De Nerd - 6

Ruben ligt nog zwaar en na hijgend bovenop Leen, zijn gezicht begraven in haar hals, de geur van hun samenzijn in zijn neusgaten. Zijn lichaam is een en al ontspanning, zijn geest is leeg en vredig. Dan, vanuit de roes, voelt hij een onverwachte, nieuwe sensatie. Een hand, warm en met lange, elegante vingers, strijkt langzaam en doelgericht over de ronding van zijn bil. De aanraking is zacht, maar elektrisch als een stille uitnodiging die hem uit zijn sluimer trekt. Verward tilt hij zijn hoofd op. Zijn ogen, zwaar van de slaap na de liefde, knipperen en zoeken naar de bron. Hij draait zijn hoofd en ziet Eva, een godin in vurig rood kant. Ze is van haar plek gekomen en knielt nu naast hen op het nest van dekens. Haar ogen fonkelen met een belofte van een heel ander soort vuur.

"Kom," fluistert ze. Dat ene woord is genoeg. Met een laatste, bijna verontschuldigende streling over Leens gezicht, laat Ruben zich van haar afglijden. Leen krult zich op haar zij, trekt een deken half over zich heen en wordt, net als de anderen, een stille toeschouwer. Ruben richt zich op, zijn naakte lichaam gloeit nog van de vorige vrijpartij, en focust volledig op Eva.

Aangewakkerd door zijn recente succes en de onmiskenbare lust in haar ogen, wil hij zich op haar storten. De man die hij net is geworden, wil opnieuw presteren, opnieuw die krachtige ontlading voelen. Hij beweegt naar haar toe, zijn intentie is duidelijk en onstuimig. Maar ze stopt hem. Met een speelse, maar onwrikbare hand op zijn borst houdt ze hem op afstand. Ze schudt zachtjes haar hoofd, een lichte, plagerige glimlach verschijnt op haar lippen. "Ho, snelle jongen," fluistert ze, haar adem ruikt naar wijn en verlangen. "Seks is meer dan enkel presteren." Ze trekt hem zachtjes naar zich toe, niet in een passionele omhelzing, maar in een tedere. "Het begint hier," vervolgt ze, haar vingers strelen zijn wang. "Met knuffelen... en kussen."

En dan kust ze hem. Het is geen overrompelende, bezitterige kus. Het is een zachte, maar ongelooflijk intieme ontmoeting. Haar lippen zijn warm, ze proeven, verkennen en geven zich over in een langzaam, sensueel ritme dat hem volledig verrast. Het is een kus die niets eist, maar alles geeft, een les in een taal die hij nog niet kende, maar onmiddellijk begrijpt. Waar zijn kus met Leen een onhandige botsing was, is dit een langzame dans. Eva's lippen zijn zacht en bedreven; ze proeven, plagen en trekken zich net genoeg terug om een golf van puur verlangen door Ruben heen te sturen. Hij probeert het ritme te versnellen, gedreven door de herinnering aan zijn recente ontlading, maar ze remt hem af met een zachte druk van haar hand in zijn nek. "Langzaam," fluistert ze tegen zijn mond, en hij geeft zich over.

Hij leert de smaak van haar kennen, een bedwelmende mix van zoete wijn en haar eigen, unieke vrouwelijkheid. Haar tong ontmoet de zijne, niet met een gretige stoot, maar met een fluweelzachte, onderzoekende streling die hem van binnenuit doet smelten. De les is duidelijk: de kus is geen voorspel, het is een hoofdgerecht op zich. Terwijl ze hem gevangenhoudt in deze verslavende, trage kus, trekt ze hem zachtjes met zich mee naar beneden, tot ze samen op hun zij op de dekens liggen. De schok van zijn naakte, warme huid tegen haar lichaam, slechts gescheiden door het prikkelende kant van haar lingerie, is een nieuwe openbaring. Hij voelt de ruwe textuur van het rode kant tegen zijn borst en buik, een heerlijke frictie die elke zenuw in zijn lichaam wakker schudt.

