Gelukkig speelt Eline het spelletje mee, ze is zelfs overtuigend in haar verhaal. Yvon weet me, zij het met grote tegenzin, te overtuigen de nacht in een hotel door te brengen. "Mijn excuses Lisa, het was een fabeltje voor de pers, een plannetje om je weer terug te krijgen, niet aardig van me, maar laten we even een time out nemen. Ik bied jou en Eline een overnachting aan in het beste hotel van Londen. Xan, Sylvia en ik logeren daar ook. Morgen ontbijten we samen en dan vliegen we terug naar Nederland. Onderweg kunnen we nog eens rustig praten over de toekomst en als jij voortaan bij Eline wil blijven, moet jij dat weten. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen“, ze is overtuigend en we doen het ook. Ik heb al gelijk een idee, een idee om hun terug te pakken, Yvon was zo gemeen te liegen, Xandra is zo oneerlijk, ze wil mijn leven bepalen. Op de kamer gooi ik mijn kleren uit, ik heb het al een paar dagen aan, mijn slip was ik met zeep van het hotel, mijn kleren laat ik door het hotel wassen.

Naakt ga ik op bed liggen. “Kom snel!”, zeg Ik. Eline komt bij me. d:”oooh Eline wat ben je mooi, oooh ooowh jaaa, oooh nee nee, stil nee oooh jaaa ooowh jaaa wat oooh jaaa oooh ga door gaaa. Jaaa jaaa sneller sneller ja iii kkk kkkooommm jaaa”, zo gaan we door, zeker een uur lang, ondertussen drink ik af en toe wat wijn, Eline speelt het spelletje weer gewoon mee. Ze kreunt net zo luid en we hebben dikke lol. Ik weet zeker dat Xandra en Yvon, zij slapen direct naast onze kamer en naast de kamer van Yvon slaapt Sylvia. Zij baalde dat Xandra de kamer rechts van ons nam, zo kan zij niet stiekem via de binnendeur bij Xandra naar binnen sluipen. Het is al laat als we beginnen na te denken over slapen. “Ik slaap wel op de bank”, fluistert Eline. “Ben je gek of zo? Slaap gewoon in bed! Ik ben niet bang voor jou hoor. Kom!”, klop ik op het bed. Ze doet haar broek en shirt uit en kruipt naast me in bed. “Wat is dat voor litteken?”, vraag ik zachtjes. “Ooh dat? Ja ik ben ooit overvallen toen ik met een touring car terug kwam, ik had een dikke fooi gekregen, een lief meisje lag op de weg, ik stap uit en het bleek een overval, ze hebben mijn fooi, ik denk zeker 300,00 euro gestolen. Daarna ben ik op zelfverdediging gegaan. Want ik probeerde hun tegen te houden, maar zij staken drie keer in mijn zij en één keer in mijn been.”, zegt ze zacht, ze streelt wat door mijn haar. Ik ga op haar buik liggen. Mijn hoofd half op haar borst. Ze heeft mooie stevige borsten, ik hoor haar hartslag. Als ik mijn arm om haar heen sla en haar buik even zoen hoor ik haar hartslag versnellen. “Je bent lief, vind je het erg als ik zo lig? Val jij trouwens op vrouwen? Als je dit niet leuk vind moet je het zeggen hoor, ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt.”, zeg ik. “Nee hoor, ik val op mannen, niet….op vrouwen.”, zegt Eline, maar ik merk een aarzeling. En als ze naast me ligt laat ik mijn hand iets lager glijden, naar haar kruis, als ik dichter bij haar kruis kom merk ik dat ze zwaarder begint te ademen, maar ook dat haar hart sneller begint te slaan.

Het hotel wat Yvon heeft verzorgd is niet anders dan verwacht super de luxe.

Het enige probleem is dat ik moederziel alleen op een prachtige kamer zit zonder vrouw. Zonder Xandra zonder Yvon. Yvon heeft zonder veel omwegen duidelijk verteld dat het lekker was met mij die ene nacht en sluit niet uit dat ze mij vaker wil maar alleen voor, nou ja, alleen voor sex. Stomende sex.

Ik weet zelf ook wel dat ik een sletje ben en steek dat zeker niet onder stoelen of banken en laat het ook misschien iets teveel zien in mijn kleding.
Zo ben ik nu eenmaal.

Xandra is altijd grkleed in zwarte leggings en superstrakke topjes truitjes en kan direct in actie komen als het nodig is. Oh god als ik aan haar billen denk dan stroomt mijn grotje al.

Nu is Eline ineens de favoriet van Lisa. Die jongedsme moest eens goed bij gepoetst worden. Yvon deed het al een beetje en erg netjes naar mijn mening. Te netjes. Maar ja. Het is ook geen lief poesje en als haar klauwen uitstaan dan kan je maar beter opletten. De dagen dat ik met haar werkte merkte ik dat wel.

Maar ja nu zit ik hier. Geen vrouw. Geen Xandra. Geen geile Yvon. God wat is zij een hete tante, alleen is ze smoorverliefd op Lisa, net als Xandra, nog steeds. Helaas.

Ik heb bij Yvon voorzichtig gepolst dat Xandra wel weer terug mag komen als ze wil. Yvon geeft meer om mensen als je zou denken en is, als ze haarzelf echt is, een hele lieve vrouw, die je alles geeft.
Mijn slipje loopt al weer vol wanneer ik denk aan onze nacht.

Wanneer ik bijna indut wordt er ineens op de deur geklopt. Tis geen Sinterklaas, droom ik half.

Ik strompel half slaapdronken naar de deur en open deze, in enkel mijn slipje en topje wat nauwelijks mijn wulpse vormen kan bedekken.

Jij???

Als ik wakker wordt ligt Lisa nog heerlijk te dromen, haar hand kwam gevaarlijk dichtbij mijn kutje. En hoewel ik dolgraag met haar zou vrijen, wat hemels zou zijn, weerhoudt mijn innerlijke mij daarvan. Een klote relatie, waar Laura me uit redde wil ik niet nog eens mee maken. Die Xandra, die boezemt me angst in, ik heb de zevende Dan, of ook wel zwarte band van Yoshinkan Aikido. Loodzwaar. Maar het heeft me meer dan eens gered. Maar die Xandra, daar leg ik me niet graag mee aan. Ik heb goed geluisterd naar Lisa, ze is gekwetst, diep gekwetst. Xandra bedoeld het goed, ze is beschermend en kennelijk te beschermend. Xandra probeert uit alle macht een bescherm cirkel rond Lisa te leggen, zodat ze zelf rust heeft als ze haar alleen laat. Maar Lisa zit in de leeftijd dat ze denkt alles aan te kunnen, eerlijk is eerlijk, het is een dametje die haar mannetje echt wel staat, maar de gevaren ziet ze niet, soms is ze zelfs naïef, of ze kan mensen perfect lezen, zonder morren en bedenkingen ging ze ook met mij mee, terwijl ze mij niet of nauwelijks kende.

Dan de hopeloos op Lisa verliefde stoere en rijke jetset lady, ze vindt het heerlijk vrouwen in de watten te leggen, maar dat is juist wat Lisa niet wil, ze wil op eigen benen staan, als iemand haar het hof maakt geniet ze, maar het is een meid van stamppot, MacDonalds, geen dame voor Librije en dat soort zaken, geen kaviaar en champagne, maar cola, vaak zero, en MacChicken met friet, en Netflix in plaats van opera. Ze is niet opgegroeid met decadente zaken, maar met aardappelen en spinazie.

Stilletjes kleedt ik me aan, sluip naar buiten, uit de kamer van Sylvia zie ik een schim komen, ik kan niet herkennen wie het is. Ja, die is er ook nog. Je kunt zeggen wat je wilt, ze is een doorzetter, ze blijft jagen op één van de dames, maar ik ken al langer verliefde dames, ze jaagt op de oudere, maar als je goed let op de kleine dringends ze niet alleen gek op de dames, maar ook een beetje jaloers, je ziet dat ze ook het bed wil delen met Lisa. Geen wonder dat die meid er gek van wordt, dan ken ik die Yoko nog geen eens. De deur van de kamer van Xandra gaat open. Als blikken konden doden zat ik hier nu niet meer. Ze heeft een humeur als een oorwurm. Waar ben ik in godsnaam in terechtgekomen. “Morning, a wonder you are awake already, I thought you would be sleeping al day after last night.”, zegt ze cynisch. Wat Lisa probeerde te bereiken weet ik niet, maar duidelijk is wel dat zeeen gevoelige snaar heeft geraakt bij Xandra. Ze klopt op de deur van Yvon. “Moet je nou weer!”, is de eerste reactie. Als de deur opengaat komt er een vrouw uit, met diepe groeven en wallen onder haar ogen, duidelijk is er weinig geslapen, wel veel gehuild. De deur staat een stukje open en kennelijk is er behoorlijk gegooid met kussens en minder breekbare spullen. Als ik Xandra beteer zie is daar ook sprake van wallen en rode ogen, ook zij heeft duidelijk gehuild. Ik denk dat onze dametje haar punt duidelijk heeft gemaakt. “Morgen lieve vrouw to be!”, hoor ik plots achter me, ik draai me om en een naakte Lisa springt in mijn armen en begint me wild te zoenen. Sylvia komt op dat moment ook naar buiten. “Fuck! Alweer!”, moppert ze. In tegenstelling tot Xandra en Yvon is zij wel opgewekt en gezien haar haar, twee kleuren lippenstift op haar gezicht is zij afgelopen nacht niet alleen geweest en het waren niet Yvon en Xandra. Yvon draagt altijd bloedrode lippenstift, Chanel Rouge rencontre, een dame die ik reed in mijn korte tijd als privé chauffeur droeg dezelfde kostbare lippenstift. Xandra is altijd au naturel. Dus het is iemand. “Gaan jullie maar vast ontbijten, wij ontbijten hihihihihi nog even op bed!”, lacht Lisa. Ze sleurt me mee. “Ooooh schat kun je niet wachten….oooh ja, de vloer hebben we nog niet gehad vannacht jaaa jaaa”, schreeuwt ze terwijl ze naar de minibar loopt en cola pakt, ze laat een fles zien, die ze me aanbiedt. Deze dame gooit er nog een schepje bovenop. Op de gang hoor ik gemopper en Xandra het hardst. “I kick in the door and slap that childish ass of hees! She is just provocation us! Shownieuws she can get anyone she wants!”, “Ja, maar hebben we dat niet een beetje te danken aan ons zelf?”, zegt Yvon:”En jij bent gewoon jaloers, je wilt haar niet slaan, je wilt zelf die sex die Eline nu mag genieten.”, “look who’s talking!”, zegt Xandra. Dan horen we de lift. Als we de lift niet meer horen begint Lisa te lachen.

Als ik uit de kamer kom zie ik een vrouw die mij niet wil aankijken maar wel gezien heeft. Eline. Die trut heeft de hele nacht met Lisa op één kamer geslapen. Alleen niet de hele nacht. Lisa kwam midden in de nacht gefrustreerd naar mij toe. Vertelde openlijk hoe ze Yvon en Xandra de loef af wilde steken door een wilde sexnacht met veel gekreun en neporgasmes. Ondanks dat wilde ze eigenlijk wel en kwam haar hart luchten bij mij.

Ze weet het allemaal niet meer wat ze nu eigenlijk wil, wat ik wel begrijp. Ik vertelde dat ik smoorverliefd was op Xandra en het nu van haar kant moet komen maar zie dat nog niet gebeuren. Ook vertelde ik over mijn wilde sexnacht met Yvon. En hoe verliefd zij nog steeds op haar is. Lisa kroop steeds dichter tegen me aan en kuste mij vol op de mond. Verslond mijn tong en dwong bijna hongerig mijn vingers en hoofd naar haar grotje. 3 geile hete orgasmes later, ging ik eerst uit mijn kamer om te kijken of de kust veilig was. Niet dus. Haar geheim veilig bij mij

Na een tijdje een show op leren gaan we naar beneden. “Wat heb ik een honger! Ik kan we, een heel brood op!”, zeg ik. “Why don’t you do it, it seems you do all you want anyway!”, zegt Xandra boos. “Nou en! Beter dan dat jullie bepalen wat ik eet, drink, doe. Zoals slapen met Sylvia, na Eline!”, Eline verslikt zich in haar koffie. “Laat mij er even buiten!”, zegt ze geschokt. Xandra heeft zich nu niet meer onder controle, ze staat op, loopt naar Sylvia en geeft haar een harde linkse. “Vuile bitch!”, zegt ze en loopt weg, Sylvia met een.oedneus achterlatend, dan staat Yvon op:”Lisa! Trut!”, ze rent achter Xandra aan. Eline staat ook op. :”dat was meer dan onhandig meid, ik snap je maar dit was ech5 niet de juiste manier, je hebt mensen gebruikt, maar ook misbruikt en diep gekwetst. Echt heel diep, ik keur hun gedrag niet goed, maar ze waren gedaan met de juiste bedoelingen, jij zag het anders en dat mag, maar jouw reactie….sorry meid, maar dat was niet goed!”, Sylvia heeft een theedoek en loopt ook weg, de mensen in de eetzaal kijken allemaal naar mij.

Ik pak een glas sinaasappelsap, toast en ei, maar krijg geen hap door mijn keel. “Wat heb ik gedaan, ik wilde hun een lesje leren, misschien, nee ik ben ZEKER te ver gegaan. Stilletjes sluip ik naar onze kamer, ik hoor Xandra woedend schelden en slaan tegen de muur, Yvon sust haar een beetje, Eline praat alles wat ik deed goed. Ik sluip stiekem naar de kamer en pak mijn spullen, ze zullen me niet meer willen zien of spreken. Als ik alles heb zie ik een vrouw de trap opkomen, YOKO! Ze loopt naar de kamer van Sylvia. Ik sluip erheen. “High! Everything went Well? She will not be together with Xandra or Yvon?”, vraagt Yoko. “Nope! I made sure of that! I slept with her, so they have her now! How are you?”, vraagt Sylvia, ze legt uit hoe ze aan een bloedneus komt. “Being vice president Will compensate that, alone with the 100 k. Thanx!”, zegt Yoko:”now only dumping the whores. Get rid of them, i never want to cross them again. You get 100 k each.”, zegt Yoko. Ik glip naar de deur van Yvon, ik klop, “wie is dat?”, vraagt Yvon. Ik wil antwoord geven, maar besluit toch te verdwijnen, ze zullen me nooit geloven. Ik moet Yoko tegenhouden. Maar hoe?

Lisa flapt er alles uit op exact het juiste moment. In het bijzijn van iedereen in de eetzaal verkondigt ze dat ze en met Eline heeft geslapen en met mij. Het was ook helemaal niet verkeerd en voel mijn kutje nog tintelen.

Wat ik niet verwacht had maar wel gehoopt is dat Xandra haar zelfbeheersing verliest en mij een bloedneus slaat. Ik ben al lang blij dat ze niet verder ging want ze was bloedlink.

Lisa wordt nog even goed de les gelezen door Yvon en Eline waarnaar ik de aftocht blaas. Plan gelukt. Mij rest enkel nog dat Yoko haar woord houd en met mij mee terug naar Japan gaat. Yuki haar moeder is de grote strateeg achter dit complot. Papa is enkel een marionet. En mama geilt op mij gelukkig.

Terug op mijn kamer komt Yoko al snel om te vragen of alles gelukt is. Een top functie, met meer dan voldoende geld en macht, om het bedrijf van Yvon vleugellam te maken. In ieder geval in het oosten. “Now you have to dump these whores”. Ik slik dat had ik niet verwacht of zien aankomen. Ik wil ver gaan maar zo ver als dit?

Er is nog een andere mogelijkheid. Als Yvon mij benoemd tot haar opvolgster, zwart op wit uiteraard dan vang ik twee vliegen in één klap. Yoko en Lisa terug naar Japan en Yuki de bazin van Europa, de VS en het Oosten. Als Yvon wil, mag ze directrice blijven spelen en met mij in bed kruipen. Ze is een lekker geil sexbeest wat ik nooit verwacht had. Maar hoe haal ik haar over?

Ik vraag mij af of ze over Lisa heen is. Eerst moet Xandra weg zijn. Iris kan vast helpen om haar uit dat hotel te krijgen en begin te bellen.

Even later zie ik een woeste Xandra vertrekken. De kust is vrij en ga naar Yvon toe.

Met nog steeds de theedoek in de aanslag incl wat bloed klop ik aan en wordt met open armen ontvangen.

Soms voel ik me net een kleuterleidster van een chaotisch kleuterklasje. Onderling gekibbel, seks (nou ja, dat zal je niet zo snel bij kleuters aantreffen) en voortdurend verdwijnen er mensen. Nu is Lisa weer zoek. Ik krijg er een punthoofd van. Dan wordt Xandra gebeld door Iris Doubleday, ze is nodig in Scandinavië voor haar Europese tour. Ik zit in mijn kamer en probeer een knetterende hoofdpijn de baas te worden. Dan wordt er op de deur geklopt. Wie nou weer? "Ik ben het, Sylvia..." Nou ja, een beetje seks is best lekker, misschien wel omdat het meer lust dan liefde is. Ik open de deur en Sylvia komt binnen. "Nee, geen spoor..." zegt ze als ik informeer naar Lisa. Sylvia begint zich uit te kleden, en begint daarna aan mijn jurkje te trekken. Wat lusteloos doe ik mee, ik mis Lisa. Maar Sylvia weet op de juiste knoppen te drukken en al snel liggen we uitgebreid te vrijen. Ze kan heerlijk beffen en we liggen heel lang in een intens standje 69 waarbij we allebei meervoudige orgasmes krijgen. Uitgeput liggen we op het bed en Sylvia streelt mijn borsten. "Ik zei toch dat ik een oplossing heb voor het probleem met Azië," zegt ze ineens.

Ongeïnteresseerd kijk ik haar aan. Oh ja, Azië, de samenwerking met Yamamoto. "Weet je Yvon. die Yamamoto zit helemaal onder de plak bij Yuki. zijn vrouw. Ze lijkt zo'n breekbaar gehoorzaam vrouwtje, maar zij leidt eigenlijk het concern. Maar in zo'n macholand als Japan kan dat eigenlijk niet. Vandaar dat Yamamoto schijnbaar de baas is." Ik kijk haar ongelovig aan. Wat is dit nu weer? "Ik heb contact met Yuki," zegt Sylvia geheimzinnig. Ze is eigenlijk net zo lesbisch als haar dochter en verliefd op mij. Yuki wil dat haar dochter en Lisa terug komen naar Japan en daar de Azië campagne gaan leiden. Jij moet in Nederland blijven en Europa en de VS regelen, maar als onderdirecteur van Yuki." "Waarom?" zeg ik. "Omdat Yamamoto Agencies tien keer zoveel waard is als jouw agentschap en veel invloedrijker. De jeugd in Korea, China, Japan en India wordt steeds rijker en popmuziek is daar nog populairder dan hier." Ik knik, dat is bekend. "Maar waarom geen partners?" "Dat was een idee van de oude Yamamoto," zegt Sylvia, "die was bang voor een overname. Maar Yuki is veel slimmer. Ze ziet grote mogelijkheden voor haar dochter in Azië, maar die komt alleen naar Japan als Lisa ook mee gaat... en er is nog iets, je moet mij als je opvolgster benoemen. Ik heb bewezen dat ik ons bedrijf kan leiden. Voorlopig moet jij directrice blijven en word ik je minnares..."

Mijn mond valt open. Dit noemen ze vijandelijke overname. Yuki is inderdaad een stuk slimmer dan haar man. Yoko en Lisa vormen een onoverwinnelijk stel dat de Aziatische markt binnen enkele maanden zal veroveren en als ik die twee kwijt ben, rest me niet veel meer dan inderdaad mijn eigen bedrijfje leiden en profiteren van de winst van Yamamoto Agency. Maar dan realiseer ik me dat Lisa nog niet is gevonden. "En waar is Lisa? En waar is Yoko?" zeg ik. Sylvia schrikt. "Een kwestie van weken, Yuki heeft een uitgelezen netwerk detectives op die twee gezet, nee, die zitten binnen enkele weken in Japan, goedschiks of kwaadschiks..." Ik sta op. "Er uit!" zeg ik tegen Sylvia, "donder op! Ik eet nog liever droog brood dan dat ik met Yuki ga samenwerken en jij bent ontslagen..." Ik duw Sylvia de gang op en gooi haar jurkje en ondergoed achter haar aan. Dan realiseer ik me dat ik de hulp van Xandra nodig heb. Ik bel haar. "Ja, wat moet je nou weer?" hoor ik. Ik vertel Xan het verhaal en ze zegt, "wacht aub. ik stel Iris op de hoogte en kom dan naar je toe.Samen zullen we die Japanse mafia een toontje later laten zingen, maar eerst moeten we Lisa vinden."

