Ontvoering?

In alle vroegte reed een stadsauto op het erf van opa Dans boerderij. De hybride Toyota verraadde dat de bestuurder een consciëntieuze stedeling was, die niet vaak naar de bergen in het verre noorden trok. Binnenin de auto zat echter vooral iemand die woedend was.

Met een duistere blik bekeek de man naar het hoofdgebouw dat hij al in een paar decennia niet meer gezien had. Voor hem stond het symbool voor alle mentale pijn die hij ooit ervaren had. Nerveus opende hij het handschoenkastje om te controleren of de kleine revolver er nog lag. Hij had het wapen aangekocht als naïeve twintiger. Ondertussen was zijn wereldbeeld anders, maar toch had hij het nooit weggedaan alsof hij onbewust wist dat het ooit nog bruikbaar zou zijn.

Voorzichtig nam hij de revolver vast. De beveiliging stond aan, belangrijk want er zaten kogels in de cilinder. Tevreden legde hij het weer op zijn plek. Vervolgens pakte hij zijn Smartphone. Hij had zich voorgenomen om zijn dochter te bellen, haar te overtuigen om naar buiten te komen en in de auto te stappen. Zodra dat Mackenzie in het voertuig zou zitten, zou hij wegrijden.

Het was moeilijk in te schatten of het plannetje zou werken. Voor zichzelf had hij in elk geval drie scenario’s uitgewerkt. Het eerste was dat Mackenzie onmiddellijk zou komen en er mee zou instemmen om terug naar San Diego te gaan. Bij het tweede zou ze wel in de auto stappen, maar niet willen vertrekken. Hij had de sloten zo vergrendeld dat alleen de bestuurder die open en toe kon doen. Dus vanaf het moment dat ze in het voertuig zat, was het dan de bedoeling om plankgas te geven. Als ze dan ver genoeg weg zouden zijn kon hij haar in alle rust overtuigen van zijn goedbedoelde actie.

Bij het derde scenario zou het niet zijn dochter, maar zijn ellendige vader zijn die naar buiten kwam. Dan zou het vast en zeker uitmonden in een verbaal steekspel. Om zeker van zijn winst te zijn, had hij de revolver bij zich.

Het was nog erg vroeg in de ochtend, waardoor het buiten schemerde. Een laaghangende mist maakte de sfeer nog mysterieuzer dan het al was. Gefocust zocht hij het nummer van Mackenzie in de telefoonlijst en drukte op het groene telefoontje dat op het scherm verscheen.

Enkele meters verder wekte een vrolijk deuntje de twee meiden, die samen in opa’s bed lagen.

‘Hé, … is het nu al tijd om op te staan.’ Geeuwde Emma, zonder haar ogen open te doen.

Mackenzie maakte eerst geen aanstalten om te achterhalen waar het geluid vandaan kwam, tot ze besefte dat het muzieknummer hoorde bij haar gsm. Ze had het kleurrijke lied gekozen voor haar vader. Ze zette zich haastig rechtop en plukte de Smartphone van het nachtkastje.

‘Blijf maar liggen, het is mijn vader.’

‘Hé, zo vroeg …’ Mompelde Emma, nog steeds met haar ogen toe. Mackenzie lette niet meer op haar, ze kroop verder uit bed terwijl ze het telefoongesprek aanvaarde:

‘Paps, … is het niet wat vroeg om te bellen?’ Mompelde ze ietwat kortaf.

‘Hey, fijn om je te horen. Ik … eh … sta hier buiten. Kom anders naar het erf en …’

‘Ben je hier? … Waarom?’ Verbaasd onderbrak ze haar vader. Doordat ze luider aan het praten was, zette Emma zich ook rechtop. Met vragende ogen keek ze naar Mackenzie, die onzeker haar schouders ophief.

‘Ja, ik ben op de boerderij. Ik wilde je gewoon graag zien en …’ Mackenzie’s vader schraapte zijn keel. Hij wilde niet te veel details via de telefoon vertellen. Het zou beter zijn om het in een echt gesprek te zeggen. Alleen wilde hij ook weer niet te driest te werk gaan, het belangrijkste was dat ze van zichzelf naar buiten zou komen.

