De Avonturen Van Arthur En Laura - 4

In de slaapkamer hangt de zware, bedwelmende geur van de nacht. Het maanlicht valt in schuine strepen over het grote bed, waar we met zijn drieën neervallen. Elena gooit haar zijden negligé met een achteloos gebaar over een stoel; de stof glijdt als een zilveren slang op de grond. Laura ligt al naakt tussen de lakens, haar jonge lichaam een schril contrast met de volwassen, atletische vormen van Elena.

Ik lig in het midden, de twee vrouwen tegen me aan gedrukt. De adrenaline begint langzaam plaats te maken voor een diepe, lome verzadiging. Mijn handen rusten op hun heupen terwijl we naar het plafond staren, drie schimmen in een huis dat zojuist het middelpunt van een lokale aardbeving is geweest. We praten zachtjes, onze stemmen nauwelijks meer dan een gefluister tegen de achtergrond van de verre geluiden van de nacht.

"En nu, Elena?" vraag ik, terwijl ik mijn vingers door haar haar haal. "Wat ga je doen met Mark? Na wat er net op die oprit is gebeurd... is er geen weg meer terug?"

Elena zucht diep, een geluid dat uit haar tenen lijkt te komen. Ze draait haar hoofd naar me toe, haar ogen nu weer helder en rustig. "Morgen," zegt ze zacht maar beslist. "Morgen gaan we praten. De scherven liggen over de hele straat, we kunnen ze niet meer onzichtbaar maken. Maar weet je, Arthur... we hebben allebei schuld. Hij met zijn trofee-obsessie voor Laura, en ik met mijn wraak op jouw motorkap."

Ze zwijgt even en legt haar hand op mijn borst, precies boven mijn hart. "Ik hoop dat hij verder wil. Misschien is dit de schok die we nodig hadden om de waarheid onder ogen te zien. We waren allebei verveeld, vastgeroest in de schijn van dit perfecte buurtje. Nu alles kapot is, kunnen we misschien iets echts opbouwen. Of we gaan samen ten onder, dat kan ook."

Laura leunt op haar elle boog en kijkt Elena aan. "Denk je dat hij het aankan? Dat hij kan leven met het beeld van jou op die Jaguar?"

Elena glimlacht flauwtjes. "Hij zal wel moeten. Net zoals ik moet leven met het beeld van hem in die voortuin. We zijn nu gelijkwaardig in onze schande. Dat is een vreemd soort fundament, maar wel een eerlijke."

Ik voel hoe de rust in de kamer indaalt. De strijd is gestreden, de maskers zijn afgevallen. We liggen daar, verbonden door een nacht die niemand ooit zal vergeten. De machtsstrijd van de middag is veranderd in een vreemd soort kameraadschap tussen drie mensen die de grenzen hebben opgezocht en eroverheen zijn gegaan.

"Laten we slapen," zeg ik, terwijl ik de deken over ons heen trek. "De ochtend zal vroeg genoeg komen met zijn oordelen en zijn vragen. Maar vannacht... vannacht is van ons."

Elena nestelt zich dicht tegen me aan, haar rug tegen mijn zij, terwijl Laura mijn arm pakt en die om haar heen slaat. In de stilte van de slaapkamer hoor ik alleen nog onze ademhaling. Buiten is de Stille Straat weer stil, maar de lucht is voorgoed veranderd.

De stilte in de slaapkamer wordt plotseling verscheurd door een kort, onderdrukt lachje van Laura. Het begint als een giechel, maar al snel ligt ze schokkend van het lachen tussen ons in.

"Wat is er?" vraagt Elena nieuwsgierig, terwijl ze haar hoofd op haar hand laat rusten en Laura aankijkt. "Wat heb ik gemist?"

Laura hapt naar adem en kijkt mij aan met een ondeugende schittering in haar ogen. "Arthur, vertel het haar... het restaurant. Die jongeman rechts van ons."

Samen beginnen we het verhaal uit de doeken te doen. We vertellen Elena over de ijzige stilte in de zaak, over de geschokte gezichten van de elite, en over hoe we de boel volledig ontregelden. Maar dan komt Laura bij het detail waar ze zo om moest lachen.

