White Line Fever - 4

Sinds twee maanden ben ik verhuisd van Texas naar New York, Manhattan, om voor kinderarts te leren. Na een paar weken heb ik een leuke jongen leren kennen, Jimmy, net als ik vrijwilliger in een shelter voor daklozen. Na een tijdje werden we fuckbuddies, tot Jimmy ineens van de radar verdween. Enkele dagen later bleek hij na een dodelijk ongeluk van zijn pa de erfgenaam te zijn van een miljarden-bouwbedrijf, ACC, dat ook geld aan ‘onze shelter’ doneert.

Ik voelde me enorm beduveld door hem, omdat hij zich zo totaal anders had voor gedaan. En ook omdat we zo’n mooie gesprekken hadden zoals dat het allemaal nogal oneerlijk is verdeeld in de wereld, nou, mooi gelul want hij blijkt dus ineens een ordinaire miljardair te zijn. Dagenlang stalkte hij me om het me allemaal uit te leggen, maar voor mij hoefde ‘t niet meer, ik was klaar met hem.

Na een tijdje gaf hij het op, dat dacht ik ten minste want vandaag dook hij hardlopend achter me op, toen ik net was begonnen aan de marathon van New York. Hijgend in mijn nek stak hij een heel verhaal af en ik moest er wel naar luisteren omdat ik in de grote groep lopers die net gestart was geen kant op kon en ook niet wilde stoppen. Eenmaal klaar verdween hij en eerlijk gezegd heeft hij me nu wel wat aan het wiebelen gebracht…


Strafexpeditie

Ik had me verheugd op het lopen van de marathon, ik heb er de hele zomer voor getraind en had het plan om de afstand in drie-en-een-half uur te lopen, maar dat kan ik nu wel op mijn buik schrijven. Toch kom ik uiteindelijk wel dicht in de buurt ervan, want om dat hele verhaal van Jimmy van me af te schudden heb ik het nadat hij weg was op een rennen gezet alsof de duvel me op de hielen zat. Dit is altijd de manier waarop ik me afreageer of dingen moet overdenken, rennen en nog eens rennen tot ik erbij neerval. Een dag niet rennen is een dag niet geleefd, zoiets.

Het is voor begin november nog steeds behoorlijk warm en ik ben blij dat ik alleen maar een kort sportbroekje en een bijpassende sportbeha heb aangedaan, het zweet gutst van me af tegen de tijd dat ik arriveer. Onderweg bij de waterposten heb steeds zoveel mogelijk flesjes water opgepikt want anders zou ik nu goed uitgedroogd zijn. Terwijl ik uitgeput en bezweet sta na te hijgen komt er ineens een groot boeket witte rozen in beeld. Enkele seconden later komt daarachter vandaan het hoofd van Jimmy, een beetje verlegen grijnzend: ‘voor jou Sam, om je te feliciteren. En om nog een keer sorry tegen je te kunnen zeggen.’

Ohw, nou, dat heeft hij dus onthouden dat ik van witte rozen houd. Maar wat moet ik verder met die gast, het begon me de afgelopen dagen net te lukken hem een klein beetje uit mijn systeem te duwen en nou zit hij er weer midden in. Want ik kan wel doen of dat niet zo is maar ik voel het aan de kriebels in mijn buik, hij draagt weer zijn vertrouwde sloeberige skaterskleren waarvan ik weet dat er een behoorlijk lekker lijf in zit. En hoewel hij zijn haren behoorlijk wat korter liet knippen voor de begrafenis van zijn dad zitten ze nou zo lekker warrig dat hij onwijs sexy oogt. Terwijl ik zo sta te wiebelen duwt Jimmy die rozen zowat in mijn snufferd terwijl hij aandringt: ‘please Sam, het spijt me echt heel erg, kunnen we weer vriendjes worden?’

