Beste lezer, Dit is het tweede deel van een kleine verhalenserie die zich afspeelt in de jaren 60 en 70 uit de vorige eeuw. Ik raad u aan eerst deel 1 te lezen, van dit grotendeels waargebeurde verhaal.

Amuseer u.

JohanK

17. Monique en Viola. Part 1.

We waren inmiddels een week of 3 verder. Monique en ik zagen elkaar elke dag minimaal 1 uur en soms langer. Ze had volle begrip voor mijn situatie en ondersteunde me daarin 200%. Viola en ik vonden nu dat het moment aangebroken was om elkaar te leren kennen. Viola had toegezegd die avond voor ons te koken, maar het liep anders. Toen ik thuiskwam was Monique daar al een tijdje, en de dames waren al heerlijk in gesprek met elkaar. Bij binnenkomst viel Monique me huilend in de armen en hoorde wat later de oorzaak. Haar huisgenotes hadden de draak met haar gestoken, hadden gelachen over mij, een armeluiskind. Iemand die zij niet konden toelaten in hun huis, zo hadden ze tegen haar gezegd. Omdat ik niet bij hun status, hun niveau thuishoorde en dat zij mij maar snel moest dumpen voor een beter iemand. En anders maar op zoek moest gaan naar een nieuw onderkomen. Ze was daarop het huis uit gevlucht naar mij toe, en opgevangen door Viola. Ze keek me met betraande ogen aan, zeggende dat Viola heel lief was geweest, en goed voor haar gezorgd had. Ze snikte nog een beetje na, terwijl ik de tranen uit haar ogen wiste en kuste. Ik keek naar Viola en bedankte haar voor haar goede zorgen.

Waarop Viola het woord nam, en ons overrompelde: “Je komt vanaf nu bij ons wonen schat. Ik had van Ruud al zoveel goeds over jou gehoord, en nu heb ik je met eigen ogen gezien en gehoord. En alles klopt wat hij over je gezegd heeft, en ik zie dat jullie voor elkaar gemaakt zijn. Dus haal later vandaag of anders morgen je spullen op en kom hier naar toe. Ik zal die meiden wel aanpakken. Want wat niemand weet is dat ik vroeger ook lid van die studentenvereniging geweest ben, zelfs voorzitster. En dit zijn niet de waarden en normen waar wij voor stonden, en ik zal ze dat laten weten. Wat mij betreft worden ze geroyeerd en uit dat huis gezet. Ik zal een paar oude vrIendinnen uit die tijd optrommelen om actie te ondernemen. En voor jullie beiden heb ik een goed idee. Ga straks eens lekker lang en goed neuken in dat huis. Ik weet dat die kamers erg gehorig zijn en daarbij, jullie zijn er aan toe. En Ruud neem haar maar eens flink en lang. Maak zoveel geluid als kan, zet de deur op een kier en laat die dames maar eens weten wat het is om echt goed gepakt te worden door een ervaren minnaar. “

Monique en ik keken elkaar perplex aan door haar taalgebruik en voorstel. Monique eerder zelfs geschokt, ik doordat zij me overviel met haar directheid. Viola was zo te zien nog niet eens uitgepraat: “Je gaat me toch niet zeggen meisje, dat jij nog maagd bent, nog nooit seks gehad hebt? Daar zie je niet naar uit. Was de seks wel naar wens , konden die jongens er wat van?” Monique nog altijd overrompeld kon alleen maar nee knikken. En dat vatte Viola als een antwoord op, waarop ze doorging. “Dan mag je van geluk in je handen knijpen lieverd want met Ruud krijg je nu een ervaren minnaar. Want je moet weten dat wij twee nu al dik 2 jaar minnaars zijn. Ik heb hem alles geleerd wat ik weet, en hij was een meer dan goede en zeer zeker ook gretige leerling. Nog altijd eigenlijk.” Monique keek me verbaasd maar ook onzeker aan. Waarop Viola doorging: “Wees maar niet bang schat, sinds hij jou kent hebben wij geen seks meer gehad. En dat vind ik zelf bijzonder jammer, maar hij wilde dit eerst met jou bespreken.” Ik zag iets van opluchting in haar gezicht en toen barstte ze uit in een lachbui. “Jullie zijn me beiden een paar. Dit had ik nooit achter u en Ruud gezocht, maar ik ben er wel blij mee. Nee, de seks was niks met mijn vorige vriendjes, en nu maakt u me wel erg nieuwsgierig naar hem. En wat een mooi aanbod van u om hier te mogen komen wonen. Dat neem ik meer dan graag aan, zeker na vanmiddag. En als Ruud zo goed is als u zegt, dan wil ik dat vannacht zeker als afscheidscadeau doen in mijn huis.” Ze liep op Viola af en bedankte haar met een zoen en ik hoorde haar zachtjes vragen: “Doet u ook mee als wij hier zijn?” Ik zag de brede lach op Viola’s gezicht komen en wist dat ze gelukkig was met de uitkomst. Zo kon je van alles plannen, en werd je toch weer ingehaald door de realiteit. Viola zei: “Kom laten we maar ergens gaan eten, van koken komt nu toch niets meer terecht. Babbelen jullie nog maar even samen en Ruud leg Monique even de belangrijkste huisregels uit, voor het geval dat ze zich nog wil bedenken”. Ik wist waar Viola op doelde en verklaarde Monique dat wij altijd naakt rondliepen als we alleen in huis waren. En daar had ze absoluut geen moeite mee.

18. De huisgenotes.

Wat later zaten we in een van de weinige restaurants in Utrecht te eten. Niet al te groot, eerder klein te noemen maar wel luxueus. Viola in opperbeste stemming en ze zei: “Je huisgenotes komen straks en morgen van een koude kermis thuis. Ze weten niet met wie ze zich ingelaten hebben toen ze mijn privé secretaris beledigden.” Nadat we haar later thuis afgezet hadden waren we rustig doorgelopen naar haar huis. Monique was toch wel wat zenuwachtig, en kneep me regelmatig in de hand. Bij het binnengaan van de woning was daar een en al wanorde en paniek. Het bleek dat de presidente van de studentenvereniging langs was geweest, en niet alleen iedereen had toegesproken maar ook verordent had om morgen om 14.00 in het verenigingsgebouw te zijn, ook Monique werd daar verwacht.

“Of ze niet wisten dat ze een oud presidente tegen zich in het harnas gejaagd hadden, en nu maar met de consequenties moesten leren leven”, had deze presidente gezegd. Zij keken naar Monique en daarna naar mij en dom als ze waren zeiden ze: “Dat komt door jou trut, we hadden je gewaarschuwd niet met die armoedzaaier om te gaan. Nu zie je het resultaat.” Ik wilde reageren maar de betreffende studente zei dat ik mijn kop moest houden en opdonderen. En toen kwam Monique tot leven zeggende: “Mag ik jullie mijn geliefde Ruud voorstellen, de particuliere secretaris van deze dame. En vanaf morgen woon ik hier niet meer in, trek bij hem en haar in.”