‘Weet je wat, kom gewoon naar buiten en dan trakteer ik je op een ontbijt in een cafeetje en dan kletsen we gezellig bij.’

Hij zei het op zo’n luchtig mogelijke toon, alsof er niets aan de hand was.

‘Waarom kom je niet gewoon naar binnen, dan ontbijten we hier wel iets.’

Mackenzie flapte het er zo uit, in haar hoofd klonk het best logisch dat ze hier iets aten. Haar vader daarentegen wilde helemaal niet in het huis binnenstappen. Hij was naar de juiste bewoording aan het zoeken. Misschien moest hij gewoon opbiechten dat hij opa Dan niet wilde zien, hij wist natuurlijk niet dat die weg was.

Onbekend voor hem was ook dat Emma zich in het huis bevond. Die laatste volgde het gesprek gewoon mee, snel fluisterde ze tegen Mackenzie:

‘Ga toch lekker iets eten met je vader, er is hier toch niet genoeg eten voor ons allen.’

Mackenzie knikte naar haar nicht en zei tegen haar vader:

‘Oké, geef me nog een kwartiertje en ik ben buiten.’

Ze legde de Smartphone op een kast en vervolgens keek ze naar Emma.

‘Vind je het niet erg dat ik nu ineens weg ben?’

‘Tuurlijk niet, ga maar naar je vader. Ik blijf nog lekker slapen en wanneer jullie terug zijn dan sta ik op. Neem anders voor mij iets mee, krentenbollen of zo van die kaneelbroodjes.’

Mackenzie grinnikte bij het zien van Emma, die zich weer languit op het bed liet vallen. Eigenlijk was ze wat jaloers op haar nicht, want uitslapen had ze ook graag gedaan. Omdat ze weinig zin had om naar boven te wandelen om in haar eigen slaapkamer kleren te kiezen, zocht ze in de oude kleerkast van haar oma.

Opa Dan had een heleboel kleren bijgehouden van zijn vrouw. Mackenzie zocht door de hopen jurken, blouses en rokken. Door de tijdsdruk was het moeilijk om snel iets moois te vinden, dus besloot ze om het simpel te houden. Ze nam een kleerhanger met daaraan nog een ander slaapkleed. Het blauwwit gestreepte kledingstuk, vond ze, kon nog wel doorgaan voor iets deftigs. Daarbij het was toch ochtend en enkel maar voor een ontbijt, als ze straks terug thuis zou zijn, zou ze wel iets anders aandoen.

Vlug wandelde ze naar de badkamer, ze trok het slaapkleed uit dat ze aanhad, verfriste zich helemaal en deed ook een proper slipje aan. Vervolgens trok ze het blauwwit gestreepte slaapkleed aan en bewonderde zichzelf in de grote spiegel. Tevreden klakte ze met haar tong. Als je echt goed keek, wist je wel dat het nachtkleding was, maar het stond haar wel. Door de stuggere stof kon je mooi de contouren van haar c - cup zien, net zoals de twee tepels als je er goed op lette.

Het kon haar echter weinig schelen, wat speels trok ze gekke bekken naar de spiegel terwijl ze haar roodblonde haren in een lange, Franse vlecht bond. Om welke reden ook deed ze lippenstift aan en een klein beetje schmink op haar gezicht, iets wat ze in tijden niet meer gedaan had. Misschien kwam het wel omdat ze zich plots onzeker voelde, nu haar vader hier bleek te zijn. Hij lag toch mee aan de basis waarom ze naar opa Dan afgereisd was. In ieder geval voelde ze zich nerveuzer worden toen ze de trap afwandelde en haar sandalen aandeed.

Ze wilde nog tegen Emma gedag zeggen, maar toen ze de slaapkamerdeur van Opa Dan had opengedaan zag ze dat haar nicht weer in slaap gevallen was. Zachtjes fluisterde ze: ‘Slaapzacht.’ Vervolgens maakte ze een handkus die ze naar Emma wegblies, zoals geliefden soms doen wanneer ze van elkaar afscheid nemen. Zo stil mogelijk wandelde ze daarna naar de voordeur, die ze even rustig opende en sloot. Zodra ze buiten was vervloekte ze zichzelf omdat ze geen vest of jas aanhad, want het was behoorlijk fris. Ze wilde echter niet meer naar binnen gaan, dus wandelde ze met grote stappen naar de kleine Toyota.

