Het is mogelijk dit verhaal stand alone te lezen, maar voor een goed begrip van de situatie waarin Amanda verkeerd is het noodzakelijk om te lezen vanaf deel 1.Groeten van Jane.


Marjan' s adem stokte in haar keel toen ze opendeed en zag wie er voor de deur stond.
Tranen welden op in haar ogen en alle emoties die ze de laatste maanden had onderdrukt en tegen had gevochten zochten zich een weg naar buiten.
Zonder iets te zeggen vielen ze elkaar snikkend in de armen en bleven minuten lang onbeweeglijk staan, genietend van het moment.
Voorzichtig maakte Marjan zich van haar dochter los en toen pas zag ze de twee koffers en de tas achter haar op de stoep staan. Ze verstrakte en keek haar aan.
Amanda bemerkte de verandering gelijk in haar moeder en sloeg haar ogen neer.
'Ik had niet moeten komen,' zei ze zacht.
'Lieverd,' zei Marjan. Ze nam het gezicht van Amanda tussen haar handen en keek haar liefdevol aan.' Kom binnen, ik ben blij en gelukkig dat je er bent. Maar er is iets veranderd.'
Niet begrijpend tilde Amanda haar koffers op terwijl Marjan de tas pakte.
'Wie is daar, Marjan?'
In de huiskamer kwam een man langzaam uit de stoel overeind en keek naar Amanda die achter Marjan aan binnen kwam.
'Dit, Johan, is mijn dochter Amanda.'

Marjan en Amanda zaten samen op de rand van het bed in haar oude kamer.
'Johan is mijn vriend, 'legde Marjan uit.' Hij ving me op na al die toestanden en we zijn verliefd op elkaar geworden.'
'Waar ken je hem van?'
Amanda vlocht haar hand in die van haar moeder en keek haar met glanzende ogen aan.
Haar ogen werden zacht en Marjan lachte voor zich uit toen de herinneringen weer boven kwamen drijven.
'Hij is een vaste klant van ons eethuis en die avond na ons. .eh. .samenzijn zag hij hoe op het werk moeilijk ik het had. Hij ving me op...en nu.'
Ze haalde haar schouders op en gooide haar lange haar over haar schouder.
'Kijk,' zei ze.
Amanda zag het oor knopje schitteren in het licht. Die heeft Johan me cadeau gedaan.'
Marjan glunderde van oor tot oor. 'Amanda, hij helpt mij om uit de ellende te komen waarin me steeds dieper voelde wegzinken.'
'Ik ben blij voor je, man. Echt.'
Ze liet haar kin op haar borst zakken en een dikke traan liep over haar w ang.
'Het was nooit mijn bedoeling om je te kwetsen,' snikte ze.' Je zal me wel een monster vinden.'
Marjan greep haar en trok haar stevig tegen zich aan. Amanda had geen moed om haar aan te kijken.'Ik kan nergens meer heen,' fluisterde ze. 'Irene heeft me haar huis uit gezet.'
Haar hele lichaam trilde van nervositeit en opeens barstte ze los in een onbedaarlijke huilbui.
Marjan sloeg een arm over haar schouder en streek sussend over haar hoofd.
'Huil maar uit, liefje. Voorlopig blijf je hier tot we een oplossing voor je hebben gevonden.'
Amanda pakte haar hand stevig vast. 'Ik wil het allemaal achter me laten, mam. Ik zal laten zien dat ik ook een normaal leven kan leiden.'
Ze veegde over haar betraande ogen en een glimlach brak door op haar gezicht.
'Je zal trots op me worden. Net zoals je op Anna bent.'
Ze sprong opgewonden van bed af en viel op haar knieën voor moeder neer.
'Ik ga harder studeren voor de sportschool en ik probeer een baantje erbij te vinden zodat ik kan meebetalen aan het huishouden.'
Haar stem sloeg over van het enthousiasme en haar ogen stonden vol vuur.
Amanda kuste Marjan op haar voorhoofd en sloeg toen haar armen om haar heen.