Iedereen was opeens muisstil en beetje bij beetje begon het bij hun te dagen dat het niet Monique was die in de penarie zat, maar zij. Ik nam haar in mijn armen, droeg haar de trap omhoog naar haar kamer. Zij vleide zich in mijn armen en zei: “Heerlijk is dit, niet alleen groter dan ik maar ook nog eens sterk. Geen enkele van mijn vriendjes kon mij langer dan een paar minuten dragen, laat staan een trap omhoog. Dus jij kunt me ook straks staand neuken, want dat standje wil ik sowieso een keer doen? Of de kruiwagen, daar waren die jongens ook niet goed in, eigenlijk al klaar gekomen voordat ze moesten beginnen.” Ik moest om haar lachen en antwoordde: “Heb jij met Viola hierover gesproken?” Ze keek me verbaasd aan en vroeg: “Nee, moest dat dan?”

19. Hemels zoete Wraak.

Eenmaal op haar kamer legde ik haar voorzichtig op bed, om haar vervolgens een heerlijke erotische massage te geven waardoor alle spanning en stress van deze middag uit haar lichaam verdween. Ze gaf zich beetje bij beetje over aan mij, eerst aan mijn handen en vingers, toen aan mijn tong en daarna aan mijn lichaam. Het einde bestond uit een body-to-body massage eindigend met een dikke pik die langzaam over haar bilspleet op en neer ging, zonder enige vorm van penetratie. Ik verlangde alleen maar dat ze rustig ademde en zich aan het gevoel overgaf. En toen draaide ik haar om, legde haar benen over mijn schouders en begon haar eerste met mijn tong te verwennen en wat later ook te vingeren. Ik had in dat uur de deur zachtjes horen opengaan maar er verder geen aandacht aan besteed. Mijn tong speelde met haar clitje, terwijl ze zachtjes lag te jammeren. 2 vingers zaten een haar kutje en had aan haar gedraai al gemerkt dat ze haar g-spot gevonden hadden. Toen knepen de vingers van mijn andere hand in een van haar tepels . En dat was het zetje wat ze nodig had. Ik voelde hoe haar kutje verkrampte om even later te exploderen. Ze gierde het uit als nooit tevoren, spoot mij onder om wat later als een dood vogeltje op bed te vallen. Ik ging nu naast haar liggen, pakte haar in mijn armen en streelde haar. En lag na te denken of er nu een verschil was in vrijen tussen je geliefde en bijvoorbeeld Viola een vrouw waar ik trouwens ook van hield, maar anders. Een vraag die vrijwel direct beantwoord werd toen Monique zich over mij heen boog en op mij kwam liggen.. Het leek wel of al mijn zintuigen scherper waren ingesteld, ik een waarneming van haar kreeg op een dieper niveau dan ik ooit in mijn leven zo bewust meegemaakt had.

Uiteindelijk lag ze rustig op mij, en voelde ik haar heerlijke naakte lichaam en borsten tegen mij aan. Ze kroop een beetje omhoog om mij te kussen. Een liefdeskus vol van haar verlangen en passie. En ze fluisterde: “Wow, Viola heeft geen enkel woord gelogen over je ervaring. Dit was het heerlijkste wat ik tot nu toe in mijn leven heb mogen ervaren. Ik ben wel zeker een keer of 3 klaargekomen, en dan heb jij mij nog niet eens geneukt. Alleen met je vingers en tong schat, en nu ben jij aan de beurt” en ze wilde naar beneden kruipen. Ik hield haar tegen zeggende: “Geduld lieverd, we hebben alle tijd en dit is niet voor wat hoort wat . Geniet nu even van zo liggen met elkaar. We hebben alle tijd, de avond is pas net begonnen.” En pakte haar vast, aaide haar rug en billen een beetje totdat ze rustig werd. Ik zei: “Mijn lichaam is jouw lichaam aan het leren kennen. Ik voel ieder spiertje in je, hoe je haartjes trillen. Het lijkt wel of mijn cellen de jouwe absorberen. Weet je men zegt wel eens dat we naast ons fysieke lichaam, ook een energetisch lichaam hebben dat vlak erover heen ligt. Ik denk dat jou en mijn energetisch systeem nu informatie uitwisselen, in elkaar opgaan. Geef dat even de tijd, laat het maar lekker tintelen.” Ze legde nu haar hoofd op mijn borst neer en vroeg: “Heb je dat ook met Viola schat?” Ik: “Wellicht wel, ik vertrouw haar 200%. Maar dit nu met jou, nooit zo bewust en intens. Voor mijn gevoel is het de eerste keer in mijn leven dat mij dit overkomt. En het voelt meer dan goed, echt heerlijk aan.”

Zo lagen we wat na te genieten, totdat ik zei “Tijd voor een tweede rondje.” Monique wilde naar beneden zakken maar ik hield haar tegen: “Die mag je straks weer tot leven brengen, nu gaan we lekker neuken.” Ik pakte een kussen, legde die onder haar billen, en trok haar benen wijd uit elkaar. Ze was nog altijd nat, toch speelde ik een beetje met haar clitje en vingerde haar een paar tellen” totdat ze riep: “Fuck you, steek die pik erin, ik wil je voelen en neuken”. En dat deed ik dan, wel rustig aan want ze was nog altijd krap, zo een dikke pik had ze nog zelden of nooit gehad. Beetje bij beetje duwde ik door totdat ze ongeduldig werd, haar handen op mijn billen plaatste, haar bekken omhoog bewoog en hem in een keer naar binnen duwde. Een zucht van verlichting of genot ontsprong aan haar mond, voordat ze haar bekken rustig op en neer begon te bewegen, en hem zo steeds dieper in zich kreeg. Deze avond en nacht heb ik Viola meermaals in gedachten bedankt voor alles wat ze mij geleerd had. Het belangrijkste was toch wel de controle houden over mijn orgasmes, dit samen met de aandacht voor het genot van mijn partner. Die twee kwamen perfect samen deze avond. Monique had mijn volle aandacht in alle aspecten, en ik genoot van haar wildheid, haar enthousiasme en helemaal haar ongeremde lust. Hoe ze zich durfde te laten gaan deze uren, haar overgave aan mij en aan haar eigen lust, alles samen was puur genieten. Achteraf zei ze dat dit voor haar de eerste keer was dat ze zo totaal de controle over zichzelf kwijt was geweest. Doordat ze mij totaal vertrouwde, vanaf het eerste moment dat ik haar die avond al aanraakte. Het voelde als een blikseminslag zo voegde ze er met een lach aan toe. Waarschijnlijk hadden de woorden van Viola, dat ik wist wat ik deed, daar ook aan bijgedragen.

Dik anderhalf uur waren we deze keer zeker bezig geweest. Naast het eerder beschreven standje passeerden nog andere de revue, zoals doggy, de kruiwagen en 2 staande standjes, de zgn. Work-out en de 69 onderste boven gedaan. Deze laatste 2 waren toevallig ook Viola’s haar favoriete standjes, en die hebben wel wat. In ieder geval was het een openbaring voor haar zo verwend te worden, en zo win je ook een vrouw voor je. Uiteindelijk eindigden we weer in bed, met WoT waarop ik als toegift eindelijk mijn sperma diep in haar loosde.

Dat was het dan ook voor deze avond, en ik moet zeggen dat Monique flink te keer gegaan was. De jaren daarna hebben me geleerd hoe luidruchtig ze kan zijn, daar had ze die tip van Viola echt niet voor nodig. Zelden heb ik een vrouw zo horen jammeren en krijsen van genot. Zij wist ook niet van ophouden, ondanks het geklaag van haar medebewoonsters. Na afloop lag ze in mijn armen, nog net niet te slapen, toen ze zei: “Kun je ons beiden straks wel aan. Want als Viola je dit geleerd heeft, wil ik ook op les bij haar.” Ik antwoordde: “Ik heb meerdere trio's met haar en mijn kapster of logopediste gehad, dus maak je geen zorgen.” “Mmmm” kwam nog net uit haar mond voordat ze in slaap viel.

