Zondagochtend. Het was nog vroeg. Maar al wel licht. Ik was vaak vroeg uit bed. Ook in het weekend. Het weerzien van Kamila had wel wat teweeg gebracht, al had ik nog zo m’n best gedaan dat niet te laten merken. Elise en ik hebben het nooit meer gehad over die nacht. Niet over dat moment dat we daar met z’n drieën lagen. Er was ook niks gebeurt. Niet op dat moment. Daarvoor in tegendeel… Maar dat wisten we nu wel. Ik kon maar moeilijk geloven dat Kamila hier naartoe gekomen was zonder terug te denken aan dat moment daarvoor. Het moment waarop we samen waren. Of zelfs het moment op het dak, de middag voor die nacht, waarop we alleen wat hadden gekletst en hadden gedronken. Ik dacht er nog vaak aan terug. En ik was nerveus toen ik hoorde dat ze kwam, tot het moment dat ik haar zag. En daarna opgelucht. Want zoals ze naar me keek en naar me lachte, met dezelfde opluchting, wist ik dat ze het zeker niet vergeten was. Haar appje na dat weekend was zo veelbelovend. En daarna volgde niks. Of was ik ongeduldig? En was de komst het vervolg. Dat hoopte ik toch wel een beetje. Ook zij en ik hadden nog wel wat uit te praten. Zij had misschien nog wel wat antwoorden voor me. En het zou niet eens een slecht idee zijn als Elise daar bij zou zijn. Maar op deze zondagmorgen was Elise er niet bij. Die had ik laten liggen in ons warme, ‘liefdevolle’ nestje. Het was wat…

Ons huisje was al wel wat aan de oude kant, en zo ook alles in huis. Het plafond was vrij laag. En na het opstaan was ik naar de oude keuken gelopen, had ik een kopje koffie gezet, en was ik gaan zitten, alweer verzonken in gedachtes die niet goed of slecht voor me waren. Het huisje had iets knus. De keuken was warm en het gaf mij gevoelens van nostalgie. Ik dacht vaak terug aan vroeger en aan wat als. En nu Kamila hier was, dacht ik dus terug aan een specifieke dag. Met alle goede en slechte dingen die die dag waren gebeurd. Kamila was dan het absolute lichtpunt. Het ochtendlicht was nog zacht en scheen door de kleine raampjes naar binnen. Het gaf de ruimte een gezellige gloed. De houten vloer kraakte zachtjes onder de voeten die naderden. Het meubilair heeft hier en daar tekenen van ouderdom en gebruik. Het stond er al toen wij introkken. En wie weet hoeveel mensen hier aan tafel hebben gezeten in deze gezellige en knusse keuken. En de verhalen die verteld waren, waren vast rijk aan diversiteit. Maar was mijn verhaal ooit verteld hier? Was wat wij zouden gaan bespreken, hier ooit al eens langs geweest? Dat denk ik toch niet. Ik vond hier altijd mijn rust. In de hoek stond nog een oude, gietijzeren kachel en daar had ik deze ochtend ook even wat hout opgegooid. Het kon hier best fris zijn. Zeker in de ochtend. Aan energie-labels voldeed niks hier. Het brandende vuurtje gaf een fijne, rode gloed op het donkere hout van de kastjes eromheen. Een tint rood die mij deed denken aan de kleur haar van het meisje waarvan ik de voetstappen al gehoord had. Ze was hier. We waren alleen samen. Op de vroege zondagochtend. De laatste keer dat we samen waren op de vroege zondagochtend stuurde ze me achter Elise aan. Dankzij Kamila waren ik en Elise nog samen. Al was het nog maar net. En dankzij Kamila waren we dat nu weer.

Ze droeg nog haar licht verleidelijke nachtkleding. Alles aan haar was licht verleidelijk, maar meestal zeer verleidelijk. Ik vond haar zo knap. En ik ging er ook even goed voor zitten. De gedachtes die ik al over haar had, haalden het niet bij de werkelijkheid. Er moest een moment komen waarop we elkaar weer zouden spreken. Nu al, dus. Haar bewegingen waren zacht en gracieus. En op het moment dat ze mij ziet en naar haar ziet kijken, stopt ze op gepaste afstand. Zo kon ik haar goed bekijken. Ze droeg een satijnen nachtjapon en het omhulde haar lichaam zowel sensueel als elegant. In het vroege ochtendlicht laten haar rondingen het delicate materiaal exact tot zijn recht komen. Alsof ze het had uitgekozen. Dit droeg ze niet in Brugge. Dat hoefde toen ook niet, had ze vast gedacht. Nu wel, dus. Ze kijkt me aan met een voorzichtige lach. In haar ogen zie ik wat voorzichtige ondeugd en haar ogen zijn nog slaperig. Haar mooie, rode lokken vallen als een waterval van haar hoofd af tot over haar schouders, en bewogen mooi mee met elke beweging die ze maakte. Terwijl ze de keuken binnenliep, leek de wereld even te vertragen. Het licht speelde met haar verschijning. Haar aanwezigheid maakte het af. Alles in deze oude, knusse keuken kwam nu volledig tot zijn recht met dit mooie meisje erbij. Ik slikte. Dat zag ze. Daar lachte ze dan om. En ik daar weer om. Vervolgens keken we allebei even weg. Toch werd het niet ongemakkelijk. Er gebeurde verder niks. Ze kreeg koffie van mij. Maar haar aanwezigheid dreef mij wel helemaal wild. Iets waar ik niks meedeed. Toen al niet. Dus waarom nu wel? Het was echter iedere keer zo als ze de kamer in kwam gewandeld, waar dan ook. Even speelde alles zich vertraagd af en vergat ik alles. Haar weerzien was nodig, maar ook moeilijk. Het riep vragen op die ik al vergeten was.