"Er zat een jongeman, Elena," begint Laura, terwijl ze weer begint te grinniken. "Hij was daar met zijn vriendin, een type dat waarschijnlijk nog nooit een vuil woord had gehoord. Ik zag hem kijken naar Arthur en mij, en ik wist dat ik hem had. Ik begon expres harder te praten over hoe Arthur me die middag had aangepakt. Ik zag hem rood aanlopen, zijn ogen hingen zowat uit hun kassen."

Ik vul haar aan: "Hij probeerde zich achter zijn menukaart te verstoppen, maar zijn hand... zijn hand verdween in zijn broekzak."

"Precies!" roept Laura uit. "Hij zat zichzelf daar stiekem af te trekken op mij onder de tafel, terwijl zijn vriendin hem vragend aankeek. Ik bleef hem uitdagen, bleef hem aankijken terwijl ik beschreef hoe diep Arthur in me zat. En op het moment dat zijn vriendin boos overeind sprong om weg te lopen, zag ik die onmiskenbare vlek in zijn lichte pantalon groter worden. Hij kwam gewoon klaar in zijn eigen broek, midden in dat chique restaurant, alleen door naar mijn verhalen te luisteren."

Elena barst nu ook in lachen uit, een bevrijdend geluid. "Niet waar! In zijn broek?"

"Echt waar," zweert Laura. "Hij droop af als een geslagen hond, met een natte plek in zijn kruis en een woedende vriendin voor hem uit. En weet je wat het grappigste is? Ik durf te wedden dat hij nu, op dit eigenste moment, in zijn eigen bed ligt te dromen over deze nacht. Hij hoopt waarschijnlijk nog steeds dat hij me ooit mag neuken, dat hij ooit een fractie mag voelen van wat Arthur me geeft."

Ze draait zich naar mij toe en geeft me een snelle kus. "Maar dat gaat nooit gebeuren. Die jongetjes blijven dromen, terwijl de echte mannen de daden stellen."

Elena zucht tevreden en nestelt zich weer diep in de kussens. "De hele stad is in de war door jullie twee. Mark is niet de enige die vannacht met de scherven van zijn eigen lust zit."

Elena schudt haar hoofd van ongeloof, een brede lach om haar lippen. "En die oudere man dan? Die Lodewijk-type aan de linkerkant?"

Ik neem een slokje water van het nachtkastje en grijns. "Die was nog erger. Hij probeerde de fatsoenlijke heer uit te hangen, maar zijn ogen verrieden hem. Hij was zo geobsedeerd door Laura dat hij zijn eigen vrouw niet eens meer zag staan."

"Ik wed dat hij nu nog wakker ligt," voegt Laura eraan toe, terwijl ze zich behaaglijk uitstrekt. "Hij was zó opgewonden geraakt door alles wat ik zei, dat hij thuis niet zomaar kan gaan slapen. Zijn vrouw was natuurlijk woedend, maar die arme man moet zó onder druk hebben gestaan dat hij haar waarschijnlijk met een soort wanhopige passie heeft besprongen die ze in dertig jaar niet van hem heeft gezien."

Elena lacht zachtjes. "Zou je denken?"

"Absoluut," zeg ik. "Hij heeft die ontlading nodig denk ik. Maar terwijl hij op haar ligt, zal hij haar niet zien. Hij zal Laura voor zich op die tafel willen neuken. Hij voelde de hitte van het restaurant en hoorde de schaamteloze woorden van dit meisje hier naast me. En daar zal hij over fantaseren."

Laura giechelt en kruipt nog dichter tegen me aan. "Stel je voor... op het moment dat hij eindelijk ontploft, diep in die zure echtgenote van hem, vergeet hij alle voorzichtigheid. Hij weet mijn naam niet eens, maar de verschijning van 'dat meisje met dat netstof jurkje' is zo in zijn hersenen gebrand dat hij per ongeluk een kreet slaakt. In plaats van de naam van zijn vrouw roept hij waarschijnlijk iets als: 'Oh god, dat meisje!' of 'Ja, snoei me!'"

Elena komt niet meer bij. "Die arme vrouw. Eerst de vernedering in het restaurant, en dan een man die in bed de naam—of de verschijning—van een ander roept. Dat huwelijk is morgen ook officieel voorbij."

"Het is een kettingreactie," concludeer ik, terwijl ik mijn armen om beide vrouwen heen sla. "Van het restaurant tot aan de overkant van de straat bij Mark. We hebben een spoor van verwoesting achtergelaten, simpelweg door onszelf te zijn."

