Dit extreme verhaal is gebaseerd op een super geile Japanse comic. Mail me als je wilt weten welke. Veel leesplezier!

Als klein meisje heb door omstandigheden vaak een catheter in mijn plasbuis gehad. Sindsdien ben ik verslaafd geraakt aan het gevoel dat je moet plassen en dat er iets in je plasbuis (urethra) zit. De enige persoon die dit weet, is Oshi, mijn schooldokter. Oshi heeft me altijd op een professionele en veilige manier geholpen met deze verslavingen. Je had het vast al geraden, maa Oshi is zo'n typische Japanse kleine vrouw die er als 13 uit ziet, maar 25 is. Geen idee hoe ze dat doen, maar het is zo.

Voor wie trouwens nog geen andere verhalen van mij heeft gelezen, zal ik me nog even kort voorstellen. Ik ben Marie, 18 jaar jong. Maar belangrijker om te noemen is dat mijn lichaam eruit ziet als die van een meisje van een jaar of 12. Dat ben ik natuurlijk niet, om extra duidelijk te zijn. Ik ben 145 cm lang en weeg ongeveer 40 kilo. Ik heb blauwe ogen en lang blond haar. En zoals je misschien al had verwacht, nu je mijn lengte en gewicht weet, heb ik nauwelijks tot geen borsten.

Dokter Ochi heeft me, doormiddel van metalen en siliconen dilatoren, van jongs af aan geholpen met het uitrekken van mijn plasbuis. Dit om er zo op een veiligere manier mee te kunnen spelen, zonder dat ik van binnen iets kapot zou maken. Ook heeft ze me tips gegeven hoe om te gaan met het plas ophouden zodat het fijn is, maar me geen blaasontsteking zal geven. Oshi is een expert op dit gebied, dus ik kon me geen betere schooldokter wensen. Daarom ben ik minstens elke week wel bij haar.

Tring. Tring. Tring! School was klaar, op naar Oshi dus. Ik keek er de hele week al naar uit!

Ze had een nieuwe ontdekking gedaan die ze met mij wou testen en ik was super benieuwd. 'Hoi Marie, ga daar maar klaar liggen. Heb je goed je oefeningen van deze week gedaan?' Ja mevrouw Oshi, zei ik terwijl ik me uitkleedde. Poedelnaakt en met mijn benen uitelkaar, ging ik op het ziekenhuisbed liggen.

Nog geen halve minuut later kwam Oshi er weer aan. Zoals gewoonlijk, met een karretje waar al haar benodigdheden in zaten. Ze schoof de bovenste la open en ik wist meteen wat er zou gebeuren. Daarin zitten de 25 cm lange urethra sounds. De staafjes om mijn plasbuis mee op te rekken. Maar eerst zou ze iets anders doen.

'Goedzo meisje, ga maar zo lekker mogelijk liggen. Ik ga je even opmeten.'

Opmeten betekende dat ze met een urethral meetstaaf in me zou gaan. Dat is een staaf die dun begint, maar steeds dikker wordt. Van 4 mm tot 15 mm aan de dikste kant. Oshi haalde de meetstaaf tevoorschijn en duwde hem naar binnen. Ik hoopte zo dat ik eindelijk die magische 10 mm zou bereiken.

6, 7, 8.5, 9, 9.5... 9.5... Oshi duwde iets harder en draaide het staafje een beetje...

'Ohhh... hmmm... ooohhh... ahhh...' kreunde ik, terwijl Oshi probeerde me zo goed mogelijk op te meten. Maar dieper ging hij niet, dus nog geen 10 mm.

'Je zit op 9.5 mm zei Oshi terwijl ze dat in haar tablet noteerde. Keurig hoor Marie, het gaat niet lang meer duren totdat we de 10 halen. Gewoon goed thuis blijven oefenen met de dilators die je van me hebt gekregen..'

Ik baalde een beetje, maar was fijn dat Oshi het ook wel goed zag komen. We kwamen van 3 mm in het begin, dus 9.5 is best netjes.