Ongemakkelijk gesprek

Het eerste wat Mackenzie’s vader van zijn dochter opmerkte was de vreemde kledingkeuze. Met gefronste wenkbrauwen keek hij hoe ze naar de auto wandelde. Het had langer geduurd dan een kwartier voor ze buiten verschenen was, maar dat was hij snel vergeten nu hij haar zag. Het eerste dat hij voelde toen ze naast hem in de auto was pure blijdschap, zoals elke ouder heeft wanneer hij zijn kind lang niet gezien heeft.

Tijdens het rijden veranderde dat gevoel naar iets nieuws, iets onbekend, iets wat hij moeilijk kon verwoorden. Zijn achttienjarige dochter was niet meer dezelfde meid die hij een dikke maand geleden had zien vertrekken, ze was gewoon anders. De reden dat hij in alle haast naar het noorden van Californië was gekomen, had daar iets mee te maken, maar toch!

Veelvuldig gleed zijn blik onder het rijden naar de meid, die het niet leek op te merken. Zodra ze in het voertuig ingestapt was, had ze zitten vertellen over de afgelopen weken. Hij liet haar maar praten in de hoop dat ze niet direct zou opmerken dat hij ergens anders naar toe reed. Alleen raakte hij zelf afgeleid door haar aanwezigheid. De frisse, zoete geur die ze verspreidde en vooral het loszittende kleedje dat bijzonder veel weg had van een slaapkleed. Ook al zat Mackenzie zedig met haar knieën tegen elkaar, toch kroop de zoom van het kledingstuk wat naar boven. En dan had je ook nog eens die verdomde borsten, waarvan de jeugdige vorm door het textiel heen te zien was. Proestend kwam hij tot het besef dat hij zijn penis hard en stijf werd bij het zien van haar tepeltjes, die vrolijk door de stof heen priemde.

‘Alles goed?’ Vroeg Mackenzie bezorgd.

‘Hé, ja … ik was even niet aan het opletten …’

Hij draaide zijn rood aangelopen gezicht weer naar de voorruit en probeerde zich zo goed mogelijk op het verkeer te letten. Mackenzie, die heel de tijd bewoog, maakte dat niet makkelijk. Ze zong mee met enkele liedjes op de radio, maakte dansbewegingen met haar bovenlichaam of gebaarde speels en wild met haar armen tijdens een nieuwe uitleg. Telkens dwaalde zijn ogen weer naar haar af en met stijgende opwinding zag hij de stof over haar haar lijf bewegen. Plots merkte Mackenzie, na een halfuur rijden, op dat hij veel verder reed.

‘Hé, … waarom stoppen we niet. Ik dacht dat we iets gingen eten en ondertussen heb je al een stuk of vijf zaken gepasseerd?’

Met een schok bewoog Mackenzie’s vader het stuur naar links. Hij voelde zich betrapt, vooral omdat hij net op haar had zitten geilen. Onbehagelijk mompelde hij:

‘Ik stop dadelijk wel ergens.’

Het getoeter van enkele tegenliggers en de vragende blik van zijn dochter, die hij nog net in zijn ooghoeken kon opmerken, hielpen niet om. Uiteindelijk reed hij, helemaal de kluts kwijt, op de parking van een winkelcomplex.

‘Zullen we naar … eh … die donutzaak gaan?’

Hij wees naar een groezelig eetcafé, zodra de auto geparkeerd was. Mackenzie hief haar schouders twijfelend op. Ze draaide haar gezicht naar de verschillende winkels, maar vond niets dat er beter uitzag of al open was.

Snel wandelde Mackenzie naar de donutzaak, het was nog steeds fris buiten. Haar vader volgde haar op een klein afstandje, zo zag ze niet dat zijn ogen naar haar achterwerk afgleden. Met zijn blik volgde hij de plezierige, ritmische bewegingen. Het bracht hem nog verder in verlegenheid en toch bleef hij naar de mooie rondingen kijken.