Geen Yvon, geen Xandra, geen Eline…..ik voel me eenzaam, van Laura heb ik nog ongeveer € 18,00 over. Het cadeau, een knuffel met de naam Lisa die ik voor Eline had gekocht kostte best veel. Zonde van het geld, want ik denk dat die knuffel zodra ze hem vindt in de prullenbak belandt. Terecht. Ik heb er echt een hele grote puinhoop van gemaakt, ze zullen me nooit geloven als ik vertel wat ik heb gehoord aan de deur. Zullen zeggen dat ik lieg. Iris Doubleday start een groot concert reeks, aftrap in Kopenhagen! Maar ze heeft een prijs ter beschikking in samenwerking met haar Agency By Yvon loven ze een grote prijs uit, hoe je die kunt winnen blijf kijken en luister naar alle grote stations!, hoor ik bij de Mac waar ik een hamburger koop. Ik moet echt heel zuinig doen. Ik zie mensen weglopen, hun beker met drinken staat nog op de tafel. Ik kijk om me heen, niemand te zien, ik sluip er heen, de beker is nog halfvol. Snel pak ik een ander rietje en drink het snel op. Zo, de eerste maaltijd gered. Als ik wegloop hoor ik de prijsvraag, misschien kan ik meedoen, afhankelijk van de prijs. De prijsvraag is simpel, maar niet zo simpel om op te lossen. Het is een beetje het jachtseizoen, op alle websites van alle tv zenders en grote radiozenders, dus natuurlijk ook bij ons, Radio538, staat een foto van een, mag ik het zeggen, ik zeg het gewoon, hele leuke knappe jongedame, zij is degene die je moet vinden, vindt je haar en is By Yvon medewerker Xandra, klopt dat,ja Xandra er als jager snel genoeg en vangt ze haar, dan krijg je, serieus! Dit is echt een grote prijs, ja het muziek mag wel even harder, ja ja, drie weken, geheel verzorgd, als crewmember mee met……..jaaa Iris Doubleday!. Xandra? Nee dat kan niet! En zoeken iemand? Nee, nee, nee, nee, nee, dat kunnen ze echt niet maken! Nee, nee, nee, nee, als ze dat doen ben ik echt echt echt in de problemen! Ik loop naar een jongen, denk een jaar of 25, ik zie dat hij een telefoon heeft. Ik druk hem op zijn stoel en pak zijn telefoon:”wat the…”, ik onderbreek hem gelijk:”sttt, je krijgt hem zo terug!”, ik open het internet en zoek…”nou ja zeg! He..”, ik kijk hem aan. “Zei ik niet sttt, wees dan ook stil!”, oo de site staan denk ik wel vijftien foto’s van mij. “Waarom?”, vraag ik hard op. De jongen kijkt me aan, zijn vriendin komt net weer terug. “Volg me en ik doe je wat!”, snel denk ik na. “Nou, morgen dan? Zelfde plek? Super lieverd!”, zeg ik luid en duidelijk en geef de jongen een zoen, de meid was sowieso veel te knap voor hem, voor ik bij de deur ben brandt de ruzie alin alle hevigheid los. Ik heb nu kans een voorsprong te pakken. “Wat hebben die twee, misschien wel drie nu weer bedacht? Nu ben ik gejaagd wild! Iedereen zoekt nu naar me. Overal waar ik loop en een tv te zien is zie ik de actie van Iris. Er is maar één mogelijkheid, ik moet maken dat ik weg kom, ik moet naar…..ja waarheen? Overal waar ik loop loop ik kans te worden gejaagd.

Ik loop langs een hotel. “Excusez-moi, je suis de France, je m'appelle Lisa, puis-je vous appeler ? Je dois appeler ma mère, mon fils est malade et je n'ai pas de téléphone portable avec moi.”, de baliemedewerker wijst de telefoon aan. “ appuyez d'abord sur un zéro”, zegt de man. “Merci”, zeg ik en draai het nummer. “Wie is dit?”, zegt Xandra als ze opneemt. “Volg me niet! Stop die actie!”, zeg ik boos. “Je loopt gevaar! Daarom doen we dit!”, zegt Xandra, ik hoor angst in haar stem. “ ja ja, dat zal, jullie lopen gevaar niet ik, maar als ik vertel wat ik hoorde geloven jullie me toch niet, jullie geloven me nooit weer, ik heb alles verprutst, maar pas op voor Sylvia en Yoko, zij willen jullie kwijt! Heel veel geluk en liefde in jullie leven.”, snel hang ik op. “Merci, qu'est-ce que je te dois ?“, de man schudt zijn hoofd:” rien, de la maison, passe une bonne journée”, lacht hij. “Merci, merci, merci”, zeg ik en geef hem een kus. Een lieve oudere man.

Dan kijk ik, oké richting Duitsland, richting België, richting Luxemburg. Wat gaan we doen?

Iris Doubleday was niet blij. En dat is zacht uitgedrukt. Ze werd zelfs kwaad. "You are my chief body guard!" schreeuwt ze, "Lisa is gone and now you are leaving me as well..." "I quit," zeg ik kortaf. Ik laat Iris Doubleday, haar geld en het lucratieve baantje zitten en hou een taxi aan. Niet veel later vlieg ik naar Heathrow. Yvon staat me op te wachten. Onze begroeting is koel, we zijn nog niet verzoend, we hebben alleen een gemeenschappelijk doel, Lisa vinden. In de taxi naar het hotel vertelt Yvon alles over het complot van Sylvia. Yoko en Yuki. Ik luister met toenemende verbijstering. Dat had ik niet achter Sylvia gezocht. En ik maar denken dat ze gek op mij was terwijl ze in werkelijkheid uit was op een coup in Agengy by Yvon. Ik vertel dat ik ontslag heb genomen bij Iris Doubleday. "Wil je bij mij terug?" vraagt Yvon. Ik knik. "Graag...we praten nog wel over de details, maar eerst Lisa..." "Ja," zegt Yvon, "ik heb een ideetje."

In het hotel vertelt ze over. Ze wil een prijsvraag uitschrijven in samenwerking met Radio 538 en Iris Doubleday. Die belt ze en als ze klaar is, kijkt ze me aan. "Nou die is niet erg blij met jou..." Ik knik. "Klopt, ik was nogal kort van stof en ze is nu mij en Lisa kwijt, maar ze wil toch helpen?" "Ja," zegt Yvon, "maar alleen als we Lisa eerlijk laten kiezen als we haar gevonden hebben, wat ze wil doen. Met jou verder of met mij, of ze bij Doubleday wil werken, naar school terug of toch weer bij mij." "Lijkt me prima," zeg ik. De actie wordt gelijk over de radio uitgezonden en via de socials. Ik ben de jager, al bevalt me dat niet erg. Lisa kan dat wel eens verkeerd opvatten. Aanvankelijk komt er allerlei onzin binnen, Lisa is gezien in vrijwel elke plaats in Nederland, Engeland, België of Duitsland. Maar geen enkel gesprek levert een aanwijzing op. Dan ineens krijgen we een belletje van radio 538. Een jong stelletje heeft Lisa gezien in een MacDonald in Wallonië, het Franstalig deel van België. We besluiten er heen te gaan met een privéjet. Op het laatste moment gaat Eline ook mee. Ze zegt dat ze dat deel van België goed kent. Ik vind het maar niks, Eline is duidelijk nu al de vierde concurrente die dingt naar de hand van Lisa.

We landen in Brussel en stappen over op een helicopter die ons brengt naar Saint Marie du Roches, een dorpje in de Waalse Ardennen. "Hoe is ze hier in godsnaam gekomen?" vraagt Eline. Ik haal mijn schouders op. We komen bij de MacDonalds en ik ondervraag het stelletje. Ze beschrijven Lisa perfect en ze bekeek op de telefoon van de jongen, de site met allerlei foto's van Lisa. Alles wordt nog eens extra bevestigd door een oudere man achter een hotelreceptie. Hij beschrijft het gesprek dat Lisa met mij voerde. Hij is Waals, maar spreekt ook Vlaams en kon zo het gesprek volgen. De vertegenwoordiger van 538 mag nu uitzoeken wie de prijs krijgt, het stelletje of de receptionist of misschien allebei... Yvon huurt een auto en we volgen de weg die Lisa volgend de oudere man nam. Maar na een tijdje zeg ik. "Volgens mij is ze hier niet heen gegaan..." Yvon zucht. "je kon wel eens gelijk hebben." "Wacht," zegt Eline, "ik weet wat. Even terug is een truckerscafé, misschien is ze daar geweest." Even later rijden we terug.

“Waar zijn die sletten?”, vraag ik aan Sylvia die huilt. “Ooh die zijn op zoek…..naar….”, fluistert ze. “Wat? Spreek toch wat duidelijker mens!”, reageer ik geïrriteerd. “Lisa”, zegt Sylvia nu. Ze praat wat harder. “Lisa? Is dit een legpuzzel? Moet ik dingen raden? Zeg nu eens wat er aan de hand is?”, vraag ik nu duidelijk chagrijnig. “Xandra, Yvon en Eline zijn op zoek, op zoek naar Lisa.”, komt er dan eindelijk uit. “Oké, maar jij weet waar Lisa is?”, ik kijk haar aan en ze wendt haar gezicht af. “Toch? Je weet waar ze is!”, vraag ik haar, ze blijft van me wegkijken:”dat was de deal, jij zou Lisa bij je houden!…….Je weet niet waar ze is…..jij…..laat maar, ik kan haar via haar telefoon vinden.”, zeg ik, maar dan gaat de hand van Sylvia naar haar tas. “Deze?”, zegt ze. “Hoe……oooh God, je bent haar compleet kwijt!”, mijn hoofd begint te bonken, nooit werkte ik met zulk incompetente werknemers, zij denkt kennelijk alleen met haar kut! “Oké, bereidt de reis van Yvon maar voor, zij gaat naar de VS……wat? Wat kijk je me stom aan? Dat kun je toch wel regelen?”, vraag ik. “Nee….sorry…”, zegt Sylvia. “Wat nee? Hoezo nee!”, vraag ik haar, mijn hoofd bonkt als een gek. Ik ga zitten bij de minibar en schenk een glas whisky in, die sla ik in één keer achterover, het brandt in mijn slokdarm, maar het werkt in ieder iets rustgevends. “Ik…..ben ontslagen…..”, zegt ze terwijl ze naar de grond kijkt. “Wat heb ik nu aan je als je er alleen maar een puinhoop van kunt maken. Ik stel voor dat je een beetje opwindend kleed en Yvon in je bed lukt en de zaken recht zet! Anders is er voor jou dezelfde uitgang als voor Yvon en Xandra….de kist! Duidelijk! Ik wil die slet uit de weg hebben, verbannen van Europa en Azië, ik wil haar niet zien, ruiken, horen, ik wil zelfs haar naam nergens lezen! Lisa is van mij! Van niemand anders!”, ik loop weg. Als ik naar beneden loop telefoneer ik met mijn “klusjesman”, Yumi Tanaka. In de onderwereld gevreesd, bij het horen van zijn naam beginnen de meest stille criminelen spontaan complete dichtbundels op te zeggen. En bij weigering van bepaalde speciale diensten, zoals chantage, bedreigingen enzo is het tonen van zijn foto meer dan voldoende om een compleet gedetailleerd plan binnen tien minuten in je mail te krijgen. Het is een icoon voor de bōryokudan, en helemaal voor de Yakuza.

“Ik heb een klus voor je, je hebt op je mail een foto, ik wil nooit meer iets van haar merken!”, ik hang op. Nu op zoek naar Lisa. Ik schakel hiervoor ok mijn connecties in, ik zie dat Yvon in Saint Marie du Roches is, dat zal mijn eerste aanknopingspunt dus zijn.

Trouwens, sorry voor mijn afwezigheid, ik moet ook nog even wennen aan mijn nieuwe rol.

Van schuchtere Japanse wannabee lesbienne naar keiharde manipulatieve zakenvrouw die geweld kennelijk niet schijnt te schuwen, dat wordt even wennen, hoop dat ik dat goed doe. En, Lisa, mijn complimenten voor weer een prachtige verhaallijn, met ook een open hart van jouw zijde, zelfreflectie, dat maakt jouw verhaallijnen zo leuk, complimenten ook voor Xandra en Yvon, het is niet eenvoudig de lijnen van Lisa vooraf in te zien, maar jullie maken er steeds weer een schitterend en opwindend geheel van.

Ja, dat maakt deze verhalen zo leuk, zo ben je een hulpvaardige kennis, zo deel je het bed, zo ben je het liefje, zo ben je een crimineel, 😁😁

Ik wilde geen deel hebben aan dit cabaret, maar als ik op de hotelkamer kom en een gigantische knuffelbeer zie, met de naam Lisa en altijd dankbaar, ja dan knapt er wel wat. Ik zie wat die andere dames ook zagen. Ja, Lisa is knap, echt knap, op de schaal van 1-10 op zijn minst een 10, zie je haar naakt zoals ik, is dezelfde 10 eerder beledigend dan een compliment. Maar goed ze kan een dramaqueen zijn als ze haar zin niet krijgt, maar vaak is het ook zo dat iedereen de rode loper uitrolt voor deze schoonheid, Yvon en Xandra remmen haar bij tijden af en dat accepteert ze niet, althans niet gelijk, later snapt ze het wel en komt de acceptatie en de excuses. Het is ook gewoon een jonge meid die plots inde wereld van glamour en glitter belandt is en daar haar weg moet zien te vinden. We zijn alledrie het er over eens, ze moet niet alleen in de grote boze wereld rondlopen, niet zonder de wakende ogen van één van ons. En dan denken Yvon en Xandra dat ze de aangewezen persoon zijn, dat zij haar liefde krijgen, nu hebben ze het over haar laten kiezen, of Lisa daartoe in staat is vraag ik me eerlijk gezegd af. Wat ik van haar hoorde, Yvon, lief, rijk en zorgzaam, Xandra, stoer, lief en zorgzaam, juist daar zit de bottleneck, het verschil tussen rijk en stoer, de ene keer is het stoere wat haar aantrekt, het andere moment de onbezorgdheid van het rijkdom. Ik geef haar te doen.

Intussen zijn we wel in debuut, het gekibbel tussen de dames begint weer, “Volgens mij is ze hier niet heen gegaan..." Yvon zucht. "je kon wel eens gelijk hebben.", reageert Xandra, ze zijn het eindelijk eens een keer eens met elkaar, het is net een echtpaar op zoek naar hun kroost. "Wacht," zeg ik plots, "ik weet wat. Even terug is een truckerscafé, misschien is ze daar geweest.". Xandra wil als stoere dame naar binnenstormen om desnoods de informatie die ze wil er uit te slaan, maar ik stop haar nog net op tijd. “Laat mij maar, ik spreek een beetje Frans. Dus laat mij alsjeblieft gaan.”, met tegenzin geeft ze toe, mede dankzij Yvon. Ik praat wat, ik kwam vaak in dit soort gelegenheden. Ik ken ook nog wel wat van die gasten. Ik loop terug. “Ja, ze is hier geweest, van een man heeft ze eten gehad, ze is door haar geld heen kennelijk. Maar…..”, zeg ik. “Maar wat?”, vraagt Xandra ongeduldig. “Deze gast waar ze mee is gelift is niet de meest betrouwbare persoon, hij heeft al een aantal aanklachten op zijn naam, vandaar dat hij nu voor Armeense bedrijven rijdt.”. “Dit is dus zo goed als dood!”, zegt Xandra. Ze stapt in en wij zitten nog niet eens goed in de auto of ze scheurt al weg. “Hoeveel voorsprong?”, vraagt Xandra. “Geen idee, ze reden een eeeuh..”, zeg ik en denk na. “Com on! How much time!”, vraagt ze nog een keer. “Drie kwartier heeft ze nog voor op ons, denk ik. Maar je weet niet of ze dood is!”, zeg ik. “I wasn’t talking about Lisa! I ment the trucker!”, zegt ze, ik kijk naar de kilometer teller en trek de veiligheidsgordel nog wat strakker aan. Yvon blijft ontspannen zitten naast Xandra, ogenschijnlijk.

Fijn dat je nog meedoet Yoko, en zoals Eline al schrijft, het leuke van de kettingverhalen is dat je soms op het verkeerde been wordt gezet en dan moet je soms goed bekijken hoe je daarop reageert. Overigens ben ik ook een koele zakenbitch, die tegelijk hevig verliefd is op Lisa, het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Maar de nieuwe ontwikkeling rond Sylvia en Yoko geeft wel weer een nieuwe impuls aan het verhaal.

Zo ken ik mijn Xandra. Als het gaat om iemand waarvan ze houdt, gaat ze door roeien en ruiten. Ik heb nu al medelijden met de trucker, als hij mazzel heeft breekt ze al zijn botten in zijn lijf, als hij pech heeft, is hij morsdood. De Austin Martin loeit, kraakt, scheurt en raast door de nacht. Eline noemt merk en kleur en heeft zelfs een deel van het nummerbord. We passeren diverse trucks, maar er is er niet één bij met de juiste kenmerken. Dan plotseling schreeuwt Eline, "daar, daar bij dat tankstation." Xandra drukt zo hevig op de rem, dat ik even bang ben dat we over de kop zullen vliegen, schakelt en rijdt weer terug. Ze gloeit, knarst met haar tanden en kijkt alsof ze iemand levend wil verscheuren. We stoppen bij de grote bordeaux rode truck en voor de auto goed en wel stil staat is Xandra er al uit. Eline en ik kunnen er alleen achter aan rennen. Ik zie hoe Xandra tegen de bestuurscabine omhoog klautert als een chimpansee en de deur openrukt. Er klinkt geschreeuw en gevloek en even later zien we hoe Xandra iemand uit de cabine gooit en er boven op springt. "Jezus!" schreeuwt Eline, "ze vermoordt hem..." Ik hol intussen ook naar de cabine en zie Lisa liggen op de voorbank, gedeeltelijk ontkleed en met haar slipje op haar dijen.

"Alles goed met je?" schreeuw ik huilend. Ze knikt, "hij wilde me verkrachten, Xandra kwam nog net op tijd. Nu trekt er bij mij ook een rood floers voor mijn ogen. "Hij gaat dood!" schreeuw ik en pak een kleine beretta uit mijn handtasje. Eline kijkt me stomverwonderd aan. "Wat ga je doen?" zegt ze. "Die vent moet dood," schreeuw ik, "hij probeerde Lisa te verkrachten..." "Nou als je even wacht, doet zij dat wel voor je," zegt Eline en wijst op Xandra die op de trucker inbeukt alsof het een boksbal is. Ik zie Eline in de cabine kruipen en Lisa troosten. Ik loop naar Xandra en de trucker toe, maar hoor dan een stem met een Vlaamse tongval. "Allez ophouden, dit is de politie, gooi dat wapen op de grond." ik kijk om en zie verschillende agenten staan met gerichte handwapens. Ik laat de beretta vallen en steek mijn handen in de lucht. "Op de grond, snel, en laat je handen zien," zegt de stem weer. Ik ga op de grond liggen en wordt snel geboeid, even later gebeurt hetzelfde met Xandra. Voor de trucker komt een ambulance.

Op het politiebureau worden we verhoord door twee inspecteur van de Belgische recherche. Het blijkt dat ze al een tijdje achter ons aanzaten op basis van een tip uit Londen. Sylvia! bedenk ik me. En Yoko... Lisa en Eline zijn op vrije voeten, maar zitten in een safe house," zegt de inspecteur. "Eerst gaan we even uitzoeken hoe dit er allemaal uitziet. Volgens onze tipgever was Lisa een sekslavin van jullie en jullie werkten samen met een Armeense bende die blanke slavinnen ronselt. "Oh ja," zeg ik, "en waarom sloeg Xandra hem dan in elkaar?" "Geen idee," zegt de inspecteur, de chauffeur zijn kaak is gebroken, voorlopig kan hij niet praten. Hij is zo zwaar mishandeld dat we de procureur des konings er bij gehaald hebben. Die is er van overtuigd dat jij en die Xandra de kopstukken zijn van die Armeense bende. "Ik ben Nederlands," zeg ik, "niet Armeens..." "Ach lieve mevrouw," zegt de inspecteur, "jullie nederlanders doen altijd zo uit de hoogte, waarom kunnen twee Nederlandse vrouwen niet de ringleaders zijn van dit bizarre circus. Dus doe je zelf en ons een lol, en beken nu maar, dat scheelt een hoop tijd. "Ik wil een raadsman!" zeg ik.

De rechercheurs hebben Lisa voor mij vast gehouden, in het ziekenhuis, waar ik nu naar op weg ben. In het ziekenhuis ligt ok de aanvaller. “Keigu dokter, hoe is het met Lisa, ik ben haar voogd.”, ik geef haar de papieren, “goed, meneer……”, raagt ze. “Chan, Lee Chan, en met de aanvaller? Ik begreep dat een bende hem te pakken heeft genomen?”, ze kijkt me aan, ik lach vriendelijk. “Eigenlijk mag ik er niets over zeggen, maar hij is er slecht aan toe. Vier gebroken ribben, gescheurde milt, gebroken kaak, gescheurde oogkas. Onvoorstelbaar dat slechts één persoon dit heeft gedaan, het leek wel of hij door vijf tot tien mensen is mishandeld.”, reageert ze, terwijl ze in het dossier kijkt. Ik pak haar bij haar schouders, druk op een bepaalde plek en ze wordt zwak. Snel pak ik het dossier, ik lees het snel, ik sla zijn naam en woonadres op. Dan kijk ik, ik zoek en vind haar aantekeningen. “Trauma door 1 persoon, voor comateuze toestand geroepen donkere kleding, vrouw.” Ik verander dat snel, “2 personen, naam geroepen, Yvonne en Sandra”, zo, die gaan voorlopig nergens heen. Ik roep een zuster. “Ze werd even onwel.”, de verpleegster roept gelijk hulp. Ik loop naar Lisa. “Shit! Dat mens nog.”, ik loop naar de gang, loop bij een arts langs en grisp zijn id zo weg, loop langs de verpleegppost. “Aan, eeeuh, a jij bent dus Irene, leuk, hoorde al veel over je. Heb je toevallig nog een jas liggen? Ongelukje, iemand vond het nodig over mij heen te bloeden. Aaah dank, je bent een schat.”, ik knipoog naar haar en doe de jas aan. Loop naar de kamer van Lisa. Twee agenten bewaken haar. Niet agenten die op mijn payrol staan. “Sorry heren, even gordijntjes dicht, ik moet haar even onderzoeken.”, ik kijk naar Eline:”sorry, maar een beetje privacy, u mag wel wat drinken halen in de tussentijd.” Als ze wegloopt roep ik verschrikt de agenten. “Shit! Net op tijd! Ze probeerde haar te verdoven, kijk, een spuit! Daarom vlucht ze nu natuurlijk!”, de agenten kijken elkaar aan, kijken naar de spuit. Knikken naar elkaar en rennen dan achter Eline aan:”hooo stop! Staan blijven! Staan. Blijven! Handen in de lucht handen! In! De! Lucht!”, schreeuwen ze, terwijl ze hun wapen hebben getrokken. Ik blijf nog even kijken en zie hoe ook Eline afgevoerd wordt. Als de agenten weg zij, ze sturen nieuwe bewakers, heb ik tijd. Ik haal Lisa van de kamer af, ik heb haar een verdoving gegeven. Beneden wacht een ambu, waar ik haar in zet. “ palace drive. Laat de artsen weten dat jullie komen, en! Voorzichtig! Als haar iets overkomt zien jullie het gras van de onderkant! Duidelijk!”, langzaam rijden ze weg. “Yoko? Yuri, alles geregeld, nu aan jou voor de volgende stap!”, zeg ik, loop langs een prullenbak en smijt de telefoon weg, met het pasje en alle andere zaken die ik in handen heb gehad. Gooi er gelijk wat witte fosfor achteraan en de prullenbak begint te branden. Op het nieuws hoor ik. “Een meisje, 18 jaar, die werd aangerand en waarbij Yvon, de eigenaar van By Yvon, is gearresteerd, is wederom ontsnapt aan een gruwel8ke dood, in deze zaak is een derde aanhouding gedaan, het lijkt erop dat de derde persoon sporen moest uitwissen, de belaagde vermoedelijke aanrander, heeft verklaard te zijn mishandeld door Sandra en Yvonne, politie denkt dat het hier gaat om Yvon, samen met haar partner in crime en medewerkster van. By Yvon, Xandra een Amerikaanse ex militair. Het parket gelast een langere vasthouding bij het gerechtshof. Het zou gaan om een enorm omvangrijke zaak, waarbij ook de hulp van Interpol wordt ingezet. Mooi, dat is voorlopig opgelost, in de bajes nog even laten weten dat het praters zijn, het lost zichzelf dan wel op.