Ruim op tijd werden we wakker, en konden zelfs al haar spullen in pakken en later op de dag overbrengen naar Viola’s huis, dat hemelsbreed nog geen kilometer van haar vandaan lag. Eerst genoten we nog van een allerlaatst ontbijt in de gemeenschappelijke keuken, waar erg nieuwsgierig naar ons werd gegluurd. Monique kon haar lachen bijna niet bedwingen, al helemaal niet toen ze me na afloop een knuffel gaf en bedankte voor de geweldige nacht en heerlijke sex. “Zo heb ik ten minste nog een goede herinnering aan dit huis”, zei ze hardop: “Want al ben je dan misschien in hun ogen een armoedzaaier, je hebt wel een kwaliteit die geen van die rijkeluisjochies heeft, jij weet hoe een vrouw te verwennen en te bevredigen. En een oprechte vrouw herkent een man met ballen, ook qua karakter.” Ik zag de nijd op het gezicht van haar huisgenotes. Daarna repte ze zich met een grote lach op haar gezicht naar het verenigingsgebouw, terwijl ik haar spullen overbracht naar Viola’s huis.

20. Monique en Viola. Part 2

Nadat ik Monique’s spulletjes naar haar nieuwe onderkomen gebracht had, heb ik Viola naar Het verenigingsgebouw gereden. Onderweg gaf ze me een klein boodschappenlijstje omdat ze verwachtte dat haar oude vriendinnen wel over zouden blijven. Waar ze gelijk mee kreeg.

Het was een zomerse vrijdagmiddag, en in stonden de tuin de parasols en stoelen en tafels al klaar. Witte wijn ingekocht en koel gezet, en in een ingeving besloten Sangria te maken. Wat een schot in de roos bleek te zijn, en me erg veel dankbare blikken van Viola opleverde. En niet alleen dat, ik moest zelfs bijmaken omdat haar vriendinnen, en ook Monique’s moeder, zich er rijkelijk tegoed aan deden. Het fraaiste compliment kreeg ik de dag daarna van hun beiden, die blijkbaar de loftrompet over mij geblazen hadden. Want zo zeiden ze: “Niet alleen de Sangria was goed, maar je doordenken, het onbewust aanvoelen waar deze middag behoefte aan was, hadden haar vriendinnen en haar moeder voor mij ingewonnen. Erg veel goodwill opgeleverd ook, want zoiets kenden ze niet van hun eigen mannen.” De enige die aan mij twijfelde die vrijdagmiddag was de vader van Monique.

Het hele gezelschap Viola, haar vriendinnen, Monique en op verzoek van Viola ook haar ouders waren naar huis gekomen. In eerste instantie om na te praten en te borrelen op deze bijzonder middag, maar zeker wat Monique’s ouders betrof, en in mindere mate Viola’s vriendinnen, ook om kennis te maken met de, onwetende, veroorzaker van dit incident en het nieuwe vriendje van hun dochter.

21. Monique’s vader op zijn nummer gezet.

Monique’s moeder had ik dus al deels aan mijn kant gekregen door de Sangria, maar haar vader was een ander verhaal. Hij, een van de beroemdste openbaar aanklagers in het land, was een zeer conservatieve en formele man. Hij was al geïrriteerd dat hij een middag vrij had moeten nemen voor deze bijeenkomst. Vond het allemaal maar Bombarie , zonde van zijn kostbare tijd. Aan alles was te merken dat hij mij ook niet de geschikte partner voor zijn dochter vond. Maar dan had hij buiten de waard gerekend, en kreeg hij het niet alleen aan de stok met zijn dochter en vrouw, maar ook met Viola, die hem bijna de deur wees. Hij stond er echt niet begrijpend bij, vond dat hij niets verkeerd gedaan had en begreep niets van de hele ophef. Op de vraag van Monique of hij dan had zitten slapen vanmiddag werd hij zelfs laaiend.

Van lieverlede keek men naar mij, en vroeg wat ik er zoal van vond. Ik keek iedereen aan, en zei eerst tegen Monique en haar moeder dat ze zich niet gekwetst of aangevallen moesten voelen door mijn woorden. En vervolgens tegen haar vader: “ Mijn naam is Ruud. Ik studeer momenteel Bedrijfseconomie en daarnaast ook voor bedrijfsrecht. Heb ondermeer geleerd dat je altijd objectief, zonder vooroordeel, naar de feiten moet kijken. Dat mis ik hier bij u, een onderbouwing van uw oordeel, want nu doet u ieders inspanningen van vandaag erg tekort. Verder bent u ook nog eens vader en ik vind het vreemd dat U uw dochter niet vertrouwd. Minimaal vraagt waar haar oordeel op gebaseerd is. Op deze wijze schoffeert u niet alleen haar, maar indirect ook mij. Nog niet te spreken over de andere aanwezigen.”

Viola nam het woord voordat hij ook maar wat kon zeggen en zei: “Dat heb je mooi geformuleerd Ruud. Maar wat doet het met jou, uiteindelijk gaat het in deze toch om jou?” Ik keek haar aan, en wist dat ze me nu uittestte. Dit was de wereld waarop ze mij voorbereidde, een harde wereld waar men meedogenloos met mensen omging. En zag een lachje op haar gezicht komen, toen ze doorhad dat ik haar begreep, waarop ze knikte.

Mijn moed bij elkaar rapend zei ik: “Ik ben er aan gewend geraakt dat de meeste mensen snel een oordeel klaarhebben, zonder er verder over na te denken. Dat is het gemakkelijkste toch. Zij staan er niet stil bij hoe ze anderen daarmee tekort doen, beledigen en zelfs kwetsen. Dat geldt voor iedereen, is klasse overschrijdend. Vanmiddag was daar een uitstekend voorbeeld van en ik heb begrepen dat Viola dat goed aangestipt heeft, dat men mensen niet bij voorbaat moet wegstrepen of veroordelen. Dat dat ook niet tot de waarden van die vereniging hoort. Eerder dat je iemand moet beoordelen op zijn daden, op feiten, men eerst moet nadenken voordat men wat zegt.

En uit wetenschappelijk onderzoek weten we inmiddels ook dat de aandachtsspanne en in sommige gevallen ook het geheugen van sommige mensen kort en selectief kan zijn.

Kort gezegd moet ik helaas konstateren, lieve Monique, dat je vader niet geïnteresseerd is in mij, geen enkele moeite gedaan heeft mij ook maar een beetje beter te leren kennen. Ook bij jou niet naar mij gevraagd heeft. Hij had zijn oordeel al klaar, punt uit. Eigenlijk moeten we tot onze spijt concluderen dat alles wat vanmiddag is gebeurd, bij hem het ene oor in en het andere oor uitgegaan is. Ik ben niet belangrijk in zijn ogen, niet goed genoeg voor jou. Dat is de bittere realiteit en hij is niet mans genoeg om mij dat in het gezicht te zeggen en jou, zijn dochter, ook niet. Zoals ik al zei, je beoordeelt iemand op zijn daden, voordat je iets zegt of doet.”