Oshi trok het meetstaafje voorzichtig uit me...

'Ohhh... hmmm...' kwam er uit me toen het staafje uit me was.

'Rustig meisje, ik weet dat je hunkert naar iets in je plasbuis, en dat komt helemaal goed.' zie Oshi terwijl ze een 9 mm staafje pakte en ging voorbereiden voor het inbrengen. Ze deed de staaf op mijn nog beetje openstaande plasbuis opening en duwde hem er met één soepele beweging in. Hij ging door mijn hele plasbuis, rechtstreeks mijn blaas in. En omdat de vrouwelijke plasbuis maar 2,5 tot 4 cm lang is, bij mij richting die 2,5 cm, stak het grootste deel van de staaf nog uit me.

'Ohhh Jaaahhh... hmmm...'

Ohh wat voelde het altijd weer heerlijk om daar een staafje in te hebben. Vooral dat optrekkende gevoel, hmmm daar genoot ik altijd volop van. Zo jammer dat er niet altijd een staafje in me kan blijven zitten.

Ik zag Oshi een la van het kastje open doen en daar een redelijk plat blikje uithalen. Op de bovenkant stond alleen een grote 9.

'Kijk eens wat ik hier heb Marie, blaasballetjes. Ze zijn speciaal ontwikkeld voor meisjes zoals jij, je zal zo wel merken wat ik daarmee bedoel.'

Ze pakte een dun staafje met een dikke bolling aan het eind en kwam tussen mijn opgetrokken benen zitten. Ze en plaatste een balletje tegen de opening van mijn plasbuis, en gebruikte het staafje om het balletje in mijn plasbuis te duwen, zo plop, mijn blaas in.

'Aghh... hphhh... ohhh... hmmm...'

'Goedzo Marie, de eerste ging er goed in. Zoals je vast wel had gevoeld, zijn dit 9 mm balletjes, dus precies wat je kan hebben. Hiervan zal ik 30 in je blaas duwen, dus blijf maar even rustig liggen.'

Ze duwde het volgende balletje in mijn plasbuis, en vervolgens weer rechtstreeks in mijn blaas. Waar ik eerder alleen een 'plop' hoorde en van binnen voelde, hoorde ik nu daarna een 'clack' geluid van de balletjes die elkaar raakten. Na elk balletje wat in mijn blaas plopte, moest ik hard... ohhh... kreunen.

Plop, clack, ohhh... plop, clack, hmmm...

"Ohhh dit vult zo lekker mijn blaas... je bent GEWELDING Oshi! Ohhh dit voelt zooo super goed...!

'Je neemt ze super goed Marie, ze zitten er bijna allemaal in.' zie Oshi terwijl ze haar hand op mijn buik legde om te voelen of ze goed in me zaten. 'klik, klak, klik...' hoorde we vanuit mijn blaas...

Zo ging het door en door, totdat haar bakje bijna leeg was. En toen kwam het laatste balletje... Ze zette deze net zoals met de anderen, weer op mijn plasmaatje en duwde hem een stukje naar binnen. Daarna verwachte ik de staaf die het balletje in mijn blaas zou duwen, maar nee hoor...

Ik voelde dat ze het balletje in me duwde, maar zag ook dat het staafje wat ze eerder gebruikte naast me op bed lag. Toen...

'Ohhh wat... is... dit... hmmm... heerlijk... jaaa... jaaa... OHHHJAAA... OHHH.. AHHH JAAA!!!' Schreeuwde ik harder en harder!

Heftig schokte ik op en neer en had ik het heftigste orgasme ooit! Na het wilde schokken, keek ik tussen mijn benen hoe Oshi dit gevoel heeft kunnen veroorzaken. En daar zag ik haar zitten, met haar pink in mijn blaas geduwd.