Het knuffelen is geen passieve omhelzing; het is een actieve verkenning. Haar been haakt zich speels om het zijne, haar perfect gemanicuurde vingers tekenen lome cirkels op zijn rug, van zijn schouderbladen tot net boven zijn billen. Elke aanraking is weloverwogen, elke beweging ontworpen om de spanning op te bouwen, niet om die te ontladen. Het kussen gaat door, soms diep en intens, dan weer zacht, plagerig. In zijn nek, op zijn kaaklijn, bij zijn oor. Ruben, die zich verloren voelde in zijn eigen onhandigheid, vindt nu houvast in haar leiding. Hij begint haar te imiteren. Zijn hand, die eerst onzeker op haar rug lag, wordt moediger. Hij volgt de contouren van haar lichaam, voelt de warmte van haar huid door het delicate kant heen, de sterke lijn van haar ruggengraat, de zachte ronding van haar heup.

En terwijl ze zo verstrengeld liggen in een web van trage kussen en lome strelingen, voelt hij het gebeuren. Tegen de zachte ronding van haar buik voelt hij zichzelf opnieuw ontwaken. Een nieuwe, groeiende hardheid, niet geboren uit haast of prestatiedrang, maar langzaam en onvermijdelijk opgebouwd door de kwellende, heerlijke kunst van haar verleiding. Het is een diepe, zinderende opwinding, een verlangen dat zo intens is, juist omdat het zo geduldig wordt gevoed.

Terwijl Ruben en Eva verdwijnen in hun eigen universum van trage kussen en lome strelingen, verschuift de energie aan de andere kant van het nest van dekens. Leen, op haar zij gerold, kijkt met een mengeling van fascinatie en een lichte weemoed naar het tafereel. De storm van haar eigen ervaring met Ruben is gaan liggen en heeft een diepe, maar nog onvervulde zindering achtergelaten. Dan voelt ze beweging achter zich. Maria nestelt zich zachtjes tegen haar aan, haar lichaam sluit perfect aan op de rondingen van Leens rug. De warmte van haar borsten tegen Leens schouderbladen is een troostende, maar tegelijkertijd prikkelende sensatie. Ze liggen even zo, in stilte, als twee samenzweerders die de andere geliefden observeren.

"Mooi he," fluistert Maria, haar adem is een warm briesje in Leens nek. Haar stem is laag en vol begrip. Leen knikt alleen maar, niet in staat om woorden te vinden. Terwijl ze zo samen liggen te kijken, voelt Leen hoe de hand van Maria, die op haar heup rust, zachtjes begint te bewegen. Het is een bijna afwezige, troostende streling die langzaam aan intentie wint. Maria's vingers tekenen cirkels op haar huid, voelen de lichte spanning die nog steeds in Leens spieren hangt.

"Het doet je wel wat, hè?" fluistert Maria, haar stem is nu lager, intiemer. Ze reageert niet op het tafereel van Ruben en Eva, maar op wat ze voelt in het lichaam naast haar. "Je bent nog niet helemaal tot rust gekomen." Haar vingers glijden van Leens heup naar haar buik, een warme, onderzoekende aanraking die een spoor van kippenvel achterlaat. Leen houdt haar adem in, haar aandacht is nu volledig weggetrokken van het andere koppel en gefocust op de hand die haar lichaam verkent. "Hij heeft een vuurtje in je aangestoken," vervolgt Maria, haar lippen nu bijna tegen Leens oor. "Een prachtig begin, maar het smeult nog na. Voel je het?" Haar hand daalt nog lager, en haar stem wordt een hese, onweerstaanbare belofte. "Zal ik je de echte ontlading geven? De diepe rust die je lichaam nu zoekt?"

De belofte in Maria's stem is een vonk die het smeulende vuurtje in Leen onmiddellijk doet ontvlammen. Leens antwoord is geen woord, maar een diepe, overgevende zucht terwijl ze haar benen voor Maria opent. Maria glijdt van Leens zijde en knielt tussen haar dijen, haar ogen donker en gefixeerd op het doel. Er is geen aarzeling, geen klinische observatie, enkel pure, onversneden intentie. Haar hoofd daalt en haar eerste aanraking is een schok van natte, hete overgave. Maria's tong is niet voorzichtig; ze is gulzig. Ze landt precies in het plakkerige, natte centrum van Leen en met een lange, lome haal smeert ze het zaad van Ruben uit over de gevoelige huid. Het is geen schoonmaakbeurt, het is een zalving. De gladde, zoute substantie wordt een glijmiddel voor de sensatie die volgt, want diezelfde tong beroert, plagerig en trefzeker, het harde, gezwollen knopje van haar clitoris.

