Het Satorvierkant - 18

10 januari 2015 - Jumièges, Normandië

"Dus mijn opa was een nazi?" Marie spuwt de woorden.
Ik leg mijn hand op haar arm om haar tot kalmte aan te manen. "Ik zou het niet zo...". Maar de blik die Marie me geeft, doet me abrupt zwijgen. Ik voel dat ze op dit moment geen tegenspraak dult en dat ik me er niet mee moet moeien. Dat dit iets is tussen haar en haar grootmoeder. Ik hef verontschuldigend mijn arm op, leun achterover en kijk de twee vrouwen aan, maar kan niet peilen wat er in hen omgaat.
Oma Simone zucht. "Dat klinkt cru."
"Maar het is wel zo, nietwaar omaatje?" Marie leunt voorover.
"Nee, nee." De ontkenning komt er vrij snel uit. "Hij was gewoon een jongeman die orders opvolgde, ver van huis in een land dat het zijne niet was."
"En daarom mocht hij jou misbruiken?"
Simone staart even wezenloos voor zich uit. Het lijkt wel alsof ze op een paar uur tijd tien jaar ouder is geworden. "Ik was jong en verliefd."
"Dat is geen excuus."
"Liefde maakt blind."
"Wel, als je medelijden wilt, dan..."
"Dat wil ik niet." Simone brengt haar glas calvados naar haar lippen en drinkt een grote slok.
"En eigenlijk zou ik het je allemaal kunnen vergeven, maar...". Even zwijgt Marie. De stilte die valt is ongemakkelijk omdat iedereen beseft dat wat volgt vernietigend zal zijn. "Maar je hebt mijn leven ook tot een hel gemaakt. Nooit voldeed ik aan je verwachtingen, nooit was het goed genoeg. En alle vriendjes die ik mee naar huis bracht, joeg je een voor een het huis uit."
Simone haar mond valt open. "Ik wou niet dat je dezelfde fouten maakte als ik." fluistert ze.
"Waarom denk je dat ik weggevlucht ben naar Parijs? Mijn leven hier was ondraaglijk. Je bleef me maar verwijten maken. Je vond het mijn plicht om op zoek te gaan naar dat verdomde amulet."

Tranen stromen over het gezicht van Marie. "Weet je, het enige wat ik ooit wou, was dat je van me hield."
Simone schudt haar hoofd en zucht. "Ik ben bang dat ik een vreselijke oma ben geweest. Maar je moet me geloven als ik zeg dat jij ontzettend belangrijk voor me bent. Ik weet dat ik meer mijn best had moeten doen."
Een kilte overspoelt Marie. "Dus ik moet je geweten sussen?"
Haar oma zucht. "Nee, nee, zo bedoel ik het niet."
"Wat dan wel?"
"Ik wil gewoon zeggen dat het me enorm spijt."
Hier heeft Marie heel haar leven op gewacht. Ze zou blij moeten zijn, maar heeft intussen een muur om haar gevoelens gebouwd en alleen goede bedoelingen kunnen die muur niet neerhalen. Ze wrijft over haar gezicht dat stijf staat van de spanning. "Ik weet het niet."
"Dat begrijp ik."
Omdat er niks te zeggen valt, zwijgt Marie.
Simone schraapt haar keel. "Het verleden kan ik niet veranderen. Het enige wat ik heb, is de toekomst. Ik zou graag deel uitmaken van jullie leven."
Weer valt er een ongemakkelijke stilte.

