Beste lezers, het heeft even geduurd voordat ik dit deel kon laten verschijnen. Het verhaal was bedoeld als kerstverhaal, maar door omstandigheden was ik een poosje niet in staat om op mijn computer te werken. Toch wilde ik dit verhaal graag voltooien.

Met de lente inmiddels in aantocht wordt het misschien wat moeilijker om in de Kerststemming te komen, maar wie weet lukt het jullie.

Gr. Douwe

---

Hilda

Hilda zat alleen aan de keukentafel, nadat Ton met Jaco mee was gegaan. Haar hoofd was een grote kolkende warboel. Ze had zwerver Vuile Ton uitgenodigd om de rest van de winter bij hen in huis te verblijven, omdat ze het niet kon verteren dat hij in de kou buiten moest slapen in wat hij zijn ‘moddergat’ noemde, naar zijn geboorteplaats aan de Waddendijk in Friesland. Eerder die dag had ze zijn ijskoude ochtendbad in de Plas met hem gedeeld en later stomende seks met hem gehad bij haar thuis. Haar lichaam zinderde er nog steeds van na.

Vandaag zou Arend-Jan, haar man, thuiskomen van zijn zakenreis. De seks met hem had nooit kunnen tippen aan die met Ton vandaag en de laatste tijd was hun seksleven sowieso op een heel laag pitje komen te staan. Hoe moest dat, met Ton erbij in hun huis? Hoe lang zou Arend-Jan blijven?

Als klap op de vuurpijl was Jaco op bezoek gekomen en had die verteld dat hij miljoenen beheerde voor Ton. Of had ze dat nou verkeerd begrepen? Ton was met Jaco meegegaan om daarover te spreken.

Haar telefoon ging. Arend-Jan, zag ze. Zenuwachtig streek ze een losse haarlok weg achter haar oor. “Hé, AJ. Hoe is het? Wanneer kom je thuis?”

“Sorry Hilda, maar er is iets tussengekomen. Ik kom pas zondag thuis. We hebben de deal rond en die directeur staat erop dat we morgenavond een diner bijwonen.”

Hilda vloekte inwendig maar tegelijk voelde ze opluchting. “We? Wie zijn ‘we’?”

“Lies en ik. Lies is onze bedrijfsjuriste. By the way, zij blijft zondag bij ons logeren.”

“O? Ik heb al een logé. Weet je Vuile Ton, die zwerver?”

“Ja, die jou geholpen heeft toen je gevallen was?”

“Ja, die. Ik heb hem uitgenodigd om de rest van de winter bij ons te verblijven, zodat hij niet in de kou hoeft te slapen. Hij is er vanaf vandaag.”

Arend-Jan vloekte. “Verdomme, Hilda, ik heb Lies al toegezegd dat ze kon komen. Ze heeft maandag een afspraak met Jaco, onze buurman, over het vermogen dat hij voor haar beheert.”

“Kan ze niet bij Jaco logeren? Ik zie hem straks nog, kan ik wel aan hem vragen.”

Ze hoorde Arend-Jan aan de andere kant van de lijn geërgerd zuchten.

“Kan die Ton niet een paar dagen wachten?”

“Kom op, AJ, het vriest en kan elk moment gaan sneeuwen!” Voordat ze het tegen kon houden, snibde ze: “Slaap je met Lies?”

Arend-Jan dacht net iets te lang na over zijn antwoord. “Nou?”

“Verdomme, Hil, zo’n zakenreis veroorzaakt een hoop spanning. Die moet je wel ergens kwijt, anders lopen ze je onder de voet.”

“Ja of nee, AJ.”

“Ja, nou goed? Je weet dat dat erbij hoort, op die zakenreizen.”

“Dat heb ik gemerkt. Thuis hoef je je spanning niet meer te ontladen, ik ben ook niet gek. Ik weet het goed gemaakt. Ga jij maar met die Lies van jou op de logeerkamer, dan neem ik Ton wel bij me in bed.”

“Wat? Neuk jij met die zwerver?” brieste Arend-Jan. “Ben je nou helemaal gek geworden?”

“Hoor hem, met zijn zakenpik. Doe nou niet net alsof je niet liever met die Lies slaapt dan met mij,” hoonde Hilda.

“Kies dan in ieder geval een minnaar met klasse. Maar een zwerver, kom op zeg! Waar zit je verstand!”