Ik bestorm de cabine van de vrachtwagen en ruk het portier open. Ik zie een man die bezig is om een meisje (het is te donker om te zien wie) haar slipje uit te rukken. Dan hoor ik smekend zeggen, "nee, nee alsjeblieft..." Lisa! Ik grijp die kerel bij zijn haar en ruk hem naar achteren. Woedend schop ik hem naar buiten, hij klapt naar beneden en blijft schreeuwend op de grond liggen. Ik spring als een dolle naar buiten boven op hem. Mijn vuisten beuken in op zijn gezicht, ik blijf slaan, voel bloed en vlees aan mijn knokkels. Ik kan niet meer normaal denken. Die hond probeerde mijn Lisa te verkrachten. God weet wat hij al heeft uitgevreten. Plotseling is er veel licht, en word ik weggetrokken. Belgische politie. Ik zie dat Yvon wordt geboeid, even later onderga ik dezelfde behandeling. Ik voel me plotseling doodmoe. Mijn vuisten doen zeer. Yvon en ik worden weggeleid naar een politiewagen en even later rijden we weg, ieder in een andere auto. Ik zit achter een man en een vrouw. De vrouw kijkt om en zeg bewonderend. "Je hebt die vent goed geraakt zeg, wat heeft hij gedaan om je zo boos te maken?" "Hij probeerde mijn vriendin te verkrachten," zeg ik. De vrouw wil nog iets zeggen, maar de man, duidelijk haar meerdere, onderbreekt haar. "Ze is verdachte Cecilia, ze moet nog verhoord worden. Cecilia geeft me een knipoogje.

De inspecteur die me verhoord, kijkt me kritisch aan. "Hoe kom je zo sterk? Je hebt die man, toch geen kleine jongen, zijn kaak gebroken en zijn jukbeenderen verpletterd. Hij kan voorlopig niet meer praten of eten, want je hebt zijn tanden uit zijn mond geslagen." Ik kijk hem lang aan. "Ik was vroeger bij de Amerikaanse Special Forces, ik heb in Afghanistan gediend." De man knikt. "Die informatie kregen we net ook door. Maar bedenk wel, juffrouw, België is een beschaafd land, je kunt hier niet voor eigen rechter spelen." Weer kijk ik hem aan, "maar je mag wel een meisje van achttien verkrachten?" De inspecteur kijkt terug, maar zegt niets. "Er wordt je zware mishandeling ten laste gelegd. De procureur zal je nog apart verhoren. Jij en die andere mevrouw, met dat pistool, jullie zullen moeten voorkomen. Als u wil kunnen we voor een Belgische advocaat zorgen. Een Nederlandse advocaat mag op uw verzoek assisteren." Even later zit ik in een cel en probeer wat te slapen op het ongemakkelijke bed.

De volgende morgen worden Yvon en ik gehaald en naar een kamer gebracht. De inspecteurs zijn ook aanwezig. Een knappe dame van een jaar of veertig zit achter een bureau en maakt aantekeningen. Als we zijn binnengebracht en naar een stoel geleid, staat ze op. "Ik ben Ine Waverstein, procureur des konings. Dat is zoiets als een hoofdofficier van justitie in Nederland," verduidelijkt ze. "Het onderzoek is nog gaande en wordt bemoeilijkt omdat het slachtoffer in het ziekenhuis ligt met een gebroken kaak en andere verwondingen en niet kan praten.." "Slachtoffer?" sist Yvon, "die hufter probeerde Lisa te verkrachten..." Waverstein kijkt haar streng aan. "Ik weet niet hoe het er in Nederland aan toe gaat, maar hier in België gaan we niet voor eigen rechter spelen." Ze pakt wat papieren, leest iets en kijkt mij vervolgens aan. "U heeft bekend dat u het slachtoffer, Emiel de Hondt, meerdere keren heeft geslagen in een..." ze checkt het papier weer, 'blinde woede' en u mevrouw..." ze kijkt naar Yvon, "u heeft bekend dat u met een pistool in uw handen klaarstond om genoemde De Hondt en ik citeer 'voor zijn lelijke kop te schieten'." Ik slik en kijk met iets van bewondering naar Yvon. "U begrijpt dat dit beide ernstige vergrijpen zijn. U bent aan mij voorgeleid en ik zal beslissen of we uw zaak gaan vervolgen bij de rechter. Bedenk dat u vier jaar kunt krijgen voor zware mishandeling, en hetzelfde voor illegaal wapenbezit. Ik zal u zo snel mogelijk mededelen of u eventueel op borgtocht vrij kunt komen..."

De volgende dag staan Yvon en ik alweer op vrije voeten. Onze Nederlandse advocaten, samen met hun Belgische collega's komen het ons vertellen. We mogen België uit, maar niet uit de EU. Als ik naar Lisa vraag, krijg ik te horen dat zij en Eline in een safe house zitten en we geen contact mogen hebben. Yvon chartert een privé-jet en we vliegen naar Amsterdam. Daar is Erica die ons via allerlei gangetjes Schiphol uit smokkelt en naar een gereedstaande onopvallende auto brengt. "De pers staat overal te wachten," zegt Erica, "ik breng jullie voorlopig onder in een hotel." Als Yvon en ik in een suite zitten van het Grand, hebben we eindelijk tijd om even te praten. "Stond je echt klaar om die hufter zijn kop er af te knallen?" vraag ik. "Jazeker," glimlacht Yvon, "maar volgens Eline was jij al op weg om hem dood te slaan." "En Lisa?" vraag ik. "Ik denk dat zich dood is geschrokken," zegt Yvon. "Ze wordt bijna verkracht, dan belandt ze in een politiefilm waarbij wij gearresteerd worden en nu zit ze in een Belgisch safe house ondergedoken. Ze is nog maar achttien, Xan, en ze heeft al meer meegemaakt dan wij ons kunnen voorstellen." Ik knik. "Eline heeft nu vrij spel," zeg ik. "Dat moet je niet denken," zegt Yvon, "die is ook maar meegesleurd in deze toestand. Maar goed, eerst moeten we even aan onze PR denken. Ik zag dat mijn aandelen een vrije val hebben gemaakt en Yamamoto heeft de samenwerking verbroken. Ik heb al aan Erica gevraagd om een persconferentie te beleggen en...hé waar ga je heen?" Ik ben opgestaan en kijk haar aan. "Wat ben je toch een verschrikkelijke bitch," zeg ik, "Lisa zit in België en zal doodsbenauwd zijn en jij zit je zorgen te maken over je zielige aandeeltjes. Bah! Ik wil niks meer met je te maken hebben..." Ik verlaat de suite en knal de deur achter me dicht. Snel pak ik mijn telefoon en zoek de autoverhuurbedrijven op. Anderhalf uur later, raas ik over de Nederlandse snelwegen in de richting van Antwerpen. Ik moet Lisa terug zien.

Als Xandra is verdwenen, bel ik Erica om de persconferentie te regelen. Want wat die Amerikaanse driftkop ook beweert, als mijn bedrijf failliet gaat, krijg ik Lisa helemaal niet meer terug. Dan zet ik het nieuws aan. Ik val midden in een item. "...in het ziekenhuis. Lisa is verdwenen, haar vriendin is gearresteerd, volgens de Belgische politie was ze bezig om Lisa te verdoven. Kennelijk heeft een handlanger het meisje vervolgens ontvoerd. De nieuwe verdachte Eline B. werkt mogelijk samen met Yvon L. en Xandra O. die onlangs op borgtocht zijn vrijgelaten in afwachting van hun proces wegens mishandeling en illegaal wapenbezit...zojuist is ook bekend geworden dat de door Xandra O. mishandelde man toch de namen heeft genoemd van zijn belagers, de Belgische politie en de procureur des Konings willen geen commentaar geven." Ik voel me koud worden bij het nieuws, wat is hier aan de hand? Lisa weer ontvoerd en was is de rol van Eline? Mijn telefoon gaat. Erica. "Ja de persconferentie is morgen," zegt ze, "het kostte even moeite, maar we hebbn iedereen uitgenodigd, schrijvende pers, de televisie, radi..." "Laat maar," zeg ik kort en verbreek de verbinding. Ik bel met het bedrijf dat privéjets verhuurd en huur een toestel. Dan bel ik een taxi. Twee uur later zit ik al zit in de lucht richting Antwerpen.

Eenmaal in Antwerpen, ga ik met de Belgische advocaat, Ben Tiggelaar naar de politie. "Hoe zit het met Lisa?" vraag ik. "Daar kunnen we geen antwoord op geven, mevrouw," zegt de inspecteur, "het onderzoek loopt nog." Ik begin boos te worden. "Ze is ontvoerd," schreeuw ik, "en jullie zitten hier op je dikke reet koffie te zuipen en.." "Mevrouw..." zegt Tiggelaar en probeert me weg te leiden. "dit heeft geen zin. U bent zelf verdachte in de zaak." Ik zie dat hij gelijk heeft en ik boek een kamer in het Crown Plaza in Antwerpen. Daar bel ik met Erica. "Wat is dat nu?" zegt zij, "eerst moet ik hals over kop een persconferentie organiseren en vervolgens gooi je de hoorn op de haak en vertrekt naar Antwerpen..." "Het gaat om Lisa," zeg ik, "ze in gevaar en de politie doet niks. Ik wil dat je Xandra opspoort, samen met haar vind ik Lisa wel terug." "Is dat wel verstandig?" zegt Erica, "de politie verdenkt jou, Eline en Xandra van samenzwering en ontvoering.." Er wordt geklopt en ik verbreek weer de verbinding. Ik loop naar de deur en open die. "Eline?" zeg ik. Eline knikt. "Maar...maar...jij bent gearresteerd..." "Ik ben ontsnapt," zegt Eline, "of eigenlijk toen ik naar de gevangenis werd gebracht, werd de politieauto klem gereden en werd ik er uit gehaald, later werd ik midden in Antwerpen gedumpt. Vervolgens ging de telefoon die mijn bevrijders me gegeven hebben en een stem zei me dat jij in Antwerpen in het Crown Plaza zit." Een vreemd verhaal, wie heeft er belang bij om Eline te bevrijden en vervolgens naar mij te sturen? Het antwoord volgt nog geen minuut later. "Politie!" horen we, "kom naar buiten met uw handen omhoog." Eline kijkt me verschrikt aan.

Het is avond als ik in Antwerpen aankom. Ik parkeer bij een nachtcafé waar je ook kan eten en ga aan de bar zitten. Achter de bar hangt een televisietoestel. Het nieuws staat aan. "Kan het geluid wat harder?" vraag ik aan de barkeeper. Onverschillig drukt hij op de toetsen van de afstandsbediening. "Het mysterie rondom het Hollandse meisje Lisa, verdiept zich," hoor ik de nieuwslezeres zeggen, "vandaag arresteerde de politie twee Nederlandse vrouwen die worden verdacht van medeplichtigheid van ontvoering. Een van de vrouwen was al opgepakt wegens illegaal wapenbezit, maar op borgtocht vrijgelaten." Er verschijnt een man in burger in beeld. Volgens de op zijn lichaam wordt geprojecteerd is hij inspecteur bij de Antwerpse politie. "We hebben nu meerdere aanwijzingen dat deze dame de hand heeft in de ontvoering van Lisa. Wij zijn nog op zoek naar een andere vrouw..." Een foto met mijn gezicht komt in beeld. Ik sta gelijk op al zie ik dat niemand naar het tv toestel kijkt. Snel verlaat ik het café en stap in mijn auto. Lisa ontvoerd? En wat hebben Yvon en Eline daar mee te maken?

In een klein hotel gebruik ik de haarverf die ik een uur geleden kocht om mijn afgeknipte haren mee te verven, als ik dan ook de bril met hoornen randen opzet, ben ik onherkenbaar. Die bril heb ik gejat in een brillenwinkel. Er zit gewoon glas in. Ik kijk in de spiegel. Ik herken mezelf niet. Dan concentreer ik me op Lisa. Ik heb wat kranten gekocht en reconstrueer uit de artikelen over haar ontvoering, dat is verdwenen uit een ziekenhuis en dat Eline daar is gearresteerd. Het blijkt dat de politie op zoek is naar een Japanse arts die op de plaats delict was, en naar later bleek niet in het ziekenhuis werkzaam was. Een handlanger van Yoko natuurlijk... bedenk ik. Geërgerd gooi ik de kranten in een hoek, wat een rotzooi. Dan krijg ik een ingeving, ik moet Sylvia spreken. Ze is het enige spoor met Yoko en het lijkt me zonneklaar dat Yoko achter de ontvoering van Lisa zit. Maar waar zit Sylvia? Ik besluit morgen naar een bibliotheek of internetcafé te gaan en anoniem op de computers daar te zoeken naar Sylvia.

Yoko is knettergek Ik huil om zo de zielige blonde muts te zijn. Dat had ik beter niet kunnen doen en begon nu echt te huilen. Ik eindig voorspoedig in de kist als ik niet snel Lisa ga vinden en zie de haat en complete waanzin in de ogen van Yoko.

Ik stuur Yuki een berichtje dat ik haar dringend moet spreken, het gaat om leven en dood. Binnen 2 seconden krijg ik antwoord. “Waar ben je”? “Ik geef het adres”. “In een uur ben ik bij je”. Kleed je uit en doe voor niemand open dan ik. Je weet wat ik zeg. “Jou koosnaampje”. Ik beef nog van de wervel wind Yoko en probeer in een helder moment Yvon een berichtje te sturen. “Yoko heeft ons allemaal erin geluisd”. “Ze is gestoord “.” Ze gaat jullie vermoorden”!!! Het enige wat ik terugkrijg is, “val dood, kutwijf”.

Ik huil al weer en weet mijzelf toch bij elkaar te pakken en douche. Scheer mijn kutje helemaal kaal want ik weet dat Yuki daar op geilt. En ik geil op haar pikzwarte harige spleetje. Haar vuurrode schaamlippen die uitnodigend naar buiten komen. Het klopje op de deur en ons woordje is onmogelijk dat iemand anders dat weet. Ik laat Yuki trillend binnen en ze scant direct mijn lichaam. Ik bloos en bied mijzelf meteen aan. Yuki rits zonder één woord haar leren jurk uit en mij adem stopt zoals het iedere keer doet als ik haar naakt zie. Haar lichaam is één groot schilderij van tatoeages met 2 piercings in haar tepels. Haar poes bekleed met prachtig dik glanzend zwart haar. Haar ogen groen en subtiel opgemaakt. Sssst don’t say anything. Haar 2 vrouwelijke bodyguards scannen de ruimte op afluisterapparatuur en kijken ons niet eens aan. Vijf minuten later liggen we in bed en kussen we elkaar zo hartstochtelijk sinds onze laatste ontmoeting een maand geleden. Het tintelt helemaal in mijn lichaam. Dat had ik alleen bij Xandra maar ook bij Yuki. Ik kan het niet ontkennen maar ik ben verliefd op deze vrouw. 25 jaar ouder maar god wat is ze geil. Ik gil kort en hard als ze mijn kutje beft en mijn beukt met haar vingers. Zacht maar toch hard en knijp zo hard in mijn tepels dat het pijn doet maar mijn clit doet ontbranden. Squirtend spuit ik Yuki onder die alles oplikt en mijn sappen teruggeeft met een overheerlijke lange tongzoen.

Ik wil haar ook een orgasme geven maar ze stopt mij. “Tell me everything”. Ik stort alles uit en laat niets weg.

“My daughter Yoko en mad but I am still the boss as long as I live”. “Yamamoto is not under us anymore. She killed him”.

Yvon zeg ik zacht. “I sent her a message. We will work together. First we have to find Lisa. Nobody nows where she is.

“Mayby I now”, zeg ik zacht. Lisa wil altijd fastfood eten. Een vriendinnetje van vroeger werkt daar.

Yuki spreidt haar benen. “Please love me” en ik kus mijzelf naar haar hunkerende natte kut.

Het zijn achtbaan dagen, eerst loop ik weg, hoor Yoko een plan uitleggen, en voor ik het weet lig ik in een ziekenhuis en dan in een peperduur hotelbed, omringd door meerdere doktoren, verplegers en ander personeel, ik mag nog een lepeltje oppakken. Alles wordt voor aan, ieder uur checken doktoren mijn ademhaling, bloeddruk, hartslag, alles. De kamer is volgestouwd met medische apparatuur. “I am sorry, i had to protect you.”, zegt Yoko:”Yumi, the files?”, een man komt eraan, ik herken iets in hem, van voor mijn black-out. “Here, the police file, Yvon was Turing you into a sexslave, she leads an Armenian sextraffic organisation. The man who…….”, ze kijkt vies weg:”raped……you, hé was working for her, but wasn’t allowed to touch the merchandise.”, ze toont me het dossier, ik kan het niet geloven. Wat voor waanzin is dit? Dit bestaat gewoon niet, dit kan gewoon niet waar zijn. ON MOGE LIJK! Ik geloof er niets van. Maar dan komt Yoko. Ze heeft een cd. “Listen”, ze speelt het af.

“Uw eet waarom hier bent? Mooi. Voor de opname, verdachte knikt, mijn naam is Van Diest, rechercheur, werkzaam voor Zeden. Wat is uw naam.”,:”Yvon.”, “uw bent hier, omdat u verdacht bent van ontvoering, geweldpleging, aanzetten tot mishandeling, wij hebben het parket gevraagd het strafonderzoek over te mogen nemen, vanwege uw activiteiten in Armenië, onder de vlag van uw branche.”, verdachte wil iets zeggen, advocaat knikt. “Luister, ik ga niet opdraaien voor de activiteiten die Xandra daar heeft opgezet met Eline, zij wilden Lisa daar aan het werk zetten. Ik niet”, “Maar we hebben tickets en foto’s van u, contracten, getekend door u, voor Lisa ontving u maar liefst 132 duizend, via de veiling die u leidde, een undercover agent heeft u herkend”, Yoko drukt de opname uit. “Yumi made a copy of the transcription.”, ze slaat haar armen om me heen. “As soon as i found out what she was doing I did everything within my power to safe you, now rest.”, ik kijk naar haar:”the man who raped me….”, ze kijkt naar Yumi. “Taken care of”, zegt Yumi. “He’s out of the picture, he will never harm anyone again”, zegt ze, “but you have to sleep now. Tomorrow we talk again.”.

