Mackenzie werd gewekt door een vrolijke vrouwenstem. Ze opende haar ogen en zag haar nicht, Emma. Onmiddellijk vlogen beide dames elkaar in de armen. Het was bijzonder lang geleden dat ze elkaar gezien hadden.

Emma was ook achttien jaar oud. Ze leek erg op Mackenzie. Alleen was ze een tikkeltje kleiner en in plaats van roodblond haar, had ze lang, lichtbruin haar dat ze in een paardenstaart droeg.

De hartelijke knuffel duurde een tijdje. Opgetogen wandelde ze daarna naar de woonkamer, waar opa Dan al zat. Hij had voor hen drieën ei met spek gemaakt. Dankbaar schoven de meiden aan de ontbijttafel en smakkend ging het geheel vlotjes naar binnen.

Mackenzie leek even vergeten dat haar grootvader op haar geilde. Hij had gisterenavond niets meer gedaan. Ook nu bij het ontbijt leek er niets vreemd aan de hand. Mackenzie en Emma stelden elkaar hopen vragen. Vaak moesten ze ook lachen met de antwoorden die ze elkaar gaven. Opa Dan mompelde op een gegeven moment dat hij buiten moest zijn, hierop zei Emma:

‘Kleed je snel aan, Mackenzie, dan kunnen we gaan paardrijden.’

Ze had blijkbaar bij een naburige boer twee paarden afgehuurd. Mackenzie kleedde zich snel aan. Ze deed een shortje en shirtje aan. In zichzelf bedacht ze dat het stilaan wel eens tijd werd om haar vuile kleren te wassen of nieuwe te kopen.

Hevig tetterend liepen de meiden richting de auto van Emma. Het was een oude terreinwagen, maar Mackenzie vond hem perfect. Wat jaloers hoorde ze haar nicht uit over de auto tijdens het ritje. Zelf had ze nog niet de kans gehad om te leren autorijden. Haar ouders hadden haar nooit gepusht en ze had er ook geen werk van gemaakt.

Na een twintigtal minuutjes waren ze bij de paardenstallen. Emma kroop snel en soepel op een zwarte merrie. Mackenzie sukkelde wat om op haar eigen paard te raken, een mooie schimmel. Lachend probeerde Emma haar nicht te helpen. Na nog wat meer knoeien, waren ze eindelijk klaar. Vrolijk leidde Emma hen richting een bosgebied.

Het bos bestond uit dikke naaldbomen die op redelijke afstand van elkaar stonden, waardoor je best wel ver door de bomen kon kijken. Het zou weer een erg warme dag worden. Emma, die praktisch ingesteld was, had flesjes water meegenomen. Ze gaf er eentje aan Mackenzie die er dankbaar van begon te drinken.

De schaduw van de bomen hielp natuurlijk ook wel om ietwat koel te blijven. Een enkele keer hielden ze halt, omdat Emma in de verte een wild beest gespot had. Niet dat dat vaak voorkwam, want door hun gepraat en gelach verstoorde ze ongetwijfeld de rust van de meeste bosbewoners.

Halverwege de rit trok Emma plots haar shirt uit. Ze propte het kledingstuk in de zadeltas.

‘Hé, … wat doe je nu …?’ Zei Mackenzie verbaasd.

Ze reed achter Emma. Met haar groene ogen staarde ze naar de naakte rug van haar nicht. Alleen de bh onderbrak de roomkleurige huid.

‘Ach het is hier toch verlaten.’

Grinnikte Emma terwijl ze naar achteren keek. Mackenzie liet haar paard naar voren gaan, zodat ze naast Emma kwam te rijden.

‘Ben je daar echt zeker van?’ Vroeg ze ietwat verlegen.

Emma knikte zelfverzekerd. Hierop besloot Mackenzie haar voorbeeld te volgen. Ze trok haar shirt omhoog en daarna uit. Ze kwamen net bij een halfopen stuk. De bomen stonden zo ver uit elkaar dat de zon grotendeels vrij spel had. Mackenzie, die wel genoot van de zonnestralen op haar bleke huid, haakte ook de sluiting van haar bh los.