Ik zag een ijskoude blik in zijn ogen, en niet alleen Monique, die haar vader uiteindelijk toch het beste kende, viel dat op maar ook Viola. En onafhankelijk van elkaar stonden ze opeens naast mij, beide een hand van mij in de hunne nemend. Zogezegd een front makend tegen Monique’s vader.

Viola fluisterde me in mijn oor: “Ik ben trots op je”, terwijl Monique mij nog steviger vastpakte en tegen haar vader woedend schreeuwde: “Waar heb jij vanmiddag met je hoofd gezeten. Heb je wel goed geluisterd naar Viola, naar wat zij allemaal vertelde. Dat ging over hem, over zijn inspanningen, over wat hij allemaal over heeft voor zijn familie en de mensen die hem iets waard zijn. Neem daar maar eens een voorbeeld aan.” Witheet was ze, en het huilen stond haar nader dan het lachen. En toen voegde ze er zachtjes aan toe: “Ik schaam me zo voor je, Pa. Je hebt me echt teleurgesteld vandaag.”

Ze begon te huilen en lag nu in mijn armen. Iedereen stond of zat er een beetje ontdaan bij. Ik keek haar vader strak in zijn ogen, en zag dat ijskoude beetje bij beetje verdwijnen. Die woorden van zijn dochter waren keihard aangekomen. In zijn ogen kwam nu iets wat als schaamte en hulpeloosheid omschreven kon worden naar boven. Niet meer de advocaat maar de vader, die besefte dat hij op het punt stond zijn dochter te verliezen.

En weer was het Viola die het woord nam, door voor te stellen dat hij en zijn vrouw beter naar huis konden gaan. En als Monique wilde mocht zij blijven of meegaan. Zij schudde haar hoofd en zei dat ze bleef. Dat haar vader eerst maar eens morst nadenken en dan zijn excuses moest aanbieden.

Ik keek hem daarop opnieuw aan, benieuwd nu naar zijn reactie. En weer veranderde iets in zijn blik, diepgang, kennis of besef over wat hij gedaan had leek nu meer en meer tot hem door te dringen. Gevolgd door vastberadenheid, warmte ook en hij stapte op mij met geopende hand en lach af, zeggende: “Dat ik hier door een jongeman zo op mijn nummer gezet wordt, toont van moed, van ballen. En hij heeft het totaal bij het rechte eind met wat hij zojuist zei. En jij, Monique, hebt ook gelijk om je te schamen voor mij. Ik heb dat meer dan verdiend, heb jullie allen hier onrecht aangedaan, en al helemaal u Freule. Dat wat u vanmiddag zei, geldt dubbel zo hard voor mij moet ik helaas erkennen. Daar zijn geen excuses voor nodig, dat is iets waar ik aan moet werken. En jij jongeman, je hebt me de ogen geopend. Ik ken je nog onvoldoende maar als mijn dochter zo voor je opkomt zit het wel snor. Eerlijk gezegd, ben je de eerste van al haar vriendjes waar ze zo voor in de bres springt, mij zo voor durft aan te pakken. Dat had ik nooit achter haar gezocht, maar het doet me deugd te zien dat ze vecht voor iets wat haar waard is. En als ik Viola’s betoog van vanmiddag goed begrepen heb, heb je klasse in je, daar heb ik zojuist een glimp van mogen zien. Ik kan mijn dochter nu wel begrijpen. Dus welkom in de familie.”

Daarmee was de kou voorlopig uit de lucht en nodigde hij ons allen uit om als goedmakertje te gaan eten op zijn kosten. En ons drieën ook nog om zondag bij hun te komen brunchen.

22. Een nabeschouwing van Monique.

Later na thuiskomst waren Viola en haar vriendinnen al snel verdwenen. Het enige wat ze me nog zei was dat ik morgen ochtend vroeg de tuin even moest opruimen.

Monique en ik bleven nog nababbelen in de tuin en ze gaf me een korte samenvatting van de bijeenkomst die middag. Duidelijk werd wel dat zij onder de indruk van Viola was. Haar eerste indruk van gisteren van een lieve, vriendelijke vrouw was volledig verschoven. Niet omgedraaid zo zei ze, eerder geaccentueerd. Niet alleen de studentes waren aanwezig ook alle ouders waren opgeroepen en vrijwel iedereen was komen opdagen. Het venijn waarmee Viola haar betoog voerde, was dodelijk zo zei ze. Zij stond zo boven de partijen, straalde zo een kracht uit zonder boos te worden, dat iedere aanwezige in haar of zijn schulp kroop. Monique keek me aan terwijl ze zei: “Uit elk woord, of misschien zelfs letter begreep ik hoeveel waardering ze voor jou heeft, zij om je geeft. De emotie die zij op elke klinker, op elk woord legde, was waanzinnig. Hoe mensen, leeftijd deed er niet toe, het in godsnaam in hun hoofd kregen om andere mensen te kleineren, weg te zetten als zeg maar nietsnutten. Waar die arrogantie vandaan kwam te denken dat je beter bent als iemand anders, zonder die ander te kennen, was iets stuitends, mensonterends. Helemaal als je zelf nog helemaal niets gepresteerd hebt in het leven, iets bijgedragen hebt daaraan. Zij vertelde zoveel dingen over jou, zonder je naam te noemen. Dingen die ik zelfs niet wist, zoals dat al het geld dat je verdient naar je ouders gaat of gebruikt wordt om de studie van je broer en zus te betalen. En dan ben je pas net twintig, zo zei ze.”

Monique keek mij aan: “Ik denk dat jij haar veranderd hebt. Zij is zo trots op jou, voor haar ben je de zoon die ze nooit gehad heeft. Ook zo net, toen je me vader aansprak. Zo rustig, beschaafd, en toch kon iedereen voelen hoe vernederend het moet zijn om je iedere keer te moeten verdedigen tegen vooroordelen. Je liet hem in zijn waarde, maar hij zal dat niet zo ervaren hebben. Ik zag die ijskoude blik in zijn ogen, hij kon je wel vermoorden op dat moment. Ik weet nu al dat hij de hele nacht hiervan wakker zal liggen. Je hebt hem geraakt op zijn meest zwakke plek, dat hij vooroordelen heeft. Dat gaat zo tegen al zijn principes in. Mijn moeder heeft er wel van genoten, dat weet ik zeker, want hij is echt schijnheilig. Thuis vernederd hij haar, nu heeft hij het zelf moeten ondergaan. En hij weet dat hij jou daar niet kan raken, jij ongenaakbaar bent voor hem.

En Viola, die danste bijna van geluk. Zij heeft haar nek voor je uitgestoken, en wat jij haar teruggegeven hebt, voor het oog van haar vriendinnen nog wel, is onbetaalbaar. Echt voor haar ben jij het beste wat haar overkomen is.”

Ze kroop nu tegen mij aan, bijna in mij. “Dat ben je voor mij trouwens ook. Daarmee heeft paps wel gelijk, jij ben echt het eerste vriendje waar ik voor door het vuur ben gegaan. Bij al die vorige vriendjes was het steeds halfslachtig, maar dit kwam uit het diepste van mijn hart, echt uit mijn tenen. Ik ben nog geen twintig, en weet nu al dat ik met jou oud wil worden. Jij de vader van mijn kinderen wordt. Is dat gek? En nu wil ik vrijen met je, net zoals gisteren uit mijn bol gaan. Ik kan daar wel verslaafd aan worden.”