“Sorry AJ, ik ben nou eenmaal een vrouw. Mijn verstand zit daarom niet in mijn pik, zoals bij jou. Ik kan daar niet over meepraten.” Hilda hoorde Arend-Jan grommen.

“O ja, zondag hebben wij open tuin voor de buurt. Daar zijn we gister mee begonnen, bij Jaco. Dat was heel gezellig. Zondag is het onze beurt, dan weet je dat alvast.”

“Shit. We moeten praten, Hil.”

“Dat zal moeten wachten tot zondagavond, AJ.”

Het hart bonsde Hilda in de keel. Zou haar huwelijk de Kerst halen? En hoe erg vond ze het eigenlijk als dat niet zo was? Ze glimlachte. Misschien sliep ze Kerstavond wel bij Ton in zijn moddergat, wie weet. Jozef en Maria hadden ook maar een stal gehad, daar in Bethlehem. En dan was Maria nog zwanger. Het was bijna een romantisch idee, als het niet zo verrekte koud was buiten.

Ton

Het was zondagochtend. Het schemerde nog. Ton verbleef nu al twee nachten bij Hilda, die hem bij zich in bed genomen had. De afgelopen twee dagen en nachten waren een groot seksfeest geweest, Hilda had zich helemaal laten gaan. Zij had zijn gekwelde, doodgewaande ziel bijna letterlijk wakker gekust en zich met lichaam en ziel aan hem gegeven. Het was alsof ze een verstopte leiding bij hem had doorgeprikt. Een vulkaan van erotische energie had zich in hem geopend. Onvermoeibaar hadden ze zich de afgelopen dagen gelaafd aan elkaars lichaam. Elke zoen, elke streling, elk hoogtepunt hadden hem verder tot leven gebracht. Voor het eerst in jaren voelde hij zich energiek, vol positieve levenskracht.

Vandaag zou Hilda's man thuiskomen. Met een minnares, had hij begrepen. Ene Lies, een bedrijfsjuriste. Dat had bij hem meteen herinneringen opgeroepen aan zijn ex Alicia, die ook bedrijfsjuriste was. En net als die Lies was Alicia niet vies geweest van een partijtje functionele seks op zakenreis, terwijl hij al thuiswerkend zo goed en zo kwaad als het ging voor hun zoon Jochem zorgde.

Het was ‘zo kwaad’ geëindigd toen Jochem door een stom ongeluk thuis omgekomen was. Ton had, overmand door verdriet en schuldgevoelens, zijn huis en geld afgestaan aan Alicia en was als zwerver gaan leven.

Hij was de man achter de succesvolle campagne van STIERENBLOED, on Wings of Fire geweest. Het succes van die campagne vond hij in ampele hoeveelheden terug in bermen en bosjes. Het lag overal waar jeugd kwam bezaaid met blikjes Stierenbloed die, on Wings on Fire, achteloos door de jeugd weggeworpen werd, in navolging van de stoere hork in de reclamefilmpjes.

Het bloedgeld had hem rijk gemaakt. Zum kotzen. Hij had er geen traan om gelaten om het aan Alicia te laten, de slet.

Stilletjes liep Ton de trap op, een dienblad met ontbijt voor Hilda in zijn handen. Zachtjes opende hij de deur. Ze lag nog in diepe slaap. Haar haar lag in warrige krullen op het kussen, een lichte glimlach speelde om haar lippen. In niets leek ze meer op dat keurig gekapte vrouwtje dat voor hem uit had gefietst, voordat ze door dat joch op zijn vetbuikfiets omver was gereden. Door de hemel gezonden, die jongen, al had hij dat niet meteen doorgehad.

Met een brok in zijn keel keek hij naar haar gezicht. God, wat was hij haar dankbaar. En wat verschilde haar gouden hart hemelsbreed van zijn hedonistische ex Alicia, die alleen maar aan haar eigen pleziertjes leek te denken. Hun zoon Jochem had het maar met kruimeltjes moederliefde moeten doen.

Ton had het niet eens aangedurfd om Jochem aan de zorgen van zijn moeder over te laten en was vanuit huis gaan werken. Met als noodlottige resultaat diens veel te vroege dood, toen Ton even te veel afgeleid was door zijn werk. Hoe kon hij ooit die schuld inlossen?