Ik zit goed in de shit. Nog maar kort geleden was ik een respectabele zakenvrouw, schat hemeltje rijk en nu ben ik een gearresteerde crimineel die in een Belgische politiecel zit. Ik word beschuldigd van handel in blanke slavinnen en organiseren van veilingen van deze vrouwen. Bulllshit uiteraard, maar de media hebben het breed uitgemeten en op de Socials ben ik het mikpunt van de meest gore onzin. De bedreigingen stromen binnen. Mijn celdeur knarst en een agent komt binnen. "Je advocaat is er," zegt hij onverschillig. Ik loop achter hem aan. Een advocaat? Misschien heeft Erica iets georganiseerd. Ik word naar een speciale ruimte gebracht. Een vrouw in een grijs mantelpakje komt omhoog. Ze heeft kort geknipt donker haar en een enorme bril op haar neus. Een bril met enorme randen. Aarzelend loop ik naar de tafel waar ze achter staat. We schudden handen en ik ga zitten. "Ik ben Andrea Verdeurne, advocaat" zegt de vrouw. Gelijk verstijf ik, dit, dit...kan niet. Xandra? Ik wil iets zeggen, maar de vrouw kijkt me streng aan en schuift iets over de tafel. 'Laat niets merken. Ik ga je helpen, luister goed en lees wat ik je toeschuif.' Xandra tikt op het papier. "Wilt u alstublieft even tekenen dat u geen bezwaar hebt tegen mij als uw raadsvrouw..." Ik wil opkijken, maar de op het papier tikkende vinger houdt me bij de les. Xandra/Andrea geeft me een pen en ik zet miijn handtekening. "Ik ben aangesteld door Erica van Doorn van uw bedrijf," zegt Xandra en pakt het papier. Ze bekijkt de handtekening en legt het papier in haar koffertje. "U bent beschuldigd van vrouwenhandel en lidmaatschap van een criminele organisatie," zegt Xandra. Ik kijk haar aan, ze is werkelijk onherkenbaar, de enorme bril bedekt haar halve gezicht. Een nieuw papier wordt over de tafel geschoven. Ik lees de tekst:
'Lisa is ontvoerd, waarschijnlijk door Yoko. Ik haal je hier uit en dan gaan we samen op zoek naar Lisa. Zij is de enige die ons kan vrij pleiten.'
"U ziet dat de bewijsstukken overweldigend zijn," zegt Xandra weer in haar rol van Andrea, "de procureur wil dit keer geen borgtocht vast stellen, het ontvluchtingsrisico is te groot. Morgen wordt u overgebracht naar een gevangenis in afwachting van een proces." Terwijl ze praat, schuift Xandra voortdurend met papieren. Op het laatste vel staat: 'Ik haal je uit de gevangeniswagen als je morgen wordt overgebracht, houd je klaar.' "Begrepen?" zegt Xandra en kijkt me streng aan. Ik knik.

De volgende morgen word ik geboeid en in een grote politiewagen gezet. Twee agenten komen bij me zitten. Even later rijden we weg. Nerveus schrik ik van elk geluid. De loeiende sirenes zijn nog het minste. We naderen een druk kruispunt. Plotseling hoor ik de chauffeur vloeken. "Een ongeluk.." hoor ik door de mobilofoon, "er om heen, niet stoppen, allez!" De auto stopt, keert en rijdt weer verder. Dan een explosie. We vallen over elkaar hee. De agenten slaan tegen de wand, ik niet, want ik zit vastgeketend. Dan gaat de deur open en stormt een gedaante in een zwarte overal en een bivakmuts op naar binnen. Met een draadtang knipt ze mijn boeien kapot en sleurt me naar buiten. Ik hoor schoten, gillende mensen en het knetteren van vlammen. De man of vrouw in de overall sleurt me mee, ik word in een SUV gehesen en even later scheuren we weg. Degene die aan het stuur zet, trekt haar bivakmuts van haar gezicht. Xandra! "Wat heb je in godsnaam allemaal gedaan?" schreeuw ik hysterisch, "het lijkt de Derde Wereldoorlog wel.." "Klopt," zegt Xandra, terwijl ze een zijstraat in rijdt, 'hier gaan we overstappen." We stappen uit en stappen in een kleinere auto. Even later rijden we weg. "In het dashboardkastje, zit een pruik en een zonnebril." snauwt Xandra. Ik open het kastje en pak de spullen. In het spiegeltje zie ik er heel anders uit als ik een lange donkere pruik over mijn blonde haren trek. Met de zonnebril op, ben ik onherkenbaar. Xandra heeft intussen ook een pruik opgezet met rood haar en een andere bril.

"Wat was die herrie nou?" dring ik aan. "Ik heb een aantal mannetjes geworven uit de onderwereld," zegt Xandra. "In mijn Special Forcestijd werkte ik samen met een aantal Belgische commando's in Afghanistan. Een deel van hen is later aan de verkeerde kant van de wet terecht gekomen. Ik heb indertijd hun leider gered tijdens een missie achter de linies, die schuld heeft hij nu afgelost. We hebben op het kruispunt een paar explosieven laten afgaan en er is geschoten. Totale paniek, de politie kon niet goed schieten omdat er overal verkeer was met angstige burgers. Maar er is niemand gewond geraakt of gedood." We verlaten de stad en Xandra zet de weg in naar Zeebrugge. "We gaan naar Engeland," zegt Xandra. 'mijn contacten met de voormalige commando's hebben Yoko getraceerd. Ze zit in Londen, vermoedelijk met Lisa. Die Japanse bitch heeft een of andere Japanse crimineel, ene Yumi, ingehuurd die Lisa heeft ontvoerd. "En Sylvia?" "Spoorloos," zegt Xandra, "vermoedelijk zit ze bij Yuki, de vrouw van Yamamoto, die is dood trouwens, vermoord door Yoko of Yumi. Yuki is nog gevaarlijker dan haar dochter en ze is verliefd op Sylvia..." Ik moet het allemaal even verwerken. Xandra schuift me een paspoort toe. Ik sla het open. Ik sta er in als brunette met een uilenbril. Linda Goossens is mijn nieuwe naam. "Je hebt een pas voor Engeland nodig," zegt Xandra. "Hoeveel heeft dit allemaal gekost?" vraag ik aan Xandra. Die Belgische commando's kregen duizend euro de man, dat is tienduizend euro," rekent Xandra, "onze nieuwe identiteiten kostten tienduizend per stuk, verder onkosten, dus ik vrees dat we inmiddels rond 80.000 euro zitten, ik had gelukkig je creditcard nog..." Ik zucht, wat is geld als ik daarmee Lisa terug krijg...

Ik ben even alleen, met twee zusters, een verpleger en een arts, ik heb het gevoel dat ze me steeds ietsjes verdoven. “Mag ik bellen?”, vraag ik, een verpleegster rent om een telefoon te pakken. “We have to obay everything you ask!”, zegt ze, met een duidelijk Aziatisch accent. Ik bel Yvon, wel tien keer, ieder keer haar voicemail. Dan bel ik Xandra, ook geen gehoor. Ik bel mama, ik zeg niets, hoor alleen haar stem. Ik leg de telefoon weg, wacht ene half uur, en bel dan weer, eerst weer Yvon, maar weer geen geluid. Dan maar weer Xandra. “Whos this!”, hoor ik een strenge boze stem. Ik ben stil, zeg niets. “Whos this! Fuck! Answer!”, hoor ik nog een keer, dan. “Lisa!”, duidelijk een andere stem, rauw, hees, maar de manier waarop is duidelijk Yvon. Snel hang ik op. Het duurt even en de telefoon gaat over, iedereen kijkt verbaasd. “Not possible, secret phone! It’s….hurry hurry ! Its our master!”, schreeuwt de man. Ik pak op, de man kijkt angstig, maar ontspant als hij hoort dat het Yvon is. “Ja? Wat is er?”, vraag ik, kortaf, zonder emotie. “Waar ben je?”, vraagt Yvon. “Waar mij me niet vind! Wat is er, je kostbare geld weg?”, vraag ik. “Ja, klauwen vol geld, maar dat interesseert me niet!”, zegt ze. “Dus je geeft toe! Ik kostte je geld, veel geld!”, zeg ik boos. “Ja, maar dat geeft niet, ik wil alleen weten waar je bent!”, zegt Yvon:”maar hoe weet je het van de kosten?”, vraagt ze. “Doet dat er wat toe? Je moet me hebben, om je investering terug te verdienen. Nou, hoeveel leverden ik je op, tienduizend, twintigduizend?”, vraag ik. Het is stil aan de andere kant. “Eeeuh, tienduizend de man, maar…wat….”, zegt ze. “De man? Dus ik ben verkocht aan meerdere mannen? Hoeveel!”, vraag ik. “Eeeuh verkocht? Wat? Waar heb je het over, ik moest betalen voor de mannen, de mannen die mij hebben bevrijdt!”, reageert Yvon verward. Ik hoor haar praten tegen Xandra. “Hou je niet van de domme! Net als Xandra, ik heb jullie bekentenis wel gehoord hoor, elkaar de schuld geven, juridisch slim, zolang ze niet één van jullie kunnen pinnen op de feiten, is er niets aan de hand voor jullie. Gelukkig heb ik de bekentenis wel gehoord hoor!”, zeg ik. Ik hoor hoe ze vraagt aan Xandra over een bekentenis, maar ik hang op.

Even later zak ik weer weg, in de verte hoor ik de telefoon gaan. En iemand die opneemt. “Yes? No, she is not here, she went out, with a friend, how will show her heaven, I sent you the picture, that is everything you wille ever see again of her. By the way, her pussy, so moist, so wet, so hot!”, het is dan even stil, tot wer een reactie:”com! I’ll be waiting for you! And an advice, bring an army!”, gevolgt door een enge lach. “Who gave her an telephone?”, schreeuwt de vrouw, ik hoor iemand bevestigen, maar niet degene die me de telefoon gaf. “Yumi, take care of it!”, gevolgd door een schreeuw. “So, you do everything she asks, except telephone, tablet, laptop or other possible items to phone or mail, strictly silence, she is very ill!”, dan val ik in slaap.

Ik vrees niemand, iedereen vreest mij zo ook Ai Chin die Lisa de telefoon gaf, ze mag met mij mee, mijn reputatie is mij vooruit gesneld. Iedereen weet, gaan ze met mij mee dan is het geen pleziertje, Ai Chin wordt uitgekleed. Handen aan de stoelpoten. Ik kleed me ook uit. “Open”, zeg ik, ze snikt, opent haar mond, en ik duw mijn pik in haar mond, eerst teder, dan steeds ruiger. In gedachten denk ik aan Lisa, die meid doet me iets, ik ben normaal zonder zorgen, neuk iedere vrouw in hun mond, zonder rekening met ze te houden, Ai Chin blijft snikken, ik stop met het neuken in haar mond. Normaal ritueel is eerst te komen in hun mond, ze alles door te laten slikken, knoeien ze, dan is het nog een lading. En nog eens net zo lang tot ze zonder knoeien mijn zaad slikken. Daarna is hun kont, ongesmeerd aan de beurt. Ik neuk ze net zo lang in hun kont tot ze smeken om meer. En soms duurt dat lang. Maar dat geeft niet. Nu stop ik echter gelijk. Ik maak haar los. “Not a word!”, sis ik. Ze wil gaan, maar mijn reputatie staat dat niet toe, ze weten dan gelijk dat ik week ben geworden.

Ik ga naar mijn bureau, 7 dikke mappen. “Xandra!”, staat er, geen enkele zwakke punt, dat zorgt voor respect, maar ook dubbel alertheid, geen zwakke punten betekend: “vechten zonder angst.”, enige zwakte is haar liefde voor Lisa, maar Yoko laat nooit toe haar als lokaas te laten dienen. Weer blader ik door die telefoonboeken heen om maar iets te vinden, op een whiteboard staan al haar makkers, maar ze zijn ingedekt, ze wonen allemaal in clusters, ik probeerde al één te pakken, maar het is een hecht team, alarm bellen bij de eerst volgende en de vorige, zo zit alles als een geoliede machine in elkaar, onaantastbaar. Die weg is dicht. Weer het geboortecertificaat. Xandra, Father John, mother Maria Evelina, bla bla bla occpuation, adres. Een uittreksel van het kadaster, residents 4. Ik blader weer verder en verder…..wacht! Wacht! “Four? Four? Fuck! Thats the link i was waiting for!”, snel blader ik terug. Ik bel met de gemeente. “Yes, we have a question , yes, so pitty, so young, yes she has? Thanx, what is her adres, o my Thanx. Oooo phonenumber, that is thats great!”

Gelijk bel ik, Amanda, ik krijg haar aan de lijn. “ yes, such a shame, indeed an accident, you can come this way, yes your parents, elderly we don't want to do this to them, they shouldn't bury their children, we want certainty first, we arrange a ticket, she seems to have quite a bit of money, yes, runs into the millions, so if you come we will arrange everything here, thank you.”, dat is mijn verzekering. Als ze komt is ze voor mij. En de melding van Yoko, Xandra komt zie ik nu wat met wat meer vertrouwen tegemoet.

Ik baal als een stekker, Yvon wist te ontsnappen, dat kutwijf. Ze komt natuurlijk achter Lisa aan, uiteraard, daar ligt haar focus op. Maar gelukkig heb ik Yumi. Die weet wel raadt met dit soort dames. Lisa geloofd het met ChapGPT samengestelde bekentenis, ik geloofde het zelf ook toen ik het hoorde. Nu hopen dat Yvon haar niet weet over te halen. De corrupte agenten laten weten dat de bewijzen in ieder geval doorslaggevend zijn. Ontvoering, 30 jaar, mensenhandel, 5 jaar, mishandeling met letsel, 8 maanden, drugshandel, 5 jaar. Dus die zo5 voor,ooit nog even, als er gestapelde hechtenis wordt geëist. En daar gaan we natuurlijk voor zorgen. Enige wat ik nu moet doen is zorgen dat Lisa in de watten wordt gelegd en denkt bij mij de enige veiligeplek te hebben. En de ontsnapping is daarbij natuurlijk perfect.

“Mika, is het journaal gereed? We hebben nog twee minuten, dus schiet op.”, zeg ik. Ik heb de klok van Lisa een uur vooruitgezet, zo kan ik met behulp van AI nog enige dingen manipuleren. Ik loop naar Lisa toe, doe nonchalant de tv aan. “Oowh, even het nieuws kijken, Cindy heeft weer opgetreden .” [i]Goedenavond, zoals gezegd, het nieuws over de gewelddadige ontsnapping van Yvon en daarbij geholpen door Xandra, een waarschuwing, de getoonde beelden zijn behoorlijk gewelddadig, op de beelden, u kunt het zien, is duidelijk te zien hoe gewelddadig Yvon probeert te ontsnappen en hierbij werden in totaal 17 agenten gedood, 9 liggen nog in kritische toestand in het ziekenhuis. Yvon wordt voor tal van misdrijven gezocht in zowel België als in Nederland. Dan de muziek…/i] ik druk de tv gelijk uit. “Sorry Lisa, ik wou je dit besparen.”.

Na onze uitgebreide vrijpartij scheer ik het kutje van Yuki netjes bij in een mooie pijl richting haar kutje. Haar schaamlippen waar eerst weelderige haren groeiden zijn nu spiegelglad. Ondertussen kreunt ze als ik alles nog eens goed controleer op weerbarstige haartje of mijn tong ertussen laat glijden. Haar tatoeages zijn berucht schijnbaar. Voor haar de enige manier om aan de leiding te staan van het megagrote mediabedrijf. Iedereen en dus ook Xandra gelooft er niets van dat Yuki eervol is. Terwijl ik Yuki nog een keertje laat klaarkomen met mijn tongetje zijn haar mensen en Yoko, en dus ook Lisa op het spoor. Ze weten hun lokatie en dat zij er alles aan doen om Yvon zwart te maken. Dit lukt vrij aardig.

Yuki heeft al de opdracht gegeven om Yoko dag en nacht te bewaken en alle desinformatie over Yvon en Xandra te verzamelen.

Deze mensen zijn zeer professioneel en deinzen net als Xandra niet terug voor harde acties. Als Yoko daarbij om mocht komen dan is dat maar zo. Yuki kijkt zoals alle moeders kijken. Waar is het fout gegaan. Een dochter die haar vader vergiftigd. En zonder te knipperen haar moeder ook omlegt. “Jij moet Yvon en Xandra overtuigen dat ik niet hun vijand ben. Daarom ga jij hen bezoeken”. Ik slik. “Ze willen niets meer met mij te maken hebben “, probeer ik nog.

“Let maar op”, ik stuur hen info waar ze niet omheen kunnen.

Ik krijg een adres, 3 lieftallige Japanse meisjes die één voor één dodelijke vechtmachines zijn, en beeldschoon.

Alle middelen staan tot je beschikking en 5 minuten later zitten we in een heli die ons in een oogwenk bij Yvon en Xandra brengt.

Hier had ik ze nooit gezocht en klop bijna naakt aan. Geen wapens niets wat ik kan verbergen.

Xandra doet open nadat ik op de deur geklopt heb. De verbijstering op haar gezicht is tekenend net als mijn hart dat bijna uit mijn lichaam springt. Mijn liefde voor haar is verre van weg.

“Jij”? Ze laat mij door en zie een verslagen Yvon. Ik vertel het verhaal zoals het is en laat de bewijzen zien. Exact hoe Yuki het zei. Yvon kijkt mij berustend aan. “Sorry”, is haar eerste woord. Dan kijkt ik Xandra aan.

Ik ben totaal overstuur. De bevrijdingsactie van Xandra kostte geen slachtoffers, al werd er wel gedreigd met wapens. Dan krijgt Xandra Lisa aan de telefoon. Die is duidelijk gehersenspoeld. Wat gebeurt er allemaal? Dan duikt plotseling Sylvia op. Wat moet die nu weer? Maar Sylvia brengt wat licht in de duisternis. Yoko is de echte schurk in dit bizarre spel. Volgens Sylvia zit ze achter kunstschatten aan. Prachtige kunst die ze verzameld heeft op een geheime locatie. Ze is totaal niet verliefd op Lisa. Haar moeder is doodsbang voor haar, vertelt Sylvia. "Ze heeft haar vader al vermoord," zegt ze en toont enige video's waarop haarscherp te zien is dat een moordenaar van Yoko de oude Yamamoto vermoord. Xandra leest intussen het andere bewijsmateriaal. "Is Lisa gehersenspoeld?" vraag ik. "Ja," zegt Sylvia, "ze krijgt voortdurend nepnieuws dat is samengesteld met behulp van AI, nagemaakte journaals, krantenberichten. Ze doet zelfs de bevrijding van jou lijken op een slechte actiefilm met tientallen doden. Maar waarom?" zegt Xandra. "Lisa's talenten zijn noodzakelijk voor de grote slag die Yoko wil slaan in het Rijksmuseum," zegt Sylvia. "Jullie weten hoe goed Lisa is in marketing en haar people's skills zijn ongelooflijk. Yoko wil haar inzetten om de museumdirecteur in haar macht te krijgen. Als dat het gelukt is, kan Yoko gewoon gaan shoppen in de eregalerij van het Rijks. Ze wil in één nacht alles weg halen." "Maar hoe dan?" zeg ik verbijsterd, "Lisa is een schoolmeisje van achttien, hoe kan die nu een beroemde museumdirecteur inpalmen?" "Ik weet het," roept Xandra en houdt een papier omhoog. "een van de bewijsstukken van Yuki, het blijkt dat Lisa onbewust paranormaal begaafd is, ze kan met haar stem en ogen mensen beïnvloeden. Ze weet het zelf niet, maar als je goed terug denkt, klopt dat wel. De manier waarop ze met Cinthia omging, hoe ze met iedereen omgaat. Ze kan iemand helemaal inpalmen en dingen laten doen die mensen normaal nooit zouden doen. Yoko heeft het ontdekt, maar was net te laat om haar te ontvoeren voordat ze bij ons kwam werken. Dus heeft ze al die tijd toneel gespeeld en haar tijd afgewacht." "Maar waarom zo omslachtig?" vraagt Xandra, "Oh wacht, ik zie het al. Lisa zal nooit meewerken aan een misdrijf," leest ze voor, "ze moet zo gemanipuleerd worden dat ze met Yoko vrijwillig meewerkt. En dat kan alleen als ze ons ziet als criminelen."

Ik moet het allemaal verwerken. Wat een gedoe... Arme Lisa. "Hoe zit het eigenlijk met Eline?" vraag ik aan Xandra. Die haalt haar schouders op. "Die kon wel eens de oplossing zijn," zegt Sylvia. "Eline had een ontnuchterende invloed op Lisa. En Yoko zag in haar geen gevaar of concurrentie. Dus wordt ze niet zwart gemaakt. Eline kan Lisa overtuigen dat Yoko een monster is en jullie onschuldig." "Maar waar is ze?" zegt Xandra. Ik zie dat Sylvia haar telefoon pakt. Ze belt kort in het Japans. "Yuki weet waar ze is..." zegt Sylvia na het verbreken van de verbinding. "Ze zal hulptroepen sturen om Eline te bevrijden..."

Hoe kon ik me zo vergissen, in Sylvia, in Xandra, in Yvonne, kon ik zo blind zijn? Ik kon toch altijd goed mensen lezen? Waar is mijn intuïtie gebleven, en Yoko, hoe kon ik me zo vergissen in haar, is zij dan degene die weet wat er speelt? Was dat steeds haar doel? Mij beschermen, stak ze me daarom? Om mij te kunnen laten beschermen, door de politie, is ze daarom gevlucht, om te zorgen dat politie bij me bleef? Ik snap er niets meer van. En Eline? Waar is zij, zij was steeds bij me, was niet geïnteresseerd in mij als lustobject, maar als vriendin. Dat terwijl ik toch duidelijk ook genegenheid voelde. En God wat ben ik moe, zo ongelofelijk moe. En Sylvia, en Yoko, ik hoorde hun toch? Over uit de weg ruimen, wat zeiden ze ook al weer? Oja now only dumping the whores. Get rid of them, i never want to cross them again. You get 100 k each., wat als het verhaal wat ik hoorde niet klopte? Wat als…..nee, op het nieuws was het duidelijk te zien, Yvon die gericht schoot op agenten, Xandra die een paar agenten de nek brak, ik weet at ze dat kan, en de NOS liegt niet, wat mensen ook denken. En i, horde toch duidelijk een fragment van de bekentenis van Yvonne, ze heeft bekend, ten minste, ze wilde de schuld ook snel op Xandra schuiven. Maar Yoko legde me dat uit, in de Nederlandse wet moet het onomstotelijk bewezen zijn, als je indirect bewijs hebt kan het niet leiden tot een veroordeling dus Yvon en Xandra spelen een spel. Om onder alles uit te komen.

Moe ben ik van alles, ik wil gewoon slapen. Een arts geeft me weer een spuitje, langzaam droom ik weg. In de verte hoor ik stemmen. “Prepare her for the next step, we need to move on, Sylvia Talmoed to much, we may be compromised, i take no changes. We gotta move, call mom, she needs to get a grip on Sylvia, she talks to much, far to much!”, hoor ik iemand zeggen, of is dat een droom. Wat is werkelijkheid, wat is droom.