Vandaag zouden we wat met elkaar gaan doen. Erop uit. Daar keek ik erg naar uit. Alleen al omdat Elise dan weer even haarzelf kon zijn, hoe pijnlijk die constatering ook was. Haar vriendinnen waren hier met een reden. Elise weer even de oude laten zijn, zodat ik wellicht weer verliefd op haar werd zoals vroeger. Ook dat was een pijnlijke constatering en een verzinsel in mijn hoofd. Wel waren ze hier voor haar. Onder anderen. Waarom precies, is me niet verteld. Toch begreep ik het. Het zat nog steeds niet goed tussen mij en Elise. En ook dat viel wel te begrijpen. We hadden er misschien iets te makkelijk overgedacht naderhand. Toch waren we nog samen. Al kon het dus wel beter. Ik vond het fijn dat de druk die bijna altijd voelbaar was, even wat lichter aanvoelde nu ik mijn aandacht kon verdelen. En Elise ook. Die leek meteen al iets minder naar me omkijken, al was ze nog zo dankbaar dat ze mochten komen logeren. Ik zou daar nooit moeilijk over doen. Al deed ik wel een beetje alsof ik het vervelend vond. Maar dat deed ik ook zodat Elise geen vermoedens kreeg van mijn toch wel vurige verlangen naar die vriendin van haar. Ik kon het gewoon niet ontkennen. Kamila is alles wat Elise was. Ook een pijnlijke constatering, maar wel waar. Of Elise voor mij nog de oude kon worden, wist ik niet. Dus was dit wel makkelijk. En ongemakkelijk. Kamila had sowieso nog een reden om hiernaartoe te komen, en ik durf wel te zeggen dat dit met mij te maken had. Zodra ze kon, liet ze even haar ogen op mij vallen en wachtte ze totdat ik nerveus werd zodat zij er stiekem om kon glimlachen. En dan voelde ik meteen vlinders in m’n buik. Ik vond haar ook sexy. Meer dan in Brugge. Nu leek ze het er echt een beetje om te doen, zonder het er al te dik boven op te leggen. Haar kleding leek gewoon net iets strakker te zitten, en haar blikken waren zwoeler en ondeugender, met of zonder blozen. En aangezien Hyun en Elise helemaal in elkaar op gingen, kon ik daar ook van genieten. Al gaf ik Kamila zeker niet zulke blikken terug. Dat hoefde ook niet. Het leek wel een spelletje. En dat was het misschien ook wel. Het was welkome afleiding. Misschien deed ze het ook wel gewoon daarom. Om mij ook een beetje wat afleiding te geven zonder echt te ver te gaan. Ik kreeg zin van haar. Ik begon me voor te stellen hoe het zou zijn als we samen waren. Dan hadden we het niet lang uitgehouden. En dat terwijl ik haar niet eens zo goed ken. En toch voelde het wel zo. Hoe dan ook hadden we een band. En wat dat waard was, moest nog maar blijken.

Toch viel ik een beetje buiten de boot. Zo’n dag op stap was leuk en gezellig, en precies wat ik me er bij voorstelde. We hadden een wandeling gemaakt, waren lunchen op het strandpaviljoen en ’s avonds hadden we in onze eigen tuin gegeten bij een vuurtje wat we zelf gemaakt hadden. Een prima dagje. Iedereen blij, dus ik ook. En het geflirt van Kamila was niet de enige reden om blij te zijn. Zo mocht best elke dag zijn. Zo had Elise wel een leuke vriendengroep. De dagen daarna moest ik gewoon weer werken. Dus extra genieten van deze dag. De overige zes dagen in de week waren afzien. Ik werkte nu zes dagen. Ik had mijn winkel nog, maar genereerde eigenlijk niet genoeg omzet. Ik verzon van alles, en begon ook te bezorgen. Dat deed ik dan zelf na openingstijden, of soms nog ervoor. Dit was eigenlijk geen leven meer, en dat ik moe was, was nog zacht uitgedrukt. De komst van de meiden had het wel wat verzacht. Ik hoefde me minder om Elise te bekommeren en maakte me ook gewoon iets minder zorgen om haar. Maar daar tegenover stond wel dat ik haar ook een beetje begon te verliezen, en ik begreep niet goed hoe dat kon. Soms als ik laat thuis kwam, lag ze al op bed. Of zat ze bij Hyun op de kamer en wilde ik haar ook niet storen. Dan kwam ze pas nadat ik al in bed lag. Ik deed dan alsof ik sliep, wat ook niet handig was. Zo zagen we elkaar niet of nauwelijks doordeweeks. Iets wat de laatste weken ook al zo ging. Maar toen moest ze me wel af en toe opzoeken voor nog iets van contact, al was het ook dan weinig tot niks. Het zette me wel aan het denken. Was ze dan echt zo ongelukkig hier met mij? Ik leek niet meer te bestaan. En dat terwijl ik alles deed voor ons behoud hier.