'Goedzo Marie... Ik voel de balletjes zitten en het gaat helemaal goed.' Nog even voelde ik dat ze tussen de balletjes bewoog, voordat ze haar pink langzaam uit me trok. Meteen verving ze de leegte in mijn plasbuis voor de 9 mm dikke staaf van eerder. Zo liet ze me even afkoelen. Oshi ging op een stoel zitten en hield me vanaf daar goed in de gaten.

Een paar minuten later aaide ze zachtes over mijn hoofd. Ik had mijn ogen gesloten en lag zooo lekker. Maar ik wist dat hier een einde aan zou komen. Ik voelde dat ze langzaam het staafje uit me trok...

'Hmmm ohhh... neee...'

'Rustig Marie, het komt goed. Kom, ga maar eens staan. Voel maar hoe het is om met die balletjes in je, door deze kamer te lopen.'

Nog een beetje sloom en versuft, deed ik wat ze vroeg. Ik keek naar mijn beetje opgezette blaas en stapte voorzichtig van het bed. Tijdens die beweging hoorden we beiden de balletjes tegen elkaar aan klikken.

'Ohh het voelt zo goed dat die balletjes in me zitten...' moest ik meteen toegeven toen ik me bewoog. Ik ging een rondje door de kamer lopen en bij elke stap hoorde we het klikkende geluid van de balletjes. Waar we beiden een beetje om moesten lachen.

'Hmm het voelt zo lekker om zo'n druk in mijn blaas te voelen Oshi, heerlijk. Ik weet dat ik niet hoeft te plassen, dat heb ik voor deze afspraak net gedaan, maar toch heb ik dat drukkende gevoel.'

'Dat was ook precies de bedoeling Marie, dit deel van het experiment is gelukt. Zullen we een stapje verder gaan?' vroeg ze. Ze kende me door en door, dus wist dat ik nooit 'nee' zou zeggen tegen een volgende stap, dus ik knikte dat het goed was en ging weer op bed liggen.

'Oké dan gaat het leukste nu pas beginnen Marie! We pakken nu een liter van dit soort balletjes, maar dan een slag kleiner. En plaatsen die in je blaas. Meestal vul ik je blaas met water of lucht, maar vanaf nu ga ik je blaas met die balletjes vullen.'

Terwijl ze dat zei, zag ik haar een maatbeker met kleinere balletjes pakken en op een tafeltje naast het bed zetten.

'Ze er één voor één induwen is natuurlijk veel te veel werk, dus daar heb ik iets op bedacht, zei ze terwijl ik haar iets uit een la zag pakken. Wat ze pakte was een soort van rubberen trechter, maar dan met een doorzichtige holle buis eraan vastgemaakt.

Ik zakte onderuit en deed mijn benen weer uit elkaar. Aan het tevreden gezicht van Oshi te zien, was dit precies wat ze wou. Ze ging tussen mijn benen zitten en...

'Goedezo Marie, en nu is het belangrijk dat je zo stil blijf liggen. Probeer je heupen op deze positie te houden oké?'

'Oké Oshi.' zei ik nu toch een beetje zenuwachtig.

'Geweldig! Doe je benen nog maar iets verder uit elkaar voor mij. Dan duw ik nu eerst deze 9.5 mm dikke buis in je blaas, dat moet net passen, we hebben het ten slotte net nog opgemeten... Oké, dan wil ik dat je je nu zal focussen op het tintelende gevoel wat je zo gaat krijgen, maar vooral...'

Ik vroeg me af wat dan vooral, maar er kwam niks. Het was om me af te leiden, ze duwde de buis namelijk snel rechtstreeks in mijn blaas.

'Ohhh... jaaahhh... hmmm... oohhh...'

'Oké we zijn er klaar voor. Het einde van deze buis zit diep in je blaas. Dan is het nu tijd... om te beginnen.' zie Oshi terwijl ze weer een dunne staaf met bol uiteinde in haar hand had.

'Ik doe de balletjes zo in deze trechter, en kan met dit staafje er in één keer wel een stuk of 20 bij je naar binnen duwen. Deze balletjes zijn natuurlijk wel iets dunner dan die andere, anders kunnen ze niet door het buisje bij je naar binnen. Daar gaan we...'