"Hoe zit het nu tussen Wolf en jou?" Besluit oma van onderwerp te veranderen.
"Dat zal de toekomst uitwijzen, we kennen elkaar nog maar pas." Marie kijkt mij even aan met haar stralende ogen. Het is een blik waar ik niet genoeg van kan krijgen.
Simone glimlacht. "Als ik jullie elkaar zo zie aankijken... Jullie hebben een band die heel diep gaat, een band die maar weinig mensen hebben."
Het wordt Marie allemaal iets te persoonlijk. Ze voelt zich heel ongemakkelijk en zoekt duidelijk een uitweg. "We zijn allemaal moe en gespannen. Misschien kunnen we beter naar bed gaan... Ga je mee, Wolf?" Ze kijkt me vragend aan.
"Tuurlijk." Ik volg Marie gedwee de trap op.
Eenmaal boven, pakt ze mij vast. "Ik vraag me af of ze haar verontschuldigingen zou hebben aangeboden als ik alleen was geweest. Volgens mij doet ze dat enkel omdat jij er bij bent en ze je mag."
Ik trek mijn schouders op. "Vergeet niet dat ze me gisteren nog dood wenste."
"Inderdaad. Vandaag is ze... anders. Waarschijnlijk omdat ze voor het eerst geconfronteerd wordt met haar eigen sterfelijkheid en kwetsbaarheid. Maar ik vertrouw het voor geen cent."
"Ik vind haar aardiger dan ik had verwacht."

Langzaam loop ik achter Marie aan haar slaapkamer in. Ik kijk om me heen alsof ik een prachtige tempel ben binnen gelopen. Mijn blik glijdt over de vele filmposters aan de muur, de gekleurde lampjes aan de muur in een hoek en de overvolle boekenkast die naast een tafeltje staat. Dan kijk ik Marie glimlachend aan. "Duidelijk jouw kamer."

Marie staat nog geen meter van me vandaan en kijkt naar mij met een blik die ik niet kan ontcijferen, maar die me wel in vuur en vlam zet. Ze doet een stap naar voor en drukt zich stevig tegen me aan en laat haar vingers door mijn haren glijden. Dan trekt ze mijn hoofd naar haar toe en zoent ze me. Voor ik kan handelen lijkt ze van gedachten te veranderen en beëindigt ze de kus. Ze zet haar handen tegen mij borstkas en kijkt me aan.
"Ik ben bang, Wolf."
"Waarvoor?"
"Dat amulet..."
"Wat is er mee?"
"Wat er van oma geworden is."
"Ik vrees dat ik je niet kan volgen."
"Het heeft haar hele leven gedomineerd én dat van mij. En ik vrees dat het tussen ons in gaat komen. Weet je, ik had me onze eerste liefdesdagen anders voorgesteld."
"Wil je zeggen dat..."
"Nee, nee, ik vind het geweldig wat wij hebben. Maar...".
"Daar ben ik blij om." Ik druk een vluchtige kus op Marie haar mond.
"Misschien... Misschien moeten we het amulet kwijt zien te raken," vervolg ik.
"Mijn idee." Marie geeft me op haar beurt een vluchtig kusje.
"Door het op de diepste zeebodem te droppen."
"Dan nog weet het zijn weg naar ons terug te vinden," zucht ze.
"Weet je, wat je oma vertelde over Robert Le Diable heeft me aan het denken gezet."
"Hoezo?".
"Wel, als er hier figuren als 'de zwarte weduwe' of 'Robert le Diable' rondlopen, dan zullen er ook nog een boel andere bestaan."
"Euh... en?" Ik heb de indruk dat Marie niet begrijpt waar ik naar toe wil.
"Ik denk dat één van hen het amulet verloren is. Het enige wat me moeten doen is het terug te bezorgen en..."
"Dat is het meest krankzinnige wat ik ooit al gehoord heb," onderbreekt Marie me plots.
"Toch is het logisch."
"Hoezo? Leg uit!"
"Ik heb de indruk dat geen enkele mens in staat is de kracht van dat amulet te begrijpen, laat staan het te gebruiken. En als iemand het gebruikt, dan loopt het meestal verkeerd af. Kijk maar naar je oma, of je ma."
"Misschien hadden ze beter eerst de handleiding gelezen."
"Handleiding? Is die er dan?"
Marie haalt haar schouders op. "Let maar niet op mij, ik probeerde grappig te zijn."