En Kamila was er wel vaak. Als ze wilde, had ze me zo af kunnen pakken. Ik kon me goed beheersen. Ik ben geen beest. Ik bleef Elise trouw. Ook nu nog. Al deed Kamila nog zo haar best mij op andere gedachten te brengen, geloofde ik niet dat ze echt wilde dat ik vreemdging met haar. Kamila kwam me in de ochtend vergezellen, hoe vroeg het ook was. Elke ochtend weer in die zijdezachte japon in dat frisse licht onder het genot van een kopje gezette koffie en het vuur bij de ketel. Dan hoefden we niet veel te zeggen. Een paar blikken en glimlachen waren al genoeg. En soms was ze er in de avond ook op de juiste tijden bij. Op de dinsdagavond had ik haar gevraagd of ze niet liever in een ver oord zou zitten dan hier om Ameland. Dan zei ze zoiets van dat ze het niet erg vond om hier met mij te zitten. Heel expliciet benadrukte ze dat, zonder er verder op in te gaan. Daarna vertelde ze me dat ze de weekenden hiervoor elk weekend weg was. Dus dit voelde ook wel even als tot rust komen. Meestal was ze elk weekend aan het werk. Ook hiervoor, dus. Ze was ingehuurd door een bekend vakantiepark om daar met haar socials wat bekendheid te creëren. Ik lachte er nog om. Maar toen ze dichterbij kwam om te laten zien wat voor soort foto’s en filmpjes dat had opgeleverd, kreeg ik het toch wel een beetje warm.

‘Wat is de doelgroep precies?’ lachte ik er wat zenuwachtig om nadat ze vrijwel schaamteloos de ene na de andere foto had laten zien. Op de een lag ze bij of in het zwembad in bikini, op de andere liep ze door het park of lag ze in een tent of in een huisje in te korte shorts met een te strak topje in de kleuren van dat vakantiepark. Ook stond ze te dansen met de mascotte; een gelukkige gozer in een konijnenpak.

‘Mannen.’ zei ze overigens heel koeltjes. Die werden op deze manier wel overtuigd. Al zouden ze haar nooit tegenkomen. Het was meer de manier waarop ze haar ogen op mij liet vallen toen ze het zo zei. Ook nu was een man haar doelgroep. Er steigerde ook wel iets in mijn broek. Al een tijdje. En toch wilde ik me er niet aan wagen. Dat leek Kamila niet meer te willen pikken…

‘Weet je waar Elise nu is?’ vroeg ze nadat ze kort was weggelopen, en ik dacht dat ik haar zelfs beledigd had door niet op haar advances in te gaan.

‘Op bed? Of nog bij Hyun.’ zei ik argeloos. Het was meestal een van die twee.

‘Bij Hyun.’ zei ze resoluut. ‘En niet voor het eerst vandaag.’ leek ze aan te geven dat ook zij zich gepasseerd voelde door de twee. Op z’n minst opmerkelijk, maar zocht er niks achter.

‘Is er wat, of zo?’ vroeg ik door, maar niet echt.

‘Lucas…’ zuchtte ze eerst. Toen kreeg ik door dat er misschien echt meer speelde. Ze keek me aan alsof ik hopeloos was. Zo voelde ik me ook wel een beetje. ‘Wat jij Elise niet geeft, haalt ze ergens anders. Hoe dan ook.’ zei ze toen zomaar. Hier schrok ik van wakker. Haar toon was ook ernstig en het kwam als een verrassing. ‘Ik zie wel dat je wil. En ik weet dat zij ook wil.’ had ze het niet over haarzelf.

‘Huh, waar heb je het over?’ vroeg ik nog een keer.

‘Ik keur niet goed wat ze gedaan heeft. Laat dat duidelijk zijn. Maar weet je het echt niet van Hyun?’ vroeg ze me toen alsof ik het wel had moeten weten. ‘Het is allemaal met hun begonnen…’ zuchtte ze. ‘En wij dachten dat dat weer zou kunnen.’ bleef ze nog erg vaag.

‘Wij?’ vroeg ik, als in zij en ik.

‘Nee, ik en Hyun…’ maakte ze het nog ingewikkelder. Ik vatte het dan ook totaal niet. ‘Je moet het weten. Al had ik gehoopt dat ze je het al wel een keer eerder verteld had.’ Ik begon mij aan m’n hoofd te krabbelen. Uit frustratie.

‘Is er nog meer wat ik moet weten dan? Want ik weet niet of ik dat trek.’ voelde ik de bui nu wel hangen.

‘Nee, dit trek je denk ik wel. En anders zorgen we daar wel voor.’ zei ze nog altijd niks, maar op zeer spannende en bijna veelbelovende toon. Wat bedoelde ze toch?

‘Kom.’ zei ze me. Ze pakte zelfs m’n hand, zei me stil te wezen, en ze nam me mee naar buiten. Ik moest echt stil zijn terwijl we buiten in het donker tegen de muur stonden naast het raam van de kamer van Hyun en Kamila. De logeerkamer bevond zich op de begane grond. Het gordijn was niet helemaal gesloten. Er kwam wat licht uit, maar niet veel. ‘Kijk dan.’ zei ze alleen en gebaarde stil te blijven en voorzichtig te zijn. Er kon niet heel veel aan de hand zijn, dacht ik nog. Dus keek ik. En daar lagen ze. Allebei op de dekens van het bed van Hyun. Ik had me ze altijd al zo voorgesteld. Dan zaten ze te kletsen of op hun telefoon. Dan waren het echt nog meisjes. Maar dat was niet wat ik nu tezien kreeg. Want daar lagen ze… De handen in elkaars haren, de tongen in elkaars mond… Kort was ik geschokt. Mijn hart begon te bonken en mijn ademhaling versnelde. Toen trok Kamila me weer weg van het raam. ‘Snap je het nu?’ vroeg ze bijna kwaad.