Ik vind niet dat hij het verdient, maar misschien is de tijd wél rijp voor een kleine strafexpeditie, fuck-him, wat kan mij ’t schelen. Met mijn rechterhand pak ik de rozen aan, daarna steek ik mijn linkerhand naar hem toe en als hij die vastpakt lopen we Central park uit, naar de eerste de beste buslijn die ons naar Chelsea brengt. Eenmaal binnen in mijn appartementje neem ik niet eens de tijd om te douchen, ik trek Jimmy achter me aan mijn slaapkamer in waar ik hem gebaar zich als de wiedeweerga uit te kleden. Daar is-tie weer, die übergeile blije grijns van hem als hij weet dat we gaan neuken en blijkbaar wist hij dat dit ging gebeuren want zijn paal staat er in zijn broek al overduidelijk klaar voor.

Als Jimmy naakt op het bed ligt is het tijd voor de straf die ik eerder ook al aan Nate gaf, geneukt worden zonder zelf te mogen neuken. Ik trek mijn beha en sportslip uit en bekijk mezelf kort even in de spiegel op mijn kledingkast. De laatste tijd heb ik veel hard gelopen en dat is te zien aan mijn lijf, bijna skinny, afgetraind, er mag wel meer wat vet op komen. Mijn kleine tieten staan gelukkig nog steeds mooi recht naar voren, mijn lange donkere haren heb ik op een staart, nog steeds nat van het zweet en mijn bruine ogen staan behoorlijk groot, van vermoeidheid maar ook van lust, ik herken dat wel aan mezelf.

Dan kniel ik over Jimmy heen, met mijn gezicht naar hem toe. Met mijn spuug maak ik mijn gleuf goed glad en laat me dan langzaam over de kloppende paal zakken en ik moet eerlijk zijn, ik heb dit behoorlijk gemist. Ik berijd hem rechtop en steeds als Jimmy me wil aanraken geef ik hem een tik op zijn hand. Na een tijdje snapt hij het en in alle rust neuk ik me op hem naar een hoogtepunt. Ik voel het al snel opkomen en met mijn ogen dicht en mijn handen om mijn mee-verende tieten kreun ik van genot, er gaat toch echt niks boven een echte lul.

Jimmy’s revanche

Als mijn orgasme helemaal is weggezakt is aan Jimmy goed te zien dat hij nu aan de beurt denkt te zijn. Maar vliegensvlug ga ik van hem af zodat ik zijn pik op zijn buik hoor kletsen en ren dan de slaapkamer uit, waarna ik de deur op slot draai. Jimmy protesteert eert nog netjes maar daarna wordt hij duidelijk nijdig en roept hij een paar keer ‘klote-Sam’, waarna het stil wordt. Té stil, blijkt al gauw want niet veel later hoor ik wat gemorrel aan de deur waarna Jimmy doodgemoedereerd naar buiten komt gewandeld: ‘was je even vergeten Sammy dat een skater altijd gereedschap voor z’n wieltjes bij zich heeft?’

Meteen neemt hij het initiatief over, hij tilt me onder mijn billen op zodat ik mijn armen om zijn nek moet slaan en mijn benen om zijn heupen moet vouwen om niet te vallen. Dat is precies hoe hij me wil hebben, ver geopend om zijn pik in me te drijven en voor ik het besef neukt hij me luid kreunend en met alles wat hij in zich heeft. ‘Whow, Sam,’ gromt hij dan in mijn haar, ‘dit wilde ik vanmorgen bij de start in die allereerste minuut al met je doen, toen ik je in dat geile hardloopbroekje en behaatje met daartussen die strakke buikblokjes van je zag. Ik zag het echt voor me hoe ik me snaarhard in je zou drijven en je tegen de muur op zou neuken en beuken tot je rug open lag. Bedankt Sammy dat je me net zo fuckte want nou mag ik het jou ook doen, dit ga je serieus voelen meisje.’

Nou ja, en dat doet-ie dus, hij plet me tegen de muur en als je het mij vraagt ben ik alleen maar een neukgat voor hem, hij pompt en jaagt en beukt zijn paal in me op en neer tot ik sterretjes voor mijn ogen begon te zien. Al gauw komt hij een eerste keer klaar maar dat doet totaal niks af aan zijn paal, die hard in me blijft staan terwijl hij me van de muur schraapt en naar het bed draagt. We zijn de afgelopen tijd duidelijk allebei veel tekort gekomen, want vanaf dat moment hebben we volgens mij alle standjes die de mensheid in haar geile zoektocht naar lust en opwinding maar ooit verzonnen heeft doorgeploegd.