Ik hoorde het geluid van de lading balletjes die in de trechter vielen, en die de buis vulde. Omdat hij doorzichtig was, kon ik ze goed zien zitten. Oshi duwde met de staaf de hele rij balletjes, in één vloeiende beweging in mijn blaas.

Clack, clack, clack... Het was goed te horen hoe de balletjes mijn blaas vulden.

'Ohhh... ahhh... jaaa... jaaa...' kreunde ik hard door de kamer.

'Zo, dat gaat er mooi in hoor Marie. Jammer voor jou dat je nu niet het lekkere gevoel heb van eerder, als een balletje door de opening van je blaas naar binnen gaat. Nu gaat het er door de buis natuurlijk meteen in. Maar het gevoel dat de balletjes je blaas vullen en daarin heen en weer bewegen, is best speciaal toch?'

'Ohhh... jaaa... Oshi... dit is... heer... lijk...'

Oshi bleef maar rijen van een stuk of 20 balletjes in mijn blaas pompen. Ze goot vanuit de maatbeker de trechter vol, duwde een rij balletjes bij me naar binnen en herhaalde deze stappen.

'Ohhh... hmmm... ahhh... hmmm...'

'Gaat het nog goed Marie? Hoe voelt het in je blaas?'

Ze bleef maar vullen, dus antwoorden was onmogelijk. 'Hmmfff... ohggg... ahhhggg...'

'Ik kan me voorstellen dat dit nogal wat voor je is Marie. Deze balletjes zijn veel zwaarder dan het water wat we eerder wel eens in je hebben gepompt. Waar 1 liter water, 1 kilo weegt... Weegt 1 liter van deze balletjes bijna 8 kilo. Het gevulde gevoel ken je wel, maar dat het zo waar is, zal nieuw voor je zijn.'

'Ohhh... hmm... ja... het voelt... zwaar... ahhh... hmm...'

'Ik zie je buikje al mooi boller worden Marie. Je begint al aardig vol te raken. Maar we zijn er nog niet.'

Ik dacht dat ze wel klaar zou zijn als die maatbeker leeg was, maar niets was minder waar. Oshi pakte een zak met nog veel meer balletjes, en leegde die zak in de maatbeker. Eerder had ze deze met 1 liter aan balletjes gevuld, nu zat er minstens twee keer zo veel in die beker.

'Ohhh Oshi... past dat... wel... ohhh ik... zit al... zooo... vol...'

'Misschien past het niet allemaal, maar ik zal pas stoppen als er geen balletje meer bij kan. En ik weet van eerdere onderzoeken dat jij aardig wat kan hebben.' zei Oshi terwijl ze me maar bleef vullen met de balletjes. Ik voelde me zo keihard opgerekt, dat ik niks anders kon dan hard kreunen van de pijn en sensatie.

'Ohhh... hmmm.. ahhh... aAHHH... hmmm...'

Ik voelde Oshi na een tijdje super hard duwen en het voelde alsof mijn blaas zou ontploffen. Maar nu kon er echt geen balletje meer bij, ik zat vol.

'AHHH... Ahhh... hmmm.. ohhh!'

Oshi trok de buis langzaam terug uit mijn blaas en plasbuis. Toen er 'plop' uit ging, kwamen er een paar balletjes via mijn plasbuis achteraan. Ik plaste als het ware die balletjes uit me, het zat ook zooo vol.

Zo liet Oshi me weer een paar minuten tot rust komen. Ik voelde me zo ongelofelijk hard uitgerekt van binnen. Ook had ik nog nooit zo'n heftig gevoel gehad dat ik moest plassen. Terwijl er geen druppel plas in me zat.

'Goedzo Marie, je doet het echt super! Probeer nog maar een keer te gaan staan en een rondje te lopen.'

'Ohhh... Ahhh...' met veel kracht, pijn en moeite probeerde ik op de rand van het bed te gaan zitten, het lukte maar net.