‘Nee… Ik… Wat?’ stamelde ik. ‘Ik weet wel dat ze eens gezoend hadden, maar…’ Ook nu was het weer op mijn netvlies gebrand. Het was maar kort, maar ik had veel gezien. Teder en liefkozend lagen ze daar in elkaars armen met elkaar te vrijen. Kleren aan. Dat wel. Maar het was niet gewoon even zoenen. Ik keek dan ook wel nog een keer, en zag het echt. Elise lag weer met een ander te vrijen. Nu was het haar beste vriendin. Dus had ze wel wat uit te leggen. En ze had nog zoveel uit te leggen. ‘Ik ga haar stoppen.’ zei ik zomaar tegen Kamila. Die trok mij weer terug en sloeg me op m’n schouder.

‘Snap je het dan niet?’ vroeg ze me. Nee, ik snapte het niet. ‘Wat jij haar niet geeft…’ zei ze nog een keer.

‘Ja, dat weet ik nu wel… Maar…’ Ik wist heus wel dat ook dit mijn eigen schuld was. Ik had het niet zien aankomen.

‘Maar daarom zijn wij hier…’ veranderde Kamila toen toch plots van toon, en ze klonk wat schuldbewust. ‘Kom.’ zei ze weer en we stonden alweer in de keuken bij de grote houten tafel. ‘Het is niet wat je denkt. En dit is ook niet de juiste manier. Dat weten we.’ sprak ze weer over haarzelf, en Hyun, denk ik. Ik kon me weer gek laten maken zonder dat ik ook maar iets wist, of ik kon leren van mijn fouten van Brugge. Dat tweede maar.

‘Je moet me nu zeggen hoe dit zit. Ik neem geen genoegen met halve antwoorden.’ wees ik plots wat nijdig met een vinger naar dat meisje wat me al een paar dagen aan het opgeilen was en nu opeens met dit aankwam. Dat klopte gewoon niet.

Kamila schoot lief in de lach. Ik brak dan ook meteen mijn rol.

‘Lucas… Lieve Lucas. Ik vertel je alles wat je wilt weten. Alles wat ik weet, als je dat wilt.’ sprak ze lief en ze kwam dichterbij. Ze legde haar handen op mijn wangen en keek me bijna vertroetelend aan. Was ik dan echt zo onnozel?

‘Begin maar bij het begin dan.’ zei ik nog, en nam ik haar woorden letterlijk.

‘Dit is wat Elise wilde in Brugge.’ zei ze toen zomaar. Niet wat ik gezien had in Brugge… ‘Wat daar niet goed gegaan is, weet ik ook niet. Dan moet je echt bij haar wezen.’ leek ze ook wel op de hoogte te zijn dat ik en Elise wat uit te praten hadden nog. En zei ze dat Elise’s onderonsje met die twee jongens dus niet op het programma stond. ‘Ik leg het uit.’ zei ze daarna waardoor ik gelukkig bij de les bleef. ‘Hyun en Elise hebben al heel lang een speciale band. We dachten zelfs even dat ze een relatie hadden op de middelbare. Totdat ze met jou aankwam.’ begon Kamila toen ook serieus te vertellen. Weer iemand uit de vriendenkring die wat voor Elise voelde… Dan moest ze wel bijzonder zijn. Ik kon het helaas weten. ‘Die avond na de diploma-uitreiking…’ bracht ze op met enige gêne. ‘Dat kwam eigenlijk daaruit voort. Als Elise en Hyun dit konden, dan waarom de rest niet. Het was een soort ‘challenge’ geworden. Het sloeg nergens op en het was kinderachtig.’ zei ze er al over, maar nog niet alles. ‘En toch deed iedereen mee. En van het één kwam het ander. Het was heel bijzonder. Sommigen gingen te ver. Veel te ver…’ was ze er wel eerlijk over. ‘Maar die avond was zo bijzonder.’ zuchtte ze verlangend. Ook zij verlangde dus terug naar die avond. Zover ik wist had Kamila het alleen bij zoenen gehouden. En dat was misschien dus ook het plan geweest. Alleen dat. En niets meer. Al zat ze in Brugge wel bijna op m’n lul… Dat komt later vast nog wel ter spraken.

‘Ik heb het gezien. Sophia heeft mij de beelden laten zien. Wist je dat die er zijn?’ reageerde ik hier wat getergd op, zodat Kamila ook wist dat ik wist wat Elise daar toen gedaan had.

‘Dat weet ik. Ik en Sophia zijn erg close. Ik heb het ook gezien.’ zei ze duidend en ze keek me spiegelhard aan. Ze wist dat ik het wist. ‘Toch was die algemene sfeer en ik denk vooral de voorpret een reden om weer zoiets op te zoeken. Al denk ik niet dat iedereen het even serieus nam. Vandaar ook dat er een aantal al weggingen na die eerste avond, denk ik.’ legde ze uit. Ze zal het wel weten.

‘Maar jij niet.’ zei ik haar. Ik begon te twijfelen aan haar rol in dit alles. Had ze me ook bespeeld?

‘Ik niet, nee. Waar moest ik naartoe dan?’ stelde ze zelfs bijdehand. Daardoor wist ik wel dat zij geen spelletje speelde. ‘Ik had er wel over nagedacht weg te gaan. Maar toen kwam jij. Daar op het dak.’ bracht ze op, en dit veranderde alles. Die middag had alles veranderd. ‘Elise had al veel over je verteld, maar eerlijk gezegd, zag ik het niet. Ik begreep het niet goed. Ze had wel eens dingen gezegd en openlijk gefantaseerd over het een en ander. Ik begon te denken dat ze dat wilde met jou en mij.’ Ook ik had dat even gedacht. Maar dat waren vooral fantasieën die te mooi waren om waar te zijn. Dat was ook zo, dus.

