Dit is een lang verhaal dat ik in meerdere delen heb opgesplitst. Het begint langzaam maar naarmate het verhaal vordert, gaat steeds sexueler worden.

Mijn studenten tijd, en wat voor heerlijke tijd is dat geweest, om nooit te vergeten, hoe het begon in Amsterdam...

Op mijn achttiende jaar, met mijn VWO diploma op zak, heb ik de keus gemaakt voor een studie demografie aan de VU van Amsterdam. Vers als groen gras kom ik uit Deventer de stad binnen gelopen vanuit het Centraal Station en voel de vibratie van de metropool. Gelukkig heb ik een kamer weten te bemachtigen in het zuidelijk deel van de stad en met al mijn troep hobbel ik daarheen. Na gesetteld te zijn ga ik de stad verkennen. Over twee dagen begint mijn proefperiode bij ASVE, de meest exclusieve studenten vereniging van Amsterdam. Van de duizenden aanmelding worden er slechts een handvol aangenomen en ze hullen zich in nevel en en ondoorzichtigheid. Het enige wat bekend is, is dat iedereen van de vereniging later een topbaaan heeft gekregen. Reden genoeg om alles op alles te zetten om hier in te komen.

Maandagmorgen vroeg meld ik me aan bij een pand op een van de grachten en wordt een hal binnengeleid. Langzaam maar zeker vult de hal zich tot we met ongeveer vijftig man opgepropt staan.

Dan gaat de deur en we lopen een oude zaal binnen waar tien mannen en vrouwen op een podium zitten.

We worden welkom geheten en er wordt uitgelegd dat we met exact vijftig gaan strijden voor de paar plaasten die dit jaar beschikbaar zijn. Van de 1750 aanmedlingen zijn wij geselecteerd. We hebben de opdracht dat we voor vijf dagen kleren mee moeten nemen, alsmede vijf paar schoenen, een tuxedo of gala jurk en nog wat items.

“Allereerst, alles wat jullie nu bij je hebben, valt aan de vereniging als je niet wordt geaccepteerd of opgeeft” begint iemand ons duidelijk te maken. “”Je mag nu je juwelen en simkaart in een enveloppe doen, je adres opschrijven en bij ons inleveren. Die krijg je terug, de rest, net als jullie geest en lichaam is nu van ons. Als je wel wordt aangenomen krijg je je spullen terug. Als je wilt stoppen, mag je dat altijd zeggen, dan lig je er direct uit. Dus lever die telefoons, alsmede je portomonnee en al het andere wat in je zakken zit”.

Ik peuter mijn sim eruit stop hem in mijn enevelop. Daarna worden alle telefoons in een mand gegooid. Er is een meid die er moeite mee heeft twijfelt, maar het toch doet. Die gaat het vast niet halen.

“Mijn naam is Oscar, en ik ben jullie leider voorde komende vijf dagen. De andere zijn mijn asitenten, maar ook zij hebben de macht om jou naar huis te sturen als zij dat willen. We splitsen jullie op in vijf teams van tien. Dat doen we op alfabet. Het gaat hier om teamspirit, maar jullie krijgen ook individuele punten die later goed van pas kunnen komen”. We krijgen met een watervaste stift een nummer op de bovenarm geschreven, ik ben nummer twee.

Ik val onder de eerste groep met 5 andere jongens en 4 meiden. Voor onze eerste opdracht moeten naar het Rijksmuseum en een lange vragenlijst afwerken. We leren elkaar een beetje kennen, Bart die ligt me wel qua humor, Moniek is gewoon lachen en Lieke heeft een heerlijk lijf met strakke billlen en ik schat een mooie 75 c. In ons groepje zit ook Eveline, niet de mooiste maar gaat wel kunstgeschiedenis studeren, en met haar kennis gaan we snel door de vragen heen. Als we klaar zijn, moeten we op het volgende team wachten. Zij komen aanrennen en moeten we onze antwoorden met die van hun ruilen, shit, maar we hebben geen tijd om ons hierover druk te maken. We krijgen een telefoon met coordinaten en 10 OV kaartjes.

“Het Amsterdamse bos blijkt ons doel te zijn, maar hoe komen we daar?” Zegt Bart. We rennen naar buiten en beginnen lukraak mensen te vragen hoe we daar moeten komen. De eeste zijn toeristen maar dan komen we een Amsterdammer tegen en wijst ons op bus 170. Wij erin en zoeven naar het Amsterdamse bos. Het weer is ok, maar niet echt mooi, dus het is lekker rustig en als we na twintig minuten stevig doorlopen het punt midden in het bos bereikt hebben worden we opgewacht voor de volgende opracht.