Al snel is er geen sprake meer van een strafexpeditie maar van ‘wederzijds goedvinden’. Iedere keer als zich een orgasme aandient zet hij er zelfs nog een tandje bij. Hard en in uptempo ramt hij zich keer na keer bij me naar binnen, alsof hij op hol is geslagen en niet meer tot stilstand kan komen. Hij lijkt in een keer alle gemis aan onze seks te willen inhalen, steeds beukt hij zich zo hard in me dat hij me iedere keer wat omhoog duwt en me na een tijdje met mijn hoofd tegen het hoofdeinde klemt zet. Daardoor krijgt hij nog meer grip op me en weet hij zijn paal steeds nog net ietsje dieper naar binnen te krijgen.

Op een gegeven moment ben ik de tel kwijt geraakt, ik zal toch gauw zo’n drie of vier keer zijn klaar gekomen, onder hem, op hem, achterstevoren op hem, cowgirl op hem, hangend aan, liggend onder, zittend op of staand tegen hem, echt alles kwam voorbij. Als we bijna in slaap vielen begon steeds een van ons wel weer opnieuw, pas tegen vijf uur in de nacht vielen we in slaap en om tien uur moest ik alweer naar college. Ik stond de hele dag te tollen op mijn benen, maar dat tollen was wel onaards lekker, alsof ik een roes was binnen geneukt waar ik maar met tegenzin uit bij kwam. De hele dag door gierden de sekshormonen nog door mijn dankzij de marathon en de daaropvolgende seksnacht oververmoeide lijf.

Voorzichtig, houdt afstand!!

Jimmy denkt dat we daarna weer ons oude leventje op kunnen pakken maar daar doe ik niet aan mee. Ik ga niet terug naar het daklozenshelter, dat hangt voor mij teveel samen met hem en wat wij daar samen aan plezier hadden, ik zie dat zo gauw niet meer terugkomen. Eén keer ben ik meegegaan naar zijn huis, of beter gezegd het huis van zijn vader, een penthouse van ruim vierhonderd vierkante meter, gebouwd boven op een ultramodern flatgebouw aan de rand van Greenwhich Village, met uitzicht op de Hudson en in de verte het vrijheidsbeeld. Práchtig, maar als je het mij vraagt totaal onbewoonbaar, er lopen drie fluisterende en knipmes-buigende personeelsleden rond en verder is er geen greintje gezelligheid te vinden.

Ik hoef er dus nooit meer te komen en wat overblijft is dat Jimmy twee keer per week hier in mijn miniflatje komt neuken, we gaan een paar uur lekker los op elkaar en daarna moet hij meteen weer naar huis. Steeds probeert hij het om te blijven pitten maar ik vertrouw ‘ons’ nog echt niet, geen idee of het ooit nog wat kan worden en nu hij zo rijk is heb ik helemáal geen idee meer wat er tussen ons gaat gebeuren. Alsof er een soort tijdbom tikt want het is maar de vraag wat al dat geld met hem gaat doen. Ik houd hem dus op afstand, voorlopig komt hij mijn hart niet meer binnen, zelfs nog niet door een kiertje.

Enkele weken later, het gaat al richting eind november, komt Jimmy weer neuken maar in plaats daarvan zegt hij dat hij met me wil praten. ‘Over geld?’ vraag ik en als hij dan knikt schud ik nee, ik heb daar geen zin in. ‘Please Sam, laat me nou even, ’t is niet wat je denkt, ik ga het bedrijf helemaal omgooien.’ Nou, oké, kom maar op dan. Jimmy vertelt dat Andersson Callaghan Constructions wereldwijd een van dé experts is in het bouwen van steeds hogere skyscrapers en dat zijn vader daarom in Latijns-Amerika en in Europa ook activiteiten heeft ontwikkeld, er is daar veel behoefte aan de techniek om dat veilig te doen.