Wat een ongelooflijk verhaal. En toch, de bewijsstukken zijn er. Nu weet ik weel dat tegenwoordig overal mee geknoeid wordt, maar als ik de volgende dag alles laat controleren, komt al snel de bevestiging. Yuki heeft gelijk. Maar Lisa paranormaal begaafd? Ik lees nog een keer het rapport van de psychiater over een experiment van de CIA uit de jaren zestig, waarbij een aantal paranormaal begaafde kinderen werden gevolgd. Het experiment werd stopgezet, maar de resultaten waren sensationeel. Kinderen die voorwerpen konden bewegen door er gewoon aan te denken, kinderen die net als Lisa konden manipuleren zonder dat ze er erg in hadden, kinderen die via gedachten konden communiceren. Griezelig gewoon. En dan nu Eline? Waar is die gebleven? Sylvia vertelt dat volgens Yuki Eline weer op vrije voeten is. "Ze is gearresteerd in dat ziekenhuis, maar al snel bleek dat ze niets te maken had met die moordaanslag op Lisa. Die Japanse arts die Lisa verdoofde, probeerde haar zwart te maken." Weer op vrije voeten...maar waar? Volgens Yuki zit Eline ondergedoken in Amsterdam. Ze is België ontvlucht en is als de dood voor Yoko en haar handlangers.

Samen met Yvon rijd ik naar Amsterdam. We zijn weer vermomd, hebben valse papieren en kunnen redelijk veilig door de lage landen reizen. In Amsterdam rijd ik naar het opgegeven adres. Eline is ondergedoken in het huis van een vriendin die op vakantie is. "Wat doen we nu?" zegt Yvon, "als we haar zo benaderen, schrikt ze zich dood, we zijn onherkenbaar. Ze zal denken dat we handlangers van Yoko zijn..." Inderdaad, bedenk ik me. Hoe pakken we dit aan? Dan klopt er iemand op het raampje. Ik kijk naar buiten, recht in het gezicht van...Eline. "Hé Xan en Yvon," zegt ze vrolijk, "wat doen jullie nu hier? Jullie staan hier al een half uur..." Ik laat haar in de auto. "Hoe herkende je ons?" vraag ik. "Oh, het is een vermomming," zegt Eline, "sorry, maar ik herkende jullie gelijk." "Hoeveel had je ook al weer betaald voor die valse papieren en ons nieuwe uiterlijk?" vraagt Yvon hatelijk. Eline kijkt ons verbaasd aan. "Een vermomming dus? Maar waarom?" We leggen alles uit, ook dat Eline de enige is die ons kan vrijpleiten naar Lisa. Eline denkt lang na. "Ik ga met jullie mee." zegt ze dan, "Lisa is een schat en ik hou oprecht van haar, ik wil dat ze terugkomt...weten jullie waar ze uithangt?"

Terug in België heeft Sylvia nieuws over Lisa. "Ze zit met Yoko in een huis in Noord-Frankrijk. Yuki kwam er achter door haar dochter elektronisch te laten volgen. Hoewel Yoko erg voorzichtig is, maakte één van haar handlangers een foutje en zo kon Yuki hem traceren. Haar mensen hebben inmiddels vastgesteld dat Lisa in een kelder zit opgesloten. Volgens Yuki is ze zo gehersenspoeld dat ze echt denkt dat het voor haar bestwil is. "En nu?" vraagt Yvon. Ik pak mijn pistool en controleer of het wapen geladen is. "We gaan Lisa er uit halen," zeg ik, "samen met de mensen van Yuki. Blijf jij svp bij Eline. Jullie zijn niet opgeleid voor dit soort zaakjes. Ik wel. Een paar uur later zit ik in een helicopter, samen met een groepje commando's van Yuki. We zijn allemaal bewapend en voorzien van apparatuur om Lisa te traceren.
De heli landt en we stappen over op drie SUV's. Niet veel later naderen we het huis van Yoko...

Alles loopt perfect volgens plan, mama heeft Xandra hier heen gelokt, een prachtig huis, maar geen Lisa, die verblijft 70 kilometer verderop, Sylvia, weet van ons plan niets, die gaat straks echt huilen. De aanval is heviger dan ik verwacht een ook Yumi Tanaka zou mee echt én, maar hij is er niet, ik zou Xandra haar hoofd krijgen, op een presenteerblaadje, maar alles wat ik krijg is geen Xandra, ik kijk wat er gebeurd, via de body cams. Al mijn mannen gaan onderuit, en als de laatste is uitgeschakeld verschijnt er een persoon. De bivakmuts gaat af:”you can run, but you can’t hide. I com and get you!”, zegt de persoon, Xandra.

Ik bel Yumi, geen reactie, net als op de app, geen reacties. Ik bel met de beveiliging van Lisa, “we are under attack” schreeuwt de man, hoe kan dit, er is maar één die me een loer kan draaien, dat takkewijf Sylvia, ze moet meer weten dan de bedoeling en als ze dat weet weet ze ook van het dubbelspel van mama.

Samen met Eline rijd ik naar België. We zijn allebei nerveus. Xandra is een stoere meid en opgeleid als commando, maar dit kan wel eens fout aflopen. Dan vlak bij de grens krijg ik een telefoontje. "Met Sylvia..." hoor ik. "Rij alsjeblieft terug naar Eindhoven, ik leg later wel uit wat er aan de hand is." Verbaasd keer ik de auto en rij door naar Eindhoven. Bij de stadgrens worden we aangehouden door een politieman. Ik schrik en pak mijn valse paspoort en rijbewijs. "Jullie moeten naar ..." zegt de agent en noemt een adres. Dan mogen we doorrijden. Verbaasd tik ik het adres in de routeplanner. Even later komen we aan. Sylvia doet open. "Sorry voor alle geheimzinnigheid, maar dit zaakje stinkt als een haringkotter die te lang op zee is gebleven. Yuki heeft dubbelspel gespeeld. Ik kwam er achter toen ik nog eens het bewijsmateriaal doorliep met een expert. Lisa is helemaal niet paranormaal begaafd, en Yoko zit echt achter haar aan. Dat hele verhaal van die kunstdiefstal is een fabeltje. Yoko is wel iets van plan met cyberaanvallen, maar het fijne weet ik daar nog niet van. Maar ze is goed, ze heeft alles afgeluisterd en ze heeft Xandra naar een verkeerd adres gestuurd, waar ze weten dat ze komt, ze zou geen schijn van kans hebben gehad. Al die mensen van Yuki zijn ook trouw aan Yoko en haar moeder." "Zou?" zegt Eline. "Ja," zegt Sylvia, "ik kon Xandra nog waarschuwen toen ze geland was. Samen met het Fugitive Active Search Team, kortweg FAST van de Belgische politie en Belgische commando's hebben we Yuki's mensen gearresteerd en Xandra is met de nieuwe back up naar het goede adres gegaan waar Lisa wordt vastgehouden. Ze is een uur geleden bevrijd."

Ik ben dolblij, maar wel verward. Is Lisa nu weer niet paranormaal begaafd? En waarom wil Yoko haar dan zo graag hersenspoelen? Is ze dan toch verliefd? "Maar waarom al die geheimzinnigheid en dit huis?" vraag ik. "Omdat Yoko en Yuki nog op vrije voeten zijn," zegt Sylvia en nogmaals ze luisteren alles af, ik kon jullie het adres in Eindhoven niet door de telefoon geven, vandaar die truc met die agent die jullie zogenaamd aanhield. Oh ja, jouw naam en die van Xandra is gezuiverd bij de Belgische politie. Xandra komt met Lisa hier heen. Eline, misschien kun jij haar straks overtuigen dat Yoko haar gehersenspoeld heeft?" Eline knikt. Niet veel later komt Xandra binnen met Lisa. Die ziet er verfomfaaid uit en kijkt wat glazig uit haar ogen. "Lisa!" roep ik uit, "meisje, wat hebben ze met je gedaan?" Lisa deinst terug en kijkt me vol haat aan. "Blijf van me af! Laat me met rust. Ik wil naar huis...!"

"Lisa!", schreeuwt Yvon, "meisje, wat hebben ze met je gedaan?". Ik stoot haar van me af, kijk haar. "Blijf van me af! Laat me met rust. Ik wil naar huis...!", Yvon loopt naar me toe, “stil maar, je gaat mee, maar huis, ik maak een ba…”, ik onderbreek haar:”Huis! Mijn huis! Ik ga niet met jou mee! Echt niet! Zodat je me kunt verkopen? Weer? Zodat je je rijke leven kunt behouden? Laat me met rust! Ik ga met de bus naar huis, zonder jou of die gekke Amerikaan! Ze sloeg Yoko! Zonder reden,, typische Amerikaanse idioot, eerst schieten….laat me toch met rust!”, achter me hoor ik Xandra aankomen:”donder jij ook gauw op! Als Yoko iets is overkomen, ga ik je aangeven!”, ik loop de deur uit, waar Eline op me wacht, ik geef haar een zoen. “Ik ga met de bus, dan weten ze niet waar ik ben, ik app je gauw, maar alleen als je beloofd niets te zeggen, want anders zit ik straks in een herenhuis, of als slaaf bij één of andere rijke idioot.”, Eline probeert het goed te praten. “Nee, geloof me, ik heb alles gezien op tv, ik heb alles gehoord van hun bekentenis, gelukkig wilde Yoko wel eerlijk zijn, ze had spijt van Japan, en het steken, alleen zo kon ze tijd winnen, de politie zou me bewaken, maar daar had ze dus ook geen vertrouwen meer in omdat Yvon en Xandra heel veel corrupte agenten in dienst hebben, daarom beschermde ze mij persoonlijk. Die trucker, die moest me wegbrengen naar Litouwen, waar ik op een boot naar Qatar zou, maar hij heeft met zijn handen aan de handel gezeten, daarom moest hij gestraft worden door Xandra. Zij is de beul voor Yvon, ze wou zo gezegd met me trouwen, weet je waarom, Yoko heeft het uitgelegd, ze moesten heel zekere weten of ik in alle gaatjes nog maagd was, dan verdienden ze wel 5,6 keer zoveel!”, ik geef haar nog een zoen, Xandra wil achter me aan lopen:” that damned spoiled brat, is she that stupid or is she just pretending”, schreeuwt ze. “Ja kom maar! Ik heb mijn eigen telefoon weer! Ik bel gelijk 112, kun je direct naar de cel! Morgen geef ik jullie allemaal aan, behalve Eline, die is ten minste eerlijk! Echt eerlijk!”, Yvon houdt Xandra tegen, schudt haar hoofd:”don’t”, zegt ze zacht.

Als ik bij de bus wacht, zie ik een auto staan. Ik kijk goed, doe alsof ik op de telefoon zit te kijken. Ik maak onopvallend een foto, achter het stuur, duidelijk zichtbaar Xandra, die moet ik dus afschudden. Ik stap in de bus en in een drukke straat, waar veel mensen in en uit stappen stap ik uit tegen de stroom in, in de winkelstraat vlucht ik en zie twijfelen, maar de auto volgt toch de bus.

Alles lijkt goed te zijn gegaan als Lisa door de deur komt gelopen. Haar ogen staan verwilderd en Xandra apptje mij al dat er iets mis is met Lisa. Zoals Yuki mij om de tuin had geleid, heeft Yoko Lisa volledig gebrainwashed. Yuki’s telefoon kreeg diversen pingels waarna de foto van Yoko in beeld kwam, toen ik er toevallig op keek. Onze geile sex moest toen nog komen terwijl ik eist dat ik het volgende slachtoffer kon zijn.

Lisa flipt wat ik al van mijlenver aan zag komen. Het Stockholm syndroom maar dan erger.

Xandra ziet het nu ook en fluistert dat ze naar buiten gaat. Ook zegt ze met een intonatie die iknog niet van haar gehoord heb dank je wel en kijk in haar ogen. Een vleug van.. en een twinkeling. Mijn hart klopt als een bezetene, zou mij toch nog willen?


Vlug schrijf ik een briefje en stop dit in Lisa zak van haar jasje.

“Lieve Lisa, geloof mij niet, geloof niemand van mijn part, maar geloof vooral niet Yoko! Als je haar geloof zal je ons nooit meer terug zien of je ouders. Zij zijn degene die door en door slecht zijn. Jij wordt verkocht als slavin en als je 25 jaar bent, gebruikt, misbruikt, verkracht en aan de drugs verslaafd,ben je niet meer dan voer voor de honden. Dan wordt je het teefje voor ze. Als je dit leest is het mij niet gelukt dit persoonlijk tegen je te zeggen. Ik hoop dat je de juiste keuze maakt. Vertrouw niemand.

Ik ben razend, heb ik net met gevaar voor eigen leven, Lisa uit dat huis gehaald, gaat die kleine bitch een beetje de beledigde mevrouw uithangen. Ik kan me niet inhouden. ”That damned spoiled brat, is she that stupid or is she just pretending”, schreeuw ik. “Ja kom maar! Ik heb mijn eigen telefoon weer! Ik bel gelijk 112, kun je direct naar de cel!" schreeuwt Lisa, "Morgen geef ik jullie allemaal aan, behalve Eline, die is ten minste eerlijk! Echt eerlijk!” Ik loop rood aan en krijg zin om dat verwende mormel eens flink op haar billen te slaan. Maar Yvon houdt me tegen en schudt haar hoofd:”don’t”, zegt ze zacht. "Ze heeft het Stockholm Syndroom," zegt Sylvia, "en ze is gehersenspoeld. Ik heb dat vaker gezien, mensen die in een sekte zaten en waar de familie ze niet kon terughalen omdat ze compleet waren omgedraaid." Ik zie Lisa weg rennen en duw Yvon opzij. "Donder op!" zeg ik, "Stockholm syndroom, sekte, hersens gespoeld. Humbug, all that girl needs is bit of spanking..." "Je moet haar niet slaan," schreeuwt Yvon, "ze moet naar een psychiater en Eline moet met haar kunnen praten." Maar ik zit al in de auto. Wat niemand weet, ook Sylvia en Yvon niet is dat ik een tracker in de kleding van Lisa heb aangebracht na haar bevrijding.

Ik stap in mijn auto en check het signaal op mijn telefoon. Vermoedelijk zit ze in de bus die voor me uit rijd. Als de bus verder op stopt bij een halte, parkeer ik en ren naar binnen. Even later sta ik vloekend bij haar jasje. Die meid wordt met de dag slimmer. Wist ze van de tracker of is het toeval? Ik stap weer uit en loop terug naar mijn auto. Twee mannen in leren jasjes zitten op de motorkap, ze zijn een jaar of twintig en amper droog achter hun oren. "Fuck off", zeg ik. Ze blijven treiterend zitten. "We hebben op je mooie autootje gepast," zegt de linker, een knul met blond stekeltjeshaar. "Ja, dat is dan vijftig euro de man," zegt de ander, een knaap met sluik donker haar en een zonnebril. "Wij hebben ook onkosten. Normaliter zou ik mijn schouder ophalen en wegrijden, maar ik ben nog altijd opgefokt door het gedrag van Lisa. "Wat we ook kunnen doen, is dat jullie snel maken dat je van die motorkap afstapt en dan knijp ik die kleine pikkies van jullie niet tot moes," zeg ik gevaarlijk glimlachend. Stekel begint hatelijk te lachen en zijn vriendje met de zonnebril trekt een stiletto. "Honderd euro bitch," sist hij tussen zijn tanden. Ik ram hem heel hard op zijn mond, ik voel tanden breken en vrijwel tegelijk sla ik op zijn pols en hoor de stilletto vallen. Snel draai ik me om naar zijn vriendje, maar die is al van de auto afgegleden. "Het spijt me, het spijt me," jammert hij, "het was een grapje. Ik raap de stiletto op, klap het ding in en laat het lemmet dan tegen de muur klikken. Het metaal breekt en ik gooi de restanten weg. "En nou opgerot," zeg ik, "en breng je kameraad naar de tandarts, anders eet hij de rest van de maand alles door een rietje.

Het was een beetje kinderachtig van me. Ik kom uit een gewelddadige wijk uit een grote stad en knokte al met andere straatbendes toen ik nog op de basisschool zat. Dit soort jochies kon ik al de baas, lang voor mijn tijd bij de Special Forces. En toch voel ik me ineens een stuk milder gestemd. Maar waar is Lisa? Het lijkt wel een slechte televisieserie waarbij de schrijvers voortdurend het slot van de serie uitstellen door het hoofdpersonage steeds te laten verdwijnen. Yvon heeft gelijk. Lisa moet geholpen worden. Ik rij terug en Eline vertelt me dat Yvon vergadert met de Antwerpse recherche. Ik rijd er naar toe en zie Yvon die ongeduldig uitlegt dat Lisa gehersenspoeld is. Sylvia is bij haar en geeft aan dat dit lijkt op een sekte die zijn leden ook hersenspoelt, zodat de slachtoffers niet bevrijd willen worden. De rechercheurs zijn van mening dat Lisa het volste recht heeft om te gaan en te staan waar ze wil. "Ja, vertel dat maar aan haar ouders," hoor ik Yvon zeggen. "Heel juist," roep ik. Iedereen zwijgt en kijkt me aan. Ik geef een update. "Kom," zeg ik tegen Yvon, "hier komen we niet verder..." "Mag ik u er op wijzen dat als u Lisa onvrijwillig meeneemt, dit wederrechtelijke vrijheidsberoving is," zegt een zware man, die commissaris Vanderbussche blijkt te zijn.

Weer buiten gaan Yvon, Sylvia, Lisa en ik naar het hotel. Ik spreid een kaart uit. "Hier is ze voor het laatst gezien," zeg ik en wijs op de drukke winkelstraat. "Waar gaat een achttienjarige zonder geld, zonder papieren en zonder kennis van de omgeving heen?" We bestuderen de kaart. Het is Eline die haar vinger op een plek legt. "L'Armee du Salut," zegt ze. Het Belgische leger des Heils. Daar kun je eten krijgen en onderdak. Ook al is het tijdelijk. Ik knik. Dat is een goede suggestie. Maar laten we er niet gelijk heen stormen. Ons meisje is heel intelligent." En ik vertel over het incident met de tracker. Yvon knikt en pakt haar telefoon. "Ik heb Gaston Verbrugge gebeld. Hij is privé detective en zal snel een kijkje nemen en bij het Leger informeren of ze Lisa hebben gezien." Ik zucht. Dat wordt weer afwachten. "Heeft iemand al eens met de ouders van Lisa gebeld?" vraagt Sylvia. Yvon knikt. "Ja, die zijn op de hoogte en zeer ongerust uiteraard. Maar laten we even afwachten wat onze detective allemaal te weten komt."

Waar ga je heen, waar ga je heen waar ga je heen, het moet onlogisch zijn, Xandra is slim, als ik niet op dat harde ding was gaan zitten had ik nooit geweten dat ze me er in had geluisd, ze is slim, ze gaan al dat geld natuurlijk nooit zo maar laten lopen, het zijn geld gieren., ik zie een plek, die tekens! Die ken ik, van mijn stage, Leger des Heils, daar helpen ze altijd mensen. , ik wil naar binnen gaan, heb de kruk al in mijn handen, tot ik me bedenk. Trut! Denk toch eens na, dit is de eerste plek waar ze gaan zoeken., ik ga verder, ik voel mijn zakken, 35 cent, dat is alles wat ik heb. Dan zie ik iemand een blikje weggooien. Ik ga er snel heen, wil het blikje pakken, maar er is iemand die me wegtrekt. “c'est ma canette”, schreeuwt een oudere vrouw, gekleed in vieze kleren, ik laat het blikje los, maar lopen naar de volgende vuilnisbak. Ik vind in totaal 9 blikjes. Ik ga naar een winkel. Ik denk €1,50, plus mijn 35 cent, dan kan ik bij de Mac een broodje halen.