Zachtjes drukte hij een zoen op het voorhoofd van Hilda. Zijn kriebelende snor en baard deden haar neus geïrriteerd rimpelen. Binnenkort maar weer eens scheren. Maar vandaag, met de Open Tuin bij Hilda, kon hij er eerst mooi de Kerstman mee spelen.

Nog voordat ze de ogen opensloeg, ontspande het gezicht van Hilda en trok er een blije glimlach over haar gelaat, toen haar neus zijn geur gewaar werd. Ze opende haar ogen, sloeg haar armen om zijn nek en trok hem op zich.

“Ik heb vannacht toch zo heerlijk gedroomd,” zei ze met slaperige stem.

“Ja?”

“Ja, van een stoere zwerver die me de hemel liet zien.” Ze zoende hem. Hij streelde met zijn duim over haar borst, over het zich oprichtende knopje daar. Ze kreunde zachtjes.

“Ik droom nog steeds, geloof ik.” Ze snoof de geur van thee op en draaide haar hoofd naar het nachtkastje met het dienblad.

“Ton! Je hebt ontbijt gemaakt, heerlijk! Je bent de liefste zwerver van de hele wereld!”

Hilda kon zo heerlijk spontaan en onschuldig zijn. Ze gaf hem nog een zoen en ging rechtop zitten.

“Ik voel me met jou zo lekker vrij. Anders slaap ik nooit naakt, maar met jou vind ik het heerlijk,” glimlachte ze naar hem, "met jou ben ik trots op mijn lichaam."

Hij stond op en schoof de gordijnen open. “Je bent prachtig. Van het kruintje van je haar,” hij drukte er een kus op, “tot je tieten,” hij beet er zachtjes in, “je buik,” een speels likje met zijn tong door haar navel, “je heerlijke poes,” zijn hand streelde zacht over haar schaamhaar, “tot je prachtige benen en tenen.” Zijn mond trok een spoor van zoentjes en likjes langs haar benen omlaag, totdat hij één voor één haar tenen in zijn mond nam en er zachtjes op knabbelde.

Hilda giechelde genietend en nam een hap van haar beschuitje met jam. “Zo meteen eerst een ochtendbad, voordat we met de Open Tuin bezig gaan?”

“Jij bent echt een droomwijf, Hil. Weet je het zeker?”

“Natuurlijk! Ik wil nog een stukje hollen en alle goede dingen van jouw zwerversleven meebeleven, inclusief ijzig ochtendbad. Of wil jij nu alleen nog decadent onder de warme douche, nu je onderdak hebt?” giechelde Hilda.

“Waar zie je me voor aan? Ik blijf een holbewoner in het diepst van mijn gedachten,” grijnsde Ton, “ik doe niets liever dan me met jou onderdompelen.”

“Jij denkt ook alleen maar aan seks,” plaagde ze.

Hij tilde een wenkbrauw op. “Ik? Kijk naar jezelf! Of nee, dat doe ik wel.” Zijn smeulende blik gleed over haar goddelijke lichaam, dat hij de afgelopen dagen in al zijn sensualiteit had leren kennen. Waar hij keek trok een spoor van kippenvel over haar huid, alsof hij haar vederlicht aanraakte. Haar ogen werden donker.

“Kom, dan gaan we. Voordat we weer liggen te rollebollen,” zei Ton.

“Hm, ik vind dat rollebollen ook wel wat hebben.”

“Vast wel, maar Kleine Ton heeft even rust nodig.” Ton keek wat spijtig naar zijn geslacht, dat nauwelijks tekenen van leven vertoonde.

Hilda kroop naar hem toe en sprak zijn piemel toe. “Ach, mijn Tonneke, heeft Tonneke te hard moeten werken vannacht?” Ze gaf er een kusje op, gevolgd door een likje. “Mijn Tonnieponnie heeft me heel veel plezier gegeven. Dankjewel, lieverd.” Ze nam zijn hele penis in haar mond en hij voelde er weer wat leven in komen en kreunde.

“Jij bent echt onverzadigbaar.”

“Wat wil je, ik kom bij mijn man hevig te kort.”

Ze liet hem uit haar mond glippen en kuste Ton nog een keer, nu op zijn mond. “Weet je dat ik me nog nooit zo vrij en seksueel begeerd heb gevoeld als met jou?”

