Vlucht

Het leek een eeuwigheid te duren voordat het donderende lawaai ophield. De raketten, die werden gebruikt bij het opstijgen, werden losgekoppeld. Door het kleine, ronde raam naast me zag ik de twee cilindervormige staven, fel gespoten in de kleuren van de Nederlandse vlag. Langzaam verdwenen ze in het niets, alsmaar drijvend in een onzichtbare stroom, getrokken door een onzichtbare kracht.

Nu overheerste er enkel een drukkende stilte.
Ik maakte mijn helm los. Het bolle ding zweefde door het vertrek. Ik haalde diep adem en sloot voor een moment mijn ogen. Ik voelde me gespannen, duizelig, in de war. Een moment van opperste inspanning en dronkenschap tegelijk. Ik had zoiets nooit eerder meegemaakt, zelfs niet tijdens de vele trainingen die een groot deel hadden uitgemaakt van mijn opleiding.

Tom was de hele tijd druk aan het praten met het commandocentrum. Hij keek me even aan vanachter het plexiglas van zijn helm. Nu maakte ook hij zijn helm los. Hij grijnsde naar me.
“Ik weet dat het nu even raar voelt, maar iedereen heeft het. Het is zo weer voorbij. Als je voor de eerste keer in de ruimte bent voel je je anders. Je bent op een andere wereld.”

Tom klikte het riempje, dat hem al die tijd op zijn stoel heeft gehouden, open. Met mijn blik volgde ik hem door de cabine. Terwijl hij zweefde, spreidde hij zijn armen en benen. Ik lachte, en friemelde aan mijn riempje. Even later zweefde ik ook. Het was inderdaad mijn eerste keer, en het voelde betoverend.
“Probeer te zwemmen,” zei Tom.
Ik had tijdens mijn opleiding als astronaut veel onder water geoefend, maar toch voelde dit heel anders.
“Ik help je wel. Je hebt het zo onder de knie.” Ik probeerde met behulp van maaiende bewegingen in de richting van Tom te komen. Hij was eerder, en pakte mijn handen vast, terwijl hij me strak aankeek. Hij had mooie ogen. Eigenlijk was hij gewoon knap. Het was me nog nooit opgevallen. Om eerlijk te zijn, lette ik daar ook niet op.

Ik was een kei in scheikunde en natuurkunde en ik was de moeilijkste problemen en vraagstukken gemakkelijk de baas. Maar op het gebied van liefde en seks was ik nog maar een kind. Eigenlijk niet zo gek. Een streng gereformeerde opvoeding en een lange, vermoeiende opleiding zonder tijd voor ontspanning speelden daarbij een grote rol.

Bovendien was er nog iets anders. Ik was nog jong.Tijdens de katechesatieles in de kerk was het de dominee opgevallen dat ik erg aantrekkelijk was. Ik had een fijn gezichtje en een mooi lichaam. Na de les riep hij me bij me. “Ik maak me een beetje zorgen over je, Evi.” Hij gebaarde dat ik moest plaatsnemen op de lege stoel naast de zijne. Zijn pafferige hand ging al naar mijn benen. Ik had nog geeneens door wat hij ging doen. Al pratend ging zijn hand naar beneden, En met kleine rukjes tilde hij mijn lange rok naar boven.
“Wat bent u aan het doen?” vroeg ik een beetje zenuwachtig. Ik voelde me niet op mijn gemak.
“Zeg maar niets meer, liefje.” Zijn hand gleed over mijn blote benen en raakte mijn slip. Met kracht scheurde hij de stof kapot. Hij stond op en maakte zijn riem los. Zijn broek en onderbroek zakte naar beneden. Zijn harige pik stond recht overeind. Ik had nog nooit zoiets gezien, uitgezonderd van die van mijn broertje in de badkamer. Met één duw pompte hij zijn dikke pik in me. Ik gilde, maar niemand kwam te hulp. Hij hijgde. Soms ontsnapte er piepende geluiden uit zijn mond, alsof hij een hond was. Toen hij na enkele seconden klaarkwam, haalde hij zijn lul uit mijn kut, een sliert sperma achterlatend. De tranen stonden in mijn ogen.
Ik zal het niet snel meer vergeten. Na dit voorval ben ik nooit meer begonnen aan een relatie, laat staan dat ik daarna ooit seks had gehad.

Later had ik het geloof voor altijd vaarwel gezegd. Ik was het ouderlijk huis uit, en kon doen wat ik zelf wilde. Ik besefte dat de wetten van de natuur, en de door de wetenschap aanvaarde theorieën over het ontstaan van de mens en het heelal, niet samengingen met de Bijbel. En bovendien wilde ik het geloof van vieze verkrachters niet langer aanhangen. Ik koos voor de wetenschap en mijn toekomst als astronaut, en liet het verleden achter me.