23. Viola’s openbaring.

Een paar minuten later liepen we terug het huis in naar onze slaapkamer. Nu was ik aan de beurt om gemasseerd te worden, zei Monique. Ik gaf haar alle gelegenheid daartoe maar ergens was ik er niet met mijn hoofd bij. Alles van die middag en avond speelde door mijn hoofd, helemaal de woorden van Monique over Viola. Alsof ze het geraden had zei ze: “Ik zou graag willen dat Viola erbij was. Zij had deze avond met jou wel verdiend.” Opeens schrokken we beiden op door haar stem: “Dat vind ik erg lief van je Monique. Maar waarom heb je dat niet eerder gevraagd?”. Ik hoorde iets op de grond vallen, en Viola voegde zich naast Monique bij ons in bed. En ze zei: “Misschien is hij er nu wel met zijn gedachten bij, want hij leek me juist niet zo geïnteresseerd.” En gaf me een lik over mijn pik. Ik trok haar lachend naar me toe en zei: “Ik ben blij dat je je uit de armen van je vriendinnen hebt kunnen bevrijden en bij ons wilt zijn?” Ze lachte alleen maar: “Die liggen al lang in dromenland, daar zat weinig pit in. En dat op die leeftijd al? Jij houdt mij ten minste jong, liefste”.

Zo lagen we met zijn drieën naast elkaar op bed. Aan beide kanten van mij een vrouw die met hun handen mijn lichaam streelden. Viola, weer tegen Monique: “Soms moet je gewoon praten, is het niet het juiste moment voor seks. Niet alleen voor Ruud, maar ook voor ons is het vandaag een emotionele dag geweest. Maar voor hem nog het meest. Ik ben vreselijk trots op hem, dat heb je gehoord vanmiddag. Maar ik was nog trotser op hem later bij ons thuis, toen hij opkwam voor zichzelf en even later ook voor jou. Daar toonde hij zich de man die ik in hem zie. De kracht en beheerstheid die hij uitstraalde was geweldig. Het was voor het eerst dat hij uitdrukking gaf aan dat gevoel, die pijn ook, om niet gezien te worden, vernederd te worden, alleen maar vanwege zijn achtergrond. Het was formidabel hoe hij daar tegenover jou vader stond, en dat gevoel zo rustig en beheerst uitdrukte. Zag je die harde of beter onverzettelijke uitdrukking in zijn ogen. Dat is zijn karakter, onverzettelijkheid als hem onrecht aangedaan wordt, dan vecht hij voor alles. Zelfs je vader moest daar het onderspit tegen delven.

Het raakte echt iedereen diep in hun hart. Helemaal toen hij zei dat hij in zijn ogen niet goed genoeg voor jou was. Weet je schat, hij heeft al sinds zijn prille jeugd, een stille liefde, Viviane. Je kent haar wel vanuit je studentenvereniging. Zij gebruikt hem ook al jaren, onbewust misschien. Haar hooghartigheid tegenover hem is kwetsend. En toch blijft hij haar steunen als ze hem nodig heeft. Ik herken in haar gedrag trouwens veel van mezelf terug, hoe ik vroeger was. Voordat ik Ruud leerde kennen was ik een verbitterde, eenzame oude vrouw. Een echt kreng voor mijn omgeving, alleen en erg ongelukkig. Ik heb hem gebruikt die eerste maanden, tegen me in het harnas proberen te jagen en toch bleef hij zichzelf, rustig.”

En weer naar Monique: “Ik heb je toen straks wel horen praten en je hebt gelijk: hij heeft me veranderd, erg veranderd weet je. Slechts 5 woorden had hij daarvoor nodig. Ik verleidde hem, wilde hem hebben. Weet je, ik was mijn hele leven een egoïstisch kreng. Kreeg alles wat ik wilde hebben, al had ik het niet nodig. Ook hem wilde ik hebben en dat lukte me ook, dacht ik. Toen ik later eens aan hem vroeg waarom hij op mijn avances was ingegaan zei hij simpel: U gaf zich aan mij . Meer zei hij niet, slechts deze 5 woorden. Ok, wat later ook nog: Hoe kon ik zo een mooi cadeau weigeren. Maar die eerste 5 woorden shockeerden mij. Ik had mijn hele leven altijd genomen, nooit iets gegeven. En hij accepteerde mij zoals ik was, gooide me naderhand ook niet weg, zoals zovelen gedaan hadden. Die ik gebruikt had, of zij mij. Nee, hij keek naar de inhoud, naar mij. Die stomme of oh zo mooie 5 woorden lieten me mooi voelen, gewaardeerd ook als mens, als vrouw. Voor het eerst in mijn leven eigenlijk. Zoiets simpels en toch groots, waardevols. Vanaf dat moment heb ik besloten hem alles te geven wat ik heb of ben. Omdat ik weet dat hij er geen misbruik van maakt, eerder het omgekeerde, het koesteren zal. En nu hoor ik van jou, schat, hetzelfde.”

24. Sex als slaapmutsje.

Nadat ze waren uitgepraat lagen we rustig alles te overdenken. Door al het gestreel was mijn lid toch weer hard geworden. Monique keek naar Viola en zei: “Zo kunnen we hem toch niet de hele nacht laten liggen. Heb je nog specifieke verlangens voordat we gaan slapen?” “Mmm” antwoordde zei: “Ja, dat zou zonde zijn. Ik verlang er wel naar om een jong kutje te likken als ik gelijktijdig geneukt wordt. En ook wel naar zijn tong. En jij?” Monique weer: “Mmm, ik wil zijn pik in mij hebben, en ook jouw tong wel eens voelen. Lijkt me heerlijk eens door een ervaren vrouw gebeft te worden.” Zo werd over mijn hoofd besproken wat ze gingen doen. Toen ik vroeg of ik nog inspraak had in de klus van vannacht kreeg ik te horen: “Nee, je wordt verwend vannacht.” Toen zei ik nog: “Ik wil wel geen haastwerk en zoals jij Viola van mij altijd verlangd dat het maatwerk is verlang ik dat nu van jullie ook.” Een gelach daverde door de kamer, en de dames zeiden tegen elkaar: “Dan moeten we zorgen dat het gereedschap in goede staat verkeerd” en begonnen beiden aan mijn pik en ballen te zuigen, en ook mijn tepels te stimuleren. De 1,5 uur daaropvolgend was als een sprookje.

25. Grapje of niet?

Die zaterdagochtend had ik op Viola’s verzoek de tuin op orde gebracht. Daar het erg broeierig weer was en voor later op de dag zwaar onweer voorspeld werd, was ik al vroeg mijn bed uit. Dat ben ik sowieso eigenlijk altijd al, maar met Monique in mijn bed (Viola was na de seks terug gegaan naar haar vriendinnen) was dat moeilijker. Ik had zin in lekkere ochtendseks en besloot dat maar uit te stellen tot onder de douche. Zo was ik al om 8.00 bezig met de tuin en zelfs op dat tijdstip liep ik al snel te transpireren. Wat later zaten de drie dames aan het ontbijt op het terras terwijl ik me liep af te beulen in de tuin. Het zweet gutste over mijn rug, en mijn t-shirt was al uit. Wist ik veel dat Viola het daarom juist gedaan had, te imponeren bij haar vriendinnen. Ze vroeg erg liefjes of ik niet even pauze wilde nemen en een kop koffie met hun wilde drinken. En ze gaf me een handdoek om me even droog te maken. Toen haar vriendinnen een uurtje later weg waren mocht ik stoppen met werken en kwam de aap uit de mouw. En dan denk je niet gebruikt te worden. Ik voelde me gekwetst door haar, ze had dat toch ook aan mij kunnen vragen. Ik had het met alle liefde voor haar gedaan, maar nu, nu voelde ik me erg teleurgesteld in haar. En ze zag het in mijn ogen, en pas toen drong tot haar door wat ze gedaan had. Paniek, schrik, van alles ging door haar heen en ze rende op me af met tranen in haar ogen. Wilde zich verontschuldigen voor haar gedrag maar ik weerde haar af, keerde me van haar af. Ze begon nog harder te huilen, riep dat het zo niet bedoeld was, dat ik het verkeerd begreep, en meer. Ik wilde niets meer horen, rende het huis binnen pakte mijn zwemspullen en vluchtte het huis uit, even weg van alles.