Twee weken later


Amanda sloeg haar studieboek dicht, zuchtte en liet haar voorhoofd op het koele bureaublad zakken. Ze had kramp in haar vingers van het schrijven en een droge keel van de dorst. Ze rechtte haar rug, sloeg haar map en schrift dicht en stond op.
Amanda opende de deur van haar kamer en liep op haar pantoffels de trap af. Beneden was het stil maar toen ze bij de keuken kwam hoorde ze opeens giechelen.
De deur stond half open en Amanda kon naar binnen kijken maar de plek waar het vandaan kwam, viel buiten haar gezichtsveld.
'Niet doen,' hoorde ze moeder zeggen.' Amanda is boven, ze kan ons misschien horen.'
'Je dochter is aan het studeren,' antwoordde Johan hijgend.' Ik heb nu zin in je.'
Amanda bevroor.. Haar hart bonsde in haar keel.
'Je bent ongeduldig,' zei Marjan afwerend. Wacht tot we vanavond samen zijn.'
Johan lachte kort en zijn stem veranderde van toon. 'Ik houd van je, Marjan. Dit is ons huis en we zijn samen.'
Amanda hoorde een opgewonden gilletje van schrik. Over haar rug liep een ijskoude rilling en haar maag draaide zich om. Ze wist dat ze zich nu moest omdraaien en terug naar boven lopen maar nieuwsgierigheid en gevoelens van afschuw wisselden elkaar af. Amanda huiverde bij het idee dat hij haar moeder... Hij zou haar aanraken, bij haar binnen dringen,
Zachtjes duwde ze de deur verder open.
Johan had de rok van Marjan omhoog geduwd tot over haar middel en ze zat met haar blote billen op het aanrecht. Haar slip bungelde halverwege haar enkels.
Een gevoel van afschuw bekroop Amanda toen ze de hand van Johan omhoog zag kruipen langs haar dijbeen.
Hij begroef zijn gezicht in haar lange haar. 'Ik doe je geen pijn, Marjan, 'fluisterde hij in haar oor. 'Mijn verlangen naar jou is te sterk. Geef je aan me over.'
Amanda kreeg tranen in haar ogen. Ze zag dat zijn begerige handen een weg zochten naar haar weelderige borsten. Marjan kreunde en probeerde hem af te weren.
'Het is te vroeg, Johan,' steunde ze .'Ik ben er nog niet klaar voor.'
Hij probeerde zijn lippen op die van haar te drukken maar ze deed haar hoofd iets naar achteren.
Johan voelde zijn pik tegen zijn rits drukken. Hij kon niet wachten haar te bezitten.
Snel ritste hij zijn broek open en bevrijde zijn kloppende lid.
Marjan steunde toen zijn lippen de hare vonden en zijn tong bij haar naar binnen drong.
'Wijs me niet af, Marjan,' zei hij hees.' Ik word gek als ik je niet krijg.'
Hij nam zijn pik in zijn handen en leidde hem haar vochtige holte in. Met een krachtige stoot zat hij diep in haar en haar kut klemde zich rond zijn pik.
Marjan gooide haar hoofd achterover en gaf zich aan hem over. Hij hield haar vast alsof hij haar nooit meer los wilde laten en liet zijn pik in en uit haar roze spleet glijden.
Ze kreunde van genot. En op dat moment zag ze uit haar ooghoek Amanda staan...
Vanaf dat moment ging alles heel snel.
'Laat mijn moeder los,' schreeuwde Amanda.' Ze wil het niet. Ze wil je pik niet in haar lichaam.’
Tranen van woede en frustratie stonden in haar ogen. Amanda stond met gebalde vuisten en trilde over haar hele lichaam.
Johan deinsde geschrokken achteruit, struikelde over zijn broek en viel.
Zijn aanvankelijke verbijstering maakte plaats voor woede. Hij krabbelde overeind en staarde vol ongeloof naar Marjan wiens wangen gloeiden van plaats vervangende schaamte.
Ze gleed van het aanrecht af en schikte met ingehouden adem haar kleding.
'Amanda probeerde me te beschermen,' zei ze met haperende stem.' Johan, probeer het te begrijpen. Ik heb je niet alles verteld over haar.'
Johan had inmiddels zijn kleren weer aangetrokken en wreef stevig met zijn handen over zijn gezicht. Amanda stond stil en het leek alsof ze op het punt stond in huilen uit te barsten.
'Het spijt me, mam. Alles komt weer naar boven, Ik.. ik kan geen pik meer zien.'
Johan keek haar met grote ogen aan alsof die uitspraak van Amanda goed kon maken wat er net gebeurd was. Zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd en zijn ogen stonden donker en dreigend.
Hij trok Marjan aan haar arm naar zich toe.' Wij moeten praten. Nu!'
Marjan keek nadrukkelijk naar zijn hand op haar arm. 'Laat me los, Johan.' zei ze beheerst .'Ik ga met je mee.'
Geschrokken verslapte hij zijn greep op haar en stamelde een verontschuldiging.
'Ga terug naar je kamer, lieverd, 'zei Marjan en streek over haar gezicht.' Ik kom zo met je praten.'
Amanda sloeg haar ogen neer en stukje bij beetje drong tot haar door wat er gebeurt was. Abrupt draaide ze zich om, rende de trap op en een seconde later sloeg de deur dicht.