Mackenzie had alvast twee donuts besteld en een milkshake met goed veel kaneel. Verwachtingsvol keek ze naar haar vader, die het op een simpele koffie hield. Hij voelde zich te gespannen om met eten bezig te zijn. Nerveus wees hij naar een tafeltje dat zo ver mogelijk van anderen mensen gelegen was. Terwijl ze er naartoe wandelde, bedacht hij zich dat zijn plannetje toch al deels gelukt was, Mackenzie was bij hem. Bemoedigend begon hij met praten zodra ze zich aan de tafel gezet hadden. Zijn dochter luisterde terwijl ze de twee donuts traag opat.

‘Ik wilde je spreken over Opa en vroeger.’

Mackenzie knikte, ze probeerde niet te laten merken dat ze zelf nieuwsgierig was. Tot op heden had ze alles alleen maar vanuit opa’s standpunt te horen gekregen. Tijdens de autorit had ze veel verteld over haar verblijf bij de oude man, met weglating van alle pikante details.

‘Mijn ouders waren erg onconventioneel in hun opvoeding, ik heb …’

Mackenzie onderbrak haar vader terwijl ze op een stuk donut kauwde.

‘… Weet ik al …’

‘Oké, maar ik en je tante hebben …’

Mackenzie glimlachte vriendelijk en herhaalde haar vorige antwoord. Ze wilde het gesprek wat doorspoelen, zodat ze niet nodeloos naar feiten moest luisteren die ze al wel wist. Ze was vooral geïnteresseerd in de concrete oorzaak die de breuk tussen haar vader en zijn ouders veroorzaakt had.

‘Ah … tja, ik vermoed dat opa je dit allemaal al verteld heeft dan.’

Mackenzie knikte, blij dat hij mee was. Alleen had ze zijn volgende reactie niet verwacht. Met gebalde vuist klopte hij hard op de tafel. Zijn lichtblauwe ogen schenen fel en vervaarlijk voor zich uit. Het warrige grijze haar contrasteerde nog meer met zijn gezicht dat ondertussen donkerrood kleurde. Dikke paarse aders pulseerde snel en duidelijk zichtbaar.

‘Die klootzak, …’ gromde hij eerst zacht. Mackenzie voelde alle kleur uit haar gezicht verdwijnen. Lijkbleek en angstig keek ze naar haar vader, zoals ze die nog niet vaak gezien had: agressief en haatdragend.

Alle emoties die nu plots uit zijn lichaam leken te razen waren menselijk, maar ook nodeloos. Had hij zijn laatste telefoongesprek met zijn dochter herinnerd dan had hij geweten dat hij zelf al het één en het ander verklapt had. Omdat hij zo gefocust was op dat ene detail was hij al het ander vergeten. Ziedend klopte hij opnieuw op tafel om knarsetandend verder te gaan, maar deze keer roepend.

‘HIJ HEEFT HET RECHT NIET OM ALLES ZOMAAR TE ZEGGEN!’

Mackenzie schraapte bang haar keel, hulpeloos keek ze van haar vader naar de toog. De twee personeelsleden waren voorlopig nog de enige ander aanwezigen in de zaak, dus de woede – uitbarsting van haar vader viel best wel op. Hij zat echter met zijn rug naar de toog en zelfs mocht hij hen opgemerkt hebben, had het zijn boosheid niet geminderd. Een nieuwe klop luidde meer gebrul.

‘DIE HYPOCRIETE EIKEL HEEFT EERST ALLES NAAR DE KLOTE GEDAAN EN NU GAAT HIJ ZUSJES HERENIGEN, … ACHTERLIJK VENTJE …’

Mackenzie probeerde iets te vinden om haar vader te sussen. Ze was al lang gestopt met eten en probeerde vooral zijn aandacht te krijgen, zodat hij zou stoppen met roepen. De inhoud van wat hij zijn, drong daardoor met vertraging bij haar naar binnen, maar plots herhaalde ze in haar eigen hoofd: ‘zussen herenigen.’