“Sorry meiske, hier innen we geen statiegeld op blikjes.”, zegt de caissière. Ik baal, kijk teleurgesteld. “Honger? Waarom ga je niet naar L’Armee du Salut”. Ik kijk haar best wel vertwijfeld aan. “Oooh, geen goed idee meiske?”, ze zegt iets tegen haar collega en neemt me mee. “Eet maar, het is van ons kantine, maak de zaak na afloop weer proper, en u hebt hier nog wat geld. Ik weet niet waarom, maar ik denk dat u in de problemen zit, ik hoop dat u het geluk terug gaat krijgen”, ze schenkt me een glas cola in, op dat moment is op de tv de ontsnapping van Yvon te zien. “Tis toch bijzonder of niet, zo veel geweld, maar geen enkele agent gewond geraakt, ja uitgeschakeld, maar niet gewond, je zou zeggen dat is zoveel geweld dat er doden zouden vallen. En helemaal bijzonder dat de klachten misschien ingetrokken zullen gaan worden”, ik kijk haar aan, “geen….geen……doden?”, vraag ik. “Nee meiske, geen enkele”, ik neem een hap, maar kauw nauwelijks, ik neem een slok cola. “Sorry, ik moet echt gaan.”, roep ik en wil wegrennen. “Hé meiske, niet echt proper”, zeg ze, ik loop naar haar toe. “Sorry sorry, sorry, ik maak alles schoon sorry.”, en geef haar een kus. Ze kijkt me aan:”ik denk dat ge iets heeft gezien wat u nog niet wist, ga maar, ik ruim wel op.”, maar ik ruim op en doe snel de afwas, de hele afwas, ren weer naar haar toe en geef haar een zoen, vol op de mond. “Waar is de bibliotheek?”, vraag ik gehaast, ze wijst me de weg en ik ren erheen. Ik ben net op tijd. “Hela meiske, we gaan zo sluiten hoor!”, zegt een oude vrouw, een typische bibliothecaresse. Bril op de neus, stoffige kleding. Ik duik achter een computer en zoek van alles op. Over de ontsnapping, de links met de chauffeur, zoek of Yvon heeft bekend. Bij alles is het anders dan ik dacht, “meiske! We sluiten!”, zegt de oude vrouw. “Waar kan ik achter een computer zitten?”, vraag ik. “Er is een internet café”, ze geeft me aanwijzingen en het adres. Ik ga er snel heen en zoek verder in de kranten. Wat ben jij een idioot, waarom vertrouwde je niet op je hart! Je wist dat Xandra door het vuur voor je zou gaan! Net als Yvon, waarom dacht je niet helder na, zo dombo, hoe los je dit op, hoe ga je je hier uit redden? ik leun achter over. Ik wil weglopen. “Hé! Pater!”, roept de man, ik loop naar hem toe, “is dit voldoende?”, vraag ik. Ik geef hem mijn ring van Xandra, hij kijkt. En hij knikt. “Ga hem niet verkopen! Ik kom voor de ring terug, zorg dat je hem dan nog hebt!”, de man lacht. Ik kijk hem aan, voel me voor het eerst weer echt strijdbaar:”je lacht niet als je mijn vrouw Xandra boos maakt!”, de man kijkt lachend naar zijn collega:” elle pense que j'ai peur d'une lesbienne”, “ken je de ontspanning. Van drie Nederlandse vrouw? Haar werk!”, dan app ik Yoko. “Com to this adress, i need you to help me escape! They try to hold me, just the way you predicted!”, app ik naar Yoko, dan het grootste probleem, hoe lok ik Xandra naar hetzelfde adres, voorbereid. Er is slecht één manier, ze gaat een gevecht nooit uit de weg, Yvon is simpel te lokken, haar werk, het is haar afleiding, dus ik bel Cinthia. Ik leg haar in een gesprek van meer dan een half uur alles uit, de tijd tikt door. “Let me, i call Yvon and make sure she is there with Xandra within 15 minutes.”, zegt Cinthia, “Thanx! I owe you one.”, zeg ik, “no. I am happy i can return the favor”, nu moeten de stukjes wel op hun plaats vallen.

De situatie is hopeloos. Gaston meldt ons dat er zich niemand heeft gemeld bij het Leger des Heils die ook maar een beetje op Lisa lijkt. Xandra is net een gekooide tijgerin en loopt voortdurend heen en weer. Ze blijft vloeken. Ik kan haar nu zien in Afghanistan en heb voor het eerst medelijden met haar toenmalige tegenstanders. Ze is een eenmansleger. Mijn telefoon gaat. Cinthia, zie ik op het display. "Hello?" zeg ik voorzichtig. "Hai," hoor ik, "Cinthia here from Japan." Xandra staat eindelijk stil als ik de telefoon op speaker zet. "Lisa called me," zegt Cinthia, "she's in big trouble, she finally realised that Yoko brainwashed here with fake news. She is setting a trap for her, but you have be there within' 15 minutes or else..." Xandra glimlacht. Maar het is een kille lach en ze zet haar pistool op scherp. Ik bedank Cinthia als die de gegevens heeft doorgegeven. Xandra staat al in de startblokken. "Wacht!" zegt Sylvia, "wie zegt dat Lisa echt weer normaal is? Misschien is dit een val van Yoko en lopen we zo dadelijk tegen een kogelregen op." Ze heeft gelijk, maar Xandra zit in haar Special Forces mode en lijkt bereid recht in de bajonetten te lopen om haar geliefde te redden.

"We verliezen tijd," zegt ze en rent naar de deur. Samen met Eline en Sylvia ren ik achter haar aan. "Waar is dat adres?" zegt Xandra en als ik het doorgeef, start ze de auto waar we in zitten en scheuren weg. Het is druk op de weg, maar Xandra scheurt er door heen als een mes door de boter. "Doe nou even rustig," zeg ik, "misschien is het een val." "Maybe," zegt Xandra, "maybe not, we don't have time for this shit!" We komen aan bij het adres. Een verlaten loods bij de haven. Xandra trekt haar pistool. "Jullie blijven hier," zegt ze, "bel de politie als jullie schoten horen." En weg is ze. Zuchtend zit ik in de auto. Op zich is dit wel een goede rolverdeling, ik ben nu eenmaal niet zo stoer als Xandra, die in Afghanistan wel zwaardere doelen heeft aangevallen, maar toch. "Je doet het niet, hè," zegt Eline, als ik mijn hand op de deurhendel ligt. Ik glimlach en ben al buiten. Snel ren ik in de richting van de loods. Het is gekkenwerk, ik heb niet eens een wapen. Dan breekt er plotseling een waar pandimonium uit. Overal klinken schotten en ik hoor Lisa gillen. Ik voel dat iets mijn schouder raakt en ik tol omver als een stuk vuilnis in een storm. Op de grond klappend, hoor ik overal geschreeuw en langzaam wordt het zwart voor mijn ogen.

In de klassieke houding, mijn pistool in twee handen, recht voor me uit, besluip ik de loods. Lisa zou volgens Cinthia, aan de linkerkant zitten en zich verbergen. Ik kom bij een deur. Kritisch bekijk ik de rottende planken. Dan schop ik hard de deur in en gelijk vliegen de kogels me om me oren. "Xandra!" hoor ik Lisa gillen, "kijk uit, ze zijn binnen!" Dat laatste is duidelijk. Ik duik weg achter een paar roestige machines en kijk voorzichtig door de ingetrapte deur. Dan hoor ik iemand achter me. Ik draai me om en richt mijn wapen. Het is Yvon! Wat doet die nu hier? Ongewapend nog wel. Voor ik iets kan zeggen, staat ze plotseling stil alsof ze tegen een muur oploopt. Ze tolt om haar as en slaat tegen de grond. De stomme trut, wat doet ze ook hier? Ik haal adem, spring achter de machines vandaan en duik door de deuropening. maak een koprol kom overeind en schiet om me heen in de richting van de schoten. Voor me vallen twee figuren. Ik hoor Lisa weer gillen en dan is het plotseling stil. Lisa vliegt trillend en huilend in mijn armen. "Ze waren veel te snel hier," snikt ze, "Yoko is weggerend toen ze jou zag, en..." "Yvon," zeg ik kort en ren weer naar buiten. Lisa rent met mee. "Ga naar de auto en bel een ambulance," zeg ik kort tegen haar.

Terwijl Lisa wegrent, buig ik me over Yvon heen en voel haar lichaamsader. Gelukkig ze leeft nog. Voorzichtig draai ik haar om, bloed kleeft tegen haar schouders en ze is bewusteloos. Ik moet soms wel eens lachen als ik Amerikaanse films of series zie waarbij de held wordt getroffen in zijn been, schouders of arm en vervolgens rustig door huppelt. In het echt huppel je niet meer als je wordt geraakt door een kogel. Ik vind wat papieren zakdoekjes in mijn zak en druk die op de wond. Niet veel later komt Lisa aanhollen met Eline. "Sylvia wacht de ambulance op," zegt Eline. "Gaat ze dood?" vraagt Lisa huilend. "Ik denk het niet," zeg ik, "volgend mij ging de kogel door haar schouder heen, maar ze moet waarschijnlijk geopereerd worden.

In het ziekenhuis komt Yvon weer bij. Ze kijkt wat verward om zich heen en ziet Lisa. "Goddank, je leeft nog," zegt ze. "Ja," ze ik, "en bijna had jij het loodje gelegd, dame. Tien centimeter de andere kant op en die kogel was dwars door je hart gegaan. Wat was je nu van plan? Om ongewapend die loods binnen te vallen?" "Hou op!" schreeuwt Lisa, "het is hartstikke dapper van Yvon en jij hebt makkelijk praten, je bent gewend om vijandelijke stellingen te bestormen. Ik kijk haar verbaasd aan. Dacht ze nou echt dat ik niet bang ben als de kogels om mijn oren fluiten? "Waar is Yoko?" vraagt Yvon. "Ontsnapt..." zeg ik, "ik kreeg twee van haar handlangers te pakken. Ze zijn gewond en liggen in een andere kamer." Lisa begint weer te huilen. "Ik heb hier genoeg van, ik wil naar mijn vader en moeder.."

“Om ongewapend die loods binnen te vallen?" "Hou op!" schreeuw ik, "het is hartstikke dapper van Yvon en jij hebt makkelijk praten, je bent gewend om vijandelijke stellingen te bestormen. Xandra kijkt me raar aan. "Waar is Yoko?" vraagt Yvon. "Ontsnapt..." zegt Xandra bazig "ik kreeg twee van haar handlangers te pakken. Ze zijn gewond en liggen in een andere kamer." Ik kan mijn tranen niet meer bedwingen. "Ik heb hier genoeg van, ik wil naar mijn vader en moeder.., schreeuw ik. Xandra komt bij me staan, ik sla hard tegen haar arm. “Neee laat me los! Jij moest Yoko pakken, jij moest Yvon beschermen, straks moet haar arm eraf, of haar schouder! Misschien gaat ze wel dood!”, schreeuw ik, terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Xandra pakt me in houdgreep en begint te lachen:”oooh you silly silly girl”, nu word ik naast verdrietig ook nog kwaad. En schreeuw nog harder. “Silly? Silly? Espèce d'Américain stupide, tu manges comme un cow-boy, avec tes tirs ! Tu es un idiot aux Pays-Bas“, schreeuwik. “What?”, lacht Xandra, “idiot? Me? Com on, hit me again!”, en ik sla haar, steeds weer vraagt ze me om weer te slaan, tot ik zo moe ben dat ik in elkaar zak. “Zo, en nu rustig meid, kom maar”, ze neemt me in haar armen en zoent mijn voorhoofd. “Jij zou……hijgend……Yvon beschermen! Dat moest jij doen, niet mij! Jezelf en Yvon en Yoko pakken……hijgend…..nu was alles voor niets….”, zeg ik. “How? What? Neee, heb jij dit gepland?”, ik knik. “Oké, okay, i take it back that you're silly, you're crazy! you're dangerously crazy! Je had wel gedood kunnen worden!”, zegt Xandra, ze knuffelt me nu heel erg stevig. “Ja, maar als het had gewerkt was het nu klaar met Yoko.”, zeg ik. “Nee, die was zo weer vrij geweest, ze is te rijk. Ze draait iedereen een leugen voor de ogen en er zullen vast weer anderen in trappen.”, moppert Xandra. “Kan het wat ,osser, je wurgt me”, zeg ik dramatisch. “Maybe i should! Before you pull another prank!”, lacht ze en geeft me een zoen. En Yvon, die gaat dood, ja…”, ik schrik:”wat? Neee”, schreeuw ik. “Wacht, ze gaat dood, net als ik, maar zeker niet vandaag of morgen, of overmorgen, ze is er nog wel even, ze zal gegarandeerd mij overleven, om int wrijven dat ze mij wilde redden en haar leven waagde, dus geen zorgen, ze is er nog wel even hoor!”, ze tilt me op alsof ik een veertje ben. “Zo, we gaan naar haar toe.” Haar hand grijpt mijn kont. Ik voel hoe haar hand mijn kont stevig vast houdt en er ook stiekem in knijpt, ze draagt me naar de kamer van Yvon. Ik zie haar liggen, met haar ogen dicht, de apparatuur uit. Ze ligt doodstil. “Zie je wel! Ze is……”, zeg ik en de tranen komen al weer en ik sla weer op de arm van Xandra. “Hou je daar nu eens mee op? Ik voel mijn arm niet meer!”, zegt Xandra. “Wat is hier aan de hand! Lisaaa”, hoor ik schreeuwen. Ik draai me om. “Oké i take back that i took back that you were silly, you really are silly, cute, but silly.“. Ik zoen Xandra, ik druk mijn lippen over haar hele gezicht. Dan spring ik op het bed van Yvon. Ook haar zoen ik over haar hele gezicht. “Laaat me nooit weer zo schrikken!”, schreeuw ik:”nooit meeer!”, schreeuw ik.

Ik moet rusten van de dokter. Nooit gedacht dat een schotwond zo 'n pijn zou doen. Op tv ziet het er altijd uit als een fluitje van een cent. Daar loopt de held met een schotwond in zijn been, arm of schouder, vrolijk door te schieten alsof er niets gebeurt. Ik hoor Xandra en Lisa ruzie maken en even later tilt mijn voormalige lijfwacht het meisje mijn kamer in. Snel sluit ik mijn ogen. "Zie je wel! Ze is ..." hoor ik Lisa zeggen. Overal klinken stemmen en plotseling voel ik de lippen van Lisa op mijn gezicht. "Laat me nooit weer zo schrikken," schreeuwt ze, "nooit meer..." Ik open mijn ogen en kijk in die van Lisa. "Ik hou van je," fluister ik. Lisa begint weer te huilen. Xandra neemt haar mee, de kamer uit. Een verpleegster komt me checken en zegt, "probeer te slapen, mevrouw, rust is nu even het beste..."

Als ik weer wakken word, zie ik Eline en Sylvia zitten. "Waar is Lisa?" vraag ik gelijk. "Ook goeiemorgen," zegt Eline, "hoe gaat het?" "Best," zeg ik en probeer overeind te komen. Zachtjes duwt Sylvia me terug. "Doe even rustig aan, Lisa is met Xandra naar haar ouders toe, die mensen waren ziek van ongerustheid." ik knik. "En Yoko?" "Onvindbaar," zucht Eline, "alsof ze in rook is opgegaan..." ik knik berustend. "Maar er zitten verschillende diensten op haar," mengt Sylvia zich in het gesprek. "Interpol, FAST bijvoorbeeld en er is een internationaal opsporingsbevel uitgegaan. De Keisatsu-chō, de Japanse nationale politie heeft Yuki gearresteerd." Er komt een verpleegster bij ons staan. "En nu moet mevrouw worden onderzocht door de dokter," zegt ze en ziet toe hoe Sylvia en Eline verdwijnen.

De dokter komt binnen en vraagt hoe het me gaat. Ik zeg dat de pijn een stuk minder is. "Mooi, dan slaat de pijnbestrijding aan," zegt de man. "Het is gelukkig een wond zonder beschadiging aan de pezen of aan de botten. U heeft anti-biotica gehad vanwege het infectiegevaar. Als u weer hersteld bent, zult u fysio-therapie moeten ondergaan om de beweging in de schouder weer te stimuleren. Ik hoor het aan en ook hoe de man de verpleegster aanwijzingen geeft over het schoonhouden van de wond. Sylvia en Eline komen weer terug en ik mag met hen een stukje lopen. De verpleegster zegt dat het goed is om te bewegen, teveel liggen kan er voor zorgen dat mijn mobiliteit wordt aangetast. "Wat is er eigenlijk gebeurt?" vraagt ze, "ik hoorde iets over een vuurgevecht." Ik glimlach. "Als u ooit het gekke idee krijgt om ongewapend een vuurgevecht binnen te rennen, vraag je hierom," zeg ik, "kogels zijn veel sneller dan je denkt, zeker als je niet weet waar ze vandaan komen..."

De fysiotheapeut heeft een gesprek met me en geeft aan dat ik over enkele dagen al met hem ga oefenen. "Er zijn geen spieren of pezen beschadigd," zegt hij, "en dat is een wonder, en ook geen botten. Als je bedenkt dat juist je schouder zoveel spieren, pezen en botten heeft, is het wel duidelijk dat u een engeltje op uw schouder heeft gehad. Als ik terug kom, gaat mijn telefoon. De verpleegster geeft het toestel, en zegt, "niet te lang, u moet rusten." "Met Yvon," zeg ik. "Hoi, schat, hoe gaat het je schouder?" hoor ik de stem van Lisa. Ik vertel over wat de dokter heeft gezegd en Lisa zucht. "Wat was je nu van plan?" zegt ze, "wilde je Xandra komen helpen? Ongewapend?" "Ik wilde jou redden," zeg ik, "en achteraf gezien was dat nogal dom..." "Maar wel moedig," zegt Lisa, "maar doe dat nooit meer, hoor je..." "Jaaah, dokter" zeg ik, "en hoe gaat het met jou?" "Oh wel goed," zegt Lisa. "Ik ben weer thuis en mijn ouders zijn weer een beetje bekomen van de schrik. Xandra logeert hier ook. Als een soort bescherming tegen Yoko, tot die is opgepakt..." "Kun je haar even geven?" vraag ik. "Hai," hoor ik even later, "kun je je schouder al weer bewegen." "Ik moet naar fysiotherapie," zeg ik. "Wat gaan we doen?" zegt Xandra. "Ik hou nog steeds heel veel van Lisa. Ik wil met haar trouwen als dit allemaal over is." Ik slik. "Ik ook," zeg ik dapper.

Geen idee of mijn briefje aan Lisa heeft gewerkt maar het is één grote bende.

Yvon in het ziekenhuis gelukkig en schotwond die ernstig maar niet levensbedreigend. Yuki is inmiddels opgepakt door de Japanse nationale politie maar Yoko loopt nog steeds vrij rond.

Eline en ik zitten aan het bed bij Yvon en denk met weemoed terug aan onze zeer kortstondige liefdesavontuur. Yvon altijd bezig. Werken. Haar liefde voor Lisa. Die avond waren we eventjes twee vrouwen die van elkaar genoten. Ik denk aan Xandra. Iedere keer als haar naam valt of haar zie bonkt mijn hart maar weet het eigenlijk al lang. Ze zal nooit voor mij kiezen. Een slet die het met iedereen doet, en daarbij is ze net als Yvon stapel verliefd op Lisa.

Yvon komt bij en zucht. “Waar is Lisa?” Ik duw haar zacht terug. Rustig lieve schat en merk hoe mijn stem mijn gevoel alles in mij veranderd. Kut. Dit kan niet. Ik ben nog steeds verliefd op Xandra maar voel dit ook voor Yvon. Hopelijk ziet of voelt ze het niet. Niet nu.

Als we later een rondje lopen arm in arm samen met Eline krijg ik weer dat gevoel. Iets anders dan lust, anders dan geilheid. Yvon is ongeduldig en wil meteen vooruit, ik schijn een goede invloed te hebben want ze luistert verrassend goed als ik haar afrem. Shit, ik ben stapelgek verliefd geworden op deze vrouw. We lopen door en hoop maar dat Yvon het niet merkt tot ze mij plots aankijkt. Weer diezelfde blik als in haar huis. Toen, die avond.

We brengen Yvon terug naar haar kamer en ik worstel met mijn gevoelens. Ik weet nu pas wat Lisa voelt.

Mijn kop maalt. Als ik Xandra hoor en Lisa, begin ik me af te vragen of ik wel echt een kans maak bij Lisa. Ik bedoel, ze is nog zo piepjong, een schoolmeisje. Ik kon haar moeder zijn. En ze is duidelijk gecharmeerd van de stoere Xandra. Jonge meisjes zijn gek op bad guys, en in dit geval bad girls. En Xandra is een echte bad ass... stoer, heldhaftig en ze heeft lak aan alles. Ze doet wat zij wil. Ik merk wel dat Sylvia ook verandert is. Was er eerst sprake van lust tussen ons, nu lijkt het op liefde. Net zoals ik zie dat Lisa meer op Xandra valt, zo lijkt Sylvia te beseffen dat Xandra totaal niet verliefd is op haar. Ze lijkt nu meer op mij te vallen.

Enkele weken later ben ik na verschillende sessie met de fysiotherapeute al goed in staat mijn arm te bewegen. Eline is inmiddels weer terug naar Amsterdam, naar haar werk, alleen Sylvia is bij me gebleven. Ik merk dat ik het prettig vind dat ze bij me is. We praten veel en ik leer haar nu pas goed kennen. Ze komt uit een naar milieu. Haar vader was alcoholist en haar moeder kon het gezin niet alleen aan. Dus stapte Sylvia al jong in en nam de moederrol over om haar twee broertjes en zusje op te voeden. Na het overlijden van haar vader en de opname van haar moeder in een kliniek, wegens haar psychische toestand, kwam ze terecht in pleeggezinnen. Maar ze bleef haar best doen, deed een studie economie en kwam toen bij mij in dienst.

Lisa en Xandra komen op bezoek. Ik mag binnenkort weer aan het werk en twijfel nog altijd of ik wel mijn liefde voor Lisa moet uitdragen. Toch als ik haar zie, maakt mijn hart een sprongetje. Ze lijkt echt geroerd om me te zien. Tegelijk zie ik hoe Xandra beschermend om haar heen draait. Als ze elkaar aan kijken zie ik de liefde in hun ogen. Het doet zeer. Ik zie aan Sylvia dat ze ook hartpijn heeft omdat Xandra haar totaal niet ziet zitten. Lisa heeft in de tussentijd mijn bedrijfje gerund samen met Erica en Xandra. Er is een nieuw bedrijf in Japan gevonden om mee samen te werken en de zaken gaan uitstekend. "Dank je wel." zeg ik als Lisa de cijfers met me doorneemt, "geweldig wat je hebt gedaan..." "Allemaal voor jou," zegt Lisa, "je verdient het na je dappere optreden..."

Als ik terugkeer op het werk, krijg ik een applausje van mijn medewerkers en ik hou een speech. Daarna gaan we weer aan het werk. Samen met Lisa bespreek ik de lopende zaken. "Cinthia is inmiddels bezig met een tournee door Australië," zegt Lisa. "Ik vlieg binnenkort met Xandra naar Tokio om de nieuwe deal te bespreken met Hanna Inc. onze nieuwe partner. Misschien is het slim als jij contact opneemt met Iris Doubleday, die heeft enorme verliezen geleden en wil eigenlijk terug naar Agengy Yvon om erger te voorkomen." Ik knik, dat klinkt goed. Lisa en ik kijken elkaar diep in de ogen, maar ik zoek tevergeefs die vonk die ik wel zag toen ze pas bij me werkte. "Hou je nog steeds van me?" vraag ik plotseling. Ik zie Lisa schrikken.