Samen zweefden we een tijdje rond in de cabine. Nog steeds hield hij mij vast. Niet in een harde greep, maar licht, zoals alles aanvoelde in de ruimte. Het leek alsof ik in een vreemde droom was beland. Onopgemerkt kwam ik steeds dichterbij mijn collega. Ik sloot mijn ogen.
“Je moet zorgen dat je niet ten prooi valt aan het heelal,” zei Tom zacht.
“Hoe bedoel je?”
“De stilte en de leegte hebben op sommige mensen een vreemde aantrekkingskracht.”
“En hoe kan je voorkomen dat de kosmos meester van je wordt?” vroeg ik bijna fluisterend.
Tom’s gezicht was nu vlakbij dat van mij. Onwillekeurig opende ik mijn mond een stukje. Ik voelde zijn snelle ademhaling in mijn gezicht. Mijn hart klopte in mijn keel. Met een gehandschoende hand streelde hij mijn wang, en haalde een lok donkerblond haar uit mijn gezicht.
“Lichamelijk contact,” fluisterde hij toen.

We werden opgeschikt door de radio, die ons direct verbond met het commandocentrum op de Aarde.
“Wakker worden, Evi. We arriveren over een paar minuten bij het ruimtestation," zei Tom zuchtend.

Ik slikte even. Ik merkte dat ik een natte plek had gekregen in mijn slipje. Mijn hart bonkte in mijn keel.

Een beetje in de war door het voorval met Tom zette ik mijn helm weer op mijn hoofd en zwom terug naar mijn stoel.
Gepaard met een hevig geschud koppelde de capsule even later vast aan het ruimtestation. Naast elkaar liepen we door de luchtsluis, die ons naar een ander vertrek bracht. Zijn hand had hij op mijn schouder gelegd. Het was een prettig gevoel.

“Daar is dan eindelijk de aflossing,” klonk een bulderende stem. Het was Mert, een wat oudere astronaut. Ik kende hem van gezicht. Hij stond klaar met een koffertje spullen, om na een lange tijd alleen in de eenzame ruimte te hebben gewerkt, eindelijk terug naar Aarde te gaan. Zijn blikken vlogen bewonderend over me heen.”Zozo, ze maken die astronauten ook steeds knapper.” Hij lachte bulderend. Toen hij langs liep, gaf hij een pets op mijn kont.
“Maak er wat van met elkaar. Ik ga naar huis. Ik heb wel zin om een lekkere hoer te neuken.”

Het ruimtestation was niet groot, maar na de wat krappe reis in de raket een hele verademing. Bovendien was er kunstmatige zwaartekracht, wat ook wel prettig was. Toch miste ik het betoverende gevoel van het ‘door de lucht zweven’
“Nou, daar zijn we dan,” zei Tom opgewekt. “Wat zijn je eerste indrukken?”
“Een beetje klein, maar gelukkig is het gezelschap goed.”
Ik hoorde de motoren van de raket weer brullen.
“Daar gaat Mert,” zei Tom, terwijl hij door het raam naar de wegvliegende raket keek.
“Ik vind hem maar een vreemde man,” zei ik, terwijl we samen naar de eindeloze ruimte keken.
“Dat is waar, maar hij heeft wel gelijk. Je bent inderdaad erg knap.”
Ik bloosde. “Vind je echt?”
“Natuurlijk.”
“Jij mag er anders ook wezen.”
“Dankje”
Het was weer even stil. Een tijd lang stonden we daar, zwijgend, denkend.
Tom verbrak de stilte: “We kunnen onze pakken nu wel uit doen. Dat beweegt lekkerder.”
Ik knikte. “Veel lekkerder.”
Ik klungelde wat onhandig aan het zware astronautenpak.
“Zal ik je helpen?”
“Graag.”

Intussen stond hij naast me in een spijkerbroek en een kort, wit shirt. Ik kon de contouren van zijn lichaam nu goed bekijken, en constateerde opnieuw dat hij erg knap was. Met zijn handen verloste hij me in een iets te langzaam tempo van mijn pak. Stiekem genoot ik volop van zijn aandacht. We waren weer heel dicht bij elkaar. Na enkele minuten was ik verlost van mijn pak. Ik droeg niets meer dan een dun shirt, en ik zag zijn blik voortdurend op mijn mooie, ronde borsten gericht. Mijn tepels waren hard geworden, en ze priemden brutaal naar vore, door de stof heen. Ik kon er niets aan doen, maar ik voelde me voor het eerst van mijn leven opgewonden.
“Heb je het warm?” vroeg Tom.
“Ja.” Ik hijgde een beetje. “En er is nog iets. Ik denk dat ik tijdens het opstijgen mijn been heb bezeerd. Zou je even willen kijken?” Ik droeg een kort broekje. Zoiets als een sportbroekje.
“Tuurlijk.” Hij ging op zijn knieën zitten en bevoelde met zijn vingertoppen mijn blote benen. Pas nu merkte ik op dat hij een trouwring droeg. Ik probeerde het meteen weer uit mijn hoofd te zetten. Ik was ver weg van de aarde, niemand kon ons zien.
“Doet het hier pijn?”
“Nee, het is hoger.” Ik kreunde zacht. Ik weet niet of hij het had gemerkt, maar ik zag dat hij ook aardig opgewonden was. De zweetdruppels parelden op zijn voorhoofd.
“Hoger.” Hij was bij mijn broekje terechtgekomen.
“Is het hier?”
“Ja,” fluisterde ik.

