Mijn Leven, Mijn Liefdes, Josie - 1

Het is hetgeen nogal overheersend aanwezig is in de gedachtenwereld van een zestienjarige jongen: sex. De periode was er dan ook naar. 1970 is het eind van het decennium waarin veel maatschappelijke veranderingen plaatsvonden of in ieder geval begonnen zijn. Centraal stond toen de afkeer die de jeugd van toentertijd had van de oorlog in Vietnam, van de autoritaire houding van de voorgaande generatie jegens de jeugd en de belofte van het tijdperk van Aquarius: vrije wil, (naasten-)liefde, eenheid en verandering. Dit waren zaken die de oudere generatie nogal tegen de haren in streken. Vooral de vrije wil, door velen van mijn generatie doorvertaald naar vrije sex, was vele ouderen een doorn in het oog.

Sexboekjes zoals de Chick, de Candy en De Lach werden niet meer onder de toonbank verkocht, maar waren vrijelijk in het rek bij de kiosk, weliswaar op het bovenste schap, te vinden en voor een steeds breder èn jonger publiek beschikbaar.

De mode werd steeds uitbundiger: mini-rok en hotpants voor de meiden en jeans met wijd uitlopende pijpen die nogal strak in het kruis zaten voor de jongens, wijde blouses met vele bonte kleuren en zachte stofjes. Waar voorheen er alles op gericht was om de geslachtsdelen en blote huid zoveel mogelijk onder kleding te (ver-)stoppen, leek veel erop gericht om de “waren uit te stallen”.

Tegen deze achtergrond kwam ik enkele jaren eerder als ontluikende puber, met hormonen die door mijn lichaam gierden, als eersteklasser op de HBS met meisjes in de klas te zitten. Zij waren wel in de minderheid, hun leeftijdsgenoten van de vrouwelijke kunne gingen immers of naar de huishoudschool of naar de MULO (het werd toen niet zo belangrijk gevonden dat meisjes een goede opleiding kregen) en als zij het getroffen hadden met “verlichte” ouders, naar de MMS, de middelbare meisjesschool, voor veel van die meisjes een opstap naar een hogere opleiding of zelfs een universitaire studie.

Elke dag ging ik op de fiets naar mijn school die zo’n 11 km verderop in de stad stond. Een tochtje van een klein uur dat snel een verzoeking zou zijn geworden, ware het niet dat Josie vaak met mij mee fietste. Haar school lag hemelsbreed een paar honderd meter van die van mij vandaan.

Zij was een jaar eerder vanuit Amsterdam naar mijn woonplaats in het zuiden van het land verhuisd en was het middelste kind van een gezin met drie kinderen, waarvan Nanette, haar drie jaar oudere zus en André, haar tien jaar jongere broertje ook deel uitmaakten. En het mag gezegd worden dat de meiden allebei gezegend waren met een goed uiterlijk. Het was dan ook niet vreemd dat beide meisjes van meet af aan door de rest van de straat werden gezien als de mooiste meisjes van de straat en als zodanig op het radarscherm van elke puberende jongen terecht kwamen (en vaak ook op dat van de oudere mannen) en vaak ongewild de avances van deze en gene moesten verduren.


Gelukkig waren zij beiden, immers uit Amsterdam afkomstig, niet op hun mondje gevallen en konden zij met kwinkslagen (vooral Josie) of snedige opmerkingen (vooral Nanette) de ongewenste opmerkingen afdoende pareren en de man in kwestie op zijn nummer zetten. Ik denk dat het deze vaardigheid van beide dames was die ervoor heeft gezorgd dat ze beiden in hun leven nooit in een #metoo situatie zijn terechtgekomen in tegenstelling tot veel van de vrouwen die zich in de huidige tijd erg snel in de slachtofferrol schikken en de man als roofdier aanduiden. Waarmee ik niet die vrouwen in een kwaad daglicht wil stellen die wel degelijk het slachtoffer zijn geworden van het machtsmisbruik door mannen in een machtspositie.

Waar Nanette veel van de uiterlijke kenmerken had van ene Marilyn Monroe met voluptueuze rondingen, golvende donkerblonde haren, diepblauwe ogen en dikke verlokkelijke lippen, en daarom ook de oudere mannen in de straat tot de verbeelding sprak, had Josie sluik lang blond haar met een ietwat rossige tint, grijs-blauwe ogen, sproeten in het gezicht, benen waar geen einde aan leek te komen, borsten die (nog) geen BH nodig hadden maar wel al bijna perfecte rondingen hadden en een wespentaille. Maar haar grootste pluspunt, althans voor mij, was haar perfect peervormige kontje. Ik kon er dan ook altijd van genieten om haar achterste op haar zadel te zien bewegen wanneer ik weer eens achter haar aan fietste.

Josie was erg sportief, ze deed aan atletiek, speelde vaak badminton op straat en zat op stijldansen. Zo nu en dan voetbalde ze ook met ons mee en dan ze kon goed mee met de jongens. Daarbij had ze veel aanleg voor portrettekenen en de schilderkunst. Iets waar zij later in haar leven haar voornaamste bron van inkomsten van zou maken.