“Ik heb er een beeld bij,” glimlachte hij. “Ik voel me vereerd. Jij hebt met mij dingen gedaan die ik niet voor mogelijk had gehouden, schat. Ik weet niet hoe ik je daarvoor ooit kan bedanken.” Ineens werden zijn ogen vochtig.

Hilda keek hem lief aan. “Dan staan we quitte. Ik weet niet hoe ik jou ooit kan bedanken.”

---

Hilda

Na haar hardlooprondje en een duik in de ijskoude Plas had Ton kennelijk nog een extra stukje energie opgedaan, want onder de douche had hij Hilda nog een keer ongenadig hard genomen, waarna ze elkaar teder hadden gewassen. Hilda was in de zevende hemel, ondanks de ophanden terugkeer van Arend-Jan. Hij kon haar wat, ze wist wat ze wilde en wat ze nodig had: ongeremde, gepassioneerde liefde. Ton had haar daarvan in twee dagen al meer laten voelen dan Arend-Jan in al die jaren hiervoor en ze wilde er meer van.

Nu waren ze de Open Tuin gaan voorbereiden. Thermoskannen vullen met koffie en heet water, chocolademelk maken. Gister had Hilda zelf kerststollen gebakken. Ton sneed de eerste in plakjes, om aan bezoekers uit te delen. Daarna ging hij naar buiten om een knutseltafel in te richten, waar mensen zelf kerstboomversieringen konden maken. In Noorwegen was dat nog een soort traditie, hier deden mensen dat maar mondjesmaat. Er zouden vast wel mensen zijn die dit konden waarderen.

Hilda keek door het keukenraam naar buiten en zag Olivier wat bedremmeld bij de ingang van haar oprit staan, de jongen die haar een week eerder had aangereden nadat hij Ton van de weg had proberen te rijden. Ze had tijdens de Open Tuin bij buurman Jaco met hem gepraat en gezegd dat ze geen schadevergoeding van hem hoefde, als hij kwam helpen met de voorbereiding. Ze liep gauw naar buiten, om te voorkomen dat hij weg zou lopen omdat Ton er ook was. Dat moest ongemakkelijk voor Olivier zijn.

“Hé Olivier, wat leuk dat je er al bent!” Olivier frummelde zenuwachtig met zijn handen. “Zie je Ton daar? Die is ook aan het helpen. Leuk hè? Ken je hem?” Olivier slikte moeilijk. “Kom maar, ik stel jullie even aan elkaar voor.”

Ze liepen naar Ton, die Olivier fronsend aankeek. Opgewekt zei Hilda: “Ton, dit is Olivier. Die komt ook helpen.”

Tons blik verzachtte. Vriendelijk zei hij: “Nou, gezellig. Heb je straks zin om te helpen bij het knutselen van kerstboomversieringen?”

Olivier stamelde: “Meneer, mag ik u mijn excuses aanbieden?”

“Waarvoor moet jij je excuses aanbieden, jongen?”

“Voor mijn gedrag op mijn fatbike. Dat ik u, eh, probeerde af te snijden.”

“Tsja, dat vond ik inderdaad niet zo aardig. Heb je hem nog?”

“Nee meneer, hij is kapotgegaan omdat ik de sloot inreed.”

“Nou, dat lijkt me straf genoeg. Trouwens, zo’n vetbuikfiets is toch niks voor zo’n sportieve knul als jij? Jij bent toch geen watje?”

“Eh, het is fatbike, meneer, geen vetbuik.”

“Niet? Nou, ik kan je verzekeren dat jongeren die op een vetbuikfiets rijden later vanzelf een vette buik krijgen, denk je ook niet? Eigenlijk zijn het luiwielers, watjesfietsen, geef het maar een stoerloze naam.”

Olivier keek Ton stomverbaasd aan en begon toen te lachen. “U weet het leuk te brengen. Dat ga ik op school vertellen, dat ik niet meer op zo’n stoerloze watjesfiets wil rijden!”

“Goed zo! That’s the spirit! Weet je hoe je een Jul Bok moet maken? Ik zal het voordoen.”