'Je hebt moeite mee zie ik. Dat is ook logisch hoor, je hebt voor bijna 20 kilo aan balletjes in je blaas. Dat is nogal een extra gewicht voor zo'n klein meisje als jij. Kom maar staan, dan help ik je met een rondje lopen.'

Ik plaatste mijn voeten op de grond en ging, steunend op Oshi, langzaam staan.

'Ohhh... ahhhHHH!!!' kreunde ik terwijl ik omhoog kwam.

Kling, klink, kling, kling...

Ik kon ze niet allemaal binnenhouden, het was te zwaar. Dus plaste ik als het ware een aantal balletjes op de grond.

'Je doet het super Marie! Kom maar, dan lopen we naar het raam en weer terug.'

Bij elke beweging voelde ik de balletjes alle plekken in mijn blaas raken. Dit met het gewicht en drukkende gevoel, zorgde ervoor dat ik non-stop aan het kreunen was. Dit geluid mengde zich met het geluid van de balletjes die bij elke beweging uit mijn blaas werden geperst.

'De balletjes drukken hard op een plek, die aan je hersens doorgeeft dat je moet plassen. Zolang de balletjes in je zitten, zal dat gevoel blijven. Dat gevoel waar je zo aan verslaafd bent.' vertelde Ochi terwijl ze me terug naar het bed hielp.

Met veel moeite kroop ik weer op het bed en ging daar weer met mijn benen uit elkaar liggen.

'Ohhh... ik moet... zo nodig... plassen... ohhh... hmmm.'

'Het gaat super goed Marie. Probeer nu alle balletjes in je te houden, dus ze even niet proberen uit te plassen, dat komt op het laatst wel. We hebben nog een paar andere dingen die we tijdens dit onderzoek moeten doen.' zei Oshi terwijl ze een driehoekvormig kussen uit een kast pakte.

'Draai je maar om Marie, over dit kussen heen zodat je kontje omhoog steekt.'

Met veel moeite draaide ik me op de driehoek. Gelukkig hiep Oshi me hiermee. Ik probeerde zo te liggen dat ik niet al te veel op mijn overvolle blaas drukte, anders wist ik zeker dat ik er een groot deel van uit zou plassen.

Nu ik zo lag, kon ik niet meer zien wat ze aan het doen was. Ik kon alleen bedenken dat het iets met mijn kontje zou zijn. Zo heb ik vaker bij haar gelegen, dus nieuw was deze positie niet.

'Oké je blaas zit vol genoeg, maar om het gevoel te versterken, zal ik je kontje ook met balletjes vullen. Daar heb ik een dikkere buis voor die ik in zal brengen. Hij lijkt op die ik eerder in je plasbuis heb gedaan, maar dan is de buis 3 centimeter dik. Ook zijn de balletjes die ik in zal brengen een stuk dikker, namelijk 2,5 centimeter.'

Ik had een te sensationeel gevoel van binnen, dat ik het alleen maar kon ondergaan. Meer dan hijgen en kreunen kon ik niet meer uitbrengen. Ik voelde dat Ochi de buis op mijn kontje plaatste, en met een krachtige stoot diep in me duwde.

'AHHH!!!'

'Goedzo Marie! Nu ga ik je kontje vullen en je nog meer druk op je blaas geven. Daar komen ze...'

'Ohhh Hmmm... ahhhHHH!!!'

Ik voelde hoe ze veel sneller dan eerder bij mijn blaas, mijn kontje vulde met veel dikkere en zwaardere balletjes.

'Zo, even de buis in een andere hoek zetten, dan past er nog meer in...'

Ik hoorde het geratel van tientallen van deze dikke balletjes die in mijn kontje vielen. Eerst nog vielen, daarna duwde Ochi me zo vol mogelijk.

'AHHH... OHHH... AAHHHGG!!!'

Waarbij ik eerder dacht niet meer druk op mijn blaas te kunnen hebben, was dat niet zo. Het gevoel van moeten plassen was nog nog veel groter geworden. Ik kon alleen maar denken aan dit gevoel, verder kon ik niks meer. Ik kon me niet bewegen, niet praten en niet nadenken.