Ze knoop de bustehouder aan haar zadel. Emma staarde even naar de mooie C – cup van de andere meid. De welgevormde borsten waren goed gevuld. Twee rozige tepels priemde trots in de open lucht. Met twinkelende oogjes keek de roodblonde meid haar nicht aan. Uitdagend zei ze:

‘Tja, … als er toch niemand komt dan kan ik maar ineens wat genieten van het warme zonlicht.’

Emma grinnikte. Met een laatste blik op de dansende borsten van haar nicht, besloot ze om ook haar eigen bh ook los te maken. Twee mooie borstjes kwamen tevoorschijn. Ze had een iets kleinere cupmaat dan Mackenzie.

Trots duwde Emma haar borstkas wat naar voren, zodat de twee donkerroze tepels naar voren wezen. Haar huid was net nog een tikkeltje witter dan dat van Mackenzie. Her en der waren er kleine moedervlekjes te zien op het, voor het overige egale vel.

Beide meiden begonnen nu te giechelen. Per ongeluk drukte Mackenzie haar hiel iets te hard in de zij van haar paard. Het dier schoot naar voren en begon in galop verder te rijden. De meid gilde even. Emma liet haar eigen paard snel achter haar nicht aan rijden.

Enkele honderden meters verder kreeg Mackenzie de controle over haar paard terug. Hijgend en met een rood gezicht keek ze ietwat geschrokken naar Emma. Die probeerde haar lach in te houden terwijl ze vroeg:

‘Alles goed?’

Mackenzie knikte nog steeds na hijgend. Ze streelde met haar rechterhand over de schouder van haar paard. Wat mijmerend vroeg ze plots:

‘Vind je niet dat opa wat vreemd doet?’

Emma keek haar vragend aan. Ze hield haar hoofd een beetje schuin.

‘Ik bedoel … ik weet dat ik hem al een tijd niet meer gezien heb, … maar … eh …’

Mackenzie wist niet goed hoe ze het moest uitleggen. Ze was bang dat haar nicht haar verkeerd zou begrijpen. Het laatste wat ze wilde was een soort familievete ontketenen. Ze keek naar de lichtgroene ogen van Emma, die haar nog steeds vragend aanstaarde.

‘… Het lijkt wel of opa weinig wil zeggen en … eh … erg veel knuffelt en … gewoon aanraakt.’

Het kwam er anders uit dan ze in haar hoofd bedacht had. Het bleef even stil. Emma keek naar voren, terwijl de paarden rustig verder stapten. Mackenzie schraapte haar keel zachtjes en zocht naar iets om nog te zeggen. Emma klakte een paar minuten later met haar tong en begon te praten, zonder naar Mackenzie te kijken.

‘Bwah, … opa is gewoon wat eenzaam. Hij wil per sé op zijn boerderij blijven en hij heeft je gewoon al lang niet meer gezien.’

Mackenzie wilde eerst niets antwoorden, maar floepte er dan toch uit:

‘Ja, maar soms streelt hij me op …’

Emma onderbrak haar door iets luider met haar tong te klakken. Ze keek naar Mackenzie en met ondeugende oogjes zei ze:

‘En stoort dat je?’

Mackenzie vond de opmerking van haar nicht wat vreemd. Ze antwoordde niet en Emma verduidelijkte haar vraag:

‘Ik bedoel. Opa streelt of aait ons allemaal wel eens. … Sinds het overlijden van oma is het misschien wel wat op vreemde plaatsen en net iets te lang en zo, … maar ik denk niet dat hij er iets raar mee bedoelt. Weet je, hij stamt nog van een andere tijd, hé.’

Mackenzie knikte traag. Ze was blij dat Emma erkende dat het wat raar was en het gaf haar ook wat moed dat ze blijkbaar niet de enige was die dit opgevallen was.

Uit het niets voelde Mackenzie de rechterhand van Emma op haar linkerborst. Grinnikend kneep haar nicht in haar borsten. Geschrokken keek ze haar nicht aan. Emma liet haar vingers gewoon verder duwen in het zachte vel. De roodblonde meid hield haar niet tegen. Het voelde eigenlijk wel best lekker aan. Zo lekker dat haar tepel er stijf van werd.