Toen Marjan binnenkwam lag Amanda in het donker op bed. Ze ging naast haar op de rand van het bed zitten en zuchtte diep.
'Zeg het maar ,mam,'
De stem van Amanda trilde van boosheid en nervositeit. Ze draaide haar rug naar Marjan toe. 'Ik ben geboren voor het ongeluk. Sinds ik ben verkracht is mijn leven veranderd in een puinhoop.'
Haar stem klonk verbitterd en wanhopig.
Een golf van schaamte en verdriet overspoelde Marjan. Wat ze Amanda wilde vertellen en op weg naar haar toe eindeloos had herhaald bleven nu steken in haar keel. Tranen sprongen in haar ogen.
'Het spijt me, lieverd. Maar...hij maakt me gelukkig. Ik wil hem niet kwijt.'
Ze hoorde Amanda op bed zwaar in en uit ademen.
'Waar moet ik heen, ik wil niet eindigen als een zwerfster.'
Het verdriet stond op Marjan haar gezicht te lezen toen ze een hand op het hoofd van haar dochter legde.
'Ik had naar boven moeten lopen toen ik jullie bezig hoorde, 'zei Amanda zacht. Haar stem klonk berustend in het donker alsof ze op zoek was naar een verklaring voor haar gedrag.
Amanda huilde in stilte en met gesloten ogen. Uiteindelijk vroeg ze met een trilling in haar stem.
'Wat heeft hij gezegd?'
Haar hart bonsde als een razende en haar vingers grepen zich vast in het kussen.
Marjan slaakte een diepe zucht.' Hij gaat weg als jij niet weg gaat.'
Haar stem bleef hangen in de duisternis.
'Ik kies voor hem, Amanda. Met Johan wil ik verder.'
Amanda haar ogen glansden in het donker. Ze dacht na over haar mogelijkheden.
Toen kwam ze overeind .'Ik weet waar ik heen kan.'




'Er staat een meisje beneden die Amanda heet. Ze vraagt of ze je mag spreken.'
Petra keek op van haar boek en fronste haar wenkbrauwen.'Amanda?'
Snel kwam ze overeind van de bank en liep naar de gang waar ze de telefoon van haar man overnam.
'Amanda, wat...?'
'Mag ik binnenkomen, Petra. Ik heb je hulp nodig.'
'Natuurlijk, meisje.'
Snel drukte ze op de knop waarmee beneden de haldeur openging. Toen opende ze de voordeur en wachtte totdat de liftdeur openging en Amanda eruit stapte met twee tassen in haar hand.
Verbaasd keek André hoe de twee elkaar in de armen vielen.
'Wil jij de logeerkamer in orde maken, liefje,' vroeg Petra nadat ze zich had losgemaakt van Amanda. 'We hebben een logé,'