"Oh... Maar stel je eens voor dat er een wezen bestaat die de volle kracht van het amulet weet te beheersen en te gebruiken."
"Ik weet het niet, ik vind die gedachte eerder beangstigend."
"Waarom?"
"Stel dat het om een kwaadaardig wezen gaat. Het zou het einde betekenen van onze wereld."
"Dat is een risico dat we moeten nemen."
"Ik zou liever het amulet in een kluis stoppen en alles vergeten."
"Dat is ook een optie," reageer ik.
"Maar iets in mij zegt dat jij je keuze al gemaakt hebt," zucht Marie.
Ik glimlach schaapachtig.
"Je bent gestoord," schudt Marie haar hoofd.
"Vind je dat erg?"
"Nee, ik hou er wel van, maar... Stop met me zo aan te kijken!"
"Waarom?"
"Het is creepy."
"Ik vind je mooi," reageer ik.
"Dat lieg je."
"Nee hoor." Vertederend strelen mijn vingers Marie haar wangen. Ik laat mijn blik over haar verleidelijke lippen gaan, lippen die erom vragen gekust te worden. Eén kus, beloof ik mezelf, alleen maar om haar gerust te stellen en haar twijfels weg te nemen. Om haar te laten weten hoe begerenswaardig ze is. Mijn armen glijden over haar heen en langzaam buig ik mijn hoofd. Mijn lippen strelen de hare, een kennismaking die om meer smeekt. Marie reageert door haar lippen van elkaar te doen en met het puntje van haar tong over mijn onderlip te strijken. Ik huiver.

Met een gesmoorde kreet trek ik haar nog dichter tegen me aan en mijn verlangen maakt plaats voor een gloeiende begeerte, een allesoverheersende drang om haar overal aan te raken, te proeven en te genieten van die heerlijke vrouwelijke geur die ik opsnuif. Mijn ene hand woelt door haar blonde haren, de andere glijdt omlaag over de prachtige ronding van haar billen. Verlangend wrijft ze haar lichaam tegen me aan.

"Aan wat dacht je net?" vraagt Marie. Haar ogen zoeken de mijne.
"Aan jouw heerlijke lijf," is mijn antwoord. Me vooroverbuigend, raak ik met mijn lippen haar hals zachtjes aan. "Je bent de mooiste vrouw die ik ken."
"Niet liegen."
"Uniek. Speciaal. Zeldzaam. Uitzonderlijk." Heel zachtjes streel ik de welving van haar hals. Ik kus haar, vederlicht, plagend. Op haar lippen, wangen, hals. Het voelt zo heerlijk dat ik moeite heb me onder controle te houden. Marie huivert wanneer ik met mijn mond in de richting van haar oorlelletje glijdt, waar ik zachtjes in bijt.

Wanneer ik haar even aan kijk, lijkt het vuur dat in haar ogen gloeit me te verschroeien. Een ogenblik later vinden onze monden elkaar weer voor een ontstuimige kus. Vanaf dat moment verlies ik alle controle. Mijn vingers glijden onder de bandjes van haar topje, die ik behendig langs haar armen omlaag laat vallen tot haar borsten onbedekt zijn.
Op het moment dat mijn vingers de rondingen van haar borsten zachtjes beginnen te strelen, zucht ze van genot. En wanneer ik plagend in haar tepels knijp, kreunt ze. Mijn lippen verlaten de hare om het spoor te volgen dat mijn vingers hebben getrokken, via haar hals naar beneden totdat ze haar tepel vinden. Ze huivert wanneer ik met mijn tong cirkeltjes begin te trekken. Haar onregelmatige ademhaling wordt hijgend als mijn handen over haar heupen glijden, haar bovenbenen, en ten slotte onder haar minirokje waar ze haar blote poesje vinden.
"Je draagt geen slipje," grom ik.
"Is dat een klacht?"
"Als ik dat eerder had geweten..."