Ze begreep helemaal niet waarover hij het had. De enige zussen die iets met opa Dan en haar vader te maken hadden, waren Isla en Emma en die hadden helemaal geen problemen met elkaar. Verbaasd riep ze nu zelf, minder luid weliswaar:

‘Zussen, wat bedoel je?’

Haar vaders blik gleed naar haar groene ogen, hij staarde haar met open mond aan, tot het besef kwam dat hij nu zelf meer verklapt had.

‘Eh … ja … ik …’

Stamelend probeerde hij de zaak te redden, niet makkelijk met de complete chaos in zijn hoofd. Gelukkig minderde zijn woede wel, zodat hij kalmer klonk. Ondertussen kwam één van de medewerkers poolshoogte nemen.

‘Alles goed?’ Vroeg hij bezorgd aan Mackenzie, blijkbaar dacht hij dat ze in de problemen zat.

‘Ja, hoor. Mijn vader heeft gewoon slecht en droevig nieuws te horen gekregen … Kunt u misschien nog een tasje koffie en een milkshake brengen?’

Mackenzie antwoordde zo vriendelijk mogelijk, ze glimlachte vriendelijk en knikte bemoedigend naar de medewerker toen die antwoordde dat hij dadelijk terugkwam met het drinken. Zodra de man weg was, keek ze haar vader weer aandachtig aan. Bemoedigend glimlachte ze, al voelde ze zich vooral verlegen en nerveus. Door die spanning was het wit in haar gezicht verdwenen en haar wangen kleurde opnieuw lichtroze.

Haar vader knikte dankbaar voor het afhandelen van de nieuwsgierige medewerker. Zuchtend besefte hij dat hij nu niet meer kon terugkrabbelen.

‘Ik en je tante hebben écht een tijd met elkaar samengeleefd. Niet hier, maar eerst in Nevada en daarna in Utah. We waren gelukkig samen en … als je grootvader er niet geweest was, dan waren we dat nog steeds.’

Mackenzie hoorde duidelijk het verdriet en de spijt in zijn stem terwijl hij het over dat verleden sprak. Ze onderbrak hem echter niet, bang dat hij anders niet meer verder zou gaan.

‘Hij heeft er alles aan gedaan om ons op te sporen en uit elkaar te halen. Ik en je tante hebben toen een … ultieme beslissing genomen. We hebben een dochtertje samen gekregen.’

Een explosie aan gevoelens barste los in Mackenzie’s hoofd, want dit kon alleen maar betekenen dat Isla haar halfzus was. Ze wilde iets zeggen, maar haar vader hief zijn hand op als teken dat ze nog even geduld moest hebben, rustig vervolgde hij zijn uitleg.

‘We dachten dat opa en oma het dan wel zouden snappen dat het geen zin had om ons uit elkaar te drijven. Dat bleek tevergeefs, want je grootvader bleef maar proberen.

Hij heeft op een gegeven moment je tante apart kunnen spreken en hij heeft haar kunnen overtuigen terug naar hier te komen. Op haar beurt heeft ze me proberen te overtuigen van ons, zogezegd, foutief gedrag.

Omdat ik alleen stond heb ik me er uiteindelijk bij neergelegd, zeker toen die oude knar dreigde met gerechtelijke stappen als ik Isla en haar moeder niet met rust liet. Ik ben toen terug naar San Diego gegaan en heb daar je moeder ontmoet. Zonder het verleden volledig verwerkt te hebben, heb ik me in een nieuwe relatie gestort.

In een moment van zwakte heb ik de benen genomen naar het noorden. Je moeder had me net verteld dat ze zwanger was van jou. Ik was natuurlijk blij, maar ik dacht ook aan mijn andere dochter. Ik wilde Isla zien, net zoals je tante en toen hebben we … een laatste liefdesdaad gesteld, waar …’

Mackenzie kon het zich nu niet meer inhouden en antwoordde in zijn plaats:

‘Emma’

Haar vader knikte en voegde nog het laatste toe:

‘Toen je opa dit te weten kwam, heeft hij ervoor gezorgd dat ik deze keer echt een contactverbod opgelegd kreeg. De rest kun je wel zelf invullen, denk ik …’

De roodblonde meid knikte beduusd. Ze was nog volop alle informatie aan het verwerken. Ze was kwaad op haar vader, omdat hij nooit iets gezegd had en omdat hij ontrouw geweest was tegenover zijn moeder. Ze was kwaad op haar opa, want als hij zich niet bemoeid had, dan was haar vader nu gelukkig samen met haar tante en Isla.