Dik 2 uur later kwam ik weer thuis. Daar was het een emotionele bende, en Monique kwam boos lopend op me af. Viola zat nog altijd te huilen in een stoel. Ik weerde Monique af en liep op Viola af. Ik zag haar daar zo zitten, alleen met haar verdriet en dacht terug aan wat ze vannacht zoal gezegd had. Hoe verlaten ze was geweest, de eenzaamheid, het alleen zijn, niemand hebben die van je houdt, en hoe mannen haar gebruikt en weggegooid hadden. Dat wilde ik haar niet aandoen, ze had, net zoals zij over Viviane gezegd had, een moment in haar blijdschap, geluk ondoordacht gehandeld. Ik nam haar bij haar handen, waarop zij naar mij keek en trok haar naar me toe. Viola wilde wat zeggen en ik plaatste een vinger op haar mond, omarmde haar, hield haar stevig vast. Ze klampte zich aan mij vast alsof ze me nooit meer wilde loslaten en toen kwamen alle emoties en angsten los. Kon ze er afgelopen nacht nog redelijk nuchter over praten, nu liet ze haar angsten om weer alleen te staan, verlaten te worden en haar jaren in eenzaamheid door te brengen, los. Het moest een kwelling voor haar geweest zijn al die jaren, en ik kon me haar angsten erg goed inbeelden. Zowel Monique als ik zaten bij haar, hielden haar vast tot ze een beetje tot rust kwam. Snikkend nog altijd wel, en Monique haalde een glas water voor haar. Ze keek me aan en zei: “Het spijt me zo Ruud”. Ik zei: “Ik weet het lieverd, ik begrijp je ook wel, het deed gewoon even pijn. Maar verlaten doe ik je nooit, daar hoef je niet bang voor te zijn.” Monique sprong in: “Mag ik nu in godsnaam weten wat voor drama zich hier afgespeeld heeft. Ik werd wakker door slaande deuren, Viola die totaal overstuur was en jij, die nergens te bekennen was. En dan kom je terug en binnen 10 minuten is alles weer koek en ei.”

Viola en ik moesten hierom lachen, en daarna vertelde Viola hortend en stotend haar verhaal. Monique was in eerste instantie geschokt, zoiets had ze niet van haar verwacht. Toen lachte ze en zei: “Ik kan dat wel begrijpen Viola, dat je dat in een opwelling gedaan hebt. Ik zou denk ik hetzelfde gedaan hebben. En eigenlijk heb ik het de laatste dagen al min of meer gedaan bij mijn huisgenotes, 2 keer zelfs. Maar bij mijn vriendinnen nog niet, dus ik zal op mijn tellen passen. Mag ik ze hier uitnodigen, dan kan hij de tuin ook weer doen, en misschien zelfs de drankjes en hapjes zo serveren.” Daarmee had ze de ban weer gebroken, niet voor de eerste keer al. Viola was die dag verder wel erg aanhankelijk, aangedaan als ze was.

Dit was onze eerste weekend samen en beide dames konden het wonderlijk wel met elkaar vinden. Dat was me al de dag daarvoor opgevallen, maar nu met ons drieën alleen werd dat nog meer duidelijk. Ze konden zo zussen van elkaar zijn, zelfde soort humor en smaak. Monique heeft ons die dag een beetje bijgepraat over haar familie. Zo kwamen we te weten dat zij de oudste was, en nog een jongere zus en broer had. Tussen ieder zat pakweg 2 jaar.

Plotseling zei Viola: “Zijn er bij jullie in huis nog wat kleine klusjes te doen? Je vader lijkt me niet de handigste.” Monique barstte in lachen uit: “Dat is nog zachtjes uitgedrukt, hij heeft echt 2 linkse handen maar wilt dat niet toegeven. Het is een echt een ramp als hij iets moet repareren maar hij is te eigenzinnig en gierig om iemands hulp in te roepen. Dit tot grote frustratie van mijn moeder. Hoezo vraag je dat eigenlijk.” “Nou” antwoordde Viola “Dan gaan we morgen wat vroeger naar je ouders. Dan neemt Ruud wel zijn gereedschapskist en werkkleding mee, en repareert hij het meest urgente. Ja toch Ruud, dan doe je toch voor je toekomstige schoonouders?”, zei ze met een venijn lachje. Monique keek eerst mij en vervolgens Viola aan en vroeg: “Wordt hier een grapje met mij uitgehaald? Ik heb toch geen Superman aan de haak geslagen?”

Viola keek me aan en zei: “Zie je, hoe je vrouwen voor je kunt winnen, als je maar een beetje handig bent. Zo kom je in een goed blaadje bij je schoonmoeder, daar staat de Sangria bij in het niets. En als je dan op de kop toe nog goed in bed bent ligt de wereld voor je open.” Nog altijd keek Monique ons aan, denkend dat wij haar in het ooitje namen. Dus stond Viola op en trok haar mee het huis in, en liet haar zien wat ik zoal gedaan had. Bij terugkomst keek Monique me met grote en lieve ogen aan. Ik zag haar een knipoog naar Viola geven toen ze zei: “Je bent wel van alle markten thuis zie ik zo. Maar we beiden hebben nu wel een kleine probleem, een kleine lekkage die niet op zich kan laten wachten om gerepareerd te worden.” Ze ging zitten met haar benen wijd, en zei: “kijk hier zo. En mijn vriendin heeft eenzelfde probleem. Zijn wij bij u aan het goede adres hiervoor?” Ik moest wel lachen om deze 2 geile vrouwen, die elke gelegenheid aangrepen om verwend te worden. Zoals ik al eerder zei, ze lagen elkaar wel.

Tijdens het avondeten kwam toch weer haar familie ter sprake. Monique wilde me waarschuwen voor haar vader, die toch niet zo makkelijk te overtuigen was als ik wellicht dacht. Ik lachte en zei: “Ik zou niet anders verwachten van hem. Ik ga ervan uit dat hij gisteren bij thuiskomst of anders vanochtend al navraag naar ons heeft laten doen. Als hij dat naar mij al niet eerder heeft laten doen. Zeg maar onze doopcel gelicht heeft, zeker die van mij. Je vader is een van de beroemdste aanklagers in ons land, en gezien zijn stijl heeft hij gegarandeerd een hoop mensen tegen zich in het harnas gejaagd, zeg maar vijanden gemaakt. Nu is dit hier gelukkig nog geen Italië, maar hij beschermd zijn familie. Dat is zijn angst en zwakke punt. Hij schermt jullie af wat ik niet meer dan logisch vind. Wellicht vanavond of anders morgenvroeg weet hij alles van ons. Kijk maar naar zijn ogen als we binnenkomen, dan weet je hoe het ervoor staat.”