‘Weet je Sam, dad was daar enorm succesvol, hij had een enorme focus op winst maken. In vijftien jaar heeft hij twee grote divisies met veel rendement uit de grond weten te stampen, maar het gevolg was wel dat hij meer in zijn jet woonde dan thuis, zo’n soort leven wil ik absolúut niet leiden. Mijn pa zei altijd dat ik dus op mijn vijfentwintigste in het bedrijf moest komen maar ik zei hem dan ook altijd dat ik het niet zag zitten met die divisies in het buitenland, dat dat veel te veel de aandacht weghaalde van de beste hoogbouwer zijn in New York. En nu ik het voor het zeggen heb ga ik daar iets aan doen.’

Dan ontvouwt Jimmy zijn plan om de twee divisies te verkopen en ACC weer helemaal te richten op New York. Op die manier kan hij ook de kleine vloot van privéjets verkopen en hoeft hij alleen nog maar een of twee helikopters aan te houden voor snelle verplaatsingen binnen de stad. De opbrengsten van de verkoop van de divisies en alles erom heen wil hij voor het grootste deel investeren in top-innovaties in de constructies voor hoogbouw, maar ook in herinrichtingsprojecten in Harlem, Queens en Brooklyn. Er is in veel buurten verpaupering gaande en zo wil hij helpen de stad mooier te maken en tegelijk bij te dragen aan betere maar ook betaalbare woningen. Tot slot wil hij een fonds stichten, een trust die hij naar zijn ouders gaat vernoemen en waar hij honderd miljoen in wil storten voor sociale projecten en voorzieningen voor de jeugd hier in Manhattan.

Als hij uitgepraat is weet ik even niks te zeggen, dit zag ik echt helemaal niet aankomen. Hij verwart me hiermee, omdat ik me al helemaal geharnast had tegen patserige plannen en het bijbehorende gedrag, dat er volgens mij onvermijdelijk moet komen als je zo rijk bent en dat dan dus álles kan en je nergens meer over na hoeft te denken. Dan vlieg ik hem om de nek en knuffel ik hem, vooral om het respect dat ik voor hem begin te voelen. Hij heeft al enkele keren zijn hart gelucht over hoe moeilijk het is om zijn plek in de grote haantjes-directie van ACC op te eisen, maar blijkbaar zet hij nou toch flink door.

Dan gaat hij verder: ‘er is nog iets Sam, je moet me voor éen keer toestaan mijn geld te besteden aan een verrassing voor jou, op Thanksgiving.’ Natuurlijk wil ik weten wat die verrassing is maar hij verklapt niks en dan geef ik toestemming, na alles wat hij me zojuist vertelde kan ik niet anders…

Hallelujah, thank the Lord…

In het koloniale Amerika was Thanksgiving de dag waarop families in de toen nog kleine vaak boerse dorpen en stadjes bij elkaar kwamen om te danken voor de oogst en om God te vragen het nieuwe jaar ook weer te zegenen. Tegenwoordig is het echter meer een soort jaarlijks terugkerende massale volksverhuizing geworden van families die bij elkaar willen zijn, om daarna eigenlijk vooral zo veel mogelijk te eten. Ik heb daar helemaal niks mee, als ik dan toch op reis wil naar familie doe ik dat liever met Christmas, ik heb met mum en Nicolas en met m’n stiefbroers afgesproken dan te komen. Maar oké, Jimmy heeft een verrassing voorbereid en daar gaan we.

Zoals afgesproken sta ik om iets voor twee uur voor onze entree op het trottoir te wachten, best wel een beetje zenuwachtig, vooral omdat ik geen idee heb wat me te wachten staat. Ik heb eindeloos in mijn kast gezocht tot ik na veel gedoe koos voor een groen jurkje met donkerrode maillot en het lichtrode laklerenjasje dat ik droeg op de begrafenis van Jimmy’s vader. Ik sta amper een paar minuten te wachten als perfect op tijd een sjieke grijze stretched-limo met donker getint glas de straat in schuift en pal voor mijn voeten stopt. De chauffeur stapt uit en wat me direct opvalt is dat hij een uniform van ACC draagt, het bedrijf van Jimmy. ‘Miss Samantha Geffen?’ informeert hij en als ik knik loopt hij naar de achterzijde van de auto en opent hij een brede deur voor me.