Op hetzelfde moment voelde ze ook ontzettend mee met hen. Want als opa dit niet gedaan had, dan was ze er niet geweest. En had hij niet ook goede redenen om tegen de incestueuze relatie te zijn, het mocht een wonder wezen dat zowel Isla als Emma gezond waren. Hoeveel kinderen uit dergelijke relaties kwamen gezond ter wereld, maar ze voelde ook mee met haar vader, die in zijn zus de ware gevonden had.

Voor de eerste keer voelde ze zich ook schuldig. Als ze gewoon in San Diego gebleven was, dan had ze dit niet allemaal geweten en zaten geheimen nog steeds achter slot en grendel. Want wat moest ze met deze info, zou ze het tegen Emma vertellen? Hoe zou die hierop reageren? Had ze het wel het recht om dat te doen, het zou het leven van haar nichten, of liever gezegd halfzussen, volledig overhoopgooien.

Het werd Mackenzie te veel. Letterlijk happend naar adem zei ze:

‘Ik ga even naar het toilet.’

Stoom afblazen

Een paar minuten later stond Mackenzie voor een lavabo. Ze staarde met haar groene ogen, via een kleine spiegel, naar haar eigen gezicht. Rode plekken stonden her en der op haar witte huid. Toch voelde ze de spanning van daarnet wegebben. Aan dit alles kon ze toch weinig veranderen. En ze dacht nu te weten waarom opa Dan afgelopen nacht bij haar tante was blijven slapen. Door die kennis voelde ze zich plots minder verantwoordelijk.

Ze opende de waterkraan, vervolgens maakte ze een kommetje door haar beide handen tegen elkaar te houden. Ze boog haar hoofd wat in de richting van de lavabo, waarna ze met haar handen het frisse water op haar gezicht duwde. Het verkoelend effect gaf haar mentaal en fysiek rust. Ze hield haar ogen even toe waardoor fijne herinneringen van afgelopen weken opdoemden: momenten die ze met opa, Emma en Isla beleefd had. Natuurlijk was ze in hetzelfde bedje ziek als haar vader of haar opa. Een gedachte die haar deed lachen. Uiteindelijk opende ze haar ogen weer en staarde opnieuw in de spiegel, ze zag druppels over haar gezicht glijden en grinnikend fluisterde ze tegen zichzelf:

‘Na al dat zwaardoenerij heb ik zin in iets luchtigs!’

De luchtigheid waarop ze doelde was niet minder dan een poging te doen om haar vader te verleiden. Ongetwijfeld vreemd, zeker na de bekentenis die ze net van hem had verkregen. Maar vanuit haar oogpunt hield het wel steek, het leek zelfs alsof ze haar vader nog nooit zo goed begreep als vandaag. Mackenzie concludeerde namelijk dat de familiale liefde bij hen gewoon anders was als bij anderen. Ze had ook de drang om het te normaliseren, dus was een verleidingsspel een logische keuze. En onbewust wilde ze haar vader ook geruststellen, ze was niet boos op hem en zou het ook niet makkelijker zijn om op die manier haar avontuurtjes met opa op te biechten!

Toen ze terug aan de tafel verscheen, stond het drinken al op tafel. Haar vader knikte onzeker naar haar, toen ze plaatsnam. Zelf glimlachte ze vrolijk, alsof er niets aan de hand was. Ze nam de milkshake en dronk enkele slokken van het grote glas. Ze had helemaal geen plan, dus improviserend liet ze wat van de inhoud op het slaapkleed morsten. Alsof het een echt ongeluk was, probeerde ze vloekend het kledingstuk droog te krijgen. In haar ooghoeken zag ze dat haar vader haar handelingen volgde.