‘Okay. Maar wat heeft dit te maken met die twee die daar nu liggen te zoenen?’ stelde ik zonder al te veel terug te denken aan Brugge.

‘Lucas.’ zei ze me naam weer. Het werd een beetje irritant. ‘Je bent alles wat ze nodig heeft. Als je je maar laat gaan. Gewoon een beetje. Meer is het niet. Zij heeft dit gewoon nodig. Vertrouw me.’ bleef ze vooral erg vaag.

‘Wat heeft ze nodig dan?’ vroeg ik nog na.

‘Ze heeft jou nodig.’ zei ze dan wat duidelijker.

‘Hoe dan? Hoe kan ik er nog voor haar zijn na alles? Ze zegt amper een woord tegen me. Als ik haar zie, dan zie ik haar met… En nu. Nu kiest ze weer voor een ander. Een meisje nog wel. Het kan toch niet erger? Als ze me nodig heeft, waarom zegt ze dat dan niet?’ klonk ik wanhopig en liet ik Kamila zien hoe diep dit zat.

‘Omdat jij het ook niet zegt.’ verweet Kamila me toen.

‘Dat is niet eerlijk.’ vond ik. Maar wel waar.

‘Je bent niet eerlijk voor jezelf.’ zei ze daar alleen op. Ik schudde m’n hoofd en zweeg. Hadden we nou ruzie? Het leek er wel een beetje op. ‘Ik ben hier om jou een beetje los te krijgen. En Hyun is hier om Elise los te krijgen.’ kwam ze toen aan met de reden waarom ze hier waren.

‘Daar kom je helemaal voor naar Ameland? Dat geloof ik niet.’ wilde ik het niet geloven.

‘Dan geloof je het niet.’ zei ze daarop weer bijdehand. Het was wel een typetje hoor. ‘Maar het gaat wel werken. Jij en ik zouden nu ook kunnen doen wat zij doen.’ zei ze, en gaf ze weer een andere wending aan deze avond. Ze drukte haar lippen op elkaar. Dat leek ze namelijk ook wel te willen. Maar dat leek mij geen goed idee. Ik geloofde haar niet. Dit kon niet. Dit was zo stompzinnig. En wist Elise hier dan wel of niet vanaf? Die laat toch ook niet zomaar een vriendin overkomen om dan stiekem mee te zoenen? Al zou het me ook niet verbazen aan de andere kant… Na alles. Maar ik wees Kamila hier af. Ik dacht nog niet alles gehoord te hebben. Ik miste iets. Alweer. En ik wilde het zekere voor het onzekere. En dat zei ik Kamila dan ook. Al was ik op dit moment nog zo hard en zeker wel toe aan iets van intimiteit.

‘Dan niet.’ zei ze lichtelijk teleurgesteld, maar had ze ook nog een troef. ‘Ik ben er ook niet vies van.’ zei ze namelijk, wat ik eerst niet kon duiden. Ze gaf me een kus op de wang, en liet toen ook nog haar hand over mijn kruis glijden. ‘En jij ook niet.’ zei ze terwijl ze de bobbel aftastte. Nu was ik de laatste dagen al snel opgewonden, maar de manier waarop ze naar me keek terwijl ze juist van me vandaan liep, liet mijn rits bijna vanzelf openspringen. Ik stond op springen. Ik keek haar nog even na en om het hoekje zelfs, om te zien dat ze haar haar kamer liep. De kamer waar Hyun en Elise nog waren. Wat beangstigend volgde ik Kamila tot aan de deur. Ze keek me lief en in vertrouwen aan.

‘Wat ga je doen?’ fluisterde ik hijgend van spanning.

‘Ik ga meedoen.’ zei ze daar alleen op, bijna droogjes. ‘En jij? Jij ook?’ stelde ze voor dat ik met haar naar binnenliep.

‘Nee, ik… Ze weten toch dat ik thuis kom zo. of…’ begreep ik het gewoon niet.

‘Lucas…’ zei ze weer, nog liever dan de keren hiervoor. ‘Je bent welkom daar. Geloof me.’ Maar ik schudde m’n hoofd. Intiem zijn met Elise was niet makkelijk meer. En dat er dan twee andere mooie meiden bij waren, hielp juist niet.

‘Nee, ik kan dit niet. Ik moet eerst met haar praten.’ dacht ik echt te menen. Kamila zuchtte, maar legde zich er nu ook bij neer.

‘Vind je het niet erg dan dat ik er wel voor ga? Ook ik heb behoeftes…’ lispelde ze geil en haar hand vond mijn kruis weer. ‘Zo te voelen niet.’ zei ze nadat ze haar hand sierlijk er overheen had laten glijden. En dus deed ze de deur open! Ik sprong terug. Ik hoorde de twee betrapte meisjes schrikken.

‘Jezus, dacht dat het Lucas was…’ hoorde ik Elise meteen. Zo welkom klonk dat niet. Kamila grijnsde nog even naar me, maar deed toen ook alsof ik er niet was.

‘Die is nog niet thuis. Een latertje zeker?’ lachte Kamila opgetogen, en opgewonden, terwijl ze binnenstapte. Ze deed de deur op een kiertje laten staan.

‘Wel jammer dat hij zoveel moet werken.’ hoorde ik Hyun nog lief.