‘Zo nu raak ik je toch ook aan.’ Verklaarde Emma zich uiteindelijk nader.

Mackenzie begon te lachen. Hierop had ze niet veel te zeggen. Met blozende wangen keek ze vrolijk naar haar nicht, die, met twinkelende oogjes, het volgende zei:

‘Als je het niet leuk vindt, dan zeg je het gewoon en dan stopt opa wel. En anders dan laat je het gewoon voor wat het is … ten slotte hoeveel jaren heeft hij nog …’

Mackenzie dacht even na over dat antwoord. Ze was wel oud genoeg om voor zich op te komen en ze wist ook wel dat opa te veel van haar hield om haar pijn te willen doen. En ergens had ze het tot nu toe spannend gevonden.

Emma kneedde nog steeds zachtjes haar linkerborst. Met haar wijsvinger en duim speelde ze even met de stugge tepel. Grinnikend liet Mackenzie haar linkerhand op de rechterborst van haar nicht leggen. Ze voelde de warmte en zachtheid van haar huid. Met veel liefde begon ze de tiet te masseren. Wat speels en meisjesachtig besloot ze:

‘Nee, joh … ik vind het wel goed zo …’

Beide meiden reden zo nog een tijdje door het bos. Af en toe lieten ze hun handen over elkaars naakte rug en borsten strelen. Emma kende de omgeving en vlak voor ze het bos weer zouden uitrijden, trok ze haar bh en shirtje weer aan. Mackenzie volgde haar voorbeeld. Alsof er niets vreemd gebeurd was, beëindigde ze een klein uur later de rit.

Samen reden ze nog naar een grote supermarkt in de buurt. Mackenzie kocht er wat kleren en andere spullen. Opa had haar hiervoor wat geld gegeven. Emma trakteerde haar nicht nog op een lekker maal. Tegen 15.00 uur werd ze weer op de boerderij afgezet.

Mackenzie wilde haar lieve nicht een afscheidskus geven. Ze zaten nog in de geparkeerde auto. Doelbewust boog ze zich naar het gezicht van Emma toe. Wat krachtig liet ze haar lippen op de wang van de meid zakken. Tijdens de kus rook ze de lekkere geur van haar op. Emma draaide haar gezicht wat, zodat Mackenzie haar lippen op de mond van de meid gleden.

De afscheidskus bleef een tijdje duren. Het leek wel alsof ze geen afscheid van elkaar wilde nemen. Het was een liefdevolle kus die ook iets opwindends met zich meebracht. Mackenzie trok uiteindelijk haar hoofd terug en stapte de auto uit. Ze waaide vrolijk naar Emma die naar huis reed. Ze hadden elkaar beloofd om over een paar dagen weer af te spreken.

De film

Opa maakte ’s avonds het eten klaar. Tijdens het eten vroeg hij geïnteresseerd naar de dag van Mackenzie. Erg blij vertelde die over het weerzien van haar nicht. Blij dat zijn kleinkinderen goed overeenkwamen vertelde hij haar enkele grappige familieanekdotes. Mackenzie amuseerde zich, maar ergens deed het ook wel pijn. Ze had al die jaren haar familie moeten missen en ze voelde zich nu nog meer een buitenstaander dan ervoor.

Na het avondeten keek opa Dan zoals gewoonlijk naar de tv. Hij zapte van het ene kanaal. Mackenzie ging naast hem op de zetel zitten. Zwijgend keek ze naar de verschillende posten. Om tien uur ’s avonds hield de oude man het voor bekeken. Hij gaf de afstandsbediening aan de meid en verdween richting zijn slaapkamer op het gelijkvloers.

Mackenzie zapte nog even, maar zette dan zelf het televisietoestel uit. Ze was van plan om gewoon te gaan slapen. Ze stond al aan de trap, toen ze wat grommende geluiden uit de kamer van haar grootvader hoorde.

Het waren rauwe geluiden die het midden hielden tussen voldoening en pijn. Nieuwsgierig schuifelde ze stilletjes naar de deur die op een kiertje stond. Er brandde een klein licht in de kamer, maar door de kleine spleet kon ze toch niets zien.

