met een glimlach of kus. En al helemaal niet met seks. Nee, wil je ons huwelijk redden dan moet je echt aan de bak, lieverd. En niet alleen met mij, helemaal met de kinderen want daar heb je het de laatste weken, zoals niet eerder, goed bij verpest.”

Hoofdstuk 28. Vertrouwen kweken.

Er viel een zware stilte en ik zag dat Wilma ondanks alles toch wel opgelucht was en er ook meer leven in haar ogen zat. Echter ook dat deze laatste woorden er bij haar ingehakt hadden.

Dus vroeg ik haar: “Vertrouw je mij. Als ik je nu wat zou vragen zou je dat onvoorwaardelijk doen?” Wilma keek me diep in mijn ogen en antwoordde vervolgens: “Ja schat, ik zal alles doen alles wat je me vraagt. Voor jou, voor onze kinderen en ons huwelijk.”

“Ok”, zei ik. “Stuur dan nu een WhatsApp bericht naar beide heren dat je morgen niet gaat werken en ook de rest van de week niet beschikbaar bent. Geef me vervolgens jouw iPhone en PC. Ik wil niet dat je de komende 2,5 dag bereikbaar bent. We blijven samen thuis, gaan wandelen, maken het ons gezellig.” Wilma keek me aan, pakte haar iPhone, tikte een bericht in en gaf me deze vervolgens. En even later ook haar PC. Ik schakelde deze daarop uit, terwijl iets later op de mijne berichtje’s binnen begonnen te komen. Ze keek me aan en zei moet je die niet lezen. Ik nam mijn mobiel op en liet haar de berichten zien, eerst die van haar dan het antwoord van Wouter, en wat later van Marcel.

Ik zei: “Zo te zien ben je vergeten dat ik een hacker was en soms nog ben? Laat je maar meer verrassen de komende dagen.. “

Op naar een eerste verrekening.