Hilda was blij dat Olivier zo makkelijk aansluiting bij Ton vond. Knap van Ton, dat hij helemaal niet haatdragend naar Olivier toe was. Wat kon je je toch in mensen vergissen. Ze had altijd gedacht dat zwervers verslaafd en afgestompt waren, maar Ton was buitengewoon intelligent, gemanierd en zachtmoedig. Hij had haar verteld dat er heel wat hoogbegaafde zwervers waren, die ergens vastgelopen waren in hun leven, juist omdat de maatschappij niet met hun begaafdheid overweg kon.

Ze zette wat stoelen voor het ‘open podium’ klaar, waar mensen muziek konden maken als ze dat wilden. Ze zette er een bord naast met ‘Voor wie kerstmuziek wil spelen’. Bij de tafel van Ton en Olivier zette ze een bord met ‘Zelf kerstversiering maken’ en ten slotte bij de ingang: ‘Open Tuin. Kom gezellig op de thee of koffie met een plak koek, knutsel je kerstversiering of kom gezellig muziek maken.”

Olivier zag het bord voor de muziek. “Ik ken nog wel een paar klasgenoten die muziek kunnen spelen. Zal ik die bellen? Ik denk dat het meer mensen trekt, als je muziek hoort spelen. Vooral als het jongeren zijn.” Ton knikte goedkeurend. “Jij hebt er gevoel voor!”

---

Zondagmiddag half drie. De Open Tuin bij Hilda was in volle gang. Er waren inderdaad een paar klasgenoten van Olivier komen opdagen. Een jongen op gitaar, een meisje op accordeon, een meisje op viool en een jongen op dwarsfluit. En zowaar konden ze prima kerstmuziek spelen. Niet alleen het bekend Amerikaanse gezwijmel over een witte kerst en arresleden, maar ook oudere liederen als In Dulci Jubilo, Komt Allen Tezamen, en Er is een Roos Ontsprongen.

Olivier had gelijk, de muziek trok voorbijgangers naar binnen. Ouderen, maar zeker ook jeugd.

Bij de knutseltafel van Ton en Olivier was het gezellig druk. Niet alleen kinderen, maar ook tieners en volwassenen vonden het blijkbaar een erg leuk idee om kerstversieringen te knutselen. Sommigen stonden alleen maar te kijken. Een vrouw kwam bij Hilda staan en zei: “Wat een ontzettend leuk idee, dit. Ik ga thuis met mijn kinderen ook kerstversieringen maken. Dat is toch eigenlijk veel gezelliger dan om alles maar te kopen! En die zwerver, wat is die handig!” Hilda gloeide van trots om ‘haar’ zwerver.

Claudia kwam bij haar staan. “Je kan wel zien dat Arend-Jan terug is. Je straalt helemaal! Zeker wat in te halen!” Ze stootte Hilda samenzweerderig aan. Hilda voelde dat ze rood werd.

“Eh, Arend-Jan is er nog niet,” hakkelde Hilda zenuwachtig.

"Niet? Ik zou durven zweren dat je vannacht een stevige beurt hebt gehad,” lachte Claudia. “Toen Frits thuiskwam, hebben we de vering van het bed even goed getest!” zei ze dromerig. “Heb jij je vriendje op batterijen er dan maar bijgehaald?” Haar blik dwaalde rond en ze ving een blik op van Ton, die naar hen keek. Haar mond viel open. Ze keek weer naar Hilda. “Of… nee toch. Vuile Ton?” Hilda was nu helemaal vuurrood.

Toen vermande Hilda zich. Waarom zou ze zich schamen? Het was Arend-Jan die al tijden zijn avontuurtjes had op zijn zakenreizen. Ze keek Claudia uitdagend aan. “Ik heb vanmorgen met Ton in de Plas gezwommen. Die vent heeft meer ballen in zijn vodden dan Arend-Jan ooit in zijn nette pak gehad heeft.” Claudia trok haar wenkbrauwen op. “AJ komt zat aan zijn trekken op zijn zakenreisjes, die heeft niks te klagen,” snibde Hilda.

Als je het over de duvel hebt, de wagen van Arend-Jan kwam het terrein op rijden.

Lies

“Jezus, wat een drukte! Zo kan ik er toch niet langs!” Arend-Jan drukte geërgerd op de claxon zodat de mensen aan de kant zouden gaan.

Lies legde haar hand kalmerend op zijn arm. “Je vrouw had toch gezegd dat er wat was? Misschien kunnen we hem beter even langs de weg laten staan.”