'Goedzo meisje van me. Je doet het geweldig! Kom, ik help je met omdraaien. Je hebt nu zo veel gewicht aan balletjes in je, dat opstaan onmogelijk is geworden. Laat staan lopen... Zo... blijf maar lekker even zo liggen. Je buik is helemaal opgezet en ik zie de balletjes zitten, dat laten we even zo. Kom maar lekker tot rust. Dan kom ik zo bij je terug voor het laatste deel van het onderzoek'

'Hmmm... ohhh... ahhh... hmmm.. ahhh...' meer dan dat kon ik niet uitbrengen.

...

Ik weet niet hoeveel minuten later, kwam ze bij me terug voor het laatste deel.

'Dan gaan we het onderzoek nu afsluiten met deze attributen. Je hoeft niet te kijken, blijf maar lekker liggen. Ik zal je in de gaten houden en stoppen wanneer ik merk dat het genoeg is geweest... Ik heb hier twee toverstaf vibrators. Dat zijn dunne stokjes met een dikker trillend uiteinde. Deze zal ik in je blaas en kontje plaatsen. Vervolgens zorgen ze voor trillingen door de balletjes en daardoor door je hele lichaam.'

'Hmmm... ohhh... ahhh... hmmm.. ahhh...'

'Daar komen ze Marie, ik duw ze snel na elkaar in je...' En meteen voelde ik alsof mijn hele lichaam van binnen trilde. Ik had wel vaker met een vibrator gespeeld, maar dat was niks vergeleken met de trillingen die ik nu voelde. Ik wou hier uren van genieten, maar dat was onmogelijk. De balletjes rammelden hard in me tegen elkaar en ik had het niet meer...

'OHHH JAAA!!! JAAA... JAAAHHH!!! AAHHH... AHHH!!! AHHH JAAA!!!' schreeuwde ik zo hard als ik kon!

Heftiger dan ooit, schokte mijn lichaam heen en weer. Maar anders dan normaal, bleef mijn onderlichaam plat op het bed liggen. Die was door de balletjes te zwaar geworden om te bewegen. Mijn bovenlichaam schoot omhoog tijdens dit meest sensationele orgasme wat ik ooit heb gehad. Tijdens het klaarkomen keek ik tussen mijn benen en zag dat door het schokken en samentrekken van al mijn spieren, er vele balletjes uit me kwamen.

Dit gevoel van de balletjes die uit mijn blaas en kontje kwamen, versterkte het orgasme alleen maar. Langer dan ooit, bleef ik maar komen en komen. En de balletjes ook...

'AHHH OSHI!!!... DIT... AHHH.. IS ZO... ON...GE...LOFELIJK... !!!... AAHHH!!'

Minuten van schokken later, kon mijn lichaam het niet meer aan en viel ik flauw achterover op bed...

'Marie... Marie... ben je er weer?' Hoorde ik ver op de achtergrond. Langzaam deed ik mijn ogen open en wreef er in. Waar was ik? Oja... het onderzoek bij Oshi... de balletjes...

'O sorry Ochi, ik weet niet wat er gebeurde.'

'Ohhh schat toch, daar kon jij niks aan doen. Het was te veel geworden voor je lichaam, dus viel je even weg. Als iemand sorry zou moeten zeggen dan ben ik het wel. Je hebt het super goed gedaan Marie, het onderzoek is klaar.'

'Heb ik het goed gedaan Ochi?'

'Jazeker Marie, echt geweldig! Ik heb dingen genoteerd die we de volgende keer net iets anders zullen doen, maar dat hoort bij onderzoeken die nieuw zijn. Kom, laten we de balletjes die in je kontje zitten, er eerst maar even uithalen.'