De eerste die ik daar zie zitten is mummy en met een gil duik ik op haar af om haar de langste hug ever te geven. Ik miste haar ontzettend en in plaats van dat ik nog een maand moet wachten voor ik haar zie is zij er nu! Pas als we zijn uit geknuffeld besef ik dat Nicolas naast haar zit en ook hem hug ik, ik ben hem aardig gaan vinden en genoeglijk nestel ik me tussen beiden in. Ondertussen heeft de chauffeur weer met een zachte klik het portier gesloten en even later zoeven we geruisloos richting Brooklynbridge. In het begin is het tussen vooral mum en mij een kakafonie van vraag en antwoord en pas na een tijdje lukt het me om uit te leggen hoe ik in deze toestand verzeild ben geraakt met Jimmy en zijn plotselinge rijkdom.

Dan vertelt Nicolas hoe hij door Jimmy gebeld werd met het verzoek om voor Thanksgiving met mijn mummy naar New York te komen. Vervolgens moest Jimmy van Nicolas natuurlijk eerst maar eens goed uitleggen hoe dit allemaal zat en wat hij met mij had. Nadat Nicolaszijn informatie her en der wat had gedubbelcheckt stemden ze in en niet veel later kregen ze vliegtickets voor de businessclass toegestuurd. Vervolgens stond op JFK dus ook nog eens deze limo klaar, pontificaal pal voor de hoofdingang.

Doordat we maar praten en praten valt het me pas na een tijdje dat we Long Island steeds verder oprijden, richting de Hamptons. ‘Het zal toch niet…’ bedenk ik me op een bepaald moment als ik de weg herken, maar jazeker, het zal wél. We stoppen uiteindelijk bij het grote houten huis waar Jimmy en ik voor het eerst op het strand seks hadden, omdat er ‘toch nooit iemand kwam, dus was het veilig.’ Als we arriveren staat Jimmy met een grote grijns op de oprit te wachten en als ik uitstap en hij me knuffelt sis ik in zijn oor: ‘jij kleine rat’. Zijn grijns wordt zo mogelijk nog breder en hij fluistert terug: ‘Hoe zo Sammy, heb ik iets gezegd wat niet klopte?’ Nee, dat had hij niet, maar halve waarheden vertellen is ook een vorm van de boel bedriegen.

Bij de voordeur blijkt dat Jimmy de drie ‘knipmes-buigende’ bedienden uit zijn penthouse aan de Hudson heeft meegenomen naar hier, de twee vrouwen en de man staan zoals in vroegere tijden in bediendenoutfits ons op te wachten, maar dan wel met een blad met glazen champagne. Nadat we hebben geproost op Thanksgiving en als we eenmaal binnen zijn kijk ik mijn ogen uit. Zo kaal en ongezellig als Jimmy’s penthouse is, zo cosy en gezellig is het hier, zeker nu er overal bloemen en brandende kaarsen staan en er in twee open haarden een vuur brand. Niet dat het echt koud is maar het is wel heel gezellig.

Het huis is ingericht in lichte pasteltinten met meubelen van grotendeels blank hout. Jimmy vertelt dat dit huis nog door zijn oma en opa Andersson werd gekocht en vervolgens helemaal in een Scandinavische stijl werd gebracht. Als we niet veel later ons met zijn allen gezellig in de zithoek hebben gesetteld fluister ik Jimmy toe: ‘Mister Callaghan, ik kan je vergeven dat je me hiermee gefuckt hebt want dit is práchtig. Ik ben dus bereid te blijven, maar alleen onder voorwaarde dat die drie knipmessen van jou straks gewoon gezellig mee aanschuiven.’ We blijken meteen een deal te hebben en het wordt een onvergetelijke dag met wat mij betreft als hoogtepunt een mooie lange wandeling langs het strand. Het is even alsof ik weer aan mijn geliefde strand in Corpus Christie ben. De volgende dag gaan we allemaal weer terug naar New York, waar mummy en Nicolas het vliegtuig terug nemen, Jimmy weer aan de slag gaat met ACC en ik mijn eerste snijcollege ga volgen.