“En dan krassen op mijn lak krijgen zeker? Ze gaan maar even aan de kant.”

Nieuwsgierig scande Lies de menigte in de tuin. Arend-Jan had verteld dat zijn vrouw een minnaar had, een zwerver. Ze moest zeggen, die vrouw had wel lef. Er stond een zwerverachtig type met een gitaar muziek te maken. Zou dat hem zijn? Er stonden er ook twee bij de koffiestand met een vrouw te praten. Was dat Arend-Jan zijn vrouw?

Met wat moeite kwam Arend-Jan bij zijn parkeerplaats naast het huis en ze stapten uit.

“Arend-Jan!” Een vrouw kwam aangelopen. Lies voelde een steek van jaloezie. De vrouw was heel gewoontjes gekleed, maar ze zag er stralend uit. Zo zag een vrouw eruit na heel bevredigende seks. Dat was nou niet wat Lies de laatste tijd gegeven was, althans het bevredigende gedeelte ervan. Die financieel directeur van deze week was een pafferige, egocentrische klootzak geweest. De afgelopen nacht met Arend-Jan kon je ook niet echt spetterend noemen, maar die had natuurlijk flink aan de bank gemoeten bij die vrouwelijke directeur.

Lies zag hoe Arend-Jan zijn vrouw begroette met een kus op de wang. Nou nou, de liefde spatte er vanaf. Manlief die ruim een week op pad is geweest en zijn vrouw begroet met een zedig kusje op de wang. ‘Schat, wat heb ik je gemist’, poe-poe.

“Jij bent Lies?” De vrouw nam haar met een kille blik op en stak een hand uit.

“Hoi. Dan moet jij Hilda zijn. Fijn dat je ons even aan elkaar voorstelt, Arend-Jan,” bitste ze. Ze zag hoe hij verstrakte. Zijn ogen scanden ondertussen de tuin, op zoek naar de minnaar van zijn vrouw.

“Is dat hem?” Hij wees naar de muzikant. Hilda kreeg pretlichtjes in haar ogen. De muzikant was duidelijk verslaafd. Graatmager, rotte tanden. “Nee,” lachte ze, “waar zie je me voor aan. Zo wanhopig ben ik nou ook weer niet.”

“Die vent bij de koffietafel?” De beide zwervers daar hadden een flinke bierbuik en het zweterige voorkomen van alcoholisten.

Hilda had duidelijk plezier. Ze gaf Arend-Jan een speelse stoot met haar elleboog. “Leuk om jou ook eens jaloers te zien,” grinnikte ze.

Lies begon haar zowaar aardig te vinden. Ze had een saaie huismus verwacht maar de vrouw had duidelijk meer pit dan ze uit de verhalen van Arend-Jan had opgemaakt. Maar ja, zo waren mannen nou eenmaal. De mannen met wie ze het bed deelde zeurden altijd over het gebrek aan passie van hun vrouw. Waarom verbaasde het haar dan als het beeld niet klopte?

Ondertussen bekeek Lies op haar gemak de activiteiten in de tuin. Het zag er reuze gezellig uit. Mensen die met elkaar muziek maakten, mensen die aan het knutselen waren, mensen die gezellig met elkaar aan het praten waren. Een als kerstman uitgedoste man bij de knutseltafel viel haar op. Hij hielp mensen met knutselen, maar zijn blik dwaalde telkens af naar Hilda en Arend-Jan. Bingo! Dat moest de zwerver zijn.

“Ik ga even een kijkje nemen,” zei ze tegen Arend-Jan en liep naar de knutseltafel. Ze zag de blik van de kerstzwerver op zich gericht. Zijn ogen werden groot, alsof hij haar herkende. Hij wendde zijn blik gauw weer af. Vreemd. Hoe kon zij nou een zwerver kennen? Misschien een aan lagerwal geraakt zakelijke relatie? Met die baard en die kleren moeilijk te zeggen.

Ze bleef even bij de tafel staan kijken. Kinderen en volwassenen waren druk bezig met het maken van versieringen. Rendieren, engeltjes, slingers, gekleurde dennenappels, bloemen. Een leuk idee, voor als je aan kerst deed. Zij deed al jaren niet meer aan die onzin. Wat zou je je huis gezellig maken als er toch niemand meer was om het mee te delen.