De gedachte aan al die ontregelde levens werkt vreemd genoeg rustgevend. De 'Stille Straat' is vannacht een oord van chaos geworden, maar hier in deze slaapkamer heerst een volmaakte, duistere harmonie.

In de diepe stilte van de slaapkamer, terwijl de echo’s van de chaos buiten langzaam vervagen, voel ik de vingers van Laura weer over mijn onderbuik dwalen. Ondanks de uitputtende dag en de explosieve nacht, merk ik dat mijn lichaam weer reageert. De combinatie van de oxazepam en de rauwe, triomfantelijke energie in de kamer wekt een nieuwe honger op.

Laura merkt het onmiddellijk. Met een ondeugende blik zakt ze naar beneden, haar donkere haar strijkt over mijn dijen terwijl ze mijn weer aanwakkerende schacht in haar warme mond neemt. Tegelijkertijd buigt Elena zich over me heen. Ze kust me met een passie die nog dieper zit dan die op de motorkap; het is een kus van overgave en verbondenheid.

"Arthur," fluistert ze tussen twee intense kussen door, haar adem heet tegen mijn lippen. "Ik ga morgen met Mark praten. We gaan de scherven oprapen. Maar één ding moet hij weten: ik wil carte blanche. Ik blijf je bezoeken. Ik heb deze kant van mezelf ontdekt en ik laat het nooit meer los."

Terwijl ze spreekt, beweegt ze haar lichaam zo dat een van haar zware, enorm volle borsten recht voor mijn mond komt te liggen. De tepel voelt anders aan dan die van Laura—steviger, voller, roder, bijna kloppend van spanning. Ik neem de tepel in mijn mond en begin eraan te zuigen, terwijl Laura beneden haar ritme verhoogt.

Dan gebeurt er iets wat ik niet had verwacht. Terwijl ik krachtig zuig, voel ik plotseling een warme, romige vloeistof mijn mond binnenstromen. Het is zoet, rijk en heeft de textuur van dunne slagroom.

"Elena?" mompel ik verbaast, terwijl ik een slok doorslik.

Ze kreunt zachtjes en drukt haar borst nog dieper in mijn gezicht. "Het is melk, Arthur... De baby moet het morgen maar met wat minder doen. Drink maar. Ik wil dat je alles van me neemt, tot de laatste druppel."

De sensatie is overweldigend en ongekend. De smaak van de verse moedermelk, gecombineerd met de dwingende zuigkracht van Laura bij mijn kruis, drijft me tot een waanzinnig punt van opwinding. Elena moedigt me gulzig aan, haar eigen geilheid vlamt weer op terwijl ze ziet hoe ik haar borst letterlijk leegdrink. Het voelt oer-achtig, een ultieme claim op haar vrouwelijkheid.

Wanneer de borst eindelijk leeg aanvoelt, zakt Elena naar beneden. De aanblik van mijn door de melk glanzende lippen maakt haar dol. Ze voegt zich bij Laura, en met hun vier handen en twee monden werken ze samen aan een laatste, fenomenale climax.

Ik kan het niet meer tegenhouden. Met een schreeuw die door het hele huis galmt, spuit ik beide monden tegelijkertijd flink vol. De ontlading is zo krachtig dat ik in de kussens terugsla, terwijl de twee vrouwen de warme stroom van mijn zaad triomfantelijk incasseren en delen.

De volgende morgen filtert een zacht, loom zonlicht door de gordijnen van de slaapkamer. De kamer hangt nog vol met de herinnering aan de nacht, een zware mix van de geur van seks en de zoete, romige nasmaak van Elena’s moedermelk. Ik voel me zwaarder en tegelijkertijd lichter dan ooit; de jaren van eenzaamheid lijken door deze ene nacht uit mijn botten te zijn gespoeld.

Elena is de eerste die zich beweegt. Ze rekt zich uit als een voldane kat, haar naakte lichaam glanzend in het ochtendgloren. Er is geen spoor van spijt of schaamte op haar gezicht, alleen een kalme, vastberaden energie.

"De plicht roept," fluistert ze, terwijl ze haar negligé van de stoel pakt en over haar schouders laat glijden. "De baby zal inmiddels wel honger hebben, en mijn oudste moet op tijd op school zijn. Het gewone leven begint weer, al zal het nooit meer hetzelfde voelen als gisteren."