Kerstcadeau

Het is de laatste week voor Kerstmis, mijn colleges voor dit jaar zitten er bijna op als ik een appje van Jimmy krijg of ik naar het ACC-headquartes wil komen. Eén keer eerder was ik daar en het liefst kom ik er nooit meer, het is poeniger dan poenig. Alles glas, marmer, goud of koper, weet ik veel. Als ik een ‘thumb down’ terugstuur krijg ik als antwoord een smiley en het berichtje ‘Nelly staat al voor de deur’. Nelly is zijn secretaresse en de enige leuke werknemer als ik Jimmy mag geloven, wat wel lijkt te kloppen, ik heb haar al enkele keren ontmoet en vind haar ook aardig. Als ze inderdaad met haar autootje voor de uitgang van het collegebouw staat vraag ik haar wat hiervan de bedoeling is. ‘Stap nou maar in Sam, je zal zien, het komt goed.’

Als we in de grote vergaderzaal arriveren waar je zo’n beetje over heel New York uitkijkt zit er al een rits hotemetoten klaar, allemaal dik in kostuum of mantelpak, met aan het hoofd van de tafel Jimmy, in zijn gebruikelijke skate-outfit. Ik denk dat dat het moment was waarop mijn hart weer een beetje openging voor hem, dit is wel heel stoer wat hier gebeurt. Jimmy staat snel op en neemt me even apart en daar staan we dan, hij als skater en ik als een medicijnenstudentje in mijn dagelijkse kloffie van spijkerbroek en vestje. Hij fluistert me toe: ‘fijn dat je er bent Sammy, sorry dat ik je zo heb overvallen. Ik heb een getuige nodig bij een aantal transacties, wil je dat voor me doen?’ Ehm, geen idee wat hier gebeurt maar toch knik ik bijna automatisch ja. ‘Thnx Sam!’ reageert Jimmy, waarna we samen aan het hoofd van de tafel gaan zitten. Daar stelt hij me voor als ‘Miss Samantha Geffen, mijn getuige’ aan de andere aanwezigen, links zitten zijn zes directeuren en rechts een peloton van vijf advocaten.

Dan steekt Jimmy van wal: ‘Dames en heren, zoals jullie weten ben ik na het overlijden de énige en rechtmatige eigenaar van dit bedrijf. Zoals jullie ook weten heb ik na uitvoerig in- en extern beraad besloten tot een heroriëntatie op onze business en onze divisies in Europa en Latijns-Amerika af te stoten. De verkoop daarvan is inmiddels rond en van de opbrengst zal éen miljard worden geïnvesteerd in onze corebusiness hier in New York. Het resterende deel van de opbrengst wordt gestort in twee fondsen. Er gaat vijfhonderd miljoen voor herinrichting van buurten en sociale woningbouw in achtergestelde wijken van de Bronx, Queens en Brooklyn en dit geld zal zoveel mogelijk worden ingezet om andere stakeholders zoals het gemeentebestuur te stimuleren met ons op te trekken. Daarnaast gaat er honderd miljoen naar een fonds met de naam ‘Kaitlyn en Josef Callaghan Social Trust’ en dat geld zal worden besteed aan sociale projecten én aan voorzieningen voor de jeugd hier op Manhattan. Dit fonds zal ik uit eigen middelen aanvullen tot honderdtwintig miljoen via de opbrengst van de verkoop van mijn penthouse.’

Als Jimmy is uitgesproken is het eerst doodstil en dan breekt onder zijn directeuren de pleuris uit, van schrik pak ik onder tafel zijn hand vast, die net als de mijne zweterig aanvoelt. Hun commentaar is dat Jimmy het levenswerk van zijn vader teniet doet, dat hij het bedrijf er mee in grote onzekerheid stort, en ga zo maar door. Als ze steeds opgewondener worden steekt Jimmy zijn hand op en dan blijkt toch wel wat een bikkel hij is geworden want in een keer is het weer heel stil en zegt hij: ‘dank jullie wel voor jullie inbreng maar mijn besluit staat vast.’ Dan vraagt hij de advocaten aan de andere kant van de tafel om de documenten en voordat hij gaat tekenen fluistert hij: ‘wil jij dus als getuige meetekenen, Sammy?’ Ik vertrouw hem dat hij mij geen rare dingen laat tekenen en knik, hoewel het gewoon te bizar voor woorden is wat hier gebeurt, zóveel geld. En dan tekenen Jimmy en ik onder nog steeds diepe stilte het ene na het andere document, Jimmy als eigenaar en ik als zijn enige getuige. Steeds fluistert hij eerst wat ik teken, document na document gaat over de verkoop van de divisies en daarna volgen er nog enkele over de oprichting van de twee fondsen en de bijbehorende bankrekeningen.