Ik ben zelf de jongste van een gezin van vijf, vier jongens en een meisje. Mijn ouders zijn in 1949 na de Bersiap, met de boot vanuit Nederlands Indië naar Nederland gekomen met de vier oudste kinderen. Ik ben de enige die in het nieuwe vaderland is geboren en van meet af aan ben ik dan ook de Belanda genoemd, de Hollander van het gezin. Neen, ik heb geen blauwe ogen of blond haar. Net zoals de rest van mijn broers en mijn zus had ik als Indo een bruin getinte huid, zwarte haren en diep-bruine ogen. Uiterlijke kenmerken die mij, voor een aanzienlijk deel van de vrouwelijke medelanders, in zeker opzicht aantrekkelijk maakten.

Het was dan ook voor mij geen moeilijke opgave om met meisjes contact te leggen. Aan de andere kant had ik er door mijn uiterlijk wel eens last van dat ik door minder met intelligentie bedeelde Nederlanders op een minder fraaie manier werd bejegend. In de huidige tijd zou dat klip en klaar racistisch genoemd worden. In die tijd accepteerde ik het als een vast gegeven dat er veel onwetende medelanders waren die vanuit een erg beperkt wereldbeeld naar mensen uithaalden die anders waren. Of het nu het uiterlijk was, de seksuele geaardheid of het geslacht, er was altijd wel een aanleiding om uit te halen. Er is op dat punt sindsdien niet veel veranderd.

Ik maakte er echter toen geen punt van en heb denk ik daarom niet zoveel problemen gehad later in mijn leven of tijdens mijn loopbaan. Ik heb alleen meer mijn best moeten doen dan mijn blanke medelanders en kan nu, op 67-jarige leeftijd, terugkijken op een redelijk succesvol leven.

Hoe dan ook, als zestienjarige leefde ik in een periode waarin alles open lag voor diegenen die durfden risico’s te nemen; of het nu in de liefde was of in het volgen van een opleiding of het vinden van een (volgende) baan. En het was nu net met Josie dat ik het moeilijk vond om risico’s te lopen. Vanaf de eerste maand dat zij bij ons in de straat kwamen wonen, had ik met alle drie een goed contact. Ik denk dat we met elkaar deelden dat we niet uit het zuiden van het land afkomstig waren en we elkaar daarin vonden. En ondanks dat ze een klein jaar ouder was dan ik ontwikkelde zich daar dan ook een innige vriendschap uit.

Josie en ik deden veel samen, we waren allebei sportief en hielden van muziek. We gingen in de vakanties samen vaak naar het zwembad, waar we, nadat we ons in het water hadden uitgeleefd met duiken en onder water zwemmen, van de zon genoten.

Vanwege mijn huid hoefde ik mezelf niet vaak met zonnecrème in te smeren; ik kleurde heel snel donkerbruin, zeker als ik mij in de zon liet opdrogen zonder mij eerst met een handdoek droog te wrijven. Josie daarentegen had een huid met weinig pigment en was daardoor genoodzaakt zich met factor 20 in te smeren. Met de voorkant van haar lichaam had zij uiteraard geen moeite. De achterkant was wel een dingetje. Het kwam herhaaldelijk voor dat ze op bepaalde plekken op haar rug en benen toch last had van verbranding.

Ik stelde haar op een dag dan ook voor dat ik het voor haar zou doen. Ze keek me aan en zei met een allerliefste glimlach: “Okaaaay…., maar je houdt het wel bij de plekken die aan de zon worden blootgesteld, ja?”. Ik antwoordde: “Maar natuurlijk, waar zie je me voor aan? Ik maak echt geen misbruik van de situatie, hoor! Ik zou niet durven en trouwens, als je bepaalde dingen niet okay vindt, dan laat je het me gewoon weten. Okay?”. “Ja, ja”, zei ze met een zweem van spot in haar stem, “Ik zie je echt wel naar mijn kont kijken, hoor!”. “Maar je hebt ook zo’n lekker kontje, Josie” , zei ik, “het is nogal lastig voor me om er niet naar te kijken, zeker als je voor me fietst!”.

Ze keek me nog even nadenkend aan en zei: “Vooruit dan maar, als ik verbrand is het natuurlijk ook maar niks”, en ging op haar badlaken op haar buik liggen met haar handen onder haar gezicht gevouwen.

Ik nam de flacon met zonnecrème en deed wat op mijn linkerhand waarna ik het over mijn beide handen verdeelde. Ik begon met haar onderbenen en werkte zo naar boven. Ik gaf wat extra aandacht aan haar knieholten omdat ze zich daar wel eens had verbrand. Wat had ze een zacht huidje, zeg. En wat had ze toch mooie lange benen. Er begon zich wat in mijn zwemshort te roeren.

Bij haar bikini broekje aangekomen vroeg ik me af of ik het een beetje naar boven zou opstropen om zodoende de huid daar ook in te smeren. Ik stond er niet al te lang bij stil en voegde de daad bij het woord en stroopte beide pijpjes van het broekje enkele centimeters omhoog.