Een scherpe, onwillekeurige kreun ontsnapt aan Leens lippen. De combinatie is overweldigend: de intimiteit van Rubens essentie die door een andere vrouw wordt gebruikt om haar genot te geven, is een verboden, duizelingwekkende gedachte. De passie van het moment overspoelt elke resterende remming. In een reflex van puur, onversneden verlangen, kromt ze haar rug en tilt ze haar bekken uitnodigend op, zichzelf aanbiedend, smekend om meer. Maria accepteert de uitnodiging. Haar lippen sluiten zich nu om het centrum van Leens lust, terwijl haar tong een verslavend, onverbiddelijk ritme begint. Ze creëert een draaikolk van genot, waarbij elke sensatie – de smaak, de textuur, de druk, de warmte – samensmelt tot één ondraaglijke, heerlijke stroom van opwinding die Leen volledig meesleurt. De overgave is compleet. De wereld van Leen is gekrompen tot de vaardige, onverbiddelijke tong van Maria. Ze staat op het punt te vallen, de laatste restjes controle los te laten in een golf van genot. Maria voelt het, de spanning die zich als een snaar aanspant in Leens lichaam, en ze intensiveert haar ritme, klaar om de finale, bevrijdende schokgolf te verorberen.

Precies op dat hoogtepunt van concentratie en opwinding, voelt ze het. Een harde, dikke druk tegen haar achterste, onmiskenbaar en veeleisend. Voordat ze de sensatie kan verwerken, wordt de druk een invasie. Iets groots en gloeiend heets wordt met kracht langs achter in haar poes geduwd. Maria schrikt op, haar ritme hapert. Een verstikte kreet ontsnapt haar. Ze draait haar hoofd, haar ogen wijd van verbazing, en kijkt recht in het gezicht van Ruben. Hij knielt achter haar, zijn gezicht een masker van pure, onversneden lust. Naast hem staat Eva, haar hand rust goedkeurend op zijn schouder. Het is haar werk.

Gedreven door de waanzin van het moment, begint Ruben onmiddellijk te pompen. Zijn stoten zijn wild, razend en onhandig, een poging om de overweldigende opwinding die door zijn lichaam giert te ontladen. Maar Eva's hand schuift van zijn schouder naar zijn rug en duwt hem resoluut tot stilstand. "Rustig, jongeman," fluistert ze, haar stem is een kalme, maar dwingende herinnering. "Wat heb ik je daarnet geleerd?" Ze loopt om hem heen en plaatst haar twee handen vol op zijn billen, haar vingers gespreid. Ze wordt de dirigente van zijn lust. Met een zachte, maar onweerstaanbare druk, geeft ze het ritme aan. Langzaam. Diep. Ze duwt zijn heupen naar voren tot hij volledig in Maria is, houdt hem daar een seconde vast, en trekt hem dan langzaam weer terug.

Een luide, diepe kreun rolt over Maria's lippen. De onverwachte invasie verandert in een overweldigend genot. De grote pik van Ruben vult haar op een manier die ze bijna vergeten was, een diepe, bevredigende volheid die elke zenuw in haar lichaam doet ontbranden. Elke langzame, door Eva geleide stoot is een golf van pure, onverdunde wellust.

De verrassing maakt plaats voor overgave. Terwijl haar lichaam wordt gevuld en bespeeld door Ruben en Eva, draait Maria haar hoofd terug naar haar eigen taak. Met de kreten van haar eigen genot nog op haar lippen, buigt ze zich weer over Leen en gaat verder met het likken van haar plekje, haar tong nu nog vaardiger, nog gretiger, gedreven door de pulserende vulling van achteren.