Ik laat een vinger naar binnen glijden, gevolgd door een tweede. Mijn bewegingen worden steeds vrijmoediger, bewegingen waaraan ze zich ongeremd aan overgeeft. Naar adem snakkend sluit ze haar ogen en bijt ze op haar eigen lippen. Ze schreeuwt mijn naam op het moment dat ze in opperste extase haar hoogtepunt bereikt, een schreeuw die overgaat in een lange kreun van genot wanneer haar lichaam zich opnieuw ontspant. Ademloos opent ze haar ogen en kijkt ze me vol passie aan. "Wow!" is het enige wat ze weet uit te brengen.

"Lekker?"
Marie knikt ja.
"Geloof het of niet," fluister ik met schorre stem, "maar het was niet echt mijn bedoeling me zo op je te storten."
"Oh, jammer." Spontaan slaat ze haar armen om mijn hals, intussen haar buik tegen de harde bobbel in mijn broek drukkend. "En volgens mij wil je zelf ook meer," grinnikt ze.
"Hmmm," mompel ik.
"Grond of bed?" De sexy glimlach om Marie haar lippen ontgaat me niet. Als antwoord til ik haar op en leg haar voorzichtig op haar bed neer. "Eigenlijk maakt het mij niet uit waar, zolang ik je maar kan hebben, en het liefst nu."
"Nu is prima."

Snel trek ik mijn jeansbroek en short uit. Maar wanneer ik bovenop Marie wil kruipen, houdt ze me tegen. "Ga jij maar braafjes op je rug liggen, jij hebt je kunstje al gedaan bij mij, nu is het mijn beurt."
"Nee hoor, dat was enkel om je in de stemming te krijgen."
Marie lacht. "Geloof me, dat was nergens voor nodig."
"Maar als je er echt op staat..." Ik neem Marie vast in mijn armen, draai me om en trek haar bovenop me. "... Ga je gang.".
Lui ga ik achterover liggen en blijf, met mijn handen op haar heupen, een poosje bewonderend naar haar kijken. Ze straalt pure lust uit. Ik verlang naar haar zoals ik nog nooit naar iemand heb verlangd.
"Ga je me de hele nacht martelen door zo te blijven zitten?" Mijn stem klinkt schor van opwinding.
"Misschien," fluistert ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen. Ze leunt met haar gewicht op mijn heupen en begint zachtjes te wiegen, haar ogen genietend gesloten. Daarbij schuurt haar natte spleetje plagend over mijn harde mannelijkheid, een gevoel dat me te heftig is. De druk verleidt en frustreert tegelijkertijd. Ik hou het niet meer, ik wil in haar zijn. Ik wil klaarkomen.

"Neuk me," jammer ik.
Marie glimlacht, bukt voorover en geeft me een speels zoentje op de neus. "Houdt mijn ventje het niet meer?".
Ze heeft de woorden nog niet uitgesproken of ze komt een stukje overeind, om zich langzaam op mijn grote, opgerichte geslacht te laten zakken. Ik kreun. Ze is zo heet en vochtig dat ik me moet beheersen.
Een diep gegrom ontsnapt aan mijn keel wanneer ze omhoogkomt en zich weer laat zakken, me in haar warme vochtige lichaam nemend. Zuchtend van genot beweegt Marie over me heen.