‘Ik ben hier niet gekomen om over hem te praten.’ zei Kamila echter meteen en maakte ze duidelijk waar ze wel voor gekomen was. ‘Jullie laten me een beetje links liggen. Ik mocht er toch bij zijn als jullie…’ speelde ze met de twee. Ik hoorde vervolgens de drie giechelen en de spanning was zelfs op de gang voelbaar.

Het gaf een mengeling van gevoelens. Daardoor kon ik niet doen wat Kamila van me vroeg, wat Elise dan waarschijnlijk wilde en waarvan ik wist dat ik het zelf zeker wel wilde. Aan de ene kant was ik erg nieuwsgierig en wond dit alles me enorm op. Elise, knap als ze wat, met Hyun, knap als ze was. En nu Kamila daar nog eens bij. En dan de uitleg van Kamila. Dat dit al eerder een soort doel was geweest. Wat precies, wist ik nog niet, maar wilde het wel invullen. M’n hart begint alleen maar harder te kloppen, als het steeds stiller wordt op de kamer. Ze liggen op Hyuns bed, een beetje achter de deur verscholen. Door een kiertje zou ik wel naar binnen kunnen kijken, maar ik besluit terug naar buiten te lopen en dus wel te blijven kijken, maar door het venster. Daar had ik echt goed zicht, langs de rode gordijnen die dicht zaten op een flinke kier na. De onzekerheid over wat er precies ging gebeuren in die kamer, hield mijn aandacht gevangen. De meiden dragen geen verleidelijke lingerie, en liggen ook niet in uitgebreide poses op bed. Het waren gewoon meisjes van twintig, in de kleding die ze vandaag droegen, die voorzichtig met elkaar zoenden en elkaar teder aanraakten. Elise droeg iets elegants wat haar natuurlijke schoonheid accentueert en lag comfortabel bij. Haar spijkerbroek was strak en verleidelijk en benadrukte mooi haar slanke benen. Een eenvoudig wit T-shirt flatteert haar figuur. Ze zit op haar kont, haar knieën opgetrokken, en leunt op haar handen achter haar schouders. Haar mooie, donkere haren vallen nonchalant over haar schouders. Ze draagt altijd wat sieraden, minimalistisch maar stijlvol. Ik zie haar ogen fonkelen. ze voelt zich goed. Ze heeft zelfvertrouwen en dat zie je. Hyun zat er iets netter bij. Zij boog voorover naar Elise toe en vooral die twee zoenden met elkaar. Hyun droeg een nauwsluitend, zwart jurkje wat tot halverwege haar dijen viel. Haar slanke lichaam kwam zo mooi naar voren. Ik vond haar smaak altijd erg stijlvol en elegant. Haar nog donkerdere haren glansden in het weinige licht. Ik zie twee meisjes van ongekende schoonheid gewoon weer helemaal in elkaar opgaan. En dan was er ook nog een derde bij nu. En die viel op geen enkele manier meer buiten de boot. Wan Kamila met haar rode haren werd er al snel bij betrokken, en kwam tegen de andere twee aan te liggen. Om de beurt kusten ze elkaar, verkennend en nieuwsgierig, en vaker wel met tong dan niet. Kamila droeg dan weer een loszittende en lichtgekleurde blouse bovenop een lekkere, donkere spijkerbroek. De drie meiden komen jeugdig en levendig over. Een waar genoegen om naar te mogen kijken. En ik besefte me dus niet dat ik nog dichterbij had kunnen zijn.

Toch zag ik ze nog even overleggen. Het valt me op dat dit allemaal vrij natuurlijk verloopt. Dit is vast niet de eerste keer… En wat ik daar van vond, wist ik nog niet. Er is duidelijk een connectie van vertrouwdheid tussen de drie. Ze blijven maar naar elkaar glimlachen en elkaar betoverend aankijken. Wisten ze dan echt niet dat ik stond te kijken? Wanneer de drie weer met elkaar beginnen te zoenen en iedereen aan bod komt, en niemand dus wat te kort komt, spat de sensuele intensiteit er gewoon van af. Ik kijk naar drie jonge vrouwen, die langzaam één worden in een moment van passie en verlangen. De scéne straalt elektrische spanning uit terwijl ik ze met oprechte passie elkaar zie omarmen. Ik blijf stiekem kijken, nog altijd gevangen door de opwinding van het schouwspel en dit betoverende tafereel. Het was te mooi om waar te zijn. Maar ik zie het toch zomaar gebeuren. Het is een mengeling van emoties wat door me heen gaat terwijl ik Elise zo zie genieten. Aan de ene kant ben ik blij haar zo te zien, zoals ik altijd blij ben als zij blij is. Maar aan de andere kant roept het ook gevoelens van onzekerheid bij me op. Ik vraag me dan toch af waarom ook dit weer zo omslachtig moest verlopen. Kamila wist het wel. Ze wist dat ik hier was. Terwijl ik naar binnen keek, deed ze alsof ze het niet wist. Ik voelde me bijna onzichtbaar. Ik kon vrij voor het raam staan en door een spleet naar binnen kijken terwijl de drie ongeremd doorgingen. Al dachten ze dat ik niet thuis was, moesten ze zich toch beseffen dat ik vroeg of laat wel thuis zou komen, rond deze tijd. Er heerste een stille overtuiging in mij dat ze het wel wisten. Alle drie. En dat ze ook op mij lagen te wachten, zoals Kamila het had voorgeschoteld. Ik was alleen niet overtuigd van die overtuiging. Niet genoeg. De complexe emoties die door me heen gaan, geven mij een gevoel van afstand terwijl ik zie hoe de drie teder elkaar blijven kussen en strelen, wat me tegelijkertijd ook alleen maar meer opwind met elke seconde die ze zo doorbrengen.