Na afloop druipen zijn directeuren af en als vervolgens alleen Jimmy en ik zijn overgebleven zakken we allebei uitgeput in onze stoelen achterover. ‘Whow Jimmy, wat was dít zeg. Moet jij iedere dag met die gasten dealen?’ Jimmy knikt: ‘nog wel ja, maar ik ga de komende tijd bekijken wie er loyaal is en de rest mag een andere baan gaan zoeken, ik ben klaar met ze. Maar laat dat verder maar zitten, Sammy, ik hoor liever wat je van mijn besluiten vindt.’ Daar vind ik maar één ding van, dat is dat hij een lange kus verdient en die krijgt hij meteen in natura uitbetaald! Want zeg nou zelf, dit is een prachtig kerscadeau wat zijn bedrijf aan New York schenkt.

Terug naar zee

Kerstmis was gezellig in Corpus Christie, waar bleek dat Chuck in Harvard alweer een nieuw vriendinnetje had opgeduikeld, wat ik dus wel goed heb aangevoeld want Chuck langer dan een week zonder seks, dat bestaat niet. Jimmy vroeg ik niet mee, ik wil het allemaal nog even tot rust laten komen wat er gebeurt. Als ik terugkom in New York pakken we al gauw weer ons ritme van fuckbuddies op, hoewel Jimmy daarna voortaan wel mag blijven slapen. Vier maanden later ben ik op elf mei jarig en word ik vanaf de entree beneden wakker gebeld. Als ik in mijn joggingpak naar beneden ga om te kijken welke gek me zo vroeg al mijn bed uitjaagt, staat er met een strik om de koplamp een nieuwe wendbare stadsmotor voor de deur, met daarop een kaartje met de tekst ’Voor mijn allerliefste Sammy, om mee naar de Hamptons te kunnen rijden.’

Terwijl ik nog het kaartje sta te lezen komt Jimmy tevoorschijn en hugt hij me met een ‘Happy Birthday, dear Sammy.’ Als we uit gekust zijn vraag ik wat hiervan de bedoeling is. ‘Well, …dear Sammy, ik zou het fijn vinden als je nu ik daar woon ook eens bij mij op bezoek kwam. En nog liever heb ik dat je bij me intrekt en dat we als stel samen het fonds van mijn dad ‘n mum gaan beheren.’ Jimmy voelt het goed aan, we groeien steeds meer naar elkaar toe, maar helemaal bij hem intrekken durf ik nog niet. Samen komen we er op uit dat ik voorlopig de weekenden bij hem kom wonen en dat hij als vanouds twee nachten bij mij slaapt. Daarna zien we wel weer verder.

De weekenden in de Hamptons zijn héerlijk, de zomer is in aantocht en samen maken we eindeloos lange strand wandelingen. Ook kan ik weer rennen langs het strand, wat toch wel fijner loopt dan al dat wit gelijnde asfalt in de city. Als we op een dag samen aan de wandel zijn en we langs een duinpannetje komen wat me doet denken aan die plek waar ik zo vaak met mijn white trash-vriendjes George en zijn zusje Betty seks had, komt er een plannetje op in mijn hoofd.

De volgende dag lok ik Jimmy met een rugzak met wat spullen en eten en drinken mee terug die kant op en nadat ik een kleedje heb uitgespreid maak ik een picknick klaar. Vanaf het strand zijn we niet te zien en als ik me dan uitkleed volgt Jimmy mijn voorbeeld, waarna we éen met de natuur om ons heen genieten van het heerlijke eten en drinken wat moedertje aarde ons altijd maar weer gul schenkt. Als we zijn uitgegeten ruimen we de boel op en gaan we naast elkaar liggen, genietend van de zon en het gekrijs van de meeuwen en van het wuivende gras om ons heen en van …, nou ja, name it!