Met zijn ogen volgde hij hoe zijn dochter de gemorste druppels over de stof uitwreef, het resultaat was een grote vochtige plek ter hoogte van Mackenzie’s linkerborst. De natte stof plakte tegen haar huid en de tepel priemde nu duidelijk doorheen het kledingstuk, het leek zelfs alsof ze stijf waren. Helemaal gek werd het toen de meid met haar vinger een paar keer rond het kleinood ging, alsof ze de bedoeling had om er nog meer de aandacht op te leggen.

De stress, van even daarvoor, maakte plaats voor een ongemakkelijk gevoel van opwinding en spanning. Hij kon niet meer ontkennen dat hij op zijn dochter geilde, maar hij was bang om dat te laten blijken. Mackenzie stopte echter niet, rusteloos ging ze verder.

Gespeeld verlegen keek ze haar vader aan, ze glimlachte verontschuldigend en staarde haar vader met grote onschuldige ogen aan. Het effect daarop was nog beter dan ze had kunnen verwachten. Hij vond dat ze een ietwat onderdanige blik trok, iets wat ze daarvoor niet gedaan had. Stamelend en duidelijk uit zijn comfortzone probeerde hij haar duidelijk te maken dat iedereen wel eens morst, hij besloot om een oude anekdote over zichzelf te vertellen en net door een wilde handbeweging stootte hij zijn kom koffie om.

De zwarte vloeistof stroomde over de tafel en gutste aan de andere kant naar beneden, recht op de schoot van Mackenzie. Eerst had ze verschrikt een gilletje gelaten, want ze verwachtte dat het drankje heet zou zijn. Gelukkig was het voldoende afgekoeld, haar vader probeerde zich onmiddellijk te verontschuldigen. Zijn dochter zag echter een nieuwe kans, ze duwde de stoel naar achteren, zodat ze wist dat haar vader haar middel en bovenbenen volledig kon zien. Eerst depte ze het textiel droog, vervolgens trok ze de onderkant van het slaapkleed omhoog. Op die manier zag hij steeds meer van haar naakte vel. Expres duwde ze haar venen verder uit elkaar. Ze probeerde zo ver mogelijk te gaan, zonder te overdrijven. Het werd drukker in de zaak, dus ze moest rekening houden met het feit dat andere mensen aanwezig waren, al zaten ze voorlopig nog apart van de andere klanten.

Ze stopte uiteindelijk op toen ze dacht dat hij haar slipje kon zien. Helemaal zeker was ze daar natuurlijk niet van, maar in ieder geval tuurde haar vader bijzonder nieuwsgierig naar haar schoot. Zijn mond was nog halfopen, maar er kwam geen geluid uit. Begeesterend en begerend keek hij tussen haar benen. Ondertussen voelde hij zijn stijve penis in zijn onderbroek pulseren.

Mackenzie besefte dat het onmogelijk was om in de donutzaak nog verder te gaan met haar spelletje, dus stelde ze het volgende voor:

‘Zullen we terug richting de boerderij gaan?’

Haar vader knikte, zich niet langer bewust van zijn oorspronkelijk plan. Mackenzie bestelde nog gauw enkele kaneelbroodjes, die ze aan Emma beloofd had. In het voorbijgaan keken passanten wat vreemd bij de haar kledij. Het blauwwit gestreepte slaapkleed met de verschillende vuile plekken erop vormde een vreemd zicht, zelfs in het knotsgekke Californië.

De roodblonde meid trok er zich niets van aan. Eenmaal ze met de auto vertrokken waren, koos ze zelfs resoluut voor de aanval. Zonder schroom trok ze deze keer de zoom van het slaapkleed verder naar boven, zodat haar middel helemaal zichtbaar werd. Ze motiveerde haar handelen door het volgende te zeggen:

‘Hé, … ik denk dat het kleedje nu wel verruïneerd is!’

Haar vaders ogen gleden van de weg naar haar schaamstreek. Het eerste dat hem natuurlijk opviel was haar lichtkleurige slipje. Zijn ogen flitste de hele tijd heen en weer: van Mackenzie’s schoot terug naar de weg, daarna naar de naakte onderbuik van zijn dochter, want ze hield het slaapkleedje vast ter hoogte van haar navel. Genietend van haar vaders aandacht, ging ze verder.