Ze buigt zich over me heen en geeft me een lange, diepe kus die naar beloftes smaakt. "Ik kom snel terug, Arthur. Dat is geen dreigement, maar een belofte. Mark en ik hebben een hoop te bespreken, maar mijn plek aan jouw zijde geef ik niet meer op."

Terwijl ze haar kleren in orde brengt, kijkt ze even op haar telefoon en begint te glimlachen. "Trouwens, ik ga een goede review over je plaatsen op de Vrouwen-app van onze buurt. De 'Greenwich-Circle', ken je die niet? De meeste mannen hier hebben geen idee dat die bestaat, maar hij wordt gretig gelezen door elke vrouw in de wijk. Ik ga ze vertellen dat de oude meester van de Stille Straat meer in zijn mars heeft dan de hele sportschool van Rick bij elkaar."

Ik lach verbaast. Een vrouwen-app? De gedachte dat mijn prestaties van vannacht straks onderwerp van gesprek zijn bij de koffieautomaten en op de schoolpleinen van de hele buurt, geeft me een perverse kick. Ik ben niet langer de onzichtbare weduwnaar; ik ben een legende in de dop geworden.

Laura, die inmiddels ook wakker is geworden door het gefluister, nestelt zich tegen mijn zij aan en zwaait lui naar Elena. "Zorg dat je het in detail beschrijft, Elena. Laat ze maar hunkeren."

Met een laatste knipoog verlaat Elena de slaapkamer. Een paar minuten later hoor ik de voordeur zachtjes dichtvallen. De Stille Straat ontwaakt, maar de pikante waarheid over wat er zich achter deze muren — en op die motorkap — heeft afgespeeld, staat op het punt om viraal te gaan onder de verveelde huisvrouwen van de wijk.

Terwijl de verre geluiden van de ontwakende buurt – het dichtslaan van autodeuren, het getik van hakken op het trottoir – door het open raam naar binnen sijpelen, draait Laura zich naar me toe. De ochtendzon accentueert elke curve van haar lichaam en in haar ogen flikkert diezelfde ondeugende, bijna hongerige blik die ze gisteren bij de oprit had.

Ze schuift bovenop me, haar knieën aan weerszijden van mijn heupen, en begint me traag te strelen. "Denk je dat we klaar zijn omdat de zon op is, Arthur?" fluistert ze hees. "Ik ben pas net warmgedraaid."

Terwijl ze zich langzaam op me laat zakken en me weer volledig opeist, begint ze te praten. Haar stem is laag en schunnig, een contrast met haar onschuldige gezicht. Ze spaart geen enkel detail van gisteravond.

"Ik krijg dat beeld van Mark niet uit mijn hoofd," spint ze, terwijl ze haar heupen in een dwingend ritme begint te bewegen. "Hoe hij daar op zijn knieën in het gras zat te trillen... heb je gezien hoe zijn ogen bijna uit hun kassen rolden toen ik hem vertelde dat hij alleen maar mocht kijken hoe jij zijn vrouw zou breken? Hij was zo zielig, Arthur. Een klein jongetje dat dacht dat hij een man was, totdat hij jou zag."

Ze versnelt het tempo, haar borsten deinen mee met elke stoot. "En Elena... god, wat was ze geil op je. Heb je gezien hoe ze die motorkap bijna in deukte van puur genot? Ze wilde dat de hele straat haar kon horen. En die borstvoeding, legendarisch! Ze wilde dat elke buurvrouw wist dat zij degene was die de 'Oude Meester' mocht berijden."

Laura buigt zich naar voren, haar lippen vlakbij mijn oor, terwijl ze me met korte, krachtige bewegingen naar een nieuw hoogtepunt drijft. "Die review op de app gaat de buurt laten ontploffen. Elke vrouw die vanochtend haar man een kus geeft, gaat fantaseren over wat wij hier doen. Ze gaan zich afvragen hoe die moedermelk smaakte... hoe die enorme lul van je voelt als je hem er ongenadig hard in ramt…"

Was getekend John Adams

Trefwoord(en): 50 Plus, Auto, Beffen, Edging, Flirten, Grote Borsten, Hakken, Jong En Oud, Kinky, Lingerie, Lust, Moeder, Naaldhakken, Opa, Openbaar, Passie, Pijpen, Restaurant, Spuiten, Squirten, Uitdagen, Verlangen, Verleiden, Vernederen, Weduwnaar, Wraak, Zonder Slipje, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!