De kerstman schonk verder geen aandacht aan haar, hij was druk bezig met het helpen van mensen. Wel zag ze zijn blik nog steeds afdwalen naar het huis. Hilda en Arend-Jan waren naar binnen gegaan.

Lies liep naar de koffietafel.

“Kan ik iets voor u inschenken, mevrouw? Woont u hier ook in de buurt?”

“Een thee graag. Nee, ik woon hier niet maar logeer vanavond bij Arend-Jan. Morgen heb ik een afspraak met Jaco van Dalen, de buurman.”

“Natuurlijk. Alstublieft, uw thee. Plakje kerststol erbij? Jaco staat daar, bij de muziek. Ik heet trouwens Claudia. Ik woon een paar huizen verderop.”

“Ik ben Lies. Hoeveel krijgt u van mij?”

“Aangenaam kennis te maken, Lies. De thee is gratis, de bewoners trakteren. Dit is gewoon een Open Tuin voor de buurt, om de mensen wat beter kennis met elkaar te laten maken.”

“Wat een leuk idee!”

Ineens klonk er achter haar een gil. “Mama!” Ze draaide zich om en zag een tienerjongen bij de knutseltafel vandaan naar de ingang rennen. Daar kwam een sjiek geklede vrouw de tuin binnenlopen, samen met een man.

---

Olivier

Een jongetje vroeg aan Olivier om voor te doen hoe je een beestje maakte van pijpenragers. “Kijk, en dan pak je een stukje stof en maakt er een vacht van, zie je wel? Die kun je kleuren, dan wordt het elk dier wat je maar wilt.” Hij had dit vandaag al tig keer voorgedaan maar het bleef verbazend leuk om te doen. De kinderen waren zo enthousiast. Hij had zich voorgenomen om zelf ook eens wat meer te gaan knutselen, hij voelde zich vandaag beter dan hij zich in tijden gevoeld had. Gam op zijn spelcomputer was leuk, maar hierbij kreeg je toch meer het gevoel dat je leefde.

Toen de jongen eenmaal geconcentreerd aan de slag ging, keek Olivier een beetje om zich heen, of er iemand anders hulp nodig had. “Ik pak even wat te drinken,” zei hij tegen Ton en hij stond op.

Zijn aandacht werd getrokken door een man en een vrouw die de tuin opliepen. Patrick, zijn vader, en… “Mama!” riep hij en hij stormde op haar af.

Een brede lach verscheen op het gezicht van zijn moeder en ze opende haar armen voor haar zoon, die zich opgetogen in haar armen stortte. “Mama, je bent al thuis!” Zijn moeder wist op dat moment dat ze de juiste keuze had gemaakt, door eerder thuis te komen.

“Ben je hier aan het helpen. Wat goed van je!”

“Ik help de kinderen met het knutselen van kerstversieringen. Kom je kijken? Het is hartstikke leuk! Ton heeft me geleerd hoe dat moet.”

Zijn vader zei verstoord: “Die zwerver?”

“Ja, pa, die zwerver. Die kerel is hartstikke aardig. Daar kan jij nog wat van leren,” snauwde Olivier boos.

Zijn moeder legde haar hand op zijn vaders arm. Die bond in. “Kom, laat maar eens zien dan. Maar zullen we eerst wat drinken?”

“Ja, ik stond net op om wat te gaan halen, toen ik jou zag.”

“Nou, dat komt dan goed uit. Ik trakteer wel.”

“Dat hoeft niet, mama. Het drinken is hier gratis.”

“O. Goh, wat aardig. Hé, Claudia, hoe is het?”

“Hoi Amanda, thuis voor de Kerst?” het viel Olivier op dat Claudia zijn moeder niet echt heel vriendelijk begroette. Met een misselijk gevoel daalde het besef in waarom. Zijn moeder werkte als escort, als luxe hoer. Hij wilde helemaal niet zo enthousiast op haar komst reageren, hij was boos op haar, toch? Hij was ineens verward over zijn eigen gevoelens.

“Wat wil jij, Olivier?” Claudia haalde hem uit zijn gepeins. Hij voelde zich naar Claudia nog ongemakkelijk, nadat ze hem had gezien toen hij de sloot inreed met zijn fatbike toen hij tevergeefs had geprobeerd Vuile Ton van de weg te rijden. Hij schaamde zich kapot maar Claudia liet niets blijken, ze deed gewoon aardig tegen hem.