De wijsvinger van haar rechterhand liet ze over haar slipje strelen, terwijl ze zich iets onderuit liet zakken waardoor haar vader een nog beter zicht had op haar schaamstreek.

‘Gelukkig is de koffie niet helemaal door de stof gedrongen.’

Mackenzie zei het alsof ze echt meende, ook al was de koffie niet eens in de buurt van haar slipje beland. Daarmee brak ze de laatste terughoudendheid van haar vader, die hees antwoordde:

‘Ben je daar zeker van?’

Zijn rechterhand gleed naar haar slipje en voorzichtig tastte hij over de dunne stof. Mackenzie trok haar eigen hand terug en liet haar vader rustig doen. Gebiologeerd keek ze hoe zijn vingers op ontdekkingsreis gingen. Een meevaller dat in Amerika vooral met een automatische versnellingsbak gereden wordt, zodat zijn rechterhand de volledige vrijheid had om aan haar te voelen. Zijn vingers gleden over haar slipje en daarna naar de zachte huid van haar bovenbenen. Voorzichtig duwde hij zijn vingers in het warme elastische vel dat wat meegaf. Rustig gleden zijn vingertoppen weer naar het slipje, waarbij hij droogjes het volgende opmerkte:

‘Hierboven voelt het inderdaad droog aan, maar hoe …’

Zijn hand schoof in de richting van haar onderbuik. Mackenzie wist wat hij wilde doen, uitnodigend opende ze dan ook haar benen. Met gemak gleden zijn vingers onder de elastische zoom van haar slipje. Mackenzie voelde zijn woelende vingertoppen door haar schaamhaar gaan. Voorzichtig duwde hij zijn vingers tegen haar schaamlippen.

‘… hier voel ik wel nat!’

Mackenzie voelde zijn wijsvinger tussen haar lipjes verdwijnen. Een heerlijk intens gevoel maakte zich meester van haar. Ze kon een klein kreuntje niet laten. Naarmate zijn vinger verder over haar zachte kutvlees gleed, werd de behoefte om verder te gaan alleen maar groter. Het enige wat haar weerhield was de plaats, een auto leek haar niet de juiste locatie te zijn voor dit vader – dochter momentje. Ondeugend duwde ze haar bovenbenen plots tegen elkaar, waardoor de hand van haar vader gekneld geraakte tussen haar benen.

‘Hé, paps … wat ben je aan het doen …’

Ondanks haar duidelijk gespeelde toon, verschoot hij toch. Voor een tweede keer die dag begin hij haast een verkeersongeluk door zijn stuur bruusk te bewegen. Mackenzie begreep al snel dat ze iets te enthousiast geweest was en liet zijn rechterhand los terwijl ze verontschuldigend zei:

‘Sorry, ik wilde je niet laten verschieten.’ [//i]

Met een hart dat volledig boven zijn toeren ging, parkeerde hij de auto aan de kant van de rustige secundaire baan. Opgelucht zuchtte hij, om vervolgens naar zijn dochter te kijken, die weer donkerroze wangetjes gekregen had. Schuldbewust keek ze haar vader aan met haar groene ogen.

[i]‘Geen probleem, … ik … eh …’

Hij hief zijn schouders op en boog vervolgens zijn hoofd naar haar gezicht. Mackenzie verwachtte een kus op haar mond, maar dat werd het niet. Liefdevol zoende hij haar voorhoofd, waarna hij op een vriendelijke toon zei:

‘Zullen we dat maar voor een ander moment houden en gewoon verder rijden.’

Mackenzie grinnikte bevestigend. Ze liet de onderkant van het slaapkleed weer los. Terwijl haar vader zijn volledige aandacht weer bij het verkeer had, gleden haar gedachten naar wat komen zou. Een confrontatie tussen haar vader en opa leek onvermijdelijk, net zoals de waarheid die aan Emma en Isla verteld moest worden. De afloop wist ze misschien nog niet, maar die opgebouwde spanning en opwinding die ze voelde was verdomd lekker.