Ze liep naar een kast om naar een potje uit te halen. Het was een laag potje die ze onder mijn kontje plaatste en waar ik de balletje in kon uitpoepen als het waren. Ik had niet zoveel energie meer, maar ik had wel een neiging om te poepen, terwijl er geen poep in me zat natuurlijk. Ik gaf druk en hoorde het gekletter van de balletjes die in het potje vielen. Toen er niets meer uit kwam, haalde Ochi het potje weer weg. Ik voelde me meteen weer een stuk lichter, wat natuurlijk ook zo was.

'Even checken of er geen balletje meer in zit hoor.' zei Oshi terwijl ze een vinger in mijn kontje duwde om even te checken of er niets was achtergebleven.

'Mooizo, je bent daar leeg. Nu je blaas nog. Blijf maar gewoon op bed liggen, en probeer maar te plassen...'

Ik moest het al vanaf het begin ophouden, maar nu mocht ik eindelijk loslaten. Ik ontspande de spieren die mijn plas (nouja balletjes) op hield en voelde de stroom aan kleine balletjes uit mijn plasbuis komen...

'Ohhh jaaa...' kreunde ik als opluchting... 'Hmmm dit voelt zooo goed om ze uit me te plassen...'

'Goedzo Marie, ze komen er mooi uit. Laat het maar lopen... Het zijn maar balletjes, dus het is niet alsof je nu in bed plast.'

'Hmmm wat fijn... is dit Ochi...'

De stromen balletjes bleven maar komen en komen. Ze had ook zo gigantisch veel dan die dingen in me gepropt, eindelijk mocht het er weer uit. Wat aan de ene kant ook wel jammer was natuurlijk. Ik was juist zo verslaafd aan het volle gevoel, dat zou ik straks weer moeten missen.

Vele stromen en stromen later, kwamen er geen balletjes meer uit me. Ik was leeg. Nouja leeg, het drukkende gevoel was er nog altijd...

'Mooizo Marie, de kleine balletjes zijn er allemaal uit. Of dat denk ik. Het kan zijn dat je de aankomende dagen nog af en toe eentje uit zal plassen. Die 30 grotere die ik er als eerst in heb geduwd, kan je er niet zomaar uitplassen, daarvoor is meer druk nodig dan jij met je blaas en spieren kan geven. Misschien lukt het als je plasbuis een staafje van 11 of 12 millimeter kan hebben, maar daar zijn we natuurlijk nog niet. Dus die 30 balletjes blijven in je.

Zolang die balletjes in je zitten, blijf je constant het gevoel houden dat je moet plassen. Precies het gevoel wat je zo graag wil hebben. Je zal wel vaker dan anders, bij me op controle moeten komen zodat we het goed in de gaten houden. Af en toe zal ik met mijn pink in je blaas gaan om te voelen of het goed gaat. Maar ik zal je de volgende ook leren hoe je dit bij jezelf kan doen.

En als je toch ineens zo'n dikker balletje plast, dan wil ik dat meteen weten. Je hebt mijn nummer, dus dan app of bel je me direct oké, Marie?'

'Ja natuurlijk Ochi' was mijn antwoord.

'Oja, het laatste nog Marie. Je moet vanaf nu rustig en soepel lopen. Anders horen anderen het geklink van de balletjes in je, en dat wil je natuurlijk niet.'

'Is goed Ochi, ik zal er goed aan denken.' zei ik terwijl ik langzaam van het bed probeerde te stappen. Ze hielp me met mijn kleren weer aantrekken en naar de deur lopen. Bij elke stap die ik deed, hoorde en voelde ik de balletjes rammelen. Hoe zou ik dit verborgen kunnen houden als het met rustig lopen al hoorbaar was. Dat zou nog wat worden.

Ik draaide me om naar Ochi en gaf haar een knuffel. Bedankt Ochi, hopelijk tot snel. 'Tot snel Marie, klein schatje van me...'

--

Vond je dit leuk om te lezen of heb je verzoekjes voor andere verhalen? Dan hoor ik het graag. Hier reageren of via mail is super, net als dit verhaal een cijfer geven. Als je dit een leuk verhaal vond, kijk dan ook bij mijn andere verhalen:)