Kamila breekt echter die ban, maar laat de boel niet knappen. Terwijl ook zij wellicht meer een toeschouwer was in hun samenzijn, kon ze hierdoor ook even breken met de scéne. Opeens neemt de intensiteit van de situatie toe wanneer zij over het bed naar me toe kruipt. Ik sta versteend. De andere twee hebben het niet eens door. Niet haar intentie. Ze maakt duidelijk dat ze nog altijd op de hoogte is van mijn aanwezigheid en maakt zeer verleidelijk oogcontact terwijl ze zich op haar knieën opricht voor het venster en zo aan mij haar uitgerekte lichaam laat zien. Ook dit lijkt weer een uitnodiging. Maar mijn gevoelens vliegen nog steeds van hop naar her. En daarnaast sluit ze het gordijn nu juist goed af. En terwijl ze me nu ook echt fysiek buitensluit, voel ik juist de connectie met haar groeien. Ze was me niet vergeten. En het was zeker niet zo dat ik niet van haar mocht blijven kijken. Ik wist wat ze wilde. Ze forceerde mij zo weer een stap verder te zetten. Een stap dichterbij. Heel even blijf ik staan. Ik kan ze ook niet horen. Ik besluit uiteindelijk zachtjes naar binnen te sluipen en sta niet veel later weer op de gang voor de deur van de logeerkamer. Hier hoor ik wel het een en ander, al is het nog zo zacht en raadselachtig. Kamila had eerder de deur op een kiertje laten staan. Alles wat ze deed omtrent deze situatie deed ze met voorbedachte raden. En dat kon ik wel waarderen. Ik durf niet meteen naar binnen te kijken, bang dat ik betrapt wordt. Daar lijken zij geen last van te hebben. Ik hoor de zachten geluiden van genot. In de minuten dat ik erover gedaan heb hier weer te komen, hadden de drie niet stil gezeten. Ik hoor zuchtje en smakjes, pufjes en gegiechel. Het hoogtepunt was nog niet bereikt. Maar dat ging niet lang duren.

Ik vraag me nog af waarom ze dit doen. Wat zou de reden zijn om dit te willen, na alles wat er al gebeurt was. Kamila had het mooi weten te vertellen, maar dat klonk ook raar. Te eenvoudig. Er zat vast meer achter. Ik bedacht me wie de persoon Elise was. Hoe ik haar had leren kennen drie jaar terug, en hoe ik haar heb leren kennen twee maanden terug. Werelden van verschil. Toch had ik nu een compleet beeld van haar. Bijna compleet… Er waren nog altijd dingen die ik niet wist. Elise bleek meer het type te zijn wat wel openstond voor experimentatie. Iets wat ik nog maar onlangs over haar had leren kennen. En ik herkende het ook terug in de woorden van Kamila. De drie zouden dit met dat in het achterhoofd kunnen doen. Misschien zijn Elise, Kamila en Hyun gewoon geïnteresseerd in het verkennen van hun eigen seksualiteit. Naar elkaar toe. Zonder mij. Ik had ook nog even gedacht dat dit misschien iets was geweest wat al een tijdje speelde, en geheim had moeten blijven. Dat dacht ik toen Kamila het me liet zien. Niet wetende dat dit dus niet eens echt een geheim was. Een publiek geheim. En ze waren meer dan bereid dat geheim te delen, blijkbaar. Het kon ook niet iets zijn wat in een impuls was opgekomen. Had gekund, maar dat was het niet. Dan zou je het één keer doen, en daarna klaar. Of een periode, maar daarna niet meer. Ik wist beter nu. Zo zat het niet. Alles had verholpen kunnen worden met wat open communicatie. Maar dan ook echt alles. Ik kon blijven gissen. Experimentatie leek me het meest logisch. Al gooide Kamila het op het hebben van behoeftes die niet bevredigt werden. Dat gaf ik liever niet toe. Al kon ik het niet ontkennen.

Behoeftes werden nu wel bevredigt. En ik vroeg me af hoe vaak ze al eerder op zoek was gegaan met haar behoeftes naar een ander. Naar Hyun. Bepaalde geluiden lieten mij toch weer kijken. Ik gluurde net langs de post naar binnen en werd nooit en te nimmer gezien door de meiden. Ze waren veel te druk met elkaar bezig. Elise had al geen topje meer aan, en ik zag haar mooie, bescheiden, ronde borsten in een zwarte bh tegen elkaar gedrukt staan, terwijl ze haar hoofd achterover liet tollen. Kamila lag tegen haar aan en kuste haar hals en kin met intimiteit waar ik nog van kon leren. Elise leunde op haar ellenbogen en had haar knieën opgetrokken. Wat daar gebeurde, kon ik niet precies zien. Maar haar broek lag naast het bed, en haar slipje achter Hyun. Ik zag enkel het achterhoofd van Hyun wat voorzichtig bewoog, daar tussen de benen van Elise. Ik wist wel wat daar gebeurde. Maar dat het gebeurde, had ik nooit kunnen verzinnen. En de klanken uit haar keeltje waren hemels en dankbaar en vol van opwinding. Hyun lag op haar buik en had haar handen op de platte buik van haar Elise liggen, en gebruikte dus haar tong om mijn vriendin te laten kronkelen van genot. Hyun befte Elise. Zo simpel was het. En ik keek toe. En Kamila ook. Zij had een betere plek. Mijn pik werd alleen maar harder en betrapte mezelf er ook op dat ik mijn eigen hand over de bobbel liet glijden. Ik durfde gewoon niet. Daar lagen ze. Alle drie zo geil als ik weet niet wat. Ik hoefde alleen maar naar binnen te lopen… Maar ik deed het niet. Toekijken was ook geen straf. Echt niet. Maar toch… Ik wist nu al dat ik me straks ging afvragen hoe het ook had kunnen aflopen. Nu was ik de getuige van een omgeving en vriendschap waarin nogal intrigerende interacties plaatsvonden.