Het was zeker dapper van Yvon, maar wel ondoordacht en nogal dom, wie loopt er nu ongewapend een vuurgevecht binnen? Zelfs gewapend zou het nogal stom zijn geweest. Yvon heeft totaal geen ervaring met vuurwapens en gevechten. Nadat ik Lisa heb meegenomen uit het ziekenhuis, besluiten we naar haar huis te gaan. Yvon moet rusten, dus hebben we hier niet veel te zoeken. Onderweg praten we. Ik voel dat ik straalverliefd ben. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden, als van die stronteigenwijze, lastig puber die iedereen zo gemakkelijk inpakt. Lisa klept aan één stuk door. Dat Yvon zo moedig is, dat Eline een schat is en dat Sylvia net als zij verliefd is op mij. "Ja maar, ik niet op haar," zeg ik. Lisa glimlacht. "Gelukkig maar..." zegt ze dan. "Hoe gaan we verder?" vraag ik, "we wilden trouwen, weet je nog?" Lisa knikt. "Ja, dat weet ik, maar ik wil me voorlopig even niet vastleggen. Eerst maar even naar mamma en pappa..." De rest van de rit wordt weinig gezegd. Lisa worstelt duidelijk met haar gevoelens. Het zal je ook maar gebeuren op je achttienjarige bemind worden door drie vrouwen, vier als je Yoko meerekent...

De hereniging met de ouders van Lisa is een hoogtepunt. Huilende vader en moeder. Lisa die snikkend in hun armen valt. Ik word uitgebreid bedankt voor de redding van hun dochter en word uitgenodigd in hun huis. Daar krijg ik appeltaart, koffie en telkens moet ik vertellen hoe ik Lisa heb gered. Haar moeder rilt als ik vertel over Yvon en haar schotwond. "Oh wat vreselijk!" huilt ze, "dat had jou ook kunnen gebeuren," zegt ze verwijtend tegen haar dochter. Ik stel voor om te blijven logeren, omdat Yoko nog altijd niet is gepakt. Dus krijg ik een logeerbed in een piepklein kamertje en komt Lisa 's nacht stiekem bij me in bed. Zachtjes, omdat haar ouders het niet mogen horen. bedrijven we de liefde en ik ben nu helemaal verliefd. Maar Lisa houdt nog altijd de boot af. "Ik wil terug naar het kantoor van Yvon," zegt ze, "ze heeft me nodig en ik haar. Ik wil graag iets betekenen en dat kan bij haar Agency.

Dus rijden we naar Agency Yvon, waar Erica blij is om ons te zien. "Ik ben maar de financiële miep," lacht ze, "van al die contacten heb ik geen verstand. Wel is wel duidelijk dat Yamamoto niet meer bestaat. De oude Yamamoto is dood, Yuki is gearresteerd en Yoko is verdwenen. Cinthia belde nog. Ze is onderweg naar Australië." Lisa knikt en binnen de kortste tijd zit ze in het kantoor van Yvon te bellen. Ik hou haar goed in de gaten, zoals een bodyguard betaamt. Dan komt Lisa naar buiten en wendt zicht tot Erica. "Boek twee tickets naar Tokio." Ik kijk haar aan. "Ga je op reis?" "We gaan op reis," zegt ze. "Ik heb contact met Hanna Sato van Hanna Inc. dat is een vergelijkbaar bedrijf als Yamamoto en ze willen graag met ons samenwerken." Erica komt melden dat Iris Doubleday aan de telefoon is. Lisa neemt het gesprek over. "Hello..." hoor ik over de speaker, "this is Iris speaking, welcome back hun..." en dan volgt een update over haar bedrijfje. Dat loopt niet goed, nu Lisa er niet meer werkt is ze alle nieuwe aanwinsten kwijt en maakt ze zwaar verlies. "I want to work with you again," besluit Iris. "We will sign a new contract as soon as Yvon is back..." zegt Lisa.

Als Yvon weer terug is op het werk is Lisa veranderd. Ze lacht weer en is vrolijk. Er lijkt een last van haar afgevallen en ze is duidelijk happy met haar baan bij Agency Yvon. Ik voel me wat overbodig. Als ik zie hoe Lisa naar Yvon kijkt voel ik me gek worden van jaloezie. Voor wie zal ze kiezen?

Ik ben druk aan het werk, ik vergeet dan alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd, ik heb weer dat lekkere gevoel van toen ik hier begon te werken, met Xandra, die mij overigens steeds scherp in de gaten houdt, met Yvon, die weer terug is, waar ik super blij om ben. Even vergeet ik ook dat ze gewond is geraakt. We kijken naar contracten en ik voel een bepaalde spanning, net als in het begin. Niets kan me nog van mijn goede gevoel afbrengen. Tot….. "Hou je nog steeds van me?" vraagT Yvon, zonder waarschuwing, ik laat een kopje vallen. “Waarom vraag je dat, waarom nu?”, vraag ik angstig. “Niet om je te laten schrikken, dat absoluut niet.” Zegt Yvon:”maar voor mezelf, voor ons, voor Xandra……ik moet het weten”. Ze zucht, gaat zitten:” Ik bedoel, je bent nog zo jong, een schoolmeisje. Ik kon jouw moeder zijn. Je bent overduidelijk verliefd op onze stoere Xandra…..en ik…..”, ze zucht nog eens diep. Waarom?ik weet het niet, ik wil niet spelen met haar gevoelens, iets in me wil me tegenhouden. Maar mijn wil is sterker, ik druk mijn lippen op de hare, mijn handen glijden langs haar gezicht. Haar warme zachte huid glijden onder mijn stelende handen, als de wind over een graanveld. Het streelt lichtjes, zonder te breken. De zoen op haar warme zachte lippen, naturel, niet opgemaakt, als onze prille herontdekte ontluikende liefde. Ik kan de kleur van haar smaragd blauwe ogen niet zien, mijn ogen zijn gesloten, hopende dat dit moment, het toegeven aan mijn gevoelens, onderdrukt uit angst, onderdrukt uit verlegenheid, onderdrukt om geen keuze te hoeven maken, maar moet ik een keuze maken, kan ik een keuze maken? Het gevoel wat ik nu voel, de warmte van haar lippen op de mijne, ademloos, tijdloos.

“Wat…..”, zegt Yvon, ik druk mijn vinger op haar lippen. “Sttt…..niets zeggen, verpest niet het moment”, zeg ik, ik zoen haar nog een keer, zit op haar schoot, haar handen glijden onder mijn rok, haar handen, gloeiend, op mijn naakt billen, de string, een cadeau van Xandra lijkt niet te bestaan. Mijn rok lijkt niet te bestaan, haar lippen zoeken nu vurig naar de aanraking van mijn lippen, even open ik mijn lippen een beetje, genoeg om haar tong toegang te verlenen tot mijn mond. Haar tong, zoekende naar de bewoner van mijn mond, Bij het vinden ontstaat er een tango, een exotische dans tussen twee tongen, afwijzend, maar ook aantrekkend, terugtrekkend maar ook aanvallend. Het gevecht, om aanraking, gebaseerd op opwinding gaat door en op in de spel tussen de lippen, haar handen kneden soepel mijn billen, het geluid bestaat niet, althans niet voor mij. We vergeten waar we zijn, wie we zijn, we zijn niet meer twee personen, we zijn twee zielen, op zoek naar liefde, of meer het liefdesspel. Even geen werkgever en werknemer, het zijn twee zielen, die rondwaren in een erotisch spel van uitdagen en ontvangen.

Haar handen zoeken de randen van het toelaatbare, de grenzen van het mogen, de grenzen van het toestaan, steeds weer wachtend op toestemming, toestemming zonder woorden, toestemming gegeven door gevoel, door aanraking, op gevoel. Als haar handen mijn billen iets hebben gekift, kunnen haar vingers komen bij de door Yvon gezochte en aanbeden heilige graal, mijn naakte, mijn van ieder haar ontdane spleetje,mant, smachtend, opgewonden, als haar vingertopjes het raken, is er voor mijn geen mogelijkheid meer het te ontkennen, mijn verlangen, mijn ontbrande vuur. Een kleine kreet ontsnapt uit mijn mond, de tango even verbroken, mijn lippen even los van haar lippen, voldoende om ook hier de toegang toe te staan. Zoet als honing, smachtend als een kat voor een bakje melk verlang ik naar de aanraking.

Haar vingers glijden dichter naar hun doel tot er geklopt wordt, ieder moment, ieder spanning, ieder verlangen abrupt verdrongen. “Moment!”, scheldt Yvon, verbazend hoe snel ze in haar rol als belangrijkste pion weer terug kan pakken. “Erica, wat is er?”, ik wil net weglopen, de hand van Yvon stopt me:”Lisa, momentje nog, we zijn nog niet klaar, we moeten de laatste alinea nog doorwerken. Zeg het maar Erica.”, zegt Yvon, zonder opwinding alsof de opwinding zojuist alleen maar in mijn gedachten leefde. Yvon zet een paar handtekeningen, ze loopt naar me toe. “Sorry, ik had niet het rec”, ik druk mijn lippen weer op de hare. “Mijn keus!”, zeg ik en wil weglopen. Ze houdt me weer tegen. “Ik moet gaan!”, zeg ik. “Ja, maar niet zo, ik denk niet dat je wilt dat iedereen je blote billen ziet, ze doet mijn rok weer goed. De aanraking, het slaat me weer sidderen. Een klein tikje op mijn billen en de woorden:”of you go”, doen me nog een keer sidderen. Als ik op de gang sta, rust ik tegen de deur. mijn god, Lisa! Waar ben je in godsnaam weer mee bezig

Alles is mislukt, maar opgeven, nee, never! Die sletten zullen MIJN Lisa nooit krijgen! Nooit! Ik rijmiedere dag langs het kantoor van Yvon, iedere dag zie ik die mooie Lisa naar binnen gaan, maar ik zie ook die oude tangen, die hún grijpgrage handen op mijn mooie tere lieve Lisa willen leggen. En als ik ‘s avonds Lisa zie vertrekken, hand in hand met die vieze zogenaamde stoere Xandra kookt mijn bloed, wie weet wat ze in bed doet met die lieve Lisa, mijn woede is zo groot dat ik het liefst die hoer, die slet, die viezerik in elkaar sla. Mijn plan is duidelijk, iedereen weet het, alleen die Yvon en Xandra niet, het dringt niet tot hun door, Lisa hoort bij mij, ze houdt van mij!

De volgende dag, als iedereen op kantoor is, dan zet ik mijn plan in werking, zoals ik al dagen heb uitgewerkt. Ik ga in alle vroegte naar het kantoor toe, Agency Yvon, ik prepareer alles zodat ik mijn plan kan laten werken. Ik zie Lisa als eerste, wat is ze weer knap vandaag, een prachtig wit zomerjurkje met blauwe bloemen, ze ziet er zo mooi uit! Dan komen die hoeren er aan, God wat haat ik hun. Lachend gaan ze naar binnen, vast en zeker met plannen Lisa uit te kleden en hun vieze handen over dat mooie handen te laten glijden en over al die vingers in te duwen. Ik kijk en zie de zonwering in het kantoor van Yvon dicht gaan, perfect! Dan gaat oom de zonwering in het kantoor van Xandra dicht. Ik pak de telefoon, voordeel van tijd is dat je dingen kunt leren, zoals de Nederlandse taal.

“Hoi, lieve Xandra, verbaasd mijn stem te horen?”, zeg ik lief, Xandra is stil en explodeert dan zowat. “Wat ben je stil, geen stoerdoenerij? Ach, het katje is stil!”, zeg ik, ik weet dat ik haar terg:”You fucking psychopat! Come here and i kill you!”, zegt Xandra. “Tsss en ik ben nog wel zo aardig voor je, ik wilde je waarschuwen, maar als je zo onaardig doet!”, zeg ik. Ik weet dat ze nieuwsgierig wordt:”waarschuwen waar voor!”, reageert ze pissig. “Lisa, weet je, dat die hoer gisteren je meisje heeft geneukt? Of heeft ze dat verteld, denk het niet, die hoer probeert je meisje af te pikken, onder jouw neus. Kijk eens op je pc, je hebt mail van Y. O. Tanada. Open het maar, geen virus. Beloofd.” Snel hang ik op. Het hele kantoor van Yvon heb ik voorzien van cameraatjes en afluisterapparatuur. Dan bel ik Yvon, “hi, this is Lin Yee, from Japan, i need to talk to you, please, look at your mail, we like to accept your offer, but, one of your co workers is stealing from you. We like tot discuss this issue before we talk further.”, ik heb het grootboek iets aangepast en foto’s van Xandra die dure spullen koopt, onder anderen een peperdure trouwring, verwisseld met de ring die Xandra had gekocht voor Lisa, zeker weten dat Yvon gaat checken, de ring voor Lisa is zeker 4 ton waard, met diamanten en smaragden bekleedt. Op de camera beelden zie ik Yvon boos kijken, stampvoetend loopt ze naar beneden, Xandra stampvoetend naar boven. “Dit gaat leuk worden!”, lach ik inwendig.

Raar telefoontje. Ik leg de telefoon neer en open mijn mail. Een mailtje van Erica met een bericht dat er iets mis is met het grootboek. Er worden regelmatig grote bedragen afgeschreven. Erica mag dan commercieel niet geweldig zijn, financieel is ze een toppertje. Ze heeft gelijk gecheckt wie de bedragen steelt. Het is afkomstig van Xandra's account. Hoe kan dit? Wat is dit? Wil ze nog een keer lekker binnenlopen voor ze met Lisa vertrekt naar de VS. Er zitten ook foto's bij van een privé-detective. Xandra die dure spullen koopt, onder andere een prachtige verlovingsring. Ik sta perplex. Xandra en ik kennen elkaar al jaren. Ik vertrouw haar volkomen en nu blijkt ze een ordinaire dief? Ik frons mijn wenkbrauwen en storm het kantoor uit. Normaliter hangt Xandra om deze tijd uit in de koffiecorner van het kantoor. Halverwege kom ik haar tegen. Ze kijkt me boos aan. Oh ja, ook dat nog, de beledigde onschuld uithangen...

"Wat moet jij met Lisa?" schreeuwt Xandra, "achter mijn rug met mijn geliefde seksen, of dacht je dat ik dat niet door had, stomme hoer?" "Moet jij nodig zeggen," schreeuw ik net zo hard. In het trappenhuis blijven mensen staan. "Dure verlovingsring kopen? Stelen van het bedrijf? Je bent ontslagen, en je laat Lisa voortaan met rust, en ik doe aangifte als je dat maar weet. Ik zal je kapot maken!" Lisa komt naar ons toe lopen. "Wat is er?" roept ze, "jullie zijn in het hele kantoor te horen..." "Die hoe zit stieken aan je!" schreeuwt Xandra, "en jij bent net zo erg. Heel schijnheilig naar mammie en pappie, maar ondertussen zit je te vozen met die hoer daar!" Lisa kijkt haar verbaasd aan. "Waar heb je het over?" zegt ze. "En jij?" vraagt ze aan mij, "wat heb jij op je lever?" "Je verloofde heeft geld gestolen uit de kas," zeg ik, "ze heeft nog altijd de kantoorcredit card. Gefeliciteerd, je krijgt een verlovingsring van vier ton. Xandra was even aan het proletarisch winkelen." Lisa kijkt met grote ogen naar Xandra. "Is dat waar?" "Ofcourse not," zegt Xandra, "the bitch is crazy, there is a screw loose." "Ik kan het bewijzen," zeg ik, "ik heb foto's en jij hebt die geldopnames gedaan, ook dat kunnen we bewijzen..." "She really has blown a fuze," zegt Xandra kwaad, "ik bel een advocaat." "Ja, doe dat," zeg ik, "neem er een die strafpleiter is, want als de recherche klaar met je is, mag je de komende jaren de gevangenis van binnen bekijken. En jij.." ik kijk naar Lisa, "wat zijn dat voor praatjes dat ik seks met jou heb gehad? Ben je nu helemaal gek geworden? Jij bent ook ontslagen..."

"Wat is er?", vraag ik als ik Xandra en Yvon hoor schreeuwen, ze schreeuwen zo hard dat het personeel allemaal op de gang staat: "jullie zijn in het hele kantoor te horen..." "Die hoer zit stiekem aan je!" schreeuwt Xandra, "en jij bent net zo erg. Heel schijnheilig naar mammie en pappie, maar ondertussen zit je te vozen met die hoer daar!" Even ben ik sprakeloos, hoe ze dit weet, niemand weet het buiten Yvon en mij. "Waar heb je het over?", vraag ik met trillende stem: "En jij?" vraag ik als afleiding aan Yvon:"wat heb jij op je lever?" "Je verloofde heeft geld gestolen uit de kas, ze heeft nog altijd de kantoorcredit card. Gefeliciteerd, je krijgt een verlovingsring van vier ton. Xandra was even aan het proletarisch winkelen." Ik kijk verbaasd én woedend naar Xandra. "Is dat waar?" "Ofcourse not," zegt Xandra, "the bitch is crazy, there is a screw loose." "Ik kan het bewijzen! Ik heb foto's en jij hebt die geldopnames gedaan, ook dat kunnen we bewijzen...", is de reactie van Yvon "She really has blown a fuze," zegt Xandra kwaad, "ik bel een advocaat." "Ja, doe dat, neem er een die strafpleiter is, want als de recherche klaar met je is, mag je de komende jaren de gevangenis van binnen bekijken. En jij..", zegt Yvon, ze wordt rood en schreeuwt: "wat zijn dat voor praatjes dat ik seks met jou heb gehad? Ben je nu helemaal gek geworden? Jij bent ook ontslagen...", ze gaat stampvoetend terug naar haar kamer, ik kijk naar Xandra. “ that damn whore, come on! i'll show you that the ring is worth nothing! i used my savings to buy a ring, a ring that is not worthy of you but i had no more money now!”, ze trekt me achter zich aan, trapt haar kantoor deur open, schreeuwt tegen iedereen die ze onderweg tegenkomt, pakt een doosje en opent hem:”What the fuck!”, ik zie haar denken, druk denken. “that dirty whore, she's setting me up! this is not my ring! wait...wait...wait...here! see! this is the ring i wanted, here's the receipt, 1999 euros! please! she wants me away from you! i'll give her a piece of my mind! with my fists! I will give that pretty face a makeover. Even her great-great-great-grandchildren will not recognize her when i am finished!”, ze wil de deur uitgaan, ik trek haar terug. “Wacht nou even!”, schreeuw ik:”wat win je met geweld, dat lost niet altijd iets op!”, ze kijkt me aan, ik kan de woede in haar gezicht lezen:” no! you're right, but it does make you feel better!”, moppert ze.

Ik pak haar hand:”je gedraagt je! Duidelijk!”, ze moppert achter me “no promisses!”. Ik open de deur van Yvon, ze gooit een perforator naar ons. “Eruit!”, schreeuwt ze. Xandra kan me nog net op tijd wegdrukken:” do that again and you learn to fly without parachute and wings”. “Wat moeten julie!”, schreeuwt ze. Ik kijk haar aan:”zitten! En jij ook! Stelletje kleuters!”, ze kijken me aan, ik wijs naar de stoelen:”NU!”, zeg ik duidelijk. Ik sta te trillen op mijn benen, i’ wete niet hoe lang ze dit accepteren van mij. “Die ring, wat lief van je Xandra, is niet de gekochte ring!”, zeg ik, ik geef de bon, de kwitantie en de foto voor de verzekering aan Yvon. “Dat bewijst niets! Dit is gewoon een backup voor als ze betrapt wordt!”, moppert Yvon, “ I'm really going to attack her, what is that failed monster thinking! I'll throw her out the window! Me! Stealing! I had respect for her, despite everything. But this takes the cake!”, zegt Xandra en ze staat al op om Yvon te lijf te gaan, Yvon staat ook op:”zitten! Nu!”, zeg ik:”en jij!”, ik weet dat ik te er ging gisteren, nu besef ik als een rietje, want nu moet ik bekennen vreemd te zijn gegaan, al was het maar zoenen:”hoe weet Xandra van ons? Wij hebben niet gepraat.”, Xandra slaat haar vuist in haar hand, ten teken dat ze iemand gaat slaan. “Laat dat! Als iemand geslagen moet worden ben ik het. Dus kom maar, sla dan!”, en dan, alsof er iets bij beide doordringt, komt Yvon met een opmerking:”hmmm dat kontje kan wel spanning gebruiken!”. Xandra kijkt nog wat boos, dan wordt ze rustig:” you would like that, don’t yaa, she does have a nice horny ass! but you already know that, me on the left, you on the right? I bet she's already soaking wet!”, ik kijk ze verwonderend aan:” someone is playing a game here, I don't know who, but someone is doing something dangerous, that movie, those cash withdrawals, I should have known after that phone call, I cant believe I fell for it.”, Yvon kijkt haar aan:”ik ook niet, Yoko?”, vraagt Yvon. Xandra knikt:”zit er maar één ding op. We slapen vanaf nu, tot Yoko is gepakt samen!”, zegt Yvon. “ i didn't think so, you in lisa's bed, you would want that! but i didn't think so!”, lacht Xandra. “Wat wil je dan?”, zegt Yvon, Xandra trekt haar schouders op:”dacht ik al. Afsluiten, we gaan naar vita nova“, lacht Yvon. “Bestaat dat ding echt, ik dacht dat het iets was als Excalibur, een mythe.”, “Cameron, schat, Cameron, Excalibur is het zwaard van Koning Richard.”, lacht Yvon:”kom, opschieten!” We stappen in het racemonster van Yvon, maar we gaan niet de garage uit, maar een geheime tunnel in. “What the….”, zegt Xandra. “Een nooduitgang als artiesten privacy willen. Maar we gaan elders heen, niet naar mijn vakantiehuis, ik vertrouw niets meer, we gaan naar Rode heide.”, zegt Yvon. Ik vraag:”Rode heide?”, ze knikt, ook Xandra kijkt verbaasd. “Ja, rode heide, een kasteel dat ik bezit, maar niemand weet van heeft.”.