Terwijl we zo liggen wordt het tijd voor deel twee van mijn plannetje en dan ga ik er voor, ik gooi me met mijn hele ziel en zaligheid in de strijd. Ik draai me naar Jimmy toe, kijk hem eerst een tijdje liefdevol aan en druk vervolgens mijn lippen op de zijne. Gretig doet Jimmy ze van elkaar waarna ik met mijn tong bij hem naar binnen kan gaan. Hij vóelt heerlijk en hij smáakt heerlijk, ik kan zo langzamerhand niet meer genoeg van hem krijgen. Eindeloos lang genieten we zo van elkaar terwijl onze tongen hun wellustige spelletjes spelen met elkaar.

Dan hou ik het niet meer, ga op mijn rug liggen en als ik dan mijn handen uitsteek naar Jimmy komt hij tussen mijn benen liggen. In een roes voel ik hoe Jimmy zijn mond voor mijn gleufje brengt, daar eerst met zijn vingers de lippen van mijn poesje opent en me dan langdurig likt. Ik kronkel en span me tegen hem op, zo heerlijk is dat, maar na een tijdje wil ik meer, ik wil hem ín me. Ik trek hem aan zijn haren omhoog waarna hij languit op me komt liggen en dan krijgt hij ook haast, ik voel hoe hij zijn paal voor mijn kutje brengt en me ineens met één stoot behoorlijk stevig aan zich steekt, het gaat zo hard dat onze schaambotjes elkaar hoorbaar raken.

Er is niks geilers dan in de open lucht neuken, hemels zoals Jimmy me hier diep aan zijn paal heeft gestoken. Ik open me zo ver mogelijk voor hem, niet alleen met mijn lichaam maar ook met mijn mind, ik weet niet goed wat er met me gebeurt maar ineens wil ik hem in álles voelen. Ik wil me laten overrompelen, ik wil vertrouwen hebben in wat er met ons gebeurt. Jimmy voelt blijkbaar mijn reactie, want hij komt leunend op zijn handen omhoog en vraagt: ‘hoe gaat het Sammy, wat is er?’ Ik kijk hem alleen maar aan, beweeg mijn lijf een beetje onder hem, kantel mijn bekken, laat hem voelen dat hij me mag hebben, dat het goed gaat en dat ik bij hem hoor.

Jimmy legt zijn lekkere afgetrainde skaterslijf dan weer over me heen, bedekt me, kust mijn gezicht overal waar hij maar kan en gaat me dan néuken. Hij gaat ruig over me heen, steekt keer op keer ritmisch en hard zijn paal diep in me. Hij gaat helemaal in me op, net als ik in hem, terwijl hij steeds maar weer zachtjes ‘mmm, Sammy, Sammy…’ kreunt. En dat is helemaal goed, want ik ben zoals ik het nu voel helemaal van hem, ik wil door hem bezeten en gepakt en gepaald en genomen en geneukt worden, en dat liefst allemaal tegelijk!

Jimmy stookt mijn vuurtje zo hoog op dat ik al snel klaar kom en voel hoe alles in me zich aanspant rond die steeds maar weer binnendringende paal. Hoe ik hem probeer vast te houden door mijn spiertjes daarbinnen samen te trekken maar hem toch steeds weer moet loslaten. Ik vóel alleen nog maar, ik ben alléén maar mijn lijf geworden, het eist alles op. Het vuur in mijn buik laait hoog op maar op de een of andere manier dooft het daardoor ook snel. En terwijl ik voel hoe Jimmy nog lang niet met me klaar is en maar door beukt in mijn lijf val ik stil, maar wel met al mijn zintuigen helemaal op scherp, geopend en toegankelijk laat ik hem verder zijn gang gaan, genietend dat hij hier en nu bij me is nadat we samen door een best wel lastige tijd moesten zien te komen….


Dit was het verhaal over Sam in New York. Thnx dat je het las! X. Zazie