Monique keek me met open mond aan terwijl Viola mij eerst verwonderd en daarna bevestigend knikkend aankeek. En tegen Monique zei: “Hij heeft 200% gelijk schat”. Monique: “Ik heb eigenlijk nooit zo naar hem gekeken, maar nu valt wel veel op zijn plek. Maar waarom heeft hij hier nooit met ons over gesproken?” Viola was mij voor: “Liefde en angst schat. Dat laatste wilde of kon hij niet laten zien aan jullie. Maar ga er maar vanuit dat hij daar elk moment van de dag mee rondloopt. Dat is met zijn beroep een ondraaglijke last.”

26. Brunchen.

Om precies 10.00 kwamen we op zondagochtend bij haar ouders aan. Monique’s vader was toen al de deur uit, omdat hij iets belangrijks moest doen op kantoor. Ik keek met een knipoog en lach op mijn gezicht naar hun beiden. Monique begreep het en was gelukkig niet meer teleurgesteld over de afwezigheid van haar vader.

Haar moeder en broer waren door haar op de hoogte gesteld van onze plannen om e.e.a. te repareren en samen met hun beiden liep ik even het lijstje af, van de kleinere tot grotere reparaties die moesten gebeuren, en ik verdeelde het werk tussen hem en mij. Haar vader had hem altijd verboden iets te doen zonder dat hij erbij was, mij maakte het weinig uit. Iedere hulp was welkom, zolang ik maar wist wat hij deed en of hij het goed was. Daarom voerde ik eerst een aantal kleine klusjes samen met hem uit, zodat ik wist wat ik aan hem had. Dat viel reuze mee dus kreeg hij wat kleinere klusjes en pakte ik de wat grotere aan. Alles liep geolied en net voor het middaguur hadden we de meest urgente zaken klaar. Schoonmoeder in haar sas, mijn toekomstige schoonbroer helemaal blij, nog niet te spreken over Monique. En Viola, die zat alleen maar te glunderen.

Afgesproken werd dat niemand iets tegen hem zou zeggen. Monique was sowieso dood nerveus, benieuwd als ze was of ik ‘goedgekeurd’ was door de recherche, geheime dienst of wat dan ook. En toen kwam hij aanrijden, en voordat hij de auto ook maar geparkeerd had stond zij al bij hem. Viola, net zo nieuwsgierig als ik, stond samen met mij het tafereel aan te kijken. We zagen haar vader met een stralende lach de auto uitstappen, Monique in zijn armen nemend en een kus geven, waarop zij lachend op mij afstormde en in mijn armen sprong. Haar familie stond dit verbaasd aan te kijken, waarop Monique e.e.a. uitlegde. En net zoals gisteren bij haar zag ik nu bij de anderen ook het kwartje vallen. En niet alleen dat, het leek wel of bij haar vader eindelijk een last van zijn schouders viel, nu iedereen het wist.

Daarop sleepte zijn zoon hem mee door het huis, hem wijzende op alle reparaties die hij en ik gedaan hadden. Ontspannen als zijn vader eindelijk was, prees hij hem voor het goede werk en zei blij te zijn om ook nog een handige schoonzoon in de familie te krijgen. Dat wij twee samen wel het huis op orde zouden krijgen. Blijer had hij zijn zoon niet kunnen krijgen, die natuurlijk direct met mij een lijstje wilde maken en het volgende weekend het liefst al wilde beginnen. Wat er niet in zat omdat ik Monique nu aan mijn familie wilde voorstellen. Om hem niet helemaal te teleurstellen kreeg hij een lijstje met wat kleine klusjes.

Op de terugweg naar huis hadden beide dames het hoogste woord. Monique was gewoon uitgelaten terwijl Viola zo tussen neus en lippen opmerkte: “Je hebt nu de hele familie voor je gewonnen. Ook haar jongere zus, want die zag hoe je haar broertje de ruimte gaf om dingen te doen, die hij nooit mocht van hun vader. En je kleineerde hem niet, wees hem niet op zijn fouten, liet hem juist zien hoe het anders kon met een nog beter resultaat. En je schoonmoeder was gewoon in haar sas, ze hoeft niet meer te zeuren bij hem als er iets gerepareerd worden moet, dan vraagt ze jou of Monique gewoon. Zo zie je wat kleine dingen kunnen bewerkstelligen.”

27. Viola’s aanbod.

Die avond wilde Viola mij even apart nemen voor een serieus gesprek, maar dat weigerde ik. Monique mocht er wat mij betrof gerust bij zijn, zei ik. Viola was op de hoogte van de afspraken die ik gemaakt had m.b.t. mijn studiebeurs. Namelijk dat ik voor elk jaar dat ik van hun bedrijf geld voor mijn studiebeurs ontving, ik 2 jaar als terugbetaling voor hun zou werken. Ik stond nu op het punt mijn derde studiejaar af te ronden, en lag ruimschoots voor op mijn schema. Zoals het eruit zag kon ik beide studies al redelijk snel kon afronden, al zou de rechten studie ietwat langer duren. Ik had geluk gehad, had meerdere vrijstellingen gekregen, onder andere voor mijn stages. En het materiaal voor beide afstudeerscripties had ik binnen handbereik bij die investeringsbank. Dat scheelde een enorme hoeveelheid tijd. Al met al verwachtte ik binnen een half jaar klaar te zijn, en kon dan al beginnen met werken.

Viola stelde voor dat zij al mijn schulden voor haar rekening zou nemen, daar hetgeen ik voor haar gedaan had, haar erg veel geld bespaard had. Veel meer dan zij zou hebben gekregen van mij als huurder. Nog niet te spreken, zei ze, wat ik voor haar op persoonlijk vlak betekend had in al deze jaren. Ik was blij verrast met haar aanbod, maar wees het resoluut af. Legde haar uit dat het in mijn kringen gebruikelijk was dat je zelf de verantwoordelijkheid nam om aangegane schulden terug te betalen. Een man staat voor zijn woord , zo keek mijn familie en omgeving hier tegen aan, en hun wilde ik niet teleurstellen. Zij hadden alles op zij gezet opdat ik überhaupt kon gaan studeren. Dat ik daarna mijn studie grotendeels zelf betaald had deed er niet toe, het ging om de intentie. Dus stelde ik het volgende voor: “Daar ik nog niets getekend heb voor het laatste studie jaar accepteer je aanbod graag. Maar alleen om de eerste reden, niet voor de tweede. Net zoals ik veel voor jou betekent heb, geldt dat ook andersom. Wat jij mij gegeven hebt en nog altijd geeft is niet in geld uit te drukken. Jij bent in deze jaren veel voor mij gaan betekenen, bent deel van mijn leven geworden. Voel je je tekort gedaan, verwaarloosd misschien, zeg me dat dan gewoon, nu en ook later. En wat mij betreft blijf je voor altijd bij ons wonen, ook als Monique en ik getrouwd zijn. Dan kopen we gewoon een groter huis. Maar dat speelt pas over een paar jaar, waarschijnlijk heb jij dan al een andere levensgezel.”