“Jullie zijn de tweede groep” zegt een assitent. “De volgende opdracht is naar de Bijlmer te gaan en een foto te maken waar iedereen een foto maakt waarbij je de voeten kust van onbekend persoon. Maar voordat jullie dat doen moeten jullie alle kledingstukken die je aan hebt ruilen met iemand uit jouw groep, op je schoenen na dan wel. Jullie krijgen een twee uur de tijd voor deze opdracht dus opschieten. We kijken elkaar verbaasd aan, nu hier omkleden, midden in het bos?

“Is er en kleedruimte?” vraagt Eveline.

“Dit is de kleedruimte” is het antwoord

Ik trek mijn shirt uit om een voorbeeld te geven en Bart volgt snel. Ik wil in deze studentenvereniging. Meer van mijn groep volgen en voor ik het weet vliegen de kledingstukkken en opmerkingen door de lucht. Makkelijk is het niet. Bart is ongeveer mijn formaat, maar naarmate we ons verder uitkleden is er toch iets van gene. Ik hoor een protest van Simone.

“Moet ik me hier echt volledig gaan uitkleden?

“Ja” is het duidelijke atwoord.

“Echt niet”

“Dan lig je eruit, doei”. Simone neemt afscheid van ons

“ Mooi, weer een weg” denk ik.

Met z’n negenen gaan we aan de slag en ik trek alles uit uit en ruil met Bart en Remco. Het is wel raar om een onderbroek van een ander aan te trekken, maar mijn blikken op de dames lichamen die steeds naakter worden maakt alles goed. Moniek heeft best wel geile grote tieten, terwijl de billen van Eveline een stuk mooier zijn in het echt dan in een broek. Snel gaat bij hun ook het ondergoed uit en hier en daar zie ik een kale doos tevoorschijn komen. Vlak voor me zie ik de billen van Lieke, een stel mooie kadetjes die ik niet snel zal vergeten. Ik trek deel de kleren van Bart aan pak een shirt van een ander. Ik zie er enigszins toonbaar uit maar dat geldt niet voor iedereen. De dames hebben meer problemen met het ruilen, de cupmaat gaat niet altijd passen maar als we een paar minuten later richting de Bijlmer gaan zien we eruit als een zooitje ongeregld. Kleding die niet past, hopeloze combinaties, een bh om de nek geknoopt, maar het toppunt is Moniek, die een shirtje aan heeft waar de naden op springen staan. Het is gewoon wachten tot haar borsten uit het stofje springen.

Voor de Arena gaan we op zoek naar een fotomoment en dat is snel gevonden, een klas middelbaar scholieren werkt graag mee en voor we het weten hebben we allemaal onze foto met een kus op de voet. De terugweg naar de studentenvereniging gaat snel en we komen als eerste daar weer aan. De eerste punten zijn binnen. In het daarop volgende uur komt de rest ook binnen druppelen in een scala aan oufits. Tevens zijn er nog een aantal afvallers geweest en we zijn nog met ongeveer veertig man over. Na een goede maaltijd is het studie tijd en om negen uur tijd om naar bed te gaan. In de hoek van de zaal liggen een stapel matrassen en dekbedden. Het zijn allemaal tweepersoons matrassen en we proberen zo goed en kwaad als het gaat deze geordend neer te leggen. Moniek lacht naar mij en zegt of we dan maar samen zullen gaan slapen. Daar zeg ik geen nee tegen en na het tandenpoetsen en kleed ik me tot mijn ondergoed uit en duik onder het dekbed. Omdertussen geef ik mijn ogen goed de kost, want iedereen is in een staat van bijna naakt. Zo ook Moniek die aleen met een slipje aan bij mij onder de lakens kruipt.

“Welterusten” zegt Moniek en wrijft even kort zachtjes over mijn rug.

“Ook zoete dromen” en draai me om. Ik heb wel stoute gedachten, maar op een zaal met veertig man gaan die niet werken.

Midden in de nacht word ik wakker en moet naar de wc. Voorzichtig sta ik op en loop tussen de slapende mensenmassa naar de toiletten. Even de blaas legen en ik sluip stilletjes terug. Moniek slaapt nog als ik naast haar kruip en ze draait zich om in haar slaap en kruipt dicht tegen me aan. Heerlijk om die tieten op mijn rug te voelen en val weer in slaap.

De volgende ochtend gaat om zes uur de bel en iedereen wordt groggy wakker.

“Douchen en scheren. Team een en twee als eerste hup hup, we hebben een drukke dag voor de boeg” schalt er door de zaal. Ik kruip uit bed loop met de anderen naar de doucheruimte. Hier zijn ongever tien douches en zijn unisex. Iedereen kleedt zich uit en geniet van een warme douche. Ik zie hoe de dames hun oksels scheren en ik haal een scheermes over mijn gezicht. Onderwijl zit ik te genieten van de strakke lichamen, de gene om voor elkaar naakt te zijn begint te verdwijnen. Al snel komen de volgende teams en wij moeten opzouten.