Het gaat hard tegen hard. Iedereen wordt ontslagen en weer aangenomen. De sfeer is gespannen en ik laat ze maar even.

Dan stap ik toch maar even de “war room “ binnen. Zijn jullie nu alle drie zo dom? Ik roep beheerst maar met gezag. Ze zijn het niet gewend van mij maar dit moet maar even. Xandra ben ik kwijt, Yvon waarschijnlijk ook, al kijkt ze mij soms met een scheef oog aan, maar goed.

Zien jullie nu echt niet dat Yoko hierachter zit?? Stelletje domme ganzen!!! Ik loop naar de deur en hoor nog net iets over een kasteel. “Rode heide”. Ik zag dat in de slaapkamer van Yvon een foto in een boek.

"De Rode heide" over een mythe gesproken. Het is geen echt kasteel, meer een ondergronds complex dat onder een versterkt huis ligt. Yvon heeft vroeger wel eens gesproken over een plek waar ze in geval van nood zou kunnen schuilen. Ze had haar oog laten vallen op een oud commandocentrum van de NAVO, dat al jaren leegstond. Ergens in Limburg in de heuvels. Een uitgebreid complex met slaapzalen, commandocentra en alles diep onder de grond, met verschillende ondergrondse gangen die naar verschillende locaties lopen. Maar ik dacht dat ze het idee had laten varen. Dus heeft die stiekemerd het toch gekocht en laten opknappen. "Je bedoelt dat complex in Limburg," zeg ik, "waar je het jaren geleden met me over had?" Yvon knikt. "Waar hebben jullie het over?" zegt Lisa een beetje bozig. "In de Limburgse heuvels had de NAVO ooit een geheim commandocentrum," begint Yvon, "het stond leeg en ik heb het gekocht met de bedoeling het in te richten als schuilplaats. Er zitten slaapzalen in, gewone slaapkamers en overlegruimtes. Repetitieruimtes en opnamestudio's. Een computerruimte. Er boven staat een vervallen kasteel dat nog stamt uit de Middeleeuwen. De Rode Heide, gebouwd door de Heren van de Rooth van de Heijde, een oud adellijk geslacht. De ruïne is ook mijn bezit. Ik heb het deels laten restaureren..." "Wat romantisch," zegt Lisa, "en deze tunnel?" "Die leidt naar het complex. Er komen meer tunnels op uit, die waren er al, ik heb ze alleen laten restaureren."

Ik kijk naar Yvon, zoals ze achter het stuur zit, geconcentreerd, is ze weer de oude Yvon, beheerst en vlijmscherp. "Het spijt me van mijn woorden," zeg ik. "Ik ook, ik ook," zegt Yvon, "we zijn er allebei ingestonken. Die Yoko is geen dommertje." "Em wat gaan we doen in dat commandocentrum?" zegt Lisa, "ons verstoppen?" "Nee," zegt Yvon, "we gaan hoogstend schuilen voor het onweer. Yoko is levensgevaarlijk, net als de bliksem. In de Rode Heide heb ik apparatuur, computers en communicatiemiddelen, we kunnen van daaruit proberen haar te achterhalen. Ik heb voor de zekerheid al het sein gegeven aan Erica om drie personen die min of meer op ons lijken te laten logeren op Vita Nova, mijn vakantievilla, ze staan uiteraard onder bewaking en zijn zelf ook gewapend. Op die manier kunnen we Yoko misschien afleiden."
"Moeten we pappa en mamma niet op de hoogte brengen?" vraagt Lisa. "Is voor gezorgd..." zegt Yvon. "Erica zal ze onderbrengen in een safe house onder politiebewaking."

We komen aan in een onderaardse parkeerplaats. Er staan verschillende SUV's. We stappen uit en Yvon opent de deur van een lift. "Kunnen we niet in het kasteel slapen?" vraagt Lisa hoopvol, "ik ben gek op kastelen." "Het is een ruïne, schatje," lacht Yvon. "Het is deels gerestaureerd, maar het dak is zo lek als een mandje. Ik heb wat beters." De lift stopt en Yvon leidt ons naar een kamer, modern ingericht, met televisie, comfortabele meubels en prachtige schilderijen aan de muur. "Het zal wel een lief centje hebben gekost," schat ik. "Valt wel mee," zegt Yvon. De ruimte heb ik praktisch gratis. De regering wilde het graag kwijt. Het was het einde van de Koude Oorlog en het onderhoud was te duur. Ik heb de elektriciteit laten herstellen en het laten verven en opnieuw inrichten. Alles aftrekbaar omdat het voor het bedrijf was. Ik zei tegen de belasting dat ik hier artiesten ging onderbrengen om te oefenen en muziek op te nemen. Er is nooit iemand komen kijken. Ze loopt door en duwt deuren open. "Slaapkamers, modern ingericht, met badkamer. De keuken... En hier is de computerruimte en communicatiezaal. Ik kijk mijn ogen uit. Dat heeft die sluwe vos toch maar mooi stiekem gedaan.

We zitten in de centrale huiskamer en er speelt op de achtergrond een CD van Cinthia. "Er is nog iets wat we kunnen doen in de tussentijd," zegt Yvon. Ik kijk haar aan. "En dat is?" "Ik hou van Lisa en jij houdt van Lisa," zegt ze, "Lisa houdt van ons allebei. Ze kan moeilijk met ons allebei trouwen, dus moeten we echt een keer uitmaken wie er met Lisa gaat trouwen, The winner takes all." "And the looser standing small," smaalt Lisa, "ik weet niet of ik het leuk vind om de prijs te zijn van jullie wedstrijdje."

Stiekem hoopte ik om in een echt kasteel te slapen, als kind liep ik, net als alle andere meisjes denk ik, rond als prinses, papa was mijn paard en mama de koningin. We bezochten vaak paleis het Loo, kasteel de Haar, maar ook Gelderse Kastelen. Maar we slapen in een ondergrondse bunker. Nou ja bunker, er is niets wat je maar het idee geeft in een bunker te zitten. Ik heb een bed uitgezocht. Voor de zekerheid en veiligheid hebben beide dames besloten in een slaapzaal te slapen, er staan vier bedden, maar alles is zo snel gegaan, dat ik niet eens slaapkleding of iets dergelijks. De manier waarop de dames aan het smilen waren beloofd ook niet veel goeds. We staan in de prachtig en modern ingerichte woonkamer. "Er is nog iets wat we kunnen doen in de tussentijd," zegt Yvon. Ik zie dat Xandra haar met een grote glimlach aankijkt. "En dat is?", vraagt Xandra speels. "Ik hou van Lisa en jij houdt van Lisa," zegt Yvon, "Lisa houdt van ons allebei. Ze kan moeilijk met ons allebei trouwen, dus moeten we echt een keer uitmaken wie er met Lisa gaat trouwen, The winner takes all.", lachend zeg ik erachteraan "And the looser standing small, weet niet of ik het leuk vind om de prijs te zijn van jullie wedstrijdje.". Xandra geeft me een tik op de billen:”misschien vind je het overwinningsfeestje wel extra interessant.”, lacht ze.

Ik laat het idee nog even los, maar het zoenen was gisteren wel heel erg lekker, anders dan met Xandra, niet lekkerder, maar zeker ook niet minder lekker, gewoon, anders. Ik kijk naar wat we kunnen eten. “Je hebt geen eten in huis, nou dat wordt dan MacDonalds.”, lach ik. “Helaas lekker ding, dat gaat niet lukken. Als we ons daar laten zien is de kans groot dat Yoko ons spot. We gaan eten halen, betalen cash. Xandra, bovenste la, jouw geboortedatum, dan gaat het kluisje open.”, zegt Yvon. Ik kijk haar aan. “Jaha, ik weet het, ik ben een sentimentele sukkel…”, lacht ze. Ik loop naar haar toe, geef haar een zoen:”nee, je bent gewoon super lief.”, ik zei Xandra kijken, beetje jaloers, maar ook met een glimlach. “Oooh, kom maar hier, dan krijg jij ook een kusje”. Xandra komt dichterbij, ik geef haar een dikke zoen. “Wie gaat eten halen?”, lacht Xandra:”ik niet, ik laat je niet alleen met onze kitten.” “En ik jou niet, dus…”, zegt Yvon. “Dus gaan we alledrie, ik zie een patat zaak, patat oorlog met uitjes, frikadel speciaal, eeeuh….bamischijf en eeeuuuh kipkorn en mag ik ook wat bitterballen? En ooh jaaa milkshake aardbei? Mag dat?”, beiden kijken mij aan. “Ja joh, zo is ons budget in twee dagen erdoor”, lacht Yvon. Xandra kijkt me aan:”hoe blijf jij in Godsnaam zo dun met zoveel eten?”, ik kijk haar verbaasd aan:”nou ja zeg, ik hou me nog in hoor!”, we lopen naar de auto en Xandra wilt de zaak in, hoody aan, zwart, alles zwart, ze bestelde al telefonisch een een kwartier later zitten we weer binnen om te eten, als ik bijna alles op heb vraag ik:”hoe willen jullie trouwens uitmaken met wie ik trouw?”, ik neem een sloom van mijn milkshake:”en wie zegt dat ik niet allebei kan trouwen trouwens, hihihihihihi trouwen trouwens..hihihihihihihihi”, Xandra ligt op de bank en pakt een laatste patatje, Yvon de laatste bitterbal. “Heee dat was mijn bitterbal! Aaah…..dat is niet eerlijk!”, kijk ik teleurgesteld:”is er nog iets te eten?”, Xandra kijkt naar Yvon:”hoe was jullie spreekbeurt ook al weer, liefde van de man gaat voor de maag?”, “nee, spreekwoord, maar ja, de liefde van de man gaat door de maag, maar in dit geval door de maag van het meissie!”. Ik vind nog een stuk hamburger van Xandra:”mag ik?”, Xandra knikt:”maar ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Hoe willen jullie het bepalen?”.

"We kunnen heel ouderwets om je gaan duelleren..." begin ik. "Oh ja, valt Xandra meteen in, in plaats van pistols at dawn, handbags at dawn. Helpers weg en meppen maar." Op je bolle ogen," zeg ik, "jij bent veel sterker, schiet honderd keer beter en bent veel jonger. Nee, ik denk meer aan een intellectueel duel." "En dat is niet oneerlijk," zegt Xandra stuur, "jij bent veel slimmer.." "Ik bedoel, wij moeten allebei Lisa voor ons zien te winnen, wie van ons tweeën dat het beste doet, wordt door Lisa tot winnares uitverkoren. Zoals de jonkvrouw in de Middeleeuwen haar moedigste ridder de overwinningskrans gaf. "Heel romantisch," zegt Lisa, "maar eh...als ik jullie nu allebei even goed vindt?" "Dan trouwen we allebei met je," lacht Xandra, "dat mag wel niet, maar hé, er mag zoveel niet..." "Goed idee," zegt Lisa en ze kijkt alsof ze dit de oplossing vindt. "Nee, dat kan niet," zeg ik, "the winner takes all..." "Goed," zegt Xandra. "Hum..." aarzelt Lisa, "maar ik vind het idee van Xandra niet zo gek...ik hou van jullie allebei, dus waarom gaan we niet samenwonen met zijn drietjes. We kopen een kasteel in Zuid-Frankrijk en dan ben ik het prinsesje en jij en Xandra zijn mijn trouwe paladijnen. Als Lancelot en koning Arthur een driehoeksverhouding met koningin Guinevere konden aangaan, waarom wij dan niet?" Ik lach. "Je vergeet dat Arthur en Lancelot door die hele driehoeksverhouding elkaar naar het leven stonden," voeg ik er aan toe.

Voorlopig is het dus even gelijk spel. Lisa houdt vast aan haar driehoeksverhouding en Xandra en ik maken ons op voor een intellectueel en romantisch duel om de liefde van Lisa. "Mag ik even de ruïne zien?" vraagt Lisa. "Lijkt me prima," zeg ik, "kom maar mee. Het is avond, maar ik heb schijnwerpers laten installeren rondom het oude vervallen kasteel. We gaan naar boven en ik praat met Lisa. "Als je met mij trouwt, laat ik een kasteel voor je bouwen, waar je maar wil en ik vul het met ridders en een ronde tafel en we houden tournooien en..." "Stil," zegt Lisa glimlachend, "je bent onverbeterlijk, dame, nogmaals ik wil met jullie beiden samenwonen. Jij en Xan hebben allebei wel iets dat mij aantrekt en jullie versterken elkaar. Xandra is stoer en knap, en jij bent slim en mooi, hoe kan ik daaruit in godsnaam kiezen?" We lopen over de eeuwenoude transen bij de muur. Het vervallen Donjon rijst voor ons op, prachtig verlicht vanaf de grond. "Daar woonden ze vroeger," zegt Xandra, "ik heb oude belegeringstechnieken bestudeerd. Het Donjon was de laatste plek van verdediging. En als je mij trouwt, lieve schat, vertrekken we naar de VS en zoeken een woning in Montana. Een prachtige staat vol natuur. Of we laten een huis bouwen. Dan begin jij een bedrijf en ik ben je bodyguard." "Hou op," krijst Lisa en steekt haar vingers in haar oren. "Ik ben niemands eigendom. Ik wil alleen met jullie tweetjes samenwonen, desnoods in een klein flatje op twee hoog achter." Xan en ik kijken elkaar aan. Het is duidelijk dat Lisa heeft gekozen.

Zou het kunnen werken? Ik bedoel dat Lisa met ons tweetjes gaat samenwonen en we om de beurt met haar naar bed gaan of in een triootje? Maar realiseert die kleine meid wel wat ze zich zelf aandoet. Twee volwassen vrouwen en een schoolmeisje. Want ook al oogt Lisa heel volwassen, ze is nog maar achttien. Gek genoeg heb ik het idee dat ze ons makkelijk aankan. ten slotte zijn wij de vurige aanbidsters en zij is de prinses naar wiens hand we dingen. Kijk maar naar Yvon die ving zelfs een kogel voor haar op, en ik stormde dwars door de deur heen om haar te redden. We zijn twee verliefde dwazen en Lisa is ons allebei de baas. Zij is Guinevere, de belangrijkste hoek van de driehoeksverhouding. Heel ongecompliceerd zegt ze de waarheid. Ik wil jullie niet apart, ik wil jullie allebei. Maar dat hoort niet in deze moderne maatschappij. We zitten allemaal in hokjes, voor trouwen hebben je twee personen, een man en een vrouw, een man en een man, of een vrouw en een vrouw. Maar waarom niet een vrouw met twee vrouwen? Goed het mag niet wettelijk gezien. Maar wie zal het merken als we gaan samenwonen in een mooi kasteel in Zuid-Frankrijk?

"Eh..." zeg ik tegen Yvon, "misschien heeft die kleine wel gelijk..." "Nee hè," zegt Yvon, "ga een beetje naar haar mond zitten praten. Het kan gewoon niet. Jullie Mormonen mogen in Utah ook niet meerdere vrouwen trouwen..." Lisa die ziet dat ze mij aan het twijfelen heeft gebracht, lacht. "Ja, maar dat zijn geile mannetjes die gewoon met zoveel mogelijk vrouwen aan de slag willen." "Lisa," zucht Yvon, "het kan gewoon niet, polygamie is bij de wet verboden, net als bigamie. Of wil je dat ik een soort Anton Heijboer wordt..." Als ze ziet dat Lisa en ik haar verbaasd aankijken, zucht ze nog harder. "Hieraan kun je wel zien dat ik ouder ben dan jullie. Anton Heijboer was een kunstenaar die op zijn boerderij trouwde met drie, later vier vrouwen in een soort van commune. Na zijn overlijden bleven die vrouwen samenwonen..." "Nou," zeg ik, "daar heb je het al, het kan dus wel, is die Heijman..." "Heijboer," corrigeert Yvon. "Goed Heijboer... is hij gearresteerd? Vanwege de polygamie?" "Nee, maar hij was wel gek," zegt Yvon, "en hou op, straks denkt Lisa nog dat het echt kan. Ze blijft een meisje en heeft romantische ideeën over prinsessen, stoere ridders en kastelen. Maar dit is de echte wereld..geloof me, wat zullen haar vader en moeder er wel niet van denken? Of wil je dat allemaal geheim houden?"

Yvon zegt: "en hou op, straks denkt Lisa nog dat het echt kan. Ze blijft een meisje en heeft romantische ideeën over prinsessen, stoere ridders en kastelen. Maar dit is de echte wereld..geloof me, wat zullen haar vader en moeder er wel niet van denken? Of wil je dat allemaal geheim houden?", ik kijk haar aan, “misschien moet we er niet geheimzinnig over doen, misschien moeten we gewoon open er over praten! Iedereen doet geheimzinnig, iedereen wil, in hokjes, ik heb helemaal geen zin in hokjes, ik ben ik. Ik wil niet in een hokje horen, ik wil gewoon vrij zijn.”, ik pak mijn telefoon:”kan ik hier gewoon bellen?”, vraag ik. Yvon knikt:”maar koppel hem even hier aan, je signaal wordt dan random omgeleid en vermenigvuldigt, state of the art, niemand kan je dan traceren, maar hoezo, wie ga je bellen?”, ik lach inwendig. “Nou, wie denk je, Yoko natuurlijk!”, ik druk een nummer, Xandra stormt op me af, Yvon kijkt verbaasd. “Nee, hooo, rustig maar, papa en mama, ik bel papa en mama.”. Mama neemt op:”hoi mam! Jaaa ik ben even weg met mijn liefdes, Yvon én Xandra! Jaaa, smoorverliefd en zij. Op mij!”, ik zie Yvon kijken, ze kijkt me met open mond aan. Xandra maakt draaiende bewegingen naast haar hoofd met haar wijsvinger er, “ze is koekoek!”, dan begin ik te lachen, als ik afscheid heb genomen.”nou, deed dat zeer?”, vraag ik. Ze kijken elkaar aan. “Ik heb niemand gebeld, maar zie je hoe makkelijk het is?”. Xandra gooit een kussen naar mijn hoofd. “ you damned little rascal, you almost gave me a heart attack!”, schreeuwt ze. “Ja mij ook!”, roept Yvon. “Waarom? Zijn mijn ouders zo erg?”, vraag ik verbaasd. “Nee, maar als je vader er achter komt dat twee oudere vrouwen zijn kleine meid neuken, zal hij vastminder happy zijn!”, zegt Xandra. “Zullen we het maar niet over mama Lion hebben? Toen Lisa weg was wilde ze ons wel lynchen!”, lacht Yvon. “Lynchen? Ze wilde mij ritueel offeren, ik mag nog van geluk spreken dat ik hier sta, ik loop nog liever op blote voeten over een verse lava stroke dan haar moeder vertellen dat we beide haar dochter screwen!”, zegt Xandra:”nog liever slaap ik een week lang bij uitgehongerde leeuwen!”, “ja ja, nou snap ik het wel, mama was gewoon bezorgt!”, zeg ik.

“Inderdaad schat, dus…wat doen we nu?”, vraagt Yvon. Ik pak hun handen:”Nou, wat dachten we van slapen?”, we gaan op bed liggen, ik in het midden. “Hmmm én nu, kijk, jullie willen dueleren, spelletjes, dus ik weet wat, wie raad hoe veel vingers ik in de lucht houdt krijgt de eerste nacht kus”, als we onder de dekens liggen:”dus, ogen dicht!”, ik controleer én zie dat ze beide hún ogen dicht hebben. Ik steek drie vingers in de lucht. Maar Yvon én Xandra fluisteren zachtjes achter me, ik weet niet wat. “Vier”, zegt Yvon, “vijf”, zegt Xandra en dan plots:”tweee”, schreeuwen ze samen en ik voel twee vingers in mijn kutje glippen:”aaahoooh….jaaajaaa”, schreeuw en kreun ik, ze lachen allebei. Ik krijg van beide een kus, de kus wordt intiemer, hun handen glijden over mijn lichaaam en de hand van Yvon masseert mijn kruis, haar vinger in uit mij kutje, net als de vinger van Xandra, Xandra begint mijn borsten te masseren, het gevoel is heerlijk, de tong van Xandra glijdt in mij mond en net als ik wegdroom in deze heerlijke vrijpartij gaat er een zoemer, gevolgt door een sirene. Yvon springt op, Xandra volgt haar. “What?”, fluistert Xandra. Yvon toets allerlei codes en knoppen in. “Domme! Domme! Domme! Domme!“, mopper ze.

“What! Spit it out!” Zegt Xandra. “Sylvia! Ze is aan het zoeken geslagen. Ik moet de façade zijn vergeten te sluiten, ze kan de deur vinden, ze is binnen de veiligheidszone van de façade, ik kan hem nu niet op afstand sluiten, ik hoop dat ze weggaat.”, eet Yvon, we kijken alledrie naar het scherm en zien haar rond kijken in de garage. We houden onze adem in. Dan loopt Sylvia weg. Ze gaat naar de lagere etage. Snel sluit Yvon de façade en lijkt het een gewone muur. Niets wijst meer op een geheime deur en alleen de knop in de auto van Yvon en de computer in de bunker opent de geheime deur. Dan kijken Yvon én Xandra naar mij, “love the view!”, zegt Xandra. “Me too, me too!”, lacht Yvon.