Hierop barstte Viola voor de zoveelste keer deze dag in huilen uit. Voordat ik ook maar iets kon doen had Monique Viola al in haar armen. Viola duwde haar zachtjes weg en zei: “Hij heeft mij zojuist het mooiste gezegd wat iemand ook maar kon zeggen, schat. Jullie zijn prachtige mensen, jullie beiden.” En toen: “Dan stort ik de rest van het geld gewoon in jouw fonds, of je nu hoog of laag springt maakt me niets uit. Koop er maar aandelen voor.”

Nu viel Monique weer stil en vroeg: “Wat heb je me allemaal nog meer niet verteld. Dat van dat contract is toch gewone pure uitbuiting door die mensen, laat mijn vader daar eens naar kijken, die kan er zeker iets aan doen.” En toen verbaasd: “Doe je echt in deze 3,5 jaar die 2 studies, naast je werk voor die bank, die klusjes voor Viola terwijl je ook nog eens haar privé secretaris bent. Slaap je wel eens, en heb je dan wel tijd voor ons? En wat moet je in godsname met aandelen?” Dan tegen Viola: “Ja, jij bent ten alle tijde welkom bij ons, laat daar geen twijfel over bestaan. Je zou ons boos maken als je ergens anders op je eentje durft te gaan wonen.”

Ik begreep haar ergernis wel een beetje, aan de andere kant was onze relatie deze laatste paar dagen ook in een versnelling terecht gekomen. Tot nu toe waren elkaar alleen een beetje aan het verkennen geweest, was er zelfs tot voor 3 dagen terug van seks nog geen sprake geweest, en kijk nu eens wat er sinds afgelopen donderdag allemaal gebeurd was. Gelukkig sprong Viola voor me in de bres en bracht hetzelfde op tafel. En vulde aan dat dat aandelenfonds een idee van haar was geweest, dat ik in praktijk gebracht had. Mijn familieachtergrond kende ze al een beetje, dus daar besteedden we weinig tijd aan, alleen dat ik mijn verplichtingen zou nakomen. Na afloop van mijn ‘diensttijd’ bij hun, en hopelijk met voldoende kennis van hoe het bedrijf gerund werd en functioneerde, zouden we verder zien. Dan hadden we al een aardig pakket aandelen in handen, en konden zo invloed uitoefenen, macht krijgen. Dat was Viola’s en mijn plan voor de langere duur, zo vertelden we haar.

Ze zat ons beiden met verbazing aan te kijken, en kon uiteindelijk alleen maar zeggen: “Jullie zijn een apart stel samen. Ik ben wel met de neus in de boter gevallen zo te horen. Jullie maken het wel spannend samen.”

28. Onverwachte nasleep van onze wilde nacht.

Hoe zou je Utrecht het best kunnen omschrijven in die eind jaren zestig. Vergeleken met nu was het een rustige, misschien zelfs saaie stad. Nauwelijks restaurants, cafés. Bars moest je met een vergrootglas zoeken. Voor studenten speelde het leven zich grotendeels op verenigingsniveau af.

Zoals ik al gezegd had, heb ik weinig van het studentenleven opgepikt. Naast studie en werk, had Viola die jaren mijn volle aandacht. En had ik ook weinig behoefte aan ander vertier. Alleen als Viviane mij nodig had zocht ik wel eens een cafe op, ver buiten het centrum. Ik kende er eentje in die arbeiderswijk waar ik de eerste maanden gewoond had. Zwaar beneden het niveau van haar, maar zoals men zegt arbeidersvolk herkent elkaar. En ondanks mijn later nette kleren ondervond ik hier geen problemen, liet men ons met rust.

Van de universiteit kende ik eigenlijk alleen de collegezalen, bibliotheek en werkkamers van mijn professoren. De enige keer in al die jaren dat ik een studentenhuis van binnen gezien heb, is die avond en nacht met Monique geweest. Voor mijn gevoel was ik gewoon een buitenbeentje, had geen vrienden of bekenden in de stad. Het was studeren, werken en Viola. Niemand van mijn medestudenten had interesse in mij, en dat deed me ook weinig.

Tot die nacht met Monique en de bijeenkomst de dag erna. Schijnbaar had ik de aandacht getrokken van de vrouwelijk studenten, in ieder geval die van haar studentenvereniging. In eerste instantie was er wat meer geroezemoes in het gebouw waar ik mijn college of werkgroepen had. Ik was er weinig mee bezig, maar werd voor het eerst door medestudenten aangekeken en aangesproken betreffende de geruchten die de ronde gingen. En vond soms zelfs een briefje met naam en telefoonnummer tussen mijn dictaten. Ik liet ze aan Monique en Viola zien, en we moesten er om lachen.

Monique was in het begin even jaloers, maar dat ging snel voorbij. Ze had zich ook uitgeschreven bij haar vereniging, niet alleen vanwege dat incident meer nog omdat ze het naar haar zin had bij ons in huis. Wel besprak ze, zo heeft ze me naderhand verteld, met een aantal nieuwsgierige studievriendinnen soms haar seksuele ervaringen, met name de diverse standjes. En een enkele keer werd ze wat meer lastig gevallen door haar mannelijke medestudenten, maar nadat ik haar een paar keer opgehaald had, was dat ook snel voorbij.

De enige die me echt probeerde uit te vragen, zelfs jaloers overkwam op mij, was Viviane. Die was, als lid zijnde van die studentenvereniging, volledig op de hoogte van wat er zich afgespeeld had op die bijeenkomst, en later ook over die nacht in haar oude studentenkamer. In eerste instantie had ze niet direct de relatie tussen beide gebeurtenissen gelegd, dat deed ze pas een week of 2 later. Toen wilde ze alles weten over haar, over mijn relatie met de freule etc. Maar nooit, echt nooit was bij haar het kwartje gevallen dat het wellicht over haar familie en hun houding ging. Van enig schuldbesef of nederigheid was bij haar sowieso nooit sprake geweest. Waarschijnlijk voortkomend uit dat superioriteitsgevoel. Zij wilde bij hoog en laag op bezoek komen bij ons, stond zelfs een keer voor de deur, waar zij netjes en hooghartig door Viola werd afgeserveerd. Die genoot daar wel van, zo een tussendoortje.

29. Spannende verrassing.

Ons studiejaar was inmiddels afgelopen en zoals gebruikelijk werkte ik in de zomermaanden bij de bank. Deze lag in dezelfde straat of beter laan als Viola’s woning maar dan aan de andere kant, een kleine 100 meter verder en gevestigd in 2 klassieke alleenstaande herenhuizen. Monique ging dit jaar voor het eerst niet mee met haar ouders op vakantie. Had besloten bij ons in Utrecht te blijven en tijdelijk vakantiewerk in een dierenasiel gevonden, iets dat goed aansloot op haar studie. Dat deed ze 4 dagen per week, de andere dag was ze regelmatig op stap met Viola. Ergens een terrasje opzoeken, shoppen etc. Zo waren ze ook een keer naar Amsterdam geweest, de Bijenkorf zeiden ze tegen mij. Maar daar was het dus niet bij gebleven, want die avond hielden ze zich voor het eerst niet aan de kleding voorschriften. Ik was al thuis toen ze vrolijk lachend van hun uitstapje terugkwamen en riepen dat ze zich gingen omkleden en ik alvast een glas wijn voor hun kon inschenken.

En wat toen even later het terras op geparadeerd kwam ontnam mij alle adem.