Aan de rand van de chaos, in de luxe van de grote, diepe zetel, zit Kathleen. Ze is de enige toeschouwer die niet direct deelneemt, maar haar afzondering maakt haar ervaring niet minder intens. Ze is de bewaker van het schouwspel, de stille getuige op de eerste rij. De aanblik van de verstrengelde lichamen op de grond – de trage, diepe stoten van Ruben in Maria, en Maria’s hongerige mond die Leen tot waanzin drijft – is een overweldigend, pulserend tableau van lust. Een diepe, zware hitte verzamelt zich in haar onderbuik, een brand die langzaam en onvermijdelijk opstijgt. Haar ademhaling, normaal zo gecontroleerd, wordt dieper. Haar tepels, hard als steentjes, drukken pijnlijk tegen de strakke, zwarte stof van haar beha. Ze voelt de natte, warme gloed die zich door het dunne stof van haar string verspreidt. Het kijken is niet langer genoeg.

Met een lome, bijna meditatieve beweging zakt ze achterover in de zachte kussens. Haar sterke, getrainde lichaam geeft zich over aan de zwaartekracht en haar eigen, opkomende behoefte. Haar hand, even vastberaden en efficiënt als de rest van haar, glijdt van haar platte buik naar beneden. Met een vakkundige beweging van haar vinger haakt ze het dunne, vochtige bandje van haar string opzij, en legt zo haar reeds glimmende, natte poesje bloot.

De eerste aanraking is een zucht van verlichting. Haar vingers zijn koel tegen haar eigen, brandende huid. Ze gebruikt twee vingers, de wijs- en middelvinger, om haar eigen vocht zachtjes uit te smeren, een voorbereiding op wat komen gaat. Haar bewegingen zijn niet gehaast of onzeker; ze zijn technisch perfect, alsof ze een instrument bespeelt dat ze door en door kent. Haar wijsvinger vindt onmiddellijk de harde, gezwollen parel van haar klitje en begint een vaste, onverbiddelijke cirkelbeweging. De druk is precies goed, de snelheid constant. Tegelijkertijd, terwijl de eerste golven van genot door haar heen beginnen te trekken, duwt ze haar langere middelvinger langzaam naar binnen.

De sensatie is dubbel en verwoestend. De constante, precieze stimulatie van buitenaf, gecombineerd met het volle, diepe gevoel van haar eigen vinger die haar vult, is een meesterzet van zelfbevrediging. Haar heupen komen los van de zetel en beginnen zachtjes mee te wiegen in het ritme van haar hand. Een lage, hese kreun ontsnapt aan haar lippen, een geluid van pure, onverdunde geilheid, bijna onhoorbaar in de kakofonie van de anderen. Haar vinger binnenin krult zich lichtjes, zoekend naar die ene plek, terwijl haar andere vinger onvermoeibaar doorgaat, haar steeds dichter naar de rand van een explosieve, zelfgecreëerde ontlading duwend.

Leen is de eerste die komt. Maria voelt de verandering, niet met haar ogen, maar met haar mond en handen. Ze voelt hoe de spieren in Leens dijen zich aanspannen tot staalkabels, hoe de zachte kreuntjes veranderen in korte, scherpe, hijgende snikjes. De smaak van haar opwinding wordt intenser, geconcentreerder. Ze is er bijna. Met een laatste, plagende cirkelbeweging van haar tong over Leens harde, trillende klitje, duwt Maria haar over de rand.

Het begint met een diepe, schokkende rilling die vanuit Leens bekken door haar hele lichaam trekt. Haar rug kromt zich van de dekens, haar tenen krullen en haar vingers klauwen in de zachte stof. Dan, met een luide, langgerekte schreeuw die alle remmingen doorbreekt, breekt de dam. Het is geen stroompje, het is een zondvloed. Maria's gezicht wordt overspoeld door een eerste, krachtige, pulserende golf van gloeiendhete sappen. Het is een overvloedige, bijna doorzichtige vloeistof met een intense, zoutige, oer-vrouwelijke smaak. Maria sluit haar ogen, niet om zich af te weren, maar om de sensatie volledig te ondergaan. Ze deinst niet terug; ze drukt haar mond juist steviger tegen Leen aan, haar tong nog steeds in beweging, en drinkt gulzig van de essentie van Leens genot. De eerste golf wordt gevolgd door kleinere, ritmische pulsen die over haar kin en in haar hals stromen, een warme, plakkerige getuigenis van de totale en ongeremde overgave van Leen. Haar lichaam schokt en trilt na in de armen van haar eigen, explosieve genot.