Met ingehouden adem duwde ze de deur wat meer open. Opa leek het niet te merken. Hij zat in een fauteuil en gefocust keek hij naar een tv-scherm. Mackenzie kon alleen zijn rechterkant zien, maar dat was voldoende.

Zachtjes ontsnapte een verbaasde zucht uit haar halfopen mond. De oude man had zijn broek duidelijk opengedaan. In zijn linkerhand bungelde een redelijke penis. Zacht trok hij aan zijn staaf. De lul was al behoorlijk gegroeid in lengte als in dikte, maar was nog niet helemaal op zijn grootst. De oude man nam er zijn tijd voor.

Geconcentreerd nam hij de beelden van het scherm in zich. Mackenzie hoorde wel wat kreunende geluidjes uit de geluidsboxen komen, maar ze kon het scherm zelf niet zo goed zien. Gebiologeerd staarde ze dan maar naar de penis van haar grootvader.

Ze vond hem indrukwekkend. Ze had al wel enkele penissen mogen bewonderen, maar dat waren steeds exemplaren geweest van jongen gasten. Dit was een wat ouder model. En het zag er best wel impressionant uit. Het was ook de rust waarmee opa zich afrukte dat haar aansprak. Hij nam er zijn tijd voor. Genietend en zich niet druk makend over hoelang het duurde.

De paarse eikel leek nu behoorlijk dik te zijn. Opa spuugde wat speeksel op zijn vingers en masseerde de tip van zijn penis. Tevreden gromde hij. Mackenzie had er nog wel een tijdje willen staan. Het wond haar op om haar grootvader zo te bespioneren en schuldig voelde ze er zich niet over. ten slotte had hij haar ook zitten bespioneren.

Ze werden beiden gestoord door het geluid van iets wat tegen het raam van de kamer botste. Mackenzie schrok en duwde daardoor tegen de deur. Die schoof verder open. Snel zette ze enkele stappen naar achteren, zodat haar opa haar niet zou zien. Ze hoorde haar hart in haar borstkas te keer gaan.

Opa Dan vloekte hard en snel liep de meid naar de trap. De oude man kwam in de gang staan. Hij had zijn broek vluchtig terug toegedaan. Gestoord vroeg hij aan Mackenzie:

‘Ben je naar beneden gekomen door het geluid?’

Mackenzie knikte snel. Ze probeerde niet te nerveus te lijken. De roze blos op haar wangen hielp daar alvast niet bij, maar opa leek het niet te merken. Hij haalde zijn schouders op en zei:

‘Ach, waarschijnlijk een vleermuis. Ik zal voor de zekerheid eens kijken.’

Hij verdween naar buiten. Mackenzie durfde zich niet te verroeren en bleef wachten tot hij terug binnen was. Met een flauwe glimlach zei hij:

‘Zoals ik dacht, een kleine vleermuis. Hij heeft ongetwijfeld wat hoofdpijn. Ik heb hem op het raamkozijn gelegd. Hopelijk is hij tegen de ochtend weer weg. Ga maar slapen.’

Mackenzie knikte. Zonder reden gaf ze haar opa snel een zoen op zijn wang. De blos op haar wangen werd er roder door. Snel spurtte ze naar boven.

Het duurde een tijdje voor ze helemaal gekalmeerd was. Een hoop gevoelens schoten door haar lijf. Ze was opgewonden en stiekem wilde ze weer naar beneden gaan om haar grootvader verder te begluren. Ze legde haar hand op haar broek. Met gesloten ogen dacht ze aan wat ze net gezien had.

Vervolgens dacht ze aan de lekkere afscheidszoen van Emma. Ze opende haar broeksknoop en duwde de rits wat naar beneden. Ze voelde de stof van haar slipje.

Bijna had ze haar hand onder het kledingstuk geschoven, toen haar gsm afging. Ze keek op het scherm en zag dat haar vader belde. Even twijfelde ze, maar ze nam uiteindelijk op.

‘Dag paps, Alles goed?’