Net als ik denk weer controle te hebben, beginnen haar spieren in mijn van verlangen kloppende geslacht te knijpen. Ze kijkt me daarbij uitdagend glimlachend aan, wetend dat ze mij compleet gek maakt.
"Voel je dit?" vraag ze. Ik heb geen antwoord op haar vraag. Ik lig onder haar, overgeleverd aan haar genade. Natuurlijk voel ik dat.
Haar ritme is traag, veel te traag. Ze zorgt er telkens voor dat mijn eikel haar schaamlippen streelt door bovenaan een pauze in te lassen en dan weer langzaam omlaag te zakken. Mijn pik, ondertussen staalhard en glanzend van haar sappen, verdwijnt elke keer een stukje dieper in haar. Ik kijk haar smachtend aan en laat mijn vingers langs haar borsten, ribben, heupen en kont glijden. Het beeld van haar bleke huid tegen mijn donkerdere lijf, de pure erotiek van wat ze met me doet, is op mijn netvlies gebrand. Fuck, die ogen. Dit is de blik van een verleidster, stralend van pure lust. Elke trage stoot is een marteling, elke uitgerekte terugtrekking en penetratie laait het vuur hoger op.

In een reflex sla ik met beide handen op haar billen. Ze schrikt. Ik pak ik haar heupen vast en hou haar stil. Alleen het topje van mijn pik rust tussen haar schaamlippen. Terwijl ik de neiging onderdruk om mijn hele smachtende lengte in haar te duwen, kom ik half omhoog zodat ik een kus kan drukken op haar linkerborst. Ik laat mijn tanden schrapen over haar harde tepel en lik aan de onderkant van haar knopje. Ik kan de neiging niet weerstaan om in het gezwollen topje te bijten. Marie gilt het uit, meer van verrassing dan van pijn. Er trekt een siddering door haar lijf en ze verstijft even. "Stt," zeg ik terwijl ik mijn mond op haar andere tepel zet. Marie sluit haar ogen en kreunt lichtjes. Lust overspoelt haar en wakkert haar verlangen nog verder aan. Ze gaat er zo op in dat ze haar eigen spel even vergeet.

"Kijk," zeg ik schor. "Kijk me aan."
Electriciteit weerkaatst tussen ons en opeens hou ik het niet meer uit. Ik kan niet langer stil blijven liggen en duw mijn pik ruw in haar.
"Wolf!" kreunt Marie.
Al vrij snel laten we elke vorm van subtiliteit varen en beginnen we steeds harder te bewegen. Marie omklemt me als een bankschroef, zo strak dat het lijkt alsof ik me een weg naar binnen moet boren.

Ik laat haar ogen geen moment los. Haar borsten deinen zacht op en neer, terwijl ze me als een amazone berijdt. Kreunend laat ze haar vingers over mij borst glijden, genietend van het gevoel. Ik neem haar ritme over, steeds dieper en harder stotend in haar, met elke beweging dichter tot mijn orgasme komend. In een waas van genot gooi ik mijn hoofd achterover. Ik vul haar compleet, en dat voelt goed, veel te goed. Bloed kolkt door onze aderen en haar hart bonst luid.
"Kom klaar in me, liefje." hijgt ze, "laat zien hoe je van me geniet."

Onze lijven raken elkaar steeds harder en hoorbaarder. Wanneer Marie haar hand omlaag brengt om zichzelf te strelen, vertraag ik het tempo wat zodat ik alles beter kan zien: mijn door haar sappen glimmende paal die in en uit haar beweegt en haar vingers die wanhopige bewegingen maken over haar klitje. De spieren van haar onderlijf trekken samen en grijpen me nog steviger vast. "Nog even," hijgt ze. "Alsjeblieft, nog even..."
Ik voel intussen al mijn bloed met kracht naar mijn lid stromen. En dan begint ze te schokken met haar bekken tegen het mijne. Ik voel haar lichaam sidderen bovenop mij. Haar nagels boren zich in mijn borstkas, zo diep dat ik grom van de pijn, maar het is ook precies wat ik nodig heb. Mijn ontlading dondert als een vloedgolf door me heen, zo intens dat het pijn doet. Straal na straal spuit ik in haar poesje, het gaat maar door, tot ik naar adem happend mijn ogen sluit.

Wanneer ik weer bij zinnen kom, ligt Marie naast me, hijgend en uitgestrekt. Haar ogen dicht en met een waas van zweet over haar gezicht en borsten: een beeldschoon, ontembaar wezen.