Voor Maria is dit de ultieme trigger. De combinatie van de rauwe, primitieve smaak van Leens orgasme op haar tong, de aanblik van haar schokkende lichaam, en de diepe, constante stoten van Ruben die haar van achteren onophoudelijk vult, creëert een perfecte storm van sensaties. Haar legendarische controle verdampt in een oogwenk. Een scherpe, verraste kreet ontsnapt haar en haar lichaam sluit zich als een bankschroef. Diep vanbinnen beginnen haar spieren in een razend, onwillekeurig ritme samen te knijpen. Ze komt klaar, een intense, imploderende ontlading die haar volledig overneemt.

Ruben, die zich diep in Maria bevindt, voelt de wereld onder zich veranderen. Het strakke, hete omhulsel van haar poesje verandert plotseling in een pulserende, onweerstaanbare machine. De krachtige, ritmische samentrekkingen grijpen zijn pik vast en beginnen hem te masseren op een manier die hem elke vorm van controle ontneemt. Het is te veel. Hij heeft geen schijn van kans. Met een diepe, grommende brul wordt zijn orgasme letterlijk uit hem getrokken. De samentrekkingen melken hem leeg, golf na golf van heet zaad wordt uit hem geperst tot hij volledig uitgeput en leeg is.

Op de zetel is Kathleen de stille getuige van deze kettingreactie van genot. De aanblik van Leen die schreeuwend klaarkomt, de scherpe kreet van Maria die de controle verliest, en de dierlijke brul van Ruben die wordt leeggemolken, is de laatste vonk die haar eigen, zorgvuldig opgebouwde vuur doet exploderen. Haar ritme, dat tot nu toe beheerst en technisch was, wordt razend en wanhopig. Haar heupen bonken tegen haar eigen hand. Met een verstikte, stille schreeuw, haar atletische lichaam strak gespannen als een boog, komt ze als laatste. Haar orgasme is een krachtige, stille implosie, een eenzame ontlading in antwoord op de symfonie van lust die zich voor haar ogen heeft afgespeeld.

De kamer baadt in de naschokken van de lust. Het is een schouwspel van genot, bezaaid met trillende ledematen en uitgeputte lichamen. Leen ligt op haar rug, haar ogen gesloten, een spoor van opgedroogde tranen van pure ontlading op haar wangen. Maria is naast haar ineengezakt, haar gezicht nog steeds plakkerig, haar ademhaling diep en traag. Ruben is een zwaar, levenloos gewicht op haar, volledig leeggemolken en verzonken in een diepe, voldane roes. Op de zetel ligt Kathleen stil, haar krachtige lichaam eindelijk in totale ontspanning, de storm in haar is tot bedaren gekomen.

In het midden van deze serene chaos staat één figuur nog overeind, als een vlam die weigert te doven. Eva. Haar rode lingerie is een schreeuw van kleur in het gedempte licht. Haar huid gloeit, haar tepels staan strak en alert onder het kant. Ze is niet uitgeput; integendeel, het schouwspel heeft haar alleen maar meer opgeladen. De rauwe, ongeremde energie van de vier orgasmes heeft haar niet verzadigd, maar juist haar eigen honger aangewakkerd. Ze is een vat vol opgekropte, zinderende opwinding.

Ze overziet het tafereel, haar blik glijdt van het ene voldane lichaam naar het andere. Een langzame, wetende glimlach spreidt zich over haar lippen. Het is geen glimlach van triomf, zoals die van Maria, maar een van diep, zelfverzekerd verlangen. Er is geen haast, geen ongeduld. De chaos is voorbij, de anderen hebben hun deel gehad. De stilte die nu heerst, de uitputting van de anderen, is niet het einde van de avond. Het is de perfecte voorbereiding. Het podium is nu leeg, speciaal voor haar. Ze weet, met de absolute zekerheid van een roofdier dat haar prooi geduldig heeft laten uitrazen, dat het nu haar beurt is.

- - -
Luister nu naar de soundtrack bij dit verhaal via Spotify. De link vind je op mijn profielpagina

Meer weten over dit verhaal of over mijzelf als schrijfster? Abonneer je dan op de nieuwsbrief door mij een email te sturen. Mijn mailadres vind je op mijn profielpagina.