“Een thee graag. Wat drink jij, mam?”

“Doe maar een glas witte wijn.”

“We doen hier geen alcohol, Amanda. We willen het gezellig houden,” zei Claudia wat bits. “Thee, koffie of chocolademelk? Of een glas water misschien?”

“O, doe dan maar thee.”

Olivier wist zich even geen houding te geven. Hij wilde boos zijn op zijn moeder, maar hij was veel te blij dat ze er was. Hij keek naar zijn vader, die hun van een afstandje stond te bekijken. Hij kreeg geen hoogte van hem.

Zijn klasgenoten Hidde en Elsemie redden hem. “Hé, Olivier. Goed dat je ons belde. Gaaf om hier wat te spelen. Leuk ook dat er anderen meedoen!” Ze wendden zich tot zijn moeder. “Dag mevrouw Hendriks, fijn dat u weer thuis bent. Olivier heeft u gemist!”

“Nou, nou moeten jullie niet overdrijven,” pruttelde Olivier.

“Kom,” zei Elsemie, “Je was hartstikke teleurgesteld dat je moeder er niet was met Sinterklaas.”

Zijn moeder keek hem verdrietig aan. “Sorry, lieverd, ik ben wel veel weg, hè?”

Olivier kreeg een brok in zijn keel en voelde tranen in zijn ogen opkomen. Elsemie sloeg een arm om hem heen. Toch wel een lieverd. Eigenlijk was ze hem eerder nooit zo opgevallen maar ze was wel degelijk een toffe meid.

“ik heb met je vader afgesproken dat ik vaker thuis zal zijn, Olivier.”

“Echt? Stop je met werken?” vroeg hij hoopvol.

“Nee, maar niet meer van die verre reizen. Daar gaan we het thuis nog wel over hebben, oké?” Ze gaf hem een kneepje in zijn hand. “Ga je me nog laten zien wat jullie doen met knutselen?”

---

Hilda

“Oké AJ, blijf je hierbinnen zitten mokken of kom je mee naar buiten? Ik heb geen zin om mijn eigen tuinfeest te missen omdat jij zo nodig de bedrogen echtgenoot wilt uithangen. Kom op, zeg! Je neemt notabene je neukcollega mee naar huis. Wat verwacht je nou van mij? Dat ik jullie gezellig een kopje thee inschenk terwijl jij en Lies op de bank elkaars handje vast zitten te houden?”

“Verdomme Hilda, ze is hier omdat ze morgen een afspraak met Jaco heeft. Niet omdat ze mijn minnares is!”

“Nee, maar je slaapt wel met haar, of niet?”

Arend-Jan deed er mokkend het zwijgen toe.

“Ik heb hier nu geen tijd voor. Ik heb een tuin vol gasten. Jij ook trouwens.” Ze stampte naar buiten.

Hilda was niet eens echt kwaad. Eigenlijk vond ze het wel amusant hoe Arend-Jan liep te mokken. Haar escapades met Ton hadden haar zelfvertrouwen een enorme boost gegeven. Ze was eigenlijk heel benieuwd naar die Lies. Die leek haar in dit opzicht veel gehaaider dan haar echtgenoot. Nou ja, mannen zijn op dit vlak nou eenmaal een stuk simpeler dan vrouwen, bedacht ze zich. Terwijl ze naar buiten liep zag ze Lies met Jaco praten en warempel, de moeder van Olivier stond met hem bij de knutseltafel! Wat fijn voor hem!

“Is er nog genoeg, of moet er nog iets komen?” vroeg ze Claudia.

“Koffie is er nog, het hete water voor de thee is bijna op. Heb je nog een kerststol? Ik heb nog maar een paar plakjes.”

“Wil jij het even uit de keuken halen? Ik heb wel even zin om buiten te zijn.”

“Arend-Jan?”

“Ja, die loopt te mokken,” zuchtte Hilda. Ze keek naar Ton. Hij ving haar blik op. Ze voelde zich helemaal warm worden. Dit idee van de Open Tuin was het beste idee wat ze ooit gehad had. Nee, het op één na beste. Het beste was dat ze een relatie begonnen was met Ton.