Langzaam trok hij de stof naar beneden. Ik sloot mijn ogen en genoot terwijl hij mijn slipje beroerde. Hij stond op, maar zijn rechterhand was nog steeds bij mijn poes. Onze monden raakten elkaar. Onze tongen speelden een lustig spel. Ik kreunde harder. Zijn wijsvinger maakte rondjes over de stof van mijn slipje, en streelde het gebied waar de stof in mijn spleetje viel. Met zijn andere hand kneedde hij mijn borsten. Ik was in de hemel. Ik dacht niet meer na, genoot alleen maar.
Mijn handen graaiden door zijn haar en streelde begerig zijn gespierde borstkas. Ik maakte al zoenend zijn broek open. De spijkerstof viel in een hoopje op de grond. Al zoenend duwde hij me hardhandig op de harde vloer van het ruimtestation. Hij trok mijn shirt over mijn hoofd, en ik deed het zelfde met zijn shirt. Ik voelde door zijn onderbroek de dwingende druk van zijn pik.

Tom likte mijn navel en ging naar boven naar mijn borsten.
“Wat ben je toch een lekker wijf,” hijgde hij, al rondjes likkend om mijn tepels. Ik kon het bijna niet meer houden. “Maak me klaar, Tom. Doe het. Doe het nu.” Hij trok mijn slipje naar beneden. Gelukkig had ik me voor mijn vertrek nog goed geschoren, alsof ik wist dat er iets ging gebeuren. Ik voelde zijn tong tussen mijn benen. Hij sabbelde tot mijn schaamstreek vuurrood was verkleurd. Ik maakte kronkels met mijn lichaam. Ik rilde en sidderde onder de bewegingen van zijn tong.
“Ik hou het niet meer, Tom!” hijgde ik. Met een harde gil kwam ik klaar. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik zo’n geweldig gevoel had.
Hij zoende me weer en viel daarna van me af. Ik had even tijd nodig om uit te hijgen. Intussen had Tom zijn onderbroek uitgetrokken. Een beetje geschrokken keek ik naar zijn pik. Opeens begon ik weer te twijfelen. “Ik heb dit nog nooit gedaan, Tom. En ik weet niet… Je vrouw…”
“Vergeet m’n vrouw, Evi. Die is hier ver vandaan. En wees maar niet bang. Ik heb mijn eerste keer ook overleefd.”
Aarzelend pakte ik zijn pik schoof de voorhuid naar achter. Met mijn tong streelde ik zijn eikel. Eerst zacht, daarna hard. De hele tijd bleef ik hem aankijken. Ik had geen idee of hij het wel lekker vond. Het was een vreemd gevoel om voor het eerst een hete staaf in je mond te hebben, maar toch voelde het heerlijk. “Ik kom Evi, Ik kom,” hijgde hij. Even later spoot hij een lading sperma mijn mond in. Geschrokken spuugde ik het witte spul uit.
“Sorry,” lachte Tom. Ik kan er niets aan doen.”
“Geeft niet. Het is gewoon nog een beetje nieuw voor me.”
Hij kuste me in mijn nek. Ik sloot mijn ogen en liet hem genietend zijn gang gaan. Hij zoende steeds wilder.
“Ik ga je neuken.”
"Ja, ga in me, alsjeblieft!" Ik spreidde mijn benen weer en wachtte ongeduldig af.
Hij pakte zijn halfharde pik vast en duwde hem zachtjes tussen mijn schaamlipjes. Ik gilde van genot. Hij begon zachtjes te wippen, steeds sneller en en harder. Ik kreunde het uit. Ik was inmiddels botergeil geworden. Met een kreun kwam hij klaar. Ik voelde zijn warme spul in mijn kut stromen Het voelde heerlijk. Hij pompte nog even door en liet zich vervolgens naast me op de vloer zakken.
“Straks moeten we aan het werk, Evi. Maar eerst even uitrusten.”
Eerst namen we een douche in de krappe douchecabine. We stonden dicht tegen elkaar aan. Terwijl de harde, hete stralen op ons neer daalden, zoende ik hem. Zijn overeindstaande pik duwde tegen mijn vagina. Het was heerlijk. Het was volmaakt.

Ik had in het ruimtestation in ieder geval één ding van geleerd: het universum zit vol met verrassingen. Het beloofde nog een interessante tijd te worden.