Een half uur later zaten ze met hun drieën rond de tafel met drinken voor zich en een
schaal koekjes.
Amanda veegde over haar ogen die waren vertroebeld door de tranen.
'Ontzettend bedankt dat ik bij jullie mag logeren,'zei ze na snikkend.'Bij Irene ging het niet meer.'
André nam een slok van zijn koffie en veegde zijn mond af.
'Weet zij dat je hier bent?'
Amanda schudde haar hoofd.
'Dan moet je haar gelijk bellen, anders maakt ze zich ongerust.'
Petra nam de hand van haar man en kneep er in.
'André heeft gelijk. Amanda. Gebruik onze telefoon maar. Wij maken de kamer op orde en jij gaat even bellen.'
Petra reikte haar een mobiel aan en klopte op haar schouder. 'Bellen. '
Amanda nam met tegenzin de telefoon aan. Ze wist dat Petra gelijk had. Als Irene niet wist waar ze was, zou dat haar problemen alleen maar groter maken.
Met een diepe zucht toetste ze het nummer in en liet haar adem langzaam ontsnappen.
Het duurde even voor er werd opgenomen.
'Met Irene Kramer.'
Amanda stelde zich voor hoe ze in de kamer stond met de telefoon losjes in haar hand en haar ogen samengeknepen, haar blonde haar samengebonden in een losse paardenstaart.
'Met mij, Amanda.'
Ze voelde haar hart bonzen.
'Ik ben bij Petra. Het...eh...spijt me wat er is gebeurt. Het is denk ik beter, dat...'
'Het spijt je helemaal niet, 'onderbrak Irene haar op kille toon.' Je bent een seksueel roofdier die alleen maar uit is op haar eigen genot. Wat je hebt gedaan met Lisette is onvergeeflijk.'
Over de telefoon hoorde Amanda dat ze scherp ademhaalde.
'Ik ben dom geweest om je in mijn huis te halen, Amanda. Je bent niet meer welkom.
Als er hier nog spullen van je zijn laat ik ze bezorgen bij Petra. Ik hoop je nooit meer te zien.'
Amanda wilde iets terugzeggen maar aan de andere kant werd de verbinding verbroken.
Om haar lippen speelde een schampere glimlach. Irene speelde de onschuldige.
Ze dacht terug aan de uitdrukking op het gezicht van Lisette toen ze met de dildo haar anus begon ter bewerken. Ze smeekte haar bijna door te gaan. Jammer genoeg had ze haar niet meer naar een hoogtepunt kunnen brengen door de tussenkomst van Irene.
Amanda hoorde de stemmen van Petra en André dichterbij komen.
Snel toetste ze nog een nummer in en drukte de telefoon tegen haar oor.
Gelijk werd er opgenomen.
'Met mij. Ik wil je zo snel mogelijk zien. '
Ze glimlachte voldaan toen ze de telefoon uitdrukte op het moment dat Petra en André binnenkwamen.
'We moeten nog een paar dingen doorspreken, Amanda,' zei Petra.
Zij en André gingen op de bank zitten. André was duidelijk niet helemaal op zijn gemak. Op zijn voorhoofd lag een diepe frons en zijn mondhoeken piekten omlaag wat hem een nors uiterlijk gaf.
'We zijn altijd eerlijk tegen elkaar, André en ik. Daarom heb ik hem verteld van jou problemen en...'
André schudde afkeurend zijn hoofd en legde Petra met een beweging van zijn hand het zwijgen op.'Wat mij betreft sta je op straat, maar mijn vrouw heeft een zwak voor je. Zolang je hier onder ons dak verblijft, houdt je je aan onze regels. Als er ook maar één ding gebeurt vlieg je er sneller uit dan je voor mogelijk houdt.'
Hij bestudeerde Amanda met samen geknepen ogen op zoek naar een reden om haar buiten te kunnen zetten.
Amanda sloeg haar ogen neer en fluisterde .'Ik respecteer Petra en wat ze doet voor mij. Er gebeurt niets en ik zal uw vrouw niet teleurstellen.'
Ze keek Petra aan en hield haar blik vast.
'Ik beloof dat ik niets zal doen waardoor ik je teleur stel,'zei ze vol overtuiging.'Ik ga verder met studeren en ga voor je werken in de sportschool.'
Amanda haalde adem en voelde zich opgelucht. Eindelijk had ze het idee dat haar leven in rustiger vaarwater kwam nu ze Petra een belofte had gedaan. Opgelucht...
ze kon zich nu ongehinderd op haar studie en toekomst richten.
Tevreden knikte André naar zijn vrouw die haar simpelweg de hand toestak. Amanda pakte die en drukte hem stevig. Toen ontsnapte er een juichkreet uit haar mond en dolgelukkig omarmde ze Petra.





Een jaar later


Lisette deed haar armen smekend omhoog en hoopte dat Amanda haar borsten ging zuigen en masseren. Plagend gleed haar tong over de gespannen tepels en zoog er even aan.
Ze hadden elkaar twee weken niet gezien en ze verlangde naar een aanraking van haar vriendin. Haar buikspieren trokken samen en ze werd nat van verwachting.
Amanda vond het leuk haar nog even te laten wachten. Ze genoot van de macht die ze uitoefende over Lisette.
Haar vingers gleden over haar platte buik omlaag naar haar vagina.
'Je hebt je geschoren,' merkte Amanda goedkeurend op.
'Voor jou, 'hijgde Lisette.' Het is lang geleden. Waarom bleef je zo lang weg?'
Hun naakte lichamen raakten elkaar en Amanda drukte een warme kus op haar lippen. Ze waren in de kamer van Lisette. Irene moest het hele weekend weg en ze had Lisette verboden contact op te nemen met Amanda.
Nadat de deur achter haar dicht viel had Lisette de telefoon al in haar hand.
Haar adem stokte toen ze de stem van Amanda hoorde.
'Ik ben druk geweest,' antwoordde Amanda. Ze bestudeerde haar fantastische lichaam en liet drie vingers haar kut in glijden waar Lisette kreunend op reageerde.
'Laat me klaarkomen,' smeekte Lisette. 'Ik verlang er naar.'
Amanda tilde haar billen op en vond haar clitoris met de punt van haar tong. Alsof haar tong een eigen leven leidde ging die aan het werk. Lisette vlocht haar vingers door haar lange haar en hield Amanda haar hoofd op zijn plaats.
Haar heupen schokten en schreeuwend kwam ze klaar.
En toen begon Amanda...