Aankleden en ontbijten. Ik ben benieuwd wat de opdrachten voor vandaag zijn.

Na het ontbijt wordt duidelijk wat de missie is, zoveel mogelijk geld verdienen voor de vereniging tussen nu en 18.00 uur. Het verliezend team gaat so wie so naar huis, de inzet is hoog. Als team overleggen we hoe we dit gaan aanpakken. Veel ideeën passeren onze gedachten, al zijn de meeste vrij zinloos.

“Hoe ver willen we gaan om bij dit clubje te horen?” vraag ik

“Heel ver” is antwoord bijna in koor.

“Oke, dit idee gaat heel ver, maar het kan wel veel geld opleveren. Ik heb via via een kennis die bij Casa Roso op de wallen werkt, als we daar een showtje doen, kan dat heel veel geld opleveren.”

Iedereen kijkt elkaar aan...

“Ik ben wel voor, geloof ik “ zegt Bart

“Ik ook” volgt Eveline

“Moeten we echt op toneel neuken” vraagt de ietwat schuchtere Erik.

“Eh ja, dat is wel de bedoeling”

Als iedereen er mee instemt gaat ook Erik akkoord. Ik bel die maat van mij en leg mijn plan uit.

“We hebben om elf uur overleg maar wat vers vlees kan nooit kwaad. Je hoort van mij” zegt hij. Aangezien we nog even tijd hebben pakken we nog een bakkie koffie en nemen het strijdplan door. Ze hebben vast wel viagra voor de degene die toneelvrees hebben en van de dames is niemand ongesteld. Dat was overigens ook een van de vereiste voor deze ontgroening. Wie het met wie gaat doen laten we nog maar even in het midden hangen.

Even later gaat mij telefoon. Ik babbel met mijn maat en hij zegt dat door gaat. We kunnen 100 euro de man verdienen en we moeten snel komen voor korte foto sessie, want we komen bij de voordeur op tv schermen. We lopen snel die kant op en eenmaal daar aangkomen met onze twee begeleiders die alles controleren, melden we ons. We worden naar achteren gebracht en de regels worden uitgelegd. Elk half uur een showtje van een kwartier, het maakt niet uit wie het wie doet, als er maar opgetreden wordt. Foto’s worden gemaakt en dan is het om twaalf uur showtime.

“Ik begin wel, het is ten slotte mijj idee, wie wil er?” zeg ik, terwijl mijn hoop uitgaat naar Lieke.

“Kom we beginnen wel” zegt Moniek, we hebben ten slotte ook al samen geslapen. We kleden ons uit tot het ondergoed en dan gaat het gordijn open. Er zitten een mannetje op twintig en onder een lauw applaus beginnen we te zoenen. Snel daalt haar hand af naar mijn kruis en ze begint mijn lul te kneden. Het duurt niet lang of hij is op volle sterkte. Ik maak beha los en heb dan die heerlijk tieten in mijn handen. Wat een genot om deze te mogen kneden, ik trek voorzichtig aan haar tepels die snel stijf vooruit staan. Ze bukt zich en trekt met een snelle haal mijn onderbroek naar beneden. Een applaus stijgt op, ik was bijna vergeten dat we een publiek hebben. Moniek schijnt het niet deren en begint stevig aan mij lul te sabbelen. Dat kan ze best wel goed, haar tong gaat heerlijk rond mijn eiekelrand en ik kom in de buurt van een orgasme. Voorzichtig trek ik haar omhoog en duw haar bovenlichaam naar voren. Met haar billen naar het publiek trek ik haar string uit en ze hebben een prachtig zicht op haar kale doos. Ik glij er met een vinger doorheen en voel de vochtigheid, dus ook zij is opgewonden. Ik buk en begin haar te beffen. Niet te lang want hebben maar en kwartier en snel steek ik mijn pik in haar doos. Soepel glijdt hij op een neer in natte grot, terwijl ze zacht kreunt. Ik hou me nog even in, maar als ik denk dat kwartier bijna voorbij is, trek ik mijn lul uit haar en kom klaar over haar rug. Witte klodders vliegen over haar mooie huidje en met mijn stijve pik wrijf ik het uit. Luid aplaus volgt en de fooien pot wordt goed gevuld. Het gordijn sluit en en we worden gefeliciteerd door de anderen. Ik wrijf met een handdoek Moniek haar rug droog.” De volgende keer wil ik komen” zegt Moniek lachend. Shit ja, ze moet nog zeker twee keer...

Deel twee volgt snel.