Josie zuchtte eens diep maar zei niets. Daardoor bemoedigd smeerde ik de onderkant van haar welgevormde billen in, beginnend aan de buitenkanten van haar benen naar binnen werkend totdat ik zowat bij het kruisje van haar broekje kwam. Daar masseerde ik de crème rustig in. Heel eventjes bewoog Josie haar kontje subtiel omhoog terwijl ik de crème op haar huid naast haar lipjes aanbracht. Ik voelde dat mijn penis zich aan het oprichten was.

Ik verplaatste mijn insmeer activiteiten naar haar schouders door op haar bovenbenen te gaan zitten en haar haren uit haar nek te leggen. Terwijl ik dat deed gleden mijn handen tussen haar schouderbladen over haar nek en ik zag dat ze kippenvel kreeg op haar armen. En weer zuchtte ze eens diep en zei: “Jezus, wat doe je dat lekker, zeg. Dat mag je iedere dag wel voor me doen!”. “Nou”, zei ik, “als we iedere dag naar het zwembad gaan, dan zou het er zo maar van kunnen komen, als je dat wil. Het is geen straf om je in te smeren, hoor!”. Dat zeggende, begon ik haar nek in te smeren en daarna de bovenkant van haar schouders. Toen ik bij de rondingen van haar schouders aankwam, voelde ik hoe welgevormd haar schouders waren. Haar spieren waren goed over haar schouders verdeeld zodat die niet knokig aanvoelden, maar zacht en toch stevig. Ik voelde de rillingen over mijn ruggengraat lopen toen ik haar daar aanraakte en wat zich even daarvoor in mijn zwemshort roerde, begon nog vastere vorm aan te nemen. Ik hoopte dat ze er niets van zou merken, anders zou ik me kapot schamen.

Ik vervolgde mijn insmeer activiteiten bij de schouderbladen en de huid onder haar bovenstukje. Ook hier begon ik aan de zijkanten van haar lichaam bij de aanzet van haar borstjes. “Doe de sluiting maar even los”, zei ze, “het is anders lastig om me goed in te smeren daar”. “Okay”, zei ik terwijl ik even iets moest wegslikken, “als ik iets doe, moet het wel goed zijn”. Het was de eerste keer dat ik een sluiting van een BH of een bovenstukje open moest doen en het had dan ook wat voeten in de aarde. Om er goed bij te komen moest ik me iets voorover buigen. Hierdoor drukte mijn penis zich nadrukkelijk tussen haar billen. Weer bewoog ze haar billen subtiel omhoog alsof ze daarmee iets wilde zeggen. De vraag was wat, maar ze zei niets. Ik ging daarom rustig door met het insmeren.

Ik masseerde de crème in op haar onderrug totdat ik bij de bovenkant van haar broekje aankwam. Ik stroopte het broekje naar beneden om de huid vrij te maken en wel tot aan het begin van de bilspleet. Weer werkte ik van buiten naar binnen totdat ik bij haar bilspleet aankwam. Als laatste masseerde ik de crème in op de huid van haar stuitje. Ik hoorde haar weer diep zuchten en zag dat ze weer kippenvel had gekregen. Mijn insmeer activiteiten hadden haar niet onberoerd gelaten.

“Zo”, zei ik, “dat was het dan “, met een ondertoon van spijt. Want wat vond ik het jammer dat het al voorbij was. “Ach, kun je de sluiting weer even dicht doen?”, vroeg ze.

“Maar natuurlijk “, zei ik en met vettige vingers deed ik zo goed en kwaad als het kon de sluiting weer dicht.

“Goh, als ik geweten had dat je zo goed kunt masseren, had je me wel eens eerder van me onder handen mogen nemen”, zei ze terwijl ze zich op haar badlaken omdraaide en me glimlachend aankeek. Ik ging snel op mijn buik op mijn badlaken liggen; ik wilde immers niet dat ze zou zien in wat voor toestand zich mijn penis bevond. Ik zei: “Laat me maar weten wanneer je er behoefte aan hebt.” Ze boog zich naar me toe en gaf me als dank een zoen op mijn wang en kneep me met haar linkerhand lichtjes in mijn billen, waarna ze me in mijn oor fluisterde: “Denk nu niet dat ik niet in de gaten heb dat dat masseren jou ook niet onberoerd laat. Komend weekend zijn mijn ouders met André bij mijn opa op bezoek en Nanette heeft een sleepover bij een van haar vriendinnen. Ik ben dus alleen thuis en kan wel een massage gebruiken. Heb je zaterdagmiddag tijd?” Terwijl ik me oprichtte om haar antwoord te geven, schoot plotseling de sluiting van haar bovenstukje los en had ik ineens zicht op twee parmantige borstjes met twee heerlijk stijve puntjes. Ik moest even wat wegslikken en zei: “Uh, natuurlijk heb ik tijd. Zal ik om drie uur in de middag naar je toe komen?”.

“Dat is prima”, zei ze en terwijl ze zelf haar sluiting weer dichtmaakte vervolgde ze met een knipoog: “Ik zal je dan ook maar eens laten oefenen met het openen en dichtmaken van de sluiting van mijn BH”.