Hyun had ervoor gekozen Elise iets te geven wat ik haar al een tijdje niet had gegeven. Gek genoeg voor het laatst in Brugge. Ze hebben duidelijk de grenzen opgezocht. En Kamila lijkt vooral te leren. Je kan zien dat ze er minder bekend mee is, en alhoewel aan de zijlijn, blijft ze er toch actief bij betrokken. Ze zoent zo nu en dan ook echt heel geil met Elise die kreunend alles ondergaat wat de twee haar geven, vooral Hyun. Het is ongekende dynamiek die maar moeilijk te beschrijven valt. Maar het klopte allemaal. Niks aan wat ik zag was gek. Alleen het feit dat het gebeurde met alle kennis van nu, was wel een beetje gek. De intimiteit stijgt ook alleen maar verder. Hyun speelt met Elise, en lijkt te weten wat ze lekker vind en hoe en voor hoelang. Het was niet ordinair klaar beffen en klaar. Ook al zag ik en het gezicht van Hyun niet en dus ook niet de tong die het werk, en niet het gelikte poesje van Elise, kon ik precies aan het gezicht van Elise zien hoe ze tewerk moest zijn gegaan. Ook ik had Elise meerdere keren zo laten klinken, bewegen en genoegen gedaan. Het was nu gewoon weer even geleden. Maar ik herkende het wel. Ik was een beetje jaloers. Maar niet storend op wat voor manier dan ook. Wel zie ik de handen van Hyun die sensueel over het tengere lichaam van Elise glijden, en soms pakt ze ook een borst erbij. Dat Hyun, die volgens mij nog ‘maagd’ was, dit deed en zo het initiatief leek te nemen, verbaasde me enorm. Ben je nog maagd als je dit soort dingen doet? Dat was ook maar de vraag. Met elke aanraking en kus stijgt de opwinding. Het samenzijn wordt steeds intenser. Het raakt me. Ik vind het mooi. En natuurlijk heb ik wat stemmetjes in m’n achterhoofd die het wel veroordelen. Maar ik had het voor geen goud willen missen. Deze situatie is ronduit indrukwekkend. Het intrigeert me. Langzaam maar zeker komen ze aan bij het hoogtepunt. ‘’Er voor Elise zijn’’ kreeg een hele andere lading. Elise verliest namelijk de controle…

Onder de aandacht van Hyun, is het eindelijk zover gekomen. Elise verliest de controle. Haar lichaam trilt en beeft. Kronkelend ligt ze in de armen en handen van Hyun en Kamila en laat ze zich overal kussen terwijl ze haar mond niet meer lijkt te kunnen sluiten. De geluiden die ze maakt zitten vol met gevoel van tederheid en liefde en beheerst laat ze uit dat ze aan het klaarkomen is zonder woorden te gebruiken. Kamila blijft Elise teder kussen en strelen. Kamila speelde een net zo belangrijke rol. Zeker in dit moment. En voor de rest van de week misschien nog wel een belangrijkere. Ik zie Kamila kijken naar hoe Hyun dit doet. Ze leert. Ook vallen haar ogen even op mij, terwijl ze over de andere twee heen kijkt. Ze was me ook nu nog niet vergeten. Zonder geluid bewegen haar lippen en lees ik dat ze me weer uitnodigt. Ze wenkt me nog net niet binnen te komen. Maar ik doe alsof ik er niet ben. Ik wil dit mooie en intieme moment niet verpesten. Ik zie Elise genieten en het is hemels. Hyun, eenmaal klaar, klautert rustig over haar beste vriendin heen en begint haar ook nog te tongen. Door gebrek aan respons van mijn kant, begint Kamila zich hier ook weer mee te bemoeien en de drie tollen nog kort in dat bed, verstrengeld in elkaars armen. De sfeer is doordrenkt van liefde en genegenheid terwijl ze elkaar lijken te koesteren en nog nagenieten van deze sensuele ervaring.

Een actief vervolg leek er verder niet meer in te zitten. Pas als ik merk dat ze echt lijken te ontwaken uit deze opwindende sluimer, beweeg ik me snel naar onze eigen kamer, een verdieping hoger. Ik kruip in bed, zie het hele tafereel nog zo voor me gebeuren, en doe heel hard m’n best als een kwartiertje later Elise de kamer komt ingeslopen omdat ze denkt dat ik slaap. Het is ergens wel lief. Maar ook naïef. Als ik thuis was gekomen, had ik dit gehoord. Dat kon niet anders. Ik was vroeg of laat wel op zoek gegaan naar een van de drie. En zij leek te denken dat ik van niks wist. Dat kon bijna niet. Dus was dat dan wel waar? Terwijl Elise een hoogtepunt bereikte, was het nog maar de vraag of ze echt dacht dat ik niet thuis was. Was dit weer een spel? Zou Kamila het verteld hebben? Zou ze het weten? Ze maakte me niet wakker. Want wat kon ik haar nog bieden?